อย่างนี้เรียกมารหรือเปล่า

สวัสดีค่ะ ดิฉันเพิ่งสนใจในการปฏิบัติธรรม เพิ่งเริ่มหาหนังสือธรรมมะมาอ่านประมาณครึ่งปีแล้ว ส่วนใหญ่จากอินเตอร์เน็ท พยายามนั่งสมาธิให้บ่อยเท่าที่จะทำได้ สาเหตุที่เริ่มหันมาสนใจเพราะว่าดิฉันทำธุุรกิจแล้วไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควรก็มีหลายปัจจัย แต่ที่หลัก ๆ ก็คือ เศรฐกิจไม่ดี โลเคชั่นไม่ดี พอจิตใจว้าวุ่นรู้สึกเครียดเลยหันมานั่งสมาธิหยุดคิดชั่วคราวทำให้รู้สึกดีขึ้น เริ่มเข้าเรื่องเลยนะคะ

ตอนนี้ดิฉันทำงานกับสามีภรรยาคู่หนึ่ง อายุแก่กว่าดิฉันประมาณสิบปี ซึ่งเป็นเจ้าของกิจการเป็นคนจีนที่พูดจาที่เรียกว่ามะนาวไม่มีน้ำนึกจะด่าก็ด่าแต่ไม่ได้ใช้คำหยาบคายประเภทสัตว์เลื้อยคลานอะไรพวกนั้น

สามีภรรยาคู่นี้ชอบดื่มไวน์มาก ก็เรียกดิฉันดื่มทุกวัน ซึ่งก็ปฏิเสธทุกครั้ง เค้าเลยถามจริงๆจังๆ ว่าทำไมไม่กิน เลยตอบไปว่า ไม่กินมาหนึ่งปีแล้วที่เมื่อก่อนดื่มเพราะนานๆ ครั้ง เช่นปีใหม่ วันเกิดเพื่อน อะไรประมาณนี้พยายามจะถือศีลห้า ชีวิตจะได้ดีขึ้น(เป็นความเชื่อของดิฉันเองอย่างน้อยก็ในแง่ของจิตใจว่าเราได้ทำดี ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการมีสติ)

สองคนนี้ก็พูดว่าอย่างดิฉันเป็นคนทำงานหมายถึงวัยทำงาน ทำไม่ได้หรอกศีลห้าน่ะ ถ้าอยากถือศีลห้า ต้องมีเงินสักก้อนแล้วไปนุ่งขาวห่มขาว(ดิฉันก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะทั้งสองคนยกมือห้าม คือ ห้ามแบบอย่าแสดงความคิดเห็นใดๆ ให้เค้าพูดก่อน เค้ารู้ทุกอย่าง คือเพื่อนๆ ที่ทำงานบอกว่าถ้าเค้าว่าอะไรห้ามเถียงไม่ว่าจะถูกหรือผิด เพราะเค้าจะโกรธมาก ที่ต้องทนทำงานนี้เพราะเกรงใจคนฝาก) จากที่เค้าพูดมาทำให้ดิฉันอึ้งไปชั่วขณะ อยากจะแสดงความคิดเห็นอะไรก็ผิด ยกตัวอย่างเช่น การดื่มสุราแล้วรักษาศีลที่เหลืออีกสี่ข้อได้ยาก หรือได้อ่านหรือศึกษาธรรมมะเบื้องต้นจากอินเตอร์เน็ท และชีวิตคนเรามันสั้นเริ่มปฏิบัติซะตอนนี้ดีกว่า เค้าก็ว่าเอ็งมาไม่ถูกทางต้องมีอาจารย์สอน หรือเอ็งไม่มีความทุกข์อะไร จะทำไปทำไม หรือจะไปเข้าถึงอะไรประมาณนี้

ตอนแรกรู้สึกโกรธว่าไม่ฟังเราพูดอะไรเลย สรุปความข้างเดียวแต่พอมาคิดดูเราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของคนได้ ไม่มีใครถูกใครผิด ใครเป็นคนกำหนดผิดถูก อยู่สังคมนี้อาจถูกแต่อีกสังคมหนึ่งอาจผิด ความโกรธนั้นก็หายไป ตัวโกรธอยู่ที่เราโดยทีเค้าไม่รู้เรื่องพอปล่อยแล้วความโกรธก็จะไม่อยู่ที่่เรา

ที่เล่ามาเบื้องต้นเรียกว่ามารในการปฏิบัติธรรมหรือเปล่าคะ ขอความคิดเห็นแนะนำจากผู้รู้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

การถือศีลห้า

คนมีอาชีพ ที่เรียกว่า เป็นสัมมาอาชีพ ก็จริง

แต่ไม่ควร เช่น อาชีพ จับปลาขาย เป็นอาชีพที่เบียดเบียนชีวิตผู้อื่น

พระท่านบอกว่ายังรักษาศีลห้าได้เลยครับ

คือพระท่านบอกว่า ช่วงเวลา ที่รเาไม่ได้ไปจับปลา ช่วงนั้นละ

ให้สมาทานษศีล ไห้รักษาศีลอย่างเคร่งคัด

พอแรงบุนญหนุนนำ เดี๋ยวก็มีเหตุ ให้เลิกอาชีพจับปลาจนได้

เดี๋ยวนี้ คนธรรมดานี้หละ ไม่ต้องนุ่งขาวห่อขาวหรอกครับ

ทำมาหากินเราๆๆท่านๆนี่แหละ เป็นพระอริยะเจ้า เยอะมาก

อย่าประมาท ในชีวิต

คนอื่นเค้าประมาท ก็เรื่องของเขา

เด็กว่าเราตายก็มีไห้เห็นถมเถไปครับ

รุ่นเดียวกับเราตาย ก็มีให้มากมาย

ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป้นของเที่่ยง

วันเวลา วารี ไม่เคยรอใคร รีบทำความดีเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้ื วันนี้

ก่อนที่่จะสายเกินการ

คุณรักษาศีลห้า ได้สบายเลย ทำเถอะ

ทำดีแล้ว ถูกทางแล้ว เชื่อในการตรัสรู้ของพระพุทธองค์

ที่พระทรงชี้ทางสุข อันมีเมตตาหาประมาณไม่ได้

รักษาศีล ภาวนา วิปัสสนาดีแล้วครับ

โลกนี้ไมามีอะไรเป็นของเราจริงๆ

 

พระท่านว่า มารไม่มี บารมีไม่เกิด

ก็หมายความว่า เมื่อมีมาร เราก็มีกำลังใจ

ที่จะต่อสู้ เพื่อฟันฝ่า ยึดมั่นในความดี ในคุณธรรมให้จงได้

เมื่อเรามีศีล มีธรรม ความสุขที่แท้จริงก็จะปรกฏขึ้นแก่ใจเรา

 

ขอบคุณมากค่ะ คุณ iivv
พอได้อ่านข้อความของคุณแล้วรู้สึกจิตใจพองโต อยากจะทำต่อไป
และรู้สึกเห็นจริงตามที่คุณพูด ขอบคุณมากค่ะ

 

เรียกว่าพบ"พาลบุคคล" ครับ

น่าเห็นใจมากที่ท่านผู้ถามต้องทำงานร่วมกับคนผู้ไม่รู้จักศีลธรรม เขาจึงไม่ยินดีที่จะทราบว่า มีอยู่นะ...สิ่งที่ดีกว่าที่อยู่ตรงข้ามกับสิ่งที่เขาทำอยู่.. หากแม้นเขาเคยสดับพระธรรมมาบ้าง เขาอาจจะสามารถทำอุปการะแก่ตนได้ เเม้เพียงด้วยการ"อนุโมทนา"ในการประพฤติธรรมของท่านผู้ถาม..แต่เพราะไมู่รู้ จึงถึงกับปรามาสสิ่งดีที่เขาควรจะีมี ควรจะีได้ ..ใครที่ใหนจะน่าสงสารเท่า..?

เมื่อท่านผู้ถามทราบชัดว่า ท่านกำลังพบกับพาลบุคคลอยู่ ก็พึงเจริญกรุณานึกเอ็นดูเขาด้วยความเข้าใจเถิดเพราะเขาย่อม ทำ พูดและคิดได้ตามกิเลสตัณหามานะทิฏฐิ อันวิบัตินั้นของตน ท่านจขกท เป็นโชคลาภบุุคคลที่เขาได้มาด้วยบุญอันดีในการก่อน จึงได้บริวารผู้มีศีลธรรมอันเป็นเครื่องรับประกันความเกษมปลอดภัยในทรัพย์แลกิจการของเขา...แต่เขาจะรู้หรือไม่ ก็ต้องคอยเวลาที่จะพิสูจน์...ที่แน่ๆคือท่านผู้ถามพึงประคับประคองตนไว้ในการตั้งตนไว้โดยชอบอย่างเข้มแข็งเถิด...เพราะการคบใคร ย่อมเป็นปัจจัยแห่งการรับอุปนิสสัยคล้ายๆกันมาเป็นของตนได้ พระพุทธเจ้าจึงทรงวางมงคลสูงสุดข้อแรกไว้ว่า...

อเสวนา จ พาลานัง...การไม่คบพาลเป็นมงคลอันสูงสุด..

ขออนุโมทนาในเจตนาประพฤติศีลและธรรมอันดีทั้งหลายครับ..

 

มาแว้ว.ๆ.. black_pig ..ใครเรียก..?
เสียงลอดจากในโบสถ์..วันอาสาฬหบูชา

หลังเรารู้แล้ว. (i) ..ทีแรกเราหลงไว้ใจว่ากิเลส

มันเป็นเพื่อนที่ดีของเรา.มันพาเราเวียนเกิด

เวียนตาย :z7 ลงนรกไปอบายมานับชาติไม่ถ้วน

แต่บัดนี้เราได้รู้แล้ว.

 

อย่าเรียกว่ามารเลยดูน่ากลัว...ขอให้คิดไปในแง่...ของบททดสอบดีกว่า เวลาที่เราต้องการจะทำอะไรจริง ๆจัง ๆขึ้นมาก็จะมีบททดสอบมาทดสอบเราเสมอ ๆ บางครั้งก็มาติด ๆกันในวันเดียว บางครั้งก็นาน ๆมาที เป็นกำลังใจให้นะครับ เพราะก็โดนอยู่บ่อย ๆเหมือนกัน...สวัสดี

 

จะโกรธเขาทำไม

เขาพูดแบบนั้น เพราะเขาไม่รู้ เพราะอวิชชายังครอบงำเต็มจิตใจ
ที่เขาพูด เขาก็หวังดีกับเรา ในมุมมองแบบของเขา
เขาคิดว่าที่เขาพูด มันดีแล้ว เขารู้ดีแล้ว เขาก็เลยแนะนำสิ่งที่เขาคิดว่าดีกับเรา

ใช้พรหมวิหารให้มากๆ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา แผ่เมตตาให้เขาเยอะๆ ครับ เราจะได้ช่วยเขากลับมาทางที่ถูกได้เมื่อถึงเวลา

 

เพิ่มอีกติ๊ดดดดดดดด เราพยายามท่องคำว่า มารไม่มีบารมีไม่เกิด บางครั้งมันก็ไม่เข้าใจ จนวันนั้น เรื่องใหญ่มากๆ จนเราต้องโทรไปหาเพื่อน ว่าทำไม ตลอดเวลาที่เราปฎิบัติจริงจังประมาณ 1 ปีกว่า เราเจอะเรื่องมากมาย(ไม่นับเรื่องยาป้ายนะ ตั้งแต่เรื่องนั้นทำให้ต้องตื่นมานั่งแต่เช้าแบบขาดไม่ได้เลย) คนที่เขาไม่ต้องปฎิบัติจริงจังแบบเรา น่าจะดีกว่าเสียอีก สบายๆ ด้วย ว่างก็ทำ ไม่ต้องบังคับตัวเองมาก


เพื่อนกรุณามาก บอกมาประมาณนี้ " ถ้าในสถานะการเดียวกัน แต่หากเจอะแบบเรา จะทำให้เรารู้จัก การความอดทน ความเพียร ปล่อยวาง (มากกว่านี้จำไม่ได้) ได้มากกว่าผู้ปฎิบัติเท่ากัน บารมีเท่ากัน แต่มีโอกาสเจอะเรื่องราวน้อยกว่าเรา"

เราว่า คำตอบนี้ กินใจ/เข้าใจ มากกว่า คำว่า มารไม่มีบารมีไม่เกิด จนเราร้องไห้ออกมาเลย

ต้องบอกว่า เราขอบคุณญาติธรรมนำทางทุกคน รวมทั้งพลังจิตคำถามคำตอบต่างๆ ที่ค่อยๆ เป็นกำลังใจให้เรา (ซึ่งจริงๆ มันน่าจะหมดไปนานแล้ว) เวลามีเรื่องทีไร ก็จะได้คำตอบใหม่ ความรู้ใหม่ เข้าใจกว่าเดิมทุกที อนุโมทนาค่ะ

แต่สุดท้ายจริง ๆ มารที่อยู่ที่น่ากลัวที่สุดคือ ใจเราค่ะ

 

มารที่แท้จริงและน่ากลัวที่สุดคือกิเลสมาร มันอยู่ในใจคุณนั่นแหละ ชนะกิเลสมารได้มารอื่นๆก็ชนะได้หมด ส่วนภายนอกเป็นแค่ลูกน้องของมาร คนอื่นจะพูดยังไงก็ปล่อยเขาไป โปรดได้ก็โปรด โปรดไม่ได้ก็เฉยไว้ พระพุทธเจ้าบอกชัดว่าคนไปสวรรค์แค่เขาโค แต่คนไปอบายเท่ากับขนโค คนไม่รู้จึงมากกว่าคนรู้ โอกาสที่คุณจะเจอคนพาลจึงมากกว่าเจอบัณฑิตอยู่แ้ล้ การประคองใจจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด บารมี 10 ทัศ มีหลากหลายแต่สุดท้ายก็ต้องมารวมกันลงที่อุเบกขาบารมี

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ หลวงพ่อจรัญท่านบอกว่า มารไม่มี บารมีไม่เกิด สาธุ