ขออุบายตัดใจจากความรัก

พยายามทำหลายอย่างแล้วแต่ก็มีเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวที่ทำใจไม่ได้ ทำไมมันยากจัง รู้ว่าทางที่ไปมันทุกข์แน่ ถ้ายังไม่ตัดใจ แต่ยิ่งพยายามเท่าไรยิ่งทรมาน ตอนนี้รู้สึกสับสนมากเลยค่ะ ใครมีวิธีที่ทำให้พ้นความรู้สึกนี้บ้างไหมค่ะ (cry)

 

มี...ดิ....แต่จะทำได้หรือเปล่า ล่ะ

มีคาถาอยู่บทหนึ่ง ให้ท่องทุกวันหลังตื่นนอนทุกเช้า แล้วจะพ้นทุกข์....อิๆๆๆๆๆ

"วันนี้ เราจะไม่รัก คนที่ไม่รักเรา" เท่านี้ทุกวันก้พ้นทุกข์แล้วน่ะ

ทุกข์แบบนี้เป็นทุกข์ที่ใจ หากไม่เอาจิตไปวางไว้ตรงความผูกพันก็ไม่ทุกข์

อาจจะกล่าวว่า พูดง่ายแต่ทำยาก.....แต่ถ้าไม่เริ่ม ก็ทุกข์ไปเรื่อยๆน่ะ

เรื่องแบบนี้เป็นกันทุกคน อย่างน้อย 1-2 ครั้ง ในชีวิต
มีประสพการณ์แล้ว วันหลังจะค่อยๆคลายไปเอง ไม่ต้องไปสับสน

 

พยายามมองความรักในแง่มุมที่สวยงามขึ้นสิครับ เอาความรักหนุ่มสาวที่มีแต่ความไม่เที่ยงแม้แน่นอน แปลงไปเป็นรักแท้ ไปมอบให้กับผู้ที่มีพระคุณต่อเรา ผู้ที่ลำบากกว่าเรา เด็กๆ น้องๆ ที่ขาดโอกาสทางการศึกษา สัตว์พิการที่ยังตกทุกข์ได้ยาก มีอีกมากที่ต้องการความเมตตา ปราณีและรักแท้จากเรา

เมื่อเราพัฒนาความรักที่เรียกร้องสิ่งตอบแทน ไปสู่ความรักแท้ที่ให้โดยไม่หวังผล จิตเราก็จะมีแต่ความสุข เราจะตระหนักว่าตัวเราเองมีคุณค่าอยู่เสมอ คุณค่าของตัวเราไม่ได้ด้อยลงไปเพียงเพราะคนนึงไม่เห็นค่าของเราหรอกครับ

 

ขอแนะนำให้ทำบุญส่งถึงเจ้ากรรมนายเวรให้มาก ความทุกข์อยู่ที่ใจของเรา
ถ้าคิดก็เป็นทุกข์ ไม่นำมาครุ่นคิดเสียได้จึงจะเป็นสุข
และการที่จิตใจกระสับกระส่าย แก้ปัญหาไม่ได้ เฝ้ารำพึงรำพันถึงแต่อดีต ส่วนหนึ่งมาจากเจ้ากรรมนายเวร และวิบากกรรมส่งผล ตราบใดที่เขายังอยากจะให้เราเป็นทุกข์ เราจะไม่สามารถมีความสุขอยู่ได้ มีทางเดียวคือ แผ่เมตตาให้เขามีความสุข ขออภัยในสิ่งที่เราได้เคยกระทำ ขอบ่อย ๆ แผ่เมตตาให้บ่อย ๆ เมื่อวิบากกรรมเราลดลงแล้ว เราจะรู้สึกเป็นสุข โล่ง สบาย จิตใจจะไม่ว้าวุ่นครุ่นคิดอีก
พี่ยินดีให้คำปรึกษานะ
เอาใจช่วยค่ะ​

 

อกหักหรือครับ

 

ลองอ่านดูนะ


<TABLE cellSpacing=10 cellPadding=0 width=565 border=0><TBODY><TR><TD>

​

</TD><TD vAlign=top align=left>วาทะดังตฤณฉบับความรักหลากสี (อ่าน) (ฟังเสียงอ่าน)

สีสันของความรักในแง่มุมต่าง ๆ รวบรวมจากงานเขียน
ของ ‘ดังตฤณ’ ทั้งจากหนังสือ และจากข้อความถามตอบ
บนอินเตอร์เน็ท และคัดสรรข้อความสำนวนอันเป็นวาทะ
ที่น่าจะสามารถกระตุกความคิดผู้อ่านในมุมมองต่าง ๆ
ของความรักได้อย่างตรงใจโดยเฉพาะ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ไม่มีอุบาย ทำมัยต้องตัดใจจากความรัก (อ้าว...ไม่ได้อกหักหรอกหรอ ถ้าอกหักจะได้บอกให้ตัดใจจากเค้าซะ..จ้า) ถ้าทุกข์ก็อย่าเอาจิตไปจดจ่อตรงทุกข์นั้นมันก็ทุเลาไปได้บ้างค่ะ ช่วงที่ทุเลาก็ไปศึกษาธรรมะ รึทำไรที่เป็นประโยชน์ดีกว่า ปัญหาถ้าไม่แก้ก็เป็นปัญหาอยู่อย่างนั้น มีสองอย่างคือ ใช้ปัญญาแก้ได้ รึอีกอย่างก็ปล่อยมันไปจ่ะ

 

ถ้าอยู่คนเดียวเดี๋ยวจะฟุ้งซ่านเอาได้ หาอะไรทำที่มันดีมีประโยชน์กับเรา เช่น

ปลูกต้นไม้ เลี้ยงสัตว์ ดูหนังตลก(ดูกันเยอะๆแต่อย่าดูคนเดียว) ออกกำลังกาย

แต่จริงแล้วเกิดแบบนี้มองอีกแบบมันก็ดีนะ
(ถ้าทำใจให้มองในแบบที่เกิดผลดีกับเราได้) ดียังไงน่ะเหรอ
ทำให้เราได้รู้และเข้าใจไปอีกว่า ความแน่นอนก็คือความไม่แน่นอน
ว่าทุกสิ่งมันย่อมเปลี่ยนแปลงไปเป็นของธรรมดา


แต่ถ้ายังสับสนอีก ก็ให้นึกถึงเรื่องตายเอาไว้ อย่างเช่น
(คิดว่าความตายมันต้องมาหาเราไม่วันใดก็วันหนึ่ง มันต้องมาแน่ๆๆๆ เพียงแต่รอเวลาเท่านั้น แล้วเรา ทำอะไรไปบ้างแล้วในชีวิตเรา ลองนึกดูทำไรไปบ้าง
มันคงห่วยแตกและแย่เอามาก ๆ ถ้าความตายมาหาเราขณะที่เรายังมัวนั่งสับสันอยู่กับความรัก) แล้วเรื่องพวกนี้ก็หายไปเองล่ะ

 

พี่แนะนำให้น้องหาภาพอสุภะ...มาปลงค่ะ...เรารักใคร...รักที่ไหน..และรักทำไม...ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่เรา...และไม่ใช่เขา....น้องต้องฝึกสติค่ะ...ลองฝึกกรรมฐาน 2 กองนี้สิค่ะ...พี่รับรองว่าหายขาด....แล้วน้องจะรู้ว่า...แม้แต่ตัวเราเองยังน่าเกลียดน่าชัง....ขนาดนี้...แล้วเรายังจะไปเอาร่างกายคนอื่นมารักให้มันทุกข์ทำไม....(รับรองว่าหาความรักไม่เจอแล้วค่ะ...)....ฝึกนะคะ 2 กองนี้ค่ะ...

1. กายคตานุสติกรรมฐาน
2. อสุภกรรมฐาน

หรือตามลิงค์นี้ไปดูเลยนะคะ....เป็นภาพอสุภะ...ค่ะ...

http://www.powow.com/whatami/death/death.html

 

อุทิศส่วนกุศลให้เขา โดยขออโหสิกรรม เมื่อกรวดน้ำแล้วให้คว่ำแก้ว/ขันที่ใช้รินน้ำ ทันที (เหมือนที่โบราณว่าไว้ว่า กรวดน้ำคว่ำขัน เคยทำแล้วได้ผล ตั้งแต่นั้นไม่เคยเจอกันอีกเลย เขาเคยมาหาที่บ้าน แต่ก็คลาดกัน 2-3 ชม. เราออกจากบ้านไปก่อน แล้วก็ไม่เคยเจอกันเลย

 

คุณ Siriwan อยากคุยกับพี่ หรือปล่าวค่ะ เดี๋ยวพี่ จะบอกวิธี แก้ไขให้ค่ะ

พี่อาจจะไม่ได้ทำให้คุณ คลายทุกข์ ไดทั้งหมด แต่อย่างน้อย พี่ อาจทำให้คุณ

ได้ บรรเทาความทุกข์ ที่อยู่ ในใจคุณ ไปได้บ้าง น่ะค่ะ

08-3189-5150 , 08-6908-0849

พี่ปมณฑ์ ( พี่แป๋ว ค่ะ )

 

ขอบคุณ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำนะค่ะ ลองนำไปใช้ บ้างแล้วก็รู้สึกดีขึ้นค่ะ ชอบมากที่ คุณNIRVANAแนะนำว่าตื่นตอนเช้าให้นึกว่าวันนี้เราจะไม่รักคนที่เค้าไม่รักเรา และกรวดน้ำคว่ำขันเดี๋ยวจะลองนำไปใช้ดูนะค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ สำหรับคำแนะนำ อ่านแล้วมีกำลังใจเยอะแยะเลยค่ะ สักวันเราจะต้องอยู่ต่อสู้ได้โดยไม่ต้องอยากมีความรัก และจะต้องรักตัวเองให้พอ จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องเสียเวลานะค่ะ ที่เรามาปฎิบัติทางนี้แล้วยังพะวักพะวนอยู่กับเรื่องความรัก แต่หลายๆเรื่องที่คนเรารู้ว่าไม่ดีรู้ว่าทุกข์แต่ก็ยังเลือกที่จะทำ อาจเพราะใจเราไม่แข็งแรงไม่หนักแน่นพอ ขอบคุณคุณลีลาวดีนะค่ะสำหรับ เวปของคุณดังตฤน ชอบมากค่ะ ที่ บอกว่าอยู่คนเดียวเรารู้แน่ๆ ว่าจะต้องทุกข์แบบเหงาๆแน่นอน แต่ถ้าเรามีความรักเราจะต้องทุกข์กับเรื่องอะไรอีกก็ไม่รู้อีกมากมาย สำหรับการปลงอสุภะเข้าไปดูแล้วนะค่ะ น่ากลัวมากแทนที่จะปลงกลับกลัวผีซะอีก แย่จังเลย ทำไมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้ แสดงว่าพี่รัตนาพร เป็นคนไม่กลัวผี อิ อิ แต่หนูกลัวค่ะ กลัวมากเลย ขอบคุณพี่แป๋วนะค่ะ แหมมีแจกเบอร์ด้วย ขอบคุณนะค่ะ ดีใจทีได้สมัครเข้าเวปนี้แล้วเจอกัลยาณมิตรดีๆ มีเรื่องราวดีๆ เตือนใจอีกเยอะเลย ต่อไปคงไม่เหงาแล้ว ขอให้บุญรักษาทุกท่าน ให้ได้ดวงตาเห็นธรรมกันเร็วๆ นะค่ะ สาธุ

 

สวัสดีครับ ผมชื่อ ว่า ธัญ นะครับ ผมเข้าใจความรู้สึกของพี่นะครับ (-*- เพราะตัวเองก็มีประสบการร์เหมือนกัน) พี่ต้องทำใจครับ คิดซะว่า สิ่งใดๆในโลกล้วนอนิจจัง ไม่มีอะไรที่จะอยู่ได้ยั่งยินหรอกครับ นอกจากฟ้าและดินเท่านั้น ขอให้พี่ทำใจให้ได้นะครับ ขอให้พี่มีความสุขคิดสิ่งใดก็สมปราถนานะครับ ขอให้ทุกๆท่านโชคดีครับ ผม ไว้เจอกันที่พระนิพพานนะครับ (ถ้าผมฝึกกรรมฐานได้เเล้วนะ อิอิ) สวัสดีครับผม

 

โอ้ยยย อย่างท่านเนี่ยจะมีใครเขาเอาด้วยเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า

 

ผมอยากทำให้ได้จังเลยครับพี่ แต่ผมก็ไม่รู้จะฝึกยังไงอ่า กลัวหลอนเหมือนกัน กับภาพที่เห็น เพราะบางครั้งก็ดูเหมือนจิตยังไม่เข้มแข็งพออ่าครับ ถ้าผมเห็นถึงความเบื่อหน่ายในร่างกายของมนุษย์เราก็คงจะดีไม่น้อยอ่าครับ พวกความรัก ความทุกข์ในรักเนี่ยจะได้หมดไปเสียที ผมล่ะเบื่อๆๆๆเจงๆ

พี่มีอะไรแนะนำผมเพิ่มเติมบ้างมั้ยอ่าค้าบ พี่ฝึกแล้วรู้สึกยังไงบ้าง รบกวนเล่าให้รุ่นน้องๆฟังด้วยน๊าค้าบ

 

ทุกอย่าง ๆ ที่กล่าวมา ต้องใช้เวลาในการให้หลุดพ้นจากความเศร้านะจ๊ะ ไม่ต้องรีบ

 

สงบ ราบคาบ ดับสนิด.....

 

ถามผ่านมาหลายวันแล้ว คงเข้าใจโลก เข้าใจความรู้สึกยิ่งขึ้นได้แล้วล่ะ

ยายผีป่าคิดว่า มันเป็นเรื่องปกตินะคะ ที่เมื่อเขาไป แล้วรู้สึกสูญเสีย เสียใจ (ทั้งๆ ที่ตอนมีกันและกันน่าเบื่อจะตายซัก จริงป๊ะ)

อยากคิดถึงเค้า คิดไปเลยน้อง คิดเรื่องไหนก็ได้ คิดให้มันจุก ให้มันล้นเลย อยากเขียนระบายอะไร ทำไป แล้วพอเวลาผ่านไป ๆ น้องลองเอาที่เราเขียนๆ ที่เราเป็นตอนนั้นมาพิจารณาสิคะ

มันดูตะล๊ก ตลกนะคะ ที่เรามองย้อนไปแล้ว มันช่างเหมือนเด็กน้อยที่เสียเล่นชิ้นโปรดไป ทั้งๆ ที่ของเล่นนั้นมอมแมมเต็มทีแล้ว

หาอย่างอื่นทำสิคะ อย่างยายผีป่านี่สวยมาก เลยอกหักบ๊อยบ่อย (มีให้หักกะเค้าด้วยรึเนี่ย) เลยรู้ว่า...มันไม่ต่างจากแผลที่เป็นแล้ว ถ้าเราไม่ไปคอยแกะ คอยลอกแผลดู มันก็จะหายไว ยิ่งพวกห่วงสวยนี่แผลหายช้ากว่าพวกปล่อยมันไปเลยตามเลย

อย่าทำให้แผลน้อยๆ กลายเป็นแผลเรื้อรัง แผลเรื้อรังคือแผลที่โดนเปิดดูแผลบ่อยๆ แกะสะเก็ดบ่อยๆ

ไม่อยากให้ความรันทดมันกินเป็นเหมือนแผลเรื้อรัง อย่าสะกิด อย่าคิดย้อนไปนัก พอคิดถึงเขา ก็คิดถึงตัวเองพร้อมๆ กันในขณะนั้น
เทียบกันดูว่าจะคิดถึงเขามากกว่าคิดถึงตัวเองไหม

อย่ามาบอกว่าก็เพราะคิดถึงตัวเองน่ะสิยายขา ถึงได้คิดถึงเขา

ไปแระ...

เรื่องอารมณ์คนมันสอนอย่างไรก็ทำตามยาก บอกไปเหอะ ชักแม่น้ำทั้ง ๕ มาเหอะ ไม่มีใครทำได้หรอก จนกว่าจะถึงเวลาที่มันทำใจได้

 

ที่ใดมีรัก..ที่นั่นมีทุกข์

 

เมื่อใดเห็นทุกข์เมื่อนั้นเห็นธรรม
เมื่อไม่เคยมีรักย่อมไม่มีวันที่จะรู้โทษของมัน

ขออนุโมทนาด้วยจ้ะ