วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

อ้างอิง
พงศ์ภูพาน
...ที่เล่าสู่กันให้ใด้รับรู้ เพราะมีความประสงค์ "จะช่วยยืนยัน"(เเก่ท่านอื่นที่ยังสงสัย ) เเละ " โมทนาเป็นอย่างยิ่ง " เเด่..พี่ pco_ ว่า "ความปรารถนา พิเศษ " มีอยู่จริงเเน่นอน ตามที่ "ท่านพี่" อธิบายไว้ในท่อนข้างบน ผมเห็นด้วยเเละเชื่อตามนั้น

ตอนที่ใด้อ่าน ข้อเขียนของพี่ pco ครั้งเเรกเหมือนพบญาติ ที่มีเเนวทางเดียวกัน เเละคิดเอาไว้ในใจว่า ในอนาคต อันยาวไกลจนกว่า จะเข้าสู่พระนิพพาน ขอให้ใด้มีโอกาส เกื้อหนุนบารมี ของท่านพี่ pco เเละทุกๆท่าน (ในที่นี้ เเละทั้งวัฎสงสาร)
(ส่วน... "พี่บุญทรง"... เมื่อสิ้นวัฎเเล้ว ก็เหลียวเเลพวกเราในชาติต่อไปด้วยนะครับ)

ใช่ครับความเป็นพิเศษนั้นมีอยู่จริง ความปราถนาพิเศษนั้นผมเชื่อว่าลึกๆแล้ว ณ ขณะนี้ท่านที่ปรารถนาต้องการความเป็นที่สุดที่แต่ละท่านจะพึงมีกำลังนั้นมีอยู่จำนวนไม่น้อยเลย แต่ว่าทุกท่านไม่ได้ออกมาบอก ออกมาล่อเป้าอย่างผม ท่านเหล่านั้น เห็นไพ่ในมือผม คนอื่นก็เห็น ถ้าเป็นมวยนี่ ธรรมดาก็หวดกระสอบทราย ผมไม่มีกระสอบทรายกับเขาผมก็หวดต้นกล้วย ก็อาจจะดูว่าแข้งคงจะหนักแบบอภิเดช อย่างผุดผาดน้อย หรืออย่างบัวขาว คนอื่นเห็นผมหวดต้นกล้วยกระจุยกระจาย คอมวยอาจจะตื่นเต้น มัวแต่เห็นผมหวดต้นกล้วย หลายๆท่านอาจจะกำลังลับแข้งด้วยต้นมะพร้าว ต้นตาล หรือบางท่านอาจจะว่ามันน้อยไป อาจจะกำลัง ซัดเสาไฟฟ้าคอนกรีต เพื่อลับแข้งไว้หวดก้านคอผม เรียกว่าถ้าเป็นมวยแล้วโคจรมาเจอกันแข้งของท่านเหล่านี้แข็งแกร่งทรงพลังกว่าผมมาก ลองแอบไปดูคุณมหาหินฝึกซ้อมนะหวดต้นตาลโครมๆอยู่นั่น นั่นก็หมายความว่าคุณมหาหินทำบุญทานกองการกุศลทั้งปวงแบบเอาเป็นเอาตาย สงสัยผมต้องตัดกำลังซะด้วยส่งวัวเขาอ่อนไปจัดการ ไม่งั้นผมยืนไม่ครบยกแน่ อย่างหลวงพี่น้อยนั่นท่านก็ทำงานในพระพุทธสาสนาจนยืนหลับคาที่ แล้วก็มีอีกเรียกว่าบานตะเกียง บางท่านอย่างคุณกสิน84000คนนี้มวยค่ายเดียวกันพอเห็นผมหวดต้นกล้วยยืนสังเกตุการดูลีลาผมอยูู่พักหนึ่งแล้วหายแว๊ปไปเลยบอกว่าจะไปปลีกวิเวก ไม่รู้ว่าหายไปหวดต้นตาล หรือว่าถูกวัวเขาอ่อนหวดเอาเข้าแล้ว ยังไงๆก็กลับมาชกโชว์เวทีงานวัดบ้างเด้อ ลองเข้าไปดูในกระทู้ประชาสาสัมพันธ์จะเห็นว่าหลายท่านหวดต้นตาลกันเลยละ ไม่ใช่แค่ต้นกล้วยอย่างผม ท่านผู้ชมเห็นแค่ผมอย่าเพิ่งตื่นเต้น คนที่เขาหนักกว่าผมน่ะมีมาก เพียงแต่เขาไม่โชว์เดี่ยวอย่างผมเท่านั้น เดี๋ยวผมต้องเอาเหล็กยัดเข้าไปในต้นกล้วยของผมก่อน แบบที่ท่านพันธุละเสนาบดีถูกเหล็กยัดใส้ไม้ไผ่ ในทางกลับกันผมต้องรีบยัดเหล็กใส่ต้นกล้วยซะก่อนไม่งั้นผมตามท่านที่หวดเสาไฟฟ้าไม่ทัน

เอาละทำงานก่อนเดี่ยวมาต่อครับ

 

ท่านพี่ pco_ครับ ขอถามให้คลายสงสัยหน่อยในฐานะที่ท่านพี่ได้เคยอยู่กับท่านหลวงปู่พระราชพรหมยานของเรา ตอนที่ผมบวชอยู่ที่วัดป่าวิเวกอาศรม ท่านหลวงพ่อครูบาจารย์ของผมท่านพาฝึกมโนมยิทธิ มีโยมคนหนึ่งแกมาฝึกที่วัดท่าซุงจนได้มโนฯ เป็นคนสอนให้ ท่านหลวงพ่อท่านฝึกได้เก่งมากท่านเคยบอกว่าชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของท่านแล้ว ส่วนผมไม่ได้อะไรเลย ได้แต่พยายามฝึกตามที่ท่านหลวงปู่พระราชพรหมยานสอนไว้ มีบางทีสงสัยข้อธรรมะหรือจริยาในการปฏิบัติ เวลานั่งสมาธิอยู่เหมือนได้ยินเสียงอธิบายให้ฟัง หรือบางทีก็ฝันว่าได้อ่านหนังสือใบลานธรรมะที่บอกวิธีทำบุญและอานิสงส์ มันเป็นอุปาทานหรือเปล่าครับ ส่วนใหญ่จะเกิดมีเอาตอนที่จิตจับในสมถะภาวนากับวิปัสสนาภาวนาอยู่เสมอ มันเกิดมีความรู้แปลกๆ ถามครูบาอาจารย์ท่านก็ไม่ตอบ มีแต่บอกให้ทำต่อไป ผมอยากทราบว่าผมเดินถูกทางหรือเปล่าครับ

 

ตามที่คุณธัมมะสามีถามมานี้ ตามที่ผมฟังมาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่ามันไม่ใช่อุปาทาน คำว่าอุปาทานมันต้องเป็นอารมณ์ใจที่เรานึกอยู่ก่อนแล้วว่ามันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ทีนี้เวลาที่เราฝึกมโมยิทธิแล้วเราไปรู้สึกเห็นอะไรที่มันไม่ใช่อย่างที่เราเคยนึกไว้ก่อนหน้านั้น แล้วว่ามันไม่ใช่ไม่ถูก มันต้องเป็นอย่างที่เรานึกคิดไว้ก่อนหน้านั้นถึงจะใช่จะถูกอย่างนี้หลวงพ่อบอกว่าอุปาทาน คำว่าอุปาทานคืออารมณ์ใจที่ยึดมั่นถือมั่น ส่วนที่ว่าเวลาเจริญพระกรรมฐานแว่วๆเหมือนคนอธิบาย หรือจะเห็นแสงสีอะไรต่างๆก็ช่างเถิดมันเป็นอาการที่เราเริ่มมีสมาธิทรงตัวมีอารมณ์ใจสะอาดนิวรณ์ถูกระงับลงความเป็นทิพย์ก็เริ่มเกิด ก็ทำตามอย่างที่อาจารย์ท่านบอก คือทำต่อไปสิ่งที่ต้องการคือความสะอาดของจิต ไม่ต้องการรู้เห็นอะไรทั้งหมดอะไรจะไปจะมาอย่าสนใจ สนใจคือความสะอาดของจิตอย่างเดียวอย่างนี้สมาธิจะทรงตัวเร็ว

เอาอย่างนี้ถ้าหากว่ากลัวจะไม่ถูกทางก็เราหนังสือของหลวงพ่อมาอ่านทำความเข้าใจให้มาก แต่ก่อนหนังสือประจำตัวของผมที่จะติดตัวตลอดคือประวัติหลวงปู่ปาน คู่มือพระกรรมฐาน กรรมฐาน40 มหาสติปัฏฐาน อุทุมพริกสูตร แล้วก็ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า หนังสือชุดนี้จะอยู่ในย่ามที่ผมสะพายไปใหนมาใหนตลอด ว่างเมื่อไรเป็นต้องหยิบขึ้นมาทบทวน ผมเกาะคำสอนของหลวงพ่อองค์เดียวตลอด และสิ่งหนึ่งที่ผมถือว่าเป็นคำสั่งก็คือบารมี 10 ที่เขียนตั้งไว้หัวนอนที่ต้องทบทวนเช้าเย็นกันอารมณ์หลง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันขึ้นกับจริตเราชอบแบบใหนทำแบบนั้นไปก่อนถึงจุดๆหนี่งปัญญามันจะบอกเราเองว่าไปไงต่อ เกาะชายจีวรองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์เชื่อมั่นในพระสัทธรรมคำสั่งและคำสอนผมเชื่อว่ายังไงก็ไม่มีวันหลงทางครับ

อ้อแล้วก็เรื่องที่จะถามเกี่ยวกับธรรมมะปฏิบัติขอเป็นว่าอย่าถามผมมากเลยเดี๋ยวผมจนมุมเอาง่ายๆผมอายเขานะ เอาแบบเอาอย่างอะไรไม่ค่อยได้ ขอจงทำตามในหนังสือคู่มือพระกรรมฐาน และประวัติหลวงปู่ปานนั่นแหละ แล้วจะเจอกับผมในนั้น ขอบคุณมากที่ไว้วางใจถามมานะครับ

 

ขอบคุณที่ให้คำแนะนำครับ ผมจะนำไปปฏิบัติดู คุยกับสายหนองป่าพงเหมือนกันกลัวเขาว่าบ้าน่ะครับ คุยกับท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิเหมือนกันสบายใจดีครับ

 

แหมกระผมมีกำลังไม่พอ วันนี้ เป็นวันพิเศษของผม ที่จะขอ พรพิเศษ กับพี่ พี ที โอ ครับ ในเมื่อท่านพี่ ทำความปราถนา พระโพธิญาณ ในขั้น พุทธภูมิ วิริยาธิกะพิเศษ การทำความปราถนาของผม มันยังไม่บรรลุเป้าหมาย ที่วางไว้ คือ ก่อนจะตายไปเป็นผี ผมต้องการความเป็นพิเศษ ดังนี้ ผมต้องการ รวยทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่อยากรอต่อไปอีกแล้ว ใช้เวลามานานแล้ว ผมต้องการ ความเป็น วิริยาธิกะพิเศษ อย่างพี่ท่าน พี ที โอ ช่วย ให้ พ้นทุกข์ในชาตินี้ ผมต้องการรวยทางโลก และทาง ธรรม โดยฉัพพลัน


โดยให้ท่านพี่ช่วยอธิษฐาน ให้พระอรหันต์ พระองค์ใด พระองค์หนึ่ง ที่เข้า นิโรธสมาบัติ ๗ วัน ๑๕ มาช่วยสงเคราะ ที่บ้านผม ฉันอาหาร หรือบิณถบารตก็ได้ โดยไม่มีคนอื่นร่วมด้วย ต้องการผลในปัจจุบันนี้เท่านั้น เพราะผม ต้องมีที่และ ปลูกบ้าน ให้ครอบครัวอยู่ ต้องการอยู่ใกล้วัดท่าซุง อนาคตอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อถึงเวลาอันควร ขอให้เบื่อทางโลก หันสู่ทางธรรม ได้มรรคผล ได้ดวงตาเห็นธรรม ความรู้ ทั้งทางโลกและทางธรรม เหนือกว่า ศิษย์หลวงพ่อกว่า ใด ๆและสายอื่นทั้งหมด นำพระธรรม ขององค์หลวงพ่อ ที่ที่ท่าน นำคำสอน องค์สมเด็จองค์ปฐมเป็นต้น ถึงคำสอนองค์ปัจจุบัน มาสั่งสอนเวไนยสัตว์ ให้พ้นทุกข์


เบื้องต้น ท่ามกลาง และปลาย จนถึงดับขัน เข้าสู่อันแดนเกษม มีพระนิพพานเป็นที่ไป ถ้าได้ตามความประสงค์ ตั้งแต่ต้นมาที่ได้แจงแล้ว ผมจะเอาชีวิตนี้เดิมพันกับพี่ แม้ตายก็ยอม ถ้าไม่ทำตาม ให้พี่ มาทวงตามสัญญาได้ตลอด ตามสัจจะวาจาที่ให้ไว้ นี้ครับ และจะ นำคำ ประกาศ พุทธภูมิ วิริยาธิกะ พิเศษ ของพี่ ไป ประกาศ ต่อชาวโลก ที่สังขาร จะอำนวย ให้ถึงที่สุด ทั้ง ๓ ภพ


แล้วก็ขอบอกเลย พี่ไม่ต้องขออะไรผมแล้ว เพราะผมเอาชีวิตเป็นเดิมพัน กับพี่แล้ว มันสมน้ำ สมเนื้อแล้วครับ ไม่มีแม้แต่กรณีใดๆทั้งสิ้น ในเมื่อพี่ประกาศตัว ออกมาชัดเจน แล้ว ผมก็ประกาศตัวเช่นกัน ขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ครับสวัสดี

 

อ่านแล้ว ในลีลาของท่านพี่ แล้ว รู้สึก จะมีความจำดี อ่านไปขำไป ฮาๆๆ ฮ่าๆๆ ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขออราธนาเลย ในเมื่อยังสงสัย ในหัวข้อ ผมได้ยินมาว่า แต่ไม่ละเอียด ว่าในสาย ของท่านพ่อเรา เป็นสายที่ใหญ่ ที่สุด มีถึง ๓๗ สาย มีระดับแม่ทัพ ถึง ๓๗ แม่ทัพ จึงให้ท่านพี่ แสดงบท ที่รู้มาให้ละเอียด เผื่อ ลูกศิษย์ พี่ลูกศิษย์ หลวงพ่อ และสายอื่นๆ จะได้สดับฟัง เหตุอันที่จริงความเป็น มา รู้แล้ว จะได้รู้ยิ่งๆขึ้น ไอ้ที่ไม่รู้ ก็จะรู้ และโมทนาสาธุการ กันให้ถ้วนหน้า ขอเชิญ วิสัจณาครับ


ไอ้ที่ว่า ให้พรผมไปอยู่ท้ายของ บ้านเลขที่ ๓๗ หมู่บ้านสุพรรณวดีศรีโสภาคธานี เมืองแก้ว เป็นท่านแม่ศรี ใช่หรือไม่ครับ

 

อ้างอิง
แหมกระผมมีกำลังไม่พอ วันนี้ เป็นวันพิเศษของผม ที่จะขอ พรพิเศษ กับพี่ พี ที โอ ครับ ในเมื่อท่านพี่ ทำความปราถนา พระโพธิญาณ ในขั้น พุทธภูมิ วิริยาธิกะพิเศษ การทำความปราถนาของผม มันยังไม่บรรลุเป้าหมาย ที่วางไว้ คือ ก่อนจะตายไปเป็นผี ผมต้องการความเป็นพิเศษ ดังนี้ ผมต้องการ รวยทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่อยากรอต่อไปอีกแล้ว ใช้เวลามานานแล้ว ผมต้องการ ความเป็น วิริยาธิกะพิเศษ อย่างพี่ท่าน พี ที โอ ช่วย ให้ พ้นทุกข์ในชาตินี้ ผมต้องการรวยทางโลก และทาง ธรรม โดยฉัพพลัน


โดยให้ท่านพี่ช่วยอธิษฐาน ให้พระอรหันต์ พระองค์ใด พระองค์หนึ่ง ที่เข้า นิโรธสมาบัติ ๗ วัน ๑๕ มาช่วยสงเคราะ ที่บ้านผม ฉันอาหาร หรือบิณถบารตก็ได้ โดยไม่มีคนอื่นร่วมด้วย ต้องการผลในปัจจุบันนี้เท่านั้น เพราะผม ต้องมีที่และ ปลูกบ้าน ให้ครอบครัวอยู่ ต้องการอยู่ใกล้วัดท่าซุง อนาคตอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อถึงเวลาอันควร ขอให้เบื่อทางโลก หันสู่ทางธรรม ได้มรรคผล ได้ดวงตาเห็นธรรม ความรู้ ทั้งทางโลกและทางธรรม เหนือกว่า ศิษย์หลวงพ่อกว่า ใด ๆและสายอื่นทั้งหมด นำพระธรรม ขององค์หลวงพ่อ ที่ที่ท่าน นำคำสอน องค์สมเด็จองค์ปฐมเป็นต้น ถึงคำสอนองค์ปัจจุบัน มาสั่งสอนเวไนยสัตว์ ให้พ้นทุกข์


เบื้องต้น ท่ามกลาง และปลาย จนถึงดับขัน เข้าสู่อันแดนเกษม มีพระนิพพานเป็นที่ไป ถ้าได้ตามความประสงค์ ตั้งแต่ต้นมาที่ได้แจงแล้ว ผมจะเอาชีวิตนี้เดิมพันกับพี่ แม้ตายก็ยอม ถ้าไม่ทำตาม ให้พี่ มาทวงตามสัญญาได้ตลอด ตามสัจจะวาจาที่ให้ไว้ นี้ครับ และจะ นำคำ ประกาศ พุทธภูมิ วิริยาธิกะ พิเศษ ของพี่ ไป ประกาศ ต่อชาวโลก ที่สังขาร จะอำนวย ให้ถึงที่สุด ทั้ง ๓ ภพ


แล้วก็ขอบอกเลย พี่ไม่ต้องขออะไรผมแล้ว เพราะผมเอาชีวิตเป็นเดิมพัน กับพี่แล้ว มันสมน้ำ สมเนื้อแล้วครับ ไม่มีแม้แต่กรณีใดๆทั้งสิ้น ในเมื่อพี่ประกาศตัว ออกมาชัดเจน แล้ว ผมก็ประกาศตัวเช่นกัน ขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ครับสวัสดี

เอาก็เอานะให้ผมนิมนต์ก็นิมนต์รวยเมื่อไรให้ผมยืมสตางค์บ้างเด้อ
ท่านจะมาหรือไม่มาสงเคราะห์นี่เป็นเรื่องของท่านนะเรื่องของผมคือกราบอาราธนานิมนต์ให้อย่างนี้นะ

นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ ​

ณ โอกาสบัดนี้ ข้าพระพุทธเจ้าที่ปรารถนาในพระโพธิญาณวิริยาธิกะพิเศษ ขอกราบอาราธนาพระบารมีต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์มีสมเด็จองค์ปฐมบรมครูทรงเป็นพระประมุข ว่าถ้าหากว่ามีเมื่อใดที่พระอรหันต์พระองค์หนึ่งพระองค์ใด ในโลกนี้ หรือแม้มีอยู่ในโลกอื่น ดาวพระเคราะห์ดวงอื่นใดในสากลจักรวาลทั้งหมด ออกจากนิโรธสมาบัติเป็นพระองค์แรกเมื่อใด ข้าพระพุทธเจ้า ขอกราบอาราธนานิมนต์มารับภัตราหารที่บ้านของคุณพี่บุญทรง ที่ปรารถนาจะถวายภัตราหาร ขอพระคุณเจ้าจงได้มาโปรดสงเคราะห์คุณพี่บุญทรงด้วยเถิดพระพุทธเจ้าข้า

 

อ้างอิง
อ่านแล้ว ในลีลาของท่านพี่ แล้ว รู้สึก จะมีความจำดี อ่านไปขำไป ฮาๆๆ ฮ่าๆๆ ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขออราธนาเลย ในเมื่อยังสงสัย ในหัวข้อ ผมได้ยินมาว่า แต่ไม่ละเอียด ว่าในสาย ของท่านพ่อเรา เป็นสายที่ใหญ่ ที่สุด มีถึง ๓๗ สาย มีระดับแม่ทัพ ถึง ๓๗ แม่ทัพ จึงให้ท่านพี่ แสดงบท ที่รู้มาให้ละเอียด เผื่อ ลูกศิษย์ พี่ลูกศิษย์ หลวงพ่อ และสายอื่นๆ จะได้สดับฟัง เหตุอันที่จริงความเป็น มา รู้แล้ว จะได้รู้ยิ่งๆขึ้น ไอ้ที่ไม่รู้ ก็จะรู้ และโมทนาสาธุการ กันให้ถ้วนหน้า ขอเชิญ วิสัจณาครับ

ไอ้ที่ว่า ให้พรผมไปอยู่ท้ายของ บ้านเลขที่ ๓๗ หมู่บ้านสุพรรณวดีศรีโสภาคย์ธานี เมืองแก้ว เป็นท่านแม่ศรี ใช่หรือไม่ครับ

ใช่ครับหมู่บ้านท่านแม่ใหญ่ของพวกเรา แม่ที่ผมจะขอจดจำจาลึกพระคุณไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อมตลอดจนถึงกาลอวสานต์ เลขที่ นั้นไม่ใช่ 37 แต่เป็น /37 เพราะจำนวนนั้นนับไม่ไหวในหมู่บ้านนั้นมีถนนในหมู่บ้าน 37 สาย ยาวเท่าไรไม่รู้นะ พี่บุญทรงไปอยู่เมื่อไรอย่าลืมเอาจักรยานไปด้วยนะพระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่าหมู่บ้านใหญ่มาก ถ้าขี่ควายนี่คงไม่ทั่วหมู่บ้าน ฉะนั้นพี่ต้องขี่จักรยานอย่าลืมนาพี่นา อาจารย์ยกทรงก็ท่านหนึ่งแล้วที่ลืมเอาจักรยานไป โทรศัพย์มือถือก็ลืมเอาไป ป่านนี้ไม่รู้ว่าเดินจากบ้านของท่านอาจารย์ไปเยี่ยมท่านย่า บ้าง ท่านแม่บ้าง พระเดชพระคุณหลวงพ่อบ้าง เดินถึงหรือยังก็ไม่รู้อายุท่านก็มากแถมยังจะอวบๆอีก พี่บุญทรงอย่าลืมติดยาหม่องยาดมไปเผื่อท่านอาจารย์บ้างนะ เจออาจารย์ยกทรงกลางทางก็เอาซ้อนท้ายจักรยานไปส่งบ้านท่านแม่ด้วย

 

ต้องขออภัยด้วยนะครับท่านพี่ พีที โอ ถ้าล่วงเกิน ผมกำลังไม่พอ ต้องขอกำลัง พระโพธิสัตว์ ช่วย และกำลังของพระอรหันต์ช่วยครับ แต่ว่า พระโพธิสัตว์ ที่มีกำลังมากแล้ว ขอชีวิต ต่อ ต่อรองพยายม ยังได้เลย ตัวอย่าง มีอายุ ๑๐ ปี ขอต่อ เป็น ๒๐ ปี อายุ ๕๐ ปี ขอ ๖๐-๗๐-๘๐ ปีแบบนี้ครับ ผมขอแบบนี้ ไม่ได้มาก สำหรับ ผู้ทำความปราถนา พระโพธิญาณ วิริยาธิกะพิเศษ แบบท่านพี่ ตั้งความปราถนา หนักแน่น ดังขุนเขา ผมก็ขอแบบพิเศษ จากท่านพี่ ถ้าผมได้สมความปราถนา ผมจะทำตามครับ จะประกาศให้คนรู้ทั่วไป ถ้าไม่เกิด ผลกับผม พุทธภูมิ ในขั้น วิริยาธิกะพิเศษ ก็คงไม่มี ถ้าเกิดผลกับผม ก็อย่างที่บอกมาครับ


อันนี้ ถ้ามันไม่ มีประโยชน์ต่อผู้ใด ไม่ควรเก็บไปคิดและทำ ให้อภัยและให้ทิ้งไปเลย ถ้ามันมีประโยชน์ต่อท่านทั้งหลายอยู่บ้างไม่มาก ก็น้อย ก็ นำไปใช้ได้บ้างบางกรณี ครับ หรือนำไปใช้หมดก็ไม่ว่า นะครับ อันนี้ พูดด้วยใจจริงครับ ไม่มีมารยาสาไถ ใดๆทั้งสิ้น และบางเรื่อง ที่ผมจำมาไม่ละเอียด หรือไม่รู้ ก็จะได้ให้อื่น รู้เรื่อง บางอย่างด้วยครับ คนเราการทำความปราถนามาไม่เหมือนกัน สมหวังบ้าง ไม่สมหวังบ้าง สำหรับผม มันมีแต่ความผิดหวังตลอด จะสมหวังบ้าง ก็ต่อเมื่อ ไม่หวังอะไรเลย


ส่วนใหญ่ ที่ผมเข้ามาในกระทู้ ของพลังจิต ไอ้ที่ดี เขามีเยอะนะ แต่ในส่วน ไม่ดีก็มี หลายเหมือนกัน มันเป็นของคู่กัน เจอพุทธภูมิเก๊ ก็มี หลายแบบ ถ้าของแท้ จะ บารมีต้น กลาง หรือปลาย เขามีจุดยืน แต่ลามาเป็นสาวก อันนี้ไม่ว่ากันอยู่ แล้ว ส่วนใหญ่ลากันมากกว่า จะไปถึง ตอนผมไปอยู่ กับหลวงพี่ด้วยกัน ขอเล่าประดับ ความรู้นะครับ อย่าเอา เป็นสาระแก่นสาร ขออ้างคำของหลวงพี่เล็กหน่อย ท่านพูดว่า พี่บัญชา ปราถนาพระโพธิญาณ หลวงพ่อพูด บัญชา ถ้าไม่ลาพุทธภูมิ พระพุทธเจ้า ตรัสรู้ ไปแล้วถึง ๔๐ กว่าพระองค์ และ พ.อ.แดง วิชชุพัน พระพุทธเจ้าตรัสรู้ไปแล้ว ถึง ๘๐ กว่าพระองค์


๒ ท่านนี้ ถ้าพูดผิดจำผิดขออภัยด้วยนะครับ ว่าใครก่อนใครหลัง และที่ไปสำผัสมา อีกท่านหนึ่ง ชื่อ หลวงพี่ อ๋า (หลวงพี่อภิชาติ )สึกไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ว่าได้ข่าวมาว่า ท่านกับมาบวชอีก ครั้งแล้ว ยังไม่เจอกัน เกือบ ๒๐ ปีแล้ว ผู้นี้ จบกรมศิลปากร ไปสร้างพระใหญ่ ๆอย่าง หน้าตัก ๑๐ กว่า วา ๓-๔ เดือนเสร็จ หลายที่ ท่านปั้นดิบๆเลยทำสวยเหมือนกัน มโนมยิทธิ ท่านก็เก่ง ส่วนใหญ่จะอยู่แถบ เหนือ ตอนบนกับตอนล่าง ท่านพูดกับผม พวกพุทธภูมิที่ลา ส่วนใหญ่ ป่วย หนักกันเป็นแถว หลวงพี่ไม่ลา พุทธภูมิหรอก ถ้าจะลาต้องลา ตอนตาย มันจะได้ไม่ป่วยหนัก อันนี้ ก็ของใครของมันแหละครับ

และท้ายนี้ ขอบคุณทุกท่านครับ และโทนาสาธุ แด่ทุกท่านครับ และขอโทษ พี่ พี ที โอด้วยครับ และขอขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับ ในธรรมทาน ต่อท่านพี่ ที่ผมรู้ไม่ละเอียด ได้รู้ละเอียด ยิ่งๆขึ้น และก็หวังให้ผู้อื่น ได้รู้ ได้ประสบการณ์เช่นกันครับ ถ้ามันจะมีโทษ ต่อผู้ใดก็ ไม่ควร ไปวิจารณ์ หรือนำไป ว่ากว่าวร้ายใดๆ เก็บไว้ในใจก็พอ ถือว่า จะไม่เกิดโทษ ถือว่า มีพี่น้อง ส่วนหนึ่ง ที่เขาคิดคล้ายกัน เขาคุยกัน บ้าๆบอๆเหมือนกัน ก็อย่าถือหาความเลยนะครับ บางคนเขามาอ่านเข้า มันอาจไม่เข้าใจ ถือเสียว่า เขาเอานิทานมาเล่าสู่กันฟังในหมู่พี่น้องครับ


แหมท่านพี่ บอกลุงยกทรงเอ่ยถึง ท่านทรมานมากนะ เส้นเลือดสมองแตก นอนโรงพยาบาลน่าจะถึง ๒ ปี พี่สมานบอกว่า เวลาไปเยี่ยมแก ดูสายยาง แล้ว เวลาแกหายใจที เลือด จะพุ่งจีดๆๆ กระจาย ทรมานอยูตก ๒ ปี เห็นแล้วน่ากลัว อย่าให้ผมเป็นแบบนั้นเลยนะครับ ท่านพี่ พี ที โอ ผมน่ะไม่มีญาณ หรือไม่ได้มโนมยิธิกับเขา เหมือนใครๆเขา มีแต่ไปชนของดิบๆ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ ก็ชนพังไปเลย


มีอะไรดี ๆก็ขออาราธนา มาเล่าสู่กันฟังครับ พวกพี่น้องทั้งหลายจะได้ สดับตับฟัง เป็นความรู้ครับ ผมเป็นผู้ขอ ท่านเป็นผู้ สัชณา ขอเชิญครับ

 

เอาก็เอานะให้ผมนิมนต์ก็นิมนต์รวยเมื่อไรให้ผมยืมสตางค์บ้างเด้อ
ท่านจะมาหรือไม่มาสงเคราะห์นี่เป็นเรื่องของท่านนะเรื่องของผมคือกราบอาราธนานิมนต์ให้อย่างนี้นะ


นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ
นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธ ธัสสะ

ณ โอกาสบัดนี้ ข้าพระพุทธเจ้าที่ปรารถนาในพระโพธิญาณวิริยาธิกะพิเศษ ขอกราบอาราธนาพระบารมีต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์มีสมเด็จองค์ปฐมบรมครูทรงเป็นพระประมุข ว่าถ้าหากว่ามีเมื่อใดที่พระอรหันต์พระองค์หนึ่งพระองค์ใด ในโลกนี้ หรือแม้มีอยู่ในโลกอื่น ดาวพระเคราะห์ดวงอื่นใดในสากลจักรวาลทั้งหมด ออกจากนิโรธสมาบัติเป็นพระองค์แรกเมื่อใด ข้าพระพุทธเจ้า ขอกราบอาราธนานิมนต์มารับภัตราหารที่บ้านของคุณพี่บุญทรง ที่ปรารถนาจะถวายภัตราหาร ขอพระคุณเจ้าจงได้มาโปรดสงเคราะห์คุณพี่บุญทรงด้วยเถิดพระพุทธเจ้าข้า


อ้างอิง
บุญทรงพระเครื่อง
ต้องขออภัยด้วยนะครับท่านพี่ พีที โอ ถ้าล่วงเกิน ผมกำลังไม่พอ ต้องขอกำลัง พระโพธิสัตว์ ช่วย และกำลังของพระอรหันต์ช่วยครับ แต่ว่า พระโพธิสัตว์ ที่มีกำลังมากแล้ว ขอชีวิต ต่อ ต่อรองพยายม ยังได้เลย ตัวอย่าง มีอายุ ๑๐ ปี ขอต่อ เป็น ๒๐ ปี อายุ ๕๐ ปี ขอ ๖๐-๗๐-๘๐ ปีแบบนี้ครับ ผมขอแบบนี้ ไม่ได้มาก สำหรับ ผู้ทำความปราถนา พระโพธิญาณ วิริยาธิกะพิเศษ แบบท่านพี่ ตั้งความปราถนา หนักแน่น ดังขุนเขา ผมก็ขอแบบพิเศษ จากท่านพี่ ถ้าผมได้สมความปราถนา ผมจะทำตามครับ จะประกาศให้คนรู้ทั่วไป ถ้าไม่เกิด ผลกับผม พุทธภูมิ ในขั้น วิริยาธิกะพิเศษ ก็คงไม่มี ถ้าเกิดผลกับผม ก็อย่างที่บอกมาครับ

พี่บุญทรงเนี่ยอย่างนี้ภาษาทางบ้านผมเขาเรียกยิ่งกว่ามัดมือชก นี่มันเป็นการจับผมใส่กระสอบสามชั้นเอาหินใส่อีก120กิโลผูกปากกระสอบให้แน่น เอาสายสินธ์มัดแล้วเอายันต์ปิดทับเจ็ดชั้น ใส่เรือเดินทางออกทะเลครบเจ็ดวัดแล้วก็ถีบลงน้ำเฝ้าดูอีกสามวัน ว่าไม่โผล่แน่จึงพากันกลับ มันหนักหนาสาหัสมากนะสำหรับผมถ้าเล่นเสี่ยงทายกันแบบนี้ เอาอย่างนี้ถ้าเป็นมวยนี่ผมก็ไม่ยอมให้เสียชื่อค่าย ศ. ต.น้ำซึม แห่งลุ่มน้ำสะแกกรัง ผมก็ต้องวิ่งอ้าวไปบังข้างหลังพระเดชพระคุณหลวงพ่อตอบแบบที่ท่านตอบญาติโยมที่มาหาท่านขอให้ช่วยให้หายป่วยไข้ ช่วยไม่ให้เจ็บ ไม่ให้ตาย ท่านก็บอกว่าท่านเองก็มีอาชีพในการป่วย ท่านป่วยของท่านทุกวันหนักบ้างเบาบ้างตามเรื่องตามราวของขันท์ห้า ท่านบอกว่าท่านห้ามมันไม่ได้ เรื่องการป่วยการตายนี้มันเป็นกฏของกรรมมันของธรรมดาโลก ท่านบอกว่าถ้าห้ามได้หรือช่วยได้ท่านคงห้ามไม่ให้พ่อแม่พี่น้องญาติมิตรหมู่คณะของท่านตายท่านอธิบายละเอียดมาก แต่ผมขอยกของท่านมาย่อๆแค่นี้ ผมเองก็มีความจนเป็นอาชีพพ่อแม่ญาติมิตรหมู่คณะของผมนี่มีความจนเป็นพิเศษ วันก่อนยังเล่าไม่จบเรื่องความพิเศษของผมแค่เศษบุหรี่ที่คนเขาทิ้งแล้วคนในหมู่บ้านผมที่สูบบุหรี่บางคนยังแอบเก็บรวบรวมมามวนใหม่เอามาสูบเพราะมันไม่มี

วันนี้จะขอโชว์ความจนในสมัยนั้นให้เป็นที่เลื่องลือสมกับความจนสาหัสที่จะให้หมู่คณะทุกคนของผมทุกคนได้จดจำ และขอออกคำสั่งให้คณะญาติมิตรขบวนพิเศษนี้ห้ามมีคำว่ายากจนเข็ญใจ คำว่าไม่มีคำว่าขัดข้อง คำว่าไม่รู้ คำว่าไม่สามารถ คำว่าเป็นที่สองรองใครขอจงอย่าได้มีกับทุกคนนับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน พระอนุรุธท่านได้ผลอย่างไรขอพวกเราที่มีความเคารพในองค์สมเด็จพระชินสีห์จอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า และมีความเคารพรักอย่างยิ่งในพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง ขอพวกเราก็จงได้แบบนั้นในฉับพลันทันที พรอันประเสริฐที่พระเดชพระคุณหลวงประทานไว้ขอทุกคนจงได้โมทนาและน้อมรับพรนั้นใส่เกล้าใส่กระหม่อมเทิดทูนบูชาสำเร็จผลตามคำท่านทุกประการตามวาสนาบารมีของแต่ละคน นี่เป็นความพิเศษอีกหนึ่งที่ผมต้องการให้หมู่คณะของผมทั้งหมดไม่เว้นแม้สัตว์สักตัวเขาได้แบบนี้

นักต่อต้านความเป็นพิเศษอย่ากระแดะอยากได้ตามนะ จะอายพวกเรา แล้วเราก็จะแกล้งมองด้วยสายตาที่น่ารักเข้าบ้างก็อย่าว่ากัน

ส่วนท่านที่เข้าใจก็ขอโมทนาสธุการเราไม่ว่ากัน เพราะวิสัยของคนที่เป็นพ่อคนย่อมต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกของตน อันดับแรกก็ให้ลูก เมื่อให้ลูกแล้วก็ให้หลาน ให้หลานแล้วก็ชักจะคิดได้เริ่มให้แม่ สำหรับผมเองเริ่มดีกว่าหมาหน่อยหนึ่งคือชักเริ่มคิดได้ คิดให้ของที่ดีสุดให้กับแม่ ให้พ่อ แล้วก็เลยคิดถึงปู่ คิดถึงย่า คิดถึงตา คิดถึงยาย คิดถึงเมีย คิดถึงเพื่อนเมีย เพื่อนของเพื่อนเมีย และก็เลยเรื่อยเฉื่อยไปถึงหมู่คณะญาติมิตรรอบด้าน คนเป็นพ่อคนนี่ คนอื่นคิดอย่างไรผมไม่รู้ แต่สำหรับคนที่เป็นพ่อคนอย่างผมคิดแบบนี้ ผมถือว่าผมต้องมีหน้าที่สรรหาของที่ดีที่สุดเป็นพิเศษมาให้ลูกของผมเท่าที่จะมีสติปัญญา กำลัง ความรู้ความสามารถหามาให้พวกเขาได้

นี่ขนาดฟัดแค่กาแฟผสมเม็ดมะขามคั่วคนละถ้วยกับพี่บุญทรงเราสองคนชักจะเมาอ้อแอ้ เริ่มจะฟังไม่เป็นภาษาคน นี่ถ้าผมไปขุดเอาสุราใบไผ่เขียวที่ฝังไว้นานแล้วกลั่นเองด้วยสูตรของชาว ต. ดงป่าคำอันลือลั่นฝังไว้เมื่อสมัย40กว่าปีมาแล้วเอามาต้อนรับฟัดกับพี่บุญทรงคนละสักครึ่งไห นี่สงสัยว่าทั้งพี่ทั้งผมคงคลานอย่างคนแน่ๆ ซึ่งถ้าหมาที่บ้านผมเห็นเข้ามันคงจะมองค้อนร้อง ฮึ บอกว่าแน่มาก เมาขนาดนี้แล้วยังไม่เสือกคลานอย่างมันอีก

ที่นี้มาเข้าเรื่องความปรารถนาต้องการสิ่งที่ดีสุดพิเศษนั้น ผมต้องการให้กับหมู่ญาติ คณะพวกพ้องของผมเท่านั้น และคนที่เขาจะเห็นประโยชน์ในความพิเศษนั้น คนที่เขาไม่ใช่ญาติไม่ใช่พวก ผมไม่เสือกไปปรารถนาดีหรือทำดีกับเขาได้ ถึงผมจะดีกับเขาเพียงใดเขาก็แค่ชำเรืองมองด้วยสายตาดูถูกดูหมิ่น ไม่มีคุณมีแต่โทษ ยกตัวอย่างเช่นเดินไปใหนมาใหนกับเมียใหญ่อยู่ดีๆแดดกำลังร้อนเปรี้ยงเที่ยงวันโดยที่ผมเป็นคนกลางร่มให้ แล้วผมดันไปเห็นเพื่อนหญิงของเมียที่สวยจัดขนาดหนัก หรือหญิงอื่นที่ไม่รู้จักมาก่อนสวยจัดเดินฝ่าเปรวแดด หรือแม้แต่ฝนกำลังตกหนักอยู่ก็ตามทีเถิด แล้วผมละจากเมียใหญ่ที่เคารพไปกลางร่มให้น้องนางคนสวยนั้นพร้อมทั้งประคับประคองเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อให้ด้วยความหวังดี ท่ามกลางสายตา840008คู่ ถามว่าผลของความปรารถนาดีนั้นจะเป็นอย่างไร

หรือสมมุติว่าผมไม่มีอันจะกินกับเขา แหมอันนี้ไม่น่าสมมุติมันเรื่องจริง แล้วผมมีลูกสักแปดคน คนเล็กยังแบเบาะผ้าผ่อนท่อนสไบก็ไม่ค่อยจะพอมีสวมใส่ให้ครบทุกคน มองไปในครัวแม้น้ำปลาก็ยังไม่ค่อยมี มีน้ำปลาในสมัยก่อนตราสามห่วงขวดละไม่ถึงหนึ่งบาท ไอ้ยี่ห้อนี้มันเค็มติดอันดับมีอยู่ติดก้นขวด ข้าวสารก็แค่มื้อเช้า มื้อกลางวันยังไม่มี ด้วยความที่ผมเป็นคนใจดีมีเมตตา ปรารถนาดีต่อคนโดยไม่เลือกชั้นวรรณ เมียก็เมตตาแล้ว
ลูกเราก็เมตตาแล้ว ที่ท้ายหมู่บ้านมีแม่หม้ายสวยจัดขนาดหนักอายุน้อยๆสักสิบแปดสิบเก้าผัวตายมีลูกเล็กๆวัยสองสามขวบ เป็นลูกคนมีอันจะกินเป็นคนรวยเป็นลูกสาวคนเดียวผัวเพิ่งจะตาย จะห่วงสองแม่ลูกนี้อีกจะเป็นไรไป ด้วยความปรารถนาดีห่วงว่าจะเหงา ห่วงว่าจะไม่ปลอดภัย เราปรารถนาพุทธภูมินี่นา ก็อุตส่าห์ไปดูแลสองแม่ลูก ตัวเองอาชีพกรรมกรรับจ้างทั่วไปหาเช้ากินค่ำ ชักหน้าไม่ถึงหลัง แถมยังมีกินเหล้า สูบยา สมัยก่อนเขาไม่เรียกบุหรี่ ค่าจ้างวันละสิบกว่าบาท ถ้าทำงานด้านอุตสาหกรรมการขนส่งคือแบกกระสอบพืชผลทางเกษต ที่มีน้ำหนัก100กิโลต่อหนึ่งกระสอบจากยุ้งฉางสมัยนี้เรียกว่าคลังสินค้าขึ้นรถหรือลงเรือก็ราคาเดียวกันคือห้าสิบสตางค์ต่อหนึ่งกระสอบถ้าขนส่งได้มากเที่ยวก็ได้หลายสิบบาท

หรือบางทีเมื่อภาคอุตสาหกรรมบางลง ก็ไปเป็นผู้รับเหมางานในช่วงหน้าแล้งที่งานจะหนาแน่นมากคือปั้นคันนา ด้วยเครื่องมือที่ทันสมัยทรงพลังคือจอบแล้วก็บุ้งกี๋ที่สานด้วยหวาย อัตราการเหมาอยู่ที่หนี่งบาทต่อหลุม คำว่าหลุมคือกว้างหนี่งวายาวหนึ่งวาลึกหนึ่งศอก สมัยนี้คือกว้างสองเมตรยาวสองเมตรลึกครึ่งเมตรคือห้าสิบเชนติเมตร แล้วขนดินนั้นด้วยการหาบเอาไปเทกองให้ยาวเป็นแนวขนาดความกว้างสองศอกสูงสองศอกเป็นรูปสามเหลี่ยมความยาวก็สุดแท้แต่ผืนนาถ้าดินอ่อนก็ขุดได้ประมาณยี่สิบหลุมถ้าดินแข็งบางวันก็ได้ไม่ถึงสิบหลุมก็มี ก็ก้มหน้าก้มตาขุดด้วยความมานะพากเพียร ไปรับจ้างขุดตั้งแต่เช้าพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นจนถึงมืดค่ำมองไม่เห็นแล้วนั่นแหละถึงจะเลิกขุด

ทีนี้เมื่อได้ค่าจ้างมาสิบกว่าบาท ก็แวะโอนเงินให้ลูกเถ้าแก่เจ้าของโรงงานเหล้าขาวเรียนปริญญาอยู่เมืองนอกแถมบางครั้งยังช่วยเถ้าแก่เจ้าของโรงงานเหล้าขาวที่ว่านี้ซื้อรถยนต์สปอรตแบบไม่มีหลังคา บ้านเราเรียกว่ารถเปิดประทุน การโอนโดยการผ่านร้านเหล้าขาวด้วยการก๊งเหล้าขาวซะหนึ่งก๊งสองบาท ด้วยความใจดีก็แวะอีกซื้อนมบ้างของใช้ที่คิดว่าจำเป็นบ้างที่มีคุณภาพเลวกว่าที่หญิงหม้ายนั้นกินนั้นใช้แม้แต่หมาของบ้านนี้ยังมีของกินดีกว่าแต่ตัวเองมีความสามารถเท่านี้ก็เอามาฝากเท่านี้ อุตส่าห์ทำงานท้ังวันหาซื้อมาฝากรวมราคาแล้วห้าบาทหวังว่าสาวเจ้าจะได้ไม่เดือดร้อนทั้งๆที่ไม่คิดในเรื่องชู้สาวเลยแม้แต่น้อย ฝ่ายสาวเจ้าแทนที่จะคิดแบบกระทาชายนายนั้นคือยินดี ก็ปล่าวเลยน้องนางก็คิดว่าเจ้าพี่ควายเอ๋ยช่างไม่เจียมเงาหัวเอาเสียเลยหาของมาเอาใจเราคงหวังว่าเราจะเออออห่อขนมหม้อแกงด้วย ชะไม่มีวันเสียหรอกที่เราจะสนใจ คนแบบนี้ลูกเมียตัวเองแสนดีขนาดนั้นยังไม่เห็นคุณค่า เสือกไปเห็นคุณค่าของคนอื่น เมียของตัวเองแสนที่จะน่ารักน่าทนุถนอมเอาใจใส่ อุตส่าห์รักเคารพผัวดั่งพ่อ ดูแลเอาใจใส่ผัวดั่งลูกอ่อน อุตส่าห์ไว้วางใจมอบกายถวายชีวิตให้ ลูกๆก็แสนจะน่ารักเป็นเด็กเรียบร้อยว่านอนสอนง่ายขยันขันแข็ง แถมยังมีหมาดีๆอีกเป็นฝูงที่เมื่อกลับเข้าเขตบ้านก็จะพากันวิ่งสุดชีวิตมาต้อนรับต่างตัวก็ดีใจพากันกระโดดโลดเต้นลิงโลด บางตัวส่ายสามช่าจนเอวแทบจะขาด ดีใจประสาหมาของมัน แต่ก็ไม่เคยมีขนมนมเนยยื่นโยนให้เลย หนำซ้ำเมื่อหมาล้อมหน้าล้อมหลังด้วยปีติยินดีในน้ำใจอันซื่อสัตย์จงรักภักดีของมัน

กลับมองเห็นเป็นเรื่องน่ารำคารก็ตีบ้างเตะเอาบ้างไล่มันออกไปให้พ้นคิดดูนะว่าหมาของผมมันจะคิดอย่างไร ยังจะแมวอีกหนึ่งฝูงที่คอยอยู่ด้วยความหิวโหยเมื่อเห็นเจ้าของต่างก็พากันวิ่งมาหาด้วยความดีใจคลอเคลียวิ่งพันแข้งพันขาพากันร้องดีใจเสียงระงมไปหมดแล้วถ้าผมทำกับแมวของผมเหมือนที่ทำกับหมา แมวผมทั้งฝูงมันจะพากันคิดอย่างไร ยังจะควายอีก อะไรต่างๆอีกมาก แม้กระทั่งจิ้งจกมันก็ยังอุตส่าห์ทักทายร้องจิ๊กจั๊กตามภาษาของมันแล้ว คนแบบนี้ขืนเราไปคลุกคลีด้วยก็จะเป็นเสนียดจัญไรติดตัวทุกอย่างมีดีอยู่แล้ว แต่มองไม่เห็น มัวแต่เห็นคนอื่นที่ไกลตัว คนใกล้รอบข้างไม่เสือกมองเห็น แล้วผมเหลือสตางค์ไปถึงลูกถึงเมียไม่ถึงครึ่ง โดยที่ผมไม่มีอะไรติดมือไปฝากลูกๆเลยแม้แต่น้อยขนมสักชิ้น ลูกอมหวานๆสัดเม็ด ไม่มีอะไรที่เป็นอาหารเป็นกับข้าวเป็นเป็นผักเป็นหญ้าอะไรก็ได้ เป็นหน่อไม้ เป็นผักบุ้ง เป็นผักตำลึง พอที่จะกินได้ แล้วผลมันจะเป็นอย่างไร

ฉะนั้นก่อนที่ผมจะไปเสือกยุ่งเรื่องคนอื่นที่เขามีอะไรต่อมิอะไรที่ดีของเขาอยู่แล้ว ผมต้องมีหน้าที่ ที่จะต้องดูแลญาติมิตร ลูกเมียหมู่คณะของผมที่เขามีคุณ มีความรัก มีความห่วงใยในผมให้ดีครบถ้วนเสียก่อน ไม่งั้นอย่าว่าแม้แต่คนอื่นจะดูถูกเหยียดหยาม แม้แต่ควายในคอกของผมม หมาของผมมันก็ดูถูกเอา ควายของผมที่เคยช่วยงานสารพัด เคยขี่หลังมันนอนเล่นบนหลังมันได้ เวลาที่จะขึ้นหลังมันก็อุตส่าห์ก้มหัวลงมาให้เหยียบหัวมันเพื่่อปีนขึ้นหลัง บางตัวก็งอขาหน้าเป็นเหมือนบันใดเพื่อขึ้นหลังมันได้ง่าย บางตัวเวลาที่เลิกงานไร่นาแล้วเมื่อพักผ่อนนอนเคี้ยวเอื้องอยู่ผมก็เข้าไปนอนหลังพิงคอควายเกาคางมันบ้างลูบไล้หัวมันเล่นบ้างมันก็เอาหัวมาถูไถกับผมด้วยความรักซื่อสัตย์ภักดีของมันแล้วผมมองไม่เห็นความดีต่างๆเหล่านี้

แต่ดันเสือกไปใส่ใจน้องนางแม่หม้ายท้ายหมู่บ้าน ควายของผมมันคงพากันเสียใจร้องไห้แงๆจนฟังไม่เป็นภาษาควายแถมยังเมื่อเลิกร้องไห้แล้วยังเสียใจไม่หายยังมีสอื้นอีกสี่ห้างื๊ด แล้วยังเก็บเอาไปรำพันอีกว่าอนิจาพิโธ่เอ๋ยเจ้านายเราเอ๋ยจิตใจหยาบช้าหมาไม่รับทานอย่างนี้เนี่ยนะปรารถนาพระโพธิญาณ โง่ยิ่งกว่าเราที่เป็นควาย เราเองเรายังไม่ไปติดพันควายผู้หญิงตัวใหนให้เขาไล่ขวิดเอา รำพันเสร็จหายเศร้าโศกแล้วทีนี้ควายผมที่เคยเชื่องเคยรักเคยซื่อสัตย์จงรักภักดีมันก็คงมองจะมองด้วยสายตาที่เปลียนไปบางตัวอาจมองด้วยสายตาสมเพทเวทนา บางตัวมองสายตาที่มีความเจ็บปวดรวดร้าวใจ บางตัวมองด้วยความเฉยเมย บางตัวอาจจะสบัดหน้าเชิดหน้าหนีร้อง ฮึ เอาซะไม่เป็นภาษาควาย
เดี๋ยวมาต่อครับ

 

ทุกอย่างผมก็ต้องขอโทษด้วยนะ เพราะผมก็ต้องการ เป็นพิเศษ เหมือนกัน ในชาตินี้ จึงได้ ท้าชนแบบนี้ เพราะกำลัง ของผมไม่พอ ต้องให้พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ ท่านช่วย ส่งอีกที คำสอนของพ่อ ที่ท่านพี่ พีทีโอ ว่ามา ผมโดน มาและสัมผัส ของจริงมา เช่นกัน ผมปวดหลังเอวมา เกิน กว่า ๓๐ ปี ไม่เคยหาย พ่อทำน้ำมันชาตรี มาให้ ทุกคน กินก็ไม่หาย ได้แต่ ทุเลาและเบา มันปวดทรมานมากเลย ถ้าได้ คุยเรื่องธรรมะ หรือคุยเรื่องอื่นๆ มันจะลืม ความเจ็บปวด รวดร้าว ไปได้ ระดับหนึ่งและครับ บางที เส้นมันยึด ตัวห่อ เป็นไข้เส้น ยิ่งกว่าไข้ ธรรมดาอีกพี่ ยาทุกขนาน ทุกอย่าง ไม่หาย ทั้งปัจจุบัน โบราณ ได้แต่ทุเลา ก็คงต้องใช้ใจยอมรับกรรมไป ไม่ยอมก็ต้องยอม เพราะมันไม่หายนี่จริงไหม


ความจนที่พี่พูดถึง ผมมันผ่านมาแล้ว ยิ่งกว่าท่านพี่ว่าอีกนะ ผมมาจากศูนย์ เลยครับ แล้ว นับ๑ -๒ -๘-๙-๑๐ กินข้าวที่เอา ไปเลี้ยงเป็น ห่าน ด้วยกันมาแล้ว กินน้ำทะเล หุงข้าวมาแล้ว ผมพี่ พีทีโอ คงเคย เห็นเด็ก ในสมัย ยังไม่ พ.ศ. ๑๐ และพ.ศ. ๑๐ กว่า เด็กผู้หญิงในสมัยนั้น ใช้ กะปิ้งปิดปิ ใครรวยหน่อย ก็คงใช้ กะปิ้ง นาค กะปิ้งเงิน ใส่ปิดปิไว้ ไอ้ที่จนๆ ก็คงไม่พ้น กะปิ้งแสตนเลส กะปิ้งเหล็ก ตูดขาวโพน เพราะไม่ได้ ใส่เสื้อผ้า เริ่มเป็นสาวถึงจะใส่ เสื้อผ้า หรือเวลาออกไปนอก บ้าน ถึงจะใส่ บางคนเริ่มเป็นสาว นมเท่าลูกมะนาว แหม ถ้าเราเห็น บางคน ถึงกับ อดใจไว้ไม่ได้เลย เทียว พูดแล้วมันเสียวครับพี่ เอาแค่หอมปากหอมคอ เน๊าะ พูดเรื่องนี้ เป็นวันเต็มๆคงไม่จบแน่ ผมน่ะ เริ่ม เลี้ยงน้อง มาตั้งแต่ ยังไม่ถึง อายุ ๕ ขวบหรอกครับ

พ่อแม่ไปทำงาน ขัง ลูกๆไว้ในกระต๊อบ น้องที่ลองจากผม มันหิวนม พึ่งคลาน เริ่มตั้งไข่ เอง น้องยังยืนไม่แข็งแรง สามพี่น้อง กอดกัน ร้องไห้ บางครั้ง ผมเอา น้ำ เอา จ้วย ให้น้องตูด กิน แทนนมอ่ะครับ มีอยู่ คราวหนึ่ง มดคันไฟ มันกัดน้องผม เขาคานไปเล่นใต้ถุนบ้าน กระต้อบ มุงด้วยจาก ร้องไห้จ้า แล้ว แถม ดาก ออก หลุด มา พองใหญ่ เบ้อเร่อ เหมือนลูก โป่ง จะทำอย่างไรกันดี ผมกับพี่ชาย ร้องเข้าหากัน พ่อแม่ไม่อยู่ ขังพวกเราไว้ ท่านไปทำงาน หาเงิน มาเลี้ยงพวกเราครับ จนนาน เป็นชั่วโมงผ่านไป คงได้แน่นอน ครับ ผมรีบ ใช้ ผ้าขี้ริ้ว จับดาก น้องชายเข้า ไปในตูด ยัดเข้าไปๆๆๆไม่รู้ทำไปได้อย่างไร อายุก็ไล่เรียงกันไป ผมแก่กว่า น้องประมาณ ๒ ปีเท่านั้น คงเป็นเพราะ สัญชาติญาณ เป็นแน่เลยครับ


ถึงได้ทำได้ บางปีต่อมา เลี้ยงน้องไปด้วย เก็บข้าวตก ไปด้วย หมายถึง ข้าวเป็นรวง ที่หล่นอยู่ บางครั้ง ก็ได้เป็นกำๆ ที่เจ้าของ เก็บหลงไม่เห็น วันสุดท้าย หนวดได้เกือบถัง ยังไม่เข้า โรงเรียน ป.๑ ผมเลี้ยงวัว เลี้ยง ควาย ไปในทุ่ง ห่างจากบ้าน ๒-๓ กิโล กับบ้านถึงเย็น ผมช่วยทำงาน ทำนา เมื่อเข้า โรงเรียน ป.๑ ผมไถนา ใช้วัวควาย เป็นแล้วครับ ดำ นา เอาแรง กับชาวบ้าน หาบข้าว หาบไปร้องไห้ไป ตัวเล็ก หาบเท่าๆกับ คนโต กว่าจะถึงบ้าน พอหาบผ่าน สาวๆ ต้องเช็ด น้ำตา ที่ไม่ให้ใครเห็น พอผ่านไปไกลแล้ว ร้องไห้ ต่อ หน้าแล้ง ทำนาเสร็จ ก่อนไป โรงเรียน ต้องหาบน้ำ ไปลด น้ำผักแต่ละอย่าง ก่อนไปโรงเรียนให้เสร็จ กว่าจะเรียนได้ โรงเรียนเข้าแล้ว บางที โรงเรียน กำลังเข้าแถว ๓ โมงเช้า เมื่อก่อน เมื่อก่อน โรงเรียน ปิด วันโกน วันพระครับพี่ เสาร์ อาทิตย์ เขามาใช้ทีหลัง รุ่นน้องอีกหลายรุ่น ซึ่ง ผมออกจาก ป. ๔ ไปแล้วครับ และไม่มีโอกาศได้ร่ำเรียน อีกเลย เพราะว่า พ่อแม่จน อาซึ่ง เป็นลูก หรือ ญาติย่า มาขอผมไปเลี้ยง วัวควายด้วย และจะส่งเรียน ให้สูงๆ เหมือนลูก ของอา แต่พ่อไม่ให้ ๆเอาไว้ ช่วยทำงานเลี้ยงน้องๆ เพราะว่า ในครอบครัว ผมมีหญิง ๔ ชาย ๔ ครับ


ในสมัยก่อนโน้น พ่อผมนี้ ถ้าทำโทษ จะตี จนแตก บางครั้ง แตก อาจต้องใช้ เกลือ ทาเลยนะ พี่น้องทะเลาะ เพราะงาน ก็โดนตี บางครั้ง แม่ผม จับไปโยงกับคือบ้าน จับมักไว้ แล้วตี ไม่เลี้ยง พอจนกว่าจะหนำใจ โน้นแหละ ถึงจะพอ และผมเคยรักเงินแม่ไปโรงเรียนครั้งเดียว ผมจำจนตาย แค่สลึงเดียว แม่จับโยงขื่อบ้าน ตีแทบทั้งตัว ผมเอง จะโดนตี น้อยกว่าพี่ชาย เพราะผม ทำงาน พ่อแม่จะเข้าใจดี ไม่เคย กินแรงทำด้วยความเต็มใจ แต่ก็นั่นแหละครับ มันอดไม่ได้ ที่จะทะเลาะกันบ่อยๆ มีอยู่ครั้ง หนึ่ง ผมจำไม่ได้ว่า ทำผิดอะไร พ่อผมตีไม่เลี้ยง ปากบอกตะโกน ว่า วันนี้มึงตายกูแน่ ผมก็กลัว เพราะโดนทีไร พ่อไมเคยตีเบาเลยครับ หนำซ้ำ ท่านแม่ตะโกนมาอีก ตีมันให้ตายไปเลย เท่ากับเอาน้ำมันไปราด ให้ลุกโชน พ่อผมยิ่งตีใหญ่ ผมก็วิ่งหนี สุดฤทธิ์ สุด ขีด ใส่ตีน หมาโกย แนบ กะว่า วิ่งไปบ้านย่า ซึ่งอยู่ในหมู่บ้าน ห่างออกไปประมาณ ๒ กิโลเมตร กว่าๆเห็นจะได้ ผมกะให้ย่าช่วย เพราพ่อผม ไม่กล้าหือ กับท่านย่าครับ เพราะท่านอยู่คนเดียวผมนี้ จะนำ ปูปลา ผักหญ้า ไปให้ท่านย่าบ่อยๆครับ ท่านก็รักผมเป็นอย่างดี พี่ครับ และพี่น้องทั้งหลาย ผมวิ่งไม่คิดชีวิต โกยเต็มที่ พ่อผมวิ่งตามติดๆ ไม่คิดชีวิตเหมือนกัน ปากก็ตะโกน มึงตายกูแน่ พ่อเจอ ต้น ข้าวโพด วิ่งไปโถนต้นข้าวโพด ตีผมหวุดหวิด ได้แต่ ตีไม่ถูก ดินกระเด็นนิดหน่อย ยังไง ใส่ตีนหมาไว้ก่อน ถ้าพ่อถึงตัวผมเมื่อไหร่ ไม่ตายก็คงคางเหลือง หรือ อาจจะสลบ คามือท่านแน่นอนครับ


ผมวิ่งสุดชีวิต มาถึงบ้านย่า ผมกระโดด ขึ้นบ้านย่า ร้องให้ย่า ช่วย พ่อจะตีผมให้ตาย ย่าช่วยด้วยๆๆๆๆๆหลบไปอยู่หลังย่า แหม พ่อกับหงอ ไม่กล้าเข้าไป ย่าบอก มึงจะตีลูกมึงให้ตายเลยหรือไง ย่าก็ด่าว่าไปเรื่อย พ่อก็เริ่มใจอ่อน พ่อผมเป็นคนขี้โมโหร้าย ไม่ธรรมดาเลย แต่ท่านเป็นคนตรง ไม่เบียดเบียใคร ทำร้ายใครก่อน แต่ถ้ามาหาเรื่อง มึงจะเป็น ๑๐ๆ คนพ่อผมเอาอยู่ ทำอะไรท่านไม่ได้ด้วย เพราะท่านเรียน วิชามาเยอะครับ มีโอกาศ จะมาเล่าให้ฟัง ขอย้อมมาหาน้อผมนิด ตั้งแต่ ดากออก จนถึงทุกวันนี้ จนเขาได้ ลูกเขย ดาก เขาไม่เคยออกอีกเลยครับ นี่ผมเล่าข้ามตอนไปมากมาย จำอดีดไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ยังมีเรื่องอีกมากมาย จะเล่าสู่กันฟัง ถึงความจนครับ ผมทำงาน วันละไม่ถึง ๕ บาท และเป็นลูจ้างรายเดือน ละ ๑๒๐ บาท ถึง ๑๕๐ บาท ไอติม ในสมันนั้น ๑ บาท ได้ ๑๐ กว่าแท่งครับ เดี๋ยวนี้ แท่งละ ๕ ถึง ๓๐-๔๐ บาท เงินเมื่อก่อน มีค่ามากจริงๆ วัวควาย ตัวไม่กี่ร้อยบาท ถึง เต็มที่ พันกว่า นี่ พ. ศ.๑๐ กว่า แต่มื่อ ย้อนถอยหลังไปอีกจาก พ.ศ. ๑๐ กว่า ท่านบอกว่า เมือ ๕๐-๖๐ ปีก่อนโน้น ตอนย่าเป็นสาวๆ วัวควายตัวละ ๕๐ ส.ต.เองครับ นี่มันเปลี่ยนไปเสมอๆ


พอดีมีคนมาหา ไปทำธุระก่อนครับ เดี๋ยวมาต่อครับผม

 

อ้างอิง
บุญทรงพระเครื่อง
ต้องขออภัยด้วยนะครับท่านพี่ พีที โอ ถ้าล่วงเกิน ผมกำลังไม่พอ ต้องขอกำลัง พระโพธิสัตว์ ช่วย และกำลังของพระอรหันต์ช่วยครับ แต่ว่า พระโพธิสัตว์ ที่มีกำลังมากแล้ว ขอชีวิต ต่อ ต่อรองพยายม ยังได้เลย ตัวอย่าง มีอายุ ๑๐ ปี ขอต่อ เป็น ๒๐ ปี อายุ ๕๐ ปี ขอ ๖๐-๗๐-๘๐ ปีแบบนี้ครับ ผมขอแบบนี้ ไม่ได้มาก สำหรับ ผู้ทำความปราถนา พระโพธิญาณ วิริยาธิกะพิเศษ แบบท่านพี่ ตั้งความปราถนา หนักแน่น ดังขุนเขา ผมก็ขอแบบพิเศษ จากท่านพี่ ถ้าผมได้สมความปราถนา ผมจะทำตามครับ จะประกาศให้คนรู้ทั่วไป ถ้าไม่เกิด ผลกับผม พุทธภูมิ ในขั้น วิริยาธิกะพิเศษ ก็คงไม่มี ถ้าเกิดผลกับผม ก็อย่างที่บอกมาครับ

พี่บุญทรงเล่นเสี่ยงทายกันแบบนี้ ผมไม่ใช่ท่านพระปิ่นโฑลภารทวาชะ ที่ท่านเหาะขึ้นไปเอาบาตรไม้แก่นจันทร์ ไม่ใช่อย่างพระเดชพระคุณบูรพาจารย์หลวงปู่ปาน และไม่ใช่อย่างพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานวัดท่าซุงที่อธิฐานเสี่ยงทายยกพระศรีอาริยะ ถ้าผมจะยกบ้างผมต้องใช้รถรถเครนยก ถ้าขืนใช้กำลังของผมเองต่อให้ยกจนตายคาที่ก็คงไม่ไหว กำลังต่างกันมากหลวงปู่ปานนั้นเป็นพระโพธิสัตว์บารมีเต็มชาตินี้ชาติสุดท้ายของท่าน ส่วนพระเดชพระคุณหลวงพ่อไม่จำเป็นต้องอธิบายสรรพคุณ ไอ้อย่างผมนี่มันแค่คนที่ปรารถนาพระโพธิญาณ ไม่เคยกล้าที่จะคิดว่าตัวเองเป็นพระโพธิสัตว์ เพราะคำว่าพระโพธิสัตว์นั้นหมายถึงท่านที่สั่งสมบุญญาธิการมาแล้วตามลำดับ คือบารมีขั้นต้น ขั้นกลาง และขั้นปรมัถบารมี ขั้นเต็ม ส่วนผมทุกครั้งที่พูดถึงเอ่ยถึงผมบอกเพียงว่าผมปรารถนาพระโพธิญาณแบบวิริยาธิกะพิเศษ นั่นก็หมายความว่าผมเป็นเพียงเด็กที่ยังไม่ได้เป็นเด็กนักเรียนอยากจะเข้าโรงเรียนกับเขา เห็นคนอื่นเรียนจบวิศวะเป็นนายช่างแล้วมันเท่ย์ ผมไม่มีโอกาสวาสนาดีอย่างเขาผมก็ไปเป็นเด็กหัดงานตามอู่ซ่อมรถ ผมก็เป็นช่างกับเขาได้ เป็นนายช่างกับเขาได้ พอแก่ใกล้จะตายนี่ชักจะเริ่มเป็นอาจารย์ช่างกับเขาได้เหมือนกันแฮะ ในปัจจุบันนี้ก็มีคนที่จบวิศวะแล้วมาฝึกงานกับผมทุกปีมากเหมือนกันทำเล่นไป นี่ผมยังไม่ถือว่าผมเป็นนักเรียน เพียงแต่เห็นใครเขาได้ดีก็กระแดะอยากจะได้ดีกับเขาบ้าง ก็อย่างที่เล่าค้างไว้ว่าผมและหมู่คณะญาติมิตร มันมีแต่ความลำบากยากไร้ ยากจนแล้วแถมข้นแค้นอีกไม่รู้มันแปรว่าอะไร ก็เลยมีความต้องการให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นรอดพ้นจากสิ่งทั้งหลายเหล่านี้

เอาละเดี๋ยวแถออกนอกเรื่องอีก เอาเป็นว่าความดีขั้นพิเศษทั้งหลายนั้นผมต้องการเสาะแสวงหาให้กับหมู่คณะยกตัวอย่างเช่นสมมุติว่าผมมั่งคั่งอย่างท่านโชติกะมหาเถระผมก็ซื้อรถสปอรตลัมเบอจีนี่ มาเซอรราตี้ หรือเฟอรารี่ให้ลูกสาวขับไปโรงเรียนตั้งแต่เรียนเตรียมอนุบาล ผมก็ต้องการมีรถคาดิแลคหกประตูให้คนพาแม่ผมไปเดินออกกำลังกายตามห้างไม่ใช่แม่ต้องออกกำลังกายด้วยการหาบกระบุงเบอร์หนี่งใส่หน่อไม้ดองจนเต็มหาบแล้วหาบไปสามสี่กิโลเพื่อเอาไปแลกผลไม้ประเภทกล้วยส้มอีกหมู่บ้านหนึ่ง แล้วเอาไปแลกข้าวเปลือกอีกทีหนึ่งเมื่อได้แล้วถึงจะเอาไปแลกข้าวสารแล้วก็เป็นข้าวสารท่อนคือข้าวหักๆไม่เต็มเม็ด อย่างนี้เป็นต้น รายละเอียดเรื่องพวกนี้เดี๋ยวจะทะยอยเล่าบันทึกไว้

ส่วนที่พี่บุญทรงพูดให้ฟังผมเข้าใจและขอขอบคุณที่ไว้วางใจคิดว่าผมมีความดีพออาศัยได้ ก็อยากจะบอกว่าถ้าผมมีวาสนากับเขา มีบุญฤทธิ มีเดชเดชาศักดานุภาพบันดาลอะไรได้ผมก็คงจะบันดาลให้หมู่คณะของผมได้ดีมีความสุขกันไปหมดแล้ว แต่ถ้าถามว่าผมไม่คิดจะช่วยใครเลยหรือ ก็ขอตอบว่าทุกเวลานาทีของผมถ้าผมทำอะไรได้ที่เป็นประโยชน์ทั้งทางกายและทางใจผมเต็มใจที่จะช่วยเหลือทั้งหมดที่เป็นสัมมาทิฐิ เพราะผมเองก็ต้องการพ้นทุกข์ ผมก็จำเป็นต้องสั่งสมความดี ไม่งั้นผมก็เข้าหาความดีไม่ได้ เข้าหาคนดีไม่ได้ เกิดมาเป็นมนุษย์ที่ดีกับเขาไม่ได้ ไปเทวโลกไม่ได้ ไปพรหมโลกไม่ได้ ไปพระนิพพานกับเขาไม่ได้ ถ้าผมจะได้สมบัติเหล่านี้ จึงมีความจำเป็นต้องสั่งสมคุณธรรมความดี

ที่พี่ขอให้ช่วยอาราธนาพระอรหันต์ที่เพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ ผมก็อาราธนาให้แล้วส่วนท่านจะสงเคราะห์หรือไม่นั้นขอเป็นเรื่องของท่าน อย่าให้ผมเอาความเป็นวิริยาธิกะพิเศษไปเบ่งกับท่าน อกุศลกรรมมันจะติดตามผมสาหัสมาก ความจริงนั้นผมเองผมขออาราธนาของผมทุกวัน ดูรูปที่ผมนำมาลงไว้ให้ดูนี้จะเห็นว่ามีก้านธูปเป็นจำนวนมากที่ผมจุดนิมนต์ขอให้ท่านมาสงเคราะห์ผมทุกวัน ในตอนเช้าผมจะจุดธูปกลางแจ้งที่ระเบียงบ้าน ที่ในวันที่พี่บุญทรงขอให้ผมอาราธนานิมนต์ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นทั้งผมเองและแม่บ้านเมียใหญ่ก็นิมนต์ทันที เพราะทุกๆวันแม่บ้านผมเธอรอใส่บาตรพระอยู่แล้วลึกๆคือเรารอพระที่ท่านอยู่ป่ามาสงเคราะห์พวกเรา และเมียผมทุกเมียนี่ทำเหมือนกันหมดคือขออาราธนาพระที่ท่านอยู่ป่าตามพระไตรปิฎก ขอให้ท่านมาโปรดสงเคราะห์พวกเราคนใดคนหนี่งหรือทั้งหมดก็สุดแล้วแต่ท่านจะเห็นสมควร อย่างที่ผมเคยบอกถ้าเป็นมวยเห็นผมหวดต้นกล้วยอาจจะคิดว่าต้นกล้วยใครก็เตะแทนกระสอบทรายได้ แต่ต้นกล้วยที่เห็นภายนอกว่าเป็นต้นกล้วยนั้นข้างในผมอาจใส่เหล็กทั้งดุ้นเอาไว้ อย่างที่บอกไว้คำว่าพิเศษนั้นย่อมจะต้องมีอะไร ที่มันนอกเหนือความคาดหมายเสมอตามธรรมชาติของมันซึ่งเป็นของมันเองปฏิภาณปัญญามันจะมีของมันเองเมื่อถึงเวลาของมันผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดได้อย่างไร

สำหรับพี่บุญทรงอย่างหนึ่งที่สบายใจได้คือผมขออาราธนาพระท่านให้แล้ว คำว่าหน้าที่คือผมทำแล้ว เรื่องของผม ผมทำแล้ว ทีนี้เป็นเรื่องของพระท่านแล้วนะ ถ้าจะเอาเรื่องพี่ต้องไปเอาเรื่องกับพระแล้วละ สำหรับผมต้องเผ่นไปตั้งหลักหลังหลวงพ่อก่อน

อ้อเกือบลืมไปพี่บุญทรงเองก็รู้จักหลวงพี่เล็ก พี่บุญทรงก็จองนิมนต์หลวงพี่เล็กเลยว่าถ้าหลวงพี่เล็กบรรลุพระอรหันต์แล้วเข้านิโรธสมาบัติเมื่อไร ออกจากนิโรธสมาบัติเมื่อใดขออาราธนานิมนต์หลวงพี่มาสงเคราะห์ เพราะว่าหลวงพี่เล็กเป็นพระระดับใหนแล้วนี่ไม่มีใครรู้ หลวงพี่วัชรชัยเองท่านก็บอกว่าหลวงพี่เล็กเป็นพระอรหันต์หรือไม่ท่านไม่รู้ แต่ท่านก็บอกว่าท่านก็ไม่กล้าพูดว่าหลวงพี่เล็กไม่ใช่

เหตุผลเพราะว่าสมัยหนึ่งที่ผมเป็นนักบวชผมเองก็มั่นใจตัวเองว่าก็เป็นหนึ่งในบรรดาขุนศึกแนวหน้าทะแกล้วทหารกล้าของพ่อคนหนึ่งเหมือนกัน มีวันหนึ่งเข้าไปหาหลวงพ่อตั้งใจว่าถ้าหากมีวาสนาพอ จะขอเรียนเป่ายันต์เกราะเพชรเพราะมีความรักเคารพในวิชานี้มาก เข้าไปก้มกราบยังไม่ทันจะครบสามครั้งท่านบอกเลยว่าคนที่จะเป่ายันต์เกราะเพชรให้ได้ผลนั้น หนึ่งต้องเป็นพระโพธิสัตว์บารมีเต็มทรงอภิญญาสมาบัติแปดขึ้นไป สองพระอรหันต์วิชาสามที่ทรงสมาแปดทรงปฏิสัมพิทาญาณเท่านั้นจึงจะมีผล ต่ำกว่านี้เป่าได้แต่ไม่มีผล ผมก็พนมมือนั่งฟังท่านจบผมก็ยิ้ม อย่างนี้สะบายมากไม่ต้องเหนื่อย ต้องเกิดอีกไม่รู้อีกสักกี่กัปป์กี่ชาติจึงจะเป่าได้ผล ท่านก็ยิ้มมองผมตาเป็นประกายแจ่มใสคล้ายท่านมองเด็กน้อยกำลังหัดคลาน หลังจากนั้นมาเรื่องคาถาอาคมต่างๆที่ผมมั่นใจ ตอนนั้นมันเบาลงไปมาก คิดว่าเออหนอมันเหมือนเรามันวาสนาน้อยจริงๆมั่นใจว่าเราติดตามหลวงพ่อมานานหนักหนา ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลวงพ่อบอกว่าลูกๆทุกคนติดตามท่านมาเกินกว่า16อสงไขย แล้วเวลาที่ยาวนานมากขนาดนั้นถ้าเป็นทางก็เข้าทางตรงแล้ว เรามัวไปชั่วช้าสารเลวอยู่ที่ใหน ทั้งๆที่โดยนิสัยสันดานตั้งแต่จำความได้จะไม่ไปใหนไกลตาพ่อแม่เลย เรียกว่าคอยฟังคอยมองดูท่านอยู่ตลอดเผื่อท่านจะเรียกใช้ มันรู้สึกเหมือนไปหลงรักหญิงสาวสวยมากศักดิ์ตระกูลสูงอุตส่าห์เฝ้าถนอมเรียกว่าริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม อุตส่าห์ติดตามไปทุกหนแห่งประคับประคองป้องกันด้วยชีวิตคำน้อยก็ไม่เคยบ่นถึงความยากลำบาก มีแต่พร่ำรำพันถึงแต่คุณงามความดีของสาวน้อย วันดีคืนดีได้มีวาสนาติดตามด้วยจงรักภักดีจนถึงเขตบ้าน ได้พบพ่อของสาวน้อยนั้นท่านบอกว่าสาวน้อยนี้คนที่จะคู่ควรจะต้องมีคุณสมบัติถึงพร้อมด้วยประการทั้งปวง สำหรับเจ้านั้นยากไร้อนาถาอย่างนี้ขอจงกลับไปเถิด เมื่อได้ฟังอย่างนั้นกำลังแรงใจกายมันคงไม่ต้องบรรยาย เมื่อออกมานอกเขตยังหันกลับไปมองด้วยเสียดายอาลัยรักยิ่งนัก สักวันในอนาคตกาลจะพยายามทรงคุณสมบัติตามที่พ่อต้องการให้จงได้

เพราะฉะนั้นในเมื่อหลวงพี่เล็กเป่ายันต์เกราะเพชรพลวดๆอยู่นั่นท่านจะเป็นพระอะไรก็เรื่องของท่าน
พี่บุญทรงรีบตีลูกเซ่อซะตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้ คือก่อนนอนเตรียมคิดดักไว้ก่อนเลยว่าจะใส่บาตรในตอนเช้า หาอะไรต่อมิอะไรตามเรื่องตามราวว่าเตรียมหาไว้ทำอาหารถวายพระในตอนเช้า แล้วในตอนเช้าก็รีบกระเด้งตื่นซะก่อนคนอื่นรีบหุงข้าวกะว่าก่อนใคร อย่าช้านะเพราะบรรดาท่านเมียผมทุกคน ผมไม่บอกว่ามีเท่าไรเขาทำแบบนี้กันแทบทุกคน ใจก็ตั้งเอาไว้เหมือนเราเปิดคลื่นวิทยุไว้รอ คือว่าคิดว่าจะใส่บาตรพระเราเป็นคนจน ไม่ใช่ต้องคิดใหม่ว่าเราเป็นคนรวยน้อยแต่อยากจะรวยมากไม่ค่อยมีโอกาสทำบุญถ้าวันนี้พระท่านมาเราก็จะมีโอกาส ทีนี้นี่ตามตำราท่านบอกว่าพระท่านที่ออกจากนิโรธสมาบัตินี่ในตอนเช้าท่านจะตรวจดูว่าในวันนี้จะมีใครใส่บาตร คลื่นความถี่ของพี่บุญทรงก็จะไปเข้าคลื่นความถี่ของท่านตำราว่าไว้อย่างนี้ สำหรับหลวงพี่เล็ก พี่บุญทรงก็จองล่วงหน้าไว้เลยว่าตั้งแต่บัดนี้จนถึงสิ้นอายุขัยว่าถ้าหลวงพี่เล็กออกจากนิโรธสมาบัติเมื่อใดขออาราธนานิมนต์มาโปรดสงเคราะก่อนใครทั้งหมด ทีนี้พี่ก็เตรียมอย่างที่ผมว่าทุกวันท่านจะมาหรือไม่มาก็ช่างเรื่องของท่าน แต่เราจะนำอาหารมายืนรอที่ตรงนี้ทุกวันจนหมดเวลา แม่บ้านผมเขาทำแบบที่ว่านี้ทั้งๆที่ในตอนแรกนั้นไม่มีพระมาบิณฑบาตร จนตอนนี้มีพระมาทุกวัน ผมเองก็รอวัดผลของผมเหมือนกันว่าบุญทานกองการกุศลของผมนี่จะส่งผลกับผมบ้างเมื่อไร วิริยาธิกะนั้นเขาจัดว่าอยู่ในประเภทปัญญาน้อยใช้เป็นแต่กำลัง ไม่ค่อยมีปัญญาเป็นเนยยบุคคล ถ้าจะใช้ปํญญาบ้างก็มีเท่านี้
ต้องทำงานก่อนเดี๋ยวมาต่อครับ

 

.....ท่านพี่ pco_ครับ จะไม่เล่าเรื่องราวดีๆ ตอนที่ท่านพี่บวชอยู่หน่อยเหรอครับ อยากฟังนะครับ ผมว่าเรื่องราวตอนบวชนี่เป็นประสบการณ์ที่น่าเล่าสู่กันฟังครับ เคยอ่านเจอว่าท่านพี่เคยบวชอยู่ธรรมยุติกนิกาย อยากทราบว่าการถือพระวินัยกับปฏิปทาข้อปฏิบัติจะเหมือนทางภาคอีสานหรือเปล่าครับ

 

ใช่ผมเคยบวชนิกายธรรมยุติ บวชที่วัดเกาะคาจังหวัดลำปวงมีหลวงปู่หลวง กตปุญโญ เป็นพระอุปชา หลวงปู่แว่น ธนปาโล เป็นพระกรรมวาจาคู่สวด อีกองค์หนึ่งผมจำชื่อของท่านไม่ได้ บวชแล้วจำพรรษาอยู่ที่วัดถ้ำพระสะบาย ต.นาครัว อ.แม่ทะ ลำปาง พระวินัยเคร่งครัดตามสายพระป่าเลย หลวงปู่แว่นท่านเป็นศิษย์ใกล้ชิดองค์หนึ่งของพระบูระพาจารย์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

อ้อเกือบลืมไปพี่บุญทรงเองก็รู้จักหลวงพี่เล็ก พี่บุญทรงก็จองนิมนต์หลวงพี่เล็กเลยว่าถ้าหลวงพี่เล็กบรรลุพระอรหันต์แล้วเข้านิโรธสมาบัติเมื่อไร ออกจากนิโรธสมาบัติเมื่อใดขออาราธนานิมนต์หลวงพี่มาสงเคราะห์ เพราะว่าหลวงพี่เล็กเป็นพระระดับใหนแล้วนี่ไม่มีใครรู้ หลวงพี่วัชรชัยเองท่านก็บอกว่าหลวงพี่เล็กเป็นพระอรหันต์หรือไม่ท่านไม่รู้ แต่ท่านก็บอกว่าท่านก็ไม่กล้าพูดว่าหลวงพี่เล็กไม่ใช่

หลวงพี่เล็ก ผมไม่ได้สัมผัสท่านมา เกือบ ๒๐ ปีแล้ว ลูกศิษย์ ท่านเยอะมากๆ พร้อม ลูกหลานหลวงพ่อ ไปกันก็เยอะ ผมน่ะไม่สงสัยหรอกนะ เรื่องพิเศษๆนี้ คำว่าพิเศษ พระอรหันต์ในครั้งพุทธกาล ก็มีอยู่แล้วล่ะ พระพุทธเจ้า ก็มี ๓ แบบ ๓ ขั้น นี่ก็เห็นชัดๆแล้ว ว่าพิเศษ กว่ากัน รู้สึกผมก็พูดพิมไปแล้วครับ ส่วน หลวงพี่เล็ก ท่านก็จะพา ลูกศิษย์ ลูกหา ไปหา ครู บาอาจารย์ต่างๆ สายเหนือ และอิสาน ภาคกลางภาคใต้ ที่แวะเข้าไปดูในเน็ต ท่านก็ทำคล้ายๆหลวงๆหลวงพ่อ ที่ผมขอท่านพี่ พีทีโอ เพราะว่า ผมไม่มีญาณ หยั่งรู้ ไม่มี มโนมยิทธิ ไม่ได้อะไรกับเขา ผมจะโดน แต่ของดิบๆ ไปชนของจริงเสียมากกว่า นั่นแหละถึงพอจะรู้ และสัมผัส จาก การแสดง ธรรม หรือ เหตุการณ์ มันสอน และได้ประสบการณ์ ต่างๆทั้งทางโลกและทางธรรม ปัญญา ผมก็มีน้อย จำอะไร ก็ไม่ ละเอียดละออ ใครพูดอะไรมาถึง เข้าใจ และนึกได้ครับ


แต่พี่ออกตัวแล้ว ผมก็ไม่ว่า หรอกครับ แล้ว แต่ พระท่านจะสงเคราะ หลวงพี่ วิรัช ท่านเคยพูด ว่า พระอรหันต์ ที่ทรง ธาตุขันอยู่ ในอีก มิติหนึ่ง ตั้งแต่ อ.หนองไผ่ จ.เพชรบูรณ์ ถึงประเทศ ลาว เวียงจันทร์ ทะลุถึงกัน เป็นมิติ เป็นถ้ำยาว ไกล หลายร้อยกิโล ถ้าถึงเวียงจันทร์ พระอรหันต์ ที่ทรงธาตุขันต์ อยู่ในนั้น ๑๐๐๐ พันกว่าองค์ ถ้าจำไม่ผิดๆขออภัยด้วย ผมไปกราบแม่ที่ผมเคารพท่านหนึ่ง อยู่โคราช ผมขอพร ต้องการทำบุญ กับพระอรหันต์ ที่เข้านิโรรธ สมาบัติ ๗ วัน ๑๕ วัน ท่านก็ให้พรมาแล้วเช่นกัน ผมก็รอผลอยู่ ท่านพูด ว่า ผม บุญก็มาก กรรมก็เยอะ ทั้งสองอย่าง


สิ่งต่างๆ ผมเข้าใจ พระอริยเจ้า ยอมรับกฎ ของกรรม และยิ่งพระอรหันต์ ที่หลวงพ่อสอนมา จำมาได้ไม่หมด ท่านก็ยอมรับกฎของกรรม แต่พระโพธิสัตวื เรื่องบางเรื่อง เรื่องบางอย่าง ท่านจะทำตรงข้าม และบางทีจะมีทั้ง ไสยเวท กับ พุทธศาสตร์ ควบคู่กันไป ดูตัวอย่าง หลวงปู่ปาน หลวงพ่อเปิ่น และอีกมากมาย ทั้งฆราวาส และที่บวชเป็นพระ เดี๋ยวมาว่าต่อไปตักบาตรก่อนครับวันนี้วันพระ

 

ผมขอตอบแทน พี่ พี ทีโอ เลยนะ น้องธัมมะสามี ไอ้ผมขอแจมหน่อย อยากให้พี่น้องทุกท่าน ว่าผม มีอัคติ อย่างไร จะได้รู้ กิเลสของผมไง ผมได้พูดมาหลายที่หลายหน แล้ว ว่า ไม่ว่า สายไหน มหานิกาย ฝ่าย ธรรมยุต หรือ เถรวาท หรือ มหายาน ถ้าเข้าถึงธรรมแล้ว จะเป็นนิกายใด ก็ตาม จะเป็นธรรม อันเดียวกันหมด มีพ่อ คือพระพุทธเจ้า พระองค์เดียวกันเท่านั้น ไม่มี ๒ เป็น หนึ่ง ไม่มี สอง นอกจากท่านที่ยังไม่เข้าถึง ธรรม ก็จะมีอัคติอยู่บ้าง แต่ก็ต้องไปในทิศทางเดียวกัน จะเป็นหรือเป็นปีนเกียวกันบ้าง ก็เป็นธรรมดดาครับ



แต่ใน ส่วนที่มีอัคติ มีทิฏฐิมากหน่อย พวกนี้จะค้าน หัวชนฝา ยิ่งพวก เดรถีเข้ามาบวช อาศัยผ้าเหลือง หากิน หรือมาก่อ ความวุ่นวาย หรืมาทำลาย โดยตรง พวกนี้ มันไม่สนใจอยู่แล้ว ผมพูดคุม หมดแล้วนะครับ ในส่วน ทุกสาย มันก็มี ทั้งคนดี และคนชั่ว มี ลูกศิษย์ นอกแถว เอาคำสอน ไปสอนผิดก็มี เอาความคิดของตัวเองก็มี ที่ตัวเองเข้าใจ ไปสอนผิดๆ แต่คำสอน ของพระพุทธเจ้า ก็พระโพธิสัตว์ พระอริยเจ้าทั้งหลาย นำพระธรรมไปสอน พระวินัย ข้อใดข้อหนึ่ง ถือว่าถูกต้อง ตามแต่ใครจะรับได้แค่ไหน ธรรมยุต มัน มาที่เดียวกัน ในสายหลวงปู่มั่น พระหรือ ฆราวาส จะนำไปสอนนั้น สอนได้แค่ไหน หรือนำไปสอน นอกลู่นอกทาง ย่อมมีอยู่แล้ว


ยิ่งในปัจจุบัน เยอะแยะ ไม่จับเงิน แต่มีผมประโยชน์ เรื่องเงิน วัดธาตุทอง เคยออก เป็นข่าว แย่ง ศพในงานศพ คนจน ไม่สามารถ เข้าไปเผาได้ มีศาลา สพถึง ๕๐ ศาลา เดือนๆหนึ่ง เรื่องเงินๆทองๆ หลายล้านบาท ฟังแล้วยังอนาถใจ บางที่ ฝายมหานิกาย ไปพัก เขาแสดงอาการ รังเกียจก็มี ไม่ร่วม สังฆกรรม ก็มี ถ้าจะไปอยู่ กับธรรมยุต บางที่ต้องให้ยัตติ เป็นธรรมยุติ ผมเห็นแล้ว หรือได้ยินได้ฟัง ถึงกับ สลดใจเลย ทั้งพ่อองค์เดียวกัน แต่ก็เข้าใจ สำหรับ พ่อแม่ครูอาจารย์ แล้ว ท่านไม่ได้รังเกียจ ท่านเข้าถึงธรรมแล้ว มันจะมีแต่ พ่อแม่เดียวกัน ธรรมอันเดียวกัน


ฉนั้น มันต้องแยกแยะ นิ้วไหน ดี เอาไว้ เราเคารพ บูชา นิ้วไหนไม่ดี เราก็ตัดออกไป เมื่อวันที่ ๓๐ ผมไปเลี้ยงพระ สำนักสงฆ์ เขาขจี อ.สว่างอารมย์ จ.อุทัยธานี มีพระองค์หนึ่งบวช มหานิกาย บวชปีนี้ ได้ไม่กี่เดือน เมื่อก่อนนี้ ท่านบวช ไปครั้งหนึ่งแล้วครับ ทีหนึ่งแล้ว มาตอนนี้ ท่านบวชใหม่ พอไปอยู่กับธรรมยุต พระธรรมยุตกล่อม ท่าไหนไม่รู้ ท่านก็ยัติ เป็นธรรมยุต พออยู่ด้วยกัน ไม่ถึง ๒ เดือน ฝ่ายธรรมยุต มาจากอิสาน จะเอา ของแก มาถึง จะเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ที่ท่านอบรมมา ในของแก ผลที่สุด ฝ่ายธรรมยุตอยู่ไม่ได้ ต้องไป เหลือฝ่ายมหานิกายที่ผมรู้จัก มาตอนนี้ อ. ที่ผมไปหา บอก ท่านจะยัตติ ใหม่ ไม่กี่วันนี้ มาเป็น มหานิกายดังเดิม ผมให้ทุกท่านเก็บไปคิด นะครับ ว่า เราต้องเลือก ส่วนบุคล ไม่ใช่ เลือกฝ่าย ทุกๆ หลวงพ่อต่างๆ ย่อมมีคนดีและไม่ดี ย่อมมีนักบวช ดีและไม่ดี ไม่ควรเหมาหมด ครับ มันก็เหมือนกัน ทุกภาคแหละครับ ในส่วนท่านที่ยังไม่ได้อะไร ก็เป็นธรรมดา ที่จะมีอัคติไม่ได้ ย่อมเห็นครูบาอาจารย์ของตน ดีกว่า เหนือกว่า พระองค์ใดๆ



เมื่อ พ.ศ.๓๕-๓๗ มีพระฝรั่งองค์ หนึ่ง ท่านชื่อ ไมร์เคิล ท่านเดินธุดงค์ ผ่านมาทางที่ผมอยู่ ที่ถ้ำตะเพินคี่ อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรี ท่านไมร์เคิลนี้ ท่านบอก ท่านเป็นเพื่อน ของท่านสุเมโธ โรเบิร์ จำพรรษา อยู่ประเทศอังกฤษ ท่านเคยบวชอยู่ วัดหนองป่าพงษ์ และวัดป่า นานนาชาติ ตอนท้ายท่านไปอยู่ อังกฤษ ท่านไมร์เคิล นี้ ท่านเล่าให้ผมฟัง บวชครั้งแรก ได้ ๓ พรรษา แล้วศึก ตอนมาเจอผม ท่านบวชได้ ๑๗ พรรษา พูดไทย ชัดเจน ถ้าอยู่ ถึงปัจจุบัน น่าจะได้ตก ๔๐ พรรษา ครับ ถ้าท่านไม่ศึกนะ ตอนท่านไป ถ้ำตะเพินคี่ หมู่บ้านกระเหรี่ยงไทย ที่ผมอยู่ ท่านไม่ใส่รอง เท้า เดินจนตีน แตกแยะ ท่านคุยมีคนถวายที่เป็นพันไร่ ท่านยังไม่สนใจเลย ท่านอยู่ไม่กี่วัน ก็จากไป ตอนนี้ ถ้าเห็นหน้าท่านคงจำไม่ได้แล้วแหละครับ


นี่ท่านก็เคร่งไปอีกแบบครับ ฉนั้น ศึกษามาสายไหน ก็ปฏิบัติ สายนั้นไป บางที่ มันไม่ถูกกับจริต ของเรา ถ้า จะฝึกสายอภิญญา บางที ต้องฝึกตรง แล้วแต่ ที่บำเพ็ญมา แต่ถ้าพวก พุทธภูมินี่ มันต้องผจญ หรือฝึกหมดแหละ แล้วยิ่งต้องเดินไปให้ถึงเพื่อพระโพธิญาณ ยิ่งต้องฝึกและต้องได้หมด ทุกอย่าง ไม่มีข้อยกเว้น กรณี ใดๆทั้งสิ้น ไม่งั้น เป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้


และก็ขอเชิญท่านพี่ พีทีโอ มาสาธยายให้น้องๆหรือคนอื่นๆต่อไปครับ

 

มาต่ออีกนิดครับ ผมได้เห็น หลวงพ่อ ท่านจะไปอนุเคราะ สงเคราะ ต่อพระในสาย ของท่านที่มีความสัมพันกันมา ตัวอย่าง หลวงปู่ ครูบาธรรมชัย วัดทุ่งหลวง อ.แม่แตง จังเชียงใหม่ ซึ่งหลวงปู่ ปราถนาเป็นอัคร สาวก เบื้องขวา ของพระศรีอริยเมตตรัย หลวงปู่ ครูบาวงค์ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน หลวงปู่ท่าน ปราถนา พระโพธิญาณ จะไปเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต หลวงปู่ครูบาวงค์ เคยพูดกับผมว่า ระหว่างลูกศิษย์ หลวงพ่อ ฤาษี กับลูกศิษย์ ของท่าน หลวงปู่ ครูบาวงค์


ท่านเปรียบดังนี้ ท่านบอกว่า ลูกศิษย์ หลวงพ่อ ฤาษี วัดท่าซุง กำลัง สอบเข้ามหาวิทยาลัย ส่วนลูกศิษย์ ของท่าน กำลัง เข้าเรียน โรงเรียน ชั้นเตรียมครับ นี่ เป็นคำพูด ของหลวงปู่ครูบาวงค์ ตอนนั้น ที่ท่าน พูดกับผม ยังไม่ถึง พ.ศ. ๓๐ ครับ ผมก็สนธนากับท่าน มาพอสมควรครับ หลวงปู่บุดดา ท่านก็มาสงเคราะ หลวงปู่ครูบาวงค์ บ่อยๆ หลวงปู่ หล้าตาทิพย์ หลวงปู่ ที่ เป็นพระสุปฏิบันโน อีกมากมาย หลวงคำแสนเล็ก หลวงปู่คำแสนใหญ่ หลวงวัดพระบาทตากผ้า หลวงปู่ชุ่ม หลวงปู่พระบาท หลวง ๔ องค์ และอีกอย่าง ท่านพี่ พีทีโอท่านก็บอกกำลัง


ของท่านมาแล้ว กำลังของท่าน ไม่ถึงแบบหลวงปู่ปาน หรือพระศรี ที่หลวงพ่อท่านเคยพูด ท่านบอก พระโพธิสัตว์ ที่เรียงคิว ที่จะมาตรัสรู้ อีกเป็นแสนๆ พระองคื ที่มีบารมีเต็มแล้ว คำว่าเต็ม ขั้นไหนนั้นผมไม่ทราบ เพราะปรมัต มันมี ๓ ขั้น ๓ ชั้น หยาบ กลาง ละเอียด หรือ ต้น กลาง และปลาย กำลังย่อม ไม่เสมอกัน ถ้า ระดับ หลวงปู่ปาน หรือ พระศรีอริยเมตตรัย หรือพระโพธิสัตว์ ที่มาตรัสรู้ในกับนี้ ผมว่า ท่านขอได้ อยู่แล้ว และเข้าถึง พระอรหันต์ โดยตรง เพราะว่า ดู หลวงปู่ ปานท่าน ส่งหลวงพ่อไปเรียน กับ พระโพธิสัตว์ กับไปเรียนกับพระอรหันต์โดยตรง หลวงปู่ เนียม วัดน้อย อ.เมือง หรือ บางปลาม้า จ.สุพรรณ หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน อ.สองพี่น้อง สุพรรณบุรี หลวงพ่อสด วัด ปากน้ำ หลวงพ่อจง หลวงพ่อเดิม หลวงพ่อเขียน

 

...สาธุ สาธุ สาธุ ดีแล้วครับท่านพี่ pco_ ที่แท้ก็เป็นลูกศิษย์หลานศิษย์ท่านพ่อแม่ครูบาจารย์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต เหมือนกัน ผมบวชอยู่วัดป่าวิเวกอาศรม สาขาที่127 วัดหนองป่าพง บ้านท่าลาด ต.เหล่าน้อย อ.เสลภูมิ จ.ร้อยเอ็ด วัดวิเวกฯท่านหลวงปู่มา ญาณวโรถวายให้ท่านหลวงปู่ชา สุภัทโท เป็นสาขาวัดหนองป่าพงตอนปี พ.ศ. ๒๕๒๒ วัดวิเวกฯมีอะไรแปลกๆครับ ไปอยู่ใหม่ๆตอนดึกๆเที่ยงคืนตีหนึ่ง จะได้ยินเสียงทำวัตรเช้ามาจากที่ศาลา ได้ยินชัดเจนเหมือนใช้เครื่องขยายเสียงแถมไฟศาลาก็เปิด ผมรีบอุ้มบาตรหอบจีวรวิ่งไปศาลา กลัวไม่ได้ฉันข้าวเช้า พอไปถึงศาลามืดตึ๊ดตื๋อเงียบสนิทไม่มีใครประตูก็ล็อค หลังๆได้ยินไม่ค่อยสนใจไม่ถึงตีสามไม่ลุก พระองค์อื่นก็เจอเหมือนกันจนทุกวันนี้ก็ยังได้ยินกันอยู่เหมือนเดิม {ศาลาหลังนี้เคยมีท่านสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณสมเด็จพระสังฆราช (วาสน์ วาสโน)และพระสายครูบาจารย์มั่นมาพักหลายองค์ หลวงปู่อ่อน ญาณสิริบ้าง ท่านเจ้าคุณวัดเลยหลงบ้าง} เคยถามท่านหลวงพ่อว่าเสียงใครทำวัตร ท่านบอกเทวดาเขาทำวัตรเช้ากัน วัดวิเวกนี่มีอะไรแปลกๆเยอะครับ เคยได้ยินหลวงพ่อเล่าให้ฟังว่าวัดนี้แต่โบราณเป็นบ้านเมืองขอมเก่า ถูกโรคห่าลงคนตายกันเกือบหมดเมืองเขาเลยย้ายเมืองไปอยู่ที่ใหม่ ตรงนี้เลยทำเป็นป่าช้า วันพระใหญ่บางทีจะมีคนเห็นลูกไฟดวงใหญ่สว่างเจิดจ้าลอยอยู่เหนือวัด บางทีผมนอนอยู่ข้างกุฏิหลวงพ่อก็เห็นเหมือนดาวลอยข้ามตัวผมเข้าหน้าต่างห้องหลวงพ่อ แต่ถ้าพระองค์ใหนทำตัวขี้เกียจไม่เดินจงกรม ไม่นั่งสมาธิ ไม่ทำกิจสงฆ์ ฉันเช้าแล้วเอนฉันเพลแล้วนอนนี่ อยู่ไม่ได้โดนเทวดาไล่หนีหมด ถ้าไม่หนีก็สึก ถ้าองค์ไหนขยันทำกรรมฐานนี่เขาชอบมาก อยู่ได้สบาย ปัจจุบันนี้ผู้คนเริ่มมาปฏิบัติธรรมกันที่วัดเยอะครับ มาจากที่ไกลทั้งนั้น คนใกล้ๆไม่ค่อยรู้จักท่านหลวงพ่อเลย มันน่าแปลกใจ
...ท่านพี่บุญทรงครับเรื่องนิกายผมไม่ถือหรอกครับ พระอาจารย์ของผมมีทั้งที่เป็นมหานิกายทั้งธรรมยุติ เป็นคฤหัสถ์ก็มี ผมไม่ยึดว่าเป็นพระเป็นโยมขอแต่สอนกรรมฐานผมได้ผมกราบเป็นศิษย์หมดครับ

 

.....ขอต่อครับ ช่วยท่านพี่pco_ หน่อย ข้าพระพุทธเจ้าขออาราธนาพระบารมีสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ มีสมเด็จองค์ปฐมเป็นประธาน บารมีพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ บารมีพระธรรม บารมีพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย บารมีพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย บารมีคุณครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบกันมา มีหลวงปู่ปาน โสนันโท วัดบางนมโค หลวงปู่พระราชพรหมยาน วัดจันทาราม ท่านพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต วัดป่าหนองผือ ครูบาอาจารย์เฒ่าหลวงปู่ทองรัตน์ กันตสีโล หลวงปู่กินรี จันทิโย วัดกัณตะศิลาวาส
หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง และหลวงพ่ออภญญา อาจาโร วัดป่าวิเวกอาศรม เป็นที่สุด พ่อแม่ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย พรหมและเทวดาทั้งหมด แลกุศลผลบุญทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้วตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันเพื่อให้ได้สำเร็จแก่พระอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณในอนาคต จงช่วยให้พระอรหันต์ที่ออกจากนิโรธสมาบัติใหม่ๆ มาโปรดท่านพี่บุญทรงด้วยเถิด ถ้าไม่เกินกฎแห่งกรรม และถ้าไม่มีพระอรหันต์มาโปรด ก็ขอให้มีความคล่องตัวในการทำมาหากิน อย่าเป็นหนี้เป็นสินอย่าเจ็บอย่าจนด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ.