<<<<<<<______คนส่องพระ ______>>>>>>>

สวัสดีเช้าวันพระครับทุกๆท่าน.......ทำจิตใจให้ผ่องใส....มีโอกาสอย่าลืมหมั่นทำบุญกุศลนะครับ

 

สวัสดียามสาย สมาชิกคนส่องพระครับ

 

กราบน้อมส่งหลวงปู่จาม มหาปุญโญ สู่แดนนิพานด้วยความอาลัยยิ่ง......เมื่อเวลา 9.00 น.โดยประมาณ

 

***น้อม กราบส่ง หลวงปู่จาม สู่แดนพระนิพพาน***

 

***องค์ นี้ ชอบๆๆครับ เสี่ยสุข ***

 

:cool:***สวัสดีครับ อั๋น เอท สุข โป้ โญ ซำบายดี กันนะครับ เอิ๊กเอิ๊ก***

 

สวัสดีครับพี่รุ่ง.....ร่วมไว้อาลัยหลวงปุ่จามด้วยกันครับ...

 

ประวัติหลวงปู่จาม มหาปุญโญ จาก หนังสือจังหวัดมุกดาหาร

หลวงปู่จาม มหาปุญโญ เกิดวันพฤหัสบดีที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๕๓ เป็นบุตรของนายกา ผิวขำ กับ นางมะแง้ ผิวขำ ที่บ้านห้วยทราย อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร ปัจจุบันหลวงปู่จาม มีอายุ ๙๕ ปี

ชีวิตการอุปสมบท

เมื่ออายุ ๗ ขวบ ได้บวชเรียนที่วัดหนองแวง บ้านห้วยทราย อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร ต่อมาได้ติดตามหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต เพื่อศึกษาพระวิปัสสนากรรมฐาน ออกเดินธุดงค์ไปตามสถานที่ต่าง ๆ ทั้งในภาคอีสานและภาคเหนือเป็นเวลา ๑๕ ปี และได้ลาสิกขาออกมาอยู่กับบิดามารดา เนื่องด้วยสุขภาพไม่ดี

ครั้นอายุ ๒๙ ปี (พ.ศ. ๒๔๘๒) จึงได้บวชอีกครั้งหนึ่งและได้ธุดงค์ไปภาคเหนือ จำพรรษาอยู่วัดเจดีย์หลวง ๓๒ พรรษา จากนั้น ได้ไปปฏิบัติธรรม กับ หลวงปู่แหวน สุจิณโณ วัดดอยแม่ปั๋ง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ ในปี พ.ศ. ๒๕๒๑ จึงกลับมาปักกรด จำพรรษาที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม สร้างวัดป่าวิเวกวัฒนาราม ให้เป็นที่พำนักนั่งวิปัสสนากรรมฐาน

ผลงานที่เป็นคุณค่าทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม

หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ท่านเป็นพระที่อารมณ์ดี มีเมตตาสูง ปฏิบัติตามกฎระเบียบ วินัยพระ อย่างเคร่งครัด แม้ว่าสุขภาพไม่ดี ท่านก็ยังออกบิณฑบาต ทุกเช้า ไม่เบื่อหน่ายในความเพียร จึงทำให้มีศิษยานุศิษย์ ทั่วประเทศ พุทธศาสนิกชน หลั่งไหลมาฟังพระเทศนา ของหลวงปู่จามอยู่มิได้ขาด วันหนึ่ง ๆ มีญาติโยมมาเป็นจำนวนมากแต่หลวงปู่จาม ก็ไม่เคยบ่นมีแต่ความพึงพอใจ ที่ได้เทศนาสั่งสอน ด้วยใบหน้ายิ้มละไมอยู่เป็นนิจ ครั้งหนึ่ง ท่านเคยกล่าวว่า “ คนเรา เมื่อประพฤติปฏิบัติให้อยู่ในกรอบแห่งศีลธรรม อยู่ในความไม่ประมาท หมั่นบำเพ็ญบุญ สวดมนต์ไหว้พระทุกวัน แล้วก็ไม่ต้องวิ่งไปหาพระที่ไหนชีวิตก็เป็นสุข ” ซึ่งหลวงปู่ ได้สร้างผลงานเป็นที่ประจักษ์ชัด แก่พุทธศาสนิกชน ทั่วไปทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ดังนี้

๑. เทศนาสั่งสอน ญาติโยมที่มานมัสการหลวงปู่ ทุกวันพระ และวันสำคัญจะมีประชาชนมาเป็นจำนวน ๑๐๐ - ๒๐๐ คนขึ้นไป
๒. หลักธรรม คำสั่งสอนของหลวงปู่ ได้มีคนบันทึกเทปไว้เป็นจำนวนมาก
๓. หลวงปู่จาม มีความคิด ริเริ่มสร้างสรรค์ธรรมชาติให้เป็นที่นั่งวิปัสสนา ได้อย่างกลมกลืนร่มรื่น ปราศจากสิ่งรบกวน
๔. สร้างพระเจดีย์ทรงจุฬามณีบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ
๕. สร้างกุฏิเสาเดียว จำนวน ๑๑ หลัง
๖. สร้างศาลาการเปรียญ และหอฉันสำหรับไว้เทศนาญาติโยมในวันสำคัญต่าง ๆ

คุณความดี ผลงานของท่านล้วนเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง สรรเสริญ ที่บุคคลทั่วไปควรยึดไว้เป็นที่พึ่งและเป็นตัวอย่างที่เราควรจะจารึกไว้ให้แก่ประชาชนทั่วไป ได้เลื่อมใสศรัทธา ปฏิบัติตามธรรมคำสั่งสอนของท่านจนกว่าชีวิตจะหาไม่

 

74พรรษาในภาระแห่งพระศาสนาได้ยุติแล้ว

 

น้อมกราบส่ง หลวงปู่สู่แดนนิพพานครับ

 

วาทะธรรม ของ..หลวงปู่จาม มหาปุญโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม ในพรรษา ปี 2545

ความสุขที่แท้จริงได้แก่สุขอันเกิดจากจิตนิ่งสงบ.


ตัวเราได้ตัวตนเป็นคนมนุษย์
แต่ไม่รู้จักคุณค่าของมนุษย์
นี่เรียกว่า ประมาท.


บุคคลผู้มีนิสัยปัจจัยต้องมีเครื่องอยู่
ศีล 5 เป็นเครื่องอยู่
ศีล 8 เป็นเครื่องอยู่
เมตตาเป็นเครื่องอยู่
คุณงามความดีใด ๆ เป็นเครื่องอยู่
เหล่านี้เป็นเครื่องหมายของความดี.


การจะปล่อยวางได้
การจะละคลายความยึดถือ
การจะหายจากความยึดมั่นสำคัญหมาย
ต้องทำจิตให้สงบเสียก่อน
เพราะอาศัยความสงบของจิตนั้นเอง
วิปัสสนาญาณจึงจะเกิดได้.


อาการของจิตนั้น เป็นได้ทั้งกิเลส
เป็นได้ทั้งธรรมมะ
ต้องระมัดระวังอย่า หลงจิต อย่าหลงตน.


อยู่เฉย ๆ มันไม่ได้ประโยชน์อันใดดอก
มันต้องพิจารณาฝึกหัดใช้ปัญญา
ใช้ปัญญาพิจารณา
อย่าอยู่เฉย ๆ .


ทุกขํเป็นวิหารธรรม
สุขเป็นวิหารธรรม
ธรรมเป็นวิหารธรรม
คำว่า วิหารธรรม คือ เป็นเครื่องดำเนินของชีวิต
เป็นเครื่องดำเนินของวัฏฏะ .


อย่าไปกลัวทุกขํ
อย่าอยากได้สุขจนเกินตัว
คนกลัว - คนอยากมากเกินไป
นั้นมันทำความดีไม่ถูก
คนใดกลัวทุกข์คนนั้นกลัวธรรม.


เราเกิดมาในกามภพนี้
จึงได้สุขจากกาม
จึงได้ทุกข์จากกาม
ความรัก ความชัง ความยินดี ความยินร้าย
จึงเป็นตัวกาม , เป็นตัวตัณหา
แม้สุขก็สุขอยู่กับทุกข์
จึงเป็นทุกข์ล้วน ๆ ในชีวิตของเรา.


รูปกายนี้
จะมีอะไร นอกเสียจากรูป
รูปเป็นธาตุทั้ง 4 ธาตุดิน –ธาตุน้ำ –ธาตุลม –ธาตุไฟ
รูป อนิจจํ
รูป ทุกขํ
รูป อหัตตา .


ใจไม่มีตน มีตัว แต่เป็นของมีฤทธิ์
คำว่ามีฤทธิ์นั้น แปลว่า ทำกรรมได้ กรรมดีได้
กรรมชั่วได้
คำว่า กรรมมันเกิดจากความคิด คิดดี คิดชั่ว
เรียกว่า มโนกรรม
ใจของเราเป็นความดีอยู่แล้ว อย่าเอาไปทำกรรมชั่ว.


คนโลภก็ตั้งแต่โลภ
คนอยากได้ก็ตั้งแต่อยากได้
คนเมาก็ตั้งแต่เมา
คนโทสะร้ายก็ตั้งแต่โทสะร้าย
คนลุ่มหลงมัวเมาก็ไปตามเรื่อง
เกิดมามันจึงเป็นทุกข์อยู่เสมอ .


คิดถึงอายุของตน
วันนี้อายุเท่าใด
วันไหนจะตาย
ตายไปด้วยอะไร
ตายแล้วถืออะไรไป .


วันหนึ่งวันหนึ่ง
นึกถึงตนกี่ครั้ง
นึกถึงความตายกี่ครั้ง
รู้ไหมว่าตัวเองมันแก่เฒ่าทุกวัน
อะไรบ้างจะเป็นสมบัติของตน .


คนได้สุขก็เมาสุข
คนได้ทุกข์ก็เมาทุกข์
คนเมาก็เมา
คนศึกษาก็เมาศึกษา
คนปฏิบัติก็เมาปฏิบัติ
ความรู้สึกตัวมันมีน้อย
จึงไม่ค่อยรู้จักตนเอง .


อนิจจํ
ทุกขํ
อนัตตา
พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วไม่มีผิดพลาด
มั่นคงแน่นอน
เป็นธรรมแท้แน่นอน .


สบายดี...
สบายรอท่าวันตาย
เมื่อใดมันจะตาย
อายุมากแล้วนี้
มันก็อยากตาย


เราเดินทางไกล
มันอยากจะให้ถึงจุดหมายปลายทาง
อย่างเร็ว ๆ กำลังแข้งขาไม่พอ
คนเกิดมาแล้วมันมีทุกข์มาก
เมื่อทุกข์อยู่ตลอดก็อยากจะพ้นทุกข์
มาถามหาความสำเร็จมรรคผล
ตามหาทั้งที่กำลังของตัวไม่พอ .


ความดีอันตนทำไว้นั้น
มันซึมซาบเข้าถึงหัวใจ
มันซาบซ่านอยู่ในใจ
นี่เรียกว่า สุขใจ
สุขสัมผัสของเรา
สุขอันคนอื่นไม่มีส่วนด้วย
ด้วยเหตุนี้...
จึงให้ตั้งใจทำความดี .


ความชั่วทั้งหลายมันเป็นอันตรายของธรรม
ความโลภเกิดขึ้น
ความหลงเกิดขึ้น
ความโกรธเกิดขึ้น
เกิดขึ้นแล้วเต็มอยู่ในใจ ความสงบก็ไม่เกิด
ความสว่างก็ไม่เกิด
ใจก็ไม่ใสสะอาด
ในที่สุดก็ไม่รู้ช่องหนทางการแก้ไข - การรักษา .


อย่าไปเชื่อหลายกับพระสมัยใหม่
พระขี้กะโล่ ธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าไม่ถือ
ทำอะไรไปตามความพอใจ .


รูปนี้เป็นของใคร
เวทนาเป็นของใคร
สัญญาเป็นของใคร
สังขารเป็นของใคร
วิญญาณเป็นของใคร
เป็นของเราอยู่หรือ เป็นแล้วทำไมมันต้อง มีเกิด
มีแก่
มีเจ็บ
มีตาย
มีทุกข์มีสุข ด้วยเล่า
คิดถึงตัวเองบ้างไหม
ตัวตนนี้ใช่หรือไม่ใช่ตัวตน
อย่างไรจึงเป็นเช่นนั้น .


คนมีทรัพย์เป็นนกเขา
คนมีทานเป็นนกเขา
คนมีศีลเป็นนกเขา
คนมีภาวนาเป็นนกเขา
คนมีปัญญาเป็นนกเขา
อะไรก็ของกูของกู
นิดหน่อยก็ของกู ของกู
ระวังอย่าให้เป็นนกเขา .


สิ่งใดควรรักษา
สิ่งใดควรละควรเอา
สิ่งใดควรถอน
สิ่งใดควรทิ้ง
สิ่งใดควรดำเนินต่อไป
ให้รู้ตนของตน ให้เห็นโทษภัยและคุณประโยชน์ .


ฐานที่ตั้งของธรรม
คือความสงบ
ความเกิดจากมีสติ
สติเกิดจากรู้จักจิตของตน
การฟังธรรมคำสอนต้องได้ความและรู้เรื่อง .


ใจมันตั้งอยู่ในกาย
เราอยู่อย่างใดใจมันก็อยู่ด้วยอย่างนั้น
ให้รู้จักกาย
ให้รู้จักใจ.

 

๑๔ กรกฎาคม ๒๕๔๙ ; มหาปุญฺโญวาท ๔ หน้า ๑๔๒ – ๑๒๓

ทุกโข – ทุกขัง
ทุกข์ของเด็ก - ทุกข์กับการกิน การเล่น
สุขใจพอใจกับของเล่น
ทุกข์ของวัยรุ่นวัยเรียน - ทุกข์กับการเรียน และ
การจะฝืนในระเบียบโอวาท
หาก ตั้งใจเรียนก็จะทุกข์น้อยลง
ทุกข์ของวัยรุ่น - ทุกข์กับใจหวังในเพศตรงข้าม (เพศเดียวกัน)
ทุกข์ของผู้ใหญ่ - ทุกข์กับอาชีพ, ปากท้อง, เกียรติ
- ทุกข์กับการตั้งตัว ทุกข์กับลูก
ทุกข์ของผู้สูงวัย - ทุกข์กับลูกๆ หลานๆ
ทุกข์ของพระ - นวกะ - การเรียน, การใช้บริขาร
- มัชฌิมะ - การอยากมีที่มีทาง
- การมีทิฐิ
- เถระ - การก่อสร้าง ชื่อเสียง ยศถา
ทุกข์ของคนวัด - ทุกข์อยากได้ของวัด
ทุกข์ของทุกคน - ทุกข์กับการแปรปรวนของรูปกาย
- ทุกข์กับการบริหารขันธ์
- ทุกข์กับการเกิดการตาย

 

กราบ น้อมส่งหลวงปู่จามครับ

 

กราบน้อมส่งหลวงปู่สู่สุคติครับ

 

_/\_ ขอกราบน้อมส่ง ลป.จาม สู่แดนนิพพาน _/\_​

 

_/\_ กราบ หลวงปู่จามด้วยเศียรเกล้า _/\_​

​

 

เหรียญรุ่นนี้สวยครับ.....ชอบแบบเนื้อเงิน...555555

 

...ธรรมะ โดนๆ...​

"สู้รบแบบพุทธะ คือการเอาชนะตัวเอง"





หลวงปู่จันทร์ กุสโล ​