ช่วยหนูด้วยค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใคร

หนูเคยปรึกษาคนอื่นกลับบอกให้หนูไปหาจิตแพทย์ คือหนูคิดว่าอาการของหนูมันเกิดจากความคิดไม่ใช่ความผิดปกติของร่างกายหรือฮอร์โมนในสมอง หนูเลยยังไม่ไป เพราะถ้าหนูไปหนูก็กลับมาคิดอีก เลยคิดว่าน่าจะต้องแก้ที่เราเอง หนูอบอุ่นใจขึ้นมากเลยค่ะคุณป้า หนูจะพยายามแค่รู้สึก ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ หนูอยากจะขอเรียนถามคุณป้าว่าตอนที่คุณป้าผ่านความทุกข์มา ตอนนี้รู้สึกปกติมั้ยคะ แบบชินกับการจับความรู้สึกแล้วใช่มั้ยคะ คือหนูเคยรู้สึกดีขึ้นเพราะหนูพยายามลืมความรู้สึกนี้ค่ะ แต่ทำได้ไม่กี่ชั่วโมง ก็กลับมาร้องไห้อีก แต่ตอนนี้หนูจะทำตามที่คุณป้าบอกค่ะ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยค่ะ เหมือนเห็นทางสว่างที่ไม่เคยเห็นมาตลอดหนึ่งเดือนเต็ม แม้จะยังหวั่นๆอยู่บ้างก็ตามค่ะ

 

เคสนี้ ยังไม่ถือว่าเป็นผู้มีสติ สัมปชัญญะ อะไร
เพียงเเต่รู้ว่าตอนนั้น จิตตนเองกำลังเสพอะไรอยู่เท่านั้น เมื่อความรู้สึกกำหนัดเกิดขึ้นในจิตใจ กลับเอาความคิดเข้าไปทับถมให้มันทุกข์ขึ้นมาเเทน. ซึ่งมันจะดีจริงๆต่อเมื่อ ขณะใดรู้ว่าจิตที่สุข และ ขณะใดรู้ว่าจิตทุกข์. เรียกว่ามีปัญญาเข้าไป ไม่ใช่รู้โดยขาดปัญญาร่วมอย่างนั้น มันทำให้เกิดความฟุ้งซ่าน เกิดความไม่พอใจกับปัญญาขึ้นได้
มันจะหายขาดต่อเมื่อ จขกท เลือกสถานที่ให้จิตได้พัก เช่น ลมหายใจเข้าออก คราวนี้เมื่อจิตสุข ก็ดึงกลับ. เมื่อจิตทุกข์ก็ดึงกลับ เเบบนี้ถึงจะเกิดประโยชน์ขึ้นมา

 

ตอนนี้หนูเริ่มเข้าใจแล้วค่ะ หนูอยากขอคำแนะนำเพิ่มเติมได้มั้ยคะ

 

ว่ายังไงหล่ะ.

 

ต้องลองนั่งสมาธิดูบ้าง เพราะผู้ที่เค้ารู้สึกตัวว่าจิตกำลังเพลินอะไรอยู่ขณะนั้นตลอดเวลา ส่วนมากจิตเค้ากำลังน้อมฝึกสมาธิอยู่เนื่องๆ.เป็นเทคนิคให้จิตรู้สึกตัวเพื่อกลับมาทำสมาธิ เเต่คุณไม่ได้ฝึกสมาธิ คุณอยากจะรู้สึกสุขอย่างเดียว. ผลมันก็เป็นอย่างนี้ไง

 

ขอบคุณนะคะ ตอนนี้รู้แล้วค่ะ ว่าความอยากเพลินนั่นแหละที่ทำให้หนูทุกข์ ไม่ใช่ความรู้สึกตัว

 

โอ๊ะ.....เก่งอ่ะ...
555555555555555555555555555555555555555
ว่าจะถามอยู่เชีียว....
"ตอนที่ทุกข์ใจมาก วิตกกังวลมาก....รู้สึกตัวมัยคะ?"
555555555555555555555555555555555555555

พี่ก็เป็นนะ......
ช่วงที่เกิดการเปลี่ยนแปลง....แล้วเราไปเห็นว่ามีบางอย่างในความรู้สึกข้างในของเราที่เปลี่ยนไป.....มันทำให้ "ทุกข์ใจ" เพราะไม่อยากเปลี่ยนงัย...
มันอยากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ให้ทุกอย่างเหมือนเดิม
อยากมีความสุข อยากหัวเราะ อยากร่าเริง โลกสีชมพูทุ๊กกกกกวันนนนนนน
พอมันไม่เป็นไปตามอยากกกกกกกกกกกก ก็ทุกข์...หาวิธีจัดการเหมือนกัน
สุดท้าย....

ช่างแมxxxxxxมัน!!!!!!

มันกล้าตายก็ให้มันตายซะ....5555555555555555555555555
ไม่ยักกะตายค่ะ.......
สนุกดีออก...เจอมุมใหม่ ๆ ในตัวเรา....ดีกว่าเจอคนใหม่ ๆ ในชีวิตอีก

จงกล้าที่จะเปิดใจเพื่อรับการเปลี่ยนแปลงจากข้างในตัวเรา...
อิสระที่แท้จริง กำลังก่อตัวแล้วค่ะ
^_____^

 

เหมือนคนละคนจริงๆค่ะ ตอนทุกข์ก็รู้นะคะ แต่ตอนนั้นใจมันอยากกลับไปอย่างเดียวเลยไม่คิดจะจัดการทุกข์น่ะค่ะ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่ายิ่งจับมาคิดก็ยิ่งทุกข์ ขอบคุณนะคะ มันเปลี่ยนความคิดได้จริงๆค่ะ ถ้าไม่เคยเป็นคงไม่มีทางเข้าใจจริงๆ

 

อารมณ์ต่างๆมันไม่เเน่นอนเหมือนชีวิตคนเรา มันเพียงวนเวียนอยู่ของมันอย่างนั้น จนทำให้เราเข้าใจว่ามันตั้งอยู่อย่างมั่นคงคงที่ จขกทก็เห็นอย่างนั้นแล้วไม่ใช่หรือ เมื่อจขกมมองเห็นมัน ทำให้เกิดความสงบตามมา เพียงเเต่ จขกท เอาความคิดไปถบทับให้มันเกิดทุกข์ขึ้นมา เพราะอยากจะไปเสพอารมเดิมๆอย่างนั้น คนเราเป็นทุกข์เพราะคิด เป็นทุกข์เพราะอารมณ์ เมื่อจขกทละความพอใจทั้งหลายเหล่านั้น คือความคิด ความอยากต่างๆ
เเล้วฝึกสมาธิดู จขกทก็จะเห็นสิ่งที่ยิ่งกว่าคือความนิ่ง ความสงบไม่หวั่นไหวในโลก ความยินดี ความยินร้ายความเศร้า. ความทุกข์ของจขกท ก็จะจืดหายไปเอง

 

สติเพียงแค่เฝ้าดูไม่ต้องต่อสู้หรือทำลาย ยิ่งกลัวยิ่งคิด ยิ่งหนีมันยิ่งไม่ไปไหน ดูให้มันเป็นธรรมดาไป แม้คนอื่นๆก็เคยเป็นแบบนี้จ้ะ

 

ต่อไปนี้ หนูต้องดูอย่างเดียวใช่มั้ยคะ ไม่เก็บมาปรุงแต่งต่อ ตอนแรกหนูทุกข์ทรมานเพราะคิดว่าทำไมต้องเป็นเราๆๆๆ ทำไมๆๆ ทำไมคนอื่นเค้าไม่เป็น ทำอะไรก็ไม่เพลินแบบเขา แล้วก็จมแต่เรื่องนี้ทั้งวันตลอดเวลา พยายามหนีก็เลยยิ่งจม หนูน่าจะเข้ามาในเว็บนี้ให้เร็วกว่านี้เพราะเวลาที่ผ่านมาทำให้พ่อและแม่ทุกข์มากค่ะ หนูเข้าใจแล้วค่ะว่าทุกข์เกิดจากการปรุงแต่ง ไม่ใช่ความรู้สึกตัว ขอบพระคุณทุกท่านเลยค่ะ

 

อาจอธิบายไม่ได้เก่งแต่รู้อย่างเดียว
อย่าไปสนใจเดี๋ยวมันก็ผ่านไปมีสติรู้ไปเรื่อยๆ
ทำผิดอะไรก็รู้รู้แล้วไม่ทำผิดซ้ำ
ทำดีก็รู้ไม่ฟุ้งไม่ฟูเฉยๆว่างๆ
มันจะมีตอนที่รู้สึกเฉยๆไม่ทุกข์ไม่สุขด้วย
กว่าจะผ่านช่วงเวลาแห่งความสับสนกังวลใจมาได้
รางวัลของป้าวันนี้คือไม่มีอะไรสบายๆ
เวลาหัวเราะก็หัวเราะได้เต็มที่ไม่มีอะไรค้างคาในใจ

แต่ตอนนี้หนูแค่ทำใจสบายๆไม่ต้องกังวล
ไม่บ้าหรอกหนูเป็นคนปกติที่มีสติเพิ่มขึ้น

 

ใช่ครับ ให้รู้อย่างเดียวไม่ต้องปรุง แล้วก่อนนอนหรือตื่นนอนก็พยายามนั่งสมาธิด้วยนะครับเพื่อพักจิต เอาใจช่วยนะครับ

 

รู้อย่างนั้นอย่างเดียวไม่ได้หรอก คุณรู้มั้ยที่คุณรู้เเต่ละอย่างมันรู้อะไรมา มันรู้สิ่งที่คุณกำลังเเสวงหาอยู่เรื่อยๆ จิตคุณตอนนี้กำลังพล่าน ไม่อยู่กับที่ มันเลยทำให้ปัญญาอะไรบางอย่างคอยกำกับคุณเสมอว่าตอนนี้คุณกำลังเพลิน เเต่คุณพยามจะต่อต้านปัญญาที่เกิดนั้นอยู่ มันก็ทำให้ทุกข์
คุณต้องสังเกตุว่า เมื่อปัญญามาเตือนคุณ มาสอนให้รู้ว่าไม่ดี จะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้เพลิน ความรู้ของคุณมันเกิดขึ้นมาเอง ทั้งๆทีคุณก็ยังไม่รู้ว่าจะไม่เพลินคืออะไร. เมื่อปัญญาเตือนคุณปั๊บ
ผมจะบอกให้ คือไม่ไปเพลิน กับอารมทั้งสุข ทั้งทุกข์.
ให้อยู่อุเบกขาที่เดียว เช่นลมหายใจเข้าออก. เมื่อคุณอยู่อุเบกขา ความสดุ้งความกลัวต่างๆของคุณจะไม่มี จะลดลง. จิตของคุณจะนิ่ง ประภัสสรเรื่อยๆ. ปิติ สุข ที่ไม่มีโทษ จะเกิดขึ้นตามมา

 

เคยเจริญมรรคมาก่อน จิตจำได้ จึงมาต่อในชาตินี้ ควรดีใจ อย่าไปเสียดายกิเลสเลยค่ะ ความเพลินในกามทั้งห้า จะพาลงอบายต่างหากค่ะ
มีสติอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจหรือกายเคลื่อนไหว
รู้ทันอารมณ์ ทำให้จิตตั้งมั่นมีสมาธิและปัญญา ทำอะไรก็ดีขึ้น เรียนก็เก่งขึ้น ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ มีความสุขด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งสิ่งภายนอก
ทำตัวไปตามปกติ แต่เพิ่มสติ สมาธิ ความรู้ตัว ในการใช้ชีวิตประจำวัน
อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ ชาตินี้อาจได้โสดาบัน เกิดอีกไม่เกินเจ็ดชาติ

 

สติมีหน้าที่อารักขา จิตให้เป็นกลาง

ลองสังเกตุดู. ทุกครั้งที่เกิดความทุกข์(ขุ่นใจ โมโห เศร้าใจ....)
ต้นเหตุ. เพราะอะไร. ความอยาก(ตัณหา)หรือเปล่า
1 อยากให้เป็นอย่างที่เราต้องการ (กามตัณหา)
2 อยากได้มาเป็นของตน (ภาวตัณหา)
3 เมื่อไม่อยาก. ก้อยากให้ไปให้พ้นๆ(วิภาวตัณหา)

ลองศึกษาปฎิจจสมุปบาทดูซิค่ะ. ใช้ธรรมวิจัย จะช่วยให้เกิดปัญญาในการแก้ไขปัญหาได้

ขอให้เจริญในธรรมค่ะ

 

จริงๆก็เข้าใจยาก ตรงที่ปัญญาเกิดขึ้นเอง รู้สึกตัวทั่วพร้อมขณะจิตที่กำลังเพลิน ปั็บรู้สึกตัว ทั่งๆที่คนส่วนมากมักจะหลงยึด เรียกว่ามีสติระลึกขึ้น เเต่ปัญญามันโดนทับถมเอาดื้อๆเมื่อมีความคิดฟุ้งซ่านเสริมเข้ามา ทั้งๆที่มันขี่ม้าขาวเเท้ๆ ดันตกม้าตาย ไปหลงยึดทุกข์ที่ขึ้นเเทน

ยังไง. จขกท ก็ลองอย่าให้ความทุกข์มาครอบงำดูละกัน เเค่นี้ละ

 

ก่อนอื่นพี่ขอถามคุณน้องว่า
1. เคยปฏิบัติธรรม มาก่อนหน้านี้ หรือ ว่าเคยเข้าวัดปฏิบัติธรรม มาบ้างใหม่ค่ะ?
2.อายุ

 

นั่นนะสิมีดีแล้วพยายามไม่รักษามันไว้ คนที่ปฏิบัติพยายามที่จะให้รู้เท่าทันจิตของตัวเอง แต่คนที่โพสข้อความไม่อยากได้กลายเป็นเรื่องทรมานสำหรับเขาไปซะอีก เฮ้อออออออออ

 

เคยบ้างค่ะ แต่ก็ห่างหายมานานมากๆค่ะ อายุ 18 ค่ะ