... แล้วเราจะเล่าให้ฟัง ...

https://www.youtube.com/watch?v=5Vj6mGs-IZk

<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/5Vj6mGs-IZk" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

แนวทางการสอนของพระอาจารย์ครรชิต ณ บ้านจิตสบาย มีทั้งหมด 9 ตอน

 

สวัสดีครับพี่อ้อ ผมน้องต้อ(รัชวิศว์) ไม่รู้ยังจำน้องได้หรือเปล่าครับ ^_^

ผมได้ไปทำตามที่พี่อ้อบอกไว้เรียบร้อยแล้วนะครับ

องค์พระคล้ายๆ "หลวงพ่อโตวัดพนัญเชิง" มากเลยครับ
พอดีไปเล่นน้ำสงสารที่อยุธยา ตอนนั้นเค้ากำลังทำพิธีห่มผ้าองค์พระพอดี
ผมกับครอบครัวได้เข้าจับจีวรพระพอดิบพอดีเลย
ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ หรือเปล่าวันนั้นผมดีใจมากๆๆๆๆๆ

ถ้ามีการบอกบุญเรื่องทาสีองค์พระ รบกวนพี่อ้อแจ้งให้ทราบด้วยน่ะครับ ขอบคุณครับพี่อ้อ

 

สวัสดีเช้าวันเปิดเรียนวันแรก ที่ 16 พ.ค. 2556 เขียน ณ บ้านหมอใจ facebook

... บ้านกลับมาสู่ความสงบอีกหน ถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม ... วันนี้เด็กตื่นแต่เช้ามืด ตื่นเต้นกับการเปิดเรียนภาคใหม่ ชั้นใหม่ ... แถมรองเท้าใหม่อีกต่างหาก ... เท้าโตไวมาก ... ตอนนี้ใส่รองเท้าเกือบจะ size ของผู้ใหญ่แล้ว อีกเบอร์เดียว ... แม่มีปาดเหงื่อ ... เพราะรองเท้าเปลี่ยนปีละคู่เลย ... เล่าให้ลูกฟัง ตอนแม่เรียน รองเท้าใส่ 3 ปีเปลี่ยนครั้งหนึ่ง หรือไม่ก็ต้องขาดโน่น ขาดนี่ มีซ่อมอีกต่างหาก เย็บจนไม่มีที่จะเย็บ จนมันหมดสภาพจริงๆ นั่นแหละ ถึงจะเอ่ยปากขอสตางค์ตาไปซื้อรองเท้านักเรียนใหม่ ... สกายทำตาปริบๆ เพราะนึกภาพตามไม่ออก ... โชคดีที่วันซื้อรองเท้า มีน้องนักเรียน ชั้นมัธยมปลาย มาทำ Past Time น้องใส่ชุดนักเรียน และ รองเท้าเก่าๆ ขาดๆ ซึ่ง ขาดจนกระทั่ง นิ้วหัวแม่โป้งเท้า หลุดออกมาครึ่งนิ้วเท้า เห็นร่องรอยแห่งความสมบุกสมบัน จนแทบจะไม่เห็นเนื้อรองเท้าสีดำ ... ชี้ให้สกายดู ... บอกลูกว่า ... ถ้าแม่เป็นแม่ของพี่เขา แม่จะภูมิใจในตัวพี่เขามาก ... และแม่ก็เชื่อว่า แม่ของพี่เขาก็ภูมิใจในตัวพี่เขามากมายเช่นกัน ... สกายถามว่า ... เพราะอะไร แม่อ้อถึงภูมิใจพี่เขา ... ชี้ให้ลูกดูที่รองเท้าของพี่เขาทั้งสองข้าง ... เห็นอะไรไหม ... สกายบอกว่า เห็นรองเท้าพี่เขาขาด ... ใช่!! พี่เขาไม่เห็นอาย หรือเคอะเขินเลย พี่เขาใส่ด้วยความภูมิใจ เพราะนั่นคือ หงาดเหงื่อแรงงานของพ่อและแม่ ที่ซื้อให้พี่เขาด้วยความตั้งใจ ... พี่เขาถึงใส่รองเท้าคู่นี้ด้วยความตั้งใจ และ ถึงที่สุดจริงๆ ... ของกายเหรอ พอขาดหน่อย ... แม่รองเท้าขาดแล้ว ... ทีนี้เห็นหรือยัง ของพี่เขาขาดจนแทบจะไม่เห็นเนื้อรองเท้าเลย พี่เขายังใส่เลย ... แม่ถึงภูมิใจไง เพราะนั่นหมายถึง ... “ ลูกรู้จักค่าของรองเท้า ที่พ่อแม่ซื้อให้ด้วยความรัก และ ตั้งใจ ” ... มองหน้าสกาย แบบ จิกตาใส่ ... สกายหลบตา ... “ ครับแม่ สัญญาว่า คู่นี้ จะรักษาไว้ให้นานเลยครับ ” ... 55555 สำเร็จ ขู่ ได้ผลจริงๆ ด้วย

... เช เพียร่า รีสอร์ท กับ การปฏิบัติธรรมการเคลื่อนไหว 14 จังหวะ แนวทาง หลวงพ่อคำเขียน #3 ...

... วันสุดท้ายของการปฏิบัติแล้ว ... ถึงแม้เมื่อคืน น้องหมาทั้งหลาย ไม่ได้ส่งเสียงทักทายมาก็จริง ... แต่ก็นอนไม่หลับอยู่ดี ... จนต้องลุกขึ้นมานั่ง ... น้องที่ไปปฏิบัติร่วมกัน ... เขาลุกขึ้นมาเดินจงกรมตอนตี 1 เดินเงียบมาก ... เราก็นั่งภาวนา ... เพราะนอนไม่หลับ ... จนกระทั่ง ตี 3 กว่าๆ ... ก็ลุกขึ้นเตรียมจัดข้าวของใส่กระเป๋า ... อาบน้ำ จนกระทั่งเกือบตี 5 จึงได้ไปทำวัตรเช้า ... พระอาจารย์เริ่มสอนหลังจากทำวัตรเช้าเสร็จ ... แล้วจึงพาพวกเรา เดินจงกรมกันอีกหน ... เหมือนกับวันแรกที่ได้เดิน ... แต่เช้านี้ ดูหลายๆ คน สดชื่น และ เบิกบาน เสียง ซี้ด อุ๊ยส์ โอ๊ย แทบจะไม่ได้ยินเหมือนวันแรกเลย ... จนกระทั่งกลับมาที่ศาลาปฏิบัติ พระอาจารย์ก็สอนอีกรอบจนกระทั่งปล่อยให้พวกเรา ได้ทานอาหารเช้ากัน ... วันนี้ จัดเต็ม ... แม่ครัวก็จัดเต็มเช่นกัน ... อิ่ม อร่อย เต็มกำลัง กันทุกคน ... หลังจากทานเสร็จพระอาจารย์ให้พักครึ่งชั่วโมง จึงเริ่มเรียนต่อ ... พระอาจารย์ย้ำเตือนเราให้ รู้ตื่น ในทุกอิริยาบถที่เราได้ทำ ... ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง นอน กิน หรือ แม้กระทั่งเข้าห้องน้ำ ... ให้รู้ว่ากำลังทำอะไร ให้ทำด้วยความตั้งใจ กินก็กินด้วยความตั้งใจ ... ให้รู้ตัวตลอดเวลา ... ในความรู้สึกของตนเอง ... คือ ตั้งใจในทุกการกระทำของตนเอง ... จิตจะได้ไม่ฟุ้ง ไปจับเอาโน่นนี่ นี่นั่น มาคิด ให้เป็นทุกข์กันอีก ... วันนี้พระอาจารย์เล่าเรื่อง “ ใยแมงมุม ” ให้เราฟัง ... ท่านเล่าว่า ลูกศิษย์ท่าน คนหนึ่ง โทรรายงานเรื่องใยแมงมุม ... เธอไปห้างสรรพสินค้า แห่งหนึ่ง ... เห็นป้าย “ SALE ” ... ก็มุ่งหน้าเข้าไป ... เดินสำรวจไปทั่วร้านว่า จะมีของ sale ชิ้นไหน ถูกใจเธอบ้าง ... ปรากฏว่า ... ใจไปสะดุดที่กระเป๋าใบหนึ่ง สวยเก๋ เท่ห์ และ สง่างาม ถ้าหาก ได้ถือ หรือ สะพายกระเป๋าใบนั้น ... จิตก็นึกภาพตามไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ว่า หากได้กระเป๋าใบนั้นไว้ครอบครอง จะถืออย่างไร ใส่เสื้อผ้าชุดไหน ถึงจะเข้ากับกระเป๋าใบนั้น ... ว่าแล้ว ก็เดินวนรอบที่ 1 ... ใจก็ฉุกคิดถึงเรื่องบทเรียน ในเรื่องการเจริญสติกับพระอาจารย์ ... เดินวนรอบที่ 2 ... ก็นึกถึงคำสอนของพระอาจารย์ แต่ใจมันก็จดจ่อ อยากได้ อยากได้ เสียเหลือเกิน ... เดินวนรอบที่ 3 คำสอนพร้อมกับประโยชน์ใช้สอยจริงๆ บวกกับ ความอยากได้ มันตีกันอยู่อย่างนั้น ... พระอาจารย์ถามพวกเราว่า ให้ทาย ว่าลูกศิษย์คนนั้น เดินวนกี่รอบ ... พวกเราก็ตอบ 3 รอบบ้าง 4 รอบบ้าง บางคนก็ว่า คงซื้อแล้วหล่ะ ... พระอาจารย์บอกว่า ... เขาเดินวนกระเป๋าใบนั้น 7 รอบ ... พวกเราส่งเสียงอื้ออึง ... “ โอ้โห!! ” ... ท่านถามต่อ แล้วทายสิ ลูกศิษย์คนนั้น ได้กระเป๋าใบนั้น กลับบ้านหรือเปล่า ... บางคนตอบว่า ได้ บางคนตอบว่า ไม่ได้ ... ฉันตอบบ้าง ... หนูว่า เขาเดินไปรอบที่ 7 รอบนั้น แล้วคว้ากลับบ้านค่ะ ... พระอาจารย์มองหน้าอิฉัน ... แล้วพูดว่า .. “ ใจร้าย ” .. อิฉันถามว่า ทำไมล่ะคะพระอาจารย์ ... เขาเดินรอบที่ 7 แล้วตัดใจทันที ... ไม่เอาดีกว่า ... ตอนนี้ ใยแมงมุมที่พระอาจารย์สอน มันกำลังพันใจเขา กิเลสมันกำลังพันใจเขา ให้เขาสนองความต้องการ ความอยากของตนเอง ... กระเป๋าที่บ้าน เยอะแล้ว บางใบ ซื้อมาด้วยความอยาก ใช้แค่ครั้งสองครั้งเอง ... แล้วใบนี้ซื้อไป ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสใช้ตอนไหน ... ใช้ใบเดิมๆ ที่มีอยู่ “ ก็พอแล้ว ” ... แล้วเขาก็เดินออกจากร้านเลย ไม่หันกลับไปอีกเลย ... พระอาจารย์ตอบเขาว่า ... ดีแล้ว “ เปรต ” ในใจของเธอ ได้ออกไปแล้ว รู้ไหม เธอเกิดเป็นเปรตกี่ชาติ ... 7 ชาติ ทีเดียวเลยนะ เพราะวนมันตั้ง 7 รอบ ... พวกเราหัวเราะ ... อิฉันส่งเสียงไปด้วยตาละห้อย ... “ โห!! ถ้าเป็นหนู หนูคงตัดใจไม่ได้ ซื้อไปรอบที่ 7 นั่นแหละ ... แสดงว่า หนูต้องเป็นเปรตไปตลอดชาติแน่เลย ” ... พระอาจารย์ตอบ ... นั่นแหละ ... พระอาจารย์ถึงว่า เธอ “ ใจร้ายไง ” ... ไม่รักตัวเอง 55555 พวกเราหัวเราะกันทั้งศาลาปฏิบัติ ... พี่คนหนึ่งที่ไปด้วยกัน คือพี่อ้อย ... พี่อ้อยบอกว่า ... หนูไม่รอให้ถึงรอบที่ 7 หรอกค่ะ ... รอบที่ 2-3 หนูก็สอยแล้ว ... 555555++

... เมื่อทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย ... พระอาจารย์ให้รีบขึ้นศาลาปฏิบัติ ... ถึงเวลาที่เราต้องสารภาพบาป!! เอ้ย!! ไม่ใช่ ... เล่าถึงความรู้สึกที่ได้มาที่นี่กัน และ ได้อะไรกลับไปบ้าง ... พี่ต้อม ... เชิญผู้ที่จะแสดงความรู้สึกกัน ... ไม่มีใครยกมือ ... จนกระทั่ง พี่ต้อมเชิญตัวแทนของแต่ละกลุ่ม ๆ ... กลุ่มของเรา มีพี่รี และ พี่ต้อย แม่ครัวผู้ใจบุญของเราทั้งคู่ ... คนแรกที่ทำให้เราประทับใจคือ พี่รี่ ... พี่รี่ บอกว่า เขาเป็นคนติดบุหรี่ ... และพยายามหาทางเลิกบุหรี่มานานมาแล้ว ... ปฏิบัติมาก็พอประมาณแล้ว ... จนกระทั่งลูกสาวบอกให้เลิก ... เขาก็ไม่สามารถเลิกได้ ... แต่วันนี้ พระอาจารย์สอนเขาเรื่อง กาย และ จิต ... เขารู้แล้วว่า เขาสามารถเลิกบุหรี่ได้จริง ... วินาทีนี้ เขาจะไม่แตะบุหรี่อีกเลย และ ตลอดไป ... พูดทั้งน้ำตา ... พร้อมทั้งขอบคุณเจ้าพระอาจารย์ ขอบคุณเจ้าของสถานที่ และ พี่ต้อม พี่ตุ๊ก ที่ได้ให้โอกาสเขามาทำครัว และ ปฏิบัติทำที่นี่ ... คนที่สองคือ พี่ต้อย ... พี่ต้อยไม่พูดอะไรเลย ... พอหยิบไมค์เท่านั้นแหละ แกตื้นตันใจ จุกที่คอหอย ... พูดได้คำเดียว “ ขอบคุณค่ะ ” แล้วแกก็ร้องไห้เลย ... พวกเราก็พลอยน้ำตาไหลตามแกไปด้วย เพราะตื่นตันใจ และอิ่มบุญไปกันถ้วนหน้า ... อีก 1 คนที่พวกเราจำพี่เขาแบบไม่ลืมแน่นอน ... พี่ผู้ชายคนนี้ ... แกเล่าว่า ... แกก็ไปปฏิบัติธรรมตามภรรยาหลายที่แล้ว ... ก็ไม่เห็นว่า จะได้อะไร ... จึงไม่ไป และคิดว่า ทำที่บ้านก็ได้ ไม่เห็นต้องตะลอนๆ ไปที่อื่นๆ เพราะไม่เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวเอง ... วันมาที่นี่ ภรรยา ก็ไม่ได้บอกว่ามาทำอะไร ... บอกแต่ว่า ไปเที่ยววังน้ำเขียวกันนะพี่ ... ผมก็เออ-ออ ... เห็นหยิบเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ก็ยังไม่เอะใจ ... เห็นมีแต่เสื้อขาว กางเกงขาว ... จนกระทั่งมาถึงที่ ... ผมก็มีเคือง ... หลอกผมมานี่ ... แต่พอเริ่มเรียนกับพระอาจารย์ ความคิดผมเปลี่ยนไปทันที ... ผมสัมผัสกับสิ่งที่พระอาจารย์สอนได้ในความเป็นจริง เป็นปัจจุบัน และ เดี๋ยวนี้ ... วันนี้ คนแรกที่ผมจะขอบคุณ คือ ภรรยาของผม ถ้าเขาไม่หลอกผมมา ... ผมคงไม่ได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นจริงแบบนี้ และขอบพระคุณพระอาจารย์ที่ทำให้ผมเข้าใจ และ รับรู้ สัมผัสได้จริง กับการปฏิบัติธรรม ผมจะทำต่อไป ด้วยความตั้งใจ จะนำทุกคำสอนของพระอาจารย์ไปปฏิบัติด้วยความตั้งใจครับ ... พวกเราปรบมือกันเสียงดังทั่วศาลากันทีเดียว ... และอีกคนที่ลืมไม่ได้เช่นกันคือ ... เจ้าของรีสอร์ท ... เขาเล่าว่า ... รีสอร์ทนี้ ตั้งชื่อเป็นภาษาฝรั่งเศส เป็นชื่อลูกสาว ... เพราะทำให้ลูกสาว เปิดมา 3 ปีแล้ว ตั้งใจว่าจะทำบุญรีสอร์ทกัน ... คุณต้อมซึ่งเป็นผู้จัดการ จึงเสนอ ให้เปิดเป็นการปฏิบัติธรรม ซึ่งก็เท่ากับได้ทำบุญเช่นกัน ได้เลี้ยงพระ และ เลี้ยงคน เช่นกัน ... ผมจึงได้ตกลงใจเห็นตามที่คุณต้อมว่ามา ... ผมก็เหมือนกับคุณผู้ชายเมื่อกี้ ที่เล่าเรื่องการปฏิบัติ ... ผมจากที่เคยขับรถพาคุณแม่ไปส่งและไปรับที่วัดตลอดเวลา ... จนคุณแม่เสีย ก็มาขับรถรับส่งภรรยาแทน ... ก็ยังไม่เห็นอะไรเกิดขึ้น ... แต่พระอาจารย์ทำให้ผมเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนที่จะหันมาปฏิบัติตามคำสอนของพระอาจารย์เช่นกัน เพราะเห็นผลเหมือนเช่นทุกๆ ท่าน ในที่นี้ ... และที่สำคัญ ... ลูกสาวผม ตื่นตี 4 และปฏิบัติธรรมตลอดทั้งวัน ร่วมกับพวกเราได้ ... ซึ่งผมบอกตรงๆ ว่า ผมไม่แน่ใจว่า เขาจะปฏิบัติได้หรือเปล่า ... แต่พอเห็นแบบนี้ ผมถือว่า ผมได้กำไรมากมาย เพราะทำให้ลูกสาวผมทำได้ และ ทำได้ตลอดเวลาเช่นกัน ... ขอบคุณครับ ... จากนั้น ได้เวลา ก็ขอขมากรรม กับพระอาจารย์ ขอขมากรรมซึ่งกันและกัน ... กราบลา และ แยกย้ายกันกลับบ้าน ... ด้วยความชื่นมื่นกันถ้วนหน้า ...

สาธุ สาธุ สาธุ บุญกุศลที่เกิดกับดิฉันในการปฏิบัติครั้งนี้ ขอทุกท่าน อนุโมทนา และ รับบุญร่วมกันเทอญ

สาธธรรมค่ะ
^ ^

 

.... เมื่อวันที่ 15 พ.ค. 56 ....

... เมื่อวานตื่นแต่เช้าพาพ่อไปหาหมอตั้งแต่ยังไม่ 6 โมงเช้า ... เป็นโรงพยาบาลของรัฐ ... ทุกๆ เช้าจะใส่บาตรทุกวัน ... เช้าเมื่อวาน ก็พะวง เพราะเคยใส่บาตรทุกวัน ... พอไปถึงโรงพยาบาล เห็นพระ ก็อยากจะหาโอกาสใส่บาตร แต่ก็ไม่สะดวก คนหนึ่งไปหาที่จอดรถ คนหนึ่ง ก็ต้องอยู่กับพ่อ ขาพ่อเดินไม่ค่อยสะดวก ต้องมีพยุงกันบ้างเป็นบางครั้ง ... เลยตัดใจ ... ก่อนจอดรถ ให้พ่อลงที่ร้านเย็นตาโฟเจ้าประจำซึ่งมาหม่ำกันทุกครั้งที่มาโรงพยาบาล ... คนหนึ่งไปหาที่จอดรถ คนหนึ่งรีบนำบัตรนัด ไปรับบัตรคิว แล้วรีบมาหาพ่อที่ร้านเย็นตาโฟ ... พอมาถึง ... เราก็เห็นพระท่านนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำที่เราเคยนั่งกัน ... พ่อจึงนั่งโต๊ะถัดขึ้นไปอีก 2 ตัว ... บอกพ่อให้มานั่งโต๊ะตัวที่สองกันเถอะ ... หนูจะดูข่าวทางทีวี ... พอขยับมานั่งโต๊ะตัวที่ 2 ซึ่งติดกับโต๊ะที่พระท่านนั่ง ... นั่งไปสักพัก ... พ่อเริ่มสั่งชามที่สอง ... เห็นพระท่านสั่งชามที่สองเหมือนกัน ... ฉันจึงฉุกคิดขึ้นมา ... ใครว่าฉันไม่ได้ใส่บาตร ฉันกำลังจะใส่บาตรต่างหาก ... ลุกขึ้นไปหาเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยว ... แอบกระซิบ ... บอกว่า ... โต๊ะที่พระท่านฉันท์อยู่ ฉันขอนมัสการถวายเช้าท่านทั้งหมด ... แล้วก็กลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม ... จู่ๆ ปะป๋าเจ้าของร้าน ก็เดินมาที่พระ ... ยกมือขึ้นพนม ... “ หลวงพี่ หลวงพี่ ... โต๊ะนี้ นิมนต์ถวายอาหารท่านทั้งหมดครับ ” ... หลวงพี่หันมามองหน้าอิฉัน ... แล้วก็ให้พรทันที ... ฉันรับพร ... และ อิ่มใจ ... ฉันได้ใส่บาตรแล้วในวันนี้ ...

สาธุบุญร่วมกันนะคะ
^ ^

 

สวัสดีเช้าวันศุกร์ สดชื่นกันถ้วนหน้านะคะ .. ^ ^

... ประมาณกลางเดือนมิถุนายน 56 คุณแม่จะนำเงินไปถวายเจ้าอาวาสวัดกุฎีทอง จ.อยุธยา เพื่อฉีดสีองค์หลวงพ่อโต ที่หลวงปู่โตพรหมรังสี ท่านได้สร้างไว้ เพื่อจะให้เสร็จก่อนเข้าพรรษา และ ห่มผ้าองค์หลวงพ่อ หลังจากที่ฉีดสีเสร็จสิ้นแล้ว ...

... ผู้ที่จะร่วมบุญสามารถติดต่อกับทางหลวงตาอ้วน เจ้าอาวาสวัดกุฎีทอง โทร. 035 766 309 หรือ ติดต่อสอบถามยี่ห้อ และ เบอร์ของสี ที่ทางวัดใช้ฉีดสีองค์พระ สามารถทำบุญด้วยสีเป็นกระป๋อง ซึ่งทางหลวงตาอ้วน บอกว่าประมาณกระป๋องละ 5,000 บาท หรือ จะร่วมทำบุญกับทางคุณแม่อิฉัน ตามเลขที่บัญชีข้างล่างนี้ ก็ได้ค่ะ เมื่อวันที่ได้นำไปถวายจะนำภาพมารายงานต่อไปค่ะ ...

ชื่อบัญชี นายไพรัช เรอุไร
ธนาคารกรุงไทย
สาขา การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย
บัญชี ออมทรัพย์
เลขที่ 387-0-03900-0

สาธุบุญกับทุกท่านด้วยค่ะ
^ ^

 

... ช่วงนี้ web เป็นไรหนอ ... อ่านอะไร ไม่ค่อยจะได้เลย ....

 

สวัสดีค่ำคืนวันจันทร์ที่ 20 พ.ค. 2556 เขียน ณ บ้านหมอใจ facebook

... ยินดี มีแต่รอยยิ้ม ...

... วันนี้ ได้ข่าวดี จากเจ้ากรรมนายเวรของอิฉัน คนหนึ่ง ... บอกว่า ... คนป่วยที่ส่งมาให้อิฉันนั้น ... ตอนนี้ ออกจากห้อง CCU มาอยู่ห้องธรรมดาแล้ว ... อาการดีขึ้น ... ได้ทำบุญบ้านเลี้ยงพระ ... ได้ยินข่าวนี้ ก็ยินดีกับเขาไปด้วย ... คนส่งมาก็พลอยยินดีกับเขา ... ฉันได้แต่ยิ้ม ... ยินดีด้วยไม่ได้มาก ... เพราะเป็นแค่คนกลางระหว่าง คนเป็น กับ สิ่งที่มองไม่เห็น ... เดี๋ยวเขาจะว่า ... อิฉัน ลำเอียง เข้าข้างคนเป็น ... 555 ไม่ได้ ไม่ได้ ... เราต้องเที่ยงตรงต่อหน้าที่ ... จะลำเอียงข้างใดข้างหนึ่งไม่ได้ ... เดี๋ยว “ เขาว่าเอา ”

... อีกอย่าง ... สำหรับบางคน ... โปรดช่วยฟัง เสียงของอิฉันบ้างเถอะนะคะ ... คนจะเป็น จะตาย ห้ามกันไม่ได้ ... ใครจะเกิด หรือ ใครจะไป ... ก็ห้ามกันไม่ได้เช่นกัน ... แต่ถ้าจะเกิด ... ผู้เป็นมารดา ... ในขณะท้อง ... หมั่นสร้างบุญ สร้างกุศล ... ฟังเทศน์ ฟังธรรม ... ถือศีล 5 ให้จิตใจผ่องใส ... ไหว้พระ ทำบุญ ... จิตที่เป็นกุศลดี ... ก็จะดึง จิตที่เป็นกุศลดี เข้าหา ... อย่างที่เขาเรียกว่า ... ผู้มีบุญมาเกิด กับ ผู้มีบุญนั่นแหละ ... แต่ถ้า ... ผู้เป็นมารดา ... ในขณะท้อง มีแต่ โทสะ โมหะ ... กิเลสบุกทุกทวาร ... รังเกียจ เดียจฉันท์ ... อิจฉา ริษยา ... อันนี้ ก็ไม่ว่ากัน ... แต่ให้สังเกตุ ... เด็กที่มาเกิด ก็ไม่ต่างอะไร กับอารมณ์ ของผู้เป็นมารดา ในขณะที่ท้องเขาอยู่ ... อย่างนี้เรียกว่า “ กฏแรงดึงดูด ” ... เอาแล้วสิ ... คนท้องทั้งหลาย ... เริ่มกลัวกันแล้วสิ ... ไม่เป็นไร ... ใครคิดไปแล้ว ... คิดใหม่ได้ ... คิดแต่เรื่องดีๆ ... ที่ทำให้กับคนรอบข้าง ให้กับตนเอง ... หมั่นให้ทานเป็นนิจ รักษาศีลให้พร้อม ... สวดมนต์ ไหว้พระ ตามวาระที่มี ... อย่าบ่นว่า ไม่มีเวลา ... คนท้อง เวลาเยอะแยะ 55555 ... เคยท้องมาก่อน จึงกล้าพูด ... ยิ้มเข้าไว้ โลกสดใสเสมอ ... พรุ่งนี้ พระอาทิตย์ ก็ขึ้นทางทิศตะวันออกแล้ว ... แสงแดด ส่องแสงมาอรุณสวัสดิ์ ให้กับเรา ให้กับวันใหม่ของเรา ให้กับชีวิตใหม่ของเรา ... ชีวิตเราเริ่มต้นได้ทุกวัน ... ฮึบ ฮึบ คนท้องสู้สู้ ...

... ส่วนคนที่เขาจะ “ ไป ” ... เมื่อถึงเวลา ก็ต้องปล่อยเขา “ ไป ” ... กฎพระไตรลักษณ์เกิดขึ้น และ ทำงานอยู่เป็นนิจ ... ไม่มีใครห้ามความตายได้ ... แต่ถ้าวาระนั้นมาถึง ... คนอยู่ก็ต้องทำใจให้หนักแน่น ... เพราะ ไม่ช้า ก็เร็ว ... ไม่มีอะไรแน่นอน ... แต่ถ้าเขาต้องไปจริงๆ ... อะไรล่ะ ที่จะทำให้เขา ไปสู่สุขคติ ... ใครที่ได้อยู่กับคนป่วย ... ให้กำลังใจเขาให้มาก ... พูดคุย บอกกล่าว เขา ถึง บุญ กุศล ที่เขาได้เคยสร้าง ได้เคยทำ ... จิตเขาจะไปยึดกับตัวบุญนั้น ... เมื่อจิตดับ ... จิตดวงนั้นก็ไปสู่ภพภูมิที่ดี ... ฉันเคยสงสัยเหมือนกัน ... ก่อนคุณตาจะเสีย ... ท่านมักพูดถึงแต่วัดที่ท่านเคยได้ นำผ้าป่า ไปร่วมสร้างโบสถ์ จนสำเร็จเสร็จสิ้น ... ท่านร่วมสร้างศาลาการเปรียญหลังใหญ่ ... แต่นั่น ไม่สำคัญเท่าโบสถ์ ... ท่านพูดตลอดเวลาเรื่องโบสถ์หลังนั้น ... จนวาระสุดท้าย ... สติท่านยังมีอยู่ ... ท่านว่า ท่านจะไปกับพระ ท่านจะไปดูโบสถ์ที่ท่านสร้าง ... จนสุดท้าย ทำบุญร้อยวัน ... ท่านบอกฉันว่า ... พาท่านเข้าโบสถ์ด้วย ... ให้ฉันขออนุญาตเทพเทวดา และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในโบสถ์นั้น ... ช่วงนั้น เข้าพรรษาพอดี ... ท่านว่า ท่านจะถือศีล ... จนเรื่องมากระจ่างก็ตอนที่ได้เรียนกับพระอาจารย์ครรชิตนี่แหละ ... พระอาจารย์เล่าเรื่องลูกศิษย์ที่เป็นพยาบาล ... เพื่อนของลูกศิษย์ท่าน นำคุณแม่มารักษาที่โรงพยาบาลที่ลูกศิษย์ของท่านทำงานอยู่ ... คุณแม่อยู่ห้องไอซียู ... ไม่รู้สึกตัว ... เพื่อนก็กังวล ... ฟูมฟาย ด้วยสติไม่มี กลัวคุณแม่จะหมดลมหายใจ ... ลูกศิษย์ของท่าน จึงนึกถึงสิ่งที่ท่านสอน ... บอกกับเพื่อนว่า ... ตอนที่แม่ดีๆ อยู่ แม่ชอบทำบุญอะไร ทำที่ไหน ... เพื่อนบอกว่า แม่ชอบใส่บาตร และ ฟังเทศน์ของหลวงตามหาบัว ... เพื่อนจึงบอกว่า ให้ชวนแม่ใส่บาตร พูดบ่อยๆ ... บอกว่าหลวงตามหาบัวท่านมารับบาตรด้วยองค์ท่านเอง ... เพื่อนมองหน้า แล้วพูดว่า ... อย่างนี้ ฉันก็โกหกสิ ... ลูกศิษย์จึงบอกว่า ... เออ! .. โกหกให้แม่มีสติ ไม่ดีเหรอ ... เพื่อนจึงทำตามที่เพื่อนบอก ...

“ แม่ แม่ เช้าแล้วนะ ... หนูเตรียมข้าวให้แม่แล้ว ... (พลางจับมือแม่ หยิบสิ่งของ) ... แม่รู้สึกไหม ... นี่ขันข้าวนะแม่ ... ข้าวกำลังร้อนๆ อยู่เลย ... นี่แกงส้มนะแม่ ... แกงส้มผักรวมด้วยนะแม่ ... แม่จับดูสิ ... ใส่ปลาช่อนที่แม่ชอบด้วย ... นี่ขวดน้ำนะแม่ ... แม่รู้สึกไหม ... นี่ขนมนะแม่ ... เป็นขนมชั้นอยู่ในถุง ... แม่จับดูสิ ... แม่รู้สึกไหม ... ขนมชั้นมีหลายสีทีเดียว ... มีสีชมพู สีเขียว สีม่วง ด้วยนะแม่ ... แม่ แม่ ... หลวงตาบัว มารับบาตรเราด้วยนะแม่ ... แม่เห็นหลวงตาบัวไหม ... ท่านเดินมาโน่นแล้ว ... แม่เห็นไหม ... (พลางแตะที่หลังมือแม่ เหมือนเป็นการสะกิดเรียก) ... หลวงตาเดินเข้ามาใกล้แล้วนะแม่ ... ตอนนี้ หลวงตายืนตรงหน้าแม่แล้วนะ ... แม่จับทัพพีนะ ... นี่ แม่จับทัพพีแล้ว ... ตักข้าวเลยแม่ ... ตักข้าวใส่บาตรนะ ... ข้าวร้อนๆ อยู่ในทัพพีแล้ว ... ใส่ลงในบาตรหลวงตาแล้วนะแม่ ... แม่ตักข้าวอีกทัพพีนะ ... หลวงตารอแม่ใส่บาตรอยู่ ... แม่หยิบถุงแกงนะ ... นี่แม่หยิบถุงแกงแล้วนะ ... แม่หยิบขนมนะ ... แม่กำลังหยิบถุงขนมใส่บาตรนะ ... แม่หยิบขวดน้ำนะ ... แม่หยิบขวดน้ำใส่บาตรแล้วนะ ... หลวงตาบัวยิ้มให้แม่ด้วย ... หลวงตากำลังจะให้พรนะแม่ ... แม่รับพรจากหลวงตานะ ... แม่ได้ยินไหม แม่จ๋า ... ”

... เพื่อนคนนั้น ทำอย่างนั้นอยู่ 5 วัน ... แล้ว ... แม่เขาก็ฟื้น ... นั่นเพราะสติ คำเดียว ... แม่เขาฟื้นขึ้นมา ... ก็เล่าให้ลูกฟัง ... ว่า แกได้ใส่บาตร หลวงตามหาบัว ด้วย ... ลูกก็ได้แต่ยิ้ม ... แล้วบอกแม่ว่า ดีแล้วนะแม่ ได้ใส่บาตรหลวงตาด้วย ...

... คนเฝ้า คนดูแลใกล้ชิด หมั่นดูแล หมั่นเอาใจใส่ ... และมีสติ ที่จะนำสติของคนป่วย ได้พบเจอแต่สิ่งที่ดี ... ถ้าวาระนั้น เป็นวาระสุดท้าย ... ของคุณแม่เพื่อนจริงๆ ... แกก็ไปสู่สุขคติ ไปสู่ภพภูมิที่ดีค่ะ ... เพราะจิตเป็นกุศล ... แต่ถ้าห่วงหมา ห่วงแมว ห่วงลูก ห่วงหลาน ห่วงทรัพย์สมบัติ ... อาจจะไม่ได้ไปไหนก็ได้ ... พระอาจารย์ภาสกร ภาวิไล ท่านว่า ... อาจจะกลายเป็น “ จุ๊ จุ๊ จุ๊ ” ... ทักทายลูกหลาน ... เวลาลูกหลานออกไปเที่ยวผับ เที่ยวเทค ... เป็นจิ้งจกเกาะอยู่ฝาบ้านก็อาจเป็นไปได้ ...

สาธุธรรมค่ะ
^ ^

 

สวัสดีเช้าวันพุธ ที่ 22 พ.ค. 2556 ... แดดไม่แรง อากาศไม่ร้อนเท่าไร ... สบายใจดี ^ ^ เขียน ณ บ้านหมอใน facebook

... ไม่มีใคร ... ไม่ทุกข์ ... บนโลกใบนี้ ...
... ไม่มีใคร ... สุขตลอด ... บนโลกใบนี้ ...
... มีแต่ ... “ ใจ ” ... ที่แข็งแรง ...
... พาเราผ่านทุกข์ แบบยิ้มทั้งน้ำตา ...
... และพบสุข ... โดยรู้ว่า อีกไม่นาน ทุกข์ก็ผ่านมาเช่นเดียวกัน ...


... เมื่อทุกข์ มาเยือน ... ก็ไม่หวั่นไหว สะท้าน มากมายนัก ....
... เพราะรู้ว่า ... มันมาได้ มันอยู่ประเดี๋ยวเดียว ... มันก็ไปแล้ว ...
... เมื่อสุขมา ... ก็ไม่อ้าแขนรับ ... ยิ้มกว้าง ... ซะแทบมองไม่เห็นความทุกข์ที่ผ่านมา ... เพียงรู้แค่ว่า ... อ๋อ!! สุขมาแล้ว ... อืม สุขอยู่ไม่นาน ... เดี๋ยวก็ไปแล้ว ...

... อะไรก็ตาม ... มันมาได้ ... มันก็มีวันจบได้ ... เช่นกัน

... ปมชีวิตของตน ... ให้สติ .. ให้ใจที่แข็งแรง ... ของตน ...
... เป็นตัวแก้ปมของตน ... คนอื่นไม่สามารถแก้ปมที่ตนได้สร้าง ... ขึ้นมาได้ หรือ แก้แทนกันได้ ... เรียนผูก ก็ค่อยๆ เรียนแก้ ...
... ไม่มีใครตาย เพราะ ... ทุกข์ ... หรอก ... มีแต่ตาย ...
... เพราะ ... “ ใจที่อ่อนแอ ” ... ต่างหาก

อรุณสวัสดิ์วันพุธ ... สดชื่น สดใส ... ใจแข็งแรง ... กันถ้วนหน้า นะคะ ..

สาธุธรรมค่ะ
^ ^

 

... รายนามผู้ร่วมทำบุญฉีดสีองค์พระ และ ห่มผ้า หลวงพ่อโต วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ...

1. คุณกัญญาพัชร บุตรนาโค จำนวน 200 บาท
2. คุณสุวิทย์ ยาหา จำนวน 100 บาท
3. ในนามสายฝนฉ่ำเย็น 1,000 บาท

อนุโมทนา สาธุ ร่วมกันนะคะ ^ ^

 

เพิ่งเข้ามาอ่านกระทู้ ได้ความรู้ดีมีประโยชน์มากมาย เพิ่งอ่านหน้านี้หน้าเดียวก็ชอบแล้ว มีเวลาจะค่อยๆทยอยอ่านย้อนหลัง อนุโมทนาบุญทุกอย่างที่ทำด้วยนะคะ สาธุ

 

โอนเงินไปร่วมทำบุญทาสีหลวงพ่อโต 399 บาทเรียบร้อยค่ะพี่อ้อ ^^

 

^___^ อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ จ๊ะ น้องมิ้น FC ^ ^

 

สวัสดีย่ำค่ำของวันอังคารที่ 28 พ.ค. 256

... รายนามผู้ร่วมทำบุญฉีดสีองค์พระ และ ห่มผ้า หลวงพ่อโต วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ...

1. คุณกัญญาพัชร บุตรนาโค จำนวน 200 บาท
2. คุณสุวิทย์ ยาหา จำนวน 100 บาท
3. ในนามสายฝนฉ่ำเย็น 1,000 บาท
4. คุณจิรฐา เกษอมรวัฒนา 299.99 บาท
5. คุณมินทิรา แจ่มจันทรา 399 บาท
6. คุณละออง บุตรนาโค 200 บาท
7. คุณพ่อณรงค์ คุณแม่ศุภัคศิริ สุวรรณสิทธิ์, วีรวรรณ สุวรรณสิทธิ์, คุณณัฐนันท์ โพธิ์ผลิ 300 บาท

******** คุณนายแม่ หมายใจจะนำเงินไปถวายหลวงตาอ้วน วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ในวันที่ 9 มิถุนายน 2556 ค่ะ *********

อนุโมทนา สาธุ ร่วมกันนะคะ

 

สวัสดีวันพุธที่ 29 พ.ค. 2556

... เมื่อถึงเวลา ...

... ฉันเคยสงสัยอะไรมากมายในชีวิต ... เห็นอาจารย์บางท่าน ท่านเห็นฉัน ... ฉันก็พยายามที่จะติดต่อพบเจอท่าน ... เพราะอยากให้ท่านตอบปัญหา หรือ โจทย์ ที่ฉันเจอ ให้กับฉัน ในขณะที่ หมอดูทั่วไป ตอบให้ฉันไม่ได้ ... เพราะคำถามที่ตั้งขึ้น ... ไพ่ยิปซี หรือ แม้แต่การผูกดวง ก็ไม่สามารถตอบได้ ชัดเจน ... และอะไรที่มากมายกว่านั้น ... ฉันเจอท่านในงานไหว้ครู งานหนึ่ง ... ซึ่งงานนี้ คุณแม่ถูกเชื้อเชิญไป ... ฉันในฐานะลูก ... ก็ต้องพากันไปทั้งครอบครัว ...

... งานไหว้ครูครั้งนั้น ... เขาจัดที่วัด เพราะสถานที่ของเขาไม่เอื้ออำนวย ... จึงได้จัดขึ้นที่วัดใกล้บ้าน ... เจ้าภาพตั้งปรัมพิธี ศาลเพียงตาขึ้นกลางแจ้ง ... นำพระพุทธรูป และ เศียร ครูบาอาจารย์ ... ตั้งเป็นลำดับชั้นในศาลา ... เมื่อรถเริ่มจอดเข้าที่ ... ฉันเหมือนคนแก่ ... เพราะไม่สามารถยืดตัวได้ ... ฉันบอกกับสามีว่า ... ฉันขอนั่งข้างนอก ฉันไม่เข้าไปนั่งในศาลานั้น ... เพราะอาการที่ฉันเป็น ... คล้ายๆ คนมีองค์ ที่เขาว่ากันนั่นแหละ ... น้ำหู น้ำตาไหล ... หาว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ... จนกรามปวดร้าวไปหมด ... ผ้าเช็ดหน้าที่เตรียมไป ก็ชื้นแฉะไปด้วย น้ำมูก น้ำตา ... พ่อเลี้ยง และ คุณนายแม่ เข้าไปอยู่ในศาลา เรียบร้อยแล้ว ... แต่ก็อดที่ชำเลืองมองลงมาดูฉัน ... ที่นั่งอยู่นอกศาลาไม่ได้ ... เพราะอาการที่ฉันเป็น หนักกว่า ที่แม่เคยเป็นเสียอีก ... ก่อนหน้านี้ ... ฉันปฏิเสธ กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่มาก ... ฉันฟังทุกอย่างที่แม่เล่า ... แต่ใจจะรับหรือปฏิเสธนั่น ก็อีกเรื่องหนึ่ง ... และสำหรับฉัน ... ทิฐิสูงมากมายขนาดนั้น ... คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะยอมรับ ... เพียงแค่ได้ยิน หรือ เห็นแค่ตา ... เวลาไปทำบุญ หรือ ไปวัดไหนๆ กับแม่ก็ตาม ... แม่จะมีอาการอาเจียนลม ออกมา ดังมาก ... หรือไม่ก็หาวดังๆ อยู่หลายๆ หน ... บางทีก็รำคาญเหมือนกัน ... แต่ความเป็นลูก ได้แต่มอง ... บางทีก็อายคนอื่นเหมือนกัน ... เพราะแม่อาเจียนเสียงดังมาก ... ตาแดง หน้าแดง ... หาวเสียงดังมาก ... ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ... จนบางครั้ง ถึงขั้นคิดไปไกลว่า ... “ แม่แกล้งทำหรือเปล่า ” ...

... จนมาเจอกับตัวเอง ... อาการที่เคยก้าวล่วงแม่ ... เกิดกับฉัน ... แบบ ... ตบหน้าฉาดแรงๆ ถึงแรงมาก ... ให้รู้ว่า ... สิ่งที่แม่เป็น ... เกิดขึ้นจริง ไม่ใช่เกิดจากการแกล้งเป็น หรือ เรียกร้องความสนใจ ... งานไหว้ครูงานนั้น ... ฉันนั่งหน้าแดง หน้าดำ ทั้งอาเจียน ทั้งหาว ... อยู่อย่างนั้น จนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง ... คนที่นั่งข้างๆ ชั้น ... มองหน้า เหมือนดั่ง ... องค์จะลง ก็มิปาน ... ประหนึ่งว่า ... ถ้าองค์ลง ... ใจคงหมายจะขอเลขเด็ด ... ว่างั้นเถอะ ... จนกระทั่ง ... ได้เวลาประมาณหนึ่ง ... แม่เดินมาเรียก ... ถามว่า ฉันเป็นยังไงบ้าง ... อย่าอั้นไว้เลย ... ปล่อยออกมา ... ไม่อย่างนั้น ก็จะทรมาณอยู่อย่างนี้ ... เห็นว่าเป็นมาหลายชั่วโมงแล้ว ... แม่บอกว่า ข้างในศาลา มีอาจารย์คนหนึ่ง ... แม่สัมผัสได้ว่า ... ท่านมีบารมี ... และเหมือนท่านจะตอบคำถามของฉันได้ ... สามีจึงพาฉันเข้าไปในศาลา เพื่อเข้าแถว ให้ท่านเป่ากระหม่อมเพื่อเป็นสิริมงคล ... ในขณะที่ฉันเข้าแถว ... ข้างหน้าของฉันคือ สามี ... ถัดจากสามีไป เป็นหญิงแม่ลูกอ่อนคนหนึ่ง ดูจะเป็นวัยรุ่นอยู่ ... ฉันเห็นท่านยิ้มแย้มให้กับหญิงคนนั้น พร้อมทั้งท่านเป่ากระหม่อมหญิงคนนั้นในเวลาอันรวดเร็ว ... พร้อมกับเจิมหน้าผากให้ ด้วยแป้งร่ำ ... พอถึงคิวของสามีฉัน ... ท่านยิ้มให้และใช้เวลามากกว่าหญิงคนนั้น ... และพอถึงฉันเท่านั้นแหละ ... ในขณะที่นั่งต่อหน้าท่าน ท่านไม่ยิ้ม พร้อมทั้งจิกตาใส่ฉัน เหมือนกับดุเล็กๆ ... แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมท่านไม่ยิ้มให้ฉัน ทั้งๆ ที่ท่านยิ้มให้ทุกคน ... ในขณะที่มองหน้าท่าน ... ฉันเห็นองค์พระพิฆเณศขึ้น เป็นเศียรที่ซ้อนกันขึ้นไปเป็นชั้น และ กายท่านใหญ่มาก กายท่านเป็นสีดำ ... ใหญ่จนฉันตกใจ ... สักพัก ท่านเริ่มเจิมแป้งร่ำให้ฉัน ... เท่านั้นแหละ ... ฉันควบคุมตนเองไม่ได้ ... ยกมือขึ้นผลักท่าน จนท่านเกือบตกเก้าอี้ ... แต่ท่านก็ต้านกำลังที่ฉันผลัก พร้อมทั้งยิ้มให้ฉัน แบบพึงพอใจ เหมือนดีใจกับฉัน ... ตอนนั้นฉันพูดไม่ได้ ปากปิดสนิท แนบแน่น ... มีเพียงสายตาเท่านั้น ที่ส่งถึงท่าน และบอกท่านด้วยใจว่า “ ช่วยหนูด้วย หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ ... ช่วยหนูด้วย หนูบังคับตัวเองไม่ได้ ” ... ท่านยิ้มกว้างขึ้น และพูดกับฉันว่า ... ดีแล้วนะ ... ดีแล้ว ... อย่าดื้ออีกนะ ... ฉันนั่งอยู่ในท่าผลักท่านอยู่นานทีเดียว ... จนทุกอย่างกลับมาอยู่ในสภาวะปกติ ... ท่านยิ้มให้ฉัน ซึ่งก่อนหน้านี้ ฉันไม่เห็นท่านยิ้มแบบนี้ให้ใครเลย ...

... จากนั้น คุณนายแม่ก็เชิญท่านมาทานอาหารที่บ้าน ... ฉันขับรถไปรับท่านพร้อมทั้งพ่อเลี้ยง และ สามี … ในขณะที่อยู่บนรถ ... ท่านบอกว่า ฉันเก่ง ที่สามารถปฏิบัติได้ และรู้แนวทาง ... แล้วท่านก็เล่าเรื่อง หลวงปู่โตพรหมรังสี หลวงปู่สิม หลวงปู่แหวน รวมไปถึงหลวงปู่มั่น และ สุดท้าย ท่านเล่าเรื่องหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ... ซึ่งฉันก็สงสัยเหมือนกัน ว่าท่านเล่าทำไม ... เพราะฉันไม่ได้รู้จัก หรือ รู้ประวัติครูบาอาจารย์ท่านเลย ... จนกระทั่งท่านมาถึงบ้าน ... คุณนายแม่ก็ซักถามในหลายๆ ประเด็น ... ส่วนใหญ่ ท่านจะหันมาตอบเรื่องของฉัน ... ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการแต่งกาย ... ท่านบอกแม่ว่า ... ถ้าวันหนึ่ง ฉันอยากนุ่งซิ่นห่มสไบ ก็จงปล่อยให้ทำ เพราะเขาจะนุ่งอยู่แต่ในบ้าน ... เขาไม่ได้บ้า ... แต่นั่นคือของเก่าเขา ... และชอบกินขนมเด็กๆ ... ไม่ได้กินซื้อมาดู มาชมก็เอา ... แม่จึงตอบไปว่า นิสัยฉันเป็นแบบนั้นจริง ... ชอบกินขนมไทยๆ แบบที่เด็กชอบ เช่น ขนมโก๋ ขนมชั้น ขนมถั่วตัด ฯลฯ บางทีซื้อมา กินนิดเดียว ก็ทิ้งแล้ว หรือไม่ ก็เก็บใส่ตู้เย็นจะหมดอายุ ... ท่านบอกว่า นั่นแหละ ปล่อยเขา อย่าไปว่าเขา ... จนท่านบอกอะไรหลายๆ อย่าง ที่ฉันฟัง ทั้ง อึ้ง และ สงสัย ... ว่าฉันไปสัมพันอะไรหนักหนากับคนเหล่านั้น ... ฉันถามท่าน ท่านตอบฉันว่า ... “ หนังสือชีวิตเล่มนี้เป็นของเธอ ... เธอต้องเป็นผู้เปิดอ่าน และ พบคำตอบด้วยตัวของเธอเอง ... ฉัน หรือ ใคร ก็ไม่สามารถตอบให้เธอได้ทั้งนั้น ... ต่อเมื่อถึงเวลา วันหนึ่ง หนังสือเล่มนี้จะเปิดให้เธอได้อ่านไปทีละหน้า ด้วยตัวของเธอเอง ” ... และจากนั้นก็ไม่ได้เจออาจารย์ท่านนี้อีกเลย

... จนกระทั่ง ฉันมีเหตุให้ต้องไปไหว้พระธาตุทางเหนือ 10 พระธาตุ ... ฉันไปเจอท่านที่พระธาตุเจ็ดยอด จังหวัดเชียงใหม่ ... ฉันเชื่อว่า ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ... เพราะบ้านท่าน อยู่ไม่ไกลจากบ้านฉัน ... ทำไมฉันไม่เจอท่านที่นี่ล่ะ แต่กลับไปเจอท่านที่พระธาตุเจ็ดยอด ... ในเวลาที่จะกราบพระธาตุพอดี ... ฉันได้ยินเสียงอาจารย์ จำเสียงท่านได้ ... ก็ตรงปรี่เข้าไป และกราบสวัสดีท่าน ... น้ำตาแห่งความยินดีเกิดขึ้นกับฉัน ... ฉันบอกท่านว่า ฉันดีใจมากมายที่ได้เจอท่านที่นี่ ... ท่านบอกฉันว่า ... ไม่ใช่ตอนนี้ เราเคยเจอกันมาก่อนแล้ว ... ณ ที่นี่ เช่นกัน ... ฉันบอกท่านว่า ตอนนี้ หนังสือของฉัน ได้เปิดให้ฉันทีละหน้าแล้ว ... ฉันรู้แล้ว ว่าฉันเป็นใคร ... แต่ทำไมฉันต้องมาทำหน้าที่อะไรนี่ ... แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป ... เพราะมีบางคำถามที่ฉันไม่ได้คำตอบ ... ท่านก็ตอบเช่นเดิม ... ท่านบอกว่า ... หนังสือของเธอ เธอต้องเป็นคนเปิดอ่านเอง ... แต่ละหน้า ... คือแต่ละช่วงเวลาของเธอ ... อย่าได้เร่งเร้าเวลาให้เกิดขึ้น ... จงตั้งมั่นใน ทาน ศีล สมาธิ ของเธอ อย่างสม่ำเสมอ ... เมื่อถึงเวลา หนังสือหน้าต่อไป ก็จะเปิดให้เธอ ได้เรียนรู้ ได้อ่านของเธอเอง ...

... ฉันขอกอดท่าน พร้อมกับน้ำตาแห่งความปิติยินดี ... ท่านก็น้ำตาคลอเช่นกัน ... บอกฉันว่า ... จงศรัทธา และ เชื่อมั่น ในสิ่งที่เธอเป็น และ ได้สัมผัส ... เพราะนั่นคือ คำตอบของชีวิตเธอทั้งหมด ...

... ทีนี้ ... พอใครมาถามเรื่องครูบาอาจารย์ ... หรือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เขาเหล่านั้นสัมผัสได้ แต่มองไม่เห็น หรือ สื่อไม่ได้ ... บางอย่างฉันบอกได้ก็จะบอก ... แต่บางอย่าง ฉันบอกไม่ได้ ก็จงอย่าได้พยายามเคี่ยวเข็ญ ... ให้ฉันต้องบอก ... เหมือนคำตอบที่ฉันได้รับ ... หนังสือของผู้ใด ... ผู้นั้นจะได้เปิดหนังสือเล่มนั้น ของตนเอง ... เมื่อถึงเวลา ... ไม่มีผู้ใดที่จะเปิดหนังสือของท่านได้ ... เพราะไม่ใช่หน้าที่ของเขา ... เมื่อถึงเวลา ทั่วฟ้า จรดดิน ... คุณก็จะรู้คำตอบชีวิตของคุณเอง ... เหมือนที่ฉันได้เปิดหนังสือของฉันด้วยตัวฉันเอง เช่นกัน .... บางท่านบอกว่า พระท่านบอกมาอย่างนี้ ... คุณอ้อช่วยตอบหน่อย ... ขนาดพระท่านยังตอบให้คุณไม่ได้เลย ... ฉันถือเพียงศีล 5 ... ฉันจะเอาตรงไหนมาตอบคุณ ... ขนาดฉันทำหน้าที่มาตั้งหลายปี ... ฉันก็พยายามหาคำตอบจากครูบาอาจารย์ ... ท่านก็ตอบฉันไม่ได้ ... ไม่ใช่ท่านไม่เห็นคำตอบ ... ท่านเห็นแล้ว ... แต่คำตอบเหล่านั้น ... ฉันต่างหาก ที่จะต้องเป็นผู้ได้รับคำตอบด้วยตัวฉันเอง ...

... หากคุณเชื่อมั่น และ ศรัทธา ในพระพุทธองค์ ในความดีงาม ในกุศลอันดีแล้วนั้นไซร้ ... คำตอบที่ได้ คงมิมีผิดเพี้ยนไปจากความเชื่อมั่น ความศรัทธา ที่คุณมีต่อพระพุทธองค์แน่นอน ... ในเมื่อปวารณาตน ตั้งอยู่ในศีล ในธรรมแล้วไซร้ ... ก็จงเชื่อในความดี และ กุศลดีที่กลับมาหาคุณเช่นกัน ... ตราบใดที่คุณยังมีความอยาก ... อยากให้เรื่องดีๆ เกิดขึ้นไวๆ ... อยากให้เรื่องร้ายๆ จบไวไว ... อยากเห็นครูบาอาจารย์ ... อยากได้ฌาณ ... อยากได้หูทิพย์ อยากได้ตาทิพย์ ... อยากช่วยคน ... ในเมื่อใจมีแต่ความอยาก ... ซึ่งเหล่านั้นคือ อาสวกิเลสทั้งสิ้น ... แล้วอย่างนี้ การปฏิบัติ หรือ เข้าใจในธรรม จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ... ลองตรองดู ...

... ถ้ามีคนมาทักทายว่า อีกหน่อยต้องช่วยคน ... เมื่อถึงวันนั้น จะเกิดการร้องขอขึ้นมาทันที ... เขาร้องขอให้ช่วย จงช่วยเขา ... แต่ถ้าเขาไม่ร้องขอ ... แล้วตั้งตนอยากช่วยอย่างเดียว ... ถูกวาระ และกาลเทศะ หรือ เปล่า ... ตรองดู ... ไม่ต้องกลัว ... เมื่อถึงเวลาที่จะต้องช่วยจริงๆ ... วันนั้น มีพลังมากมายพอที่จะอุ้ม เขาเหล่านั้น ที่วิ่งเข้าหาหรือเปล่า ... ตอนนี้ ยังไม่ใช่เวลา จงรวมรวบและเก็บพลังบุญของคุณเป็นเสบียงก่อนมิดีกว่าหรือ ... เพราะถ้าวันนั้นมาถึง ... พลังที่จะช่วยตนเอง ยังมิพอใช้เลย ... แล้วจะเอาพลังจากตรงไหนไปช่วยคน ... การช่วยคนในแต่ละปัญหาที่เข้าวิ่งมาให้ช่วย ... คุณต้องใช้พลังบุญมากมาย พลังที่คุณสะสมมานั่นแหละ ...

... สาธุ ยิ่งมีคนเกิดมาเพื่อช่วยคนมากเท่าไร ... ยิ่งดีมากเท่านั้น ... เพราะคนเหล่านี้จะเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ที่จะนำคนข้ามพ้นทุกข์ สู่นิพพานโดยพลัน ... ฉันถือว่า นั่นคือ เรื่องดี และ เป็นสิ่งดี ... ไม่ใช่เห็นแต่ตนเองดี แล้วไม่ดีกับคนอื่น ... อันนั้นฉันก็ไม่เอาเช่นกัน ... ยิ่งเขาเหล่านั้น ช่วยคนได้มากมายเท่าไหร่ ... นั่นหมายถึง ... ใจเขาเหล่านั้น พบธรรมในภพชาตินี้แล้ว ... เพราะเป้าหมายของพระพุทธโคดมบรมครูท่าน คือ การขนย้ายสรรพสัตว์เข้าสู่นิพพานให้ได้มากที่สุดนั่นเอง ....

... ฉันเคยบอกพ่อ (อาจารย์ของฉัน) ... ฉันต้องอุ้มคนเป็นแสน ฉันต้องเอาพลังมาจากไหน ... พ่อบอกฉันว่า ... มึงอุ้มคนเป็นแสน ... แต่กูอุ้มมึงคนเดียว ... มึงลองคิดดู ว่าใครมีหน้าที่ ที่หนักกว่ากัน ... แล้วการอุ้มครั้งนี้ ต้องใช้พลังบุญมากมายมหาศาลเท่าไร ... ตรองด้วยจิตดู ...

... สาธุ สาธุ สาธุ ... ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นลอยๆ หรอก ... ทุกอย่างเกิดจากลิขิตครึ่งหนึ่ง ... อีกครึ่งหนึ่ง มือของคุณนั่นแหละ ที่ลิขิตตัวคุณเอง ...

^ ^

 

สวัสดีบ่ายวันครูพฤหัสบดีที่ 30 พ.ค. 2556 #2

.... เห็นเขาว่ามา ดาวพฤหัสบดีเคลื่อนเข้าสู่ลัคนา ราศีเมถุน ราศีตุลย์ และ ราศีธนู ... เขาว่ามา ว่าจะมีแต่สิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับ 3 ราศีนี้ ... สาธุ ... บุญกุศลที่ได้สร้างในแต่ละท่าน ก็จะนำสิ่งดีๆ สู่ทุกราศีที่ได้สร้างบุญกุศลเช่นเดียวกัน ... ^ ^

... รายนามผู้ร่วมทำบุญฉีดสีองค์พระ และ ห่มผ้า หลวงพ่อโต วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ...

1. คุณ กัญญาพัชร บุตรนาโค 200 บาท
2. คุณ สุวิทย์ ยาหา 100 บาท
3. ในนามสายฝนฉ่ำเย็น 1,000 บาท
4. คุณ จิรฐา เกษอมรวัฒนา 299.99 บาท
5. คุณ มินทิรา แจ่มจันทรา 399 บาท
6. คุณ ละออง บุตรนาโค 200 บาท
7. คุณ พ่อณรงค์ คุณแม่ศุภัคศิริ สุวรรณสิทธิ์, วีรวรรณ สุวรรณสิทธิ์, คุณณัฐนันท์ โพธิ์ผลิ 300 บาท
8. คุณ อรวรรณ ปฐมรัตนภิบาล 500 บาท
9. คุณ ปราณี สุกมาเพียร 400 บาท
10. คุณ ประกายพฤกษ์ บัวหลวง 100 บาท
11. คุณ เตือนใจ คุณ ประดิษฐ แจ่มจันทรา 1,000 บาท
12. คุณ จักรกฤษณ์ คุณ นพวรรณ จิรากร 200 บาท
13. คุณ วินิจตา คล้ามแสง และ ครอบครัว 200 บาท

******** คุณนายแม่ หมายใจจะนำเงินไปถวายหลวงตาอ้วน วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ในวันที่ 9 มิถุนายน 2556 ค่ะ *********

อนุโมทนา สาธุ ร่วมกันนะคะ

 

.... สาธุ สาธุ สาธุ ... จำนวนผู้อ่านกระทู้นี้ คือ 4,000 คน ... ขอบุญกุศลที่เกิดขี้น จากการ เล่าบุญ กรรม เป็นธรรมทาน ... จงสำเร็จแก่ข้าพเจ้า และ ทุกคนที่เกี่ยวข้อง ผู้มีพระคุณของข้าพเจ้า ทุกๆ พระองค์ ทุกๆ ท่าน ทุกๆ คน ทุกๆ ตน รวมถึงบริวารทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวรของข้าพเจ้าทั้งหลาย และ กัลยาณมิตร กัลยาณธรรม ผู้แวะเวียน ผู้เยี่ยมชม ผู้ไม่เปิดเผยตน ทั้งหลาย ขอให้ได้รับบุญกันถ้วนทั่วทุกท่านเทอญ ....

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

 

สวัสดีย่ำค่ำของวันครูพฤหัสบดีที่ 30 พ.ค. 2556 #3

... รายนามผู้ร่วมทำบุญฉีดสีองค์พระ และ ห่มผ้า หลวงพ่อโต วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ...

1. คุณ กัญญาพัชร บุตรนาโค 200 บาท
2. คุณ สุวิทย์ ยาหา 100 บาท
3. ในนามสายฝนฉ่ำเย็น 1,000 บาท
4. คุณ จิรฐา เกษอมรวัฒนา 299.99 บาท
5. คุณ มินทิรา แจ่มจันทรา 399 บาท
6. คุณ ละออง บุตรนาโค 200 บาท
7. คุณ พ่อณรงค์ คุณแม่ศุภัคศิริ สุวรรณสิทธิ์, วีรวรรณ สุวรรณสิทธิ์, คุณณัฐนันท์ โพธิ์ผลิ 300 บาท
8. คุณ อรวรรณ ปฐมรัตนภิบาล 500 บาท
9. คุณ ปราณี สุกมาเพียร 400 บาท
10. คุณ ประกายพฤกษ์ บัวหลวง 100 บาท
11. คุณ เตือนใจ คุณ ประดิษฐ แจ่มจันทรา 1,000 บาท
12. คุณ จักรกฤษณ์ คุณ นพวรรณ จิรากร 200 บาท
13. คุณ วินิจตา คล้ามแสง และ ครอบครัว 200 บาท
14. คุณ ชวลิต - ด.ช.อนพัทย์ อุปกรณีย์กิจ คุณทัศนีย์ เปงอินทร์ 300 บาท
15. คุณ กองแก้ว คุณเพ็ญ คุณอภิชัย เปงอินทร์ 300 บาท


******** คุณนายแม่ หมายใจจะนำเงินไปถวายหลวงตาอ้วน วัดกุฎีทอง จ.อยุธยา ในวันที่ 9 มิถุนายน 2556 ค่ะ *********

อนุโมทนา สาธุ ร่วมกันนะคะ

 

ขออนุโมทนาครับ คุณอ้อ

ผมขอบคุณมากๆและซึ้งใจในสิ่งที่คุณอ้อแจ้งและอธิบาย และเมื่อวานเพิ่งคุยกันแล้วสายหลุดไป แต่ก็ทำใหได้มา เจอรายละเอียดในข้อความที่คุณอ้อเขียนนี้

วันนี้อยู่ๆก็ไข้ขึ้นมาเฉยๆ แต่แทนที่จะหลับกลับมาเปิดหน้านี้ทัั้งร้องไห้ ทั้งพิมพ์ ไม่มีเหตุผม
แต่ผมสัมผัสได้ว่าจุดเปลี่ยนที่ดีขึ้นแห่งปัญญากำลังจะได้รู้จากบทเรียนทั้งหมด
และเร็วๆนี้จะต้องกลับไปที่ๆบุญสัมพันธ์
ครูบาอาจารย์ท่านคงเปิดทางมาสั่งสอนผมแนะนำเร็วๆนี้แน่นอนครับ
ที่ผ่านมาเหนื่อยมากกับ.......... แต่ศรัทธาเต็มเปี่ยมครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีวันศุกร์ที่ 31 พ.ค. 2556 ที่เดี๋ยวแดดหุบ เดี๋ยวแดดโผล่ ... ทำตัวไม่ถูกเลย ... เดี๋ยวออกไปเดินกลางแดดซะเลยนี่ ผีในตัวจะได้ออกไปซะบ้าง ... 55555

… คุณอ้อ รู้ได้ไง !! …

… สองสามีภรรยา 1 ใน 3 คู่ ที่มักจะมาพบฉันที่บ้านอยู่เป็นประจำ 2-3 ครั้งต่อเดือน … จากคนที่ชอบดูหมอมาก … เมื่อไปที่ไหน ก็ประหนึ่งอยากลอง … ว่าเจ๋งจริงอ่ะเปล่า … จนวันหนึ่ง เธอมีเหตุให้ต้องผ่านหน้าบ้านฉัน และ สะดุด กับป้ายหน้าบ้าน “ บ้านหมอใจ ” … เธอถามกัลยาณมิตรของเธอ ว่า … “ อะไรกัน ในซอยหมู่บ้านแบบนี้ มีคลินิคหมอรักษาคนด้วยเหรอ … เอ!! แต่ดูแล้วไม่น่าจะเป็นคลินิคนะ น่าจะเป็นที่อยู่อาศัยมากกว่า ” … ด้วยความสงสัย … เธอจึงหาจังหวะในเวลาที่เธอมาบ้านกัลยาณมิตรของเธอ … มาด้อมๆ มองๆ หน้าบ้านฉัน … เผอิญวันนั้น พวกเราไปทำบุญเพิ่งกลับมาพอดี … คุณนายแม่ ลงรถก่อนฉัน … พอลงมาได้ก็ตรงปรี่มาที่ประตูบ้านเพื่อเปิดประตู … พี่สาวคนนั้นก็ตรงปรี่มาที่แม่ทันที … “ นี่บ้านหมอใจ ใช่ไหมคะ … คุณป้า ” … แม่ก็มองหน้าเขา พยักหน้า พร้อมกับตอบคำถาม “ ค่ะ ใช่ค่ะ ” … “ แล้วคุณป้าดูดวงหรือเปล่าคะ … ค่าดูเท่าไหร่ค่ะ … แล้วดูยังไงคะ ” … แม่มองเขาแล้วก็อมยิ้ม แถมส่งสายตามาที่ฉัน … ประมาณว่า … ของอ้อนั่นแหละ ตอบเขาหน่อยสิ … “ ป้าไม่ใช่หมอดูหรอกค่ะ … ลูกสาวป้าเขาปฏิบัติธรรมค่ะ … เขาเพียงแค่เห็นเท่านั้นเอง ” … พี่สาวคนนั้นเหลือบตามาที่ฉัน … สายตาและอาการของแก เหมือนกำลังโดนคุณนายแม่อำ หรือ ขำ กันแน่ … เพราะคุณนายเขามักจะใส่ชุดขาวเป็นประจำ … ผมขาวทั้งศีรษะ … ซึ่งต่างกับฉัน … ที่มักจะใส่เสื้อทุกสี นุ่งกางเกงยีนส์ … พี่สาวคนนั้นหันมามองมาที่ฉัน … แม่ยิ้ม แล้วบอกว่า ไม่ต้อง งง หรอกค่ะ … คนนี้แหละ “ หมอใจ ” … ตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้ เข้าปีที่ 3 แล้ว … ที่พี่สาวคนนี้ และ สามี มักจะแวะเวียนมาที่บ้านฉันเป็นประจำทุกเดือน … คนที่ให้กล้วยหอมหวีงาม หรูหรา ราคาแพง ที่แลกด้วยบุญอันมหาศาลนั่นแหละค่ะ …

… วันหนึ่ง ด้วยความที่เธอเห็นว่าฉันสามารถสื่อสารกับสิ่งที่มองไม่เห็น … เธอเชิญฉันและคุณนายแม่ ไปที่บ้าน เพื่อให้ดูศาลเจ้าที่ให้เธอ … เธอจะทำบุญเลี้ยงพระ และทำอะไรๆ เกี่ยวกับบ้านของเธอ … เมื่อฉันกับแม่ทำธุระเสร็จ … เธอพาฉันและทุกคน ไปทานอาหารร้านพี่สาวเธอ … ช่วงเวลานั้น เพื่อนของเธอแวะเข้ามาสมทบ … และทานอาหารด้วยกัน … สองสาวนั่งอยู่ตรงข้ามฉัน … คนหนึ่งเป็นคนปฏิบัติ … ฉันเห็นถึงแสงสว่างที่อยู่ในตัวเธอ … สายตาที่เธอมองมา … เห็นถึงซึ่งสายตาแห่งศรัทธาต่อพระพุทธองค์ เป็นอันมาก … แต่ก็ทุกข์ระทม กับ วิบากกรรมเป็นอันมากเช่นเดียวกัน … อีกคน … ช่างพูดช่างคุย … และพยายามชำเลืองมองดูฉันอยู่เป็นเนืองๆ … เพราะ … “ ไม่แน่ใจ ” … ว่าคนไหนกันแน่ … ที่เป็นหมอใจ … ด้วยอย่างที่บอกนั่นแหละ … แม่ใส่ชุดขาวทั้งชุด … ไม่ใช่ชุดชีนะคะ … กางเกงขายาวสีขาว เสื้อลูกไม้สีขาว … แม่ต้องใส่อย่างนั้น … เพราะอธิษฐานเรื่องทุกขเวทนาสังขารไว้ … สัจจะ ก็ต้องรักษาไว้เช่นเดียวกัน … คนอื่นไม่ทราบ … จึงมักมองว่า … “ แม่เป็นหมอดู ของ บ้านหมอใจ ” … จนกระทั่งเมื่อทานข้าวเที่ยงเสร็จ … เราวนกลับเข้าไปในบ้านหลังนั้นอีกรอบ … เพราะมีคิวให้คำปรึกษาอยู่ 2 คิว บวก กับ อีก 2 คิว ที่ตามมาสมทบ …

… สาวช่างพูดช่างคุย … ยิ้มแย้มแจ่มใส … เปิดประเด็นถามเรื่องธุรกิจ … ฉันมองหน้าเธอ … แล้วบอกกับเธอว่า … ถ้าฉันพูดอะไรไป ได้โปรดยกโทษ ยกอโหสิกรรมให้กับฉันด้วย … เหตุเพราะ

1. ไม่ได้เกิดจากเจตนา แต่ด้วยเรามีเวรกรรมซึ่งกันและกัน คุณเป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉัน … เหตุนี้จึงนำคุณมาเพื่อให้ฉันได้ใช้กรรมกับคุณ โดยการบอกกล่าวทางเดินให้แก่คุณ …

2. ในที่นี้ ไม่มีใครรู้จักคุณ ไม่รู้เรื่องราวในอดีตของคุณ และ ฉันก็ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกับใคร ฉันเพียงทำหน้าที่ของฉัน ในแต่ละครั้งเท่านั้น เมื่อบอกอะไรไปแล้ว นั่นคือ ฉันได้ใช้กรรมกับคุณเป็นที่เรียบร้อยแล้ว …

3. อะไรที่บอกไป คุณไม่ทำ กรรมเดินต่อไป ทุกข์ที่เกิดขึ้น เป็นของคุณ ไม่ใช่ของฉัน … ฉัน หรือ ใคร … สิ่งศักดิ์สิทธิ์องค์ไหน ก็ช่วยคุณไม่ได้ … เพราะไม่มีใครใหญ่เกินกรรม … ทุกอย่างที่บอกให้คุณทำ เป็นการสร้างบุญใช้หนี้กรรมด้วยตัวของคุณเอง … ผลที่ได้ จึงเป็นเพียงคุณเท่านั้นที่ได้รับ … ไม่ใช่ฉัน หรือ ใคร …

… เธอมองหน้าฉัน เหมือนฉันรู้อะไรมา … เธอพยักหน้า … และบอกกับฉันว่า … “ งั้นเต็มที่เลยค่ะ คุณอ้อ ” … “ ค่ะ เดี๋ยวจัดเต็มให้ ” … นี่ถ้าคนสนิทกันได้ยินคำนี้จากฉัน … เขามีหนาวสันหลังแล้วหล่ะ … ฉันบอกว่า … ให้เธอยกคำถามมาทั้งหมด แล้วถามเลย … เพราะคำตอบหรือต้นเหตุ มาจากจุดเดียว … ที่ทำให้ชีวิตของเธอ … วิบัติขนาดไหน … เธอถามเรื่องธุรกิจ ที่กำลังทำอยู่ และกำลังจะเริ่มต้น ถามถึงวิถีชีวิตของเธอกับสามี … ถามเรื่องลูก … ถามเรื่องหนี้สิน และ ระยะเวลาในการหมดหนี้สินเหล่านั้น …

… ฉันถามเธอกลับ … ว่า … ได้ทำสังฆทานให้ลูกบ้างไหม … ตั้งชื่อให้ลูกหรือเปล่า … นั่งสมาธิ หรือ ถือศีล 8 ให้ลูกบ้างหรือเปล่า … ที่คิดว่าทำอยู่น่ะ … มันน้อยกว่าที่คุณเอาชีวิต เอาลมหายใจ ไปจากเขานะ … เธอได้ยินแค่นั้น อาการตัวอ่อนของเธอเกิดขึ้นทันที … สีหน้าเธอเปลี่ยนไป อาการช่างพูดช่างคุย ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง … ก้มหน้า … ไม่มองตาฉัน … และร้องไห้ … อยู่อย่างนั้น … ฉันหยิบกระดาษทิชชู่ในกระเป๋า ที่เตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา ขึ้นมาให้เธอ … พอเริ่มเห็นสาวคนนี้ร้องไห้ … ทุกคนที่นั่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียง ต่างพากันแยกย้ายไปกันคนละทิศ คนละทางทันที … เหมือนเป็นสัญญาณที่มิได้นัดหมายกันไว้ … ฉันจึงพูดออกมาว่า … ร้องไห้เถอะค่ะ ร้องไห้พอ ร้องไห้ให้สาแก่ใจ … ใครที่เจออ้อแล้วไม่ร้องไห้ … นั่นถือว่า … แปลกแล้วหล่ะ … เพราะการสารภาพบาปกำลังจะเกิดขึ้น … นั่นหมายถึง เขาเปิดทางให้คุณได้ชดใช้ หรือ มีแสงสว่างที่จะทำให้ชีวิตคุณดีขึ้นบ้างแล้ว …

… ค่ะ คุณอ้อ … คุณอ้อเห็นหรือคะ … คุณอ้อรู้ได้อย่างไร … เรื่องนี้ หนูไม่เคยบอกใครเลย … กระทั่งสามีคนปัจจุบันก็ไม่รู้ … หนูก็พยายามทำบุญให้ลูกอยู่เรื่อยๆ … ไปที่วัด เขาก็ว่าลูกไปแล้ว … แต่คุณอ้อเห็น แสดงว่าเขายังไม่ไปใช่ไหมคะ … “ ค่ะ ” ฉันตอบ … “ น้องเขายังอยู่ และวันนี้ก็มากับคุณด้วย … เขาบอกว่า แม่พยายามจะทำให้หนูหายไปจากกรรมของแม่ … และคิดว่าใช้กันแล้วก็น่าจะจบ ” … พูดเท่านี้ เธอก็ยิ่งร้องไห้ใหญ่ … เธอบอกว่า เธอไม่ได้จะพยายามให้จบ แต่ที่ที่เธอไปทำให้ลูก … เขาว่า เขาส่งวิญญาณให้แล้ว … ฉันถามต่อ ถ้าส่งแล้ว ทำไมน้องมานั่งตรงนี้ล่ะคะ มาพูดแบบนี้ล่ะคะ … เชื่ออ้อหรือเปล่า … เธอบอกว่าเชื่อ … เพราะเรื่องนี้ ไม่มีใครรู้ เธอรู้อยู่คนเดียว … จากช่างพูดช่างคุย … เริ่มเป็นตั้งใจฟังว่าจะบอกอะไร จะให้ทำอะไร … ฉันบอกเธอว่า … ถ้าชีวิตของคนเรา มีอายุขัยเฉลี่ยอยู่ประมาณ 80 ปี … แล้วคนนั้น ถูกทำลายสังขาร ตั้งแต่ยังไม่เริ่มนับ 1 … แต่เขาต้องมีอายุขัยตามที่ถูกลิขิตมา … คุณว่าเขาจะอยู่ได้ยังไง … และจะอยู่กับใคร … ถ้าไม่ใช่แม่ของเขา … ถ้าแม่ไม่ทำอะไรให้เขาเลย … เขาจะอยู่กับคุณไปจนเกือบเท่าชีวิตของคุณ หรือ อาจจะอยู่กับคุณไปจนวันตาย … คุณว่ากรรมเหล่านั้น จะให้จบกันง่ายๆ หรือ … ฉันบอกต่อว่า เริ่มสวดมนต์นั่งสมาธิได้แล้ว … ไปถือศีล 8 ที่วัด บวชเนกขัมมะ ให้ลูกด้วย … ให้ทำบ่อยๆ รักษาศีลให้สม่ำเสมอ และเป็นประจำ … อยู่ที่บ้านก็รักษาศีล 5 ก็ได้ ไปวัดก็ถือศีล 8 ไป … เพราะเหล่านั้นเป็นบุญกุศลและบารมีทั้งหมดทั้งสิ้น … เขารอบุญตรงนี้อยู่ … ตั้งชื่อให้ลูก ใช้นามสกุลของเรา … และบอกเขาว่าตั้งชื่อในเขาว่าอะไร นามสกุลอะไร … น้อมบุญที่ได้ทำส่งให้เขา ไม่ว่าจะเป็นสังฆทาน หรือ กรรมฐานก็ตาม … บุญจากสังฆทานจะทำให้เขาไม่อด มีกิน มีใช้ … แต่บุญจากกรรมฐาน จะสามารถปรับภพภูมิของเขาได้ … อย่าทำเพื่ออยากให้เขาไปจากเราเร็วๆ … แต่ต้องทำเพราะสำนึกในความผิดนั้นแล้วจริงๆ … ทำเพื่อให้รู้ว่า “ แม่ขอโทษ ยกโทษให้กับความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของแม่ด้วยนะ ” … เมื่อภพภูมิเคลื่อนที่ … ถึงเวลา เขาก็ไปของเขาเอง … ทุกข์ทั้งหมดที่อยู่ในครอบครัวของคุณเวลานี้ … คือ กรรมจากการทำแท้ง … กรรมจากการผิดศีลข้อที่ 3 ของความเป็นลูกของแม่คุณ …

… เธอยกมือไหว้ฉัน ขอบคุณฉัน เพราะไม่เคยมีใครบอกกับเธออย่างนี้ … เธอจะทำตามที่ฉันบอก … พร้อมกับจะแนะนำสามีเธอมาให้ฉันได้ให้คำปรึกษาด้วย … ฉันบอกเธอว่า … ฉันกับสามีเธอไม่มีบุญและกรรมสัมพันธ์กัน ยังไงๆ ซะ ก็ไม่มีวันได้ให้คำปรึกษา … และอีกอย่าง … อย่านำเขามาเลย .. เดี๋ยวความลับของเธอจะแตก … เธอหัวเราะ และ ปาดน้ำตา … เธอบอกว่า เธอแบกเรื่องนี้มานานมาก … เหมือนจะคอยหลอกหลอนเธออยู่ตลอดเวลา … เธอพยายามจะลืม แต่เธอลืมไม่ได้เลย … เธอรู้ว่าเธอทำผิด แต่เธอก็มีเหตุผล … วันนี้เธอได้คำตอบแล้ว … ฉันบอกว่า ฉันเข้าใจ … เพราะหน้าที่ฉัน คือ เข้าใจในเกมกรรมของเจ้ากรรมนายเวรของฉัน ... เพราะกรรมของคุณ คือ กรรมของฉันเช่นกัน … และฉันต้องเปิดประตูให้เขาเหล่านั้น … ก้าวข้ามผ่านพ้นประตูของเขาไปสู่ … ทางที่ควรเดิน ด้วยตัวเขาเอง … เพียงเท่านั้น จริงๆ … สำหรับหน้าที่ของผู้รับใช้ ผู้ขนถ่ายสรรพสัตว์ ...

สาธุธรรมค่ะ
^ ^