อาบน้ำตามแบบโบราณ ผิวดี ลดไขมันตกค้างในลำไส้

เคยได้ยินไหมว่า 'เพิ่งกินข้าวเสร็จอย่าเพิ่งอาบน้ำ' เพราะอาหารจะไม่ย่อย คนโบราณรู้อะไรที่เราไม่รู้...

เพราะกระเพาะต้องใช้เลือดในการย่อยอย่างมาก หากไปอาบน้ำ เลือดจะวิ่งมาที่ผิว ไม่ช่วยกระเพาะย่อยอาหาร ท้องก็จะอืด...สุดท้ายก็เน่าใน(เพราะการย่อยไม่สมบูรณ์ อาหารที่เหลือไปหมักหมมที่ลำไส้)

เมื่อเริ่มกินอาหารแล้ว..อย่าเพิ่งอาบน้ำ

วิธีการอาบน้ำที่ดีแต่โบราณก็คือ

ตอนเช้าให้อาบน้ำเย็น...เพื่อให้ร่างกายสดชื่น และควรอาบก่อนกินอาหารเช้าด้วย ส่วนตอนเย็นให้อาบน้ำอุ่น ทำให้ร่างกายผ่อนคลาย หลับสบาย

ความเครียดจากกิจกรรม ระหว่างวันจะถูกระบายออกไปทางรูขุมขน ไม่เก็บกักไว้ในหัวใจ

'หากความเครียด เก็บกักไว้ในหัวใจ' จะทำให้เป็นคนนอนหลับยาก ตื่นเช้ามาก็จะเพลีย นอนไม่อื่ม

แต่ถ้าตอนเช้าหากไปอาบน้ำอุ่น ก็จะทำให้เลือดถูกดึงมาที่ผิวมาก และระบายออกทางรูขุมขนที่เปิด เสียพลังงานแต่เช้า จะรู้สึกไม่สดชื่นแต่กลับผ่อนคลาย ไม่อยากทำอะไร ซึ่งจริงๆ แล้วในตอนเช้า เป็นเวลาที่กระเพาะทำงานได้สูงสุด ย่อยอาหารได้สูงที่สุด ดังนั้นพวกนี้ต่อไปเรื่อยๆ จะกินอาหาร แล้วย่อยยาก ท้องอืด มีอาการเพลียหลังกินข้าว ต้องกินกาแฟ ตามลงไปจึงทำให้รู้สึกตื่นขึ้น สุดท้ายก็ติดกาแฟอีกด้วย อาหารที่ย่อยไม่หมด จะเน่าที่ภายในลำไส้ ก่อให้เกิดสิวฝ้า เพราะของเสียต้องถูกระบายออกทางรูขุมขน

ควรอาบน้ำเย็นในยามเช้าแทน(อุณหภูมิที่ทนได้ ไม่จำเป็นต้องมาจากตู้เย็น แต่อาบแล้วรู้สึกเย็น) เพื่อจะช่วยให้รูขุมขนปิด พลังชี่ถูกเก็บไว้ในกาย พร้อมกับทำงานได้ตลอดทั้งวัน สังเกตได้เลยว่าจะรู้สึกมีกำลังมากขึ้น ไม่อ่อนเพลีย

เทคนิคช่วยทำให้หน้าเด้ง...

คือในยามเช้า ให้เอาน้ำเย็น(เจี๊ยบ)มาล้างหน้า... (ในสมัยก่อน น้ำฝนในตุ่มก็เย็นชื่นใจแล้ว แต่ในเมืองจีน น้ำเย็นถึงใจเลย ส่วนยุคเรา แนะนำให้เอามาจากตู้เย็นเลย) เนื่องจากที่ใบหน้าเป็นเส้นลมปราณหยางทั้งหมด ลองเอาน้ำเย็นมาล้างดู จะรู้สึกอุ่น และสดชื่น เลือดมาเลี้ยงเยอะขึ้น ผิวหน้าจะไม่หย่อนยา นง่าย บางคนจะเกิดปรากฎการณ์ 'อมชมพู' โดยมิได้คาดหมาย ดวงตาจะสดใส เปล่งประกาย

 

ตาสว่างยามเช้าด้วย "น้ำขิง"

ขิงเป็นพืชล้มลุกมีลำต้นใต้ดินมีลักษณะคล้ายมือหรือที่เรียกว่า “เหง้า” เปลือกเหง้ามีสีเหลืองอ่อนแต่เนื้อภายในมีสีเหลืองอมเขียว จัดเป็นพืชตระกูลเดียวกันกับข่า ขมิ้น โดยขิงอ่อนมีสีขาวออกเหลือง รสเผ็ดและมีกลิ่นหอม ยิ่งแก่จะยิ่งมีรสเผ็ดร้อน ลักษณะเป็นกอสูงประมาณ 90 เซนติเมตร ก้านใบเป็นกาบหุ้มซ้อนกัน ใบ เป็นใบเดี่ยวออกสลับเรียงกันเป็นสองแถว มีรูปร่างคล้ายใบไผ่ ปลายใบเรียวแหลม ดอก มีสีขาวออกเป็นช่อบนยอดที่แยกออกมาจากลำต้น ดอกมีลักษณะเป็นทรงพุ่มปลายดอกแหลม มีเกล็ดอยู่รอบ ๆ ดอกจะแซมออกมาตามเกล็ด ผล มีลักษณะกลมแข็ง

ขิงมีคุณสมบัติขับลม แก้ท้องอืด จุกเสียด แน่นเฟ้อ คลื่นไส้ อาเจียน หอบ ไอ ขับเสมหะ ซึ่งสารสำคัญในน้ำมันหอมระเหย จะออกฤทธิ์กระตุ้นการบีบตัวของกระเพาะอาหารและลำไส้ ฉะนั้น คนที่มีอาการเมาค้าง คลื่นไส้ อยากอาเจียน แนะนำน้ำขิงร้อนๆ เพราะขิงมีสารเคมีที่เรียกว่า จินเจอรอลที่เป็นสารเคมีประเภทน้ำมันหอมระเหยที่ให้ทั้งรสและกลิ่นไม่เหมือนใคร การทำน้ำขิงให้อร่อยนั้น ควรบุบหัวขิงที่ไม่แก่จัดจนเกินไปต้มด้วยน้ำร้อนพอเดือด อย่าต้มนานเกินไปเพราะขิงจะเสียรสเสียกลิ่นไปได้มาก หลังจากนั้นคุณจะดิ่มเ ปล่าๆหรือเติมน้ำตาลเพิ่มรสชาดก็ได้

ส่วนผสม
1. ขิงสดขนาดหัวแม่มือ 1-2 แง่ง
2. น้ำสะอาดต้มสุก 1 แก้ว (150-200 ซีซี)
3. น้ำตาลทรายแดง 1-2 ช้อนชา

วิธีชง
ฝานขิงบาง ๆ ประมาณ 1 ขยุ้มมือ ใส่ถ้วยแล้วเติมน้ำเดือดจัด ๆ ให้เต็มถ้วยชา ปิดฝาตั้งทิ้งไว้พออุ่นก็ตักขิงออก เติมน้ำตาลทรายแดง 1-2 ช้อนชา ดื่มรวดเดียวจนหมด วิธีชงแบบนี้จะได้น้ำขิงที่สดใหม่ มีสรรพคุณยาเต็มที่ เพราะน้ำมันหอมระเหยจะไม่หนีหายไปไหน

วิธีต้ม
ใช้ขิงสดขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ ทุบให้แตก หรือหั่นเป็นแว่นก็ได้ต้มกับน้ำ 1 แก้ว ใช้ไฟอ่อน ๆ ต้มให้เดือดนาน 5 นาที แล้วยกลงเติมน้ำตาลตามต้องการ การดื่มน้ำขิงปกติควรดื่มวันละ 4 ครั้ง หลังอาหารและก่อนนอน ถ้าเตรียมน้ำขิงไว้ดื่มเป็นจำนวนมากขึ้นให้เพิ่มขิงและน้ำตามส่วน แต่ต้องกะให้ดื่มหมดภายในวันเดียวไม่ควรค้างคืน

 

เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ ค่ะ