ไครรู้จักบ้านสวน พีระมิด มั่งครับ

ธรรมะจากหลวงปู่ชา




ลูกศิษย์วัยรุ่นมักจะอ้างเรื่องการปล่อยวาง เมื่อขี้เกียจไม่อยากจะทำอะไรสักอย่าง

ท่านอาจารย์จึงเล่าว่า ในช่วงเข้าพรรษาปีหนึ่ง

หลวงพ่อชาเดินตรวจพระลูกศิษย์ที่กุฏิหลังหนึ่ง

พระท่านเอาของไปวางไว้ตรงมุมที่ไม่ใช่ที่ๆ ควรจะวาง

ท่านจึงถามว่า "ทำไมจึงต้องเอาของไปไว้ตรงนั้น"

ลูกศิษย์ให้เหตุผลว่า "เพราะหลังคามันรั่ว"

เมื่อหลวงพ่อถามว่า "ทำไมจึงไม่ซ่อมหลังคา"

ท่านก็ว่า "ท่านกำลังฝึกเรื่องความอดทนและการปล่อยวาง"

หลวงพ่อจึงว่า นี่คือการปล่อยวางของควาย

ท่านอาจารย์สรุปว่า พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนว่า อะไรๆก็ต้องปล่อยวาง

อะไรๆก็ต้องอดทน เราต้องมีปัญญาแยกแยะว่าอะไรเป็นอะไร

สิ่งไหนควรอดทนก็ต้องอดทน บางสิ่งบางอย่างก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องทน

บางสิ่งบางอย่างก็ควรจะแก้ไข

การปล่อยวางของเราต้องมีปัญญา เป็นตัวกำกับอยู่ด้วยเสมอ

.

.

.

เล่าโดยท่าน ชยสาโร ภิกขุ

เรียบเรียงโดย คุณ ศรีวรา อิสสระ

 

ฮ่าๆๆๆๆ... ดีจริงๆ ปล่อยวางโทสะ ที่จะทำให้ทะเลาะกัน ไม่ดูถูกเหยียดหยาม หรือด่าทอกัน ให้หันหน้าคุยกันด้วยเหตุผล ก็เท่ากับว่าเป็นควายไปซะแล้ว ถึงกับกางตำรามาเสียดสีผู้ที่คิดต่างก็ทำได้ นี่หรือวิถีแห่งพุทธ? นี่หรือเมืองพุทธ? นี่สังคมแห่งพุทธ? เฮ้อ.......

 

สำหรับผมหรอ... ก็ปล่อยสิ่งที่ถือ วางสิ่งที่แบก ไงครับ

ถ้าถามว่าผมจะใช้ในสถานการณ์อะไรบ้าง? อย่างง่ายๆ ก็คงเอาไว้วางโทสะล่ะมั๊งครับ มีไปก็ไม่เป็นผลดีนี่นา (ว่ากันว่าโกรธมากๆ บ่อยๆ หน้าแก่ไวด้วยนะเออ)

เมื่อใดที่ถูกโทสะครอบงำ > :'( (eek) (cry) ก็มีแต่เสีย กับเสีย

:d แต่เมื่อใดที่เราปล่อยโทสะทิ้ง วาง EGO ลง (i) (smile) ความสุขก็จะเกิดขึ้น

(ping) (f) ถ้าเราหันหน้าเข้าหากัน ยื่นไมตรีให้กัน (||) เราก็จะพากันปรบมือ เอ้ย! ไม่ใช่!! เราก็จะมีแต่ความเข้าใจซึ่งกันและกัน

dencee แล้วเราก็จะรักกัน ณ หมู่บ้าน แพนกวิ้น

 

อาจจะไม่วางเฉยหรอกครับ แต่ก็เลือกที่จะไม่ไปดูถูกเหยียดหยามเขา หรือใช้โทสะเข้าช่วยน่ะครับ อธิบายเขาดีๆ ด้วยเหตุผลก็พอมั๊งครับ แต่ก็นะ... ขนาดนางจิญจา มากล่าวอ้างจาบจ้วงพระพุทธ ว่าทำให้นางตั้งท้อง พระพุทธเองยังไม่สะทกสะท้านอะไรเลยครับ ผลของกรรมนั้นเขาเลือกทำแล้ว ผลของกรรมก็กำหนดเขาไว้แล้ว แ้ล้วเราจะเอาโทสะไปขว้างใส่เขาอีกทำไมล่ะ จริงไหมครับ

ถ้ามีใครมาจาบจ้วงพระพุทธ บิดเบือนคำสอนพระพุทธ ผมก็แค่ชี้แจงให้เขาเข้าใจ ว่าเขาเข้าใจผิดอย่างไร และการที่เขาจาบจ้วงนั้นผิดอย่างไร มากกว่าที่จะไปด่าเขาเสียๆหายๆ สาปแช่งเหยียดหยามอย่างที่เขาทำมา เราทำกลับก็เท่านั้นครับ มันก็ไม่ต่างกัน เพลิงโทสะลุกพรึ่บแก่ใจเขา ทำไมเราต้องจุดเพลิงโทสะของเราเข้าหา ให้มันร้อนรึ่มร่ำกันเข้าไปใหญ่ล่ะครับ

แต่ถ้าเราชี้แจงก็แล้ว อะไรก็แ้ล้ว เขาก็ยังไม่รับ... ก็ต้องปล่อยวางล่ะครับทีนี้ ปล่อยให้ผลกรรมนำเขาไปเถอะ ก็เหมือนเราพบเห็นคนที่ทำผิดกฏหมาย เราก็มีหน้าที่แค่ตักเตือนเขา แค่อย่างมากก็ได้แค่นั้น แต่การจะตัดสินว่าเขาควรจะเข้าคุก ประหาร หรือได้รับโทษปรับอะไร อย่างไร ก็ควรปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการกฏหมาย ไม่ใช่หรอครับ? เขาจาบจ้วง ดูหมิ่น ผลมันก็ตกที่เขาอยู่แล้ว เราก็ปล่อยให้เป็นกระบวนการแห่งกรรมเถอะครับ ^^

 

เจ้าที่แรงครับ เอาของเย็นมาเป็นของร้อน คุณระบำมารอย่าไปต่อกรเลย
ผมก็โมทนากับ อ.อุบลอยู่นะ เฉพาะในเรื่องเจตนาที่จะทำดี ส่วนอย่างอื่นนั้นไม่ แต่ตอนนี้ผมพอจะรู้ความจริงแล้ว แต่ก็เฉยๆ เรื่องปกติของภัยแห่งวัฏสงสาร

Q( ;...; )=o ========== (7- -)7

 

ขอบคุณที่เข้าใจครับ แต่ผมก็ไม่ได้ไปต่อกรอะไรกับเขาหรอกครับ เพราะผมคงไม่ฉลาดขนาดนั้น อย่างที่บอกครับ ปัญญาผมทราม เพราะงั้นปัญญาที่จะเอาไปทุ่มเถียงกับใคร อย่างเอาเป็นเอาตายนั้นคงไม่มี ^__^

 

สรุปว่าคนที่ปล่อยวางได้หรือไม่ได้ เขาก็อ่านที่ดูที่เขียนนี่แหละครับ อย่าเสียเวลาเขียนคำสวยหรูอยู่เลย คนไหนที่ไม่เห็นด้วยกับคุณก็ไปว่าเขาเป็นควาย กล่าวหาว่าเขากางตำรามาบ้าง สรุปว่าเห็นชัดเจนเลยว่าคนที่ปล่อยวางไม่ได้ก็คือ "ตัวคุณเอง"

คนที่มัวแต่ใช้คำพูดหรือการเขียนเพื่อแสดงตนเองว่าเป็นคนรักและเคารพพระพุทธเจ้ามีมากจริงๆในปัจจุบันนี้ แต่เคยสำรวจตัวเองหรือไม่ว่า "ศีล5" ที่พระพุทธเจ้าสอนนั้นทำครบหรือยัง หากยังไม่ครบ ก็อย่าเสียเวลาเที่ยวสอนคนอื่นหรืออ้างตัวเองว่ารักและเคารพพระพุทธเจ้าอยู่เลย ศีล3ระดับน่ะ ทำให้ได้ก่อนดีกว่านะ เอาเวลามาดูตัวเองดีกว่า สนใจเรื่องที่ตนเองไม่รู้จริง อยากรู้อะไรก็ให้ไปศึกษาเรียนรู้ด้วยตนเองจะดีกว่า อย่าเสียเวลามานั่งอ่าน แล้ววิจารณ์แบบขาดปัญญา หากเชื่อและเคารพพระพุทธเจ้าก็ให้ใช้หลัก กาลามสูตร10 ไม่ใช่ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ เพราะมานั่งอ่านแล้วนั่งคิดเอาเอง แบบนี้ไม่ใช่ชาวพุทธ สังคมมันถึงวุ่นวายเพราะคนอวดเก่งมีมากเหลือเกินทุกวันนี้

 

กลับไปอ่านใหม่อีกซักรอบนะครับ อ่านช้าๆ ไม่ต้องรีบ แล้วดูว่าผมด่าเขาว่าควายหรือเปล่า 555+

ส่วนเรื่อง อ.อุบล นั้น ผมก็ได้บอกไปหมดแล้ว ว่าผมคิดอย่างไรกับท่าน อย่างที่บอกครับ ใจเย็นๆ อ่านให้จบ แล้วค่อยคอมเมนท์ ไม่ต้องรีบครับ อิอิ

 

5555 ขอบคุณมากครับที่เตือน คงเขียนไปเรื่อยเปื่อยไม่สนใจสิ่งที่ตนเองทำ พูด หรือเขียนไปบ้างเลยเหรอ ค่อยๆอ่านนะครับ อย่าใจร้อน ใจร่มๆครับน้อง

 

โอ้... แน่นอนครับผมสนใจ ทุกการพิมพ์ของผม ทุกคอมเมนท์ของผม ผมต้องสนใจอยู่แล้วครับ สนใจว่ามันจะไม่เป็นการดูถูกเหยียดหยามใคร อย่างที่ผมพยายามจะสื่อสาร ท้ายสุดแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับผู้รับสาร์นแล้วแหละครับ ว่าจะมองการสื่อสารนั้นว่าเป็นยังไง ใจร่มๆนะครับพี่ อย่าใจร้อน ^__^

 

ท่านเพียงแค่หยิบคำพูดของครูบาอาจารย์มาให้อ่าน ทำไมคุณ ระบำมารต้องร้อนตัวขนาดนี้ด้วยครับ เท่าที่ผมอ่านข้อความคุณนะ ไม่เห็นคุณจะปล่อยวางอย่างคำพูดที่สวยหรูของคุณเลย จิตใจรุ่มร้อน เหลือเกิน อ่านก็ขำดีนะครับ 555

 

คนเรามีหลายประเภทค่ะ บางคนพูดน้อยทำมาก บางคนพูดไม่ดี แต่ปฏิบัติได้ดีแบบน่ายกย่องก็มีเยอะ อย่างคุณ "ระบำมาร" คงอาจเป็นอีกหนึ่งคนที่พูดได้ดีทีเดียวค่ะ พูดได้แบบคนมีความรู้ ทฤษฎีและหลักการชัดเจนเลยค่ะ แต่ถ้าถามว่าได้เคยนำสิ่งที่พูดหรือรู้นั้นมาปฏิบัติได้จริงหรือไม่ ใครๆ เ้ค้าก็เป็นเหมือนคุณค่ะที่ปากบอกว่ารักและเคารพพระพุทธเจ้า นับถือศาสนาพุทธแต่ในทะเบียนบ้าน รวมทั้งตัวดิฉันด้วย แต่พอเอาเข้าจริงแค่ศีล 5 ข้อก็ยังรักษาไม่ได้ ถ้าเป็นดิฉันคงไม่กล้าไปอวดรู้ หรือไปทำตัวเป็นคนกลางไกล่เกลี่ย แบบหวังดีประสงค์ร้าย กับใครได้หรอกค่ะ

ส่วนเรื่องการปล่อยวางนั้น ดิฉันมองว่าก็เป็นสิ่งที่ดีนะคะ แต่มันก็ไม่ได้ดีไปซะทุกเรื่อง อย่างคุณเห็นคนกำลังจะฆ่าคน แต่คุณบอกว่าคุณปล่อยวางแล้ว นิ่งเสียดีกว่ายอมให้เขาฆ่าคนตายไปเถอะ อย่างนี้เรียกว่าการปล่อยวางไหมคะ ปล่อยวางกับเพิกเฉย คนละเรื่องกันนะคะ จะสั่งสอนใคร หรือแสดงภูมิธรรมใด ถามตัวเองก่อนว่าปฏิบัติได้หรือยังค่ะ​

 

เอ๋า... กลายเป็นหวังดีประสงค์ร้ายไปซะอีก กรรมๆๆ ผมก็บอกไปแล้วครับ ว่าคงไม่ปล่อยวางซะทั้งหมด แต่ ณ ที่นี้คืออยากให้ปล่อยวางเรื่องความโกรธ และโทสะที่สาดใส่กัน ระหว่างคนที่เชื่อ กับคนที่ไม่เชื่อครับ เพราะเท่าที่อ่านๆมา เหมือนเอากระทู้นี้มาสาดๆกันซะมาก สาดโกรธ สาดโมโหใส่กัน ผมก็แค่อยากให้คุยกันดีๆเท่านั้นเองครับ และอีกอย่างครับ... ผมแค่ชี้แจง ไม่ได้แสดงภูมิ กรรมๆๆ เฮ้อ

 

อ่อ นี่ผมร้อนแล้วหรอครับ... เอ~ แปลกจัง ทำไมผมไม่เห็นรู้สึกอย่างนั้นเลยนะ เขาแจงมา ผมก็แจงกลับ ไม่เห็นจะร้อนอะไรเลยครับ แต่จะว่าไปก็ฮาดีนะครับ ผมยังไม่ได้ร้อนอะไร ก็ว่าผมร้อนซะแล้ว เงิบสิครับแบบนี้ 555+

 

เพียงข้อความตอนนึงของธรรมะจากหลวงปู่ชา ที่คุณ Nipanada นำมาลงไว้ ทำให้ดิฉันงงกับความคิดของคุณระบำมาร ว่าทราบได้อย่างไรว่านี้คือการเสียดสี...หรือคุณร้อนตัว...

 

อย่างน้อยก็ขอชมเชยนะครับ ที่เห็นตอนแรกบอกว่าไม่ได้เขียน สุดท้ายมาจำนนด้วยหลักฐานถึงได้ยอมรับ นี่แหละครับตัวเช็คศีลเป็นอย่างดี หากศีลไม่ครบ โกหกจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดี สุดท้ายก็คือ"ไม่จริง" สิ่งที่เขียนออกมาก็ล้วนเชื่อถือไม่ได้

คนที่บอกว่ารักและเคารพพระพุทธเจ้านั้นหากไม่ทำตามพระพุทธเจ้าสอนแล้วนั้น ก็ไม่ควรกล่าวอ้างว่าตนเองว่ารักและเคารพพระองค์ ดูที่ชีวิตก็รู้แล้วล่ะว่ารักษาศีลได้ดีหรือไม่ หากชีวิตยังคงเจ็บป่วย จิตใจร้อนรุ่มอยากให้คนรู้ว่าตนเองเก่ง อยากได้รับการยอมรับ หรือมีปัญหาสารพัด ก็สะท้อนถึงศีลได้แล้วล่ะ

คนที่ชีวิตมีความสุข เขาก็เอาเวลาไปทำความดี ทำกิจกรรมที่ดีมีประโยชน์ไม่มานั่งเขียนสิ่งที่ตนเองก็ไม่รู้จริง ไม่ใช่ว่าชมแล้วจะบอกว่าเราคิดดีนั่นคือ ไร้ปัญญา พระพุทธเจ้าสอนว่า หากมีคนชมแล้วเรารีบดีใจ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาชมนั้นถูกต้อง หากเขาด่าแล้วรีบโกรธ หรือปิดประตู เราจะรู้ได้อย่างไรเขาด่านั้นจริงหรือไม่จริงหากไม่จริงเราก็ควรแสดงเมตตาโดยการให้สิ่งที่ถูกต้องเขาไปไม่ใช่ปล่อยปะละเลย ดังนั้นที่คุณเขียนชมหรือเขียนวิจารณ์นั้น รู้จริงหรือเปล่า... รักและเคารพพระพุทธเจ้าจริงก็เอาเวลามาตรวจศีล5 และทำให้ได้ก่อนดีกว่า มาเสียเวลาเขียนไปเรื่อยเปื่อยเลยครับ ด้วยรักและปรารถนาดีเสมอครับ

 

ว๊าวๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเนื้อหอม เป็นที่น่าสนทนาของหลาย User เพียงไม่กี่คอมเมนท์ 5555+ ก็ดีครับ สีสันชีวิตประจำวัน ทีนี้มาถึงคำถามของคุณ Light Candle นะครับ... ร้อนตัว ที่บอกว่าหรือจะเกิดขึ้นกับผม เป็นยังไงหรอครับ? ก็คงใช่มั๊งครับ คุณคงมองว่า อิตาคนนี้ร้อนตัวแ่น่ๆเบย... แต่คุณรู้หรอครับว่าผมร้อนตัว เงิบรอบ 2 สิครับทีนี้ ^__^

 

เห็นด้วยกับคุณ Jenny 19 ปัจจุบันมีเยอะเหลือเกิน คนที่อ้างตัวเองว่า เป็นชาวพุทธ (แต่ในเอกสาร) เคารพรัก พระพุทธเจ้า แต่ไม่ปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์ท่าน ศีล 5 บางคนยังไม่รู้ว่ามีอะไรบ้าง ชอบอ้างตามตำรา โดยไม่เคยใช้ปัญญา พิจารณาไตร่ตรอง ยังงัยก็ลองย้อนถาม สำรวจตัวเองก่อนค่อยออกมาสอนคนอื่น เพราะความคิด การกระทำ การเขียน ออกมาเป็นตัวหนังสือ มันมีพลังที่สื่อให้รู้ถึงสิ่งที่ภายในจิตที่แท้จริง โดยไม่ต้องบอก

 

คนเราจะเขียนให้ตัวเองดีเลิศเลอแค่ไหนก็ได้ แต่คนที่เขามีปัญญา เมื่อได้มาอ่านแล้วเขาสามารถที่จะวิเคราะห์ได้เองว่า คนที่เขียน ดีอย่างที่เขียนหรือเปล่า และเมื่อได้ติดตามไปเรื่อย ๆ เราก็จะเห็นเองว่า ดีจริงหรือเปล่า เหมือนอย่างที่เราติดตามอ่าน คุณระบำมาร เขียนอยู่ อ่านแรก ๆ ก็ดูดี อ่านต่อ ๆ มา ทำไมมีคำหยาบหลุดมาด้วย นี่แหละสิ่งที่ทำให้รู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ นี่ขนาดระมัดระวังถึงที่สุดแล้วนะ ยังเผลอให้คนอื่นจับได้อีก

 

รักเช่นกันครับ จุ๊ปปริ๊ (k) แต่เอ๋... ผมจำนนต่อหลักฐานอะไรหรอครับ อะไรที่ผมต้องจำนน -*- ป๊าด กลายเป็นจำเลยกระทู้ไปซะแล้ว "เชิญคุณลงทัณฑ์ บัญชา~ ฮ๊า ฮา..." 555+ อย่างที่ผมบอกครับ ผมแค่ต้องการให้ทั้ง 2 ฝ่ายคุยกันด้วยเหตุผล ไม่ใช่สาดโทสะใส่กัน จะว่าไปผมย้ำหลายรอบเลยนะเนี่ย กลับโดนมองว่าผมพูดสวยหรู อั๊ยยะ... หรือต้องเจอคนที่แบบว่า พูดโพล่งๆ แร๊งส์!! หรอครับถึงจะชอบใจ ผมได้บอกไปแล้วครับ ว่าผมคงไม่วางเฉยซะทั้งหมด แต่ ณ ตรงนี้ ตรงนี้เนี่ย เราข่มโทสะกันไว้ แล้วอธิบายกันด้วยเหตุ และผลจะดีกว่าไหมครับ พระพุทธก็สอนไว้ไม่ใช่หรอครับ เรื่องผลร้ายของโทสะ? ไม่ต้องอิงระดับศีลให้วุ่นวายหรอกครับ เอาแค่ว่าเราระงับโทสะ อันเกิดจากความไม่ชอบใจ ได้มากน้อยแค่ไหนจะดีกว่า ศีลผมมีน้อยครับ น้อยมาก ผมบอกไปแล้วว่าผมปัญญาทราม ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าผม ทรงปัญญา เลิศแล้วด้วยธรรม โอ๊วโน้ว...!! ไม่เคยทะนงตัวเองขนาดนั้นครับ ด้วยรักและชาบูนะครับ (kiss) (kiss)