ขอปิดงานบุญหล่อพระที่วัดเขาดิน จ.ชลบุรี วันที่ ๒๓ มี.ค.๒๕๕๗

ก่อนถึงฟิวเจอร์ปาร์ค ปูและลูกสาวขอพระตลอดทางให้ท่านช่วยให้ไปทันรถเที่ยวสุดท้าย ก็ทันแบบฉิวเฉียดจริง ๆ ค่ะ (ทั้ง ๆ ที่น่าจะไม่ทัน) ไปทำบุญครั้งนี้ดีมากๆ ได้ทำบุญหลายรายการ แถมได้ถวายสังฆทานชุดใหญ่ 2 ชุดด้วยค่ะ

 

http://www.dhammathai.org/webbokboon/dbview.php?No=2011]2011

 

ผมเดินทางกลับวันนี้เช้าครับ 0550 นาฬิกา ถ้าเป็นอย่างที่พระท่านตรัสไว้เมื่อก่อนมา คงได้นั่งกลับแบบสบายๆ แต่ได้ตั้งจิตไว้แล้วว่า จะกลับแบบสบายหรือลำบาก ก็จะกลับ เพราะขึ้นชื่อว่าความสบายสำหรับขันธ์ห้านั้นไม่มี มีแต่ความทุกข์

ครั้งหน้า ไม่แน่นักว่าจะเปิดทำโรงทานอีกหรือเปล่า เพราะขึ้นชื่อว่าเรื่องต่างๆในโลกนี้ มันไม่เที่ยง หรืออาจจะทำ แต่จะไม่ส่งข้อความบอกทุกๆท่าน ขอให้เป็นไปตามวาระและพระสงเคราะห์ แต่ถ้าท่านใดสนใจจะติดต่อคุณพี่ที่อยู่หนองขาหย่าง เพื่อทำโรงทานด้วยตัวท่านเอง ส่งข้อความมาขอเบอร์โทรจากผมได้ครับ

คุณพี่พึ่งจะโทรมาถามข้อมูลจากผมว่า ถ้าจะขอทำในชื่อคณะของเราในเวลาที่วัดมีงานบุญจะได้ไหม ผมต้องรีบตอบไปว่า ด้วยความยินดีครับ และถ้ามีโอกาสก็จะขอร่วมบุญกับคุณพี่ไป

อีกเรื่องที่ต้องขอเรียนให้ทุกท่านทราบคือ ในจำนวนเงินค่ากระเพาะปลาที่เลี้ยงนั้น คุณพี่แบ่งส่วนที่เหลือน้อยนิดไปให้แม่ครัวที่มาช่วยทำกระเพาะปลา แม่ครัวมากันด้วยใจ ผมคิดไว้แล้วว่าต้องตอบแทนให้ค่าจ้างเขาบ้าง เพราะเขามีครอบครัวที่จะต้องเลี้ยงดูเช่นเดียวกับพวกเรา ซึ่งตรงนี้ ผมได้เรียนคุณพี่ที่หนองขาหย่างไว้แล้วว่า ถ้ามีรายจ่ายขาดเหลืออะไร ให้บอกผม แต่คุณพี่ท่านบอกกับผมว่า ท่านได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ก็ขอขอบพระคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

คุณพี่คงไม่ได้มาเปิดกระทู้ดู เพราะเท่าที่ทราบ ท่านไม่ใช้คอมพิวเตอร์ที่บ้าน ที่ทำงานที่ อบต นั้น ผมเข้าใจว่าท่านไม่มีเวลาเข้ามาดู เพราะต้องคอยติดตามดูแลชาวบ้าน ขอปิดงานบุญ ณ โอกาสนี้ แต่จะเปิดกระทู้นี้ไว้ให้เป็นสะพานสำหรับการติดต่อ การคบมิตรนั้น ถึงจะมีไม่มาก แต่มีด้วยความจริงใจ แค่นั้นพอแล้ว สำหรับคณะเราครับ ขอทุกท่านเจริญในธรรม มีความคล่องตัวและประสบความสำเร็จในสิ่งที่ต้องการครับ

 

ขอให้ครูสรเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพนะครับ
เรื่องงานบุญ และการเปิดทำโรงทาน ขอให้ครูสรทำต่อๆไปนะครับ เชื่อว่าน้องๆทุกคนอยากทำบุญร่วมกันกับครูสร กันอยู่แล้ว ครั้งหน้าถ้าบุญ วาสนาถึงผมคงได้ไปร่วมที่วัดหลวงพ่อ ซึ่งชีวิตนี้ต้องไปให้ได้สักครั้ง

ปล.วันนี้เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เหมือนมีอะไรมาดลใจ ให้เข้ามาอ่านกระทู้ หลายวันมานี้ คิดอยู่เสมอว่า ครูสรกลับแล้วหรือยัง ว่าจะเข้ามาดูแต่ก็ไม่ได้เข้ามาสักที วันนี้เข้ามาดู ครูสรก็กลับวันนี้พอดี
ซึ่งแปลกมาก พอๆกับวันที่ครูสร เข้ามาโพสบอกว่าจะกลับมาทำบุญ ผมก็เข้ามาอ่านเจอพอดีอีกเช่นเดียวกัน ทั้งที่ไม่ได้เข้ามาอ่านเป็นเดือนๆ
ขอให้ครูสรเดินทางถึงโดยปลอดภัยนะครับ

 

ข้าพเจ้าก็มีเรื่องเล่าเช่นกัน วันที่กลับมาจากทำบุญวัดท่าซุงก็ได้สนธนาธรรมกันต่อและได้ออกมาคอยรถที่หน้าฟิวเจอร์ปารคตอน 4 ทุ่มเพื่อต่อรถไปหมอชิต จึงได้ลองสอบถามวินฯแถวนั้นได้บอกว่ารถตู้ไปหมอชิตจะหมดแล้วตั้งแต่ 3 ทุ่มและให้เดินไปสอบถามที่คิวรถตู้อีกที หรือไม่เช่นนั้นก็ให้นั่งรถแท็กซี่
ในช่วงที่เดินไปใจก็คิดว่ารถตู้น่าจะหมด คงต้องนั่งรถแท็กซี่ไปหมอชิตและค่อนข้างจะน่ากลัว แต่ก็ต้องเสี่ยงเพราะมีภารกิจรออยู่ทางบ้าน หูก็ได้ยินเสียงตะโกนบอกว่าน้องไปหมอชิตหรือเปล่า หันไปดูเห็นพนักงานขับรถ 99 พร้อมรถตู้ 99 (ที่เปลี่ยนบริการจากรถทัวร์ 99 มาเป็นรถตู้ 99) สายนครราชสีมา ยืนกวักมือเรียกและมีผู้โดยสารเกือบเต็มคัน เพราะเพิ่งเดินทางกลับจากนครราชสีมา ไม่ต้องให้เรียกเป็นครั้งที่ 2 กระโดดขึ้นรถไปถึงหมอชิต 2 เสียค่าโดยสาร 40 บาท (ถูกและปลอดภัยกว่านั่งแท็กซี่) พอไปถึงก็ไปซื้อตัวนครชัยแอร์เที่ยวสุดท้ายเหลือ 3 ที่นั่งสุดท้าย ในขณะรอขึ้นรถก็นั่งทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เหลือเชือ ไม่คาดคิดว่าเราจะได้เจอแต่สิ่งที่ดีๆทันตาเห็นเช่นนี้ เพราะมารอต่อรถหน้าฟิวเจอร์ปาร์คมาหลายปีเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ

 

การที่พวกเราได้มาเจอ และ ร่วมทำบุญกันใน ครั้งนี้ คงไม่ใช่เรื่้องอังเอิญ แต่ผมก็ไม่มีความรู้มานัก กฐินวัดท่าซุง 10 พย. พี่สร คงจะมาอีก ได้ยินว่างัน ครับ

 

ครับ ขณะนี้ ลาได้ตั้งแต่ วันที่ ๓๐ ตุลา ถึง วันที่ ๑๐ พฤศจิกาครับ แต่อาจจะขึ้นไปงานกฐินที่แม่เมาะ ลำปาง ก่อนครับ แล้วถึงจะลงมาวัดท่าซุง สำหรับโรงทาน ถ้าจะทำกระเพาะปลาอีก ติดต่อไว้แต่เนิ่นๆได้ครับ ถ้าเราเพิ่มยอดเงิน คงจะได้หลายหม้อ แต่ถ้าใช้งบประมาณเท่าเดิม ก็ได้แบบเดิมกับไอศครีมมะพร้าวน้ำหอม ๒ ถัง แต่ที่ลำบากใจคือ เวลาบอกบุญ จะเกรงใจครับ ไม่อยากไปรบกวนใครหรือให้ใครลำบากใจ ถึงคิดว่าถ้าใครอยากเข้ามาร่วมบุญ ก็ขอบารมีให้พระท่านนำมาเอง อาจจะลงบัญชีเป็นสาธารณะก่อนวันงาน สักหนึ่งหรือสองอาทิตย์ แล้วปิดเลขบัญชีหลังงานบุญจบครับ เดี๋ยวใกล้ๆ ถ้ามีคำตอบเข้ามาว่า ท่านให้ทำแบบใด จะแจ้งให้ทราบครับ ถ้าไม่มีสิ่งใดที่ทราบจากพระก็จะใช้ทุนส่วนตัวทำ พอพิมพ์อยู่ก็มีรับสั่งว่าให้ทำจำนวน xxxxx บาทครับ แต่ไม่ขอเปิดเผยจำนวนจนกว่าจะถึงวันงาน เพราะไม่มีเจตนาในการทำยอดบริจาค ขาดเหลือเท่าไหร่ก็ขอเติมให้เต็มด้วยตัวเอง เพราะจำนวนเงินที่ท่านรับสั่งให้ทำนั้น ตัวผมเองไม่เดือดร้อน อยู่ในสภาพที่สามารถทำได้ อาศัยพระท่านสงเคราะห์มาตลอดชีวิตถึงมีวันนี้ขึ้นมาได้ ดังนั้น สิ่งใด้ที่ท่านรับสั่งแล้ว ผมเชื่อว่าจะไม่เกินกว่ากำลังที่ผมจะทำได้ ขอทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

เล่าเรื่องอดีต และปัจจุบัน

สมัยอยู่กองทัพเรือ ทำงานที่สนามบินอู่ตะเภาใหม่ๆ ไม่มีเงินพอที่จะซื้อรถมอเตอร์ไซด์ การเดินจากสนามบินเข้าที่พักไม่สะดวก เพราะระยะทางไกลมากหลายกิโลเมตรที่เดียว รถที่วิ่งเข้าไปในที่พักไม่ค่อยจะมีมากนัก จึงทราบถึงความยากลำบากในการเดินทางของผู้คนในกองบินที่กลับบ้าน โดยเฉพาะในเวลามืดค่ำ ครั้นพอมีโอกาสมีรถเป็นของตัวเอง เวลาเห็นใครรอรถเข้าที่พักหรือเดินกลับระหว่างทางก็จะจอดรับเป็นประจำไปเพราะมีความเชื่อว่า ทำความดีแล้วเทวดาทราบและเห็น และสิ่งที่เชื่อก็มักจะพิสูจน์ได้เสมอ เพราะเวลาที่ตัวเองกลับบ้านแล้วขึ้นรถกลับมาทำงาน ลงทางเข้าสนามบินดึกๆ เวลาที่จะเดินเข้าไปในที่พัก มักจะมีรถผ่านมาจอดรับเสมอๆ รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้างก็จอดรับ จะเหมือนกับมีสิ่งที่รับรู้คอยช่วยเหลือตลอดเวลา สิ่งที่ประสบกับตัวเองเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ต้องแบ่งเงินจากส่วนของท่านที่เข้ามาร่วมบุญ มาเติมอานิสงส์ตรงนี้ให้กับทุกๆท่าน

หากถามว่าจะออกค่ารถเองคนเดียวได้ไหม ก็ต้องตอบว่าได้ หรือจะหาวิธีเก็บค่ารถจากท่านที่ไปร่วมบุญได้ไหม ก็คงต้องตอบว่าทำได้เช่นกัน แต่ขอให้พวกเราใช้ปัญญาพิจารณากันว่า หากผมทำในสองแบบข้างต้นที่กล่าว อานิสงส์ในเรื่องการคล่องตัวในการเดินทางของพวกท่านจะได้อย่างไร เพราะถ้าผมออกเงินเองคนเดียวก็คล่องตัวคนเดียวเหมือนที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ หรือถ้าเก็บเป็นค่ารถเพิ่ม ก็เท่ากับเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวของแต่ละท่าน มิได้เป็นบุญที่มีอานิสงส์มากเหมือนกับที่เราแบ่งมาเป็นค่ารถเพื่อนำนักบุญไปทำบุญ เรื่องแบบนี้ถ้าเชื่อมั่นโดยไม่มีข้อกังขา ผลจากอานิสงส์ในเรื่องการเดินทางจะกลับเข้ามาหาเราอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับที่ผลกรรมดีส่งผลกับคุณปูและคุณปิ๊ก มาทำบุญด้วยกันแล้ว ลองสังเกตตัวเองไปเรื่อยๆครับ ว่าคล่องตัวเรื่องใด ต่างจากเมื่อก่อนหรือไม่ อย่างไรครับ ท่านที่เห็นการเปลี่ยนแปลง ผมคงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก แต่อย่างหนึ่งที่อยากให้วางใจคือ อย่าเข้ามาทำบุญเพราะว่าหวังจะให้คล่องตัว ให้เข้ามาในงานบุญด้วยใจแบบเฉยๆสบายๆ ไม่หวังอานิสงส์หรือสิ่งใดตอบแทนกลับไป ให้ทำใจให้สะอาดบริสุทธิ์ที่สุด ผลที่ได้จะเป็นอย่างไรไม่ต้องคิดในขณะมาทำบุญ ให้รักษากำลังใจไว้ให้สะอาดบริสุทธิ์ ทำจิตให้เป็นฌานอยู่ในคาถาที่ชอบท่องได้ยิ่งดี รับรองครับ ว่าสิ่งที่พระท่านสอนนั้นเป็นจริงเห็นได้จริงแน่นอน เจริญในธรรมครับ

 

เล่าเรื่องเดินทางกลับมาทำงาน

ประมาณหกโมงเช้าวันที่สี่ ขึ้นเครื่องที่สนามบินสุวรรณภูมิ ได้นั่งที่สบายๆตามที่ทราบ แต่วางกำลังใจไม่ให้จิตไปติดความสบาย อาหารดีๆบนเครื่องมาจากของสกปรก ทานแล้วก็ออกมาเป็นของสกปรกเช่นเดิม ที่นั่งที่มีที่ว่างกว้างขวางก็แค่ทำให้เราคลายปวดเมื่อยได้บ้างแต่ไม่สามารถทำให้ร่างกายหายจากความปวดเมื่อยจากสังขารได้ คิดพิจารณาไปเรื่อยเปื่อย พอหลับตาลงก็เห็นครูบาอาจารย์พระสงฆ์หลายองค์มาก สับเปลี่ยนภาพมาแสดงให้เห็น นึกแปลกใจว่าทำไมถึงได้เห็นท่านมากมาย จิตทรงอยู่ในอารมณ์ฌาน มิได้กังวลเรื่องอะไร เมื่อเครื่องบินมาถึงสนามบินนาริตะ ดูจำนวนผู้โดยสารสำรองและจำนวนที่นั่งที่เหลือ จึงทราบความหมายของภาพพระสงฆ์ที่มาปรากฏ เข้าใจเอาเองว่าท่านมาสงเคราะห์เรื่องที่นั่งกลับ แต่จิตใคร่ครวญไว้แล้วว่าถ้าต้องนอนค้างคืนที่ญี่ปุ่นเพราะไม่มีที่นั่งก็ไม่เป็นไร

และแล้วปรากฏว่า ที่นั่งที่จะกลับมาในเที่ยวสี่โมงเย็นเต็ม ไม่มีพนักงานสำรองท่านใดได้ขึ้นเครื่องเลย ผู้โดยสารเต็มมาก พอทราบเช่นนั้นจึงระลึกถึงหลวงพ่อฯ ภาพหลวงพ่อไม่ได้เป็นภาพยิ้มแหย่เล่นกับลูกในเวลาที่ลูกตกเครื่อง เป็นภาพท่านเฉยๆที่มักจะเห็นเวลาที่ได้ขึ้นเครื่อง ก็ทราบโดยจิตว่าคงจะได้ไปทางอื่น จึงเดินใคร่ครวญหาทางปรึกษากับเจ้าหน้าที่ที่ประจำอยู่ที่โต๊ะพนักงาน ในที่สุดก็ได้เปลี่ยนไปเส้นทางฮอนโนลูลู รัฐฮาวาย เครื่องออกทุ่มกว่าๆ นั่งรอเครื่องอีกสองสามชั่วโมงถือได้ว่าเป็นเรื่องปกติ ได้ที่นั่งในชั้นสบายอีกครั้ง ถึงฮอนโนลูลูแปดโมงเช้า เตรียมตัวต่อเครื่องไปลอสแองเจลลิส รัฐแคลิฟอร์เนียร์ อารมณ์กังวลเข้ามาแว๊บเดียวว่าจะได้ขึ้นเครื่องหรือไม่ แต่ก็ขจัดออกไป ขอให้เป็นไปตามแบบที่ท่านสงเคราะห์ได้แค่ไหนก็แล้วแต่วาระและผลกรรม จับภาพพระจับกรรมฐานไปตามกำลังใจจนสบาย เห็นภาพหลวงพ่อฯแบบที่เคยเห็นก็เข้าไปกราบ เวลาสิบเอ็ดโมงครึ่ง เจ้าหน้าทีพนักงานประกาศเรียกชื่อขึ้นเครื่อง ได้นั่งในที่ที่สามารถเหยียดขาได้ถือว่าไม่ลำบากอะไร ลงเครื่องเวลาสองทุ่มกว่า จากนั้นต่อขึ้นเครื่องในเวลาเที่ยงคืนครึ่ง ได้ที่นั่งเหยียดขาได้อีกเช่นกัน ก่อนเครื่องลงสองชั่วโมงครึ่ง จิตดิ่งเข้าสมาธิ ลืมตาอีกครั้งเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงเครื่องจะลง จิตดิ่งไปเป็นเวลาสองชั่วโมง เครื่องลงเวลาหกโมงเช้ากว่าๆ รู้สึกปลอดโปร่งและไม่เหนื่อย พร้อมกับการยืนยันในสิ่งที่พระท่านได้ตรัสให้ทราบก่อนไปว่าการเดินทางครั้งนี้จะไปแบบสบายๆ ถึงแม้จะใช้เวลามากไปหน่อย แต่ก็ไม่เหนื่อย กลับมาทันวันทำงาน มีเวลาพักผ่อนเพียงพอ ทันเวลาทำงานในตอนกลางคืนพอดีแบบไม่น่าเชื่อว่าจะมาได้ เพราะใช้ที่นั่งแบบสำรองแล้วไม่ตกค้างในขณะที่ผู้โดยสารเต็มนั้น โอกาสที่จะตกเครื่องค่อนข้างสูง แต่ก็ผ่านมาได้ทันเวลากลับมาทำงานโดยไม่คาดคิดว่าจะกลับมาทัน ระหว่างทางตามเมืองต่างๆที่ผ่าน มักจะแผ่เมตตาให้กับท่านๆที่ยังตกค้างอยู่เสมอๆ มีเมืองหนึ่งที่ยังไม่ได้ไปคือซานฟรานฯ จิตเชื่อว่า ต่อไปวันหน้า ต้องมีโอกาสได้ไปทำหน้าที่แบบที่ทำอยู่ในขณะนี้แน่นอน ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

ใกล้วันงานกฐินวัดท่าซุงเดือนพฤศจิกายน วันนี้ได้โทรติดต่อคุณพี่ที่เคยทำอาหารให้ บอกจำนวนตามที่ท่านรับสั่งมาให้คุณพี่ทราบไปแล้ว ว่าปีนี้จะทำเท่านี้ ส่วนท่านใดจะร่วมงานบุญหรือไม่นั้น ได้แค่ไหน ก็ขอให้ติดตามกันเอาเองครับ กฐินวัดท่าซุงน่าจะวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ครับ ขอให้ทุกท่านเจริญก้าวหน้าในกรรมฐานครับ

 

เปิดให้ร่วมบุญเมื่อไร อย่าลืมบอกนะคะ

 

ครับ ตั้งใจว่าจะเปิดให้เลขบัญชีล่วงหน้าสองอาทิตย์ก่อนวันงาน แต่มีความรู้สึกว่าท่านรับสั่งให้เปิดหนึ่งเดือนก่อนวันงานครับ ก็คงประมาณวันที่ ๑๐ ตุลา คงลงเลขที่บัญชีเดิมที่ใช้อยู่ให้ท่านที่สนใจเข้ามาทำบุญ พอครบกำหนดวันที่ ๙ พฤศจิกา ก็คงจะมาลบเลขบัญชีออกครับ ไม่อยากติดค้างเงินใครเวลาทำบุญครับ จะทำในแต่ละครั้งให้เงินที่ท่านเข้ามาร่วมบุญใช้หมดไปเลย จากนั้นหากมีงานบุญที่ไหน ก็จะมาโพสต์ให้ทราบอีกครั้งครับ ขอบพระคุณครับ

 

เมื่อวันอาทิตย์ระลึกถึงหลวงพ่อฤาษีฯมาก ก็เลยคิดในใจบอกหลวงพ่อฯว่าหนูอยากไปทำบุญกับหลวงพ่อฯบ่อยๆ ขอให้ครูสรพาหนูไปทำบุญด้วยเถอะ แปลกใจมากค่ะครูสรก็โพสแจ้งวาระบุญ และดีใจมากจะได้ไปทำบุญวัดท่าซุงอีกเลยค่ะ

 

ช่วงนี้ก็เข้ามาดูบ้างเป็นระยะๆครับ ไม่อยากโพสต์อะไรมากครับ สวัสดีครับ

 

เกือบเดือนแล้วที่ฝันเห็นหลวงพ่อฯ เกี่ยวกับการสอนวิชา เป็นครั้งแรกที่ฝันถึงท่านเกี่ยวกับการสอนวิชา ในฝันนั้นผมบวชเณรแต่เป็นลูกท่าน ท่านสอนวิชาให้ยืดมือไปหยิบสิ่งของ ผมก็ทำตามที่ท่านบอกและทำได้ เรื่องจริงๆแล้วก็ไม่ทราบว่าวิชานี้มีอยู่หรือเปล่า แต่จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าท่านเอ่ยถึงพระอริยะองค์หนึ่งที่เอื้อมมือไปหยิบของที่อยู่ห่างออกไปโดยที่ท่านไม่ได้ลุกจากที่นั่ง แต่ก็ไม่ทราบว่าอยู่ในหนังสือเล่มไหน ใช่ของหลวงพ่อหรือเปล่าไม่แน่ใจ ท่านมาสอนเสร็จ ท่านก็เปลี่ยนร่างท่านเป็นกระรอกวิ่งหายไปในป่า ขณะนั้นเกิดสงคราม มีเสียงของการทิ้งระเบิดและผมวิ่งหลบระเบิดพร้อมกับวิ่งตามร้องเรียกหาพ่อที่เปลี่ยนร่างเป็นกระรอกที่วิ่งหายไปในป่า แต่วิ่งตามท่านไม่ทันได้แต่ร้องเรียกหาพ่อ ลืมตาตื่นขึ้นมายังสงสัยไม่หายว่าคืออะไร ในเรื่องจริงๆชาติปัจจุบันนี้ชอบให้อาหารกระรอกมาก ถ้าไม่พูดเรื่องอารมณ์กรรมฐาน ดูว่าเขาน่ารักดี ดูเหมือนเด็กไร้เดียงสา บางวันผมนั่งสมาธิบนเก้าอี้หน้าบ้าน โปรยถั่วอัลมอนด์บ้าง ถั่วเม็ดมะม่วงหิมมะพานต์บ้าง ไว้ตรงข้างหน้า บริเวณไม่ไกลจากเท้ามากนัก แล้วหลับตาบ้างลืมตาบ้างทำสมาธิ เขาเข้ามาใกล้ๆ มายืนสองขากินเมล็ดถั่วต่างๆ สงสัยมานานว่าทำไมถึงได้ผูกพันธ์กับกระรอก พึ่งจะทราบก็ตอนฝันนี่เอง

เอาละครับ เรามาพูดเรื่องอารมณ์กรรมฐานกันบ้างดีกว่า วันนี้ได้อ่านถึงเรื่องที่ท่านสอนไม่ให้พูดเรื่องคนอื่นในทางที่ไม่ดี ต้องขอเรียนว่าตัวเองสอบผ่านได้แบบไม่เป็นที่น่าพอใจนัก เพราะโดนเพื่อนฝรั่งที่ทำงานเอาเปรียบ ปล่อยให้เปิดและปิดแผ่นโลหะใต้ปีกรวมทั้งอัดไขคนเดียว ๒๘ แผ่น เพื่ออัดไขตรงส่วนปีกของเคลื่องบินที่มีการเคลื่อนที่ขึ้นหรือลง ภาษาเครื่องเรียกว่า FLAP และ SLAT สองอย่างนี้มีไว้เพื่อเพิ่มแรกยกให้เครื่องบินเวลาวิ่งขึ้น หรือลดแรงต้านทานเพื่อให้มีกระแสอากาศผ่านช่องทางระหว่างปีก รวมทั้งเพิ่มแรงต้านเวลาลดความเร็วของเครื่องบินขณะที่จะร่อนลงพื้น เป็นส่วนหนึ่งที่ในเมืองมนุษย์เรียกการเรียนรู้แบบนี้ว่าเป็นวิชาอากาศพลศาสตร์( Aerodynamic ) คืนวันนั้นรักษาอุโบสถศีลพอดี จิตก็จับพระเป็นปกติ ในใจก็คิดบ้างเล็กน้อย แต่เวลาจิตคิดไม่ดีจะตัดอารมณ์ไปจับภาพสมเด็จองค์ปฐมที่ทรงแย้มพระโอษฐ์ทุกครั้ง เพียงแต่ใจเท่านั้นที่วางได้ไม่เต็มร้อยเพราะไม่อยากพูดคุยด้วย คือคุยกันบ้างตามประสาเพื่อนร่วมงานเพื่อรักษามารยาท แต่พอมาพูดบ่นเรื่องงานว่าเยอะ เราก็ไม่อยากที่จะคุยด้วยเพราะใจเรามันไม่ดี ที่ไปคิดว่าเขาว่าก็เพราะมัวบ่นอยู่นี่ไง ไม่ลงมือทำแล้วงานมันจะเสร็จได้อย่างไร ถ้าหยุดบ่นแล้วมาช่วยเราทำงานเดี๋ยวก็เสร็จ แต่แค่คิดเท่านั้น ไม่ได้มีคำพูดใดหลุดออกไปจากปาก ตรงนี้ที่คิดว่าใจเรายังไม่ดีพอ ยังเลวอยู่ที่ไปคิดว่าเขา เพราะเมื่อสี่ห้าปีก่อนทำได้ดีกว่านี้ ทำได้แบบไม่มีอะไรในใจเลย ก็มาใคร่ครวญถึงคำสอนของหลวงพ่อที่ท่านสอนว่า อย่าสนใจจริยาวัตรของคนอื่น อย่าไปเอาความเลวของคนอื่นเข้ามาในจิต อย่าไปนำสิ่งเหล่านั้นเข้ามาในจิตแล้วทำให้จิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส คิดใคร่ครวญดูแล้วก็เป็นความจริง เพราะเมื่อก่อนที่เราไม่ค่อยสนใจใคร เราทำงานของเราไป ใครไม่ทำก็ช่างเขา จิตของเราก็ผ่องใสจดจ่ออยู่กับการงาน แต่ถ้าหากเรามัวไปคิดถึงว่าเขาเอาเปรียบไม่มาช่วย จิตเราก็เศร้าหมอง อารมณ์ไม่พอใจก็จะตามมา ส่งผลให้ใจไม่มีความสงบสุขในการทำงาน ต้องขอยอมรับว่าวันนั้นสอบตกตรงข้อนี้ในคำสอนของหลวงพ่อฯ แต่ขณะเดียวกันก็สอบผ่านอารมณ์ที่ไม่ได้พูดอะไรออกไป ก็ยังถือได้ว่ายังเป็นที่ไม่น่าพอใจ ครั้งต่อไปจะระมัดระวังจิตให้มากกว่านี้ ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

วันนี้วันถืออุโบสถ ครูบาอาจารย์ท่านคงสงเคราะห์ให้ทำงานบุญ กำลังติดต่อขอเป็นเจ้าภาพหลักและเจ้าภาพร่วมงานสวดพระอภิธรรมสมเด็จเกี่ยววัดสระเกศอยู่ครับ ทราบว่าตอนนี้เจ้าภาพยาวถึงเดือนมกราปีหน้า ผมไม่ทราบว่าเจ้าภาพหลักและเจ้าภาพร่วมต้องทำอย่างไรบ้าง ขณะนี้ได้ประสานกันพี่เอมี่ ครูสอนมโนฯจากบ้านสายลมอยู่ครับ ได้รายละเอียดอย่างไร ทราบข่าวแล้วจะเรียนให้ท่านที่เคยเกี่ยวเนื่องกันมาได้รับทราบครับ ขอบพระคุณครับ

 

ตอนนี้ เจ้าภาพสวดพระอภิธรรมสมเด็จเกี่ยววัดสระเกศ จองได้วันศุกร์ที่ ๑ พ.ย. เวลาบ่ายสองครับ ถ้าว่างก็เชิญครับ

 

เสียดาย ผมยังอยู่ อินเดีย ขอส่งจิต และ ส่งปัจจัยร่วมบุญด้วย ครับ

 

ผมคงเดินทางกลับถึงเมืองไทยวันที่ ๓๐ ตุลา ครับพี่ เรื่องปัจจัยทำบุญแล้วแต่สะดวกครับพี่ ผมสบายๆครับ พอมีปัจจัยส่วนตัวอยู่บ้างครับ แต่ถ้าท่านใดจะร่วมบุญก็น้อมรับด้วยความยินดีและขออนุโมทนาบุญครับ ว่างๆผมจะเดินทางไปอินเดียสักครั้งครับ เจริญในธรรมครับพี่

 

ขอร่วมทำบุญเป็นเจ้าภาพสวดพระอภิธรรมจำนวน 500 บาท
และงานทอดกฐินวัดท่าซุงจำนวน 500 บาทค่ะ
และร่วมงานทอดกฐินด้วยค่ะ สำหรับร่วมงานสวดพระอภิธรรมขอดูโปรแกรมในช่วงใกล้วันงานอีกครั้งค่ะ