[ประสบการณ์จริง] ให้รู้กันไป คนกับผี ใครเจ๋งกว่ากัน(ตอนที่ 3)วิ่งแข่งกับผีเป้า

ผีโพง เป็นผีตามความเชื่อพื้นบ้านทางภาคเหนือ ผู้ที่เป็นผีโพงเกิดจากเล่นไสยศาสตร์แล้วควบคุมวิชาในตัวเองไม่ได้ หรือปลูกว่านชนิดหนึ่ง เรียกว่าว่านผีโพง ซึ่งมีสีขาว รสฉุนร้อน เมื่อแก่จะมีธาตุปรอทลงกิน ทำให้เกิดแสงส่องสว่างแบบแมงคาเรือง

ผู้ที่เป็นผีโพง ในเวลากลางวันจะเป็นเหมือนผู้คนธรรมดา ๆ ทั่วไป แต่ตกกลางคืนจะกลายร่างเป็นผีโพง มีจุดเด่นคือ มีแสงสว่างหรือดวงไฟที่รูจมูก ออกหาของกิน ได้แก่ ของสกปรกคาว เช่น กบ, เขียด, ศพ หรือรกเด็กเกิดใหม่ เช่นเดียวกับผีกระสือ, ผีกระหัง หรือผีปอบ
โดยปกติแล้ว ผีโพงจะไม่ทำร้ายมนุษย์ แต่ถ้าหากถูกคุกคามก็จะจู่โจมทำร้ายได้เช่นกัน หากมีผู้ใดไปทำอะไรให้ผีโพงไม่พอใจ ผีโพงจะใช้คานหาบน้ำของแม่ม่ายขว้างใส่หลังคาบ้านผู้นั้น ซึ่งครอบครัวของผู้ที่โดนขว้างจะพบกับภัยพิบัติต่าง ๆ นานา

ผีโพงจะตายได้ เมื่อมีผู้ไปพบปะกับผีโพงเข้าอย่างจัง และทักว่าผีโพงแท้จริงแล้วคือใคร หากผ่านพ้นมาได้หนึ่งวันแล้ว ผู้ที่เป็นผีโพงจะตาย
ผีโพงสามารถถ่ายทอดให้แก่กันได้ ด้วยพ่นน้ำลายใส่หน้าหรือมีใครไปกินน้ำลายของผีโพงเข้า

 

ขอขอบคุณ คุณchaokhum มากๆด้วยครับที่ให้รายละเอียดผีโพง เรื่องของ จขกท. ยังมีต่อปูเสื่อรอครับ

 

อ้าวหายไปแล้วเจ้าของเรื่องเล่า

 

กำลังสนุกเลย 555 กลับมาเล่าต่อเร็วๆนะรออยู่จ้า

 

ต่อกันนะครับ
ผมขอบอกรายละเอียดนิดหนึ่ง พอผ่านสวนแตงไป แสงไฟที่จมูกหายไปครับ หรือมีรึเปล่าก็ไม่รู้ เพราะตอนนั้นยายแกทิ้งห่างยังไม่มากนัก แค่อึดใจเดียว ยายแกก็ทิ้งระห่างไปมาก หลุมขุดปู ขุดกบ ร่องน้ำเล็กๆ พูดง่ายๆ ก็คือหกล้มกันว่าเล่น แหม.....ยายวิ่งไปถึงบ้านไม่มีเสียงสักแอ๊ะ พอพวกผมไปถึงแค่ทางเข้าบาน หมาเห่าวิ่งตามเป็นโขยง แปลกแฮะ เสียงเอะอะโวยวายขนาดนั้นไม่มีแม้แต่คนเดียวออกมาดู พอไปถึงบ้านเพื่อนผม หมามันหยุดเห่า ปกติ คนยิ่งวิ่ง ก็ยิ่งเห่ายิ่งตาม พอถึงบ้านยาย ผมขอเรียงลำดับเพื่อนๆ ก่อน
อันดับหนึ่ง บักแสบ นั่งพิงรั้วบ้าน ไม่ได้เข้าไปในเขตบ้าน
อันดับสอง ผมครับ นั่งพิงต้นบก (ต้นไม้ชนิดหนึ่ง) ห่างจากบักแสบ ประมาณ 2 วา
อันดับ สาม สี่ สองเกลอ ห่างจากผมกับบักแสบ 2-3 วา
พูดง่ายๆ ก็นั่งล้อมรั้วบ้านยายนั่นแหล่ะ ทุกคนมีอาการ ดังนี้ ลิ้นห้อย หายใจแรง แรงจะยกแข้งยกขาก็ไม่มี (อาการเหนื่อยจัดน่ะ เคยเป็นไหม )
ส่วนอันดับที่ ห้า คือ หลานยาย ปู๊นนนนนนนนน.......นั่งอยู่ไกลๆ โน่น สายตาก็มองดูยายครับ อะฮ่า! ตอนนี้ล่ะครับที่กลัวกัน ไม่กล้าเข้าใกล้ยาย ส่วนผมกลับสงสารยาย รู้ไหมครับว่ายายทำอะไรอยู่ตอนที่พวกผมนั่งพักเหนื่อยล้อมยายอยู่นั่น ยายแกนั่งพับเพียบ พนมมือ โน้มตัวลงเล็กน้อย ในมือมีดอกสีขาวอยู่จำนวนหนึ่ง
บักทัน บักแสบ มึงสองคนไปเจรจา สองเกลอออกคำสั่งมา
โอ้ยยย (ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนน้อม ยอมทุกสิ่ง) มาแต่ทางได๋น้อ คือมาทางนี่ อยากได้อีหยังน้อ ยายสิประเคนหาให้ แก้วแหวนเงินทองยายมีบ่อึด ถ่าอยู่นี่เด้อยายสิไปขุดเอามาให่ ยายขออย่างเดียว ( พร้อมกับก้มลงหมอบกราบ ) อย่าบอกไผว่ายายเป็นจั่งซี่ นั่นเป็นคำพูดของยายในขณะนั้น พวกผมเลยบอกยายไปว่า ยาย ไม่ต้องกราบพวกผมหรอก พวกผมมาเที่ยวเล่น ไม่ได้มาเอาเงินเอาทองหรอก ยายเก็บไว้เถอะ พวกผมไม่บอกใครหรอกว่ายายเป็นอะไร ยายขึ้นบ้านเถอะพวกผมพักเหนื่อยสักครู่ เดี๋ยวก็กลับ ยายขึ้นไม่ได้ให้หลายยายมาเปลี่ยนหัวบันไดให้ก่อนถึงจะขึ้นได้ สองเกลอจึงเดินไปตามหลานซึ่งนั่งหลบมุมอยาไกลๆ มาพลิกบันไดให้ ยายขึ้นนอนสักพัก เราก็เอาเหล้าที่เก็บซ่อนไว้มากินสักพัก แล้วกลับวัด นอนหลับยังกะตาย
ตื่นเช้ามาอาบน้ำไปบิณฑบาต รอยฟกช้ำ รอยถลอกจากการหกล้ม ตกคันนา ตกหลุมขุดกบ ขุดปู เต็มไปหมดทั้งห้าคน พวกมึงสองคนพอแล้วเด้อ บักแสบ บักทัน เรื่องแบบนี้ไม่ต้องชวนกูอีก เออๆ แล้วกูจะไม่ชวนมึง แหม กูเห็นสองคนมึงออกเงินซื้อเหล้า ซื้อกับแกล้มอย่างดี กูก็นึกว่าพวกมึงชอบ ฮ่าๆ ๆๆ ๆๆ เสียงหัวเราะพวกผมห้าคนดังลั่นในห้องน้ำวัดตอนเช้ามืด
พวกผมก็เล่าเรื่องนี้กันเล่นๆ แต่ไม่บอกว่าเป็นใคร ที่ไหน ตามที่สัญญากะยาย
ยายพึ่งเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อนนี่เอง ก็แสดงว่า พวกเราไม่เคยบอกใคร
เป็นอุทาหรณ์ให้พวกชอบลองดีรู้ว่า อย่าไล่ผีกลางทุ่งนา เหนื่อยแทบขาดใจ หรือไม่ก็ฤดูเกี่ยวข้าว ห้ามเด็ดขาด

 

ขอบคุณครับ

 

คนที่มีเรือนใกล้กับเรือนของคนที่เป็นผีโพงเล่าให้ฟังว่า ได้เคยแอบดูพฤติกรรมของคนที่เป็นผีโพงมาโดยตลอด จึงได้ทดลองวิธีการแกล้งผีโพงตามที่คนโบราณบอกไว้ว่า คืนไหนที่มีฝนตกปรอยๆ เขาจะแอบดูตั้งแต่คนที่เป็นร่างสื่อลงจากเรือนไปที่ทุ่งนา เขาจึงไปยกบันไดเรือนของคนที่เป็นผีโพง กลับเอาข้างล่างขึ้นข้างบน หรือสับเปลี่ยนบันไดกับเรือนอื่นที่อยู่ใกล้กัน (การยกบันไดสมัยโบราณไม่ยาก เพราะบันไดทำด้วยไม้ไผ่ และมีขั้นบันได้ 3-5 ขั้นเท่านั้น จึงมีน้ำหนักเบา ยกย้ายได้ง่าย) เมื่อผีโพงกลับจากการหากินจะขึ้นเรือนไม่ได้ เพราะเห็นว่าตัวเรือนเป็นของร่างสื่อแต่บันไดไม่ใช่ เมื่อตามไปดูบันไดเรือนที่อยู่ใกล้กัน เห็นว่าบันไดใช่ แต่ตัวเรือนไม่ใช่ ร่างสื่อของผีโพงจึงไม่กล้าขึ้นเรือน จะอยู่ใต้ถุนเรือนรอจนถึงเช้า เมื่อสว่างแล้วจึงทำทีถือไม้กวาด กวาดตามลานบ้าน เพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้คนในครอบครัวรู้ แต่การแกล้งผีโพงต้องระวังตัวให้ดี เพราะผีโพงจะอาฆาตจองเวร

ตำนานผีโพง........

ครอบครัวใดที่มีสมาชิกในครัวเรือนเป็นผีโพง คนในครอบครัวเดียวกันจะไม่ค่อยรู้ เล่ากันว่าก่อนที่ผีโพงออกหากิน จะสะกดจิตทุกคนในครอบครัวให้หลับเป็นตาย (หลับสนิท) จนกว่าผีโพงจะกลับเรือน คนที่รู้เห็นจึงเป็นคนนอกครอบครัวนั้น

ในระหว่างที่ผีโพงกำลังออกหากินเขียด ถ้ามีใครที่ไปหาปลาพบเห็นเข้า ท่านห้ามเข้าไปใกล้ หรือถ้าเห็นหน้าและรู้จักคนที่เป็นร่างสื่อของผีโพง ก็อย่าได้ทักหรือเรียกชื่อเขา ให้หลีกไปเสีย เพราะอาจจะถูกผีโพงทำร้ายเอาได้

ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟังว่า มีคนหาปลาไปพบผีโพงในระยะใกล้จนเห็นหน้าและรู้ว่าเป็นใคร ผีโพงนั้นได้เข้ามาขอร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร โดยขอร้องอย่าได้บอกให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นผีโพง พร้อมกับควักสิ่งของที่ติดตัวไป เช่น แหวน เป็นต้น ให้แก่คนที่ไปพบ เพื่อเป็นค่าจ้างไม่ให้ไปบอกคนอื่นถ้าหากว่าคนไปเจอกับผีโพงเข้า แล้วเห็นว่าผีโพงนั้นเป็นใคร ผีโพงมักจะบอกว่า “มันเป็นวิบากกรรมของมัน ที่ต้องมาชดใช้กรรมแบบนี้” และอ้อนวอนอย่าให้บอกใคร ผีโพงก็จะเสก ใบไม้ ก้อนหิน ก้อนอิฐ หรือถ่านมี่ (ถ่านมี่ คือถ่านสีดำ ที่ใช้ก่อกองไฟในครัว) ให้กล้ายเป็นทองคำ แล้วเอาจ้างคนที่พบเห็น เพื่อที่จะไม่ให้บอกใคร ถ้าไม่รับปาก หรือไม่รับทองคำนั้นมา ผีโพงก็จะทำร้าย หรือทำให้เรากลายเป็นผีโพงเหมือนมัน

เมื่อรับทองคำนั้นมาแล้ว ตอนเช้าทองคำนั้นก็จะกลายเป็นใบไม้ ก้อนหิน ก้อนอิฐ หรือถ่านมี่ เหมือนเดิม คนที่พบเห็นจะต้องเก็บนี้เป็นความลับ แต่ถ้าจะบอกกับผู้อื่นก็ห้ามพูดชื่อ ว่าใครเป็นผีโพง ถ้าเกิดพูดชื่อออกไป ผีโพงจะมีญาณรับรู้ได้ทันทีว่าเราเอาความลับของมันไปบอกคนอื่น มันก็จะตามมาทำร้ายเราที่บ้าน โดยใช้ ก้านกล้วยแม่หม้าย (ก้านกล้วยแม่หม้าย คือก้านกล้วยที่เอาใบตองออกแล้ว เหลือใบตองส่วนปลายไว้นิดหน่อย) พุ่งข้ามหลังคา หรือใต้ถุนบ้าน

ฉะนั้นในคนสมัยก่อนมักจะบอกให้เราฟันก้านกล้วย ออกสอง 2 ท่อน หรือหลายๆท่อน เพื่อที่จะไม่ให้ผีโพงนั้นนำไปใช้ได้อีก

ชาวบ้านพบเห็นผีโพงครั้งสุดท้ายในช่วงปี พ.ศ. 2514 หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพบเห็นอีก


แหล่งข้อมูลจาก ชาวบ้านตำบนแม่นาวาง อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่

 

ผีโป่งหรือผีโพง ผีชนิดนี้ดุ ไม่ให้ต่อรองหรอกครับ ,ผีเป้า เป็นผีคนละชนิดกันนะครับ ลักษณะของแสง ก็ต่างกัน แนะนำได้นะครับผมมีความรู้ทางทฤษฎีไม่มาก เคยยิงครั้งหนึ่งตอนนั้นพ่อสอนผมล่าสัตว์ ปืนอยู่ในมือผม ผมเลยได้เป็นคนเหนี่ยวไก พ่อบอกว่า ผีโป่งหรือผีโพง ผีชนิดนี้ดุ มันมีฤทธิ์มากไม่ควรเข้าไกล้ ไม่เหมือนผีเป้า ฤทธิ์ไม่มาก

 

โอวว เล่าสนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ

 

ตำนานผีเป้า

ผีเป้า เป็นผีที่ชอบกินของสด คาว มักแอบออกหากินตอนกลางคืน เที่ยวจับกบเขียดกิน หากหากบเขียดกินไม่ได้ อย่างน้อย สุดท้าย ก่อนกลับขึ้นบ้าน ก็จะกินขี้หมา รองท้องไปพลางๆ


ผีเป้า ความจริง ไม่ใช่วิญญาณของคนที่ตายไปแล้ว แต่ ผีเป้า คือ คนที่ยังมีชีวิตอยู่นี่แหละ กลายเป็นเป้า

คำว่า “เป้า” หมายถึง คน หรือสัตว์ซึ่งปกติกินพืชเป็นอาหาร กินของสุกเป็นอาหาร เปลี่ยนไปชอบกินของเป็นๆ กินแบบจับได้ กินเลย ไม่ผ่านกระบวนการปรุงเป็นอาหาร

แมวเป้า หมายถึงแมว ที่จับสัตว์เป็นๆ กินเป็นอาหาร โดยมากมันเป็นแมวไม่มีเจ้าของ หรือแมวป่า แต่ว่าแมวบ้านทั่วๆ ไป ก็อาจกลายเป็นเป้าได้ หากเจ้าของไม่ค่อยให้อาหาร แมวตัวนั้นอดอยาก ไปหาจับหนู จับตุ๊กแก กิ้งก่า กินเป็นอาหารแทน นานเข้า ติดใจในรสชาติของสด กลายเป็นแมวเป้าไป ก็มี

คนที่เปลี่ยนไปชอบกินสัตว์เป็นๆ โดยไม่นำมาปรุงเป็นอาหาร เหมือนแมวจับหนูได้ กินเลยนั้น คือคนนั้นกลายเป็นเป้า เราเรียก คนเป็นเป้าว่า “ผีเป้า”

ผีเป้า เกิดจาก คนที่ใช้ว่านชนิดหนึ่ง นำมาเป็นมวลสารกายสิทธิ์ ช่วยให้ตนอาคมแก่กล้า ว่านชนิดนี้ บ้านข้าพเจ้าเรียกว่า ว่านเลือด หรือว่านเป้า ว่านเลือด ยางว่านจะมีสีแดงสดเหมือนเลือดและมีกลิ่นคาวเหมือนเลือด

ว่านชนิดนี้ ผู้เรียนอาคม มักปลูกไว้ข้างรั้วบ้าน สมัยก่อน ผู้ชายส่วนใหญ่ก็เรียนอาคมกันอยู่แล้ว การปลูกว่านนี้ไว้ในบ้าน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร และว่านนี้ ก็จัดเป็นสมุนไพรชนิดหนึ่งด้วย นั่นคือ หากนำมาเข้ายา ก็เป็นยา หากนำมาเข้าพิธี ก็เป็นมวลสารกายสิทธิ์

ว่านชนิดนี้ เมื่อเข้าพิธีแล้ว มีความเป็นกายสิทธิ์อะไรบ้าง ข้าพเจ้าไม่ทราบ ส่วนคนกลายเป็นเป้าได้ ก็เกิดจากรักษาข้อกำหนดไม่ได้ หรือภาษาอีสานเรียก ผิดข้อคะลำ ทำให้ตนควบคุมมวลสารกายสิทธิ์นั้นไม่ได้ สุดท้าย ตกอยู่ภายใต้อำนาจมวลสารกายสิทธิ์นั้น และกลายเป็น เป้า ไปในที่สุด

ผีเป้า ความจริงไม่ได้ออกหากินเฉพาะกลางคืนหรอก กลางวัน ก็หากิน เช่นกัน เช่นหากไปหาปลา จับปลาได้ มองซ้ายขวาไม่มีคนมองตน ก็กัดกินปลาเป็นๆ เลย แต่โดยส่วนใหญ่ มักได้ยินเรื่องเล่าว่า ผีเป้า มักออกหากินตอนกลางคืน คงเป็นเพราะว่า ปลอดคน กินได้ถนัด

คนที่เป็นเป้า ก็ใช้ชีวิตเหมือนกับคนปกติทั่วไป หากไม่มีใครไปเห็นจะจะ ตอนที่กำลังกินสัตว์เป็นๆ ก็ไม่มีใครรู้ แต่หากมีคนบังเอิญไปเห็นและรู้เข้าว่าใครเป็นผีเป้า ผีเป้านั้น ไม่อยากให้ชาวบ้านคนอื่นๆ รู้ กลัวจะอับอาย ก็อาจจะพูดต่อรอง ขอร้อง ให้ของแลกเปลี่ยน หรือไม่ ก็บอกว่า หากเปิดเผยให้คนอื่นรู้ เอ็งจะชิบหาย ซึ่งผีเป้ามีอาคมอยู่แล้ว การใช้ไสยศาสตร์ทำร้ายคนอื่น ก็ไม่ใช่เรื่องยาก คนที่เห็น จึงยากจะมีใครนำมาเปิดเผยต่อ

ผีเป้า เป็นได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง

ในหนัง มักทำให้ปอบกินของสดๆ กินไก่สด เป็นต้น ความจริงแล้ว ผีที่กินแบบนั้น ไม่ใช่ผีปอบหรอก แต่เป็นผีเป้า

 

เป็นแบบนี้นี่เองขอบคุณครับ ท่าน จขกท.หายเมื่อยแล้วตอน 4 เลยนะครับ

 

สนุกมาก ตื่นเต้นดีค่ะ 555

 

อืมมม... ผีแบบนี้น่าสงสาร แต่ถ้าเจอเองคงใจไม่กล้าพอจะวิ่งตามแบบนี้แน่ๆ... บุญกุศลใดที่ได้ทำมาก็ขออุทิศให้แก่ดวงจิตดวงวิญญาณของยาย ขอให้ยายพ้นทุกข์ทั้งปวงด้วยเทอญ สาธุ

รอติดตามตอนต่อไปอยู่จ้า

 

เล่าได้ฮามากค่ะ แต่น่าสงสารคนที่เป็นผีจังนะคะ

 

สนุกมากๆ ขอบคุณครับ

 

สนุกมากครับ มาอ่านต่อ อิอิ ขอบคุณครับ

 

เข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ ทำให้คิดถึงบรรยากาศแบบเก่าๆที่ต่างจังหวัดได้เลย ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ

 

สนุกมากค่ะขอบคุณมากค่ะ