ทำไมฝรั่งกับคนไทยถึงได้มาเจอกัน

เมื่อก่อน สมัยร้อยกว่าปีที่แล้ว หรือนานกว่านั้น ไม่เคยได้ยินว่า มีต่างชาติแต่งงานกับคนไทย เหมือนสมัยนี้ อยากทราบว่า

ถ้าเราเวียนว่ายตายเกิดในไทย ทำไมเราถึงเจอ คู่เป็นต่างชาติ ต่างภาษา เราไปเจอเค้าได้ยังไง แล้วต้องทำกรรม ร่วมกันมาใช่หรือไม่ถึงได้ ต้องมาเจอกัน ทั้งที่อยู่กันคนละประเทศ คนละภาษา แสดงว่า เราเคยเกิดประเทศเค้า หรือเค้าเกิดประเทศเรามาก่อน ใช่หรือไม่ หรือว่า เคยเกิดเป็น สัตว์ร่วมกันมา

รบกวนผู้รู้ช่วยตอบหน่อยนะคะ เพราะ สงสัยมานานแล้ว แต่ไม่มีใครสามารถให้ความกระจ่างได้

 

อะไรหนอแลเป็นเหตุให้

- บุคคลบางคนในโลกนี้ พอเห็นกันเข้าเท่านั้น หัวใจก็สงบนิ่งสนิท คือเยือกเย็นดังเอาน้ำหอมพันหม้อมารด บางคนไม่สงบ

- บางคนพอเห็นกันเข้าเท่านั้นก็มีจิตผ่องใส อ่อนละมุนละไม เยื่อใยต่อกัน ด้วยอำนาจความรัก บางคนก็ไม่เยื่อใยต่อกัน.

ความรักนั้นย่อมเกิดขึ้นด้วยเหตุสองประการ คือ

- ด้วยการอยู่ร่วมกันในกาลก่อน ๑

- ด้วยความเกื้อกูลต่อกันในปัจจุบัน ๑

เหมือนดอกอุบลเมื่อเกิดในน้ำ ย่อมเกิดเพราะอาศัยเหตุสองประการ คือ “น้ำและเปือกตม” ฉะนั้น.

เนื้อความแห่งคาถานั้นว่า

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ธรรมดา ความรักนี้ย่อมเกิดด้วยเหตุสองประการ คือได้เป็นมารดาบิดา ธิดาบุตร พี่น้องชายพี่น้องหญิง สามีภรรยา หรือสหายมิตรกันในภพก่อน เคยอยู่ร่วมที่เคียงกันมา ความรักนั้นย่อมไม่ละ คงติดตามไปแม้ในภพอื่น เพราะการอยู่ร่วมกันในกาลก่อนอย่างหนึ่ง.

อีกอย่างหนึ่ง ความรักนั้นย่อมเกิดเพราะความเกื้อกูลกันในปัจจุบันอันได้ทำในอัตภาพนี้.

ความรักนั้นย่อมเกิดขึ้นด้วยเหตุสองประการฉะนี้ เปรียบเหมือนอุบลในน้ำฉะนั้น คือเหมือนอุบลและบุปผชาติที่เกิดในน้ำต่างๆ เกิดในน้ำ ก็ได้อาศัยเหตุสองอย่าง คือน้ำและเปือกตมฉันใด ความรักก็ย่อมเกิดด้วยเหตุสองประการนี้ฉะนั้น

------------------------------------------------------------------------
จากอรรถกถา สาเกตชาดก : ว่าด้วย เหตุให้เกิดความรัก

 

การเกิดเป็นคน คงไม่ได้เกิดแค่ประเทศใดประเทศนึงหรอกกระมัง ขึ้นอยู่หลายปัจจัยแรงอธิษฐาน บุญกรรมที่ได้ร่วมสร้างกันมา ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหนกรรมมันจะจัดสรรมาเอง

 

เล่าเรื่องตัวเองให้ฟังไหมค่ะ ...ไม่ต้องเชื่อก็ได้นะค่ะ ....เพียงแต่อยากเล่าให้ฟังเฉยๆๆ ....
คือตัวเองมีความรู้สึกมาตั้งแต่ชั้นประถมแล้วค่ะ ....ว่าแผ่นดินไทยที่เกิด ไม่ใช่บ้านของตัวเอง เราจะต้องกลับไปที่ไหนสักแห่งหนึ่งที่ไม่ใช่เมืองไทย ..มันรู้สีกร้อนๆๆ ยังไงไม่ทราบค่ะ ไม่กล้าบอกใคร ....กลัวคนจะหาว่าเป็นคนไทยทำไมไม่รักบ้านเกิดของตัวเอง ...ตอนอายุสิบสอง ...คุณแม่ดิฉันพาไปดูดวง หมอดูเค้าทักว่า เด็กคนนี้จะต้องไปอยูู่ต่างประเทศตลอดชีวิต ตอนนั้นนึกว่าต้องเป็นประเทศที่ต้องใช้ภาษาอังกถษ .... รีบฟิตซ้อมภาษาอังกถษใหญ่เลยค่ะ ทำข้อสอบได้คะแนนดีซะด้วย ... จนอายุย่างยี่สิบเอ็ดมีเหตุการณ์ที่จะต้องมาที่ประเทศญี่ปุ่น ...เพื่อมาช่วยญาติทำงานร้านอาหารไทยที่นี่ ... ตอนที่ย่างเข้ามาประเทศนี้ครั้งแรก ..ออกจากสนามบินมา นั่งรถจากสนามบิน ระหว่างทางดูวิวทิวทัศน์รอบข้าง ...มันมีความรู้สึกว่าคุ้นเคยนะค่ะ ไม่รู้สึกกลัวเลย ทั้งๆๆที่ตอนนั้นยังพูดภาษาไม่เป็น และเป็นครั้งแรกที่มาต่างประเทศ มันรู้สึกแบบว่าสบายๆๆ เย็นๆๆ โล่งใจยังไงไม่ทราบค่ะ ...จากวันนั้น จนถึงปัจจุบัน ... ยี่สิบปีแล้วค่ะ โอนสัญชาติเป็นคนญี่ปุ่นไปเรียบร้อย ... ก่อนที่จะเจอกับสามีคนนี้ มีแฟนมาบ้างหลายคน แต่ไม่เคยเป็นคนไทยเลยค่ะ มีความรู้สึกจะชอบเฉพาะกับคนญี่ปุ่นเท่านั้น...

เคยให้คนมีญานดูอดีตขาติให้...คนแรกทักมายังไม่เชื่อ .. พอมีคนมีญานอีกคนหนึ่ง ดูให้อีก ก็ทักตรงกันค่ะ บอกว่าชาติก่อนดิฉันเป็นทหารญึ่ปุ่น มารบทีเมืองไทย และเสียชีวิตที่เมืองไทย ศพอยู่มี่เมืองไทย ...ทิ้งลูกเมียไว้ที่ญี่ปุ่น ...เลยเข้าใจทันที่ค่ะ ว่าทำไมดิฉันถึงรู้สึกว่าอยากจะกลับไปไหน..สักแห่ง ...ตั้งแต่ตอนเด็ก ..มันคือสัญญาเก่าค่ะ... ;aa2

 

ขอบคุณทุกท่าน ที่มาแชร์ประสบการณ์คะ

 

กรรมเป็นเผ่าพันธุ์ กรรมเป็นแดนเกิด
ผมของออกความคิด 4 ข้อนะครับ
1.สมัย200-400 กว่าปี หรือ 800 ปีนั้น มีการแต่งงานข้ามชาติกันเยอะเหมือนกันครับ แต่สมัยก่อนคำว่าประเทศ นั้นยังไม่ค่อยสำคัญ ทุกคนไปมาหาสู่กันได้ บางคนยังมีเชื้อแขกอาหรับก็มี อารยันก็มี มองโกลก็มี ไม่ต้องพูดถึงอเมริกานะครับ(อันนั้นมันเกิดประเทศไม่กี่ร้อยปีที่ผ่านมา) พวกยุโรปก็เข้ามาแต่งงานกับคนไทยก็มีครับ สมัยพระนาราย และอื่นๆ คนญี่ปุ่นก็มามีเมียเป็นคนไทย ตั้งแต่สมัยรุ่นพระเนเรศยังพระเยาว์แล้ว ตอนนี้มันก็ถูกกลืนไปหมดแล้ว คนจีนเดินทางมาสยามตั้งแต่ยังไม่มีประเทศสยามแล้ว ยังเป็นแคว้นเล็กแคว้นน้อย เป็นเมื่องขึ้นขอมอยู่เลย แต่ยุคหลังมา ช่วงยุคล่าอาณานิคมนั่นแหละที่มีชาวตะวันตกข้ามฝากไปทั่วทุกมุมโลก
2. คนเราบางครั้งก็เกิดที่เดียวกัน สัมพันธ์กันมาชาติก่อนๆ (ที่ตอนยังไม่เป็นคนแล้วก็มี) บางคนตอนนั้นเป็นม้าป่าอยู่ทุ่งหญ้าแถบมองโกล เวียนตายเวียนเกิดเป็นอะไรก็ไม่รู้มา ชาตินี้เป็นคนไทย เกิดเมืองไทย ไอ้ม้าที่เคยเป็นคุ่กันสมัยเป็นม้ามันมีบุญพอเกิดเป็นคน ไปเกิดที่บราซิลก็มี สุดท้ายก็มาเจอกันที่พัทยา มันก็มีเป็นเรื่องปกติ คนเราไม่ได้เกิดที่เดียวตลอดไปนะครับ ประเทศมันแค่คนเรากำหนดเอง แต่กฏของกรรมมันจัดสรรให้ยุติธรรมอยู่แล้ว อย่างเช่นบางคนเกิดเป็นเปรต เป็นสัตว์เดรัจฉานแล้ว ก็ได้มาเป็นคน แต่เป็นคนก็ไปเสวยกรรมก่อน เช่นไปเกิด แถบเอธิโอเปีย อดยากไปก่อน หรือไม่ก็ไปเกิดที่ประเทศเค้ามีสงครามกลางเมือง เหมือนเขมรสมัยก่อน ให้ได้รับความทุกข์ไปก่อน มันไม่แปลก
3.ถ้ามันเพิ่งผ่านมาชาติเดียวเท่านั้น จะมีสัญญาจำได้อยู่บ้าง บางคนเป็นนักบินอังกฤษเคยมาทิ้งระเบิดที่ไทย แต่ถูกญี่ปุ่นยิงตกที่พม่า ตายมาก็มาเกิดกับคนแถวๆที่ตายนั่นแหละเป็นคนพม่าไป หน้าตงหน้าตาไม่มีเค้าเดิมหรอก เพราะสังขารร่างกายมันก็เปลี่ยนไปตามสถานที่และสภาวะ บางคนเป็นทหารญี่ปุ่นมาเกิดเป็นคนไทย ตอนนี้ยังเด็กอยู่เลย ผ่านมาเป็น 80 ปีแล้ว เพราะอะไร เพราะเพิ่งจะมีบุญมาเกิด แถบแม่ฮ่องสอนมีเยอะ เป็นชาวเขาก็มี ลำบากตรากตรำกันไป เพราะกรรมที่เคยทำตอนเป็นทหารญี่ปุ่น บางคนก็จำไม่ได้ว่าเป็นอะไร แต่สัญญามันส่งผลให้ บางคนเป็นทหารพม่ามาฆ่าคนไทย ตอนนี้เกิดเป็นคนไทยก็คอยสร้างความวุ่นวายให้อีก
4.คนเกือบ 99.99 % ไม่ค่อยมีกำลังพอว่าจะไปเกิดที่ไหน สำหรับคนที่ตายไปกำลังบุญยังพอมี เค้าก็เลือกเกิดกับญาติเพราะเคยมีบุญมีกรรมร่วมกันมาก่อนตอนมีชีวิต บ้างก็ไปเกิดกับเพื่อน บ้างก็เกิดกับคนแถวๆที่ตายนั่นแหละ (กรณีที่พวกนี้ยังไม่ต้องไปรับกรรมในนรก ซึ่งเมื่อไปแล้วพอถูกส่งมาเกิดเค้าจะจัดให้เองว่าจะเกิดที่ไหน ประเทศอะไร เป็นตัวอะไร ตามกรรม ตามบุญที่มี) แต่สำหรับผู้ที่มีกำลังและมีจิตแน่วแน่ จะเป็นพวกที่เลือกเกิดเอง พวกเทวดาพวกมีบุญทั้งหลาย ก็จะเลือกเกิดที่ดีมีบุญ เป็นลูกครอบครัวที่ดี ส่วนผู้ที่มีบุญมากแต่กลับต้องการสร้างบุญเพิ่ม คือมาเกิดเพื่อมาปฎิบัติ พวกนี้เลือกเกิดในที่ดี พอจะสร้างบุญต่อได้ แต่เวลาเลือกเกิด จะเกิดกับคนยากจน พอแม่อายุสั้น ประมาณว่าเกิดมาแล้วพอรู้ความก็กำพร้าเลย เพราะจะได้ไม่ต้องติดภาระซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ทิ้งใครทิ้งได้ แต่ทิ้งแม่นั้น บาปมาก เพราะฉะนั้นกำพร้าเลยจะดี เกิดมาเพื่อปฏิบัติโดยแท้ เพราะฉะนั้นคนมีบุญจะว่าเกิดมีครอบครัวสมบูรณ์พร้อมก็ไม่ใช่ ยิ่งเป็นพวกโพธิสัตว์นั้น เค้าไม่ยอมมาเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย เค้าจะเลือกเกิดแค่ 2 ตระกูล 1.คนจน 2.กษัตริย์ (เพราะจะสอนคนอื่นได้)

 

อ้อ แล้วจะขออธิบายอะไรหน่อยนะครับ เรื่องการตายของพวกตายก่อนกำหนด จะตายเพราะโรค หรือตายโหงก็แล้วแต่ พวกนี้ที่เราเรียกกันว่าสัมภเวสี หรือผีนั่นแหละ ผมจะอธิบายเรื่องการเกิดของพวกนี้ให้ครับ (เป็นแค่บางส่วนของจริงมันละเอียดเยอะยิบย่อยบางอย่างผมก็ไม่อาจเข้าใจและรับรู้ได้)
พวกสัมภเวสีนี้ พอตายไปจะไปดีหรือแย่ก็แล้วแต่การฝึกจิตมาสมัยตอนเป็นคนครับ ฝึกสวดมนต์ภาวนานี่แหละ ฝึกสมาธิ ฝึกกำลังของจิต ตอนตายไปมันไม่มีร่างกาย(ที่เค้าเรียกฐาตุขัน) ซึ่งตามปกติมนุษย์โลกผู้ที่ฝึกจิตมีอยู่ไม่ถึง 1 % ของประชากรโลกมั้งครับ พอตายไป ตายที่ไหนก็ไปไหนไม่ได้ไกล ก็วนเวียนอยู่แถวนั้นไม่รู้จะไปไหน พวกผีพวกนี้ถ้าตายโหงโดนยิงตายในที่ไม่ใช่ที่คุ้นเคย พวกนี้ก็จะคอยวนเวียนอยู่แถวนั้นไม่รู้จะไปไหน เพราะในโลกของวิญญาณนั้นไม่ได้มีแค่เค้าแค่ตัวเดียว มีหลายตัวเลยครับ มีทั้งผีที่มีกำลังจิตมาก จิตน้อย พวกที่มีกำลังจิตมาก พวกนี้คือพวกที่ฝึกฝนจิตมาตั้งแต่ก่อนตาย พวกนี้สามารถแสดงฤทธิ์ได้เยอะครับ รวมร่างให้มนุษย์เห็นได้ง่าย หรือจะสื่อสารกับใครก็ได้ตามกำลังที่จิตตัวเองมี แต่พวกกำลังจิตต่ำ ถ้าเวลาผ่านไปนานกำลังมันก็มีเพิ่มขึ้นนะครับ ยิ่งได้รับบุญมากจากคนอุทิศให้ก็จะมีกำลังมาก โดยปกติแล้วพวกที่กำลังจิตสูงมากๆ เค้านึกถึงที่ไหนเค้าไปได้ปั๊บเลยครับ เพราะไม่มีร่างกาย ส่วนใหญ่พวกนี้จะไปหาครูบาอาจารย์ที่มีกำลังจิต กำลังบุญอยู่ เพื่อไปกราบ หรืออนุโมทนาบุญด้วย พอได้บุญพอเค้าไปเกิดเลย (เกิดในที่นี้ไม่ได้หมายถึงแค่การเกิดเป็นมนุษย์นะครับ เกิดเป็นเทวดา สัตว์เดรัจฉาน หรือลงนรก ก็หมายความรวมอยู่ด้วย) แต่พวกประเภทนี้มักไปเกิดอย่างต่ำก็เป็นคน และเป็นคนที่รู้จักกันดี หรือขึ้นระดับสุขติภูมิหมดครับ ส่วนพวกที่ไม่มีกำลังเค้าก็ไม่รู้จะไปไหน ยิ่งพวกตายนอกสถานที่ ยิ่งงงกันไปใหญ่ หิวก็หิว วนเวียนระหว่างร่างกายกับสถานที่ ที่จิตไปติดก่อนตาย
พวกโดนยิงตาย หรือทหารที่สู้รบกันตาย ตอนนั้นจิตมันง่วนกับการสู้รบ พอตายจิตมันเลยติดอยู่กับสถานการณ์ตรงนั้น
พวกที่ตายที่โรงพยาบาล ตอนจะตายทรมานใจจะขาด จิตไม่เคยฝึก พอตายไป ร่างกายมันผลักออกจากร่างเอง เพราะร่างมันอยู่ไม่ได้ พอมันออกมา(นี่พูดกรณีที่ไม่ได้มียมทูตมาเอาวิญญารไปนะครับ) มันก็พยายามเข้าร่าง แต่ร่างมันไม่ไหวแล้วมันอยู่ไม่ได้ เค้าก็เอาร่างไป มันก็ตามร่างไป เค้าเอาไปวัด เอาไปเผา มันก็ตามไปดู พอเผาเสร็จร่างกายก็ไม่เหลือ ก็ไม่รู้จะทำยังงั บ้างก็กลับบ้าน กลับไม่ได้อีกเพราะเค้าเอาสายสิญจ์กั้นไม่ให้เข้าบ้าน เอไปไหนดี กลับไปโรงพยาบาลครับ กลับไปห้องเดิมที่ตัวตาย ไปเตียงเดิม ไปนอนอยู่ที่เดิม เอ้ามีคนมานอนทับแล้ว มันเลยมีกรณีพวกผีหวงเตียงงัยครับ ชอบดึงแขน ดึงขา เข้าฝันขอกินนั่นกินนี่ วิธีง่ายๆสำหรับการแก้ คือ ทำบุญไปให้เลยครับ จบ... บ้างก็ไม่รู้จะไปไหน ไปตามทางเดินเรื่อยเปื่อย พักตามศาลาริมทางบ้าง พอไปเจอทางสามเพ่ง ก็งงสิครับ ไปไม่ถูกจะเลี้ยวซ้าย หรือเลี้ยวขวา นั่นแหละที่เค้าว่าทางสามเพ่งผีดุ จริงๆไม่ได้ดุครับเค้าก็ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จะทำอะไร ยังงัย ก็แสดงตัวให้คนเห็น หรือบางทีคนไปเห็นเอง ก็กลัวกัน พอเห็นแล้วก็ตกใจ ไม่มีสติ ขับรถชนก็มี ไม่เกี่ยวกับเค้านะครับ ให้ทำบุญให้ครับ ไม่ใช่ไปเอาของไปเซ่น เห็นหลายคนล่ะไอ้พวกชอบเซ่นผีนี่ ตายไปมันก็จะลำบากแบบผีที่มันเซ่นนั่นแหละ บ้างก็เจอคนที่ตัวเองจำได้ก็กระโดดติดรถ ติดตัวขอไปด้วย(คือไม่รู้จะไปไหนยังงัย) บางพวกก็นั่งรถโดยสารเหมือนคนเลยไปลงนั่นลงนี่เหมือนคนเร่ร่อนแหละครับ พวกตายโหงบางตัวไม่ไปไหนเลยอยู่ที่เดิมที่ตายนั่นแหละ เพราะไม่รู้จะไปไหน เค้าถึงมีพิธีถอดวิญญาณ หรือเชิญวิญญาณ ให้ตามไปที่ควรอยู่ ผมเห็นนะพวกที่ถอนวิญญานเค้าออกจากที่ตาย พอเค้าตาม(มันจะเป็นแสงให้เค้าเดินตามไป)ตามไปถึงบ้านไปงานศพตัวเอง เค้าก็เฝ้าอยู่ตามบ้านนั่นแหละ แต่พอเผาศพแล้วก็เอาสายสิน เอาผ้ายันต์กันผีมาติดหน้าบ้าน สรุปก็วนเข้าอีหรอบเดิมที่ผมกล่าวมาแล้วคือ เข้าบ้านไม่ได้ไม่รู้จะไปไหน ก็เร่ร่อนไปทั่ว ไปตามทางทั่ว ผีส่วนใหญ่เค้าเหมือนคนแหละครับ เค้าก็รู้ว่าที่ที่มีบุญที่สุด คือวัด เพราะคนเข้าทำบุญกันเยอะ เค้าก็ไปอยู่วัดกัน วัดนี้ทำบุญบ้าง ไม่ทำบ้างเค้าก็เหนื่อยนะครับ ย้ายวัดไปอยู่วัดอื่นก็มี ใครบอกว่าวัดไม่มีผี ผีเยอะจะตาย แต่ถ้าเราทำบุญแผ่ไปโดยไม่เจาะจงเค้าก็จะรีบรับเหมือนในคอนเสิร์ต บอดี้แสลมป์แหละครับ พอเค้าบอกให้ยื่นมือมาก็ยื่นมาเป็นฝูงแบบนั้น สิ่งที่เค้าได้แค่แสงเล็กๆเหมือนเม็ดฝนที่ทำให้ใจเค้าชุ่มฉ่ำได้ เก็บบุญไปเรื่อยๆพอมีกำลังก็ไปเกิด

ที่นี้ผมจะมากล่าวว่าพวกที่เป็นทหาร ส่วนใหญ่เค้าไม่ค่อยฝึกเรื่องบุญเรื่องจิตกันครับ เค้าฝึกมาให้ฆ่า และก็ฆ่า เพราะฉะนั้นพวกนี้ถูกส่งไปรบที่ไหนก็ฆ่า หรือไม่ก็ตายที่นั่น สุดท้ายก็ไม่มีกำลังจิตให้กลับบ้านเกิดได้ ก็เกิดแถวๆที่ตายนั่นแหละ แล้วพวกนี้ใช้ว่าจะเป็นผีไม่ดีนะครับ แค่เป็นผีตายโหง เราควรจะส่งวิญญาณให้เค้าด้วย นี่แหละกรรมของเค้า พวกที่ทำเพื่อคนอื่น ทำเพื่อประเทศชาติ ตายห่าอยู่ในป่า ไม่มีใครเจอ ไม่มีใครพบ เป็นผีก็เป็นผีเฝ้าป่า หาทางไปไม่เจอ แต่พวกข้าราชการนั่งอยู่ในออฟฟิต นั่งเล่นเฟส เล่นเน็ตไป งานการก็ทำมั่งไม่ทำมั่ง ทำเอาหน้าเสียหน่อยเวลาเจ้านายมา พอลับหลังก็ทิ้ง เม้าท์ และนินทา กล่าวหาว่าร้ายคนนั้นคนนี้ คอยประจบ คอยสอพลอ ตอแหลไปวันๆ กลับได้ดีอยู่สุขสบายกว่าอีก นี่คือเหตุผลที่ผมว่าอย่าเป็นทหารที่เสียสละเลย เห็นแล้วท้อใจแทน แต่ก็นะ ถ้าเจ้านายดี ทุกอย่างก็ดี

 

สงครามโลกครั้งที่ 2 ประมาณ ปี 2470 - 2557 ประมาณ 87 ปี
เป็นทหารญี่ปุ่น มารบที่เมืองไทย แล้วตายที่เมืองไทย เลยเกิดเมืองไทย

- ถ้าเป็นเรื่องจริงนะครับ
- เป็นทหาร คงมารบที่เมืองไทย คงต้องฆ่าคนด้วย ในสงคราม ทหารญี่ปุ่นทำสงครามเพื่อองค์จักรพรรดิ์ ขยายอิทธิพล ไม่ได้ป้องกันประเทศตัวเอง แต่ต้องการประเทศอาณานิคม ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชามาเพื่อปฏิบัติหน้าที่
- การฆ่าคนในหน้าที่ในสงคราม แล้วตายไป กลับมาเกิดเป็นคน อีก
- ไม่ต้องลงนรกเหรอ , รึลงนรกแล้วชดใช้กรรมแล้ว มาเกิดเป็นคนอีก
- 87 ปี การผ่านไป สถานที่หลังความตายแล้วเกิดใหม่ ภายใน 87 ปี
- เกิดมาเพื่อ ชดใช้กรรม , ทำตามสัญญาที่ได้กำหนดไว้เมื่อชาติก่อน , เกิดมาเพื่อศึกษาธรรมมะ เพื่อที่บรรลุมรรคผล ฯลฯ

รึการเกิดเป็นมนุษย์ เป็นการเกิดที่ดีที่สุด ที่จะบรรลุนิพพานได้เหมือนที่ได้อ่านมาว่าตายแล้วไปไหน เป็นเรื่องจริงรึป่าว
รึการฆ่าคนในสงครามไม่ต้องลงนรก รึว่าท่านเป็นทหารดี ค่อยช่วยเหลือชาวบ้าน บำรุงพุทธศาสนา

แค่วิเคราะห์เท่านั้นนะครับ ไม่ได้มีเจตนาอื่น (ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ครับ)

 

ค่ะ ไม่ต้องเชื่อก็ได้ค่ะ ดิฉันก็เล่าไปตามชีวิตของดิฉันตอนนี้เท่านั้นเอง ดิฉันก็ไม่ทราบว่าชาติที่แล้วดิฉันจะเป็นอะไรตามนั้นจริงหรือไม่ แต่ที่แน่ๆๆ ตอนนี้ดิฉันคือคนประเทศญี่ปุ่น สัญชาติญี่ปุ่น อยู่มาเกินยี่สิบปีแล้ว ไม่ได้หวังจะมากุเรื่องแต่งเติมเพื่อหวังผลอะไร

คนเราถ้าไม่เคยมีบุญสัมพันธ์กับประเทศไหนมาก่อนเลย คงไม่ได้มาอยู่ขนาดนี้หรอกค่ะ และถ้าไม่มีบุญสัมพันธ์กับคนในประเทศนั้นๆๆ เช่นสามี หรือเพื่อนฝูง เพื่อนร่วมงานต่างๆ คงไม่ได้มาใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขมาถึงปัจจุบันนี้แน่นอน

คนเราไม่ได้เกิดมาแต่ชาติเดียว ...ชาติก่อนๆๆดิฉันอาจจะเคยสะสมบุญมาบ้าง ..ชาตินี้จึงได้เกิดมาเป็นคนอีก และได้พบกับพระพุทธศาสนาในเมืองไทย ซึ่งถ้าดิฉันไม่ได้เกิดในเมืองพระพุทธศาสนาในชาตินี้ อาจจะไม่ได้มีโอกาศสร้างสมบุญเพิ่มเติมอีกก็ได้ และอีกอย่าง ถ้าดิฉันเคยเป็นทหารในชาติที่แล้วจริงๆๆ บุญที่ได้จากการรับใช้ประเทศชาติมันก็มีอยู่ค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันไปที่ไหน มีแต่คนช่วยเหลือ ต้อนรับ ไม่เคยตกยาก ตกอับเลย

ย้อนกลับไปนึกถึงตอนที่ดิฉันเคลอดมาใหม่ๆๆ ตอนนั้นคุณแม่ดิฉันเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าไม่นึกว่าจะรอด กว่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลมาก็แปดเดือนแล้วค่ะ ตอนนั้นเกือบตายจริงๆ อาจจะเป็นเพราะบุญที่ดิฉันอาจจะเคยสะสมมาในหลายๆๆชาติที่ผ่านมาก็เลยรอดมาได้...

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้มันพิสูจน์ไม่ได้หรอกค่ะ ดิฉันก็เล่าให้ฟังตามที่ฟังมา ว่าคนมีญานสองคนเค้าทักมาแบบนี้ จริงหรือไม่ก็ไม่จำเป็นจะต้องเอามาคิดเป็นจริงเป็นจังก็ได้นิค่ะ .....

เจตนาที่มาเล่าให้ฟัง ก็เพื่ออยากเล่าให้เจ้าของกระทู้เท่านั้นเองนะค่ะ
ว่าที่คนไทยแต่งงานกับคนต่างชาติได้ สาเหตุมันก็อาจจะเป็นเพราะเรื่องในอดิตชาติอย่างนี้ก็ได้ คือคนเราอาจจะเคยเกิดในประเทศอื่นมาก่อน แล้วเคยเจอกับคนในประเทศนั้นมาแล้วในชาติก่อน ชาตินี้ก็เลยมีโอกาศมาเจอกันอีก เพื่อเกิ้อกูลกัน เป็นเพื่อนฝูงกัน ในชาตินี้

เล่าให้ฟังเบาๆ ... เท่านั้นเองค่ะ .แต่ก็ไม่ได้แต่งเรื่องค่ะ ..

 

อยากมีสามีต่างชาติยุคไอทีนี่ไม่ยาก เค้าไปหากันที่บาร์พัทยา
เห็นฝรั่งให้เลือกที่กระเป๋าหนักๆหน่อย ก็กล้าๆไปคุยด้วยไปทำความรู้จัก
ถ้าถูกใจก็คบหากันไปจนถึงใช้ชีวิตร่วมกัน

ผู้ชายต่างชาติที่เกษียณก็อยากมาใช้ชีวีตบั้นปลายที่เมืองไทย
เพราะเงินเกษียญที่ได้จากรัฐบาลเขาเลี้ยงดูก็มากโขเมื่อแลกเป็นเงินบาท
อันดับแรกเขาก็หาเมียที่เป็นคนไทยก่อน เป็นอันรู้กันว่ามาหาแถวพัทยา

ประมาณว่าดีมานต์กับซัพไพร์มาเจอกัน
เราว่าผู้ชายต่างชาตินี่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวมากกว่าได้ผัวเป็นคนไทยเสียอีก

 

ขอโทษจริๆ ครับ ไม่ได้ว่าคุณแต่งเรื่อง ไม่ได้ว่าคุณพูดไม่จริง

เพียงแต่ ผมวิเคราะห์ในสิ่งที่ผมเข้าใจและได้อ่านมา เท่านั้น

ว่า ตายแล้วไปไหน , เกิดเปงอะไร , เวลาในอีกโลกหลังความตาย

ไม่ได้มีเจตนานะครับ

 

มีความเป็นไปได้ที่มาเกิดได้ทันทีครับ

อันนี้ของเก่า ครูบัวไข กลับมาเกิด เป็นมนุษย์ต่อ
��ٺ���� ���֡�ҵ� �ҡ ��¡�õ��Ժ

-เป็นทหาร คงมารบที่เมืองไทย คงต้องฆ่าคนด้วย ในสงคราม ทหารญี่ปุ่นทำสงครามเพื่อองค์จักรพรรดิ์ ขยายอิทธิพล ไม่ได้ป้องกันประเทศตัวเอง แต่ต้องการประเทศอาณานิคม ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชามาเพื่อปฏิบัติหน้าที่

#คงเพราะด้วย ทำด้วยหน้าที่ครับ ทหารไม่ใช่ทุกคนที่พร้อมใจจะมารบ จะมาฆ่าอีกฝ่าย แต่ด้วยหน้าที่ปฏิเสธไม่ได้ และท้ายที่สุดก็ต้องตาย หากเปรียบเทียบในประเทศไทย ตัวอย่างเช่น ทหารเกณฑ์ที่มาจากเหนือ-อีสานต้องลงมา 3 จังหวัดชายแดนใต้ แล้วมาเจอการปะทะกับพวกก่อการร้าย ก็ต้องยิงต่อสู้ แม้ไม่อยากฆ่าอีกฝ่ายแต่ก็ต้องสู้

- การฆ่าคนในหน้าที่ในสงคราม แล้วตายไป กลับมาเกิดเป็นคน อีก

# ไม่แปลกครับ ล่าสุดผมเพิ่งอ่านในเวบพลังจิต ชาวต่างชาติคนยุโรปมาเกิดที่กัมพูชา ระลึกชาติได้ว่าอยู่ในสนามรบ ตายไม่รู้ตัว โดนระเบิด มาเกิดใหม่เป็นคนประเทศนั้นเลย ระลึกชาติได้ด้วย แต่พอเริ่มโตก็ความทรงจำเลือนลาง พอดีพ่อแม่เขาบันทึกไว้

- ไม่ต้องลงนรกเหรอ , รึลงนรกแล้วชดใช้กรรมแล้ว มาเกิดเป็นคนอีก

# เท่าที่เคยอ่าน คนที่ตายกระทันหัน กรรมมาตัดรอน บาปน้อยบุญมีพอควร แถมตายเพราะหน้าที่ และอายุขัยยังไม่หมด มักจะมาเกิดเป็นคนต่อเลยครับ และอยู่จนครบอายุขัยของชาติก่อน

- 87 ปี การผ่านไป สถานที่หลังความตายแล้วเกิดใหม่ ภายใน 87 ปี

# .......

- เกิดมาเพื่อ ชดใช้กรรม , ทำตามสัญญาที่ได้กำหนดไว้เมื่อชาติก่อน , เกิดมาเพื่อศึกษาธรรมมะ เพื่อที่บรรลุมรรคผล ฯลฯ

# หลายเหตุผล แต่คิดว่า อาจจะ อายุขัยเก่า / สัญญาเก่า

รึการเกิดเป็นมนุษย์ เป็นการเกิดที่ดีที่สุด ที่จะบรรลุนิพพานได้เหมือนที่ได้อ่านมาว่าตายแล้วไปไหน เป็นเรื่องจริงรึป่าว

#การเกิดเป็นมนุษย์ ไม่น่าจะเป็นการเกิดที่ดีที่สุด แต่เป็นการเกิดที่ได้สร้างบุญได้ง่ายกว่า เห็นทุกข์ เกิดแก่เจ็บตาย และถ้าไม่ยึดอะไร ก็ไปนิพพานได้ง่ายกว่าครับ

รึการฆ่าคนในสงครามไม่ต้องลงนรก รึว่าท่านเป็นทหารดี ค่อยช่วยเหลือชาวบ้าน บำรุงพุทธศาสนา

#คิดว่า จิตสุดท้ายสำคัญสุดครับ เป็นตัวตัดสินว่าจะไปยังแดนใด

 

ขอบคุณครับ ชัดเจนทุกประเด็นครับ
ฉนั้นการกำหนดจิต สุดท้ายเป็นสิ่งสำคัญที่สุด