กสิณอะไรฝึกง่ายสุดหนอ?

มาติดตามช้าไปหน่อย... ยังไม่เข้าใจออพชั่นเสริมเรื่องแหวนคือเอามาทำยังไงคะ พอดีไม่มีโอกาสได้ไปเดินบนหญ้าสักที

ปล. ยังอยู่ในช่วงปฏิบัติน้องๆคุณรุ้งดาวอยู่เลย ^_^

 

รูปตัวอย่างแหวนที่ทำไว้สวมเอง
แวะมาแจมด้วยหรือ ไม่มีอะไรมากหรอก เค้าเรียกว่า การใช้แหวน
แหวนโอม ตรีศูล บัณเฑาะว์ ในการช่วยถ่ายเทพลังงาน..
หาได้จากเนทวงละ สองร้อยกว่าบาทแต่ขนาดจะใหญ่หน่อย
คือ ๒ ซม.หมายถึงเส้นผ่าศูนย์กลางนะ
ต้องเอามาปรับก่อนแล้วนำไปชุบตามแต่ชอบ.
หรือชอบแบบสวยๆประดับเพชรรัสเซียก็ตามใจ
มีเจ้าเดียวแระที่แหวนเค้าผ่านพิธีมาอยู่..
คือหลังจากที่จิตคุ้นเคยกับการถ่ายเทพลังงานได้แล้ว
เราจะสามารถกลับเอาด้านตรีของแหวนให้เข้ามาที่ตัว
แล้วกำหนดให้พลังงานส่วนเกินตกค้างที่จะเป็นอันตราย
กับร่างกายของเราออกได้ในระหว่างวันเพื่อลดอาการ
ต่างๆที่เกิดขึ้นกับร่างกาย...ซึ่งแหวนลักษณะนี้มีความ
สามารถทำได้.ที่ปลายสามารถให้ช่างเค้าดัดให้ดู
สวยงามได้ตามแต่ชอบ.เป็นที่มาของคำว่า
ออฟชั่นเสริม..ประมาณนี้..

 

5555+ ดมกลิ่นตามท่านพี่นพเลยเจ๊อะ...
อ่านๆดูก็พอดีมาใกล้เคียงกับที่ปฏิบัติอยู่ เลยสิงกระทู้นี้ซะเลย...
ขอบคุณคำแนะนำ/คำสอนพี่นพและท่านอื่นๆด้วยค่ะ

ปล. อาจจะไม่ค่อยออกความเห็นตามกระทู้สักเท่าไหร่ กำลังลักจำ

 

โห .. อย่าน้องอย่าพี่เลยค่ะ อย่างดิฉันเนี่ยหน่อมที่สุดในหมู่แล้วค่ะ อย่าถ่อมตัวเลยค่ะ ดิฉันดีใจที่มีคนมาร่วมฝึกด้วย เพราะคำถามจากหลายๆท่านอาจจะเป็นแนวทางหรือคำแนะนำที่มาเพิ่มความรู้และเสริมการฝึกของกันและกันได้นะคะ

 

คุณนพคะ ดิฉันขอเล่าบางเรื่องให้ฟัง พอดีดิฉันค้นหาในเวปฯแล้วไปเจอข้อความของคุณนพเองนั่นแหละค่ะ ที่พูดเกี่ยวกับมนต์ โอม มณี ปัท เม ฮุม

ย้อนไปตอนหนึ่งของชีวิตที่ดิฉันมีปัญหาช่วงแรกๆที่ก่อนจะก้าวเข้ามาสู่ทางธรรมนั้น ช่วงนั้นจิตใจดิฉันเป็นไฟเลยก็ว่าได้ มันมีแต่ความไม่สบาย คือมันมีปัญหาน่ะค่ะ คนที่มีปัญหาชีวิตน่ะ มันก็ไม่สุขน่ะค่ะ คงพอนึกภาพออกนะคะ

มีอยู่วันหนึ่ง ขณะที่ทำงานอยู่ จู่ๆ มนต์นี้ก็ไปปรากฎในที่ๆทำงานค่ะ มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ลอยมาในหัวชัดเจน ดิฉันฉงนกึกอยู่คนเดียว เล่นเอาชะงัก แต่ตอนนั้นนี่ความฉลาดหอบผ้าหอบผ่อนออกจากสมองดิฉันไปแล้ว จิตที่เป็นอกุศลมันครอบคลุมดิฉันเสียแล้ว จะมีมนต์ใดๆมาทำให้คลายความเร่าร้อนในใจนั้นก็ไม่ได้เสียแล้ว ช่วงนั้นนี่องค์พระประธานที่บ้านท่านเหมือนร้องไห้เลยค่ะ สิ่งที่ดิฉันและคนในบ้านเห็นก็คือมีรอยคราบน้ำไหลออกมาคล้ายร้องไห้น่ะค่ะ และช่วงนั้นนี่ตัวดิฉันเองเหมือนคนที่บ้าไปแล้วเหมือนคนฟั่นเฟือน เพ้อเจ้อ คิดเอง เออเอง และแล้วก็ไม่รอดค่ะ ....

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นนะคะ เรื่องราวชีวิตช่วงหนึ่งนั้นดิฉันว่ามันต้องผ่านกันทุกคน ซึ่งก็แล้วแต่ว่าใครจะโดนแบบไหน และมันก็ก็เป็นผลที่มากจากอดีตเป็นต้นเหตุนั่นเอง

ประเด็นคือ มณี เป็ง เม ฮุม จะแสดงออกมาตอนที่เรามีภัย ?????


ส่วนตัวแล้วดิฉันไม่อยากจะเชื่อท่านระมิงค์เลยนะคะ ดิฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยด้วย ไม่อะไรทำไมกับท่าน (.....) ด้วยซ้ำไป ดิฉันเนี่ยก็เพิ่งมารู้ตัวเองเหมือนกันว่าเป็นพวกที่ยึดติด แต่ยึดติดครูบาอาจารย์ค่ะ นั่นไงคะ เริ่มเห็นความโง่ของดิฉันบ้างหรือยัง

ท่านกระซิบมาว่าแล้วจะได้รู้ความจริง เมื่อมาเรียนรู้วิชาในกระทู้นี้ ......
ดิฉันถามตัวเองว่า ก็แล้วถ้าเป็นท่าน ( ..... ) แล้วมันไม่ดีตรงไหน ก็นั่นซี

แต่ดิฉันช็อคอ่ะ อืมมม ใช่ซีนะ ก็ดิฉันมันไม่ใช่ปาดนี่นา เรื่องของเขียด มันก็ต้องไม่เข้าใจอย่างเขียดนี่แหละหนา !!!!!!....

ฝากไว้ก่อนเถอะ ท่านระมิงค์ ....... !!!!

 

๕๕๕๕๕๕ ทั่วไปถือว่าไม่มีอะไรนะสำหรับเรื่องเล่า..เรื่องของบุคคล(..)
บางทีมันก็พูดยากนะ..ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองถึงเข้าใจได้ดี. เลยไม่
ค่อยอยากจะไปวุ่นวายอะไรกับใครมาก.เอาว่าพอรู้ๆกัน..
.ทางปฏิบัตินะโดยปกติแล้วถ้าเราไม่ถูกกระทบกระเทือนทางด้านจิตใจอย่างรุนแรงมาก่อน..
หรือเห็นความทุกข์ได้..น้อยคนนะที่จะเดินมาทางธรรมเลย..
สำคัญว่าตอนนั้น.สติกับปัญญาที่เป็นเพื่อนแท้เราจริงๆตอนนั้น
.จะโน้มแนวทางเดินให้จิตเราดำเนินชีวิตไปในรูปใดเท่านั้น..
ซึ่งแน่นอนว่าถ้าเลือกเส้นทางเดินได้ถูก ก็ย่อมได้รับการโมทนา
จากภพภูมิระดับสูงต่างๆ..และมีโอกาสที่จะมีพันธมิตรทางภพภูมิ
มีฤิทธิ์ที่พร้อมจะร่วมเดินทางไปกับเราได้ด้วย
แต่ก็เป็นธรรมดาที่เราจะเซๆบ้าง เผลอๆแวะโน้นแวะนี้
ชะแว๊ปข้างทางบ้าง.หรือพักนานหน่อย เพราะว่าบางกรณี
มันก็น่าแวะนะ ทั้งๆที่ไม่ก่อเกิดประโยชน์อะไรให้ตัวเองและบุคคลอื่นๆ
ซึ่งก็ถือว่าปกตินะ เป็นกันได้ทุกคน สำคัญว่าจะรู้ตัวได้เร็ว
หรือเปล่าเท่านั้นเอง..ส่วนประเด็นเรื่องคำภาวนาแล้ว เคยอ่านผ่านๆมาตามตำนานว่า
ออกแนวช่วยเหลือยามมีภัยนั่นหละ.แต่ก็ใช้ประโยชน์ด้านอื่นๆได้
เช่นกันคือป้องกันตนเอง ก็คือป้องไม่ให้มีภัย..และที่ดีก็ทำให้จิตใจ
สงบเป็นเหตุให้นั่งสมาธิเข้าสู่ระดับสงบได้เร็วขึ้น..จะว่าไปแล้วนะ
คำภาวนาบทนี้นะ..เป็นพื้นฐานสำคัญเลยหละ.นอกจากจะเป็นเครื่อง
พิสูจน์เรื่องเมตตาของเรานะ.ยังเป็นตัวเชื่อมพลังงานในตัวเรา
กับอากาศธาตุได้เร็วขึ้นอีกต่างหาก..ที่จะนำไปสู่ความ
สามารถในการเรียกธาตุภายนอกต่างๆที่เค้าเรียกธาตุทอง
ที่เป็นพลังงานจากภายนอกเพื่อนำมาใช้ประโยชน์ในทางธรรมได้
..และเป็นฐานนำไปสู่การเชื่อมเส้นสาย หรือพลังงานต่างๆจากภายนอกได้ด้วย..
และทำให้พลังงานพวกนี้ก่อเกิดประโยชน์ร่วมกันได้อย่างกลมกลืนอีกด้วย..
หากเราเรียกให้ขึ้นมาตั้งต้นได้ในรูปแบบพลังงานเหมือนพวก
พลังงานกสิณกองต่างๆนะ....
ปล.ประมาณนี้หละ..คุยเรื่องเบาๆเฮฮาบ้างก็ดีนะ..แบบขำๆชิวๆ
ตามแบบคนอารมย์ดี.(deejai).

 

ส่วนตัวแล้วดิฉันไม่อยากจะเชื่อท่านระมิงค์เลยนะคะ ดิฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยด้วย ไม่อะไรทำไมกับท่าน (.....) ด้วยซ้ำไป ดิฉันเนี่ยก็เพิ่งมารู้ตัวเองเหมือนกันว่าเป็นพวกที่ยึดติด แต่ยึดติดครูบาอาจารย์ค่ะ นั่นไงคะ เริ่มเห็นความโง่ของดิฉันบ้างหรือยัง

ท่านกระซิบมาว่าแล้วจะได้รู้ความจริง เมื่อมาเรียนรู้วิชาในกระทู้นี้ ......
ดิฉันถามตัวเองว่า ก็แล้วถ้าเป็นท่าน ( ..... ) แล้วมันไม่ดีตรงไหน ก็นั่นซี

แต่ดิฉันช็อคอ่ะ อืมมม ใช่ซีนะ ก็ดิฉันมันไม่ใช่ปาดนี่นา เรื่องของเขียด มันก็ต้องไม่เข้าใจอย่างเขียดนี่แหละหนา !!!!!!....

ฝากไว้ก่อนเถอะ ท่านระมิงค์ ....... !!!!

ขอใช้สิทธิพาดพิงเจ้าข้า...า....
แม่รุ้งดาวก็อย่ามาเชื่ออะไรผมเลยนิ...ผมก็ซี้ซั๊วต่าไปอย่างงั้นเองแหละ...เวลาของขึ้นก็บ่นๆไปเรื่อย อย่าไปใส่ใจจดจำ ทำให้รกสมองเปล่าๆ...

ส่วนที่จะฝากไว้อ่ะนะ...อย่าลืมเอาคืนด้วยล่ะ...อิอิอิ
ผมพอจะเข้าใจวิธีการฝึกแบบนี้บ้างแล้วครับ แต่ว่าพักหลังผลการฝึกของผมนี่มันดูจะเลอะเทอะ ไปหน่อย จึงไม่ได้เล่าให้ฟัง เพราะเกรงจะเป็นการรบกวนท่านผู้อ่าน และอาจมีผู้อ่านบางท่านอ่านแล้วนึกอยากจะด่าผมขึ้นมา แต่ว่าด่าผมนี่ผมไม่ถือสาอะไร เพราะผมโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะคำด่านี่แหละ...เพียงแต่สงสารคนด่า ที่ต้องคิดนึกเอาคำใดๆมาด่า อันนี้รู้สึกว่าน่าเห็นใจ ดังนั้นถ้าผมไม่เล่าเรื่องบ้าๆบอๆ เลอะเทอะๆในระหว่างการฝึกแบบนี้เสียแล้ว หลายๆท่านก็จะสบายใจขึ้น อีกทั้งยังไม่รกกระทู้อีกด้วย...ส่วนตัวผมที่ฝึกๆไปเกิดเลอะๆเทอะๆ อันนี้ก็แก้ไม่ยาก คือกลับไปเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ ก็เท่านั้นเอง...

 

นั่นๆ คุณ rungdao ไปพาดพิงบุคคลที่ ๓ โดนทวงสิทธิ์คืนเลย..๕๕๕๕๕
ช่วงนี้การปฏิบัติใหม่ๆทั่วๆไปไม่ค่อยมีอะไรมาตื่นเต้นเท่าไรครับ.
คุณพี่ raming2555...แต่ส่วนตัวตอนนี้พอทราบแล้วว่า.เรื่องการตั้งธาตุต่างๆภายนอก
ไม่ว่าจะตั้ง ๔ ธาตุ ๖ ธาตุหรือ ๑๐ ธาตุ หรือ ธาตุเดียว..
กับการบังคับผ่านจุดร่างกายบนตัวเองไม่ว่าหน้าฝาก หน้าอก
เหนือสดือแบบลืมตา. มันพอมีความสัมพันธ์กันอย่างไรบ้าง ทำไม่ถึง
ต้องบังคับผ่านจุดต่างๆและกำหนดให้อยู่ตำแหน่งนี้บนร่างกาย...
ในระดับสมาธิเล็กน้อยแบบที่พอมองเห็นกระแสและเส้นสาย
ปล.แต่ก็อย่างว่า มันแบบสมาธิเล็กน้อย.
ของคุณพี่ raming2555 ลองสังเกตุดูยังครับ.
.เล่าให้ฟังก็ได้ครับถือว่าเล่าสู่กันฟัง..
แต่ส่วนตัวขอคิดก่อนว่าจะเล่าหรือไม่ ๕๕๕๕๕..

 

ขออภัยสำหรับท่านผู้รู้ในเรื่องเส้นสาย วงโคจรลมปราณทุกท่าน

อ้นตัวข้าน้อยเอง.ก็ได้ยินเรื่องพลังจักระลมปราณมาประมาณหนึ่ง

...แต่ก็มิเคยได้ศึกษาชำนาญลึกซึ้งตรีงใจเรื่องนี้แต่ประการใดไม่..
ดังนั้นจึงขอแอบซุ่มศึกษา..หาปัญญาใส่กระโหลกตามเรื่อง
เดินตามทางผู้ชำนาญน่าจะ..ดีกว่า

===
ขอแสดงทักษะปัญญาว่า
อันด้วยปรากฏการณ์กระแส ต่างๆที่เกิดขึ้นกับป๋ามิงค์ จากที่พอรู้มา
นี่ก็หาธรรมดาไม่

อ้นด้วยว่าเพราะ...(เพราะอะไรอ่ะ!!ตะแหน่วว)

ดังนั้นครับ..ขอเรียนเชิญคุณ nopphakan มาแถลงไขด้วยครับ

(กำลังรอเรียนด้วยคนครับ ..อิอิ)

 

อ่านแล้วง่วงเลยครับ..๕๕๕๕ แห๋มๆ อุตสาห์ว่าจะมาโม้กำลังระดับเล็กน้อยซะหน่อย
เจอคุณพี่ raming2555 เล่นแอบวางเครื่อง J turbo ไปเชื่อมดึงเส้นสาย
จัดเรียงกันแบบที่ใช้หลักการหมุนวนแบบทางปราณ.
แล้วไปเชื่อมกับเส้นสายพลังงานภายนอกแบบกำลังสมาธิสูงอย่างนี้.
ดูจากกิริยาแล้วถึงขั้นกับทำให้หนาวๆที่จะเล่าให้ฟังต่อ.
มิน่าคุณtopluss99 รีบโอนสิทธิ์ทันที...๕๕๕
เด่วขออนุญาตนะครับ.เริ่มต้นจักระที่ศรีษะขยายกว้างรอก่อน จักระตรงหน้าฝาก
มันขยายย้อนลงมาเฉียงๆหน่อยทำให้ปากล่างรู้สึกตึงๆเล็กน้อยใต้ริมฝีปาก แต่จักระตรง
อกหมุนเรียบๆเล็กน้อย แต่ที่บริเวณต่ำกว่าสะดีอจะหมุนเหวี่ยงๆที่หน่องด้าน
ขวาเริ่มๆมีการหมุนอาจจะออกอุ่นๆหน่อยร่วมด้วย แต่ตรงจักระ ๑ หมุนอยู่
แต่ว่าหมุนตรงก้นกบ...
ต่อมาพอจักระ ๑ มันหมุนกว้างขึ้นจริงๆนอกจากไปด้านหน้ามันยังแว๊ปๆขึ้น
มาตามแนวกระดูกสันหลังแล้วแต่มาถึงประมาณต่ำแหน่งที่ตรงกับสดือ ในขณะ
เดียวกันที่มือก็เริ่มหมุนๆทั้ง ๒ ข้าง จากช่วงบริเวณขาด้านซ้ายตรงหน่องขึ้น
ผ่านเลยหัวเข่าพลังงานผ่านได้แบบเรียบๆ ไม่เหมือนบริเวณขาด้านขวาเหมือน
หน่องจะร้อนเหมือนติดๆตรงหัวเข่าขวาว่าน้ำในกระดูกจะไม่ค่อยมี
มันเลยรู้สึกว่าหัวเข่าขวาเฉยๆ..ช่วงนี้กลางหลังเริ่มอุ่นๆ ศรีษะขวาเริ่มตึง...
ทางด้านข้างด้านขวา. แต่พอที่มาจากมือทั้ง ๒ และที่มาจากหน้าอก
เริ่มมารวมตรงจักระ ๑ แล้ววิ่งไป
ตามแนวกระดูกสังหลังปรากฏว่า กลางหลังๆโล่งๆและผ่านขึ้นไปเชื่อม
กับกลางกระโหลกได้เลยโดยที่วงขยายของจักระระหว่างคิ้วกว้างมากขึ้น
ในเวลาเดียวกันงี้...ส่วนอาการใต้ริมผีปากล่างตึงหายไป เหลือค้างบน
ริมกลางริมผีปากล่าง.แล้วก็ไปเชื่อมกับพลังงานภายนอกต่อ..อาการอย่างนี้
ส่วนตัวคิดว่าเป็นสายปราณนะครับคุณพี่ raming2555 คือว่าจะแตกต่าง
จากจักระตรงที่ว่า..จักระจะใช้การสัมผัสเส้นสายภายนอกด้วยมือทั้ง ๒ ข้าง
แล้วจับเส้นสายพวกนั้นลากมาถักทอให้เข้ากับแนวกระดูกสันหลัง.และขึ้นมา
ถึงต้นคอและก็เชื่อมกับจักระระหว่างคิ้ว.แล้วค่อยไปเชื่อมพลังงานภายนอก
แบบที่คุณพี่ raming2555 ไปเริ่มเชื่อมตรงกระโหลกศรีษะนั่นหละครับ.
เพียงแต่ว่าด้วยหลักการของคุณพี่ raming2555 พลังงานภายนอกจะ
วิ่งลงมาเชื่อมเองกับจักระ ไม่ได้จัดเรียงจากจักระเพื่อไปเชื่อมกับภายนอก
เท่านั้นเองครับ...โดยส่วนตัวคิดว่าไม่น่ามีอะไรนะครับ.แล้วแต่ถนัดครับ
มันก็เชื่อมและจัดเรียงได้เหมือนกัน.ต่างกันที่เชื่อมแบบปราณหรือ
ว่าจะเชื่อมแบบจัดเรียงจักระครับ..
อืมมมม ส่วนอาการที่อทิสมานกายไปอยู่ตรงๆกระโหลกศรีษะนั่นหละครับ.
มันจึงเป็นเหตุให้การเข้ามาเชื่อมพลังงานภายนอกเราเวลาเราฝึก
.มันวิ่งไปเชื่อมกับจักระต่างๆในร่างกายเรานั่นหละครับ เหมือนเราย่อกาย
เราไปวางไว้ตรงประตูเชื่อมพลังงานเลยประมาณนี้ครับ..ส่วนถ้าส่งผลด้านอื่นๆ
อย่างไรตอนนี้ตอบว่ายังไม่ทราบครับ..
ประมาณนี้ครับ..ผิดถูกอย่างไรขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ..:z1

 

ผมประทับใจอยู่คำหนึ่ง..มาก

จากพระภิกษุรูปหนึ่งที่ผ่านร้อนหนาว ประสบการณ์ทางจิต
เอากรรมฐาน... แลกชิวิต

ยอมเอาชีวิตเข้าแลก...ไถ่ถอนกรรมข้อปาณาติบาต ที่ท่านเคยผิดพลั้งมา

แต่อาจด้วยบารมีเก่า ครูผู้เฒ่าท่านดูแล เลยรอดตาย

เห็นในธรรมที่พึงมี.. พึงใด้ ตามวาสนา

" ธรรมมะ..เหนือเป็นเหนือตาย พระครูบาอาจารย์เจ้าทั้งหลายในอดีต
ท่านไม่ได้คอยจ้ำจี้ จ้ำไช แบบครูสอนเด็กนักเรียน เช่นทุกวันนี้

ทำความเพียรให้มาก ..ปัญญาจะเกิดแก่เธอเอง

สิ่งใด..ที่เป็นอันตรายแก่เธอ..ธรรมะจะคุ้มครองเธอเอง

อัตตาหิ อัตโนนาโถ..ธรรมข้อนี้..จงทำให้ถึงที่สุด.."

อันนี้ก็กราบอภัยในบางถ้อยคำ ที่อาจคิดว่าเป็นการล่วงล้ำทักษะปัญญา
ปราชญ์...ย่อมเข้าใจในปราชญ์

======
ข้าพเจ้าไม่ใช่ปาด..ข้าพเจ้าคือ...เขียด

 

เคยลองเพ่งทีวีดูจนน้ำตาไหลเพ่งนานมากค่ะ แล้วจอทีวีก็ลายไปแป็ปเดียวก็กลับมาอย่างเดิมแบบนี้เขาเรียกอะไรค่ะ หาคำตอบไม่ได้เลยค่ะ

 

เรียกว่าคลื่นความถี่ของเราที่ออกจากสมองไปแทรกคลื่นความถี่ในการรับส่งสัญญานภาพ.
.แสดงว่า ณ ช่วงเวลานั่นคลื่นความถี่สมอง
ของเรามันลดลงมาต่ำจนเกือบนิ่งมันเลยมีกำลัง
ไปแทรกคลื่นอื่นๆได้ครับ.ปกติเราลืมตาทั่วๆไป
คลื่นความถี่เราจะ 8 Hz up ถ้าฝึกสมาธิมันก็จะลดลงมา
เข้าช่วงที่มีสมาธิเล็กน้อย
และลดลงมาช่วงจิตเป็นทิพย์หรืออุปจารสมาธิแต่จะ
มีการปรุงแต่งทางจิตได้คือคลื่นจะขึ้นๆลงๆถ้าดูจากกราฟความถี่นะครับ
และคลื่นเริ่มแกว่งน้อยลง
และจะเริ่มไต่ระดับฌานขึ้นไปจนกระทั่งคลื่นความถี่สมองนิ่งจะมีพลังงานมาก
ถ้าเราเริ่มเข้าสู่คลื่นความถี่ที่เริ่มแกว่งน้อยลงเรื่อยๆจนถึงช่วงก่อนจะนิ่งได้
แบบไม่ได้ตั้งใจหรือแม้จะตั้งใจก็ตาม.เรื่องที่มันจะไปแทรกอะไรก็ตามที่เราดูอยู่ก็จะ
เป็นไปได้หมดครับและถ้าเป็นไปได้ควรกระพริบตาตอนดูทีวี
หรือละสายตาเพื่อตัดการเชื่อมคลื่นภายนอกและเพื่อปรับ
ให้คลื่นความถี่สมองเข้าสู่สภาวะปกติ.หากจ้องมองนานๆแล้ว
พอคลื่นความถี่เรามันปรับไปเท่ากับคลื่นทีวีจนกลายเป็นระดับ
เดียวกันมันก็จะส่งผ่านพลังงานในระดับนั่นๆย้อนเข้ามาที่ร่างกายเราได้
เป็นเหตุให้เกิดอาการปวดศรีษะหรือส่งผลเสียต่อการมองเห็น
ส่งผลต่อระบบการย่อยอาหารหรืออวัยวะภายในส่วนต่างๆได้
ในอนาคตเพราะว่ามันเป็นคลื่นคนละระดับกับคลื่นสมองเราปกติครับ
ประมาณนี้ครับ

 

ขอบคุณค่ะ ตอนนั้นแค่อยากลองดูค่ะ แต่ก็ปวดบริเวณหัวคิ้วจนถึงขมับจริงๆ แล้วอย่างนี้นำไปใช้อะไรยังไงได้บ้างค่ะ คือไม่ค่อยเรื่ิองการเพ่งเท่าไหร่ค่ะ

 

แต่ก่อนก็เคยเพ่งอย่างอื่นเหมือนกันแต่ทำไมน้ำตามันไหลออกมาละค่ะ ออกมามากด้วย

 

อาการปวดเป็นเรื่องปกติครับ.เพราะเราไปปรับคลื่นสมองให้มันเป็นแนวเส้นตรง
โดยที่เราไม่รู้ตัวเรียกๆง่ายๆก็คือจัดระเบียบคลื่นความถี่ในกายให้มันเป็นระเบียบ
ถ้ากำลังสมาธิสะสมเรายังไม่มากพอเราก็จะปวดระหว่างคิ้วและตึงๆศีรษะส่วนบน
ก่อนแต่ว่าร่างกายเรายังไม่ได้เปิดออกเพื่อรับพลังงานภายนอกจากกลางกระโหลก
ศรีษะได้พลังงานมันก็จะย้อนมาดันตรงขมับเพราะว่ามันมักจะย้อมมาใกล้ๆบริเวณ
ที่มันเข้ามาหรือส่งออกเป็นปกติครับ.และการลืมตาค้างนานๆน้ำตาไหลเป็นเรื่องปกติครับ
เพราะสายตาเรามันจะแห้งเพราะถูกอากาศภายนอกมากเกินไป ร่างกายปกติจึงมันจะ
กระพริบตาเพื่อให้เกิดสมดุลย์ตรงนี้.มันก็เลยต้องสร้างน้ำตามาเพื่อหล่อ
เลี้ยงดวงตาซึ่งเป็นเรื่องปกติครับ.นอกจากว่าเราจะมีกำลังสมาธิสะสมเพียงพอ
ในระดับที่มันสามารถสร้างกระแสพลังมาคลุมบริเวณดวงตาเราได้ปกติ
เราถึงจะลืมตามองได้นานกว่าปกติโดยที่ไม่เป็นอะไรครับ.ส่วนการเพ่งประโยชน์
ที่มีในทางปฏิบัติเค้าจะใช้เพื่อในกรณีที่เราหลับตาทำสมาธิไม่ค่อยได้เพราะว่า
มีความคิดที่เกิดจากจิตมันขึ้นมารบกวนง่าย.การเพ่งจึงเสมือนการดึงให้จิต
โน้มไปสนใจภายใจภายนอกแทนการสนใจความคิดที่จะผุดออกจากจิตพวกนั้น.
พอจิตโน้มไปสนใจภายนอกบ่อยๆเรื่องที่ผุดพวกนั้นมันก็ไม่มีกำลังจะขึ้นมา
พอเรากลับมานั่งหลับตาก็เลยมีความรู้สึกว่ามันสงบได้ง่ายครับ..
แต่การเพ่งนั้นเราจะมองผ่านระหว่างคิ้วเพื่อเปรียบเสมือนเป็นการสร้างตาที่ ๓
เพื่อตัดระบบประสาทต่างๆที่จะทำงานที่ดวงตาปกติ.ก็จะสามารถเกิดสมาธิขึ้นได้
ในลักษณะที่จิตทำงานในลักษณะเกิดแสงเป็นแนวทางเดินจิตครับ.
ซึ่งมันจะเน้นไปเด่นทางด้านทิพยจักขุก่อน...
ถ้าหลับตาเค้าเรียกการที่จิตทำงานโดยการลดระดับความถี่ครับ..
ซึ่งสุดแล้วนะครับ..จะหลับตาลืมตาก็สามารถทำได้หมด แล้วแต่ความชอบ
ความถนัดของเราครับ..
ขออนุญาตนะครับ ของคุณนะครับจิตเดิมมันเด่นตรงเคยมีกำลังจิตสูง
มาก่อนควบกับทิพย์จักขุครับ.เราจึงแอบคิดในใจลึกๆว่าลองทำแนวๆนี้
ดูหน่อยจะเป็นไรหรือไม่.แต่พื้นฐานคุณก็เป็นคนขี้เกรงใจและเกรงว่าถาม
แล้วคนเค้าจะมองคุณแปลกๆ.แต่ตอนนี้คุณเข้าได้มาอ่านกระทู้นี้แล้ว
ให้คุณถามมาตรงๆได้เลยครับ.ระบุชือผู้ถามด้วยนะครับ
ไม่ต้องเกรงใจ.มันถึงจะก่อเกิดประโยชน์ได้ทั้งต่อตัวเอง
และผู้อื่นๆในอนาคตครับ...

 

ก่อนจะเห็นธรรมะต้องผ่านเป็นผ่านตายไปแล้วก่อนนี้เป็นเรื่องจริงดั่งครูผู้เฒ่ากล่าวไว้จริงๆแหละครับ...
ผมเห็นคนส่วนมากก็จำเอาคำพูดครูผู้เฒ่าเหล่านี้มาพูด โดยที่ยังไม่รู้ความหมายเพียงแต่ฟังดูดี แต่นี่ไม่ได้ว่าป๋า Toplus99 นะครับ เพราะถึงผมมักจะล้อว่า ป๋าเพี้ยนๆบ้าๆบอๆ แต่ก็รู้ดีว่าป๋าฝึกมามิใช่น้อย ผ่านเรื่องอะไรมาเยอะ จนพูดไม่ออก ได้แต่ทำเป็นเพี้ยนๆบ้าๆบอๆไป ทั้งที่จริงๆแล้วมีดีมากกว่าชาวบ้านเขาเยอะ เพียงแต่พูดออกมาแสดงออกมาตรงๆไม่ได้เท่านั้นเอง...
เรื่องผ่านเป็นผ่านตาย มันต้องเจอเข้ากับตัวเอง ถึงเวลานั้นมันจะตายจริงๆมันไม่ใช่เป็นแค่อุปทานหรือวิปัสนูกิเลส มันตายจริงๆ ผมเห็นว่าถึงเวลานั้นแล้วมีไม่กี่คนยอมตายเพื่อถวายเป็นพุทธะบูชา ธรรมะบูชา สังฆบูชาได้ และในจำนวนที่ยอมตายนี้ก็มีไม่มากนักที่ผ่านพ้นความตายมาได้แล้วได้เห็นธรรม...

การรู้ธรรมนั้น เกิดได้จากการอ่านการฟัง คิด วิเคราะห์ ใคร่ครวญ พิจารณาซ้ำไปซ้ำมา ด้วยปัญญาของตน...
การเห็นธรรมนั้น เกิดได้จากการที่จิตเข้าไปสถิตอยู่ในสภาวะธรรมนั้น และแจ้งแก่ใจของตนเอง ฑิฐิ มานะ อุปกิเลส ทั้งหลายจะสิ้นไปในเวลานั้น ณ ขณะนั้นที่ได้เห็นธรรม เป็นการเห็นสภาวะธรรมที่ไม่มีรูปไม่มีนาม ไม่มีที่มา ไม่มีที่ไป ไม่มีเบื้องหน้า ไม่มีเบื้องหลัง นี้เป็นที่มหัศจรรย์ใจมากครับ
คนที่ผ่านเป็นผ่านตายไปจนเห็นธรรมะแล้วนั้น จะไม่ค่อยพูดธรรมะออกมาให้ใครฟัง เว้นเสียก็แต่นักปฏิบัติด้วยกัน เนื่องเพราะไม่เห็นประโยชน์ใดๆในการพูด ธรรมะไม่ได้เห็นได้บรรลุได้ด้วยการฟังเพียงอย่างเดียว ต้องปฏิบัติจนพ้นเป็นพ้นตายไปแล้วเท่านั้น ซึ่งจะมีสักกี่คนกันที่มีกำลังใจเพียงพอที่จะทำตรงนั้น...

คนที่จะสอนนั้นหายากอยู่ก็จริง แต่คนที่คู่ควรจะได้รับการสอนยิ่งหายากกว่า ทั้งที่เรื่องผ่านเป็นผ่านตายไปนี้จะว่าไปแล้ว ถึงพวกเราทั้งหลายไม่ปฏิบัติธรรมใดๆเลย ในท้ายที่สุดพวกเราก็ต้องตายทุกคนอยู่ดี ตายเวลาไหนไม่รู้ แต่รู้ว่าต้องตายแน่ๆทุกคน ก็แล้วทำไมนะ เมื่อจะต้องตายอยู่แล้วแต่กลับไม่กล้ายอมตายถวายพระธรรม ยังอยากจะตายแบบไร้ค่า ตายแบบเห็ดแบบรา ไร้สาระ นี้ตรงนี้คนคิดไม่ได้ พออารมณ์สุดท้ายที่ใกล้จะตายจริงๆจากการปฏิบัติกลับกลัวแล้วถอนกำลังทิ้งเสีย

บ่นซะเยอะนิ..สงสัยจะแก่เพราะบ่นนี่แหละ...
ป๋าToplus99ลองดูครูผู้เฒ่าที่ท่านเหนือเป็นเหนือตายไปแล้วนะครับ ท่านจะพบกับความพิการทางกายที่แลกกันมากับธรรมะ อวัยวะภายในหรือบางส่วนของภายนอกมันพิการไปแล้ว ระบบมันรวน เครื่องในมันพังเสียแล้ว ครูผู้เฒ่าเหล่านี้จะทรงสังขารไว้ก็ด้วยอาศัยกำลังใจเป็นหลัก ข่มเวทนาก็ด้วยสังขารุเบกขาญาณเอาไว้ เห็นยืนได้ นั่งได้ ยิ้มได้ นี่จริงๆแล้ว อวัยวะมันเสื่อมไปเยอะแล้ว

 

ขอบคุณนะค่ะสำหรับคำแนะนำทุกท่าน ที่ดิฉันถามไปโดยไม่ระบุผู้ตอบก็แค่อยากให้คนที่รู้จริงๆมาตอบค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ

 

ดังนั้นดิฉันควรจะฝึกแบบไหนดีค่ะเพื่อให้ได้ผลค่ะ

 

..อืมมมมมม คุณ phatchareeya ครับขอพูดตรงๆนะ..
นักปฏิบัติส่วนมากเค้ามักไม่มีความคิดว่า
ตัวเองเป็นผู้รู้หรอกครับ.มีแต่ความคิดว่ายังเป็นผู้ที่ควรจะต้องศึกษาต่อ
และโดยพื้นฐานเค้าจะไม่คิดว่าตัวเก่งด้วยครับ..
ยิ่งคุณมาถามแบบไม่รุบะชื่อหรือใช้คำว่าผู้รู้.
โดยที่แนวทางการปฏิบัติไม่สัมพันธ์กับหัวข้อกระทู้
และไม่ใช่เจ้าของกระทู้ด้วยแล้ว
ยิ่งจะทำให้เค้าไม่กล้าแนะนำคุณ.คิดๆให้ดีๆน่าจะเข้าใจนะครับ..
ที่เรามาพูดๆคุยๆกันก็เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน
ไม่มีใครเก่งกว่าใคร ใครดีกว่าใครหรอกครับ. ถ้าคุณจะหาผู้รู้จริงๆ
คุณรอให้ พระพุทธเจ้าท่านเสด็จมาสอนคุณนะครับ.หรือรอให้มีครูบาร์
อาจารย์ทางภพภูมิมาสอนคุณนะครับ อย่างนั้นถึงจะเรียกได้ว่าเป็นผู้รู้
นี่คือประเด็นแรกนะครับ
๒.จะบอกหลักสังเกตุอะไรให้อย่างหนึ่งนะครับ..พวกที่เห็นวิญญานได้
แบบแว๊ปๆ เป็นเงา หรือเป็นคล้ายบุคคลเราถือว่าเคยมีทิพย์จักขุดีระดับ
หนึ่ง แต่พวกที่เห็นคล้ายเงา คล้ายบุคคลได้แบบมีแสงสว่างร่วมด้วยนั้น
บุคคลกลุ่มนี้เค้าเคยได้ทิพย์จักขุมาในระดับเห็นได้ด้วยตาเปล่ามาแล้วทั้งนั้น.
คุณไม่ต้องเสียเวลาไปถามนักปฏิบัติที่เค้าไม่เคยเห็นเหมือนคุณมาก่อนให้เสีย
เวลาหรอกครับ.ยังไงๆเค้าก็แนะนำคุณไม่ได้ตรง ถ้าเจอบุคคลไม่มีพื้นฐานเหมือนคุณ
มาก่อนในทางด้านการเห็นแบบนี้ คนเห็นผีมันต้องคุยกับคนเห็นผี
และเห็นผีแบบเดียวกันครับถึงจะคุยกันรู้เรื่อง.
๓.จำเอาไว้อย่างหนึ่งว่า กำลังสมาธิในระดับฌาน ๔ จริงๆนั้นในระดับที่
กายกับจิตมันแยกขาดกันอย่างเด็ดขาดนั้น.เราจะไม่สามารถที่จะควบคุม
จิตของเราเองได้ หรือ กายทิพย์ของเราเองให้อยู่ในร่างกายได้เพราะนิสัยเดิม
ของจิตมันชอบส่งออกเป็นทุน..และถ้าเรามีความคิดผุดขึ้นมาแค่เสี้ยววินาที
จิตมันจะรวมกับคืนสู่ร่างกายทันทีเร็วยิ่งกว่าจรวด..ถ้ายังคิดได้แสดงว่านั่น
ไม่ใช่แระ.ยังอยู่ภายใต้ความคิดปรุงแต่งอยู่..คนที่ฝึกมาถึงกำลังฌาณ ๔
เค้าถึงรู้ตัวเองว่า ต้องมาฝึกเจริญสติในชีวิตประจำวันให้ต่อเนื่องเพื่อ
ควบคุมจิตไม่ให้ออกจากร่างกายตัวเอง ไม่งั้นพอถึงกำลังฌาน ๔ อีกครั้ง
มันจะควบคุมจิตตัวเองไปไม่ด้อีก และถ้าไม่ฝึกก็จะกลายเป็นพวกหลง
ตัวเองไปยึดติดกับการเห็นการรู้ ท่องเที่ยวไร้สาระไปเรื่อยเปื่อยครับ
เค้าถึงพยายามฝึกจนกระทั้งสามารถทำให้จิต
มันนิ่งๆไปออกไปข้างนอกได้เพื่อป้องกันตรงนี้
ในขณะที่กายกับจิตแยกกันอย่างเด็ดขาดชั่วคราวนะครับ.
.และก็ควบคุมจิตให้อยู่อย่างนี้จนกระทั่งเห็นขันธ์ ๕
ส่วนนามธรรมมันปรากฏให้เห็นเพื่อโน้มเข้าสู่การเดินปัญญา
และให้จำไว้ว่าถ้ายังไม่เห็นขันธ์ ๕
นามธรรมตรงนี้หรืออ่านแล้วยังไม่เข้าใจ ไม่ต้องไปพูดเรื่องวิปัสสนา
และเดินปัญญาให้เสียเวลาเพราะว่า จะยังไม่พ้นสภาวะความคิดที่ปรุ่ง
แต่งร่วมกับจิต ประเด็นนี้อ่านแล้วพิจารณาดีๆครับ..
๔.ไอ้สภาวะที่มันที่มืดๆ แต่ว่าไม่สามารถโน้มวิปัสสนาอะไรได้ หรือว่าทำ
อะไรได้ที่มันก่อเกิดประโยชน์ในการลด ละ กิเลสนั่น หรือว่าเราออกมา
แล้วไม่ได้เพิ่มหรือก่อให้มีความสามารถทางจิตอะไรเพิ่มเติม..พวกนี้
มันเป็นสภาวะที่ยังอยู่ภายใต้ความคิดทั้งนั้น.ยิ่งเข้าไปแล้วมืดๆอยู่
พอระลึกได้แล้วอารมย์มันถอยออกมา พร้อมกับการเต้นผิดปกติของหัวใจ
ที่มันแรงขึ้นคือมันติดอยู่ในระดับฌานต้นๆเท่านั้นครับ.ปกติถ้าติดระดับนี้เค้า
จะไม่ระลึกสติขึ้นมาเพราะจะทำให้สภาวะมันถอยหลัง.และมักจะเข้าไม่ได้
อีก แม้ว่าการเข้าได้ครั้งแรกก็จะเป็นแบบไม่รู้ตัว..
๕.และถ้าเข้าแบบไม่รู้ตัวแบบนี้ ถ้าผ่านได้ ต่อไปจะเข้าไปคล้ายๆมืดๆอีก แต่จะเห็น
เป็นดวงดาวเต็มท้องฟ้า แต่ว่าก็จะทำอะไรไม่ได้อีก.ไม่มีผลอะไรใดๆทั้งสิ้น..
ซึ่งสภาวะในข้อที่ ๔ คนนั่งสมาธิทั่วๆไปก็ทำได้ หรือไม่จำเป็นต้องฝึกสมาธิ
มาก่อนก็ทำได้ เพราะฉนั้นอ่านๆให้ดีๆ อย่าไปให้ความสนใจหรือไปเชื่อว่ามันเป็น
สภาวะที่ดีอะไร..จำไว้ถ้าเข้าแล้วออกมาต้องมีผลต่อระดับกิเลส มีผลต่อเครื่องรู้
พิเศษต่างๆไม่มากก็น้อย ตลอดจนความสามารถบางอย่าง ถ้าออกมาไม่ใช่ไม่ต้อง
สนใจมันครับ...
๖.ให้ฝึกเจริญสติในชีวิตประจำวันให้ต่อเนื่องให้ได้ก่อน จนพอมีกำลังสติทางธรรม
มากพอ มีกำลังสมาธิสะสมมากพอ จะทำให้นั่งสมาธิได้ดีขึ้น ผ่านสภาวะจากข้อที่ ๔ ไปข้อที่
๕ ได้..และนั่งจนเห็นขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรม.จะเข้าใจกิริยาทางจิต กิริยาความคิด
กิริยาของขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรม....แล้วค่อยมาดูว่าตัวเองชอบฝึกกรรมฐานแบบ
ที่ใช้การมองภาพรูปแบบไหน..ก็จะกลับเข้าสู่แนวกรรมฐานเดิมที่จิตเรามันเคยฝึก
มาในอดีตได้และก็จะปลอดภัยครับ.....
ถ้าไม่พยายามทำอย่างที่บอก เราก็จะเป็นคนที่พูดแบบที่คิดว่าตัวเราเองมีสติ
แต่ก็พูดแบบไม่มีสตินั่นหละครับ...สติทางโลกกับสติทางธรรมมันคนละแบบกันครับ
สติทางธรรมคือตัวที่คอยควบคุมความคิดที่เกิดจากจิต ควบคุมพฤิตกรรมของจิต
ให้จิตคลายตัวเองออกจากความคิด ออกจากขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรม เพื่อให้ค่อยๆละ
ค่อยๆคลายความคิดที่เกิดจากจิตพวกนี้ ให้ออกจากจิตให้ได้.
เพราะสติทางธรรมมันจะเป็นตัวที่ทำให้เราเข้าใจเรื่องต่างๆที่เป็นนามธรรมได้ดีด้วยครับ
ถ้าเราไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนามธรรมพวกสัมผัสที่เห็น แสดงว่าสติทางธรรมเรายังไม่พอ
ให้เราเปลี่ยนจากความสงสัย ให้เป็นไม่สนใจแล้วเร่งสร้างสติทางธรรมให้มากๆ
เด่วพอมีสติทางธรรมมันจะย้อนรู้ได้ของมันเอง ไม่งั้นจะเสียเวลาปฏิบัติเฉยๆ..
ไอ้พวกความคิดที่ว่า.มีการตัดสินใจว่าจะต้องเป็นอย่างที่ฉันคิด ต้องอย่างนี้ ต้องอย่างนั้น
ต้องเป็นอย่างที่ฉันคิดอย่างนี้ เพื่ออย่างนี้ มันเป็นการแบ่งพรรคแบ่งพวก
เลือกข้าง แบ่งฝ่าย แยกแยะ ทั้งๆที่มีคนบอกคนเตือนไปแล้ว อย่างนี้เค้าเรียกว่าใจไม่
เป็นกลาง และเรียกว่าขาดสติทางธรรมในการควบคุม..เป็นสติแบบโลกๆ.มันก็จะ
สงสัยวนเวียนไปเรื่องเดิมๆไม่จบสิ้น และจะทำให้เราคิดฟุ้งเฟ้อไปเรื่อยเปื่อยด้วยครับ
.และก็จะส่งผลให้เราพูดแบบที่คิดว่าตัวเองมีสติทั้งๆที่ไม่มีสติทางธรรม
อย่างที่เป็นๆอยู่ทุกวันนี้นั่นหละครับ..
ปล.หวังว่าจะพอเข้าใจที่พยายามสื่อนะครับ
และสำหรับคุณขออนุญาตเล่าให้ฟังแค่นี้นะครับ