พระพุทธเจ้า๒๘ พระองค์ มาอยู่ลำพูนได้อย่างไร

เรื่องนี้นำมาจากตอนหนึ่งในหนังสือ "ตามรอยพระพุทธองค์" โดยอาจารย์สินธพ ทรวงแก้ว ค่ะ ข้อมูลนี้เป็นข้อมูลที่ได้จากญาณทัสสนะของท่านอาจารย์สินธพ และมีหลักฐานพิสูจน์เป็นโบราณวัตถุที่ท่านได้เอ่ยถึงในหนังสือเล่มนี้ค่ะ

ตอนนี้มี ๗ หน้า ดิฉันจะทะยอยลงให้อ่านนะคะ

เนื่องจากพระอรหันต์ท่านมีญาณหยั่งรู้ล่วงหน้าได้ว่า ต่อไปศาสนาพุทธนิกายหินยานหรือนิกายเถรวาทจะหมดไปจากประเทศอินเดีย และท่านรู้ต่อไปอีกว่าจังหวัดลำพูนบริเวณถ้ำดอยไซ ต.ป่าสัก อ.เมือง จ.ลำพูน จะเป็นที่ประทับของพระพุทธเจ้า ๒๘ พระองค์ และศาสนาพุทธนิกายเถรวาทจะมาเจริญรุ่งเรืองที่นี่ต่อไปจนครบ ห้าพันปี ในอายุศาสนาของพระพุทธเจ้าโคตมะ

นับตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๒๐ ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช มีพระอรหันต์ชื่อ พระโมคคัลลีบุตร ติสสเถระ ได้มองเห็นว่าอีกไม่นานศาสนาพุทธนิกายเถรวาท หรือนิกายหินยาน นี้จะหมดไปจากอินเดียแน่นอน และท่านก็มองเห็นว่าภัยพิบัติจะเกิดขึ้นกับสมบัติของพระพุทธศาสนา ท่านจึงได้ร่วมกับพระเจ้าอโศกมหาราชรวบรวมสมบัติของพระพุทธเจ้าทั้งหมดที่อยู่ตามสถานที่ต่างๆ ในประเทศอินเดียมาเก็บไว้ที่แห่งเดียวกัน เพื่อง่ายแก่การรักษาและขนย้ายออกไปจากประเทศอินเดีย ไปอยู่ที่ จ.ลำพูน ในอนาคต มีจารึกเป็นภาษาลานนารอบรูปเหมือนพระเจ้าอโศกไว้ว่า "อินเดียดอยไซห่วงใยทุกที่แล"

 

ได้รับหนังสือจากอาจารย์แล้ว ดีมากเลยครับ
มีอยู่ตอนหนึ่ง บอกว่า ฌาน อภิญญา คือ ตาข่ายดักหรม
ไม่ช่ายแนวทางของการหลุดพ้น วิปัสนา เท่านั้น

สมาธิ ก็มีทั้งคุณและโทษ ในเนื้อหาหนังสือ ดีมากครับ ได้รับแจกมาจาก ฟรี onet ในเวบนี้แหละครับ

 

ทุกศาสนา ทุกลัทธิ จะกลืนเป็นหนึ่งเดียวกัน
ทว่า จะบูชาพระพุทธองค์ เป็นศูนย์กลาง

 

มาต่อกันนะคะ

พระโมคคัลลีบุตร ติสสเถระ กับพระอรหันต์องค์อื่นๆ ได้เอาพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า ๒๘ พระองค์ที่มีอยู่ทั้งที่เป็นกระดูก เป็นเนื้อหนัง และส่วนอื่นๆ ของพระพุทธเจ้ามาปั้นและหล่อเป็นเครื่องใช้ประจำบ้านเป็นสัตว์เลี้ยง สัตว์ป่า ทั้งบกและน้ำที่ประชาชนทั่วไปรู้จักกันดี ปั้นและหล่อไว้อย่างสวยงาม เป็นที่สะดุดตาของผู้พบเห็น เพื่อจะได้ช่วยกันเก็บรักษาไว้

สิ่งของเครื่องใช้เหล่านี้บางอันบางชิ้นได้เอาพระบรมสารีริกธาตุที่เป็นส่วนกระดูก ซึ่งมีลักษณะเป็นลูกแก้วฝังหรือบรรจุไว้ในภาชนะหรือในเครื่องใช้หรือในตัวสัตว์ต่างๆ ที่ท่านปั้นไว้ เพื่อเตรียมขนย้ายทางไกลไว้ล่วงหน้า

นอกจากในสมัย พ.ศ.๒๒๐ ก็ยังได้มีการสร้างพระพุทธรูป พระเครื่อง รูปเหมือนของพระพุทธเจ้ารูปเหมือนของเจ้าชายสิทธัตถะ รูปเหมือนของพระเจ้าอโศกมหาราช พร้อมมเหสีของท่านไว้เป็นตัวอย่างให้สมัยต่อมาเป็นรูปแบบ ซึ่งสร้างไว้ไม่มาก

บางอันเป็นรูปเหมือนของพระเจ้าอโศกมหาราช ท่านกลัวคนสมัยต่อมาจะเอาไปใช้ จะทำให้เกิดอันตรายแก่ผู้นำไปใช้ พระอรหันต์ท่านก็ทำเครื่องหมายกระโหลกกระดูกไขว้ไว้ด้านหลังรูปเหมือน เพื่อเตือนไว้มิให้เอาไปใช้ส่วนตัวหรือแขวนคอ เพราะถ้าไม่มีบารมีเพียงพอแล้วจะถึงกับเสียชีวิตได้

 

สิ่งของเหล่านี้บางชิ้นบางอัน พระอรหันต์จะจารึกสถานที่จะนำมาเก็บไว้ล่วงหน้า ตั้งแต่พ.ศ.๒๒๐ ว่า "วัดถ้ำน้ำดิบดอยไซ" "อารามถ้ำน้ำดิบดอยไซ"

ถ้าเป็นพระบรมสารีริกธาตุ ที่ใช้จะระบุจารึกไว้ว่า " สิ่งของเหล่านี้มาจากอินเดียมาถึงเวียงกุมกามอารามถำดอยไซ" (เวียงกุมกามเป็นชื่อเดิมของเมืองลพะหรือเมืองลำพูนที่พระอรหันต์ตั้งชื่อไว้ กุม แปลว่า ประกอบ กาม แปลว่า แน่นหนาหรือมั่นคง เป็นภาษาไทยเขินหรือลานนา แปลว่า เมืองแห่งความมั่นคง)

เมื่อพระอรหันต์รวบรวมทรัพย์สมบัติของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์อัครสาวก ก็ได้นำไปเก็บไว้ในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีพระอรหันต์และพระเจ้าอโศกมหาราชเท่านั้นที่รู้ เพื่อเตรียมไว้ให้พระอรหันต์ในสมัยต่อมาขนย้ายมา จ.ลำพูน

 

ในปี พ.ศ.๗๐๐ ในสมัยพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ ราชวงศ์คุปตะของประเทศอินเดีย ได้มีพระอรหันต์องค์หนึ่งชื่อ พระติสสเถระ ได้ร่วมกับพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ ที่ปกครองอินเดียในสมัยนั้นได้รวบรวมเอาสมบัติพระพุทธเจ้าที่เหลืออยู่ เช่น พระบรมสารีริกธาตุ ที่เป็นธาตุเดี่ยว ดิน น้ำ ลม ไฟ และธาตุรวมธาตุ ๔,๕,๖ มาหล่อเป็นพระบูชา

พระเครื่องมีทั้งองค์ใหญ่ องค์กลาง องค์เล็ก องค์จิ๋ว เพื่อเก็บพระบรมสารีริกธาตุมิให้สูญหาย ยุคนี้เป็นยุคแรกที่ได้สร้างพระเครื่องเต็มรูปแบบ ไม่มีสร้างเครื่องใช้หรือสิ่งอื่นๆ ไว้

พระเครื่อง พระบูชาหลายองค์มีอักษรลานนาจารึกไว้ที่ใต้ฐานหรือด้านหลังของพระ บางองค์ก็ได้จารึกเป็นภาษาพราหมณ์อยู่ด้านหลังของพระและที่ฐานของพระเช่นกัน เพื่อเป็นการยืนยันให้คนร่นหลังได้ทราบว่าพระทั้งหมดที่นำมานี้ไม่ได้สร้างในประเทศไทย สร้างมาจากประเทศอินเดีย

นอกจากนี้พระบูชาบางองค์ยังได้จารึกหรือตั้งชื่อวัดที่พระอรหันต์จะนำสิ่งของเหล่านี้มาไว้ว่า "วัดถ้ำน้ำดิบดอยไซมงคลราชมณีชัย" เป็นภาษาลานนา

มีพระเครื่องอีกหลายรุ่นที่มีการจารึกอักษรลานนาไว้ที่ฐานของพระและด้านหลังของพระ

เมื่อพระอรหันต์ติสสเถระรวบรวมสมบัติของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ไว้หมดแล้ว ให้พระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ และราชวงศ์ช่วยกันเก็บรักษาไว้ก่อนจนกว่าจะมีการขนย้ายออก จากอินเดียมาลำพูนคือเก็บไว้จนถึง พ.ศ. ๙๔๕

 

ในปี พ.ศ. ๙๔๕ พระอรหันต์ชื่อพระปุณณเถระ พร้อมด้วยพระอรหันต์ที่มีอยู่ในขณะนั้นอีก ๘ รูป รวมเป็น ๙ รูป พร้อมด้วยพระเถระ อนุเถระ และอุบาสก อุบาสิกา นับพันได้ตัดสินใจอพยพนำสมบัติของพระพุทธเจ้าหรือสมบัติของพระพุทธศาสนาเดินทางออกจากประเทศอินเดียทางทะเล ตั้งแต่วันที่ ๑๐ กันยายน พ.ศ.๙๔๕ (ในสมัยนั้นเปลี่ยนพ.ศ.เดือนเมษายน) เข้ามาเก็บไว้ที่จังหวัดลำพูน

ถึงจังหวัดลำพูนโดยขึ้นมาตามลำน้ำปิงซึ่งเป็นลำน้ำกวงในปัจจุบันนี้ เมื่อวันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ.๙๔๕ มาพักอยู่บริเวณอันเป็นบ้านของข้าพเจ้า(อาจารย์สินธพ)ในปัจจุบันนี้ ซึ่งในสมัยนั้นคงจะเป็นป่า

 

ในปีพ.ศ.๙๔๕ ในสมัยนั้นตรงกับยุคเมืองลพะ หรือ จ.ลำพูน ยุคก่อนพระนางจามเทวีถึง ๒๖๐ ปี มีกษัตริย์ปกครองเมืองลพะ ถึง ๑๐ พระองค์

ใน พ.ศ. ๙๔๕ ตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๒ ของเมืองลพะ ชื่อพระยาตะกะ ครองราชย์อยู่ในขณะนั้น

พระยาตะกะ ได้จัดสถานที่อยู่ให้กับพระอรหันต์ บริเวณหน้าถ้ำดอยไซ บริเวณหน้าถ้ำดอยไซก็ได้ชื่อว่าเป็นวัดแห่งแรกที่ตั้งขึ้นในแผ่นดินไทย ซึ่งตั้งชื่อมาจากประเทศอินเดีย เมื่อ พ.ศ. ๗๐๐ โดยพระติสสเถระอรหันต์ ชื่อ "วัดถ้ำน้ำดิบดอยไซมงคลราชมณีชัย"

พร้อมกันนั้นก็ได้ขนย้ายทรัพย์สมบัติของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์จากในเมืองลำพูนขณะนี้ไปอยู่ที่ดอยไซเมื่อวันที่ ๙ เมษายน พ.ศ. ๙๔๖ ส่วนอุบาสก อุบาสิกา ได้ให้อยู่ใกล้ๆ บริเวณถ้ำดอยไซ ซึ่งเป็นบริเวณหมู่บ้านหนองไซ ต.ป่าสัก อ.เมือง จ.ลำพูน ขณะนี้นั่นเอง

ต่อมาบริเวณวัดถ้ำน้ำดิบดอยไซฯ นี้ได้เป็นสถานที่การศึกษาเผยแพร่หลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนานิกายหินยานหรือเถรวาท ได้มีบุคคลทั่วสารทิศได้มาศึกษาเล่าเรียนพระธรรมคำสอนที่นี่ตั้งแต่ พ.ศ. ๙๔๕-๑๐๗๙ มีพระอรหันต์เกิดขึ้น ณ ที่วัดแห่งนี้ถึง ๑๔ รูป รวมกับที่มาจากอินเดียอีก ๙ รูป รวมมีพระอรหันต์อยู่ที่นี่ทั้งหมด ๒๔ พระองค์

 

สมบัติของพระพุทธเจ้าหรือสมบัติของพระพุทธศาสนาถูกนำมาเก็บไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๙๔๕ ที่บริเวณถ้ำดอยไซแห่งนี้ นับจากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลา ๑๖๐๔ ปีมาแล้ว

นับจากวันนี้ย้อนหลังไปอีกประมาณ ๑๐๐-๒๐๐ ปี ได้มีเกจิอาจารย์หลายท่าน ได้แวะเวียนมาอยู่บริเวณดอยไซแห่งนี้ โดยเฉพาะสมเด็จพระพุทธาจารย์ (โต พรหมรังษี) ไปๆ มาๆ อยู่ดอยไซถึง ๓๐ ปี

และได้มีชาวบ้านได้เข้าไปหยิบเอาสมบัติของพระพุทธเจ้าออกจากถ้ำมากมาย บางคนเอาไปเก็บไว้ในบ้านเกิดอาถรรพณ์ล้มตายกันเป็นจำนวนมากหลายครอบครัว บางคนพิกลพิการ ตาบอด หูหนวก ไปอีกมาก บางคนเห็นอาถรรพณ์ ก็ได้นำสิ่งของกลับไปคืนไว้ที่ถ้ำ คนนั้นก็ปลอดภัยไป บางราย เอาไปส่งคืนช้า ทำให้ตาบอด หูหนวก หลายราย

สิ่งของบางอย่างบางชิ้นได้นำออกไปไกลไม่อยากเอากลับมาคืนถ้ำ ก็นำไปฝังไว้ตามป่า ตามสวน ไร่ นา บุคคลเหล่านั้นก็ไม่รอดอาถรรพณ์ไปได้ บางคน ตาบอด พิกลพิการ หูหนวก และจำต้องปกปิดรักษาสิ่งของที่ตนเองนำมาไว้จนกว่าคนที่มีบารมีเพียงพอจะมารับเอามาเก็บไว้

 

พระพุทธรูปและสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ที่พระอรหันต์เก็บไว้ในถ้ำล้วนแต่สร้างด้วยพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าและพระบรมธาตุของพระอรหันต์ อัครสาวกทั้งนั้น ชาวบ้าน ชาววัด ไม่รู้เอาไปเก็บไว้ ทำให้เกิดล้มตายกันเป็นจำนวนมาก

จนถึงปัจจุบันนี้คนเฒ่าคนแก่ที่อยู่ใกล้ดอยไซก็บอกลูกหลานของเขามิให้เข้าไปบริเวณดอยไซ ห้ามไปหยิบอะไรออกมาแม้กระทั่งก้อนหินก้อนดิน คนไม่มีบุญบารมีทางธรรมเพียงพอแล้วไม่สามารถเก็บสมบัติพระพุทธเจ้าไว้ได้

เป็นธรรมชาติอันหนึ่งของธาตุต่างๆ ถ้าธาตุนั้นไม่ว่า ดิน น้ำ ลม ไฟ หรือเป็นแร่ธาตุ ถ้าบริสุทธิ์แล้วจะมีรังสีหรือกัมตภาพรังสีแผ่ออกมาทำลายชีวิตคนได้ทันที องค์ประกอบของธาตุที่เป็นตัวพระพุทธเจ้านั้นบริสุทธิ์ผุดผ่อง ยิ่งกว่าธาตุใดๆ ที่มีอยู่ในโลกนี้ ฉะนั้นย่อมมีรังสีแผ่ขยายออกมามหาศาล ไม่ว่าอะไรทั้งนั้นในโลกนี้ ถ้ามีมากสามารถทำลายชีวิตคนได้ทันที เช่น ดิน น้ำ ลม ไฟ ถ้ามีมากทำลายชีวิตคนได้ทันทีเช่นกัน

 

เป็นความรู้ที่แปลกและใหม่ดี
ขอบคุณนี่นำมาเล่าให้ฟังนะครับ

 

ขณะนี้สมบัติพระพุทธเจ้าที่นำออกไปจากถ้ำไปฝังไว้ตามป่าตามสวนไร่นา ตามที่ต่างๆ ไกลที่สุดถึงเชียงแสน จ.เชียงราย ส่วนมากจะอยู่บริเวณจังหวัดเชียงใหม่ ลำพูน กำลังรอการเก็บรวบรวมอยู่

การเก็บรวมรวมสิ่งของล้ำค่าเหล่านี้ไม่ใช่ของง่าย ไม่ใช่ผู้ใดผู้หนึ่งจะไปเก็บรวบรวมได้เหมือนสิ่งของหรือศิลปวัตถุโบราณทั่วไป เพราะมีอันตรายถึงชีวิตหรือพิกลพิการได้รออยู่ข้างหน้า

ฉะนั้นบุคคลจะมาเก็บรวบรวมสิ่งของที่เป็นสมบัติของพระพุทธเจ้าไว้ได้จะต้องมีภูมิธรรม เป็นอริยบุคคล ตั้งแต่โสดาบันบุคคลขึ้นไป โสดาปฏิมรรค ยังไม่สามารถเก็บรวบรวมได้ บุคคลที่เป็นอริยบุคคลผู้เห็นพระธรรมแล้ว ย่อมเห็นพระตถาคตได้ เมื่อเห็นพระตถาคต (พระพุทธเจ้า) แล้ว ย่อมรู้จักพระพุทธเจ้าและสาวกของพระพุทธเจ้าด้วย เมื่อรู้จักพระพุทธเจ้าแล้วก็สามารถแยกแยะพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าและพระบรมธาตุของพระอรหันต์ไปจนถึงพระธาตุของฤาษีได้โดยอัตโนมัตินี้เรียกว่า ญาณหยั่งรู้แจ่มแจ้งในเหตุและปัจจัย ถ้าผู้นั้นไม่ได้เป็นอริยบุคคลแล้วไม่สามารถจะรู้จักพระบรมสารีริกธาตุและพระบรมธาตุของพระอรหันต์ไปจนถึงพระธาตุของฤาษีได้เลย ด้วยความจริงที่ว่า อริยบุคคลเท่านั้นจะรู้ว่าผู้ใดเป็นอริยบุคคล หรือคนฉลาดเท่านั้นจึงจะรู้ว่าผู้ใดฉลาดเช่นกัน
<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shapetype id=_x0000_t75 stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" oreferrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"> </v:shapetype>

นี้ก็แสดงว่า สิ่งของสำคัญที่เป็นสมบัติของพระพุทธเจ้านี้วิสัยของปุถุชนคนธรรมดาจนถึงผู้ได้สมาธิฌานอภิญญา ที่ยังเป็นโลกิยะบุคคลนั้นไม่สามารถจะสัมผัสรับรู้ได้เลย เพราะตั้งแต่ปีพ.ศ.๑๐๗๙ นับตั้งแต่พระอรหันต์องค์สุดท้ายได้ปรินิพพานไปที่ดอยไซจังหวัดลำพูนแห่งนี้จนถึงปัจจุบันรวมเป็นเวลา ๑๔๐๐ กว่าปีมาแล้ว ไม่มีผู้ใดรู้เรื่องราวสมบัติของพระพุทธเจ้านี้เลย เป็นความลับมาโดยตลอด ๑๔๐๐ ปี ทั้งที่มีผู้สำเร็จสมาธิชั้นสูงได้ฌานอภิญญามากมาย ตลอดเวลาที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน

 

แถวๆ บ้านผมเลยครับ เดี๋ยวว่างๆ จะลองไปเที่ยวชม

 

น้องหมายถึง ดอยไซ ใช่ไหมคะ

ยังไงช่วยกรุณาถ่ายรูปมาฝากท่านผู้อ่านกันด้วยนะคะ

พี่ยังไม่มีบุญได้ไปเลยค่ะ ไปแต่บ้านอาจารย์สินธพในตัวเมืองลำพูนน่ะค่ะ

กะว่าจะแอบไปซักวันเหมือนกันค่ะ..ระวังจ๊ะเอ๋กันนะ(f)

 

สวัสดีค่ะ..ไม่ได้มาเพิ่มข้อมูลให้หลายวันเลย..ถ้าดูตามหน้าหนังสือแล้วก็เหลืออีก 2 หน้าค่ะ ...ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ...บางทีท่านอาจมีวาระที่เกี่ยวพันกันกับจังหวัดลำพูนนะคะถึงได้มาพบกระทู้นี้และติดตามอ่าน


ในเมื่อข้าพเจ้า (อาจารย์สินธพ) มีญาณทัศนะรู้เรื่องราวความเป็นมา ทั้งสามารถแยกแยะสมบัติของพระพุทธเจ้าได้ว่าอันไหนเป็นส่วนไหนของพระพุทธเจ้าหรือเป็นของพระอรหันต์ อัครสาวกอย่างนี้แล้ว พร้อมทั้งรู้เห็นตนเองว่าสามารถเก็บรวบรวมสมบัติของพระพุทธเจ้าได้ ไม่มีอันตรายใดๆกับตนเอง

ก็ประจวบเหมาะกันพอดีนับแต่วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๔๖ สิ่งของเหล่านี้ก็ได้มีผู้นำมาให้ข้าพเจ้ารวบรวมเก็บไว้ สิ่งของเหล่านี้ได้ตรวจดูแล้วด้วยญาณก็คือสมบัติของพระพุทธเจ้าที่ถูกนำออกไปจากถ้ำดอยไซเมื่อ ๑๐๐-๒๐๐ ปีก่อน

ขณะนี้ได้มาประมาณ ๒ ใน ๓ ส่วน ยังคงเหลือฝังดินฝังทรายในโคลนตมอยู่ตามป่าเขาตามสวนไร่นาอีกประมาณ ๑ ส่วน สิ่งของเหล่านี้ก็จะมีผู้ทยอยนำมาให้ทุกวันตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๔๖ จนถึงปัจจุบันนี้ จนบ้านข้าพเจ้าเต็มหมด ต่อเติมไปก็เต็มอีก จนไม่มีที่เก็บแล้ว ในขณะที่สมบัติเหล่านี้ไม่สามารถนำไปเก็บไว้ที่ใดๆ ในโลกได้ นอกจากบ้านของข้าพเจ้าและที่ถ้ำดอยไซเท่านั้น

 

ผมไปมาแล้ว และได้เห็นรูปปั้นพระพุทธเจ้า28 พระองค์ด้วย เค้าห้ามถ่ายรูปหรือจับนะครับ ท่านจะป่วย ภายใน 1วัน 3วัน ผมโดนมากับตัว ผมอยู่ ยโสธร ผมนั่งรถตู้ไป2ครั้งแล้ว

 

เดือนก่อนไปลำพูนมา เที่ยววัดต่างๆสายครูบาศรีวิชัย แต่ที่นี่ยังไม่เคยไป โดยส่วนตัวเชื่อว่าลำพูนเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ตั้งอยู่่ในชัยภูมิที่เหมาะสม

 

มาดูและนมัสการพระพุทธฉายที่พบในยุคกึ่งพุทธกาลกันบ้างนะ และพระรูปเนรมิตรของพระพุทธเจ้าเราที่อุบัติปรากฏยุคนี้สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเราเป็นมงคลสูงสุด ไม่ใช่ของง่ายที่จะพบกันได้ง่าย ๆ พบในยุคนี้แล้ว ที่ อำเภอชัยบาดาล จังหวัดลพบุรีครับ ใครสนใจ โทร 0861306150 ครับ