๙๙๙ อิทธิมงคล มหาบารมี วัตถุมงคล หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ ๙๙๙

​

ข้อคิดจากหลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ ตอนที่ 3

หลวงปู่หงษ์นั้น ท่านเป็นคนใช้ของต่างๆอย่างคุ้มค่า อย่างถุงพลาสติกดีๆนั้น ท่านก็จะพับไว้ใช้นานๆ ผ้าขี้ริ้วท่านก็ใช้เช็ดแล้วเช็ดอีกจนกว่ามันจะผุไปนั่นแหละถึงจะเปลี่ยนใหม่ จามชามช้อนส้อมท่านก็มักจะให้ลูกศิษย์ไปเก็บเอามาจากโกศฝังกระดูก ที่เขาเอามาเซ่นญาติที่ล่วงลับ อันไหนยังใช้ได้ท่านก็จะเอามาล้างใช้ต่อ จอบเสียมที่ขึ้นสนิมท่านจะเอามาลับให้คมแล้วนำมาใช้ใหม่ ท่านบอกเสียดายมันยังใช้ได้อยู่ หลวงปู่หงษ์นั้น ท่านทำให้ศิษย์เห็นเป็นตัวอย่าง ดุจคำคมที่ว่า “ตัวอย่างที่ดี มีค่ามากกว่าคำสอน” เสมอๆ

- หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ -​

 

สวัสดียามเช้า(ออกจะสายแล้ว) ข้อคิดดีมากๆ ค่ะ อนุโมทนาสาธุ (f)

 

สาธุ สาธุ สาธุ​

 

ข้อคิดจากหลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ ตอนที่ 4

หลวงปู่หงษ์นั้นท่านสอนว่า คนเรานั้นต้องพูดจากันเพราะๆ เอาใจเขามาใส่ใจเรา อย่าไปพูดจากระโชกโฮกฮาก ไม่มีใครเขาอยากได้ยินเสียงที่ไม่เพราะหรอก อยู่กับเพื่อนฝูงก็ต้องอยู่กันด้วยความรักความเมตตา มีความจริงใจให้กับเขา เรื่องคดโกง อย่าให้มีในจิตใจ อยู่ในหมู่คณะใหญ่ต้องวางตัวให้เหมาะสม ให้คิดก่อนพูดอย่าไปพูดก่อนคิด มันจะไม่ดี ให้จำเอาไว้

- หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ -​

 

ข้อคิดจากหลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ ตอนที่ 5

วัตถุมงคลที่ท่านสร้างนั้นท่านจะตั้งใจทำเป็นอย่างมาก เพราะว่าชีวิตของคนแต่ละคนที่เอาวัตถุมงคลไปนั้นต่างก็สำคัญเท่ากันหมด ท่านนั้นเป็นคนที่เวลาทำอะไรทำจริงเสมอไม่ทำเล่น แม้กระทั่งคำพูดจานั้นท่านเองก็ไม่เคยพูดเล่นเลย พูดทุกอย่างท่านพูดแต่คำจริงเสมอ ท่านให้ข้อคิดว่า​

“ถ้าจะพูดเรื่องไร้สาระนั้น สู้เอาเวลาไปภาวนาจะดีกว่า”

- หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ -​

 

ข้อคิดจากหลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ ตอนที่ 6

คนเรา เกิดมาแล้วนั้นควรจะรีบเก่งตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะมันจะช่วยเหลือคนได้มาก ไปเก่งเอาตอนแก่ๆมันจะไปช่วยอะไรใครได้ ฝึกให้มากๆ ภาวนาให้มากๆ คนเราไม่ต้องไปตามจับผิดใครหรอก ดูตัวเองให้มาก ทุกๆครั้งที่มีใครเอาเรื่องไม่ดีของคนอื่นมาเล่าให้ท่านฟัง ท่านมักจะตอบเสมอว่า “ช่างมันเถอะ” คนเราดีไม่ดี เทวดาฟ้าดินท่านรับรู้อยู่ ตาเทวดานั้นมีมากมายอย่างกับตาข่าย สูงเลยหัวเราไปเทวดาฟ้าดินท่านเห็นทั้งนั้น ให้ตั้งใจทำดี

- หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ -​

 

​

​

ข้อคิดจากหลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ ตอนที่ 7

หลวงปู่ให้ข้อคิดเรื่องการมีแฟนว่า คนที่มีแฟน มีแฟนหน้าตาดีมาก หล่อมาก สวยมาก มันก็เป็นทุกข์ เขาให้กินขี้ก็ต้องกิน เพราะรักเขามาก แฟนน่ะหาพอดีๆก็พอ หาคนขยันๆทำมาหากินดีกว่า คนสวยๆเอาแต่แต่งตัว เปล่าประโยชน์ หาคนขยันดีกว่า

- หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ -​

 

สวัสดีทุกๆท่านครับ กลับมาเยี่ยมเยียนบ้านเก่าครับ สาธุ

 

​

 

​

หลวงปู่หงษ์ พระสงฆ์ผู้เชื่อมโยงศรัทธาของประชาชนเข้ากับการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสิ่งแวดล้อมได้อย่างกลมกลืน เป็นศูนย์รวมจิตใจของชุมชนยึดเหนี่ยวให้ชาวบ้านหันหน้าเข้ามาร่วมกันแก้ไขปัญหาต่างๆ ทั้งปัญหาปากท้องและการอนุรักษ์ป่าไม้ โดยมีการล้อมรั้วทั้งรั้วลวดหนามและรั้วหิน เพื่อให้มีแนวเขตที่ชัดเจนสะดวกในการดูแลรักษาผืนป่า และเป็นการแบ่งเขตรับผิดชอบแก่ชุมชนรอบข้าง ทำให้ทุกคนรู้สึกเป็นเจ้าของผืนป่าร่วมกัน


“ในน้ำมีปลา ในป่าต้องมีสัตว์” นี่คือแนวคิดเรียบง่าย แต่สะท้อนถึงความเข้าใจในเรื่องการอนุรักษ์อย่างลึกซึ้งของพะรครูปราสาทพรหมคุณ หรือ “หลวงปู่หงษ์” ที่ชาวจังหวัดสุรินทร์ให้ความเคารพศรัทธามานานกว่า 20 ปี

หลวงปู่หงษ์ไม่เพียงแต่เป็นพระสงฆ์ผู้มีเมตตาจิต เปี่ยมด้วยทานบารมีเท่านั้น หากยังสามารถรเชื่อมโยงศรัทธาของประชาชนเข้ากับการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสิ่งแวดล้อมได้อย่างกลมกลืน เป็นศูนย์รวมจิตใจของชุมชนยึดเหนี่ยวให้ชาวบ้านหันหน้าเข้ามาร่วมกันแก้ไขปัญหาต่างๆ ทั้งปัญหาปากท้องและการอนุรักษ์ป่าไม้ กอรปด้วยกิจทรงคุณค่ามากมายอย่างยากที่จะหาสงฆ์รูปใดมาเทียบเทียม พระครูประสาทพรหมคุณ (หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ) พระผู้สร้างผืนป่า รักษาธรรม

พระสงฆ์กับป่า คือวิถีที่ผูกพันแน่นแฟ้นนับแต่ครั้งพุทธกาล องค์สมเด็จพระสัมมา สัมพุทธเจ้าทรงเสด็จออกผนวช บำเพ็ญเพียร ตรัสรู้บรรลุธรรมสูงสุดท่ามกลางพงไพร ทรง ยกย่องให้ป่าไม้เป็นอาจารย์ของพระองค์ ผู้ใดรักษาป่าผู้นั้นปฏิบัติธรรม เพราะผืนป่ามีคุณูปการต่อสรรพชีวิตได้พึ่งพิงทั้งแหล่งน้ำ อาหาร สมุนไพรรักษาโรค ฯลฯ เป็นความเมตตาเกื้อกูลที่มอบให้มวลมนุษยชาติดุจเดียวกับกิจมากมายที่พระครูประสาทพรหมคุณ หรือ หลวงปู่หงษ์ ของชาวจังหวัดสุรินทร์ มุ่งมั่นปฏิบัติมากว่า 20 ปีแล้ว แม้ในวันนี้ท่านจะชราภาพแต่เมตตาธรรมที่จะสร้างป่าให้แผ่นดินยังคงแน่วแน่อยู่เสมอ

แม้จะล่วงเข้าสู่วัย 80 เศษ แต่พระครูประสาทพรหมคุณ หรือ “หลวงปู่หงษ์” ของ ชาวบ้านตำบลสมุด อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์ ยังเทศนาด้วยน้ำเสียงที่สดใสท่วงทำนอง จับใจ ญาติโยมที่มากราบไหว้จะคุ้นเคยกับใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เปี่ยมด้วยความกรุณาปราณี และคำแนะนำที่ช่วยคลี่คลายปัญหาต่างๆ แต่เรื่องสนทนาที่ถูกใจหลวงปู่ที่สุด คือ ธรรมชาติและป่าไม้

หลวงปู่หงษ์เป็นชาวสุรินทร์โดยกำเนิด เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2461 ที่บ้านทุ่งมน ตำบลทุ่งมน อำเภอปราสาท เริ่มบวชเรียนตั้งแต่วัยรุ่นอายุ 18 ปี จากนั้นก็ออกธุดงค์เรื่อยไปตามป่าเขาจนถึงประเทศกัมพูชาเมื่ออายุ 35 ปี กว่า 20 ปีที่ธุดงค์และจำพรรษาอยู่ในประเทศกัมพูชา หลวงปู่หงษ์จึงเข้าใจและพูดภาษาเขมรได้ดี และเมื่อตัดสินใจกลับบ้านเกิดมาจำพรรษาอยู่ที่วัดเพชรบุรีในปี 2517 เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่กรมป่าไม้ได้ประกาศให้พื้นที่บริเวณตำบลทุ่งมนและตำบลสมุดเป็นเขตป่าสงวนแห่งชาติป่ากำไสจาน จิตสำนึกและความรักธรรมชาติที่พ่อเคยพร่ำสอนในวัยเด็กยังฝังอยู่ในใจของหลวงปู่หงษ์เสมอ งานอนุรักษ์ป่าไม้ของท่านจึงเริ่มต้นขึ้นด้วยการขอบริจาคพื้นที่จากชาวบ้านเพื่อนำมาฟื้นฟูให้กลับคืนเป็นป่าสมบูรณ์อีกครั้ง

ธรรมะรักษาผืนป่าบริบทแห่งกลยุทธ์

สภาพป่ากำไสจาน เมื่อครั้งอดีตเคยเป็นที่ป่าสัมปทานไม้หมอนรถไฟตั้งแต่ปี 2470 เป็นต้นมา ชาวบ้านจะตัดไม้ในป่าขายท่อนละ 4 บาท บางส่วนก็ตัดไปเผาถ่านจนกระทั่งปี 2510 จึงหยุดทำ แต่การชักลากไม้ก็ยังคงมีอยู่ ทำให้ป่าเสื่อมโทรมลง และเป็นสาเหตุให้ชาวบ้านบุกเข้าไปจับจองพื้นที่ทำกิน รวมทั้งตัดไม้ใช้สอยและทำฟืน

ปี 2531 หลวงปู่หงษ์เริ่มเทศนาธรรมที่สอดแทรกด้วยปรัชญาการอนุรักษ์ป่าไม้และสิ่งแวดล้อมแบบง่ายๆ บางครั้งได้พาชาวบ้านเข้าไปทำบุญในป่า หรือที่เรียกว่า “กินข้าวกลางป่า” นอกจากอิ่มบุญแล้วชาวบ้านยังได้ข้อคิดเรื่องธรรมชาติกลับบ้านเสมอ เพราะหลวงปู่มักจะ หยิบยกให้เห็นประโยชน์และคุณค่าของป่า ทั้งแหล่งอาหาร ยา สมุนไพร

“ถ้าเราใช้ป่า ใช้น้ำ ใช้สัตว์แล้ว ก็ต้องจัดการคืนให้เขาเหมือนเดิม ต้นไม้ เมื่อตัดแล้วก็ให้รู้จักปลูก ปลา เมื่อกินแล้ว ก็รู้จักปล่อย เราอยากมีน้ำใช้ ก็ต้องหมั่นปลูกต้นไม้ และต้องรู้จักสร้างแหล่งน้ำเก็บกักน้ำเมื่อยามขัดสน”

ก่อนจะปิดท้ายธรรมเทศนาด้วยถ้อยคำที่ว่า “ปลูกป่านั้นให้ประโยชน์กับชาวบ้านเอง ไม่ใช่ทำให้หลวงปู่ และป่าที่ปลูกก็เพื่อถวายในหลวง ใครจะเอาไม้ไปไม่ได้ เพราะเป็นของหลวง”

การขอบริจาคพื้นที่ของชาวบ้านเพื่อจัดทำพื้นที่ป่านั้นไม่ง่ายทุกรายไป บางรายก็ต้องทดแทนด้วยเงินทอง ดังนั้นเงินทุกบาทที่ผู้ศรัทธาบริจาคให้จึงนำมาเป็นทุนรอนในการจัดการ ผืนป่า ตั้งแต่ชดเชยค่าที่ หรือใช้เป็นค่าแรง ค่าอาหารแก่ชาวบ้านที่มาช่วยกันปลูกป่า

ปี 2535 เมตตาธรรมและทานบารมีที่หลวงปู่มีให้อย่างสม่ำเสมอ ทำให้ชาวบ้านเกิดศรัทธาร่วมกันบริจาคที่หัวไร่ปลายนาให้เป็นพื้นที่ป่า ลมหายใจของชุมชนมีเรื่องราวของป่าไม้มาเกี่ยวข้องมากขึ้น และในปีนั้นเองมีผู้บริจาคที่ให้เป็นผืนป่าถึง 30 ราย รวมพื้นที่ทั้งหมดกว่า 5,000 ไร่แล้ว

ล้อมรั้วเพื่อแบ่งเขตรับผิดชอบ

ผืนป่าที่เกิดจากความร่วมมือของชาวบ้าน โดยมีหลวงปู่หงษ์เป็นศูนย์กลางนั้น มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนป่าที่ไหนในประเทศไทย นั่นก็คือมีรั้วทั้งรั้วลวดหนามและรั้วหิน

หลวงปู่หงษ์ให้เหตุผลในการล้อมรั้วว่า เพื่อให้มีแนวเขตที่ชัดเจนสะดวกในการดูแลรักษา และเป็นการแบ่งเขตรับผิดชอบแก่ชุมชนรอบข้าง เพราะหลังจากล้อมรั้วเสร็จแล้วก็จะมอบให้ชาวบ้านดูแลเป็นส่วนๆ ตั้งชื่อป่าตามชื่อชุมชนนั้นๆ ทำให้ทุกคนรู้สึกเป็นเจ้าของร่วมกัน หมู่บ้านไหนใกล้ป่าส่วนไหนก็ตั้งกรรมการขึ้นมาดูแลส่วนนั้น ป่าบางแห่งอยู่ในการดูแลร่วมกัน มากกว่า 1 หมู่บ้าน ก็ตั้งกรรมการบริหารร่วมกันตรวจตราดูแล แต่ถ้าเป็นป่าที่ล้อมด้วยรั้วหิน นอกจากจะมีมนุษย์เป็นเวรยามแล้วยังมีงูสารพัดชนิดจำนวนแสนกว่าตัว คอยช่วยดูแลอีกด้วย งูเหล่านี้หลวงปู่หงษ์ให้นำมาปล่อยไว้ในป่าทั่วๆ ไป ซึ่งงูก็อาศัยอยู่ตามโพรงหินที่อยู่รอบผืนป่านั่นเอง แต่ก็ไม่เคยปรากฏว่ามีชาวบ้านที่ไปเก็บพืชผักในป่าเคยถูกงูกัดแม้แต่ครั้งเดียว หลวงปู่บอกว่า งูอาศัยอยู่ในป่า หากไม่ทำร้ายป่างูก็ไม่ทำร้ายคน

ปลูกป่าได้มากกว่าต้นไม้

นอกจากผืนป่านับหมื่นไร่ที่ได้รับการฟื้นฟูคืนสภาพด้วยเมตตาจากหลวงปู่แล้ว ความเข้าใจที่เป็นองค์รวมทำให้ท่านมองการณ์ไกลว่า การรักษาป่าอย่างยั่งยืน ไม่ใช่การปลูก แต่ต้องไม่ทำลาย และการไม่ทำลายก็ต้องให้ชาวบ้านมีอาชีพ หลวงปู่จึงสนับสนุนโครงการต่างๆ เพื่อการพัฒนาอาชีพ ไม่ว่าจะเป็นการขุดคลอง ทำถนน เพื่อเป็นทางออกของผลผลิตการเกษตร ส่งเสริมอาชีพทอผ้า ส่งเสริมโครงการสวนสมุนไพรในป่าชุมชน และโครงการปลูกผักกินได้ เช่น ผักหวาน เพาะพันธุ์ไข่มดแดง เลี้ยงปลาในสระน้ำเพื่อเป็นแหล่งอาหาร รวมทั้งจัดตั้งศูนย์ประชาสัมพันธ์ให้ความรู้ความเข้าใจเรื่องการอนุรักษ์ป่าไม้ เป็นศูนย์รวมในการจัดหางบประมาณ จัดทำโครงการชลประทานและสาธารณูปโภคพื้นฐานมากมาย จัดทำฝายน้ำล้นจากลำน้ำชี เพื่อช่วยให้ชาวบ้านทำเกษตรได้ตลอดทั้งปี เป็นต้น

หลวงปู่หงษ์ เริ่มต้นจากการขอให้ชาวบ้านช่วยกันปลูกป่า แต่วันนี้ ชาวอำเภอปราสาทมีข้าวเต็มยุ้ง มีท้องที่อิ่ม มีน้ำใช้ไม่เหือดแห้ง และมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น หลวงปู่หงษ์ ไม่ได้ปลูกต้นไม้ให้เต็มป่าเพียงอย่างเดียว หากท่านปลูกชีวิตใหม่ให้ผู้คนด้วย​

 

หลวงปู่หงษ์ มีอายุ 80 ปี (ตอนนี้ 97แล้ว) แก่แล้ว ลูกหลาน ขออะไรก็จะตั้งใจทำให้ ขอให้ทุกคน ตั้งใจทำความดี ประพฤติดีแล้วครูบาอาจารย์รักมากขออะไรก็ให้ หลวงปู่อายุ 80 แล้ว ครูบาอาจารย์ให้พูดได้ ถ้าไม่พูด ไม่มีโฆษก แทนอาจารย์ ๆ ของหลวงปู่ นี้ก็คือ ศีลห้า ผู้เขียนเอง ก็สงสัย ว่า ศีลห้า ข้อนี้ไม่มี ชีวิตจิตใจ จะเป็นครูบาอาจารย์ของหลวงปู่ได้อย่างไร? สักครู่ หลวงปู่จึงก็กล่าวว่า ”ศีลห้านี้ก็คือ ธรรม คำ สั่งสอน ของพระพุทธเจ้า ดังที่ พระองค์ ได้กล่าวแล้ว “ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นตถาคต”
ดังนั้น ถ้าเราทุกคน ละเลิก ทั้งไม่ผิดกระทำกฎข้อห้ามแห่งศีลธรรมแล้ว เชื่อว่า ลูกหลานทุกคนเป็นคนดี ดังนั้นครูอาจารย์หลวงปู่ก็คือพระพุทธเจ้า อันนี้เหละ ที่หลวงปู่ จะต้องโฆษกแทน อาจารย์ ของหลวงปู่ ก็เพื่อมิให้ทุกคนทั่วไปทำผิด อย่างน้อยก็ให้มีหิริโอตัปปะ คือ ความละอาย เกรงกลัวต่อบาป บ้างไม่มากก็น้อย

สังเกต เมื่อเวลาหลวงปู่สวดมนต์ แต่ละครั้งนั้นจะใช้เวลา ประมาณ1 ชั่วโมง ดังนั้นเมื่อตอนเวลา 22.00 น. แห่งการสวดมนต์ ครั้งแรกนั้นคงยังสวดมนต์ไม่จบ และครบบทภาวนา เพราะทนอาการไอกับการไหลของน้ำมูกไม่ได้ จึงได้ลงพักกายก่อน เมื่อรู้สึกตัว หลวงปู่จึงได้นั่งสวดมนต์ ภาวนาต่อเพราะเป็น สัจวาจาที่หลวงปู่ได้ตั้งมั่นกับครูบาอาจารย์ของท่านไว้ว่า ”จะขยัน สวดมนต์ภาวนา ทั้งเพลาเช้า และเพลาเย็น ขอเพียงเพื่ออัญเชิญ คุณครูบาอาจารย์ ได้โปรดอภิบาลคุ้มครอง ลูกหลาน ลูกศิษย์ ทุกคนด้วย เถิด”
ด้วยมีครั้งหนึ่ง ที่หลวงปู่ ท่านรับกิจนิมนต์ ไปต่างจังหวัด กลับถึงวัดเกือบเที่ยงคืน จึงพักผ่อน ทั้งงด สวดมนต์ เจริญภาวนาสักครู่ ในขณะที่หลวงปู่จำวัดพอเคลิ้มๆ ทันใดนั้นเองครูบาอาจารย์ ของหลวงปู่ก็ได้มายืนยิ้ม อยู่ข้างที่นอน มองและพูดปรามาส ว่า
“ไหนบอกว่ารักลูกหลาน ห่วงลูกศิษย์ลูกหาทุกคน เมื่อเป็นครูบาอาจารย์เขา แต่มานอนขี้คร้านสวดมนต์ภาวนา แล้วครูบาอาจารย์ที่ไหน เทวดาที่ไหนเขาจะไปช่วยลูกศิษย์ของตนให้” หลวงปู่ได้ฟังคำแคลน ของครูบาอาจารย์ ดังนั้นแล้ว หลวงปู่อมยิ้ม แล้วกล่าวว่า “เรา ต้องอายท่าน” แลตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา หลวงปู่ก็มิเคยขาดการสวดมนต์ภาวนาเลย แม้จะกลับสุสาน อันเป็นที่พักมืดค่ำสักเท่าใดก็ตาม ก็จะต้องเร่งสวดมนต์พร่ำ ภาวนาอยู่ตลอดด้วยเกรงว่า เทพเทวา ครูบาอาจารย์ ท่านจะ ไม่ช่วยลูกหลาน ลูกศิษย์

หลวงปู่กล่าวว่า “เพราะลูกศิษย์ลูกหามาก ทั่วเขตแดน ทั้งในประเทศไทย ญี่ปุ่น อเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศส ล้วนแต่มีลูกศิษย์ ทั่วไปหมดหลายชาติ หลายภาษา จึงต้องรีบเร่ง ขยันภาวนา อีกเท่าตัว ด้วยเกรงว่า ครูบาอาจารย์ จะไม่ไปช่วยลูกศิษย์ แต่ถ้าขยัน สวดมนต์ ภาวนาแล้วครูบาอาจารย์จะไม่ไปช่วยลูกศิษย์ แต่ถ้าขยันภาวนาแล้วครูบาอาจารย์ จะได้เห็นใจ จักได้ไปช่วยลูกศิษย์ของเรา ทุกคน นอกจากประเทศไทย ก็ต้องแผ่อ้อมไปถึง อังกฤษ อเมริกา ฮ่องกง สิงคโปร์ ญี่ปุ่น ในต่างประเทศ ทั่วไป จักได้สู้เขาได้ จะทำการใดๆ ก็จะได้เจริญรุ่งเรือง มีความสุข ความเจริญ ไม่เป็นรองเขา”
เมื่อได้สัมผัสแห่ง อมตะ วาจา ก็ยิ่งเกิดศรัทธา รักและเคารพหลวงปู่อย่างสุดหัวใจ หลวงปู่เป็นพระ ที่มีเมตตาและให้ ครั้งหนึ่ง แม้จะเจ็บที่เท้าจนบวม ก็มิเคยบ่น จนพยาบาลได้มาตรวจและนำเข็มเจาะสูบนำน้ำเหลือง ออกถึงสองครั้ง ด้วยเหตุที่หลวงปู่ท่านนั่งรับแขกมากเกินไป และในการนั่งนั้น ท่านก็จะนั่งท่าพับเพียบอยู่ลักษณะเดียว การนั่งพับเพียบ นั้น จะนั่งทับปลาย เท้าขวาจนแบน และด้านดำ จะเห็นได้ว่าหลวงปู่ท่านมีขันตีอย่างสูง เมื่อได้พบและก็จะอดสงสารหลวงปู่มิได้
หลวงปู่ได้แต่กล่าวว่า
“ไม่รู้ทำอย่างไรก็ลูกหลานทั้งนั้น เขาอุตส่าห์มาหา มาเยี่ยม ก็ต้องช่วยดูแลเขาแหละ”
เหล่านี้ล้วนแต่เป็นความประทับใจที่ตรึงแน่นหัวอกด้วยความเคารพเทิดทูนบูชาในเมตตาบารมีของหลวงปู่อย่างล้นพ้น สาธุ​

 

“เงินบาป”
…ซองปัจจัยลายมือหลวงปู่หงษ์ “เงินบาป”…
ความหมายคือหลวงปู่จะไม่ยอมใช้เงินที่เขาถวายเพื่อสร้างปราสาท เงินผ้าป่า เงินกฐิน เพราะเขาไม่ได้ถวายท่านแต่รับไว้ในฐานะผู้เป็นตัวแทนสงฆ์ หลวงปู่จะเรียกเงินเหล่านี้ว่าเงินบาป คือถ้าเอาไปใช้ส่วนตัวจะตกนรกนั้นเอง จึงเขียนกำกับว่าอันไหนถวายส่วนตัว ใช้แจกทานปล่อยสัตว์ ได้อันไหนต้องเก็บแยก ไว้สร้างสาธารณะประโยชน์ตามเจตนาลูกหลาน​

 

กระทู้นี้ใกล้ครบ 800,000 ครบเมื่อไหร่เดี๋ยวมีกิจกรรมแจกรางวัล สำหรับท่านที่ร่วมกิจกรรมครับ
สาธุ สาธุ สาธุ​

​

 

​

​

(๑) บูชายิ่งในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
(๒) มีครูอาจารย์เป็นกัลยาณมิตร
(๓) บำเพ็ญกุศลมูล
(๔) ค้นหาธรรมอันประณีต
(๕) เป็นผู้มีใจเบิกบานเสมอ
(๖) อดทนต่อทุกขเวทนาได้
(๗) มีความเมตตากรุณา
(๘) มีอัธยาศัยที่เรียบง่าย
(๙) มีศรัทธาในพระโพธิญาณ
(๑๐) อัตถจริยาให้การสงเคราะห์ทุกชนิด​

 

ต้องทำอย่างไรจึงเรียกว่าผู้รักษาศีล

1. ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทินามิ

ห้ามฆ่าสัตว์ ทั้งที่เป็นผู้ฆ่าเองหรือสั่งให้ผู้อื่นฆ่า ควรมีเมตตาต่อสัตว์

2. อะทินนาทานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

ห้ามลักทรัพย์ ยักยอกทรัพย์สิน ฉ้อโกงของผู้อื่น ไม่นำของผู้อื่นมาเป็นของตนเองโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของ

3. กาเมสุมิจฉาจารา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

ห้ามประพฤติผิดในกาม คือไม่ผิดต่อสามีภรรยาผู้อื่น

4. มุสาวาทา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

ห้ามพูดปด พูดส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ พูดคำไม่สุภาพ ห้าด่าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง บิดา-มารดา ครูบาอาจารย์ ผู้มีพระคุณ และไม่พูดในสิ่งที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

5. สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

ห้ามดื่มสุราหรือของมึนเมาทุกชนิด เพราะทำให้ขาดสติและอาจคิดกระทำในสิ่งผิด สิ่งที่ไม่ควรประพฤติปฏิบัติ​

 

กราบนมัสการองค์ครูบาอาจารย์
สาธุ สาธุ สาธุ​

 

ทุกครั้งที่ลูกศิษย์ของหลวงปู่เข้ากราบนมัสการหรือเข้าร่วมพิธีปลุกเสกวัตถุมงคล หลวงปู่ท่านจะสอนเสมอๆว่า ให้ลูกศิษย์ทุกคนรักษาศีล 5 อย่างเคร่งครัดและต้องปฏิบัติภาวนาอย่างสม่ำเสมอ แม้ว่าจะไม่มีวัตถุมงคลติดตัวก็ตาม ถ้ารักษาศีล 5 และปฏิบัติภาวนาแล้ว เทวดาก็จะดูแลรักษาให้การปกป้องคุ้มครองให้พ้นจากอันตราย

ถึงแม่ว่าจะมีวัตถุมงคลจนเต็มคอแต่ไม่รักษาศีลและไม่ปฏิบัติภาวนาเทวดาครูบาอาจารย์จะหนีจากไปหมด เพราะท่านจะดูแลรักษาคุ้มครองแต่คนที่ทำความดีเท่านั้น

หลวงปู่ไม่เคยปล่อยให้วันเวลาว่างผ่านพ้นไปวันๆ แม้แต่ยามที่ท่านป่วยไข้ ท่านก็ไม่เคยว่างเว้นในการกำหนดภาวนาตลอดเวลา ซึ่งเป็นการปฏิบัติที่เป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูกศิษย์

หลวงปู่ท่านสอนว่า​

“ความดีนั้นต้องทำทุกเวลาจะประมาทไม่ได้ คนเรานั้นไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ ถ้ามัวแต่ผัดวันประกันพรุ่งไม่รีบทำ ก็จะสายเกินไป"​

 

บารมีครูบาอาจารย์
อีก 2,600 กว่า VIEWS ก็จะครบ 800,000 VIEWS แล้ว คาดว่าไม่น่าเกิน 2-3 วันนี้ครบแน่ๆ เตรียมตัวร่วมกิจกรรมกันได้นะครับ สำหรับรางวัลและกติกาจะแจ้งให้ทราบกันอีกครั้งครับ
สาธุ สาธุ สาธุ​

 

อนุโมทนาสาธุครับ กราบหลวงปู่หงษ์ พรหมฺปัญโญ และครูอาจารย์ทั้ง500พระองค์ ปกปักรักษาลูกศิษย์ทุกคนอย่าเจ็บอย่าจน ขอให้มีความสุขทุกๆคนเทอญญ อีกสองพันกว่า ใกล้ครบวาระมงคลแล้วครับบ

 

สาธุ สาธุ สาธุ​