ปัญญาที่สูงกว่าความรู้ที่เข้าใจ

ผมเองที่ผ่านมาพื้นฐานจบวิศวกรรม จากมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ
ระดับเกียรตินิยม ได้รับทุนของมหาวิทยาลัยไปศึกษาต่อในต่างประเทศ
ก่อนที่จะเข้ามาศึกษาธรรมเคยดูถูกสติปัญญา ของคนที่ผมเคยมองว่า
แค่ก๊อปความรู้พระพุทธเจ้าไม่กี่ข้อเองยังทำไม่ได้ ไม่ว่ากี่คนก็พูดแต่เรื่องเก่าๆ
บทการสอนที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นพระอริยสงฆ์ที่ได้รับการยอมรับ
ก็ไม่แตกต่างจากพระที่เพิ่งจบมา และคนที่อ่านมามากดูเหมือนจะเล่าได้
ละเอียดละออกว่าด้วยซ้ำ ไม่สามารถพิสูจน์ตรวจสอบได้

จนวันหนึ่ง มีแรงบันดาลใจ ที่หาคำตอบไม่ได้ เข้าสู่การการเริ่มปฏิบัติธรรม
แม้จะเริ่มจริงจังจากต่างแดนที่ผมบังเอิญต้องไปทำงาน
จนสามารถเข้าไปสู่โลกภายในตัวเอง
ที่ภาษาพระบางองค์ว่าตาในเปิด
จนถึงวันนี้ ผมอาจจะเพิ่งพบทางเดิน ชัดเจนขึ้นสำหรับชีวิตที่เหลือ
มีคำกล่าวที่ว่า
พระกกุสันธพุทธเจ้า มนุษย์ทุกคนในสมัยพระองค์ ก้าวพ้นทุกคน
พระโกนาคมพุทธเจ้า มนุษย์ทุกคนในสมัยพระองค์ สองในสามก้าวพ้น
พระกัสสปพุทธเจ้า มนุษย์ทุกคนในสมัยพระองค์ ครึ่งหนึ่งก้าวพ้น
พระโคตมพุทธเจ้า มนุษย์ทุกคนในสมัยพระองค์ ปฏิบัติจริงจังก้าวพ้นทุกคน
พระเมตไตยพุทธเจ้า มนุษย์ทุกคนในสมัยพระองค์ ก้าวพ้นทุกคน

ยังมีเวลานะครับ
เชิญชวนทุกท่านก้าวไปสู่การปฏิบัติจริงจัง ครับ
ผมแม้จะเป็นระยะเริ่มต้น แต่ก็พบเส้นทางที่แตกต่างของจิต
สิ่งที่เรียกว่า ปัญญาของพุทธ
หยุดอวิชาแล้ว มาร่วมทางเดินสู่อรยะครับ
เปิดตาในได้ ชีวิตท่านก็จะเปลี่ยนครับ

นายต้นที่สาม ครับ

 

เชิญร่วมปฏิบัติธรรมกับพระอาจารย์ที่ท่านเคารพนับถืออย่างจริงจัง
ถ้าไม่มีที่ไป เชิญที่วัดป่าพระอาจารย์มั่น บ้านแม่กอย ต.เวียง อ.พร้าว เชียงใหม่
ใกล้บ้านผมครับ
ทั้งระยะเริ่มต้น และระดับสูง ตามสายพระอาจารย์มั่นครับ

 

โลกนี้มีแต่ทุกข์ ระบบมันล้มเหลวแล้วตั้งแต่มีคำว่ามนุษย์เนี่ย
ประเสริฐแท้แต่ก็ยังเบียดเบียนชีวิตอื่นอยู่ร่ำไปเพื่อสนองกิเลสตัณหา

 

กรรมมี 2 ส่วนคือ กรรมส่วนตัว กับ กรรมส่วนรวม
กรรมส่วนตัวก็รับกันไปแบบส่วนตัว
กรรมส่วนรวมก็รับกันเป็นกลุ่มๆไป
การที่เราไม่รู้อดีตชาติเราทำให้เราไม่เชื่อว่ามีเรื่องของกรรมมาข้องเกี่ยวกับชีวิตเรามาตลอด
การปฏิเสธการมีอยู่ของกรรมเก่ายิ่งทำให้เราหลงทางมากขึ้น

การสังเกตุความเป็นไปของจิตเรา ถ้าพบจะรู้ว่ามันไม่เคยอยู่นิ่งเลย มันเปลี่ยนรูปแบบไปหลากหลาย

การเห็นจิตภายในตัวเองก็เพื่อเรียนรู้และเข้าใจธรรมชาติของมัน สุดท้ายรู้แล้วเข้าใจแล้วก็ต้องวางเหมือนกันเพราะถ้าไม่วางเราก็จะไปเกาะยึดกับความรู้ความเข้าใจนั้น แล้วตัวสักกายะทิฏฐิมันก็จะเจริญงอกงาม แล้วก็จะคิดเอาว่าคนอื่นเขาไม่เห็นอย่างที่เราเห็นเขาไม่เข้าใจอย่างที่เราเข้าใจอันนี้ต้องระวังครับ

 

น่าสนทนาด้วยครับ เเต่น่าจะผิดห้อง
ต้องอภิญญา-สมาธิ !?!!!

 

ห้องนี้ปลอดภัยกว่า อภิญญา สมาธิ ..พูดแล้วสยอง..5555


โมทนากับคุณต้นที่สามด้วยครับ...สาธุๆๆ

 

ห้องนี้เป็นห้องภัยพิบัติจริงๆ ขอยืนยัน
ทุกสิ่งในนี้ ทุกการดิ้นรนล้วนนำไปสู่ภัยเหมือนกันทั้งสิ้น
ไม่มีใครมีบารมีพอจะรู้ได้ว่า
ความเชื่อ ศรัทธา งมงาย ทั้งในตัวบุคคล-วิธีปฏิบัติคือแก่นของคนที่เรียกว่าชาวพุทธในปัจจุบัน
เพราะเรากลัวว่า ถ้าสิ่งเหล่านี้พังทลาย เราจะไม่มีสิ่งยึดเหนี่ยวอีก
ถ้าเรารู้ว่าพระที่เรานับถือไม่ใด้รู้จริง ไม่ใด้บรลุอะไรๆอย่างที่เราคิด เราจะทำอย่างไร
เราทำตามคนไม่รู้ เราจะรู้จริงใด้อย่างไร
เห็นแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ

 

จากที่ผมสังเกตุนะครับ คนที่คุยอยู่หลักๆ ก็มาจากห้องอภิญญา ทั้งนั้น

เพียงแต่เปลี่ยนชื่อไปๆ มาๆ หลักๆตอนนี้ ประมาณสองสามคน สังเกตุจากบรรยากาศเริ่มใกล้เคียงแล้ว

คนพวกนี้ปัญญาเขามาก ต้องฟังเขามากๆ นะจ๊ะ

 

ขอโมทนาบุญ ที่ท่านเป็นคนแรกที่ก้าวออกมาได้

ขออนุญาตครับ

ขอโมทนาบุญ ที่ท่านเป็นคนแรกที่ก้าวออกมาได้

ตอนผมเรียนจบ ปวส ใหม่ๆ ผมไปทำงานร่วมกับ วิศวกรอีก 4 ท่าน จบมาใหม่ๆ ก็จากมหาวิทยาลัย เดียวกับท่านนี่ละ

4 ท่านนั้น จบด้านเครื่องกล ส่วนผมจบทางด้าน ไฟฟ้ากำลัง

ความที่พื้นฐานภาษาอังกฤษผมดีมากๆ ก็เลยศึกษาเองได้

เมื่อฝรั่งชาวเบลเยี่ยม ผู้เชี่ยวชาญประจำโรงงานบอกนายใหญ่ว่า ทั้งแผนกนี้ ผมเก่งที่สุด

พวกวิศวกร ก็มักจะถามผมว่า ใหนว่าจบทางด้านไฟฟ้า ทำไมรู้เรื่องระบบเครื่องกล ทั้งหมด

ผมก็ตอบโน่นนี่ไปเรื่อยๆ จะให้ผมบอกความจริงได้อย่างไรว่า

"ความรู้ผมไม่มี แต่พออยากรู้อะไร มันก็จะมีคำตอบผุดขึ้นมาในจิตเอง"
"ผมไม่ต้องไปเดือดร้อน คิดหาวิธีเอาเป็น เอาตาย อะไรเลย"
"ทั้งๆที่สมัยนั้น ผมก็แค่สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอน เท่านั้นเอง"

แต่ตอนนี้ สร้างพระใหญ่ชัยภูมิเสร็จเมื่อไร ค่อยปฏิบัติให้เข้มข้น ก็ยังได้

เส้นทางเดินทางธรรมมีหลายทาง ถ้าคุณเป็นฆราวาส ระวังจะหลงไปเดินเส้นทางของพระ นะครับ

เพราะเส้นทางธรรมของฆราวาสจริงๆนั้น ง่ายกว่าของพระเยอะ
สำคัญว่า บุญบารีมีเดิม สร้างเอาไว้มากแค่ไหน

เส้นทางที่จะเดินนั้น เลือกเอาไว้อย่างไร

ขอให้ลองอ่าน ลองศึกษา เส้นทางของคุณลุงหวีด บัวเผื่อนดูก็ได้
จากหนังสือ "จิตที่พ้นจากทุกข์"

ถ้าบุญบารมีของท่านมากพอ ท่านก็คงจะอ่านแล้วเข้าใจ
เพราะ"ธรรม"นั้น มันไม่ใช่เป็นแค่ตัวหนังสือ

ขอโมทนาบุญ ขออนุโมทนาบุญ

ลุงมหา

 

หมดหน้าที่ที่ตั้งใจว่าเมื่อมีโอกาสได้ก้าวหน้าแล้ว
แจ้งข่าวและเชิญชวนครับ หวังว่า จะเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่าน
ได้มีกำลังใจเดินทางไปบนเส้นทางธรรมครับ

แม้ว่าจะเป็นเพียงก้าวเล็กๆ ที่เทียบไม่ได้กับท่านที่สามารถ
มีร่างจิตที่สมบูรณ์ แต่ก็หวังว่าจะเป็นกำลังใจ
ให้ทุกท่านที่เดินบนเส้นทาง ที่จะทำให้ตั้งใจศึกษา
และศรัทธาในพระธรรมคำสอน เชื่อมั่นใน กรรม
การเวียนว่าย ตายเกิด

เพื่อจะตั้งใจฝึกฝนสามารถก้าวไปสู่จุดที่ พระอาจารย์สอนคือ
ก้าวไปสู่ความเป็น ธรรมดา ครับ

 

กำลังศึกษาเช่นกันค่ะ ตอนได้แต่สัญญาที่ได้จากการอ่าน "หาธรรมดาในธรรมดาให้เจอ" ปัญญาแท้จริงยังไม่เกิด แต่จะพยายาม ตั้งใจ ปฎิบัติตามแนวทางที่องค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้
ขออนุโมทนาบุญกับคุณต้นที่สาม และทุกท่านที่เดินทางสายเดียวกัน ถึงแม้ว่าดิฉันจะเริ่มแค่ก้าวแรกก้อตาม

 

ความกล้าหาญ

ขออนุญาตครับ

เห็นเพื่อนพ้องน้องพี่ ญาติธรรมชาวเว็บ แล้วเสียดายแทน

ถ้าทุกๆท่านมีความกล้าหาญชาญชัย ออกมาบอกเล่าว่า

ตนปฏิบัติอย่างไร ปฏิบัติไปถึงไหนแล้ว
รู้อะไร เห็นอะไร อาการของจิตเป็นอย่างไร

ศรัทธา ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา มีอาการอย่างไร จิตเป็นอย่างไร

ผู้ที่เดินออกหน้า ผู้ที่รู้ก่อน เห็นก่อน ก็ค่อยๆบอก ก็ค่อยๆอธิบาย ก็ค่อยๆขยายความ

ก็จะเป็นประโยชน์ต่ออนุชนคนรุ่นหลัง คนผู้ปฏิบัติตามหลังมา ก็จะได้ประโยชน์ยิ่งขึ้น

ไม่ใช่เป็นอยู่อย่างปัจจุบัน

มีแต่ผู้ตอบปัญหาธรรม แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่เห็นธรรมอย่างกระจ่างชัด
ก็วิ่งตอบเขาอยู่นั่นละ

ผู้เข้ามาอ่าน ก็มัวแต่เกรงใจกันไป เกรงใจกันมา
กลัวว่า จะถูกกลั่นแกล้งต่างๆนาๆ
กลัวว่าเขาพวกมากเขาจะรุมเหยียบ

ตอบปัญหาธรรมขาดๆแหว่งๆ ก็สรรเสริญเยินยอกันไปกันมา
จนผู้รู้จริง เห็นจริง ตามธรรมที่ตนปฏิบัติไปถึง
แม้ว่าจะรู้จริง แม้ว่าจะเห็นจริง ตามธรรมที่ตนปฏิบัติไปถึงจริงๆ
แม้ว่าตนปฏิบัติไปไม่ได้มากนัก

ก็เลยไม่กล้าตอบ ก็เลยได้แต่เข้ามาอ่านธรรมขยะ ที่ผู้ไม่รู้จริงเข้ามาตอบ

ก็เลยได้แต่เลือกรับเอาแต่ ส่วนที่ดีๆ ส่วนที่ถูกต้อง

ส่วนที่เป็นขยะ ก็โยนทิ้งไปเสีย

ถ้าเราเริ่มกันตั้งแต่วันนี้ว่า

ผู้ปฏิบัติจริง รู้จริง เห็นจริง รู้แค่ไหน เข้าใจแค่ไหน ก็ตอบแค่นั้น
อย่าได้ตอบในส่วนที่ตนปฏิบัติไปไม่ถึง
อย่าได้ตอบไปในส่วนที่ตนไม่รู้จริง
อย่าได้ตอบไปในส่วนที่ตนไม่เข้าใจจริง

มีผู้ถามผมว่า แล้วรู้ได้อย่างไรว่า ผู้เข้ามาตอบเขาไม่รู้จริง เขาไม่เห็นจริง

ผมก็ตอบให้ว่า

ก็เขาปฏิบัติเอง เขารู้เอง เขาเห็นเอง ทำไมเขาจะบอกเล่า จะอธิบายไม่ได้
โดยไม่ต้องยกศัพท์แสงที่คนธรรมดาทั่วๆไปไม่อาจเข้าใจได้ มาบอกมาเล่า

รู้อะไรเห็นอะไร ก็บอกก็เล่า ก็ตอบไปตามนั้น
ผู้รู้ที่เดินแนวทางเดียวกัน ผู้รู้ที่เดินเส้นทางเดียวกัน จะได้มองเห็นตามไป

ใครรู้มาก ใครรู้น้อย ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร
จะไปอายกันทำไม จะไปอวดกันทำไม
จะไปชิงดี ชิงเด่นกันทำไม

ปฏิบัติไปๆ วันเวลาผ่านไปๆ ถ้าปฏิบัติ ถูกต้อง ถ้าบุญบารมีเดิมมากพอ
ธรรมก็จะเจริญก้าวหน้า งอกเงย ขึ้นไปๆ

ที่อวดดี ที่อวดเด่น ที่เที่ยวไปขยันตอบ เปรือะไปหมด ก็จะค่อยๆหายไปเอง

ผู้ที่ปฏิบัติ ได้มากได้น้อย ก็หากลุ่ม หาแนว จะได้เกาะกลุ่มอุ้มชูกันไป
ถ้าอายมากนัก เขาก็มี พีเอ็มให้ถามให้ตอบเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว
รู้มากเมื่อไร กล้าหาญเมื่อไร มั่นใจเมื่อไร
ก็ค่อยออกมาตอบหน้าเว็บ ก็ยังได้

ถ้าทำได้ดังนี้ กลุ่มน้ำดี ก็จะมากขึ้นๆ

ก็จะช่วยเหลืออุ้มชูกันได้มากขึ้นๆ

เพราะคนปฏิบัตินั้น เขาต้องผ่านความทรหดอดทนอย่างสูงจึงจะรู้ จึงจะเห็นธรรมได้

คนที่เขามีความทรหดอดทนนั้น เขาไม่มัวมาอวดดี อวดเด่นกันหรอกครับ
เอาเวลาไปปฏิบัติดีกว่าเยอะ

เพราะไม่ว่าใครจะว่าเรารู้ ใครจะว่าเราไม่รู้
เพราะใครจะว่าเราดี ใครจะว่าเราไม่ดี
เราก็ยังคงเป็นอย่างที่เราเป็นนั่นละครับ

แต่ถ้าเมื่อไร เราไปก่อกวนคนอื่น เราไปยุแหย่คนอื่น
เราโดดเข้าไปในวงหมากัดกันเมื่อไร

เมื่อนั้น เรานั่นล่ะ จะเป็นเหมือนเขา
รักษากลุ่มกันไว้ อุ้มชูกันไว้ ให้กลุ่มน้ำดีมีมากขึ้นเรื่อยๆ
ก็จะพากันพัฒนาไปในทางที่ดีได้

แค่ปฏิบัติไปได้แค่ไหน ก็บอกเล่าออกมาแค่นั้น ก็เท่านี้เอง
ปฏิบัติไปๆ สะสมเล็กสะสมน้อยไป ก็จะก้าวหน้าไปได้เอง

ขอโมทนา ขออนุโมทนา

ลุงมหา

 

ยินดีด้วยครับ
ฝากเอาไว้ ให้พิจารณาต่อ
" ทิ้งรูป แลอรูป อีกมานะถือตัวเด่น
อุทธัจจะ ที่ซ้อนเร้น ให้พะวงในตัวบุญ
เห็นธรรมที่ทรงชี้ แล้ววางเสีย ด้วยธรรมดา
เห็นอวิชชา เห็นวงรอบ อุทานบอก โง่เสียตั้งนาน"

โชคดีครับ

 

ที่จริง น่าจะเปลี่ยนห้องนี้ให้เป็น ห้องแห่งการต่อต้านภัยพิบัติมากกว่าเนอะ
นี่ส่วนใหญ่ ก็จะเตือนให้เตรียมตัว แต่ไม่ค่อยมีกี่ท่าน เตือนให้เตรียมต่อสู้บ้างเลย
ฝึกกันมาก็ตั้งแยะ พลังจิตก็มีกันท่านละไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเอามารวมกันได้ก็คงจะดี
แบบสหกรณ์พลังจิตเป็นไง เอามารวมกัน แล้วมุ่งสู่เป้าหมายเพียงหนึ่งเดียว
ในแต่ละรอบ โฟกัสเพียงหนึ่งเท่านั้น ในช่วงเวลาหนึ่งๆ

เนี่ยเราลองสงสัยว่านิพพานแบบเกิดใหม่ มันโกหกรึเปล่า
แค่วันเดียวกระเด็นไปอยู่ห้องหลุมดำแล้ว เฮ้อ..มันห้ามใช้เซลล์สมองด้วยแฮะ
แต่ก็นะ ดูท่าจะแรงเกินไปหน่อยรึป่าวน้า เชิญท่านลองไปดูหน่อยดิ ที่นี่นะ
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%83%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%9E%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88-%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%82%E0%B8%81%E0%B8%AB%E0%B8%81%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A.508962/


ยินดีที่ได้พบ สบใจให้ยินดี
สงสัยบ้างไม๊นี่ บังเอิญมี ที่พบพาน


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / นักรบแสง
.

 

.
ยินดีที่ได้อ่าน งานบรรจงเขียนของท่านมหาเบอร์๑ อีกครั้งนะครับ
แต่วันนี้หมดเวลาแล้ว พรุ่งนี้ถ้าไม่ลืม จะมาคุยด้วยครับ


ค้างคาวแห่งแสง
.

 

เรื่องของมาร เรื่องของกิเลส จุดสูงสุดคือ อะไร

ขออนุญาตครับ
ขอนำเรื่องของมาร เรื่องของกิเลส จุดสูงสุดคือ อะไร
มาให้พิจารณา

 

.
คิดตั้งนานแน่ะ กว่าจะลงมือได้ 15.11

ตอบท่าน ลุงมหา เบอร์ ๑

แหม..ท่านเขียนแบบเข้ารหัสไว้แยะจัง
กว่าจะอ่านเข้าใจ ก็ต้องใช้เซลล์สมองตั้งแยะเชียวครับ

ขออนุญาติสนทนาด้วยภาษาของชาวหมู่บ้านในนิทานนะครับ คือ
ไม่ใส่ใจ ใดข้อ ขีดจำกัด
ขอขจัด ปัดไป ใครจะสน

เอาตรงนี้ก่อนนะครับ

"ไม่ว่าเราจะประพฤติ ไม่ว่าเราจะปฏิบัติ ขึ้นไปได้สูงเท่าไร"
"มันก็ปรับ มันก็ปรุง มันก็ติด มันก็ตามเราอยู่ไม่ลดละ ไม่ย่อท้อ"
"เราพลั้ง เราเผลอเมื่อไร เราก็เสร็จมันเมื่อนั้น"

ตรงนี้ เราได้เบาะแสมาจากท่าน spiderman มาสองปีแล้ว
จากกระทู้ นักรบแสง... จิตของโคนันยอดนักสืบ จำไว้แม่นเลยครับ
ความประมาณว่า เราเก่งขึ้นแค่ไหน มันก็เก่งขึ้นเท่านั้น

ตอนนั้นแค่เอะใจ ในความสำคัญอันนี้ แต่กายและจิตของเราเจ๋งกว่าแฮะ
ระบบออโต้แห่งพุทธะ ทำงานสอดคล้องกับสภาพนี้ มานานแล้ว
ประมาณ "สิบแปดฝนสิบแปดหนาว" โน่นแน่ะ 555 (ปี 38)
น่าจะตั้งแต่หลังฝึกหนักที่ริมสระนาฬิเก ทิ้งโลกไปเกือบสองปีแน่ะครับ
พอสอบวิชา "พุทธะซาเปี้ยน" เสร็จ ส่งโปรเจคต์แล้ว ก็เสร็จภารกิจ

อืม..ยากแฮะ จะโม้เรื่องอะไรยากๆ ชอบไหลออกทะเลบ่อยๆ 555

มั่วต่อนะครับ เราก็สงสัียมาตลอด ว่าเราฝึกมาตั้งแยะ สารพัดวิชา
ขอชมตัวเองนะครับ ว่าเก่งมากแล้ว แต่ทำไมบางเรื่องถึงยังไม่ทิ้งไปให้หมด
ควบคุมกายและจิตได้ชำนาญแล้วนี่หน่า
อานาปา ก็ฝึกตั้งแต่ยังไม่สิบขวบล่ะมั้ง นะ

ฝึกแบบเด็กๆ น่ะครับ ตามลมหายใจไปเรื่อย
และคุมให้มันนิ่งๆ ยาวๆ แล้วไล่จับความคิดให้ติดได้ตลอด
ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ธรรมอะไรไม่รู้จักทั้งนั้น เด็กมาก
สงสัยระบบออโต้ ตั้งแต่ชาติปางก่อนแหงเลยเนอะท่าน
ทำงานทันที่ ที่พอเริ่มรู้ความ อาจจะก่อนนั้นหรือเปล่า ก็ไม่รู้นะ

เอ้า..นอกเรื่องอีกแล้ว เฮ้อ...กลับเข้าประเด็นเร็วเข้า เดี๋ยวยาว
อืม...เอาอีกท่อนของท่าน มาทากาวเชื่อมประเด็นดีกว่านะครับ


ถ้าเราหักหาญกิเลสมากเกินไป มันก็จะปรับปรุงจัดขบวนทัพมาจัดการเราหนักข้อยิ่งขึ้น

ทางที่ดีเราก็มุ่งสร้างคุณงามความดีของเราไป ในขณะเดียวกัน เราก็ต้องคิดหาวิธีที่จะหลอกกิเลสให้ได้ว่า

"เราพวกเดียวกันโว้ย"

นี่แหละมั้ง ประเด็นหลักของวันนี้ เนี่ยไม่เคยเห็นจากที่ไหนเลยนะ
เจ๋งจริงท่าน เราอ่านแล้วแว๊บ แว๊บแล้วปิ๊งเลยล่ะครับ ขอบคุึณมาก

เพิ่งจะได้คำตอบที่น่าจะใช่ในวันนี้เอง ไม่ผิดแน่
ที่เราไม่ยอมฝึกอย่างเข้มงวดต่อไป ให้เหมือนชาวบ้านเค้า
ก็เพราะรู้ว่า ต้องเจอกับขีดจำกัดจนได้ ซักวันนึงข้างหน้า
มันต้องมีกำแพงอันใหญ่ ที่ฝ่าไปไม่ได้ รออยู่

ใช้ทฤษเฎาของเราเอง ก็พอจะคาดได้ โดยไม่ได้คาดคิด
(ทฤษเฎานี่ คล้ายๆ ทฤษฎีนะครับ แต่เพิ่มเลือดบ้า และค่าความเพี๊ยนสูง)
ที่ปลายทาง มันจะมีกำแพงใหญ่ ที่ข้ามไปไม่ได้ เหมือนชาติก่อนๆ ล่ะมั้ง นะ

ชาตินี้เลยใช้วิธี เป็นพวกเดียวกัน กับทั้งหมด
เราไม่ยอมเป็นคนดีมาก และก็ไม่ยอมเป็นคนชั่วมากเช่นกัน
ถึงแม้จะทำให้อยู่ในโลกนี้ได้ยากยิ่งนัก แต่ก็คงไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ เนอะ


โอย..ปวดหัว หิวข้าวด้วย เปลืองพลังงานจริงแฮะ
จบแค่นี้ดีกว่า ขอบคุณอีกหลายๆ ครั้งนะครับ ท่าน มหา เบอร์ ๑



นักรบแสง แห่งหมู่บ้านในนิทาน / วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

พระธรรมที่เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าจะไม่หายไปจากวงการชาวพุทธชนง่ายๆ
ตรวบใดยังมีผู้เคารพเลื่อมใสในพระรัตนตรัย
นั่นหมายความว่า ตราบใดยัง
มีภิกษุ อุบาสก อุบาสิกา อยู่เเล้ว ก็เเสดงว่ายังมีผู้ปฏิบัติตามพระธรรม
เเละพระวินัยให้ดูเป็นเยี่ยงอย่าง อาจมีของปลอมปนอยู่บ้างเเต่พุทธชนจริงๆ
ก็จะใช้ปัญญาค้นคว้าหาความจริงเพื่อเเยกเเยะเม็ดทรายออกจากกองเพชรได้เอง
ตามวาสนาบารมี

ดังนั้น ควรศึกษาหาความรู้ในการทำความดีให้เจอก่อน เเล้วพากเพียร
กระทำไปจนถึงจุดหนึ่งที่เป็นความบริบูรณ์เเล้วจะรู้ได้เองว่าควรยึดความดี-ความชั่ว
ต่อไปหรือไม่ เพราะเหตุไร!?!!

อย่าด่วนไม่ยึดดี ไม่ยึดชั่วก่อนที่จะรู้จักดี-ชั่ว!?!!

 

ตราบใดที่เรายังขุ่นๆมัวๆอยู่อย่างนี้ การยึดถือความดีโดยการคิดดีทำดีพูดดีก็ยังจำเป็นต่อการใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ครับ ศีลคือเครื่องมือที่ช่วยให้เราคิดดีทำดีพูดดี สมาธิคือการใส่ใจในการคิดดีทำดีพูดดีให้ดำเนินไปได้อย่างต่อเนื่อง ปัญญาคือผลของการใส่ใจในการคิดดีทำดีพูดดีอย่างต่อเนื่อง ปัญญาเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติแห่งจิตไม่ต้องไปหวังไม่ต้องไปอยากได้ไม่ต้องไปไขว่คว้า ขอแค่มีความเพียรกับศีลและสมาธิ แล้วปัญญาก็จะเกิดเองตามธรรมชาติครับ