เรื่องเล่าผีนางตะเคียน อดีตบ้านนายกรัฐมนตรี ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช

เอ่ยชื่อฉายาว่า"ซือแป๋ะ"เมื่อ ๕๐ กว่าปีก่อนหลายคนคงร้องอ๋อว่าเป็นฉายาของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช หัวหน้าพรรคกิจสังคม
ซึ่งมีชั้นเชิงทางการเมืองแพรวพราวจนใครก็ตามไม่ทัน มีเสียงข้างน้อยเพียง๑๘เสียงสามารถตั้งรัฐบาลและเป็นนายกรัฐมนตรีสำเร็จ!

บ้านที่ท่านพักอยู่มีชื่อเรียกว่า "บ้านซอยสวนพลู"เป็นบ้านที่ท่านปลูกแบบเรือนไทยโบราณ เป็นหมู่เรือนไทยสามหลังติดกันมีนอกชาน
แล่นกลาง ใต้ถุนบ้านปรับที่ให้เรียบแล้ว เทคอนกรีตทำเป็นที่นั่งเล่นและรับแขก

บ้านเรือนไทยหลังใหญ่สุดอยู่ด้านหน้า ใช้รับแขกอย่างเป็นทางการ หลังที่๒เป็นห้องสมุดส่วนตัวและใช้เป็นห้องทำงาน ต้นฉบับหน้า๕สยามรัฐ
ก็ออกมาจากตรงนี้ทุกวันยกเว้นมีธุระมากจริงๆ จึงมาเขียนต้นฉบับที่อาคารสยามรัฐ ถนนราชดำเนิน ส่วนบ้านหลังในสุดคือที่นอน หลังใหญ่ที่
เป็นห้องรับแขกนี่หละที่มีผีสิง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ เล่าให้ฟังว่า...

"ผมซื้อมาจากแถวเสาชิงช้า ตอนนั้นมีการตัดถนนใหม่ ตามผังเมืองที่ขยายออกไปบ้านหลังนี้ถูกเวนคืน เจ้าของบ้านก็บอกว่าเป็นบ้านเก่าแก่ต้นตระกูล
สร้างด้วยไม่สักอย่างดี ครั้นจะรื้อไปปลูกใหม่บนที่ดินผืนใหม่ลูกหลานรุ่นนี้บอกไม่เอา ประกาศขายอยู่นานจนผมไปดูเข้าก็เลยสนใจ ตกลงราคาแล้ว
จ้างช่างจากอยุธยามารื้อแล้วย้ายมาปลูกในที่ดินของผมซึ่งอยู่ในซอยสวนพลู กะอายุของบ้านก็ต้นกรุงรัตนโกสินทร์
บ้านหลังนั้นถูกรื้อแล้วแต่ยังมิทันได้ขนมา เพราะเตรียมที่เตรียมทางยังไม่พร้อม เลยฝากกับเขตไว้ให้คอยดูแล
พอเตรียมที่เสร็จก็ขนมาประกอบขุดหลุมตั้งเสา แล้วขึ้นโครงหลังคาใส่ฝ่าใส่พื้นติดหน้าต่างและประตูเข้าที่ ไม้มันเก่าช่างเขาเอาโซดาไฟกัด
แล้วตากแห้ง แต่แปลกที่บานประตูกลับมีน้ำมันเปียกล้างแล้วก็มีอีก"

ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ตรวจสอบดูอย่างละเอียดก็พบว่า น้ำมันซึมออกมาจากเนื้อไม้ด้านใน ล้างแล้วล้างอีกก็ไม่หาย!
ที่สุดม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ให้ช่างขัดแล้วลงเชลแลคทับหวังให้น้ำมันหยุดไหล ปรากฎว่าไม่สำเร็จ เลยปล่อยเลยตามเลย
เอาทองมาปิดตรงรอยน้ำมัน ที่ปิดทองก็เพราะก่อนล้างบานประตูครั้งแรกเห็นมีรอยปิดทองเก่ามาแต่เดิมจนทองแทรกเข้าถึงเนื้อใน!

ตอนเย็นๆ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช จะมาดูช่างประกอบบ้านทุกวันจนค่ำจึงกลับ ท่านเล่าว่า...
"เย็นวันนั้นใกล้ค่ำกำลังโพล้เพล้ ผมยืนเท้าสะเอวดูตัวบ้านที่ติดตั้งฝาและพื้นตลอดจนเครื่องบนเสร็จแล้ว เหลือแต่มุงหลังคา
ผมมองเห็นผู้หญิงรูปร่างท้วมๆ นุ่งผ้าสีเข้มใส่เสื้อหรือผ้าสไบเฉียงก็ไม่เห็นถนัดสีขาวนั่งพับเพียบมองจ้องมาที่ผมตาไม่กระพริบ
พอรู้สึกในใจว่า เอ๊ะ คนหรือเปล่า ผู้หญิงคนนั้นก็หายวูบไปเหมือนเราเอามือไปกดปุ่มปิดโทรทัศน์ภาพในจอจะวูบหายไปต่อหน้าอย่างนั้นแหละ!"

หลังจากสร้างบ้านเสร็จแล้ว ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ก็เข้ามาอยู่อาศัย วันนั้นตอนเย็นๆมีเสียงกดกริ่งหน้าบ้าน เด็กวิ่งออกไปดูแล้วมารายงานว่า
มีคนขี่สามล้อมาขอพบ นักการเมืองอย่าง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ คิดว่าคงมาร้องเรียนให้ช่วยบรรเทาความเดือดร้อน
พอเห็นหน้าคนขี่สามล้อก็ยกมือไหว้ถามว่า
"หม่อมคึกฤทธิ์ที่เป็นเจ้าของบ้านใช่หรือไม่ครับ"

พอรู้ว่าใช่ก็บอกว่า "เมื่อกี้มีผู้หญิงแต่งตัวแบบโบราณรูปร่างท้วมโบกรถสามล้อของผม จากปากซอยสวนพลูให้มาส่งที่บ้านท่านลงจากรถแล้ว
ก็เดินหายเข้าไปในบ้าน ขอท่านเมตตาจ่ายค่าโดยสารแทน ๑๐ บาท" ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ประหลาดใจจนขนลุกเพราะตรงกับผู้หญิงโบราณ
ลักษณะเดียวกับที่ตัวเองเคยเจอ เลยควักเงินจ่ายค่ารถสามล้อไป ๑๐ บาท

อีกสองสามวัน มีคนขี่สามล้อคนใหม่เข้ามาบอกว่าผู้หญิงท้วมนั่งรถจากปากซอยมาถึงบ้านหลังนี้ แล้วเดินหายเข้าไปไม่พบอีกเลย สตางค์ก็ไม่จ่าย
ตอนนั้น ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ไม่อยู่คนในบ้านเลยควักแทนไป ๑๐ บาท หลังจากปลูกบ้านเสร็จก็ล้อมรั้วบ้าน ยังไม่ทันทำบุญขึ้นบ้านใหม่
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ก็ต้องตามเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไปยุโรปและสหรัฐอเมริกานาน ๓ เดือน จนเสด็จนิวัติกลับประเทศไทยแล้ว
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ จึงจัดพิธีทำบุญบ้าน มีผู้เคารพนับถือมาร่วมงานกันมาก ผู้มาร่วมงานท่านหนึ่งเป็นผู้มา "ตาใน" คือฝึกกสิณจนได้ฌาน
หลังจากเลี้ยงพระเสร็จและรับประทานอาหารร่วมกันแล้ว แขกท่านนั้นก็กระซิบบอก ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ว่า..

"ผมเห็นในทางในว่า มีสตรีรูปร่างท้วมๆแต่งกายแบบโบราณมาร่วมฟังพระสวดมนต์โดยนั่งพนมมือจนจบจึงหายไป เธอเป็นญาติของท่านหรือเปล่า"
อยู่มาไม่นานเพื่อนของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ มาคุยกับท่านที่บ้านปลูกใหม่ คุยไปคุยมาเหมือนนึกขึ้นได้ เพื่อนคนนั้นบอกว่า
บ้านนี้รื้อมาจากเสาชิงช้าใช่ไหม บรรลัยละ ชาวบ้านเขาเล่าลือว่าผีดุ ให้เช่าก็ไม่มีใครเช่า ไปซื้อมาได้
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ก็บอกว่า ผมก็อยู่สบายดี ไม่เห็นมีอะไร หากมีผีอยู่ด้วยผมก็ไม่ว่า เพราะต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวกัน

คนข้างๆบ้านผมก็บอกว่าเห็นผู้หญิงโบราณแต่งกายท้วมๆ โผล่หน้าต่างออกมาตอนโพล้เพล้ แต่ผมไม่เคยเห็น มีแต่ความรู้สึกว่า
เมื่อใดที่ผมยืนหันหลังให้กับตัวบ้าน มักมีความรู้สึกว่าเหมือนมีใครมาจ้องมองอยู่
ที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือ สุนัขที่ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ เลี้ยงไว้เป็นเพื่อนเคยมานอนที่หน้าประตูรับแขก ตอนดึกได้ยินเสียงร้องเอ๋ง
แล้ววิ่งมาคุ้ยประตูห้องนอนของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ และตั้งแต่นั้นมามันจะไม่เคยไปวอแวกับบ้านหลังที่เป็นห้องรับแขกอีกเลย



เชื่อกันว่าผีที่อยู่ในบ้านทรงไทยของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ คือนางตะเคียนที่ตกน้ำมันและมีคนตัดเอามาเลื่อยทำบานประตู
นางตะเคียนที่สิงอยู่จึงแสดงอำนาจดังกล่าว



ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ยังบอกอีกว่า "เขาให้คุณ ผมจึงอยู่อย่างสุขสบายแถมยังได้เป็นนายกรัฐมนตรีอีกด้วย
ผมนำอาหารที่ผมกินแบ่งไปเซ่นเขาทุกวัน วันไหนไม่อยู่ก็ว่างไปวันหนึ่ง ที่ผมทำเพราะผู้ใหญ่ท่านสอนให้ทำ
โบราณว่าตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด"

 

ส่วนเสริมเรื่องของนางไม้ อ่านพอผ่านๆแล้วกัน ครับ

๑. นางไม้จัดเป็นวิญญาณประเภทนางฟ้า มีบาปติดตัวตามตำนานมาบ้าง
การที่จะได้เป็นเทวดาหรือนางฟ้าย่อมต้องมีกุศลจิตมาก่อน มีหิริคือความละอาย
และโอตัปปะความเกรงกลัวต่อบาป จะทำร้ายผู้คนจึงเป็นไปได้น้อยมาก

๒. นางไม้ไม่กินเครื่องเซ่นแบบวิญญาณทั่วไป แต่จะเสพปราณจากธรรมชาติ เช่น
ปราณจากดิน แสงแดด น้ำฝน น้ำค้าง และน้ำทั่วไป ส่วนอาหารที่โปรดและยินดีมากก็คือ
ส่วนกุศลที่มีผู้อุทิศให้ด้วยการทำบุญหรือแผ่เมตตา
เมื่อสวดมนต์ภาวนาเสร็จไม่ต้องเซ่นไหว้ ให้เปลืองเวลา

๓. นางไม้ มีอิทธิฤทธิ์ เช่นหูทิพย์ ตาทิพย์ มีกลิ่นตัวหอม มีอายุยืนยาวนับร้อยปีขึ้นไปอาคมต่างๆก็มีอยู่มากมาย มักคุ้มครองพระธุดงค์ผู้ปฎิบัติดีเมื่อมาอาศัยอยู่ในเขตของตน

๔. นางไม้ชอบฟังคำสรรเสริญเยินยอ ชอบคนพูดเพราะๆไม่หยาบคาย

๕. จะคุ้มครองรักษาผู้มีบุญสัมพันธ์ มาบอกเหตุร้ายดีได้ทุกครั้ง และให้ลาภอยู่เสมอ

๖. หากบูชานางไม้ไว้กับบ้านจะทำให้ค้าขายดีและเจริญรุ่งเรื่อง

๗. ฯลฯ

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องที่นำมาเล่าสนุกดีค่ะ

 

เคยมีประสบการณ์กับผีบ้าน ผีเรือน
คือมองไม่เห็นตัว แต่มาเคาะประตูปลุกให้ตื่นนอน โดยเฉพาะวันที่จะไปทำบุญ พอเช้าได้เวลาปุ๊บ เคาะประตูปลุก ป๊อก ป๊อก ทุกที แต่ถ้าเป็นวันปกติไม่ได้ไปทำบุญก็จะเงียบ.....
อีกครั้งนึง ลืมปิดพัดลม พอขึ้นนอนปุ๊บ จู่ จู่ เหมือนมีอะไรบางอย่างมาเคาะที่กลางมือ พอเราทำเฉย จะหลับต่อก็เคาะที่มืออีก คราวนี้เคาะแรงมากๆ จนต้องลุกขึ้นมาดูข้างล่างว่ามีอะไรหรือเปล่า ก็พบว่า ลืมปิดพัดลม...บอกขอบคุณที่ช่วยดูแลบ้าน แล้วก็นอนหลับสบาย

 

อืม...แมวเหมียวเล่าเรื่องผีได้น่าสนใจมากค่ะ

 

ขอถามเป็นความรู้หน่อยค่ะ เวลาอุทิศบุญกุศลให้ต้องกล่าวอย่างไรคะ ???
ที่กล่าวอุทิศอยู่ตอนนี้ใช้ว่า "ผีสาง นางไม้ นางตานี นางตะเคียน......"
จงมาร่วมอนุโมทนาบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ทำ........"
หรือกล่าวรวมโดยไม่ต้องระบุว่า " เหล่าทวยเทพเทวา เทวดา นางฟ้าทั้งหลาย....."
จงมาร่วมอนุโมทนาบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ทำ......."

 

เรื่องเล่าสนุกดี ไม่ว่าคนหรือนางไม้หากไม่เบียดเบียนกัน ก็ร่วมกันอย่างมีความสุขได้

 

ได้เหมือนกันทุกรูปแบบครับ เพราะเขามีจิตละเอียด มีจิตทิพย์
สามารถรับกระแสความรู้สึกนึกคิดของเราได้

หากจะให้ดียิ่งขึ้น ควรกรวดน้ำหยาดลงให้พระแม่ธรณีได้รับทราบ
หลังจากที่เราได้บำเพ็ญบุญกุศลทุกสิ่งอย่างแล้ว
"อิทังเมญาตินังโหตุ สุขิตาโหตุ ญาตะโย"
เป็นบทกรวดน้ำย่อๆ แต่สามารถแผ่ไปได้ทั่วถึงกันหมด
เหตุเพราะในวัฎฎะสงสารอันยาวไกลนี้ สรรพสัตว์ทั้งหลายที่ไม่เคยเกิดเป็นญาติกันนั้นไม่มี!

หากจะส่งให้นางไม้โดยตรงเพียงแค่เรากำหนดจิตถึงท่านก็พอครับ (ในกรณีที่ไม่รู้จักชื่อ...หรือทราบชื่อท่านด้วยก็ยิ่งดีครับ)

 

เรื่องนี้ไม่น่ากลัวแถมสนุกดีอีกตะหาก ชอบครับ

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุก ๆ เราเองก็มีเรื่องนึง คล้าย ๆ จะเป็นผีบ้านผีเรือน หรือเปล่าไม่แน่ใจ ตอนนั้น อยู่บ้านเฉย ๆ เลี้ยงลูกอ่อน แต่อยู่กันหลายคน
จึงไม่ได้ทำงานอะไรมาก เลยไม่ค่อยขยัน คือถ้าลูกหลับก็หลับตามลูก
มีแต่พ่อแม่ที่ทำงานในบ้าน

วันนึงพอลูกหลับ ก็เหมือนเดิม หลับพร้อมลูกตอนกลางวัน กลางบ้านเลยลมโชยเย็นสบายเป็นที่สุด ตอนนั้นพ่อแม่กินข้าวเที่ยงอยู่นอกบ้านคุยกัน เรานอนพอเคลิ้ม ๆ ได้ยินเหมือนเสียงคนเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วได้เสียงพูด เบา ๆ

"แหม..ขี้เกียจจริงนะ วัน ๆไม่ทำอะไร เอาแต่นอน .." แล้วรู้สึกเหมือนโดนเตะ
สีข้างอย่างแรง จนสะดุ้งรู้สึกเจ็บและ ก็จุกนิด ๆ นึกโมโห คิดว่าต้องเป็นพ่อ หรือแม่มาแกล้ง แน่ ๆ รีบลุกขึ้น แล้วออกไปถาม พ่อแม่ ว่า " ใครเตะหนู แหม แค่นี้ต้องเตะกันด้วย เรียกดี ๆ ก็ได้ "
พ่อ แม่ทำหน้า งง.. ร้องว่า " เปล่า เห็นมั๊ย กินข้าวกันอยู่ " เลยเล่าให้ท่านฟัง

แม่หัวเราะขำใหญ่เลย บอกสงสัย ผีบ้านผีเรือน ท่านทนไม่ไหวมั้ง ท่านเลยออกมาเตือน ขี้เกียจนักนี่ นอนได้นอนดี ตื่นมาแม่ก็ทำกับข้าวมาให้ถึงปาก ที่นี้ นอน น้อยๆ หน่อย มาช่วยแม่ทำงานบ้านบ้าง

ที่จริงเรา ก็ไม่เชื่อเต็มร้อยนะ เพราะเป็นเวลากลางวัน แต่พ่อแม่ ท่านยืนยันหนักแน่น ว่าไม่ได้ทำ ถ้าจะทำ ไม่เตะอย่างเดียวหรอก ตั้งแต่นั้นมา ทำงานบ้านช่วยแม่เสร็จก่อน แล้วจึงนอน ไม่ค่อยเชื่อ แต่พอนึกแล้วก็เสียวเหมือนกัน..

 

ไม้ตะเคียนใช่ใครจะนำไปทำบ้านได้ง่าย
แม้หลักป้ายเรือกสวนก็อย่าหมาย
บุญไม่ถึงบารมีไม่คุ้มอันตราย
อาจบังเกิดเภทภัยไม่รู้ตัว!

นามไ ม้พันปียากสลายกลายเปลี่ยน
เสมือนหนึ่งอายุรุกขเทพฉะนั้น
จมน้ำหรือธรณีกลบฝังยังอยู่
วิมานเร้นมิติลับในเนื้อไม้นางสถิตได้เพราะกรรม!

 

เกี่ยวกับเรื่องนี้ จะว่างมงายหรืออะไรก็ไม่ทราบค่ะแต่ที่บ้านเราสะสมพวกคตตะเคียนไว้เยอะ ก็รู้สึกว่าดีค่ะ ไม่ทราบว่าบังเอิญหรืออะไรก็ไม่ทราบได้มักมีโชคดีแปลก ฟลุ๊คๆอยู่ประจำหยิบจับอะไร ค้าขายก็ดีไปหมดค่ะ