** ฉันทะ ** วัตถุมงคล หลวงปู่ดู่ วัดสะแก อยุธยา **

ขอเลือก 62 ครับ

 

สวัสดึครับพี่Aimee สบายดีนะครับ

 

ขอลุ้น...ให้ชีวิตมีสีสันหน่อยครับ พี่

 

.....................................................

 

ช่วยตรวจสอบพระพรหมปี 17 นี้ว่าดีไหมครับ รบกวนด้วยนะครับ ^^

 

รบกวนพี่ๆทุกคนด้วยนะครับ

 

ครบแล้วนะครับ..
ขอบคุณน้องปืน, พี่ KonnoK ที่ร่วมด้วยช่วยกันนะครับ..

หวัดดีพี่เอมมี่นะครับ...สบายดีนะครับ...(deejai)(deejai)

 

มาลุ้นใหม่นะครับพี่...

พี่โจและพี่ตุ้ย ไปต่างจังหวัดครับ...รอหน่อยนะครับ..

 

Sunday Dharma
http://www.luangpordu.com/?cid=453602

หลวงปู่ดู่ วัดสะแก อยุธยา

ให้พยายามภาวนาไว้เรื่อยๆ ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน ทำได้ตลอดเวลาถ้าเราจะทำ ดีกว่านั่งร้องเพลง จะซักผ้า หุงข้าว ต้มแกง นั่งรถ ทำได้ทั้งนั้น เขาเรียกว่า พยายามเกลี่ยจิตใจให้เข้าที่ ถ้าจะรอเวลาปฏิบัติ (นั่งสมาธิภาวนา) ทีเดียวมันยาก เพราะจิตมันแตกมาตลอดวัน

คนดีน่ะ เขาไม่ตีใคร

การปฏิบัติ ถ้าอยากเป็นเร็วๆ มันก็ไม่เป็น หรือไม่อยากให้เป็น มันก็ประมาทเสีย เลยไม่เป็นอีกเหมือนกัน อยากเป็นก็ไม่ว่า ไม่อยากเป็นก็ไม่ว่า ทำใจให้เป็นกลางๆ ตั้งใจให้แน่วแน่ในกรรมฐานที่ตั้งไว้ ภาวนาเรื่อยไป เหมือนกับเรากินข้าว ไม่ต้องอยากให้มันอิ่ม ค่อยๆ กินไป มันก็อิ่มเอง ภาวนาก็เช่นกัน ไม่ต้องไปคาดหวังให้มันสงบ หน้าที่ของเราคือภาวนาไป ก็จะถึงของดีของวิเศษในตัว แล้วเราจะรู้ชัดว่าอะไรเป็นอะไร ให้หมั่นทำเรื่อยไป

รอให้แก่เฒ่าหรือจวนตัวแล้วจึงสนใจภาวนา ก็เหมือนคนหัดว่ายน้ำตอนเรือหรือแพใกล้แตก มันจะไม่ทันการณ์

ที่ว่านิมิต แสงสว่างเป็นกิเลสก็ถูก แต่เบื้องแรกต้องอาศัยกิเลสไปละกิเลส (อาศัยกิเลสละเอียดไปละกิเลสอย่างหยาบ) แต่ไม่ได้ให้ติดแสงสว่างหรือหลงแสงสว่าง ท่านให้ใช้แสงสว่างให้ถูก ให้เกิดประโยชน์เหมือนอย่างกับเราเดินทางผ่านไปในที่มืด ก็ต้องอาศัยแสงไฟช่วยนำทาง หรืออย่างว่าเราจะข้ามแม่น้ำ ก็ต้องอาศัยเรือ อาศัยแพ เมื่อถึงฝั่งแล้ว เราจะแบกเรือแบกแพขึ้นฝั่งไปด้วยทำไม

อย่าต้มน้ำทิ้งเปล่า ๆ โดยไม่ได้เอาน้ำร้อนไปใช้ประโยชน์ (หมายถึงอย่าเอาแต่ทำสมาธิโดยไม่พิจารณาธรรม)

อย่าปฏิบัติแบบไฟไหม้ฟาง (หมายถึงไหม้วูบเดียวแล้วก็ดับ กล่าวคือ ขยันก็ทำ ขี้เกียจก็หยุด อย่างนี้ใช้ไม่ได้ ต้องทำ (ปฏิบัติธรรม) ให้สม่ำเสมอให้ได้ทั้งในยามขยันและขี้เกียจ)

 

:'''(

กลับบ้านต่างจังหวัดมา.....อดเลือกหมายเลขเลยค๊าบ

(ทำเหมือนกับว่าเคยถูกรางวัล....อิอิ)

 

อิอิ...มันได้อารมณ์ก็ตอน เลือกเลข และ ลุ้นรางวัลนี่แหล่ะครับ....

 

สบายดีค่ะ ขอบคุณค่ะและสวัสดึค่ะ คุณน้อง chongkasem และคุณน้อง sylvenus ....หวังว่าทั้งสองท่านคงจะสายดี สุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะค่ะ

โถอย่าเสียใจสิค่ะ....คุณน้องโพธิ์แก้ว
ขอมอบเบอร์สี่ให้ จากหลวงปู่ค่ะ.....โชคดีนะค่ะ
สาธุ

 

มหาอนุโมทนาบุญครับพี่เอมมี่...
สรุปว่า หมายเลข 04 พี่เอมมี่ มอบให้ พี่โพธิ์แก้ว นะครับ..
ภูมิ จะได้แก้ไขตารางครับผม...

สัทธา ทานัง อนุโมทามิ

 

ใช่ค่ะ....คุณน้อง sylvenus
ขอมอบเบอร์สี่....ให้คุณน้อง โพธิ์แก้ว _/\_

 

อุ้ย....ไม่เป็นไรครับพี่เอมี่......

เพราะผมก็ร่วมสนุกมาทุกครั้งแล้วครับ ครั้งนี้พลาดไปไม่เป็นอะไรค๊าบผม....

อย่างน้อยๆคนใหม่ๆคนอื่นเขาจะได้มีโอกาสร่วมสนุกกันบ้างครับ

ครั้งนี้ผมขอรับแค่น้ำใจอย่างเดียวพอแล้วค๊าบบบบ

 

น้ำใจพี่น้อง ศิษย์หลวงปู่ อนุโมทนาครับ..
เอาไงดีหน้อ....
เอางี้ดีีไหมครับ..ขออนุญาตคงไว้เป็นชื่อพี่เอมมี่ไว้ก่อน..
หากเลขออกเป็น 04 พี่เอมมี่กับพี่โพธิ์แก้ว ตกลงกันเองอีกรอบนะครับ...อิอิ

 

ถ้าออก 04 จริงๆก็เยี่ยมเลย

 

ไปไหนมาไหนช่วงนี้......ทำไม? เห็นแต่วัตถุ

ช่วงนี้เดินทางบ่อย..เข้าวัดเข้าวาบ้างตามแต่โอกาส แต่สิ่งหนึ่งผลแห่งการเข้าวัดที่จิตรู้สึกงึดๆก็คือ พระพุทธรูป, วัตถุมงคล และผลจากคุย การสนทนากับท่านเจ้าอาวาสเจ้าอารามนั้นๆ

ขับรถไป.จิตก็พาให้นึก..ย้อนไปในอดีตแต่โบราณกาล ครั้นไม่มีการสร้างรูปสัญญลักษณ์ใดๆ พุทธะก่อเกิดล้วนแต่ธรรมบริสุทธิ์ กาลขยับขึ้นมาอีกหน่อย เรื่องการสร้างพระพุทธรูปขึ้นสักองค์หนึ่ง ดูจะเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญ เป็นเรื่องใหญ่ ชาวบ้านชาวช่องต่างร่วมอกร่วมใจทั้งหมู่บ้าน ช่วยกันเสียสละแก้ว แหวน เงินทอง ทรัพย์ส่วนตัว เพื่อร่วมกันหล่อองค์พระ ทำทุกอย่างด้วยความพิถีพิถันและศรัทธาอันสูงสุดเป็นที่ตั้ง พระที่หล่อได้ จึงกลายเป็นพระพุทธรูปประจำโบสถ์ ประจำหมู่บ้าน ตั้งอยู่องค์เดียว สวยเด่นเป็นสง่า เป็นพระประจำวัด ประจำหมู่บ้าน ตกทอดสู่ยุคปัจจุบันหลายๆองค์กลายเป็นพระเก่าแก่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำจังหวัด หรือพระคู่บ้านคู่เมือง ให้เราได้กราบไหว้จนถึงทุกวันนี้...

พลัน..จิตกลับพาให้คิด เห็นถึงกาลปัจจุบัน ไปไหนมาไหน วัดไหนๆ เห็นแต่องค์พระพุทธรูปมากมายเต็มไปหมด เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง วางระเกะระกะไปหมด จนหาที่ตั้งไม่ได้ จนบางคราไม่ทราบว่าองค์ใดเป็นองค์ประธานแท้ , บางวัดเมื่อหาที่ตั้งที่บูชาไม่ได้ยังถูกทิ้งๆขว้างๆ ถูกเก็บในห้องเก็บของ เห็นแล้วจึงรู้สึกน่าเศร้าใจเหลือเกิน นอกจากเรื่องพระพุทธรูปและพระเครื่อง พูดคุยสนทนากับท่านเจ้าอารามต่างๆ ไม่ว่าจะไปเยี่ยมเยียนวัดไหนๆ ก็เห็นมีแต่โครงการสร้างๆๆๆๆแล้วก็สร้าง....กาลปัจจุบันนี้ไม่มีเสียแล้วหรือขอเพียงสักวัดหนึ่ง ที่จะบอกว่า.. " ที่นี้ไม่มีโครงการ ไม่มีการสร้างๆๆๆๆ ใดๆ..มีแต่ธรรมะ กับความเป็นจริง "

อะไรที่มีอยู่น้อย ย่อมแลดูมีคุณค่า..อะไรที่มีอยู่มากจนเกินควร ย่อมดูเป็นเฝือ...ดูด้อยความขลังความศรัทธาลงไป

มากับกาลปัจจุบันล่าสุด.. กาลเวลายิ่งผันผ่าน..ยิ่งเกิดเทรนด์ใหม่ขึ้นอีก วัดวาต่างยื้อแย่งกันสร้างองค์ใหญ่ที่สุด นู้นก็ใหญ่ทีสุด นั่นก็ใหญ่ที่สุด ซึ่งไม่รู้เหมือนกันองค์ใหญ่ที่สุด แล้วเจ้าอาราม พระลูกวัด ตลอดจนผู้เคารพศรัทธาจะได้ธรรมะใหญ่โตคับอกคับใจมากขึ้นหรือไม่..

พระเครื่อง..ย้อนไปในอดีตเชื่อว่าการสร้างก็เป็นไป เพื่อการสืบทอดพระพุทธศาสนา โดยนิยมสร้างเฉพาะในพิธีการสำคัญ เฉลิมฉลองงานนั้นๆ เช่น สร้างโบสถ์ สร้างสถูป สร้างเจดีย์ พระทั้งหมดที่สร้างจึงนิยมถูกบรรจุกรุอยู่ภายในสิ่งที่สร้างนั้นๆทั้งหมด

ต่อมาเป็นยุคแห่งครูบาอาจารย์ยุคเก่า นอกจากสร้างเพื่อบรรจุกรุแล้ว ยังอาจมีบ้างที่สร้างเพื่อตอบแทนแก่ญาติโยมเป็นน้ำใจ ที่อุตส่าห์เสียสละเงินทองมาช่วยบริจาคให้วัด เรียกว่าเป็นกิจที่จำเป็นจริงๆของวัดในขณะนั้น แต่เมื่อก่อสร้างสิ่งนั้นๆเสร็จแล้วก็จบ การสร้างพระเครื่องยุคนี้จึงพิถีพิถันยิ่ง ตั้งแต่การเสาะหารวบรวมมวลสารต่างๆ ตลอดจนบารมีแห่งครูบาอาจารย์องค์ที่อธิษฐานจิต เช่น ในยุคของหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน หรือ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า เป็นต้น

กาลเวลาที่ผันผ่าน..จากพระเกจิอาจารย์ผู้ทรงยอดพุทธคุณเป็นผู้สร้าง ผู้รวบรวมมวลสาร ผู้ปลุกเสก ผู้อธิษฐานจิต หรือบางครั้งต้ององค์ท่านเองเท่านั้น เป็นผู้หุงมวลสาร ผู้พิมพ์องค์พระ สิ่งละอันพรรณละน้อยต่างๆ ต้ององค์ท่านผู้บริสุทธิ์เท่านั้นเป็นผู้ทำเอง ดังนั้นสิ่งต่างๆที่ทำได้เมื่อขึ้นเป็นองค์พระแล้ว เมื่อเป็นของจริง ของแท้ ของมงคลสูงสุด ตลอดจนมวลสารสำคัญ การลบผงต่างๆทำได้โดยยาก มีจำนวนจำกัด พระที่สร้างได้จึงย่อมต้องมีจำนวนจำกัดไปด้วย และก็สร้างในคราพิธีสำคัญ เป็นกาลอันสำคัญมีวัตถุประสงค์แห่งกาลนั้นๆโดยชัดเจนเท่านั้น เมื่อจบกาลเสร็จแล้วก็จบกัน นานทีปีหนจึงจะเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง วาระหนึ่ง...

แต่ครั้นมากาลปัจจุบัน..ใครๆก็สร้างได้ มวลสารอะไรก็ได้ การลบผงพระสูตรต่างๆไม่ต้องพูดถึงเพราะไม่มีใครทำได้ ใครจะเป็นผู้กดพิมพ์พระก็ได้ คนดีคนเลวทำได้ทั้งนั้น เหตุการ์ณต่างๆผันผ่าน เวลาที่เปลี่ยนแปลง เปลียนสิ่งต่างๆลงไปเรื่อยๆ...ด้อยคุณค่าลงไปเรื่อยๆ

ย้อนมาดูปัจจุบัน..อะไรๆมันก็เฝือไปหมด..ทุกอย่างมีมากมายมหาศาล มีมากจนเกินควรแก่ความเหมาะสม และก็จะมากขึ้นไปอีกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด..ไม่ว่าจะเป็นทั้งพระพุทธรูป พระเครื่อง หรือแม้แต่อาคารสิ่งก่อสร้างใดๆ ล้นวัดไปหมด หาพื้นที่สีเขียวในวัดน้อยลงทุกที

ขับรถใกล้ถึงที่หมาย..จิตพาให้คิด อะไรที่มันมีน้อยย่อมทรงซึ่งคุณค่า อะไรที่มันมากเกินพอดี เกินความจำเป็น สิ่งนั้นก็ล้นโลก คุณค่าย่อมลดลงแก่เหตุปัจจัย แล..ในอนาคตกาลโลกแห่งวัตถุ เราจะมั่นใจได้อย่างไรหนอ..ว่าสิ่งนั้นจะไม่กลายเป็นเพียงขยะแห่งอวกาศโลก ธรรมะที่ถูกต้อง ธรรมะที่อยู่ในใจ นับวันย่อมเสื่อมสูญสลายไปตามกาลเวลา เหลือแต่เพียงโลกแห่งสมมุติ โลกแห่งวัตถุเข้ามาแทนที ค่อยๆเสื่อมถอดลงที่ละน้อยๆ...ดังคำพุทธทำนายแท้...

หาความเป็นกลาง หาความพอดีให้เจอ..สบายใจแล

หมายเหตุ : เมืองไทยได้ชื่อว่าเมืองพุทธ วัดมากที่สุด พระสงฆ์มากที่สุด พระพุทธรูปบูชามากที่สุด พระเครื่องมากที่สุด อุปโลกเอาเองว่าเป็นเมืองแห่งศูนย์กลางพระพุทธศาสนา

แต่ทำไมหนอ..เมืองแห่งพระพุทธศาสนา แต่ผู้คนถึงใจร้ายอำมหิตลงทุกวัน ฆ่าแกงกันทุกวันจนดูจะเป็นเรื่องปกติของสังคม (ซึ่งต่างประเทศเขา เป็นเรื่องร้ายใหญ่โตมาก และนานๆจะเกิดขึ้นเพียงครั้งหนึ่ง )

แม้เด็กหนุ่ม เด็กแว้นสมัยนี้อายุเพียง 15-16 ปี ก็พกปืนไปเรียนหนังสือกันแล้ว...เด็กช่างกลเพียงเรียนต่างสถาบัน พ่อแม่เลี้ยงมาแทบตายอนทนอุปสรรคต่างๆนาๆ เรียกว่าอดทนเลี้ยงจนน้ำตาเป็นสายเลือด แต่อยู่ดีๆ ลูกก็ต้องมาตายง่ายๆงั้นแระ... เพราะเรียนผิดสถาบัน

ทั้งหลายทั้งปวงนั้นเป็นเพราะสิ่งใดหนอ ถ้าไม่ใช่เพราะ " พุทธะ " นั้นอยู่เพียงแต่เปลือนนอก..เปลือกแห่งความงมงาย เปลือกแห่งการได้ชื่อว่า นับถือพระพุทธศาสนาก็แต่ได้ชื่อในทะเบียนบ้าน แต่ธรรมะที่ถูกต้องนั้นมิได้ถูกซึมลึกฝังเข้าไปในจิตใจ คนหมู่มากจึงติดอยู่กับเพียงเปลือกนอก ติดอยู่กับเพียงกระพี้ ติดอยู่กับวัตถุ..ติดกับการสร้าง เพียงเพื่อกับความหวังเดียวกับคำว่า..บุญ..บุญ..แล้วก็บุญ..

ท่องไปภูฐาน, ,พม่า, ลาว ฯลฯ แม้นได้ชื่อว่าเมืองแห่งพระพุทธศาสนาอันน้อยๆ วัดก็น้อย พระก็น้อย พระพุทธรูปก็แสนน้อย ยิ่งพระเครื่องไม่ต้องพูดถึงแทบไม่มี แต่จิตใจผู้คนทำไมสูงกว่าคนบ้านเรานัก คดีความการปล้นฆ่าต่างๆทำไมมันน้อยเหลือเกิน วัตถุที่เรียกว่า "มงคล" เหล่านั้น สร้างแล้วเรียกว่า "บุญ" สร้างแล้วยกระดับจิตใจผู้คนแน่หรือ...

ขับรถใกล้ถึงที่หมาย คำถามนั้น..ยังคงวนเวียน..งงงวยอยู่ในจิตตนเอง[/COLOR]

 

ขอบคุณมากครับพี่โจ สมกับการรอคอยจริงๆ พี่มาพร้อมกับข้อความที่อ่านแล้ว ทำให้คนอย่างผมที่พยายามเข้าถึงธรรมะมองได้เห็นภาพชัดเจนแจ่มใสครับ ผมขอเอามาเป็นสติอีกข้อนะครับ

บุญรักษาครับพี่

 

ก็ อัพโหลดสลิปโอนเงินใน PM ไม่ได้ ก็เลยมา โพสต์ในกระทู้ไงครับ

Post ที่ตอบรายละเอียดการโอนเงิน และก็อัพโหลดรูป สลิปให้ด้วย ตอบในกระทู้ ไม่ใช่ PM