กระทู้ทางผ่าน..ขอฝากด้วยค่ะ..พลีส > แชร์สัพเพเหระ

การปฏิบัติธรรมนั้นเป็นบุญใหญ่กว่าบุญใดใดในพุทธศาสนา
พระธรรมจะช่วยขัดเกลาจิตใจ ช่วยให้คิดดี ทำดี
อะไรที่ทำยากก็จะทำได้
ปฏิบัติธรรมแล้วจะสามารถอโหสิกรรมได้ง่าย
เพราะพระธรรมจะสอนให้แปรเปลี่ยนความโกรธด้วยความเมตตากรุณา

ปฏิบัติธรรมแล้วจะได้เสวยกรรมดีก่อน
ถ้าปฏิบัติธรรมไปเรื่อย ๆ จะได้เสวยกรรมดีไปเรื่อยๆ
กรรมไม่ดีก็ตามไม่ทัน หรือบางทีกรรมไม่ดีก็มีไม่นาน
พระธรรมจะช่วยขัดเกลาจิตใจให้รู้ คิดทำแต่กรรมดี
นั่นเท่ากับว่า การปฏิบัติธรรมสามารถปรับเปลี่ยนชะตากรรมได้

และถ้าเห็นใครทำความดีอยู่ควรสนับสนุน
อย่างน้อยที่สุด จิตใจที่ใฝ่ดีย่อมส่งผลให้เราได้รับความสุขอย่างแน่นอน
จง "พุทโธ" ให้มาก เจริญให้มากเพื่อใจจะได้ร่มเย็นเป็นสุข
ใจที่มีร่มเป็น "พุทโธ" นั้น
ความทุกข์จะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็เบาบางลงได้ จนไม่มี

 

หลังจากดูดวงงานนี้แล้ว คงปลีกวิเวกดีกว่า...เอาเวลาไปค้นหาอะไรที่เป็นประโยชน์แก่ตนเองบ้างแล้ว....เจ้...

 

พี่วีเป็นไงบ้าง เฮียอาการดีขึ้นมากแล้วใช่ไหม?? ว่างๆมาทักทายน้องๆมั่งนะ คิดถึงนะครับ....

 

กระทู้เอนเตอร์เทน สัพเพเหระ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มีคำถามมาถามแก้เครียดวันพระครับ


หลวงตารูปนึงอยู่วัดใกล้ท่าน้ำ มีลูกศิษย์อยู่ 1 ตัวเป็นหมาชื่อ ไอ้ดอสั้น มันเป็นหมาไทยหลังอาน ใครไม่รู้มาปล่อยไว้ที่วัด หลวงตาตั้งชื่อตามฝรั่งจากหนังกลางแปลงที่มาฉายที่วัดเรื่องอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าเรือในหนังมันล่ม นิสัยมันก็ชอบเล่นน้ำหน้าวัด เลยเอามาตั้งชื่อมันซะเลย

วันหนึ่งหลวงตาไปฉันเพลที่บ้านเจ้าสัวในตลาด ไอ้ดอสั้นก็ตามไปด้วย ไปถึงบ้านเจ้าสัวใหญ่โตโอ่อ่า หลวงตาสวดมนตร์แล้วเสร็จก็ฉันเพล มีเสียงเอะอะดังมาจากหน้าบ้าน พลัน เจ้าสัวย่องๆเข้ามากราบหลวงตาบอกว่า
หลวงตาครับ ไอ้ดอสั้นมันทำเรื่องแล้วครับ

อะไรรึ โยม ?

มันไปเอากับนังซู่ซี่ หมาพันธุ์ฝรั่งของผมครับ

อ้าว.......

นังซู่ซี่ผมจะเอาไปผสมพันธุ์กับหมาพันธุ์ดี นี่หมาหลวงตามาฟาดไปแล้ว เปิดซิงนังซู่ซี่ด้วย หลวงตาจะทำยังไง

อาตมาจะทำไงล่ะ แล้วโยมจะเอายังไง

ทั้งเจ้าสัว ทั้งหลวงตา นิ่งไปพัก มองหน้ากัน บรรยากาศเงียบงันและมาคุทันที

เอายังงี้ ....หลวงตาแทรกเสียงขึ้นมา
ไหนๆหมาของอาตมาทำไปแล้ว หมาโยมก็อารมณ์เดียวกัน มันถึงทำกันได้ เอางี้ถ้าหมาของโยม ออกลูกเมื่อไหร่ ทุกตัว หมดทุกตัวเอามาไว้ที่วัด อาตมาเลี้ยงเองนะ ตกลงไหม

เจ้าสัวนิ่งเงียบ มองหลวงตาเคืองๆ ถอนหายใจออก เฮ้อ ... เอาก็เอาครับหลวงตา

หลวงตานั่งรอไอ้ดอสั้นเสร็จเรื่องของมัน แล้วพามันกลับ


3 เดือนผ่านไป เกินกำหนดหมาตั้งท้องและคลอดแล้ว
หลวงตาก็รอดูเมื่อไหร่เจ้าสัวจะเอาลูกไอ้ดอสั้นมาให้ซะทีวะ

เอ๊ะ ยังไง หรือหมามันตายหมดแล้ว สงสัยเลยเดินเข้าไปที่บ้านเจ้าสัว

เจ้าสัวเห็นหลวงตามาก็นิมนต์หลวงตาขี้นบ้าน หลวงตาเลยถาม
โยมแล้วลูกไอ้ดอสั้นล่ะ ไหนบอกจะให้หลวงตาเอามาเลี้ยงที่วัดรับผิดชอบ

เจ้าสัวทำหน้างงเป็นหมางงเล็กน้อย แล้วก็ยิ้ม
อ๋อ ... ไม่เป็นไรแล้วหลวงตา ผมเอาไปให้คนอื่นแล้ว

อ้าววว

แหม หลวงตา ลูกนังซู่ซี่ออกมามันน่ารัก มีตั้ง 6 ตัว บ้านผมก็ บ้านเลขที่ 66 ตอนมันออกลูกเลยเอาไปซื้อหวย โอ้ยยย หลวงตา ได้เป็นล้าน แหมดีจริงๆ นี่นะ มันคลอดลูกออกมาตัวที่ 7 ตาย ตาผุยแกบอกว่าตัวเล็กๆแถมตายยังงี้เป็นลูกกรอก หายาก ให้ไปตากแดด คลุกขมิ้น ใส่พานรับ ผมก็ทำตาม โห หลวงตา มาเข้าฝันก็มี ปรากฏตัวก็มีเป็นเด็ก ถูกหวยติดๆกันมาหลายงวดแล้ว

หลวงตาเลยเปรย ว่าจะมาขอเอาลูกไอ้ดอสั้นไปซักหน่อย

เจ้าสัวแกพูดขึ้นมา โอ้ยหลวงตาให้ไม่ได้หรอกครับ ให้คนอื่นไปหมดเลย

เอ้า แล้วลูกกรอกก็ได้

ไม่ได้หรอกหลวงตา ผมทำมาหากิน ของดีๆยังงี้ ให้หลวงตาไม่ได้หรอก


หลวงตาแกยิ้มในใจ งั้นแสดงว่าไม่ให้หลวงตาเลี้ยงใช่ไหม

ใช่

หลวงตาก็ไม่รับผิดชอบอะไรใช่ไหมโยม

ใช่ ใช่ เจ้าสัวพยักหน้าหงึกงั่ก

งั้นไอ้ดอสั้นทำอะไรไป โยมก็ไม่เอาเรื่องแล้วใช่ไหม


ช่ายๆๆ

แน่นะ

แน่ซิ

จริงนะ

จริงซิ แหมหลวงตา ทำยังกะตลก


หลวงตาเลยจิบน้ำชาแป๊บนึง แล้วก็ชี้ไปหน้าบ้าน
งั้นตอนนี้ ไอ้ดอสั้นมันเอากับนังซู่ซี่ของโยมอีกแล้ว หลวงตากะไอ้ดอสั้น ไม่รับผิดชอบนะ

หาาาาาาาาาาาาาาาาาา ......



.........................จบครับ จบ

จากเรื่องนี้ มีคำถามถามว่า นายกรัฐมนตรีต่อจากยิ่งลักษณ์มีชื่อว่าอะไร


ไม่มีรางวัลนะครับ ตอบได้ตอบไป อิอิ

 

งั้นก็รอครอกหน้า คงได้ไอ้ดอซู่ซ่าสักตัว

 

นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า...ดอสั้นต้องหมั่น Enjoy

 

มาหาทู้อยู่เนี่ย 5555
ยังไม่เจอเลยคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ..

 

หากระทู้ไหนอีกล่ะ ก็อีหนู ๓ วันดี ๔ วันโผล่ กระทู้มันเหงามันก็เลยผลุบ ๆ โผล่ ๆ ให้ตามหาน่ะสิ

 

วันนี้ไม่มีท่านผู้ใด๋มาแชร์สัพเพเหระให้ฟังบ้างเลย คิดถึงนะคร๊าบ

 

เรื่องมีอยู่ว่า..ใก้ลแล้ว นับถอยหลังวันอำลาที่ทำงานเก่า ก็ใจห๊ายหาย
ก็รู้สึกเศร้า..เมื่อพฤหัสที่แล้วรุ่นพี่ที่แผนกพาไปเลี้ยงส่วนตัวรวม 4 คน
ณ ฟูจิ :'( วันเสาร์ที่ผ่านมา รุ่นน้องที่แผนกพาไปเลี้ยงบุฟเฟต์ที่โรงแรม
landmark ณ atrium รับประทานซะแทบเดินมะไหวอ่ะ :'( วันอังคาร
ตอนเย็น ผู้จัดการเลี้ยงส่งที่แผนกโค-ตะ-ระ เศร้า ใคร ๆ หลายคนไม่อยาก
อวยพร เพราะใครที่พูดอวยพร คนนั้นร้องไห้ ทำให้คนอื่นร้องไห้ตามไปด้วย
จนมาถึงลูกน้องเราคนนึง ซึ่งก็ไม่ได้ใก้ลชิดเรามาก แต่เราก็ดูแลคุ้มครองน้อง
เขาอย่างทัดเทียม ยังไม่ได้พูดไรเลย ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น เราก็ร้องไห้ตามไป
ด้วยก็ซาบซึ้งใจมาก 18 ปีที่อยู่ที่นี่ มันคุ้นเคย มันผูกพันธ์ ทุก ๆเช้าของทุกวัน
ทำงานจะเริ่มต้นเสียงด่าของรุ่นพี่อาวุโส ที่ด่าเพราะเราแกล้งเขาทุกวัน ๆ ทั้งที่โสด
และไม่โสด นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันต่อจากนี้ไป ชีวิตที่ไม่มีเสียงด่าแต่เช้า จะดี
กว่าเดิมไหม ^^ 555 คงไม่มีงานเลี้ยงใด ที่ไม่เลิกลา เพียงแต่เป็นเมื่อวานนี้ วันนี้
พรุ่งนี้ และมะรืนอีกวัน T_T วันนี้น้องสาวที่สนิทกันแต่อยู่คนละบริษัทเขาเป็นสายเรือ
เราเป็นเอเย่นต์ให้เขา ก็รักกันพาไปเลี้ยงส่งกัน
2 ต่อ 2 ที่ร้านรุ่งฟ้าอยุ่แถวบางขุนเทียน ซีฟู๊ดอีกแล้วเฮ้อ อ้วนมาาาาก ตอนนี้ แค่นั้นยังไม่พอ
พรุ่งนี้มื้อเที่ยง หัวหน้าพาไปเลี้ยงมื้อกลางวันที่ฟูจิ (อีกแล้ว)
กลัวจะพูดภาษาไทยไม่ได้ แต่พูดภาษาญี่ปุ่นแทนดิ อิอิ นี่คงเป็นแผนการ ที่จะให้เราไป
ทำงานทุกวันแหงเลย เพราะนัดกินประจำวันเลย หลายสิ่งอย่างมันไม่ลงตัวเลย
เรื่องงาน และก็รู้ด้วยจิตด้วยว่า ผู้จัดการเขาก็เหมือนขาดเราซึ่งเป็นเท้าขวาไป อะไรทำนองนั้น
5555 แค่นั้นยังไม่พอ วันศุกร์วันสุดท้ายมื้อเย็น เราเองยังตอบแทนเลี้ยงลูกน้องของเราอีก 8 คนส่งท้าย
ที่ร่วมบากบั่นกันมาหลายปี แต่ที่ ไหนยังไม่รู้ ยังเลือกไม่ได้บอกไว้ล่วงหน้าแล้ว เต็มที่เลย งบ 2000.-
(เยอะมากกก) 55555... รู้สึกดี อยากร้องไห้ ประทับใจเวลาที่ใครสักคนอาลัยอาวรณ์เรา เสียดายเรา....รักเรา..และคิดถึงเรา pity_pig

 

กำลังอินเลย..ขอต่ออีกนิสนุง ^^

ความดีไม่มีขาย หรือมิตรภาพที่ดีก็เช่นกัน อยากได้ต้องทำเอง
ในเรื่องเหล่านี้หลาย ๆคน ที่บอกให้เรารู้ว่า...
ชีวิตมันก็แค่นี้ "รักกันมากที่สุด" "เกลียดกันมากที่สุด"
ก็ต้องจากกันไปอยู่ดี... ชีวิตเราก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้น
อะไรก็ตามที่ยังอยู่ในมือ ก็ถือดี ๆ ถนอมมันเอาไว้
เมื่อวันที่จากกันไป มองย้อนกลับมา จะได้ชื่นใจว่า...
เราทำดีที่สุดแล้ว.... :'( :'( :'( :'(

 

เขาแอบหลอกให้กินจนอ้วน จะได้เดินออกจากบริษัทไม่ไหวอ๊ะเปล่า คนรักเยอะก็งี้แหละ ขอให้น้องสีล Enjoy กับการกิน และรุ่งเรืองกับงานใหม่นะจ๊ะ (f)

 

คิดถึงลูกชายจังเลย ไม่รู้ว่าป่านนี้เขาอยู่ที่ไหนหนอ

 

พักนี้ยุ๊งยุ่ง คิดถึงเจ้นิพพานจัง ดูแลสุขภาพกันนะ ฝนตกระวังหัวเปียกนะพี่ๆ

 

พรุ่งนี้วันหวยออก คนก็มุ่งไปยุ่งแต่กระทู้ดูหวย ทีวันธรรมสวนะไม่เห็นสนใจจะมุ่งเข้าถึงธรรมกันเลย

 

อยู่ในใจใช่ไหนอื่น...
หลับหรือตื่นความเป็นแม่ไม่แปรผัน....
บุญกุศลส่งไปไม่ไกลกัน....
ความผูกพันธ์จะเกี่ยวกัน...
แม่ลูกนั้นนิรันดร....

ด้วยกล้าวด้วยกะล่อน ขอบอกว่า ต้นพุทธเข้าใจพี่บัวจ้่าาาาาาาาาาา

 

แหงแซะเลยพี่บัว ช่วงใก้ลหวยออก ไม่ค่อยทางธรรมกันเท่าไรแต่
หันไปสนใจทางตรรน แทนหนะพี่ อิอิ

 

เจ๊นิพ..แกสบายดีจร้า แต่แค่ต้องใช้เวลาดูแลสามีมากกกกหนะค่ะ

หััวเปียกไม่เปนไรยังมีไดร์เป่า..แต่ถ้าหัวใจเปี่ยวเนี่ยไม่ไหว เหง๊าเหงา catt3