ตายไปแล้วจะเหมือนฝันไปไหมครับ

ฝันกับตายต่างกันหรือเปล่าครับ

ตอนมีชีวิตอยู่ ฝัน = ฝันที่ตื่นขึ้นมาได้ พอตื่นขึ้นมาก็บอกว่า "ฝันไป"

ตอนที่ไม่มีชีวิต ตาย = ฝันนั่นแหล่ะ แต่เป็นฝันที่ตื่นขึ้นมาไม่ได้

ผมเข้าใจถูกไหมครับ

 

ลองตายดูซิ มันถึงจะรู้ชัด เอาแต่ไปถามถามคนอื่น มันจะไปได้อะไรคุณ

 

" ตายไปแล้วจะเหมือนฝันไปไหมครับ " ไม่เหมือนแน่นอน เพราะฝันยังมีวันตื่นแต่ตายไม่มีวันตื่นแน่ คนที่ไม่เคยเจริญกรรมฐานหรือระลึกถึงความตายเป็นอารมณ์ พวกนี้ตายแล้วอาจจะนึกว่ากำลังฝันก็ได้ จึงวนเวียนอยู่กับร่างตัวเองเพื่อหาทางเข้าให้ได้ ต่อเมื่อนานวัน หรือญาติทำบุญกุศลให้จึงรู้ว่าตัวเองได้ตายแล้ว ส่วนผู้ที่เจริญกรรมฐานระลึกความตายเป็นอารมณ์ เรานี้ไม่พ้นความตายแน่ พวกนี้จิตมีการเตรียมตัวเป็นอย่างดี เวลาเจ็บป่วยใกล้ตาย เค้าก็จะระลึกถึงบุญกุศลที่เค้าทำ จะมีสุคติเป็นที่ไป

 

ลองดูเลย

ได้เรื่องยังไงก็บอกด้วย

 

ไม่มีใครตอบคุณได้หรอกครับ นอกจากคนที่ตายไปแล้ว
แต่ในทางแง่จิตวิญญาณนั้นในกายมนุษย์ที่พระท่านเรียกกายหยาบนั้นมีกายละเอียดซ่อนอยู่ภายใน เชื่อมต่อกันด้วยสายใยบางๆ แต่เมื่อกายหยาบหยุดพักกายที่เขาเรียกว่ากายฝันมันก็ออกไปเร่ร่อนโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ หากใครทำสมาธิมามั่งตอนก่อนจะหลับจะรับทราบว่ามันจะมีอีกกาย ค่อนข้างเบลอๆออกมาจากร่าง
แล้วเมื่อมนุษย์ตายไป อะไรๆที่เราทำไว้ขณะเป็นมนุษย์ก็โอนเข้าไปสู่กายฝันนั่นแหล่ะ

 

ผมว่า ความตาย ก็ไม่ได้แย่แลวร้ายอะไรอย่างที่คนยังไม่พร้อมจะตายคิดไว้

 

มันไม่ใช่ความฝันและไม่เหมือนความฝัน เพราะมันคือเรื่องจริง ที่คุณจะเห็นด้วยตา สัมผัสด้วยกาย รู้สึกด้วยใจ ตามผลของบุญ-บาปที่ได้ทำเอาไว้ก่อนตาย

 

ผมว่าตายไปแล้วน่าจะเหมือนกับตอนที่เราหลับนั่นแหละครับ แต่ตอนเราตื่นนี่สิ..น่าจะไม่มีแล้ว ไปตื่นอีกทีก็ชาติหน้าตามกรรมของเราเลยน่ะครับ พอตายปุ๊บกายแห่งพลังงาน/กายทิพย์ของเราก็จะหลุดออกจากร่างแล้วก็ไปสูติ/เกิดตามกรรมที่เราได้กระทำเอาไว้เมื่อชาติที่แล้วน่ะครับ ถ้าทำชั่วกับประเทศชาติ-โลกมาก ชาติหน้าก็ไปเกิดเป็นพวก ช้าง, ม้า, สุนัข, แมว, หมู, ไก่, นก, ปลา ปู, หอย, กุ้ง, ยุง, มด ฯลฯ และก็ตกเป็นอาหารของพวกสัตว์ใหญ่ เราได้เกิดเป็นมนุษย์น่ะดีแล้ว เพราะเป็นกรรมที่เราทำมาเองกับมือ หมั่นทำความดีแก่โลกใบนี้ให้มากๆครับ

ปล.การตกขุมนรกต่างๆก็คือการเปรียบเทียบขุมนรกของสัตว์เดรัจฉานต่างๆนั่นแหละครับ..

 

อันตรายนะครับ เหมือนคุณกำลังบอกว่านรกไม่มีจริง เป็นการแย้งคำสอนของพระพุทธเจ้านะครับ

 

งั้นผมขอโทษด้วยครับ ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะลบหลู่คำสอนของพระพุทธเจ้าครับ

 

ตอบง่ายๆนะ ถามกลับนะ

ชีวิตเรา คุณ กับ ผม ถ้าเปรียบเทียบกับยุงแล้ว

ใคร? มั่นคง จริงจัง มีแก่นสารมากว่ากัน คุณลองตอบผมหน่อย

ถ้าตอบ ได้ เดี๋ยวผมจะมาเฉลยให้.

 

ลองถอดจิตให้ได้ แล้วจะรู้คำตอบ เพราะจิตกับกายคุณเป็นอิสระต่อกัน หรืออีกนัยหนึ่งคือ
กายเรามีมากมายหลายกายครับ แล้วแต่ว่าเราจะเลือกใชักายไหนเท่านั้น

 

เคยได้ยินคนเล่าว่า มีน้องคนนึงขี่มอเตอร์ไซค์ที่ยืมจากเพื่อนบ้านออกจากบ้านไปประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตค่าที่ พอไม่กี่วันต่อมาเมื่อเขารู้ว่าตัวเองได้เสียชีวิตแล้ว วิญญาณก็ไปเข้าสิงขี้เมาคนนึงแล้วเดินกลับมาบ้านระยะทางสิบกิโลได้ แล้วก็บอกกล่าวกับครอบครัวว่าเป็นเขาเองที่อยู่ในร่างขี้เมาคนนั้น ถามไถ่กันจนแน่ใจว่าคือน้องที่ตายจริงๆ เขาก็บอกว่าเขาไม่รู้ตัวเองว่าตาย เพราะเหมือนเขาหลับแล้วฝันไป...เขาก็สั่งเสียกับครอบครัวเสร็จสรรพ รวมทั้งขอโทษเจ้าของรถที่เขายืมไป และบอกให้แม่ให้เงินชดใช้ค่ารถด้วย พอวิญญาณออกจากร่างชายขี้เมานั้นก็ฟื้นคืนสติก็งงๆ เห็นคนมองเขาอยู่ เขาก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองมาอยู่บ้านนี้ได้อย่างไร ครั้นทางครอบครัวนั้นจะบอกความจริงกับเขาก็เกรงว่าเขาจะว่าเอาได้
ชายคนนั้นก็นึกว่าตัวเองเมามากจนเข้าบ้านคนผิดก็เลยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่แล้วก็จากไป (จำได้คร่าวๆแค่นี้ค่ะ...ผิดถูกประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย)

 

เคยตายอยู่ 1 นาทีนะ... หัวใจหยุดเต้น... และปั้มหัวใจ... ตอนนั้น เหมือนจริงมาก... มีความรู้สึกได้ว่า เราอยู่บนหญ้าที่นุ่มๆ สีเขียวอ่อนๆ แล้วมี คนมากมาย ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ คนแก่ ... นั่งอยู่ใต้ต้นไม้คนละ 1 ต้น มันเหมือนทุ่งหญ้านะ... แต่มีต้นไม้เรียงเป็นแถวๆ ไกลสุดลูกตา... แล้วในขณะที่มองนั้น แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นเอง... (ไม่น่าเกิน 30 วิ) แล้วเห็นอาคารตรงกลาง เป็นสีขาว สูงมาก มีแสงส่องลงมา จากข้างบน แล้วทุกคน ก็ ค่อยๆ เดินเข้าไปข้างใน... ไม่มีใครคุยกัน หรือมีเสียงอะไรที่เอะอะ... ทุกคนเหมือนรู้ว่า จะเข้าไปข้างใน เราก็ กำลังจะเดินไป... แล้วก็ ตื่นมาอยู่โรงบาล... จบ... เวลาไม่น่าเกิน 30 วิ .. แต่ปูหลับไป 7-8 ชม. เห็นแค่นี้เอง เอิ๊กๆ

 

ส่วนตัวยังไม่เคยตายจริง ๆ จัง ๆ นะ ...
ปกติเรานั่งสมาธิบ่อย ถอดจิตอะไรยังไม่เป็น
แต่บางครั้งก็ชวนงง ๆ และสงสัยอยู่ ... ว่าเป็นเรื่องจริงไหม เรื่องมีอยู่ว่า


ประมาณปีที่แล้ว ได้นั่งสมาธิก่อนนอน แล้วฝัน...
ฝันเห็นตัวเองกำลังเดินเล่นสบายใจอยู่หน้าบ้าน...
เสร็จแล้วก็เห็นผู้ชายสองคน เดินดุ่ย ๆ เข้ามาหา
แต่งตัวด้วยโจงกระเบนสีแดง ไม่ใส่เสื้อ หน้าตาก็ธรรมดา
รูปร่างขาวท้วม ไว้พุงเล็กน้อย
ทั้งสองเดินมาหิ้วปีกเราสองข้างแล้วก็ลากตัวออกจากบ้านทันที
มีผู้ชายอีกคนที่เหมือนกำลังจดอะไรอยู่เดินนำหน้า


เราตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ร้องให้คนอื่นช่วย
เพราะถึงแม้จะพวกเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจเรารู้ว่า...
เขามาจับเราไปให้พระยายมราชพิพากษา ...โคตรกลัวเลย
กลัวจนจะร้องไห้ออกมา พยายามดิ้นรนให้พ้นการจับกุม แต่แขนพวกเขาก็แข็งแรงมาก


ไม่รู้จะทำอย่างไรก็เลยร้องขอให้พ่อช่วย ...
ช่วยด้วย ๆ พ่อพระอินทร์ พ่อเจ้าที่ ช่วยหนูด้วย ...
สิ้นเสียง...ผู้ชายสวมโจงกระเบนทั้งหมดชะงักแล้วปล่อยมือทันที
เราสลัดหลุดก็กระโจนเข้าร่างทันที ... และตื่นขึ้นมากลางดึกทันที
หัวใจเต้นรัวเหมือนกลองเพล ไม่รู้ว่าฝันหรืออะไร แต่ทำไมมันเหมือนจริงจังเลย
รู้สึกไม่สบายใจจึงลุกขึ้นมากราบพระหน้าหิ้งพระ ...


ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือตาฝาด ... ขณะที่นั่งสงบสติอารมณ์หน้าหิ้งพระ
เราเห็นผู้ชายใส่โจงกระเบนทั้งคณะประมาณเกือบสิบคน
กำลังยกมือไหว้เราเหมือนขอโทษที่จับผิดตัว ...
เสร็จแล้วพวกเขาก็ค่อย ๆ จางหายไป ...


เรื่องมันก็มีเท่านี้แหละค่ะ
จะว่าเหมือนฝันก็ใช่ จะว่าไม่เหมือนฝันก็ใช่
เราคิดว่ามันอยู่ที่เรามีสติรู้ตัว เราก็ไม่คิดว่ามันเหมือนฝันเท่าไหร่
มันอาจจะเป็นความจริงที่คล้ายฝันประมาณนั้นมั้งคะ...

 

สมองมันพาฝัน
ตายไปแล้ว สมองมันตาย
ฝันมันก็ดับไป
เหลือแต่จิตเพียวๆ
จิตที่ไร้การเชื่อมต่อกับสมอง
ไม่เหลือความทรงจำ
ไม่เหลือความปรุงแต่ง
ไม่เหลืออะไรเลย
ลอยล่องไป
ลอยไป
ลอยไป
เจอที่ใหม่ก็เข้าไปเชื่อมต่อ
เติบโต
สร้างความทรงจำใหม่
สร้างความปรุงแต่งใหม่ๆ
กลายเป็นคนใหม่
ฝันแบบใหม่ๆ
ไร้ตัวตนเก่า

ตายกับฝัน จึงต่างกัน
ถ้ายังตายไม่สนิท ก็ยังคงฝันได้อยู่
เมื่อตายสนิท ฝันก็จะสลายไป
เป็นอย่างนั้น

 

ฝันแบบไหน ปัจจัยที่ทำให้เกิดฝันมีมากกว่า หนึ่ง

 

ตอนนอนหลับจิตก็ออกท่องเที่ยวเหมือนกัน ที่เรียกว่าฝันนั้นแหละ จิตกำลังร่องลอยไป และให้บังเอญไปเจอท่านพยายมและลูกน้องกำลังทำงานอยู่พอดี จะอาจจะเข้าใจผิดเพราะชื่อแซ่ไปเหมือนกับคนหมดอายุ หรือท่านลองใจดูว่าจิตเราตั้งอยู่ที่บุญกุศลหรือไม่ ก็เป็นอันว่าใช้ได้ ที่เราระลึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธ์ ไม่งั้งเรียกไม่ถูกแน่พ่อพระอินทร์ พ่อเจ้าที่ ขอให้คุณ Miss Brown สร้างบุญกุศลยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

 

ชีวิตหลังความตาย มันจริงกว่า ชัดเจนกว่า
---------------------------------
สวรรค์ชั้น ๑ จาตุมหาราชิกา ๑ วัน ๑ คืนสวรรค์ เท่ากับ ๕๐ ปีมนุษย์
สวรรค์ชั้น ๒ ดาวดึงส์ ๑ วัน ๑ คืนสวรรค์ เท่ากับ ๑๐๐ ปีมนุษย์
สวรรค์ชั้น ๓ ยามา ๑ วัน ๑ คืนสวรรค์ เท่ากับ ๒๐๐ ปีมนุษย์
สวรรค์ชั้น ๔ ดุสิต ๑ วัน ๑ คืนสวรรค์ เท่ากับ ๔๐๐ ปีมนุษย์
สวรรค์ชั้น ๕ นิมมานรดี ๑ วัน ๑ คืนสวรรค์ เท่ากับ ๘๐๐ ปีมนุษย์
สวรรค์ชั้น ๖ ปรนิมมิตสวัตดี ๑ วัน ๑ คืนสวรรค์ เท่ากับ ๑,๖๐๐ ปีมนุษย์
----------------------------------------------------------------
..เป็นไงครับ อะไรที่อายุยืนยาวกว่า ความเป็นจริง เป็นจัง มีสาระ มีแก่นสารกว่า

ดั่งพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า

โลกนี้ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร มันยังไง

มันก็ อนิจจัง ทุกข์ และก็อนัตตาไงละครับ

มันไม่เท่ียง คนเราชอบไปฝืน (ไม่อยากตาย ไม่อยากจากของรัก

แต่พอความจริงปรากฏร้องไห้กันระงม ทุกข์ไหม? ทุกข์

กฏธรรมดาของโลก สัตว์โลกเกิดเท่าไหร่ตายเท่านั้น)

สุดท้ายอนัตตา สูญสลายไปหมดสิ้นไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน

(สมัยก่อนโน้น สระบุรี ลพบุรี เป้นเมืองชายทะเล

เดี๋ยวนี้ ไม่ใช่แล้ว มันอนัตตาทั้งนั้น)

 

นรกก็เช่นกันครับ มั่นคงกว่า ชัดเจนกว่า เป็นจริงเป็นจังกว่า

สังฆาฏนรก

2,000 ปี

1 วันนรก = 145 ล้านปีมนุษย์

290,000 ล้านปีมนุษย์

4

โรรุวนรก

4,000 ปี

1 วัรก = 234 ล้านปีมนุษย์

936,000 ล้านปีมนุษย์

5

มหาโรรุวนรก

8,000 ปี

1 วันนรก = 9,216 ล้านปีมนุษย์

73,728,000 ล้านปีมนุษย์

6

ตาปะมหานรก

16,000 ปี

1 วันนรก = 184,212 ล้านปีมนุษย์

2,947,392,000 ล้านปีมนุษย์

7

มหาตาปะนรก

1/2 กัป

ไม่มีการแจ้งไว้

นับไม่ได้

8

อเวจีมหานรก

1 กัป

ไม่มีการแจ้งไว้

นับไม่ได้

พิเศษ

โลกันตนรก

ไม่มีอายุ