อยากเริ่มนั้งสมาธิ มีปัญหาขอคำแนะนำด้วยคะ

ตั้งแต่พุทธกาลแล้วคนบางพวกก็มั่นใจว่าการบูชาไฟ การทรมานตนนั้นใช่ แม้พระโพธิ์สัตว์เลิกทรมานตนมาปฏิบัติทางสายกลางยังถูกกล่าวหาว่าเป็นคนมักมาก เพราะฉะนั้นใช้ปัญญาและสติสัมปัชชัญญะพิจารณาแต่พองานเทอญในวิธีปฏิบัติต่างๆซึ่งมีมากมายในปัจจุบัน

 

ตั้งแต่พุทธกาลแล้วคนบางพวกก็มั่นใจว่าการบูชาไฟ การทรมานตนนั้นใช่ แม้พระโพธิ์สัตว์เลิกทรมานตนมาปฏิบัติทางสายกลางยังถูกกล่าวหาว่าเป็นคนมักมาก เพราะฉะนั้นใช้ปัญญาและสติสัมปัชชัญญะพิจารณาแต่พองามเทอญในวิธีปฏิบัติต่างๆมากมายในปัจจุบัน ปฏิบัติแล้วโลภโกรธหลงลดลงไหมหรือเพิ่มขึ้นเป็นต้นถามจิตในจิตดีๆย่อมรู้ได้ ถ้าไม่โกหกตน

 

ผมขอแนะนำเจ้าของกระทู้นะครับ จากที่คุณกล่าวมา แสดงว่าจิตคุณมีกำลังมาก แต่ก็ซุกซนมาก การที่จะจับให้นิ่งอยู่กับที่นั้นยากยิ่ง แนะนำให้นั่งสมาธิแบบ ปล่อยอารมณ์ ครับ เวลานั่ง จิตอยากคิดอะไร ปล่อยให้คิด นั่งไปสักพักปล่อยให้คิดจน สมองส่วนที่ใช้คิดมันอ่อนล้า จิตมันก็คิดไม่ไหว เดี๋ยวจิตมันก็นิ่งเองครับ พอมันเริ่มนิ่ง เราก็จะจับจิตเข้าสู่สมาธิได้ อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย ไม่เกิน 15-30 นาที
อีกอย่างหนึ่ง คุณควรออกกำลังกายควบคู่ไปด้วย ตอนออกกำลังกาย ก็จับลมหายใจเข้าออกไปด้วยครับ เป็นการฝึกความเคยชิน ก่อนจะมานั่งสมาธิ และการออกกำลังกายยังช่วย เผาพลาญ พลังงานในร่างกาย ช่วยปรับธาตุไฟ ในกายของคุณ ไม่ให้ มากเกิน มันจะส่งผลให้จิตใจของคุณนั้นเย็นลง และควบคุมได้ง่ายขึ้น
และข้อสุดท้าย ควรฝึกเจริญอสุภากรรมฐาน บ่อยๆ พิจารณาสิ่งน่าเกลียดน่ากลัว จนชินเข้าไว้ จะช่วยลดความกลัวได้ครับ สิ่งที่คุณได้รู้ได้เห็นเหล่านั้นล้วนเป็น ความสามารถจากของเก่าที่ติดตัวคุณมาจากชาติที่แล้ว จากนี้ไปก็ต่อยอดจากของเดิม จิตคุณก็จะพัฒนาไปอีกขั้นครับ
การเริ่มต้นฝึกสมาธิ ควรเริ่มที่ เจริญอานาปาณสติกรรมฐาน แล้วต่อด้วย เจริญอสุภกรรมฐาน และเพ่ง กสิณสีแดง หรือ กสิณไฟ แล้วต่อด้วยพิจารณาใน มหาสติปัฏฐานสูตร-ปฎิกูลบรรพ จบด้วยการแผ่เมตตาครับ

 

ข้อสำคัญเลยนะครับก็คือ คุณยังกลัวตายอยู่
ถ้าจะให้นั่งแล้วไม่กลัวตาย ขั้นแรกของการฝึก ต้องฝึกเป็นหมุ่คณะครับ
คนหมุ่มาก จะช่วยให้เราไม่กลัวตาย
ขั้นที่สอง ให้มอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระศาสนาครับ ถึงการปฎิบัตินี้จะทำให้ตายก็ยอม
ขั้นที่สาม ฝึกพูดคนตาย คนเป็น บ่อยๆ ศึกษาเรื่องชาติภพบ้างจะทำให้ไม่กล้วตาย

 

ไม่ต้องเถึยงกันครับ ผมฟันธงให้ พวกคุณเรียนมากันคนละสายครับ
สายแรก เมื่อเรากำหนด จนเข้าฌาณสี่ได้ นานๆไปสักระยะ แล้วก็จะเกิดอาการตันๆ ตื้อๆ ครับ เพราะการปฎิบัติถึงทางตันแล้วครับสำหรับสายนี้
เกิดอาการปวดที่บริเวณจมูกที่เราภาวนาครับ ปวดจนไม่อยากนั่งสมาธิเลยครับ
มันเกิดนิวรณ์ เบื่อๆไม่อยากทำต่อไป บางท่านเกิดอาการไมเกรนกำเริบครับ
แนะนำให้ 1ฝึกต่อไป จนความเจ็บปวดหาย จะทำให้เกิดเอกัคตารมณ์ คือ
อารมณ์เป็นหนึ่ง เป็นอารมณ์ของพรหม หากฝึกถึงขั้นนี้ ตายไปได้ไปเกิดเป็นพรหม ในพรหมโลกครับ
2; ถ้าทำวิธีที่1 แล้วไม่สำเร็จ แนะนำ ให้ฝึกวิปัสสนาครับ มันคือทางแห่งนิพพาน นั่นเอง
สายที่สอง เมื่อเพ่ง จนถึงขั้นนิมิตจะติดตา จะเกิดอาการเจ็บที่บริเวณกึ่
งกลางตาทั้งสองข้าง บางคนเรียกตาที่สามครับ ปวดมากจนทนไม่ไหว
จนไม่อยากหลับตา ให้ฝึกต่อไปเรื่อยๆ ทนเจ็บปวดหน่อย แล้วจะสำเร็จครับ

 

ืnilakarn ได้อภิญญาไปกี่อย่างแล้ว? บรรลุฌานรึยัง ?

 

ทำไม่เป็นครับ ช่วยตรวจดูให้หน่อยได้ไหมครับ ถ้าใครมีอภิญญา
ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

ได้ไม่ได้รู้อยู่แก่ใจ คนได้จริงย่อมรู้ตัวและเห็นคนได้อภิญญาด้วยกันหรือแม้แต่พระอรหันต์หรือเทวดาก็ตาม

ใครที่โกหกตัวเองอยู่ย่อมขึ้นชื่อว่าโมหะหนัก(ศาสนานี้บอกแล้วห้ามโมหะ)และหากรรมให้ตนบรรลุมรรคผลไม่ได้(คือมีมิจฉาทิฐิมีความเห็นผิด) แถมเสียชาติเกิดที่เป็นมนุษย์และพบศาสนาบอกได้แค่นี้ เป็นปัจจัตตังแต่คนถึงจริงย่อมรู้ได้

 

... ขอบคุณมากคะ เป้นประโยชน์มากคะ ตรงใจมากเลยคะ ตอนนี้ก็ฝึกมาได้ระยะหนึ่งแล้วคะ จิตนิ่งขึ้นเยอะมากคะ แต่ยังไม่นั้งสมาธิใช้การพิจารณาแทนคะ

 

.... กลัวตายไม่กลัวแล้วคะ ... แต่ยังมีกลัวภพภูมิบ้างนิดหน่อยคะ

 

"ถ้าอยากรู้อะไรให้ฝึกนั้งสมาธิเองแล้วจะรู้ทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องมาหาพระ"
ไม่ง่ายเหมือนกัน นะ โดยเฉพาะการเลือกวิธี และแนวทาง เพราะแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนฝึกกสิน ถึงกะ เป็นโรคประสาทไปเลย ก้อมี นะ ส่วนตัวแล้วคิดว่า ควรจะมีอาจารย์นะ ที่มีระดับฌาน ที่สามารถหยั่งรู้จริตเราได้ และสามารถบอกแนวทาง ที่ควรได้ (เฉพาะตัวเรา)

อ่านโดยรวม เหมือนเป็นคนไฮเปอร์ อยู่นิ่งไม่ได้ ขี้กลัวเพราะจิตยังอ่อนไหวง่ายมาก หรือ ง่ายเกินไป เผลอๆ อาจมีบุญเก่ามาช่วยเสริมทำให้รับอะไรเหนือมิติได้ดี โดยตัวเองขาดความรู้ที่จะอยู่กับสิ่งนั้น

โดย สรุป จำเป็นต้องมี อาจารย์ (อยากแนะนำให้เป็นพระสงฆ์ ที่มีระดับฌานระดับ 4 ขึ้นไป)

โดย เนื้อหา การทำสมาธิเพื่อให้จิตสงบ (ถ้ามีบุญเก่ามาเสริมจริงๆ จะได้ถึงฌานระดับ อภิญญาเลยทีเดียว) เมื่อจิตสงบ จะเกิดบุญกุศลขึ้นมากมาย ให้เอาบุญกุศลนั้น แผ่ให้กับสิ่งที่เห็นหรือสิ่งที่เข้ามาสัมผัส

วิธีการเบื้องต้น(สำหรับเธอคนนี้เท่านั้น)
เนืองจากมีความไฮเปอร์สูง เพราะจิตไวเกินไป ปล่อยจิตให้ระเริงไปตามเรือง และใช้ทุกข์เวทนาในส่วนของความเจ็บเมื่อยของร่างกายจากการนั่งสมาธิ มากำหนด (ในขณะเข้าสมาธิในเบื้องต้นนี้แค่นี้ สิ่งที่สัมผัสได้อาจมาเยือนในทันที ให้ละ อย่างเดียว และอุทิศกุศลจากการนั่งสมาธิให้เลย ในขณะนั้น ไม่ว่าสิ่งนั้นจะน่ากลัวเพียงใด หรือ น่ายินดีเพียงใด และที่สำคัญ ห้ามลืมตา ออกจากสมาธิเด็ดขาดเมื่อเผชิญกับสิ่งนั้น)

เมื่อทำขั้นต้นได้สักระยะนึง สิ่งที่มาเยือนจะน้อยลง จิตจะเริ่มเรียนรุ้และสามารถควบคุมได้ดีขึ้น (คือ ไม่ไวจนเกินควบคุม) ครานี้ ให้เริ่มภาวนา และอยู่กับสิ่งที่ภาวนา จนได้สภาวะ ข้ามทุกขเวทนา (ใช้เวลาพอควร ขึ้นกะ บุญบารมี บางคนเพียงไม่กี่วัน บางคน เป็นเดือนๆ บางคนเป็น ปีๆ อย่ารีบร้อน)

จากนี้ ไป ทำเองไม่ได้แล้ว ต้องอยู่ภายใต้ความดูแล ของ อาจารย์ผู้มีฌานหยั่งรู้ จะ เป็นผุ้กำหนด วิธีและแนวทาง ที่เหมาะกับเธอผู้นี้เท่านั้น

 

... ขอบคุณคะ ... สำหรับอาจารย์ที่จะสอน คงหายากคะ เพราะว่าผู้ที่ผ่านเงื่อนไขชองการดิฉันนั้นหายากคะ ด้วยความเป็นเด็กและกลัวคนอื่นมาหลอกเอาเลยตั้งสัจจะอธิฐานเรื่องนี้ไว้คะ คงหาได้แค่ผู้คอยชี้แนะแนวทางให้ แต่คนที่เป็นอาจารย์จริง ๆ มีไม่กี่ท่านคะ ตอนนี้เหลืออยู่ท่านหนึ่งเป็นพระ และ มีพี่ ๆ อีกหลายท่านที่เมตตาแนะนำให้คะ ตอนนี้สมาธิดีขึ้นคะ ตอนนี้เน้นเรื่องพรหมวิหาร 4 คะ เพราะดิฉันเริ่มต้นสะสมบารมีมาจากทานคะ ทาน ศีล สมาธิ ตามลำดับคะ แต่ที่คุณพูดมาก็ถูกคะ ขอบพระคุณมากคะ

 

้ข้ามกับเวทนาอย่างไรหรือขอรับ
อาการทางการปฏิบัติเป็นอย่างไร
มีอะไรสังเกตุกับเรื่องทางโลกหรือไม่อย่างไรขอรับ

 

ข้ามทุกขเวทนา คือ อาการเจ็บปวดเจียนตาย จะไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอีกเลย

เมื่อผ่าน ทุกขเวทนาเบื้องต้นแล้ว ยังมีทุกขเวทนา ที่จะมาทดสอบอีกครั้งสองครั้ง แต่จะมาในหลายรูปแบบ(ไม่จำเป็นต้องเป็นความเจ็บปวด) แล้ว แต่จริตคน ที่ มารจะเลือกสมุนมาสยบ ผู้ปฏิบัติไม่ให้เข้าถึง ปฐมฌาน

หมายเหตุ สมาธิ เมื่อผ่าน ทุกขเวทนาเบื้องต้นแล้ว จิตจะเริ่มเกิดปัญญา (มากน้อยแล้วแต่ ความบริสุทธิ์ของจิต) สามารถนำไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน ได้อย่างแท้จริงในทางโลก