ใครศรัทธา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาพูดคุยกันครับ

สวัสดีค่ะ :d ดูเวลาแล้ว พี่ต้องเริ่มงานประจำแล้วค่ะ
วันนี้เรียนเช้าหรือเปล่าน้องanusart34 สนุกกับการเรียนนะคะ

 

กราบหลวงปู่ทวดที่เคารพอย่างสูง
หวัดดีครับคุณล้างใจ คุณนวลการได้ไปทัวบุญของคุณนวลครั้งนี้ดีจังเลยทั้งได้ไปเที่ยวและได้ทั้งบุญผมก็อยากไปแบบนี้จังแต่ไม่มีเวลามากนัก การเดินทางไกลของผมคือการไปเยี่ยมพ่อกับแม่ในวันปีใหม่ที่สงขลาปีหนึ่งหลบบ้านที

 

เรียนเช้าครับ พี่นวล ช่วงนี้ไม่ได้มาพูดคุยเลย พอดีงานวิจัย งานเยอะด้วย

 

สวัสดีครับ สมาชิกทุกท่าน ขอบารมีหลวงพ่อทวดคุ้มครองครับ

 

***กราบๆๆหลวงปู่ ทวด ครับ
สวัสดีครับ ทุกๆท่าน รวย รวย รวย***

 

กราบหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืดครับ

และสวัสดีพี่ๆน้องๆทุกท่าน^^


หลวงปู่ทวด กลีบบัวเล็ก รุ่น1 2508 ของผมครับ ประสบการณ์มากมายจริงๆ
กราบขอบพระคุณหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืดที่เมตตา คุ้มครอง รักษา ผมและครอบครัวมาโดยตลอดครับ^^

 

กราบหลวงพ่อทวดค่ะ

ทัวร์วันที่ 7 ธค.55
ก็ไปพิษณุโลกค่ะ ระหว่างที่นั่งรถ ก็สวดมนต์ ทำวัตรเย็นกันไปถึงพิษณุโลกได้กราบองค์พระพุทธชินราช แต่ก็ต้องรีบเดินทางต่อ ได้แวะเข้าห้องน้ำที่นี่แต่ก็ต้องตกใจค่ะเพราะสร้อยพระหลวงพ่อทวดหลุดออก โชคดีที่องค์พระหลวงพ่อทวดไม่ตกหล่น รู้สึกใจไม่ค่อยดีค่ะ เพราะเคยครั้งหนึ่งที่แขวนสร้อยหลวงปู่แล้วสร้อยหลุดออกลักษณะนี้...แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น......เมื่อขึ้นรถ...เดินทางต่อไปอีกจังหวัด..ก็อาราธนาและสวดคาถาของหลวงปู่ตลอดที่นั่งอยู่บนรถ...

*ได้เข้าพักแรมที่วัดแห่งหนึ่ง มาถึงวัดนี้เกือบ 3 ทุ่ม ช่วงที่กำลังจะขนของลงจากรถ ได้กลิ่นธูปโชยมาแรงมาก เพราะกลิ่นเหมือนกับในงานพิธียกองค์หลวงพ่อทวดขึ้นประดิษฐานที่วัดร้องวัวแดง.. ถามคนในรถว่าได้กลิ่นธูปไหม.....ไม่มีใครได้กลิ่นค่ะ...เมื่อเข้าที่พักแล้ว คณะก็ทำการสวดมนต์กัน...เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ...และเข้านอน...

 

ที่พักที่วัดนี้ ห้องน้ำจะอยู่ข้างนอกค่ะ และก็มืดมาก ช่วงที่เดินออกไปอาบน้ำก็เจอตะขาบตัวอ้วน ยาวประมาณ 8 นิ้ว ตัวใหญ่มาก...โชคดีที่เห็นตัวมันก่อนไม่อย่างนั้นคงจะเหยียบเข้าเต็มเท้า...

ต้องรีบตื่น ตี 4 ค่ะ เพราะรถจะออกไปจ.ชัยนาท...ทุกที่ที่ไปพัก ก็จะร่วมถวายปัจจัยทำบุญชำระหนี้สงฆ์ ค่าน้ำ ค่าไฟ...

 

ถึงจ.ชัยนาท 7.00 น.
แวะทานอาหารเช้า ประทับใจร้านนี้มากค่ะ อาหารอร่อย พนักงานเสริฟ์ก็น่ารัก...
ขยันตั้งแต่เล็กๆ...

 

สวัสดีพี่ช้างค่ะ...
พระหลวงปู่ทวดงดงามมากค่ะ

 

และที่โต๊ะอาหารนี้เองค่ะ ทราบว่า วัดที่เราไปพักกันเมื่อคืน
เมื่อปีที่แล้วพี่เขามาร่วมงานบุญของหลวงปู่ทวด และขากลับพักวัดดังกล่าว ที่พักอยู่คนละฝากกัน คนขับรถทัวร์เล่าให้ฟังว่าเจอดี...นอนในรถทัวร์...นอนไม่ได้เลย...โดนหลอก...โดนดึงขา ต้องรีบลงจากรถ แวะเข้าไปนอนในที่พักค่ะ ..
................................................................................


เมื่อขึ้นรถ...ก็ได้กลิ่นธูปโชยมาอีก.....

ถามคนในรถ ก็ไม่มีใตรได้กลิ่นค่ะ......

คณะทัวร์เดินทางต่อไปที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า กราบหลวงปู่ศุขค่ะ

 

เป็นครั้งแรกค่ะที่ได้มากราบหลวงปู่ศุขและมาวัดท่าน
ได้ร่วมทำบุญที่วัด....และชมวัดอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง
ที่วัดได้บูชามีดหมอ อันเล็กมา เห็นมีวางเหลืออยู่ 2 ด้าม

มีพี่คนหนึ่งค่ะในคณะทัวร์ ท่านถ่ายภาพวิวบรรยากาศข้างทาง ขณะเดินทางไปวัดหลวงปู่ศุข
แต่ติดภาพนี้มาค่ะ
เลยถ่ายภาพ จากกล้องถ่ายภาพของพี่เขามาให้ชม...

 

รบกวนพี่จองอาง พี่ล้างใจ พี่นวล พี่คุณหมอ พี่ภัทร พี่ๆๆทุกคน ช่วยดูให้หน่อยครับ

แท้ไม่แท้ วัดไหนครับ ปีไหน พอทราบไหมครับ

 

สวัสดีครับเสี่ย ขอให้หลวงปู่คุ้มครองเสียเช่นเดียวกันครับ
กราบหลวงปู่ทวด

สวัสดีครับพี่นวล เหมือนไปด้วยเลย ชอบ ชอบ
ผมขอหมูทอดกระเทียมไข่ดาวครับ 555

 

กราบหลวงปู่ทวดค่ะ...

จากที่ไปทัวร์บุญหลวงปู่ทวด....

ได้มีโอกาสแวะไปกราบหลวงปู่ศุขและทำบุญที่ วัดปากคลองมะขามเฒ่า จ.ชัยนาทค่ะ

 

นำมาให้อ่านค่ะ...

ศาสตร์และศิลป์ของ มีดมหาปราบ ยอดศาสตรา ผู้เรืองอาคม

--------------------------------------------------------------------------------

จากอุณมิลิตฉบับก่อนที่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับดาบฟ้าฟื้นที่เป็นอาวุธวิเศษ ร่ำลือจนเป็นที่รู้จักของคนไทยและเป็นแบบฉบับของชายไทยที่มักเอาอย่าง(ที่ ไม่ค่อยดี)ของขุนแผนที่มักมีเมียมาก(มีเยอะจนไม่เรียกเมียน้อย) จึงถูกขอให้เขียนเรื่องราวของ “มีดหมอ” ที่หลายท่านที่นิยมเครื่องรางจากอาคมต่างรู้จักกันดีและหลายท่านก็อาจมีไว้ ครอบครองทั้งทั้งที่ก็ไม่ได้เป็นหมออาคม กับเขาเเต่ อย่างใดเรียกว่ามีไว้อุ่นใจดีกว่า

เรื่องการสร้างมีดหมอนั้นมีมาแต่ครั้งใดไม่มีใครรู้จริงหรอก เพราะคงตายกันหมดแล้วเหลือมาถึงรุ่นเราจึงมักเป็นคำบอกเล่าหรือตำนานแต่ที่ เเน่นอนนับแต่ดึกดำบรรพ์ชาวไทยหรือสุวรรณภูมิตั้งแต่ยุคโลหะมักนิยมพกพา อาวุธขนาดเล็กติอตัวเสมอเรียกกันว่า “มีด” นั่นเองซึ่งปัจจุบันก็ยังพบเห็นได้ตามชาวไทยใหญ่บางกลุ่มและการที่ต้องพกพา เป็นของประจำตัว ก็ต้องมีการเสกสร้างเรื่องราวใศักดิ์สิทธิ์มีอิทธิคุณเชื่อมั่นว่าสามารถปก ป้องคุ้มครองและใช้งานได้มากกว่าเป็นอาวุธยามจวนตัวเรียกว่าใช้ให้ครบ เครื่อง

“มีดหมอ”นั้นก็บอกชัดอยู่เเล้วว่า เป็นของผู้ทรงคุณความรู้ ทั้งนี้เนื่องจากภาษาไทยยุคก่อนจะเรียกคนที่รอบรู้ว่า “หมอ”เสมออย่าง รู้กฎหมายก็เรียกหมอความ รู้เรื่อง งูอสรพิษ ก็เรียกหมองู รู้เรื่องไสยศาสตร์ผูกพยนต์ปลุกผีก็เรียก หมอมนต์หรือหมอผีไปเลยก็มี จนบางครั้งคนที่พยายามทำตัวรู้มากเจ้าหลักเจ้าเกณฑ์ก็มักเรียกว่า “หัวหมอ” มีดหมอโดยนัยจึงไม่ควรผูกกับแค่เรื่องไสยศาสตร์ภูตผีเพียงประการเดียวอย่าง พวกที่เลี้ยงช้างต้องมีพิธีกรรมเฉพาะก็เรียกหมอช้างต้องมีมีดประจำตัวเช่น กัน มีดเหล่านี้ไม่ว่าจะเป็นหมอแบบใดหากใช้ประกอบพิธีกรรมก็จะเรียกในหมู่ผู้รู้ ว่า “มีดครู”เสียหมายถึงว่าเจ้าของมีดได้รับมอบอำนาจมาจากครูให้ประกอบกิจพิธี ได้ศักดิ์สิทธิ์สำเร็จดังครูมาประสิทธิให้นั่นเอง คตินี้จึงน่ามาจากเรื่องดาบอาญาสิทธิ์แต่ชาวบ้านนั้นไม่รู้จะเอาดาบไปรบรา ฆ่าฟันกับใครก็เลยใช้มีดแทนแต่คติดาบนี้ที่เห็นชัดในภาคเหนือและอีสานที่มัก มีดาบครู เรียกว่า “สะหรี๋กันไชย” หรือทางอีสานจะมี “ดาบด้ามแก้ว” ที่ใช้ขัดฝาเรือนสร้างอาถรรพ์ป้องกันเรือน(บางที่ใช้หอกเล็กทำอาถรรพ์ก็มี เรียกว่าสี่แจเรือน) มักมีมนต์เฉพาะที่เรียกว่ามนต์ฝนแสนห่าที่เชื่อถือว่าหากทำอาถรรพ์ชนิดนี้ เเล้ว แม้มีอันตรายซัดฟุ่งมาดังฝนแสนห่าก็มีอาจทำอะไรได้เลย

มีดมหาปราบนี่ก็เป็นการทำมีดครูทางไสยเวทชั้นสูงแบบหนึ่ง ที่อาจเรียกได้เต็มปากว่า ดาบฟ้าฟื้นฉบับย่อ แบบเล็กดีเเต่ รสโตคือคุณภาพคับแก้วทีเดียว(เอื๊อก…..)

การทำมีดมหาปราบนี่ก็เหมือนการทำดาบฟ้าฟื้นนั่นละ ที่ต้องเริ่มแรกจากมวลสารวัสดุที่นำมาหลอมหล่อเป็นชนวนโลหะธาตุที่มี คุณสมบัติในการประจุอาคมลืมบอกไปว่าน้อยคนนักจะรู้ว่าเจ้าอาวุธอาคมพวกนี้นะ เขาต้องมีที่ไว้เฉพาะไม่นิยมเอาไว้กับเครื่องรางของขลังแบบอื่น ยกเว้นวัวธนูที่เป็นของข่มอาถรรพ์เหมือนกันเพราะอาจจะทำให้อาถรรพ์วิทยาของ เครื่องรางอื่นเสื่อมถอนไปด้วย ผู้มีมีดหมอนี่ต้องเป็นหมอด้วยกล่าวคือต้องมีความรู้ด้วยเพราะไม่อย่างงั้น ก็ไม่รู้ว่ามีไว้ทำไมเพราะไม่ใช่ของมีไว้เท่ห์แต่มีไว้ใช้งานนะจ๊ะ
มีดมหา ปราบนี่มีสองแบบครับแต่ปัจจุบันมั่วนิ่มทำเป็นมีดแบบครอบจักรวาลซึ่งไม่รู้ เหมือนกันว่า เกจิอาจารย์ผู้สร้างนั้นไปเล่าเรียนมาจากไหนสมัยก่อนนี่มีดจะแบ่งเป็นสองแบบ คือ
มีดครู(หมอ)รักษาโรค จะใช้ในการรักษาโรคแบบต่อกระดูก(ถากไม้) ตัดปราบ(โรคชนิดหนึ่งรักษาด้วยอาคม) จัดเป็นของคุณหมอแผนโบราณบางครั้งหมายรวมถึงมีดบางอย่างที่ใช้เฉพาะในการหา ว่านยาบางตัวด้วย
มีดครู(มหาปราบ)

พวกนี้ดุครับจัดว่าเป็นมีดที่ข่มอาถรรพ์โดยตรงเรียกว่าขลังขนาดบางรายเอา เข้าบ้านไม่ถูกวิธีเกิดอาเพทต่างๆนานาเพราะความเเรงและร้อนของอาคมที่ประจุ ไว้มีเพื่อนผมคนหนึ่งแบบแก่แล้วไม่รู้จักเจียมได้มีดลงอาคมมหาปราบจาก อาจารย์ไม่ถามไม่ไถ่ว่ามีดแบบไหนตะเเกเอาไปไว้ที่หิ้งพระใส่พานบูชาเสียดิบ ดีตรงนั้นมีโกศอัฐิบรรพบุรุษบูชาด้วย ปรากฏว่าตกกลางคืนแกนอนไม่ได้เลยหลับตาทีไรก็เห็นแต่อากง อาม้า มาชี้หน้าว่า “ลื้อไปเอาอาลายมาวะ ร้อนชิบ------------(ไม่รู้ห….าย..ย..ไปไหน)" พอเช้าแกไปเล่าให้ท่านเจ้าคุณอาจารย์ฟังกลับถูกตำหนิว่าเสียทีที่เป็นคน เรียนทำอะไรไม่สมควรมักง่ายมีดพวกนี้ใครเขาไว้รวมกับเครื่องราง อื่นมันข่มอาถรรพ์เขานี่ดีว่าฝังมีดที่ฝักสนิทไม่งั้นอากง อาม่าอีคงเปิดแนบไม่มาชี้หน้าด่าได้หรอกเลยโดนท่านเจ้าคุณอาจารย์ริบมีดคืน เสียสามปี สบายไป

มีดมหาปราบนี่เป็นของสูงและแรงอาถรรพ์ชนิดที่เรียกว่า คนเรียนอาคมใครมีไว้เหมือนเสือติดปีก(ไม่ใช่เสือสิบเอ็ดตัว….เอื๊อก)......
ขอขอบคุณข้อมูลจาก http://www.ounamilit.com/b11_arkhom.htm

 

หลวงปู่ศุข กับ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์
บางส่วนของบทความเรื่อง : กฤติยาคม กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์

เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่า กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ท่านเป็นชายชาตรี ใช้ชีวิตกลางแจ้งเพื่อศึกษาชีวิตของราษฎรตามหัวเมืองต่าง ๆ และที่สำคัญท่านชื่นชอบพุทธเวท ไสยเวท เป็นอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้เมื่อพระองค์เสด็จประพาสไปที่ใด หากทราบว่ามีพระอาจารย์ดีเรื่องอาคมเป็นที่ศรัทธาของคนทั่วไป พระองค์จะไปกราบนมัสการสนทนาในเรื่องของธรรมะและพุทธาคมอยู่เป็นนาน พร้อมกับฝากตัวเป็นศิษย์อีกด้วย ในจำนวนพระเกจิอาจารย์มีชื่ออยู่ในยุคนั้นที่เสด็จในกรมทรงศรัทธามากเป็นพิเศษและไปมาหาสู่บ่อย ๆ คือ “หลวงปู่ศุข” หรือ “ท่านพระครูวิมลคุณากร” แห่งวัดปากคลองมะขาวเฒ่า อำเภอสิงห์บุรี จังหวัดชัยนาท

แล้วก็เป็นเรื่องที่น่าแปลง เมื่อกล่าวถึงพุทธาคมของหลวงปู่ศุข ก็จะต้องเขียนเรื่องกรมหลวงชุมพรฯ และถ้าหากเขียนเรื่องเสด็จในกรมในเรื่องความขมังเวท ก็จะต้องมีเรื่องของหลวงปู่ศุข เข้ามาเกี่ยวข้องกันจนแยกไม่ออก

หลวงปู่ศุข เกิดเมื่อปี พ.ศ.2396 ความเป็นมาในช่วงวัยเด็กจนเป็นหนุ่มรุ่นนั้น ข้อมูลมีกันอยู่หลายกระแส คือท่านเป็นเด็กซุกซน ชอบลงว่ายน้ำเกาะเรือโยงในแม่น้ำเป็นชีวิตจิตใจ ทำให้มารดาของท่านเป็นห่วง ห้ามปรามก็ไม่เชื่อ ทำให้มารดาโกรธและทำโทษเฆี่ยนตีสั่งสอน แต่ผลจากการลงโทษนั้นทำให้เด็กชายศุขโกรธผู้เป็นแม่ รุ่งขึ้นจึงเกาะเรือโยงหนีออกจากบ้าน

แต่อีกข้อมูลก็แจ้งว่า ตอนเมื่อท่านเยาว์วัยอายุประมาณ 7 ปี มารดานำไปฝากเรียนหนังสือกับพระอาจารย์ผู้เรืองอาคม วัดปากคลองมะขามเฒ่า จนมีความรู้ความชำนาญในเรื่องภาษาไทย จากนั้นจึงได้อำลาพระอาจารย์ไปแสวงหาวิชาความรู้เพิ่มเติมในกรุงเทพฯ โดยที่ท่านยังไม่บวชเป็นพระภิกษุหรือสามเณรแต่อย่างใด

ขณะที่อยู่ในกรุงเทพฯ จนถึงวัยหนุ่มอายุ 18 ปี ได้พบเนื้อคู่ซึ่งเป็นสาวสายย่านบางเขน ชื่อสมบูรณ์ หนุ่มศุขใช้ชีวิตครองเรือนจนมีบุตรคนหนึ่งซื่อสอน (บ้างก็ว่าชื่อชวน) ใช้ชีวิตอย่างปุถุชนธรรมดาจนเบื่อ

ในที่สุดท่านก็ตัดสินใจหักคานเรือน หนีภรรยาและบุตรไปอุปสมบทเป็นพระภิกษุอยู่ที่วัดโพธิ์ทอง จังหวัดนนทบุรี โดยมีอาจารย์เชย เป็นพระอุปัชฌาย์

ครั้นบวชเป็นพระภิกษุเรียบร้อยแล้ว หลวงปู่ศุขก็มุ่งวิปัสสนากัมมัฏฐานอย่างเคร่งครัด ถือวัตรธุดงค์อยู่ตามสถานที่วิเวกสันโดษ เยี่ยงพระอนาคาริกทั้งหลายในสมัยนั้น

การธุดงค์ไปตามป่าเขาของหลวงปู่ศุข ทำให้ท่านได้พบพระวิปัสสนาจารผู้ทรงคุณและมีความรู้หลายท่าน จนมีความเจนจบในไสยศาสตร์หลายสาขาอีกด้วย

ครั้นมารดาของท่านถึงแก่กรรมลง หลวงปู่ศุขก็ได้กลับบ้านเพื่อจัดการฌาปนกิจศพเป็นที่เรียบร้อย ขณะเดียวกันท่านก็ได้ตั้งจิตอธิษฐานว่านับแต่นี้ไปในกาลภายหน้าจะยึดมั่นในบวรพุทธศาสนา โดยจะถือเพศบรรพชิตอยู่ในวัดปากคลองมะขามเฒ่าไปจนตลอดชีวิต ตั้งแต่นั้นมาหลวงปู่ศุข ก็อยู่อย่างพระวิปัสสนาในวัดปากคลองมะขามเฒ่า มีความเคร่งครัดในศีลาจารวัตร เป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของผู้คนทั่วไป โดยเฉพาะในเรื่องพรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

พระครูวิมลคุณากร หรือ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า นอกจากจะเป็นพระวิปัสสนาจารที่สามารถแล้ว ท่านยังเป็นผู้ที่รอบรู้ด้านปริยัติธรรม มีความรู้แตกฉานในหลักธรรมและพระไตรปิฎก โดยเฉพาะในเรื่องวิชาไสยศาสตร์ วิทยาคมต่าง ๆ นั้นท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญเป็นเลิศ มีหลักฐานบันทึกของสานุศิษย์ผู้ใกล้ชิดผู้หนึ่งว่า

“หลวงปู่ศุขสำเร็จในอารมณ์กำหนดธาตุทั้ง 4 มี ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ ซึ่งถือว่าเป็นผลแห่งฌานด้วย “กสิณ” สมาบัติ สามารถทำอะไร ๆ ได้ เช่น ผูกหุ่นพยนต์ ล่องหนหายตัวกำบังกาย ทั้งสามารถระเบิดน้ำลงดำในทะเล หรือเดินบนผิวน้ำ สะเดาะโซ่ตรวจ สะกดทัพ ท่านสามารถทำในสิ่งเหล่านี้ได้”

จากหนังสือ กรมหลวงชุมพรฯ เรียบเรียงโดย บุรี รัตนา

ที่มาจาก
http://board.trekkingthai.com/board//show.php?forum_id=34&topic_no=138251&topic_id=175439&&page=3