ปิดรับบริจาค ประมวลภาพพิธีเททอง"หลวงพ่อเจ็ดกษัตริย์"/วางศิลาฤกษ์เจดีย์องค์ปฐมหน้า 14

ทำไมจึงต้องห้าม ใส่รองเท้าเข้าไปในโบสถ์และวิหาร

บุคคลส่วนใหญ่ไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริง คนส่วนใหญ่ไม่ใส่รองเท้าเข้าไป เพราะเห็นว่าโบสถ์-วิหารเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่คนเคารพบูชา จึงจัดเป็นธรรมเนียมและประเพณีนิยมที่ทำกันมานาน

เรื่องนี้หลวงพ่อฤๅษีท่านเมตตามาสอนให้รู้ความจริงไว้ ดังนี้

“พระเจ้าพิมพิสารหรือท่านท้าวเวสสุวรรณ ท่านมาบอกว่า ให้หลวงพ่อเตือนลูกหลานว่า อย่าใส่รองเท้าเข้าไปในเขตพัทธสีมา เพราะกรรมอันนี้ท่านทำมาแล้ว จึงได้ถูกลูกชายของท่าน คือ พระเจ้าอชาติศัตรูเอามีดโกนกรีดฝ่าเท้าทั้ง ๒ ข้าง จนเดินไม่ได้


ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๗

 

ขอประชาสัมพันธ์ 1 งานบุญที่เกี่ยวเนื่องกับกระทู้นี้ค่ะ

http://palungjit.org/posts/8330715

 

"ถ้าเมื่อเรายังไม่ตาย จงมาพากันสร้างบุญ สร้างกุศลให้พอ
เมื่อเราตายไปแล้ว บุญนั้นก็จะเป็นที่พึ่งของเรา เป็นที่อาศัยแก่เรา
บุญเกิดทางกายนั้นมีประการใด จะขยายให้เป็นพระสูตร

อะนะวัชชานิ กัมมานิ บุคคลเกิดมาในโลกนี้
ทำการงานปราศจากโทษ มีแต่ประโยชน์ทั้งชาตินี้และชาติหน้า
เป็นปัจจัยแก่เราผู้สร้างบารมี

หนึ่ง สร้างพระพุทธรูป สร้างพระเจดีย์
สร้างวัดวาอาราม โบสถ์วิหารในพระศาสนา
ผู้ใดหากทำได้แล้ว ผู้นั้นเป็นผู้ประเสริฐ
ไม่เสียทีที่เกิดมาเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนา

ฉายาวะ เปรียบเสมือนเงาที่ติดตามตัวเราตลอดเวลา
ตามธรรมดา เรานั่งเงาก็นั่ง เรานอนเงาก็นอน เราเดินเงาก็เดิน
บุญกุศลที่เราสร้างเอาไว้ ก็ห่อหัวใจของเราไว้
เรารับศีลห้าไว้ เรานั่ง เราก็นั่งในศีลห้า
เรานอน เราก็นอนในศีลห้า เราเดินเราก็เดินในศีลห้า
เรารับศีลแปด เราจะยืน เดิน นั่ง นอน ไปไหนๆ ก็ไปด้วยศีลแปดทั้งสิ้น
ศีลสิบก็เหมือนกันนั่นแหละ
ถ้าเรารับศีล ๒๒๗ นอนก็นอนในศีล ๒๒๗
เราจะยืน เดิน นั่ง นอน ก็อยู่ในศีล

เมื่อได้ พุทโธ แล้ว นั่งก็นั่งพุทโธ นอนก็นอน พุทโธ เดินก็เดิน พุทโธ
ธัมโม เมื่อได้แล้ว นั่งก็นั่งธัมโม นอนก็นอนในธัมโม เดินก็เดินในธัมโม
สังโฆ ก็เหมือนกันแล"

หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม

 

ธรรมแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์
อยู่กับ "สติ" อันเดียว
พระพุทธเจ้าว่าแล้วในพระโอวาทปาฏิโมกข์ไม่ใช่หรือ .
บรรดาสัตว์ทั้งหลายที่ท่องเที่ยวอยู่บนพื้นปถพี
รอยเท้าสัตว์ทั้งหลายไปลงอยู่ใน "รอยเท้าช้างอันเดียว"
มีรอยเท้าช้างเป็นใหญ่กว่าเขาเสียหมด
ฉันใดก็ดี ธรรมะคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น
อยู่ที่ "สติ"


พระธรรมคำสอน...หลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกลองเพล จ.หนองบัวลำภู

 

"ความดิ้นรนเพื่อให้ได้สมดังความปรารถนาต้องการ มิใช่ความสุข มิใช่ความสงบ แต่เป็นความทุกข์ เป็นความร้อน เป็นความวุ่นวาย มีคนเป็นจำนวนไม่น้อยที่ทั้งชีวิตไม่ได้พบความสุขความสงบเลย เพราะมัวปล่อยใจให้เป็นทาสของความโลภ ไม่รู้จักทำสติพิจารณาให้เห็นโทษของความโลภ แล้วพยายามละเสีย ดับเสีย"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

 

คือธรรมะที่จะเกิด....จะไม่เกิดอยู่กับคนพูดมากๆ หรอก ชอบคนหุบปากนานๆ ชอบเกิด พูดน้ำไหลไฟดับไป ไม่ค่อยเกิดหรอก สมาธิไม่ค่อยเกิดหรอก ลมมันออกไปซะหมด ลมไม่ขังในท้อง สมาธิก็ไม่เกิด

ลมก็ไม่ละเอียดได้พูดมากลมหยาบใหญ่ จริงหรือเปล่า จริงไหมโยม? มันหยาบพูดมาก ลมหยาบ แล้วกิเลสก็ไม่กลัวคนพูดมาก กิเลสนี่มันกลัวคนนิ่งเฉย จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ

หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก

 

"ให้เป็นคนมีความอดทน
แม้จะได้ยินเสียงที่เขาด่า
เขาว่าอย่างโน้นอย่างนี้
ใจของเราไม่ได้ยึด
มันก็ผ่านไปตามลมเท่านั้น"

หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป

 

ยินดีในการร่วมอนุโมทนาครับ

 

"ทุกคนที่มาปฏิบัติธรรมนั้นล้วนแต่มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือความสุขทางใจ ที่ต้องการหลุดพ้น หลุดจากความทุกข์ทั้งหลาย ทุกคนมีความตั้งใจเป็นอย่างนั้น แต่ความสุขทางใจนั้นมิสามารถหามาได้ด้วยเงินทอง อามิสสินจ้าง วัตถุสิ่งของ ความสุขทางใจนั้นล้วนได้มาจากการปฏิบัติ เพราะฉะนั้นถ้าบุคคลใดยังมีความทุกข์อยู่ ยังไม่พบความสุข ยังไม่ละวางได้ ก็แสดงว่ายังปฏิบัติยังไม่พอ ไม่ต้องไปเสาะหา ไปแสวงหาที่ไหนหรอก แสวงหาที่ตัวเองนี่แหละ ถามตัวเองว่า ทำเต็มที่แล้วหรือยัง เพียรแล้วหรือยัง ให้ถามที่ตัวเองนี่แหละ"...หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป

 

"งูหรือจระเข้นั้นก็เปรียบเหมือนกับวัดที่มีพระเณรเป็นคนโลภทุศีล ไม่ตั้งอยู่ในพระธรรมวินัย เมื่อเราไปทำบุญทำทานกับบุคคลประเภทนี้แล้ว เราก็อาจจะได้รับบาป คือความเสียใจกลับมา"...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

"ให้เราคิดถึงครูบาอาจารย์ว่าเป็นผู้มีคุณค่าอยู่บนหัวใจ
หรืออยู่บนกระหม่อมจอมขวัญของเราเสมอ
อย่าได้ลืม อย่าได้ลบหลู่ดูหมิ่น
เราจะเป็นผู้เจริญในอนาคต"

พระธรรมคำสอน..หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
วัดป่าสุทธาวาส จ.สกลนคร

 

ธรรมะมันอยู่ที่ใจจริง แล้วใจต้องมีธรรมมะด้วย ดั่งคำที่ว่า กายมีศีลจะสุขล้ำ ใจมีธรรมจะสุขเลิศ

 

อารมณ์จิตฟุ้งซ่านจะแก้ไขอย่างไร
โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

พระกรรมฐานทุกอย่างจะทิ้งอานาปานุสสติไม่ได้ เพราะอานาปานุสสติกรรมฐาน เป็นกรรมฐานที่ระงับอารมณ์จิตฟุ้งซ่าน เมื่ออารมณ์จิตฟุ้งซ่านขึ้นมาเมื่อไร ถ้าเราใช้คำภาวนาหรือพิจารณา อารมณ์ไม่ยอมหยุดจากการฟุ้งซ่าน ก็ให้ทิ้งคำภาวนาหรือพิจารณาเสีย จับแค่อานาปานุสสติอย่างเดียว ประเดี๋ยวก็หยุดฟุ้งซ่าน

 

ทุกคนต้องมีศีล จึงจะเป็นคนดีได้ คนไม่มีศีลทำอะไรก็ผิดๆ เหมือนเรือไม่มีหางเสือ เพราะฉะนั้น ทุกคนต้องมีศีล ไม่ว่าจะเล่าเรียนอะไร จะมีอาชีพอะไร ศีลเป็นของคนทุกคน ศีลทำคนให้เป็นคน ทำมนุษย์ให้เป็นเทวดา คนไม่มีศีลก็เหมือนสัตว์
ทำอะไรไปตามกิเลสชักนำ กิเลสคือ โลภ โกรธ หลง มันคอยชวนคนให้ทำผิดตลอดเวลา..

หลวงปู่ขาว อนาลโย..

 

"การปฏิบัติธรรมนั้น ไม่ได้ไปปฏิบัติที่ไหน ปฏิบัติที่กาย วาจา ใจ เท่านี้เอง"

หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป

 

ราได้ยอมสละแล้วซึ่งชีวิตนี้เราต้องการรู้แจ้งในธรรมอันท่าน( พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต )*
ได้แนะนำในการวิปัสสนากรรมฐานในการนั่งครั้งนี้นั้นถือว่าเป็นครั้งพิเศษมากเพราะมันเกิดความสว่างไม่มีอะไรปิดบัง(เราลืมตา)ก็ไม่สว่างเท่าดูมันทะลุปรุโปร่งไปหมดภูเขาป่าไม้ไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้เลยและมันเป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นแก่เรา(แม้จะพิจารณากายสังขาร)ก็แจ้งกระจ่างไปหมดจะนับกระดูกี่ชี้นกี่ท่อนก็ได้เกิดความสังเวชสลดใจจิตยิ่งนักทำให้ระลึกนึกถึงคำสอนของท่านพระอาจารย์มั่นที่สั่งสอนเหลือล้นพ้นประมาณคิดว่าเราจะไม่ได้พบกับท่าน( พระอามั่น ภูริทัตโต )แล้วถ้าไม่ได้
พบท่านเหตุไฉนเราจักได้เป็นเช่นนี้.สาธุ.

( พระอาจารย์กงมา จิรปุญโญ )
วัดดอยธรรมเจดีย์ อำเภอโคกศรีสุพรรณ จัง
หวัดสกลนคร.

 

"คนเรานี้ยังมีความโกรธอยู่เพราะอะไร ก็เพราะกิเลสตัณหาเป็นธรรมดา และต้นเหตุนี่ส่วนมากก็เกิดจากความรัก เราต้องแก้ความโกรธด้วย การละ บุคคลใดละได้ก็จะมีความสุข พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า บุคคลใดละความโกรธได้บุคคลนั้นแหละมีความสุขสบาย"....พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป

 

อนุโมทนา สาธุ ในบุญกุศลกับทุกท่านด้วยครับ นิพพานัง ปัจจโย โหตุ