พระแท้หายาก

เท่าที่ดูๆพระที่เอามาถามดูเหมือนว่าซื้อกันมาในราคาถูกๆ หรือแผงพระตามตลาดนัด พระหลักเก๊ๆทั้งนั้นเลยครับ อยากบอกน้องๆว่าพระแท้หายาก ต้องลงทุนเดืนสนามพระ และลงทุนเช่าพระแพงๆ พระตามแผงข้างถนนไม่มีพระหลักดีๆครับ เพราะถ้ามีเขาเอาไปขายหมดแล้ว อาจจะเจอพระเกจิบ้าง แต่ก็ยากครับ ที่ว่านี่อยากให้ศึกษาพระที่บ้านของตัวเองก่อน เช่นอยู่จังหวัดไหน อำเภอไหน ตำบลนั้น มีวัดที่ออกพระอะไร เราศึกษาแบบนั้นก่อนดีกว่าครับ อย่าเพิ่งบ้าสมเด็จหรือพระหลักๆแพงๆเลยครับ มันจะพาเราเข้าป่า และตกเป็นเหยื่อของมิจฉาชีพ นายหน้าค้าบุญ หรือพวกโรคจิต ที่ชอบดูพระเก๊แล้วบอกว่าแท้ อันตรายนะครับ เล่นพระไม่ลงทุนเนี่ย ต่อไปจะเป็นแต่พระเก๊ เอาเกจิที่ตนชอบให้เก่งก่อนแล้วค่อยข้ามขั้น คนรวยๆหรือเซียนพระ ยังโดนพระเก๊ทุกวันเลยครับ อย่างพวกเราก็คงไม่พ้น หากยังดันทุรังบ้าแต่พระหลักๆ แต่ซื้อตามแผงราคาถูกๆ ขอโทษด้วยที่เขียนแบบนี้ แต่เท่าที่ดูยิ่งถอยหลังลงคลองกันหมดแล้ว แอบดูมานานคนที่เคยตอบให้ความรู้คงจะเบื่อพระตลาดนัดเต็มทน หลายคนไม่เข้ามาตอบ เลยทำให้พวกไม่เป็นพระ แต่ทะลึ่งตอบ มันจะเข้าป่าหาทางกลับไม่ได้นา เหมือนพวกพระกุวังหน้ามือผี ป่านนี้ยังลงจากมรกตนครยังไม่ได้

 

ชัดเจน ตรงไปตรงมา

 

ถูกต้องที่สุดครับ

 

เมื่อก่อนผมก็สมใจพระหลักหรือพระสากล แต่ด้วยผมเป็นคนมีความรู้น้อยเลยหันมาเล่นพระเกจิแถวบ้านแทนและเก็บแต่พระใหม่ๆ และยิ่งเข้ามาอ่านในเว็ปนี้บ่อยๆหูตาผมสว่างขึ้นเยอะเลยคับ ผมว่าพระอะไรก็ดีหมดและคับถ้าคนแขวนเป็นคนมีธรรมในตัว

 

จำได้ว่าตอนเริ่มศึกษาพระครั้งแรก
ผมค่อนข้างคิดต่างจากคนอื่น ไม่เคยสนใจพระสมเด็จเลยครับ
อ่านในนิตยสารแบบผ่านๆ ไม่เคยมีตำราเล่มหลักเลย
เพราะไม่เคยคิดว่าในชีวิตจะมีโอกาสได้เช่า
จำได้ว่าเริ่มศึกษาพระขุนแผน กรุวัดบ้านกร่าง
กับพระหลวงพ่อปาน เพราะชอบประวัติและผู้สร้าง
เช่าหลวงพ่อปานองค์แรก หลักพันครับ
ตอนนี้รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ อยากได้พระมาก
แต่เช่ามาแล้วก็รู้สึกว่าแพงเหมือนกัน กึ่งๆเสียดาย
ไม่เคยเช่าแพงขนาดนั้นมาก่อน เคยแต่ทำบุญกับวัด
พระที่ได้เป็นสภาพแท้ดูง่าย ไม่เน้นสวย
พอเริ่มเช่าก็ศึกษาและเช่าหลักพันมาอีกประมาณห้าองค์
และค่อยพัฒนาไป เน้นสวยมากขึ้น
แล้วก็ไปได้ขุนแผนบ้านกร่างพร้อมตลับทอง
กระโดดไปที่ราคาหมื่นปลายเลย แล้วก็ไปเริ่มศึกษาพระกำแพงเพชร
จำไ้ดว่าเช่าพระไปเรื่อย เพราะเริ่มสนุก ปริมาณพระในกล่องก็เพิ่มขึ้นเรื่อย
จนวันนึง เพื่อนรุ่นพี่บอกว่า เช่าแบบนี้ ไม่นานต้องเช่าถึงสมเด็จแน่นอน
ผมยังบอกเขาว่าคงไม่มีวันนั้น จำได้ว่าจากนั้นอีกไม่กี่เดือน
เราก็กลับมาสำรวจพระที่เรามีอยู่ หลักๆ ที่ศึกษาประวัติและพุทธคุณ
ที่ชอบก็เก็บมาเยอะแล้ว แต่ยังไม่มีสายสมเด็จเลย
ก็เริ่มศึกษาพระสมเด็จปิลันทร์กับหลวงปู่ภูวัดอินทร์
ไม่เจอองค์ที่ชอบเลน ตอนนั้นยังกลัวสมเด็จอยู่
ทั้งๆที่เริ่มอยากได้ ศึกษาไปเรื่อยครับ
สุดท้ายเลยตัดสินใจว่าจะเช่าสมเด็จ เอาแบบองค์เดียวจบ
เพราะรู้สึกในตอนท้ายๆ ว่าที่ศึกษาพระสองชนิดนี้
เพราะใจอยากได้สมเด็จแล้วนั่นเอง
ไปกราบสมเด็จที่วัดและไหว้บอกท่านว่า
ขอให้พระของท่านมาในจังหวะที่ผมพอจะเช่าได้ด้วย
จากนั้นประมาณ 2-3 สัปดาห์ ก็ได้มาจริงๆครับ
อยากบอกว่า กว่าจะถึงจุดนั้น ผมได้ดูพระมาพอสมควร
ได้เห็นธรรมชาติของพระเก่า พระกรุต่างๆ
ผมเองรู้สึกว่าพระกรุ ถ้าได้ดูของแท้บ่อยๆ
จะสามารถศึกษาได้ง่ายกว่าเหรียญคณาจารย์
และได้ศึกษาคำว่าธรรมชาติความเก่าได้ดีทีเดียว
สมเด็จก็เช่นกัน หลายๆ ครั้งถ้าเราสามารถพิจารณา
ธรรมชาติความเก่าเป็น มีพระจำนวนมากที่เราไม่จำเป็น
ต้องหยิบกล้องขึ้นมาส่องเลยครับ
ปัจจุบันสื่อข้อมูลมีให้ศึกษาค้นคว้ามากมาย
แต่ก็ต้องระมัดระวังในการศึกษาโดยเฉพาะพระสมเด็จ
มีหนังสือปกแข็งบางเล่ม อ้างว่าเป็นฉบับมาตรฐาน
ราคาหลักพัน แต่ลงพระเก๊ทั้งเล่มก็มี
ก็เหมือนกับการศึกษาพระในกระทู้
คงต้องวิเคราะห์ว่ากระทู้ใด เล่นพระแนวไหนเช่นกันครับ

 

ถ้าแสดงความเห็นแบบประชาธิปไตยจริงๆของผมแสดงบ้าง เผื่อ พี่น้องลองพิจารณาดู

หลักการเล่นพระของผม หลังจาก มองๆ เดินๆ ส่องๆ มาหลายสิบปี

๑) เล่นพระของฟรี ของฟรีดีเสมอ เป็นสัจจะธรรม เพราะรูปพระพุทธ คำสอนพระธรรมที่ลงอักขระในพระ และ รูปพระสงฆ์ เป็น ของกลาง แจกฟรีด้วยใจ อานิสสงค์เกิดทันที ทั้งผู้ให้ ผู้รับ

หลวงพ่อ หลวงปู่ แจกตามวัด ขลังได้ที่ทุกชิ้น เพราะเจตนาดี เงินเอาไปทำบุญ ถวายสังฆทานเป็นของกลาง ทำวิหารทาน ช่วยโรงพยาบาล ช่วยโรงเรียน ช่วยคนตกทุกข์ หรือ พยาบาลหลวงปู่ หลวงตา หาพระที่มีเป็นพระ ต้องดูนานหน่อย เรียกว่าดู สังโยชน์ ( เปิดตำราอ่านเอาน่ะจ้ะ ) ได้กุศล เป็นการเล่นพระตามหลักศาสนา คือมีจาคะ ทำแล้วสบายใจ

๒) ไม่เล่นพระกรุ เพราะอดีต ยายเล่นพระกรุ มีเป็นห้อง โดยโจรมาขโมยไปหมด เห็นสัจจะธรรมตัวอย่าง ว่าพระกรุ เป็นพระไปขโมยขุดมาแทบทุกชนิด เป็นของสงฆ์ คุ้มครองอะไรเราไม่ได้ คุ้มบ้านยังไม่ได้ เลยไม่เอาอีกเลย ได้แต่ดูตามตู้ ตามเน็ท และ ....กลัว ไม่กล้าจับต้อง

และไม่เล่นพระที่อาจจะเป็นของตกค้างตามวัด ตอนหลวงปู่ หลวงพ่อ ล่ะสังขาร เพราะเข้าข่ายของสงฆ์

ของที่มี ถ้าได้มาแม้บริสุทธิ์ ซื้อมาด้วยเงินเรา แต่มีมลทิน ต้องสงสัย จะไม่เอา แต่ถ้าพลาด ( มีแน่ๆในสนามพระมีเพียบ ) ต้องทำผาติกรรม พระที่สงสัย และ ชำระหนี้สงฆ์ ป้องกันตัวเองไว้ ทำมาตลอด ตามหลักวัดท่าซุง หลวงพ่อวัดท่าซุง บอกวิธีไว้ คนเล่นพระ แม้เซียนใหญ่ จะไม่ห่างของสงฆ์

ของบางอย่างพวกพระพุทธรูปองค์ใหญ่ๆ เดินให้ห่าง เพราะต้องสงสัย คนไปขโมยตามวัด เอามาหลบแช่น้ำในคลอง หลบตำรวจ พอเรื่องเงียบ เป็นเดือนๆ หรือ ปี งมมาขาย เจอมากับตัว ต้องเซย์ กูดบาย เพราะได้มา ฉิบหายแน่ๆ

๓) เล่นพระเกจิฯ ยุคกลางๆ ที่เกิดเกือบทันหรือ ทัน เพราะมีประวัติแน่นอนว่าสร้างมาจริงๆ ไม่ได้ อุปโลกน์ ยัดวัด หรือ เสริม หรือ เล่นพระใหม่ที่ชัดเจน ว่าวัดทำ เลือกเอาที่ชอบๆ ถ้า เฟ้อมาก แบบจตุคาม เลิกสนใจเลย ในสนามนิทานเยอะมาตั้งแต่รุ่นพ่อ เล่นเอาที่ทันเห็น สบายใจกว่า

๔) เล่นพระพิธี หลวง ที่มี พระเจ้าอยู่หัวมา ร่วม เททอง หรือ ร่วมพิธี หรือ พระของราชการที่เขาเอาเงินไป ทำสาธารณะประโยชน์ พิธีดี แบบคนธรรมดาทำไม่ได้ เงินก็ไปดี ไปทำกุศล ไม่เข้ากระเป๋าพ่อค้า พวกศูนย์พระ หรือ พวกขายอย่างเดียว ไม่สนความถูกต้อง

๕) เล่นพระ หรือ เครื่องราง ที่หาวัสดุ ไปของหลวงปู่ หลวงพ่อ ลงเอง อันนี้ชัดเจน แต่ขายใครคงไม่ได้ แต่ ขลังได้ใจ จะๆ ว่าได้รับกับมือ เห็นแล้วมั่นใจ ใจที่มั่น เป็นเรื่องสำคัญ สำหรับคนเล่นของ

ผมเล่นพระแนว สรรพคุณ ของต้องมีคุณภาพ ถ้าเจ็ดวัน อธิษฐานแล้ว เงียบ จะนิมนต์เข้าตู้ เพราะผมมีความเชื่อว่า พระ หรือ อะไรที่เป็นวัตถุ ถ้าประจุด้วยอาคม หรือ พุทธคุณ จะเสื่อมได้จากวัตถุ ตามหลักศาสนา มีเกิด มีเสื่อม มีดับทุกชนิด ถ้าทำผิดข้อห้าม หรือ ผิดศีล ที่ครูบาอาจารย์กำหนด ของยิ่งดีมาก ยิ่งมีข้อห้าม ตามหลักธรรมชาติ ของดี มาดีง่ายๆ ไม่มี ต้องมีของแลก คือ ข้อห้าม สัจจะ และ ศีล

ของดี ต้องลองได้ ในอดีต บอกตามตรง ผมยิง และ ลองเอามีดโกน ยิลเล็ตต์ กรีดแขน ยิงมาเป็นกล่องๆ กระจุยแทบทุกอย่าง กรีดแขนตัวเองหลายที เลือดโจ๊กๆ การกรีด แค่กรีดดูว่าผิวหนังจะลื่นไหม ตามหลัก ไม่ใช่กรีดแบบเอาตาย เพระมีดโกน จะคมมาก เดี๋ยวนี้ไม่ทำเพราะแก่ จะบอกว่าที่ จะ ๆ มีน้อยมาก?????

ตอนนี้ ลองอธิฐาน สวดมนต์ไหว้พระ ของชม ด้าน โชคลาภ ทำมาหากิน ของดี ต้องดี รู้สึกได้เป็นรูปธรรม ไม่ใช่ คิดเอาเอง ถ้าไม่ดี หรือ ไม่ถูกโฉลก เข้าตู้ เก็บจนลืม

๖) อ่านให้มาก ถามผู้รู้ คนรู้มากกว่าเรามีเสมอ และ มีเยอะ เดินส่อง ตามแผง ตามตู้ ไม่ค่อยได้ซื้อ แต่ซื้อบ้างเอาใจเขาเพราะจะไปส่องเขาฟรีๆ บ่อยๆ มันไม่ใช่หลักการค้า มันเอาเปรียบ ของทุกอย่างมีทุน

การอ่านมาก เดี๋ยวนี้ง่าย เพราะมี เน็ท หาดูได้แทบทุกอย่าง ดูบ่อยๆ มองไป พระเก็ ดูง่ายพระแท้ดูง่าย มันดูไม่ยาก

๗) ไม่เล่นพระเก็ เพราะพระเก็ แม้จะทำให้การเล่นพระมีรสชาด แต่ ทำลายวงการพระ ไม่นับถือ รูปพระพุทธ รูป พระสงฆ์ครูบาอารย์

อะไรเก็ มันหลอกไม่ได้ เปิดตา เปิดใจ เอาของเก็เข้าบ้าน.... จะซวยและ พาพวกที่บ้านซวยไปด้วย เพราะคนทำมันซวย มาอ่านเว็บพลังจิตนี่ ตาสว่างขึ้นหลายอย่าง

๘) ผมโดยส่วนตัวชอบเครื่องราง เพราะแม้จะมีข้อห้าม แต่ไม่ใช่ของสูงแบบพระ พกไปไหน ไม่ขัดเขิน และ มีสรรพคุณที่ลองได้ ( ในบางอย่าง) พกแล้วมั่นใจ อุ่นใจ

๙) เล่นพระต้องมีหลัก ไม่ใช่มั่วๆไป หาหลักให้เจอ และ เกาะหลักไว้ จะไม่เข้าป่า รุ่นพี่ๆ เขาสอนมา ว่าพิมพ์ทรง เนื้อหา ธรรมชาติ จุดตาย

ไม่ใช่แค่ส่องแค่ดูดี มันต้องมี หลักไปตามที่รุ่นพี่ๆ เขาสอนมา เขาบอกว่าหลัก ไม่ใช่รายละเอียด รายละเอียด ต้องหาทักษะเอาเอง คนสองคน ส่องมายังดูยังไม่เหมือนกันครับ

มีผม ทำๆมามีประมาณนี้น่ะครับ เสนอให้พี่น้องพิจารณา และผมไม่เถียงกับใคร ว่า ที่ผมคิดผิดหรือถูก ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง ตราบใดที่ทำตัวตามหลักศาสนา จะเป็นการทำตัวที่ดีที่สุด

 

เห็นด้วยกับพี่พีอย่างยิ่งครับ ส่วนตัวก็ชอบเล่นหาพระที่มีพิธีดีๆในหลวงเสด็จมาเททองด้วยครับ

 

จริงครับพี่ ผมก็เป็นคนนึงที่แต่ก่อนชอบพระเก่าๆ
แต่เดียวนี้ผมเล่นพระใหม่แล้วครับ

 

พี่พี เขียนโดนจริง ผมก็ลององค์ไหนเงียบก็ไปเลย

 

อ่านของพี่พี แล้ว สยองตอนลองของ แหะๆ แต่ผมไม่เอางะ กลัว

 

ตอนรุ่นๆมันคิดอีกอย่าง พวกพาไป ไปเชื่อแบบนั้น ผมเคยเดินเตะแก้ว ( ใส่รองเท้าแตะ ) เลือดพุ่งโจ๊กๆ แผลยังมี ที่หลังเท้า

ถูกหมากัดอีกหลายที เพราะเป็นคนชอบหมา ตอนเด็กๆ ข้างบ้านเพื่อนสนิท เป็นสัตว์แพทย์ มีหมาน่ารักเยอะ และที่บ้านตอนแม่ยังแข็งแรง เลี้ยงที่ ยี่สิบกว่าตัว ตอนนี้ เหลือ ประมาณ ๑๐ รวมสามบ้านรั้ว ติดกัน

โดนหมากัด กระฉูดทุกดอก...แหะๆ แผลยังมีอยู่

มาคิดว่าของเหนียว มันไม่เห็นเหนียวจริงๆ ตอนรุ่นๆ ไปเชื่อแบบนั้น ตอนมารับราชการ คนมีพระเต็มคอไปรบ ไม่รอดหลายราย โดนยิงร่องแร่ง สมัยก่อน เขาค้อ จะแตก

ก็แค่นั้นครับ เอามีดกรีด แค่จดไปลงตั้งใจลากเบาๆ ถ้าลื่นๆ ใช้ได้ ถ้ามีรอย มีเลือดซึมก็ไม่ใช่ ไม่ได้มากมายอะไร แผลไม่ค่อยลึก ยกแขนดู ยังมองแทบไม่ออกตอนนี้มีอยุ๋ แค่สองสามรอย หายไปเกือบหมดครับ

ยุคก่อน มีอาจารย์ มอญ พระประแดง ชื่อ อาจารย์ กัน ( วรกันต์ ) ศรีสมบัติ ท่านมีวิชา อาพัดเหล้า( ขาว ) และ คาดปูน ( กินหมาก )ที่คอ ถ้าท่านทำให้ ลองที่สำนัก เหนียวจริงๆเขาว่า ท่านมีคาถาลูบคมมีด

มาทำเองที่บ้าน กระฉูด แม่รู้โดนหวดซ้ำ เพระแม่ไม่ชอบแนวนี้...เหอๆๆ

อาจารย์น่าจะ กลับบ้านไปแล้ว เพราะถ้าอยู่คงแก่มาก

 

เห็นด้วยกับพี่"มันตรัย" แต่ผมก็ยังคงเดินสนามต่อไป (ลองของ) บ่อยๆ ฝึกวิทยายุทธ์
....5555555

 

เมื่อไหร่ได้เจอพี่ พีครับเนี้ย อยากไปนั่งฟัง เรื่องมันส์ๆ

พี่เอ๋ ถ่ายลมปราณมาให้น้องบ้างสิครับ ลมปราณน้องจะแตกซ่านละครับ

 

เห็นด้วยเป็นอบ่างยิ่งครับ

บางอย่างผมไม่แม่นถามกูเกิ้ลดันเสือ...กไปเจอเวปพระเก๊ เอ้ งงดูไป ดูมาไม่คุ้นตาเลยไอ้บ้า เก๊ทั้งเวปนี่หว่า เวรจริงๆ แถมไอ้เวปพวกนี้เยอะมากๆ

 

ผมก็ยืดแนวทางของพี่มันตรัย และพี่พี เหมือนกันครับ โดยใช้หลักของทั้งสองท่านผสมกัน ผมเก็บแต่พระพิธีใหญ่ ยุคกลางๆ หรือเคยอ่านกระทู้นึง เห็นพี่เขาเขียนว่า แท้ ทัน ถูก ซึ่งผมก็เห็นด้วยครับ

 

คำจีนในหนังสือกำลังภายในกล่าวไว้ว่า
ธรรมมะสูง 1 เชี๊ยะ มารสูง 10 เชี๊ยะ ผมว่าเป็นความจริงเสมอมา
ตั้งแต่มีสมเด็จก็มีของเก๊ออกมาทันท่านเสียแล้ว จริงๆ แท้ๆ อยู่ที่ไหน
อยากได้สักองค์หาแทบขาดใจ ไปอยู่มือเซียนใหญ่หมด
ซ้ำร้าย ไปหาดูในอากู๋ เจอแต่มือผีทั้งสิ้น นิตยสารบางเล่มก็ลงแต่พระปลอม แล้วนักเล่นตาดำๆ ทำไง
บางคนมีของแท้ ไม่รู้จัก ไปแห่ เจอเซียนตกควายไป
ผมขอเสนอพี่มันตรัยและพี่ๆทุกท่าน จัดตั้งคณะกรรมการ คตสท คณะตรวจสอบพระแท้ แบ่งออกเป็นตามสาย ชิน ดิน ผง รูปหล่อ เหรียญ
โดย คตสท มีหน้าที่ฟัน หรือ สวด พระที่สมาชิกเข้ามาลงในเว็บ อาจกำหนดมาตราฐาน ความละเอียด แสง มุม เพื่อให้สมาชิกนำส่งมาเพื่อตรวจสอบ จะได้เป็นวิทยาทานส่วนหนึ่ง
อีกส่วน ถ้าสมาชิกต้องการให้ออกในรับประกันเพื่อเป็นเครื่องเตีอนใจว่าพระนี้ผ่านการตรวจสอบมาแล้วระดับหนึ่งจาก คตสท อาจต้องมีค่าใช้จ่ายไป ส่วนหนึ่งบำรุงเว็บ อีกส่วน เป็นค่าใฃ้จ่าย คตสท แล้วแต่อัตราส่วน
ผมว่า สมาชิกทั้งหลาย จะสบายใจและมีที่พักพิงมากขึ้นครับ เพราะว่า ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร รอน้าๆ บางท่านก็ไม่ได้เข้ามาตอบเสียนาน บางท่านมือใหม่มาตอบก็สวดไม่เข้าที
ฝากเพื่อพิจารณาครับ
ด้วยจิตคารวะ

 

เป็นอย่างที่ท่าน จขกท. บอกเลยครับ อยากให้เพื่อนๆสมาชิกที่เริ่มเล่นพระใหม่ๆมาอ่านกระทู้นี้จัง

หลักการในการเล่นพระหลักที่ถูกคือคุณต้องเห็นของแท้ได้ดูได้ส่องได้พิเคราะห์จนเข้าเนื้อมันสมองส่วนหน้ามาก่อน ถึงจะมีปัญญา(ไม่ได้ด่านะครับผมหมายถึงความรู้นะ)ไปเดินสนามหาของหลง ของฟลุ๊ก

ไม่ใช่ไร้ซึ่งปัญญาใดๆ(ไม่ได้ด่าอีกเช่นกัน)แล้วดันไปเช่าหาพระหลักเลย โดยเหตผลเพียงแค่รู้จัก พิมพ์ ประวัติที่มาของพระนิดๆหน่อยๆ +ราคาถูก เลยซื้อมา เล่นพระสไตล์นี้ นอกจากเงินจะหมดแล้ว ตาจะเพี้ยนเพราะสมองดันไปจดจำเอาแต่ลักษณะพระเก๊จนเข้าแก่นกะโหลก เลยกลายเป็นนักเล่นพระกะโหลกกะลาไปในท้ายที่สุดครับ

จะเล่นพระก็เล่นเป็นแบบสะสมความรู้ค่อยๆฉลาด ไม่ใช่เล่นสะสมความมั่ว มันจะพาแต่ให้เราโง่ดักดานมากยิ่งขึ้น

 

คนส่วนใหญ่ชอบของถูก ของฟรี ไม่เฉพาะพระเครื่องหรอกครับ จึงให้ถูกหลอกได้โดยง่าย

เวลาเช่าพระหลักตามแผงที่เค้าเล่นของปลอม ลองคิดหน่อยสิครับว่าถ้าแท้ทำไมเจ้าของไม่ไปปล่อยตู้เซียนได้ราคาดีกว่าปล่อยให้เราแน่นอน หรือเรามัวแต่ไปคิดว่าฟลุ๊คโว็ย เจอของแท้ราคาขนม ต้องรีบปิดการซื้อด่วน เดี๋ยวของหลุดมือ
แถมยังคิดในใจ ไอ้คนขายนี้โง่จริงๆ ดูพระไม่เป็น แต่พอนำพระไปตรวจเสร็จ เราโง่กว่าอีก ไม่รู้จะเรียกอะไรดี เศร้าครับแต่ต้องยอมรับความจริง

 

ขอบคุณครับพี่มันตรัย เห็นด้วยกับทุกท่านครับ เมื่อก่อนผมก็สะเปะสะปะไปเรื่อย ใช้เงินไปมากมาย แต่ตอนนี้เพิ่งรู้ครับว่าตัวเองชอบอะไร เน้นสิ่งที่ตัวเองชอบประหยัดกว่ากันเยอะ

 

พระแท้หายาก

ประโยคนี้เป็นความจริง โดน เก๊ มาบ่อยมากจนเดี๋ยวนี้ชักเอือม ๆ
ตอนนี้ประพฤติตัวเป็นขุนเล็งกล้องส่อง ไม่ค่อยได้เป็นขุนควักกระจาย
เห็นอะไรท่องเอาไว้ก่อน "เก๊ ๆ ๆ ถ้าไม่เก๊ไม่มาถึงเรา" แต่บางทีก็เอาไม่อยู่เหมือนกัน 555+