บวชพระระหว่างเข้าพรรษา ทำได้หรือไม่

รบกวน พระคุณเจ้า หรือผู้รู้ท่านใด ช่วงชี้แจงด้วยค่ะ

พี่ชายของหนูต้องการที่จะบวชสิ้นเดือนนี้ 7 วัน ต้องการละทางโลกด้วยมรสุมชีวิตลูกใหญ่ แต่แม่บอกว่า บวชไม่ได้ เพราะติดช่วงเข้าพรรษา และการบวชแต่ละครั้งต้องมีค่าใช้จ่าย โน่น นี่ นั่น วัดทางบ้านไม่มีที่ใดไม่เน้นเรื่องนี้ และีอีกทั้งที่บ้านกำลังวุ่นวายเรื่องการเมืองท้องถิ่น

แต่พี่ชายบอกว่าตั้งใจจริง บวชให้พ่อให้แม่ และสงบจิตใจ และขอให้อย่าห้าม

คุยกะแม่ ก็แทบดราม่า คุยไปคุยมา กลายเป็นว่า ไม่ฟังผู้ใหญ่ทักท้วง เีสียงสั่นเครือ (อ้าว)

หนูกะพี่ชายติดต่อกันผ่านทางเฟส และให้หนูช่วยบอกพ่อบอกแม่ เพราะพ่อกับเล่นเฟสไม่เป็น

คนกลางอย่างหนูเล่นเอาปวดหัว เข้าใจพี่ชาย เราคุยกันเรื่องปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่ตลอดเวลา รู้ว่าเขาเครียด ไม่สบายใจ วุ่นวายใจมากๆ ใจจริงก็อยากให้พี่บวชหรือปฏิบัติธรรม เขาได้พิจารณาในสิ่งที่เขาทำผิดพลาด และมีสติพอที่จะต่อสู้ปัญหา อยากให้เขาฝึกเรื่องสติ สมาธิ มากว่านี้ เพราะเจอปัญหารุมทีไร พี่ชายหนูลนไม่เป็นท่า เป็นหนูซะอีกที่ต้องคอยเตือน คอยบอก ว่าให้มีสติหน่อย แต่มันสู้พี่ชายหนูรู้จักควบคุมสติด้วยตัวเองไม่ได้

หนูไม่ได้มองเห็นศาสนาเป็นหลบหนีความวุ่นวาย หนูแค่หวังว่าให้เขาจะสงบลง เย็นลง เขาจะได้มองเห็นปัญหาที่แท้จริงเสียที

อีกคำถามหนึ่ง ถ้าเกิดทางวัดที่บ้านไม่ยินดี มีที่ไหนที่รับบวชได้มั๊ยคะ แล้วจะบาปไหม ถ้าพ่อแม่ไม่ได้ยินดี

 

บวชในระหว่างเข้าพรรษาได้ ไม่มีข้อห้ามแต่อย่างใดครับ ..

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑

ตั้งกติกาไม่เป็นธรรมในระหว่างพรรษา
[๒๒๐] ก็โดยสมัยนั้นแล พระสงฆ์ในพระนครสาวัตถีได้ตั้งกติกาไว้ว่า ในระหว่างพรรษา
ห้ามไม่ให้บรรพชา.
หลานชายของนางวิสาขา มิคารมาตา ได้เข้าไปหาภิกษุทั้งหลายแล้วขอบรรพชา.
ภิกษุทั้งหลายบอกอย่างนี้ว่า คุณ พระสงฆ์ได้ตั้งกติกาไว้แล้วว่า ในระหว่างพรรษาห้ามไม่ให้บรรพชา
คุณ จงรออยู่จนกว่าภิกษุทั้งหลายผู้จำพรรษาเสร็จแล้ว จึงจะบวชให้. ครั้นภิกษุเหล่านั้นจำพรรษา
แล้ว ได้บอกหลานชายของนางวิสาขา มิคารมาตาว่า อาวุโส บัดนี้ ท่านจงมาบวชเถิด.
เขาจึงเรียนอย่างนี้ว่า ท่านขอรับ ถ้ากระผมจักได้บวชแล้วไซร้ จะพึงยินดียิ่ง แต่เดี๋ยวนี้กระผม
ยังไม่บวชละ
นางวิสาขา มิคารมาตาจึงได้เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉนพระคุณเจ้าทั้งหลาย
จึงได้ตั้งกติกาไว้เช่นนี้ว่า ในระหว่างพรรษาห้ามไม่ให้บรรพชา กาลเช่นไรเล่า จึงไม่ควร
ประพฤติธรรม.
ภิกษุทั้งหลายได้ยินนางเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาอยู่ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่
พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาค ตรัสห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงตั้งกติกา
เช่นนี้ว่า ในระหว่างพรรษา ห้ามไม่ให้บรรพชา รูปใดตั้ง ต้องอาบัติทุกกฏ.

http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=4&A=6131&Z=6281



พี่ชายอาจเข้าใจผิดว่าวัดเป็นที่สงบ หรือพอบวชแล้วก็สงบสบายไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่เพราะตนเองไม่คุ้นเคยกับการมีชีวิตแบบพระที่ไม่อาจทำอะไรๆได้ตามใจอย่างฆราวาสนี้ย่อมเป็นเหตุเป็นโอกาสให้ตนทำบาปหนักมีการล่วงพระวินัยบัญญัติเช่นรับเงินที่ชาวบ้านเขาถวายด้วยความไม่รู้ ..บาปเช่นนี้ย่อมไม่เกิดหากเขาเป็นฆราวาส...แต่เมื่อตนประกาศตนให้คำมั่นในคราบวชว่าจะประพฤติตามที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนไว้ ก็เหมือนผูกตนด้วยเงื่อนไขที่ดิ้นไม่หลุดต้องเจริญสมณกิจตามที่พระพุทธเจ้าทรงวางไว้แก่กุลบุตรผู้บวชเพราะเห็นภัยของวัฏฏะ ได้แก่ คันถธุระ คือศึกษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้่า และวิปัสสนาธุระคือเจริญวิปัสสนาหรือกรรมฐานอย่างใดอย่างหนึ่งเนืองๆ...

ที่จะนั่งๆนอนๆ ไปวันๆเอาสบายนั้นหาใช่กิจที่แท้ของพระ(แท้)ไม่ ..ทั้งเมื่อตนต้องอาศัยศรัทธาญาติโยมอุปัฐากค้ำจุนด้วยปัจจัย๔ เมื่อหรือหากตนไม่ประพฤติสมณธรรม ย่อมไม่เป็นนาบุญของเขาผู้หวังบุญด้วยศรัทธาเลย กลายเป็นผู้บริโภคของชาวบ้านด้วยอาการ"ติดหนี้" เป็นวิบากกรรมอันสาหัสที่ตนต้องรับในภพหน้าอนันต์ จะคุ้มหรือไม่พึงพิจารณาด้วยปัญญา..

อีกประการหนึ่ง แม้เมื่อจะบวชในพระพุทธศาสนา ก็มีระเบียบวินัยที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ว่า ต้องได้รับอนุญาตจากพ่อแม่เสียก่อน หากไม่ศรัทธาหรือเคารพยำเกรงพระพุทธเจ้าตั้งแต่แรกแล้ว จะเจริญในศาสนาของพระองค์คงลำบากเต็มที..

เรื่องนี้ต้องพูดคุยกับพ่อแม่ให้เข้าใจด้วยดี มีการอธิบายด้วยเหตุผลทำนองนี้ว่า..

"คุณแม่ครับ ผมประสงค์จะเจริญกุศลขั้นสูงสุด คือการบวช อันเป็นกิจที่ทำได้ยากในทุกสมัย...เวลานี้ผมเห็นเป็นโอกาสอันเหมาะควรที่จะเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ หากคุณแม่ร่วมสนับสนุนอนุญาต คุณแม่ย่อมได้รับผลบุญอันยิ่งใหญ่ต่อไปนับภพชาติไม่ถ้วน... ทั้งตัวผมเองจะได้ชื่อว่าสามารถกระทำการตอบแทนคุณพ่อแม่ได้อย่างเต็มที่มากกว่าการตอบแทนด้วยวิธีอื่นใด...ผลบุญอันยิ่งใหญ่ย่อมตามเกื้อกูลผมได้แม้ในภพนี้และอีกมากชาติต่อๆไป....เวลานี้ความเหมาะสมปรากฏบริบูรณ์เพราะผมและคุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ พวกเราไม่ควรประมาทใน กำลังของมัจจุราชเลย เพราะไม่มีใครรับรองได้ว่าพรุ่งนี้เราจะยังหายใจกันอยู่..เราพึงร่วมใจกันทำกิจคือบุญอันประเสริฐนี้เสียโดยเร็วพลันเถิด..."..ดังนี้ อาจได้ความเห็นดีจากคุณแม่ คุณลูกย่อมไม่เดืิอดร้อนใจในภายหลังว่าตนพลาดพลั้งทำความขุ่นใจให้มารดา เมื่อไม่เดือดร้อนใจ จิตย่อมควรแก่งานของสมณะได้อย่างดี..

ส่วนเรื่องบวชในระหว่างพรรษา ท่านจขกทผู้มีใจเอ็นดูพี่ชาย พึงกล่าวแจ้งแก่เธอผู้พี่ให้ไปติดต่อถามเจ้าอาวาสในวัดที่ตนประสงค์จะบวช เรื่องวัดนี้หากเลือกไม่ดี อาจกลายเป็นการเสียเวลาไปมาก ทั้งเป็นทางมาของความไม่สวัสดีหลายประการ ด้วยว่า บุคคลสัปปายะหาได้ยากมากแล้วในวัดส่วนมาก..

ขอบุญรักษาเธอไว้ในทางที่ถูกเท่านั้นครับ..อนุโมทนาท่านจขกท ในความมีปัญญาดีเห็นเหตุผลที่ควรอย่างน่าทึ่ง...
ขอความปรารถนาอันประเสริฐคือความพ้นทุกข์ทั้งมวลพึงบังเกิดแก่ท่านผู้พี่ชายโดยราบรื่นสะดวกเร็วพลัน...

 

ใจไม่สงบ อยู่ที่ใดก็ไม่สงบ ไม่ใช่ว่าไปบวชแล้วจะสงบ คุณบอกว่าจะบวช 7 วัน ผมแนะนำให้ไปหาที่สงบจิตสงบใจถือศีลปฎิบัติธรรมดีกว่าครับ ไม่สิ้นเปลือง ไม่ต้องเครียดมีปากเสียงกับพ่อแม่ด้วย เอาไว้มีเวลาจริงๆ แล้วค่อยบวชให้ได้อย่างน้อย 1 พรรษา ขออนุโมทนา

 

ถึงแม้เป็นหญิง ดิฉันขออนุญาตเล่าประสบการณ์เรื่องทำนองคล้ายๆกัน ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

ตอนนั้นดิฉันอายุ ๒๔ ปี เจอมรสุมชีวิตคิดไม่ออกอยู่นาน กว่าจะเดินไปหาแม่ บอกว่า" แม่จ๋า หนูอยากบวช แม่ช่วยหาวัดให้หนูหน่อย" ตอนนั้นยังอ่อนต่อโลกมาก ไม่รู้จักผู้ใหญ่ท่านใดเลย เว็บพุทธศาสนาใดๆก็ไม่มีให้ดู อะไรทำให้พูดออกมาอย่างนั้นก็ไม่รู้

สัปดาห์ถัดมาแม่พาไปพบคนรู้จักที่วัดป่าแห่งนึงในจังหวัดขอนแก่น ได้ถือโอกาสไปทำบุญและขอบวชในวัดป่าแห่งนั้นในวันนั้นเลย พระเจ้าอาวาสพาดิฉันเข้าไปโบสถ์และสวดบทปวารณาตนต่อหน้าองค์พระประธาน ซึ่งตอนนั้นไม่ได้เตรียมตัวอะไรไปก่อนเลยนอกจากเสื้อขาวกับผ้าถุงสีขาว เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆ

เราได้โอกาสปฏิธรรม สวดมนต์ มีโอกาสได้นั่งทำสมาธินานๆ ศึกษาธรรมะไปพร้อมๆกับพระและแม่ชีที่วัดป่าแห่งนี้ ๗ วัน บางท่านอาจบอกน้อยไป แต่สำหรับเราทุกวินาทีมีค่าคุ้มที่สุดในตอนนั้น ถึงแม้จะไม่สงบ มีฟุ้งซ่านอยู่บ้าง ก็ตาม ดูเหมือนเป็นบันไดก้าวแรก เพื่อก้าวขึ้นสู่ขั้นที่สอง สาม...ต่อไปให้เป็นเรื่องง่าย

ณ วันนี้ ถ้ามีใครอยากบวช ความเห็นส่วนตัวดิฉันก็ยังสนับสนุนเต็มที่ แต่การบวชพระ พระธรรมวินัยมีมาก หากไม่พร้อมเกรงตัวเราจะหม่นหมองไปได้

แต่ถ้าหากเราตั้งใจปฏิบัติธรรมจริงๆ แนะนำบวชแบบเนกขัมมะ นุ่งขาว ก็น่าจะเป็นการกล่อมเกลาจิตปรับจิตใจได้ในระดับหนึ่งค่ะ อนุโมทนา

 

บวชได้ แต่ไม่เป็นประเพณีนิยมครับ

ในเมื่อเห็นชัดแล้วว่า พ่อแม่ไม่ได้รู้สึกยินดีด้วย กับการที่ลูกจะบวชแล้วก็สึกระหว่างพรรษา
ก็อย่าไปทำให้ท่านทุกข์ใจเลยครับ

ดูๆ แล้ว เหมือนพี่ชายคุณ ไม่น่าจะใช่คนที่สนใจในเรื่องของธรรมะมาก่อนเลย
ประมาณว่า ไม่รู้จะหาทางดับร้อนยังไงดี ก็เลยคิดคาดเดาไปว่า ลองบวชๆ ดู น่าจะเวิร์ค
คือคิดเอาตามอารมณ์ ไม่ได้คิดตามเหตุผล...
ก่อนบวช ได้สนใจอ่านพระวินัยบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

ถ้าวุ่นวายใจ อยากหาที่สงบสงัดดับร้อน
หาสถานที่ปฏิบัติธรรม ถือศีลแปดน่าจะเหมาะกว่านะครับ

 

ขอบคุณทุกท่านมากค่่ะ ตอนนี้เขาได้เปลี่ยนใจแล้ว ต้องกล่อมเขานานเหมือนกันค่่ะ ตัดสินใจ บวชพราหมณ์ถือศีล 8 ก่อน ก็กะจะให้เขาไปที่ๆหนูเคยไปนั่นหล่่ะค่่ะสงบ คนน้อย ก็อาจจะทำให้เขาเย็นใจมากขึ้น เหตุผลก็อ้างว่าอย่าทำให้พ่อแม่ทุกญ์ใจมากกว่านี้อีก เขาเลยยอมอ่อนลง แต่รู้ว่าเขาทุกข์ใจมากค่่ะ คงหันหน้าไปคุยกะใครไม่ได้แล้ว เขาเคยภูมิใจในตัวเอง เป็นผู้นำ เราไม่ค่อยสนิทกันแต่ตอนนี้ต้องเป็นที่ปรึกษาให้พี่ชายตัวเอง เป็นหลัก เป็นที่พึ่งให้

 

บวชได้ครับ แต่ถ้ายังไม่สะดวกที่จะบวชพระ บวชในก็ได้ หมายถึงทำจิตให้เราเป็นพระ และถือศีลภาวนา ก็ถือเป็นการบวชเช่นกัน

 

สาธุในจิตดีที่มีต่อพี่ชายและสามารถเป็นที่พึ่งทางใจแก่เขาได้ถึงเพียงนี้ ท่านบอกกล่าวแก่พี่ว่า อันการผันแปรเปลี่ยนแปลงในโลกนั้นย่อมมีเป็นปรกติ เรียกว่า"โลกธรรม๘"...คือ ความเป็นธรรมดาของโลก ที่จะต้องเป็นอย่างนี้เป็นธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นอดีต ปัจจุบันและอนาคต ซึ่ง ประกอบด้วย....
ลาภ ๑ ความเสื่อมลาภ ๑
ยศ ๑ ความเสื่อมยศ ๑
นินทา ๑ สรรเสริญ ๑
สุข ๑ ทุกข์ ๑

ไม่มีใครมีอำนาจบังคับบัญชาอะไรให้ตั้งมั่นคงตามที่ตนประสงค์ได้ตลอดไป เพราะสิ่งทั้งปวงเกิดจากการประชุม กันของเหตุปัจจัยมากมายหลายอย่าง และต่างไม่เที่ยงแท้อะไรสักอย่างเดียวจึงเกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วคราวแล้วก็เสื่อมสลายไป ..การยึดมั่นว่าสิ่งนี้ควรจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป มีแต่จะทำตนให้เข้าถึงทุกข์ประการเดียว เพราะคิดและ หวังผิด การยอมรับความจริงในธรรมชาติสากลว่าไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอนเป็นความเห็นที่ถูกตรง..เมื่อเห็นถูกได้ ย่อมไม่ทุกข์มาก สามารถดำเนินชีวิตไปในทางที่เหมาะควรได้โดยไม่ยากลำบาก..

ขอให้พี่ชายอย่าได้มั่นหมายในสิ่งที่ล่วงผ่านเลยอันเหมือนฝันที่จบไปแล้ว ให้มีสติอยู่กับปัจจุบันทำเหตุที่ดีใหม่เพื่อผลที่ตนปรารถนา สิ่งใดที่จะยังบุคคลให้สมปรารถนาได้เท่ากับบุญกุศล ทุกชนิดทั้ง ทาน ศีล ภาวนาแล้ว ไม่มีในโลก..เพราะบุญคือเพื่อนแท้คอยตามดูแลเจ้าของให้ได้ความสุข สมหวังแม้เมื่อต้องย้ายภพการตั้งตนไว้ในทางแห่งกุศล เป็นความฉลาดของบุรุษผู้มีตาดี..

ส่งกำลังใจมายังพี่ชายและขออนุโมทนาในการเจริญกุศลที่เขาตั้งใจไว้ด้วยครับ..

 

หลวงตาม้าท่านประกาศรับสมัครผู้สนใจบวชพระฟรี ในวันที่ 31 ส.ค. 2556 ที่จะถึงนี้ รับคนที่จะบวชขั้นต่ำ 7 วันขึ้นไป มาอยู่ปฎิบัติธรรมกับหลวงตาม้าท่าน ที่ วัดพุทธพรหมปัญโญ (วัดถ้ำเมืองนะ) ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ หลวงตาม้าท่านจะเป็นเจ้าภาพบวชให้พระทุกรูป

หากท่านใดมีความต้องการที่จะบวชพระ โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย หลวงตาม้าท่านเป็นจะเจ้าภาพบวชพระให้ ให้แจ้งความประสงค์และยื่นหลักฐานการสมัครมา ภายในวันที่ 23 ส.ค. 2556 นี้ และพิธีบวชจะมีขึ้น วันที่ 31 ส.ค. 2556 ที่จะถึงนี้

สมัครบวชพระในครั้งนี้และรับรายละเอียด เอกสารต่างๆที่ต้องยื่นในการสมัคร ให้ติดต่อเจ้าหน้าที่รับสมัคร ที่เบอร์ 089-447-1700

ขอบุญใหญ่ครั้งนี้จงถึงแด่
ทุกท่านทุกรูปนามทุกประการเทอญ