เรื่องเศร้า.........ไปลอกเค้ามา..........อยากให้ทุกคนได้อ่าน

น้องนกเป็นเด็กน่ารัก มีอยู่วันนึงขณะที่นั่งทำการบ้าน ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น​

น้องนกก็รีบไปเปิดประตู เห็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู​

ขณะที่ยืนสงสัยอยู่นั้น แม่ก็เดินออกมาจากครัว ยิ้มให้ชายคนนั้นแล้วพูดว่า​

"มาแล้วเหรอ"​

จากนั้นหันมาพูดกับน้องนกว่า "เรียกพ่อสิ"​

น้องนกยืนอึ้ง และถามตัวเองว่า ชายคนนี้เป็นใคร? ทำไมแม่บอกให้เรียกพ่อ?​

หรือว่า​

แม่เห็นน้องนกยืนนิ่ง ก็บอกซํ้าว่า "เรียกพ่อสิ"​

น้องนกก็ยังเงียบอยู่เหมือนเดิม จนแม่ต้องเอ็ดซํ้า "เรียกพ่อ เร็วสิ"​

เมื่อเห็นน้องนกยังนิ่งเฉย คราวนี้จึงโดนแม่ฟาดด้วยฝ่ามือพร้อมกับเอ็ดว่า "ใบ้กินรึไง?​

เรียก​

พ่อสิ"​

น้องนกยืนนํ้าตาไหล นึกไม่ถึงว่าจะถูกแม่ตีเพราะคนแปลกหน้า​

พร้อมกับพูดอย่างไม่เต็มเสียงว่า " พะ พะ พ่อ"​

จากนั้น​

แม่ก็ส่ายหัวพร้อมกับเอ็ดน้องนกด้วยความโมโหว่า " พ่อแกอยู่ในห้อง เรียกยังงี้จะได้ยินได้​

ไง รีบไปเรียกเร็ว ​

ช่างเค้าจะไปซ่อมแอร์ที่อื่นอีก"​

(อันนี้ยังไม่เศร้า ลองเลื่อนลงไปอีกจะมีเรื่องที่ชื่อว่า"ความรักที่แท้จริง......เรื่องซึ้งๆอยากให้ทุกคนได้อ่าน"ซึ้งดีลองอ่านดู^^)

 

มันเศร้าตรงใหนหว่า

 

คนไม่รู้ไม่รู้หรอก แต่คนรู้แทบช็อค ใครแต่งเรื่องนี้น้า อยากเห็นหน้าจัง

 

เศร้าก็ได้ อย่างน้อยก็ตรงน้องนกยืนน้ำตาไหล

 

ไม่รุจิ ใครแต่ง เรื่องนี้ ป๋มลอกมา จากคน อื่น อะ
อิอิ^^

 

ไม่ใช่เรื่องเศร้าแล้วนะคะเนี่ย เข้าขั้นตลก เรียกพ่อสิ ใครๆก็ตกใจอ่ะจิ จิงมะ

 

ความรักที่แท้จริง.....เรื่องซึ้งๆอยากให้ทุกคนอ่าน

เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล...
"ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ"
คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น..

เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ ..อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ
คลี่ผ้าที่ห่อออก..
เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ ..

กรี๊ดดดด.....เธอกรีดร้อง
หมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว

**เด็กทารกที่เกิดมา...ไม่มีใบหู**
และแล้ว....กาลเวลาพิสูจน์ว่า.... การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหา
ปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก คือ....ใบหูที่หายไป
หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียน แล้ววิ่งมาบอกแม่

เธอรู้ว่า..หัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน...
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า
"พวกเด็กตัวโต ..พวกมันล้อผมว่า ..
--ไอ้ตัวประหลาด--"

จนกระทั่ง.... เจ้าหนูเติบโตขึ้น..หล่อเหลา.. เป็นที่รักของเพื่อน ๆ..
เค้ามีพรสวรรค์ ในด้านอักษรศาสตร์.. วรรณคดี..และดนตรี..
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น ...

แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น... ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร
"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก" แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูก
พ่อของเด็กชาย.. ปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
และได้รับข่าวดีจากหมอว่า...

"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ..
จะเสียสละใบหู..เพื่อเด็กน้อยคนนี้" คุณหมอกล่าว
จนกระทั่ง ...2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย..
"ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
พ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหู

ที่ลูกต้องการได้แล้ว...
แต่นี่เป็นความลับ"
การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดี และแล้ว...คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น..

....เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์...
เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน...ในวิทยาลัย
จนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่น

ต่อมาได้แต่งงาน... และทำงาน.. เป็นข้าราชการในสถานทูต
วันหนึ่ง.. ชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า.

"พ่อครับ.. ใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา ใครช่างให้ผมได้มากมาย..
แต่ผมไม่เคยทำอะไร.. เพื่อเค้าได้เลยสักนิด"

"พ่อไม่เชื่อว่า..
ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก.
เรื่องนี้...เป็นความลับ เราตกลงกันแล้ว"
พ่อตอบ..

หลายปีผ่านไป....
มันยังคงเป็นความลับ
และแล้ว..วันนึง..วันที่มืดมิดที่สุด..
ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชาย
แม่เค้าได้เสียชีวิตลง.

เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ... ใกล้หีบศพของแม่
พ่อเรียกเค้า..
"มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่"
พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวล
ผมสีน้ำตาลแดง..ถูกเสยขึ้น จนมองเห็นใบหน้า..
ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ

...และแล้ว..
สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง..
...ใบหูของแม่...หายไป!.. แม่ไม่มีใบหู...
"นี่เป็นคำตอบ.. ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต"..
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย
"แม่บอกพ่อว่า..เธอดีใจ... ที่ได้ทำอย่างนี้..ตั้งแต่วันผ่าตัด..
แม่ไม่เคยตัดผมอีกเลย..
ไม่มีใคร..มองเห็นว่า.. เธอไม่สวยจริงมั๊ย?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
จงจำไว้..
~สิ่งมีค่า...ที่แท้จริง~
ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น.. หากแต่อยู่ที่..
~สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
~ความรัก..ที่แท้จริง~
ไม่ได้อยู่ที่.. เราได้ทำอะไร.. แล้วมีคน..รับรู้..
หากแต่อยู่ที่.. สิ่งที่เรา..กระทำ..แล้วไม่มีใคร..รับรู้ ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
~ความรัก~
บางครั้ง.. ไม่จำเป็น.. ต้องพูดพร่ำเพรื่อ..
หากแต่อยู่ที่....การกระทำ. ซึ่งเรา..อาจรับรู้..
เพียงแค่..ฝ่ายเดียว..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

อ่านจบแล้ว..ใช้สมอง..ตรึกตรองสักนิด..
ถ้าพรุ่งนี้..เราตายไป..
บริษัท.. สามารถหาคนมาแทนเราได้
ภายในไม่กี่วัน..

แต่ครอบครัวเรา..
ต้องสูญเสีย..
และคิดถึงเรา..ไปตลอด

เราได้ใช้ชีวิต..กับการทำงาน
มากกว่าครอบครัว..หรือเปล่า?

ถ้ามากกว่า...
ก็เป็นการลงทุน..
ที่ไม่ฉลาดเลยจริง ๆ..

 

ซึ้งยังครับ อิอิ

 

T _ T

 

นายนี่ดีเนอะ หาอารัยดีดีมาให้พวกเราอ่านกานบ่อยๆ

และก็ไอ้พวกคำถามแบบสิ้นคิดที่นายถามอ่า เราก็ไปตอบนะ คิดได้งัยคับ

แต่ก็ขอบคุณน๊า

 

ขอบคุณครับ

 

เรื่องแรกตลก เรื่องที่สองได้แง่คิดดีค่ะ

 

ขอบคุณมาก ให้แง่คิดดีจัง อ่านแล้วรู้สึกดี แต่เรื่องแรก ตลกมาก ๆ

 

ขอบคุณน้า...

 

ขอบคุณครับ ลุงชาลีขอเก็บคำบรรยายไว้ในใจน่ะครับ

ขออำนาจแห่งพระรัตนตรัย โปรดนำส่งบุญทั้งหมดที่
ข้าพเจ้าได้กระทำแล้ว จงสำเร็จแก่คุณพ่อ-คุณแม่ของ
ข้าพเจ้าด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สงครามเเละการนองเลือดคือสิ่งที่บันเจิกที่สุดของ ไรที่3

 

ซึ้งมากๆเลย ฮือๆๆ

 

ซึ้งจัง