เถียงพ่อแม่ มีแต่ตกต่ำ

เอ่อ ...แบบว่า แอบเถียงในใจตลอดเลย ก็รู้ว่ามันไม่ดีนะ แต่ก็อดไม่ได้ ก็เลยใช้โอกาสช่วงสงกรานต์ หรือไม่ก็วันแม่ กราบขออโหสิกรรมทุกปี แต่ก็เถียงใหม่ทุกปี แฮ่ ๆ [Embarrass

 

พ่อกับแม่ไม่อยากให้ไปวัด

อยากไปทำบุญที่โน่น ที่นี่ แต่พ่อกับแม่ไม่อยากให้ไป อยากไปบวชชีพราหมณ์ก็ไม่อยากให้ไป ต้องแอบไปโดยไม่บอก
พอให้พ่อเขียนแผ่นทอง แล้วให้อธิฐานถึงการเข้าใจธรรมะ พ่อก็บอกว่า ไม่!
ไม่อยากเถียงต่อกลัวพ่อจะบาปด้วย เลยไม่ได้ว่าอะไร

แต่จะทำอย่างไรดีให้พ่อกับแม่เห็นธรรมะบ้าง

 

เป็นเรื่องจริงมากๆนะครับ ผมมีปัญหากะพ่อมาก เมื่อได้ไปรักใครก็ผิดหวังพอมานั่งคิดโดนกระทำเมื่อเรากระทำกับแม่ไว้อย่างน่าตกใจ จนทำงานดี ได้ดี เเต่ก่อนที่ที่จะได้ดี มันแว๊ปในสมองผมว่า ตอนนี้อย่างน้อยผมก็ไม่เป็นภาระให้ท่าน ที่ผ่านมาพ่อเเม่เลี้ยงเรามาอย่างสุขสบาย เเล้ว ผมก็ได้ เอาพวงมาลัยไปกราบพ่อ เเม่ ขอขมาโทษ อย่างตั้งใจจิง ทันตาครับ ปีนั้นทั้งปี ผมมีเเต่เรื่องดีๆ มีเเต่ความสุข จากเคย ทะเลากับพ่อบ่อยๆ กลายเป็นคลายปมในใจกัน จากไม่คุยกันเลยหลายปี (นับคำได้ด้วยว่ากี่คำ) ครอบครัวรักกัน ผมคิดอะไรก็ได้ดังใจทุกอย่าง ผมคุยกับพ่อมาขึ้น ดูแลแม่บ้างยามว่าง รู้สึกชีวิตดีขึ้นทันตา ผู้มีพระคุณ เราควรกตัญญูนะครับ อย่าลืมเขาให้ชีวิต ให้ทุกๆอย่าง ท่านสร้างเรามาด้วยความรักที่ไม่มีเงื่อนไข ถ้าจะมีก็เเค่ อยากให้เราเป็นคนดี ทำงานดีๆ มีชีวิตทีดี เท่านั้น ท่านก็สุขใจอย่างที่สุดเเล้ว เราในฐานะเป็นลูกควรตอบเเทนท่าน อย่าลืมนะครับ รักท่านมากๆก่อนที่พวกท่านจะไม่อยู่ให้เรารัก จะมานั่งเสียใจภายหลัง ว่าไม่เคยทำอะไรตอบแทนท่านเลย

 

"ดิฉันเป็นคนนึงค่ะ ที่เถียงพ่อ,แม่ (แม้ท่านจะไม่ได้ให้กำเนิดดิฉันมาก็ตาม) ตอนที่ทำก็ไม่ได้คิด
อะไร ดื้อรั้นตามประสาวัยรุ่น เคยทำให้แม่เสียใจร้องไห้ (เป็นกรรมหนักมากที่สุด) เคยกราบเท้าขอ
ขมากรรมแล้วเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ยังเสียใจอยู่จนทุกวันนี้ค่ะ(รู้สึกผิดก็ต่อเมื่อสายไปแล้ว) และ
กำลังได้รับผลกรรมนี้อยู่ คือทำมาหากินไม่เจริญรุ่งเรือง ติดขัดตลอดเวลา(ดิฉันไม่ได้สำนึกผิดก็ต่อเมื่อ
ได้รับผลกรรมอยู่ หรอกนะคะ, รู้สึกออกมาจากหัวใจจริงๆ เสียใจจริงๆ ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่ให้เกิดขึ้น
แบบนั้นเลย)


ท่านใดที่พ่อ,แม่ยังมีชีวิตอยู่ อย่าละทิ้งหน้าที่ในการตอบแทนพระคุณ พระอรหันต์ในบ้านของ
ท่านให้ดีนะคะ ดูแลท่านให้สมกับที่ท่านเป็นผู้ให้กำเนิดเรามา ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ทำให้ท่านมี
ความสุข ดูแลท่านในยามที่ท่านเจ็บป่วย ต้องการความช่วยเหลือ "ไม่มีพ่อแม่ คนไหนไม่รักลูกหรอก
ค่ะ แต่ละท่านอาจจะแสดงความรักแตกต่างกันไป จนอาจทำให้เราคิดว่าท่านไม่รัก"


ก็เลยมีอาการน้อยใจบ้างเกิดขึ้น อย่าคิดเช่นั้นเลยค่ะ มันจะทำให้เราสร้างบาปขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว


ท่านใดที่ทำในสิ่งทีถูกที่ควรแล้ว คือการดูแลพ่อ,แม่ ปรนนิบัติท่าน เอาใจใส่ท่านแม้ในยามที่ท่าน
ทุกข์และสุข แสดงกตัญญุตาในการเป็นบุตรที่ดี ต่อบุพการีแล้วนั้น



"ดิฉันขอ, อนุโมทนา ในบุญนั้น จากใจ และขอให้ท่านเหล่านั้น จงเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม
ตราบจนกว่าจะสู่ นิพพาน เทอญ.'

 

ขออนุโมทนาค่ะ
กรรมใดที่ลูกได้ล่วงเกินคุณพ่อคุณแม่ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ขอให้คุณพ่อคุณแม่ อโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วย