ผม เห็นความคิดฟุ้งซ่าน แล้วทำไงต่อดีคับ

หรือ เคยเอะ ใจ อะไรแบบนี้ไหม

หลวงปู่พุธ ฐานิโย ให้ข้อสังเกตุไว้

**********************

สิ่งที่มันเกิดดับ เกิดอยู่กับจิตนั้น
เป็นสิ่งที่ควร เพียง แต่กำหนดรู้เท่านั้นหนา

อย่าไปพยายามดับมัน
อย่าไปพยายามละมัน

กำหนดรู้

ธรรมชาติของจิตก็มี สิ่งรู้ สติมีสิ่งระลึก
เมื่อสติ มีพลังแก่กล้าขึ้น
มันจะทำหน้าที่ ละวาง ของมันเอง

****************************

อ่านต่อ ที่นี่ http://palungjit.org/threads/จิตแท้-จิตดั้งเดิม-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.338252/page-2

 

สาธุๆๆ

สำหรับตัวผมเอง คิดว่าจุดนี้เป็นจุดที่นักปฏิบัติแต่ละคน จะต้องหาให้เจอด้วยตัวเอง เป็นจุดที่โยงกับปริศนาธรรมว่า "เป็นสภาวะที่ อยากก็ไม่ได้ ไม่อยากก็ไม่ได้"

 

รู้กายใจอยู่เนืองๆ อะไรก็ได้ ดีก็ได้ แย่ก็ได้ ผ่านมาแล้วก็ดับไป ผ่านมาแล้วก็ดับไป
ทำใจอย่างนี้ความฟุ้งซ่านก็ไม่ทน แล้วจะเป็นสมาธิได้

 

ละความเพลิน เห็นเกิด-ดับ

 

แล้วรู้จักที่สุดของความฟุ้งซ่านหรือยัง ถ้ายังก็ทำต่อไปแต่ต้องมีสติน๊ะ เดี๋ยวเอาไม่อยู่ เดี๋ยวก็ถึงบางอ้อเอง

 

ทุกๆ ท่าน ที่มาตอบกระทู้ให้ ล้วนตอบแต่ในเรื่องที่เป็นประโยชน์ทั้งนั้น
แต่ในชั้นที่เจ้าของกระทู้ปฏิบัติมาถึงตรงนี้แล้ว สิ่งสำคัญที่สุด ไม่ได้อยู่ที่ความรู้จากภายนอกแล้ว

การสงสัย การอยากหาทางออก เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องเกิดขึ้นในชั้นนี้ แต่แล้วท่านเจ้าของกระทู้ ก็จะพบว่า คำตอบที่คนอื่นบอกนั้น เป็นแค่การชี้ทางแบบเลาๆ แต่จิตก็ยังสงสัย หาจุดที่คนอื่นเขาบอกไม่เจอจริงๆสักที จิตจะต้องเดินวนไปวนมาเอง จนสุดท้าย มันก็จะเจอคำตอบด้วยตัวเองครับ

เป็นกำลังใจ ให้ทำต่อไปเรื่อยๆ ครับ เดี๋ยวก็เจอคำตอบเอง

 

คือ เวลาผมนอน พอหลับตาปุ๊บความคิดจะแล่นทันที คิดไป เรื่อยๆ อะไรก็ไม่รู้ ไม่มีสาระเลย ผมเห็นมันคิดเป็นฉากๆๆตอนๆๆ และผมพยายามที่จะหยุดมัน มันก็ไม่หยุด

+++ มันเป็น ภวังค์จรณะ (เป็นภวังค์ที่เคลื่อนตัวล่องลอยแล้ว) อยู่ใน อุปจาระสมาธิ คุณ roneychai ได้นิสัยตรงนี้ แม้ว่าไม่ต้องกำหนดรูปแบบในอิริยาบท แต่เนื้อหาในจิตมันออกมาเองเพราะนิสัยของ อุปจาระสมาธิ

ปกติผมไม่เห็นนะว่าความคิดพวกนี้มันจะไร้สาระแบบนี้

+++ ถูกต้องครับ ภาษาจริง ๆ ที่ใช้ในกรณีนี้คือ อยู่ภายใต้การครอบงำของภวังค์จรณะ ตรงนี้ฝรั่งเขาก็รู้ เขาใช้คำศัพท์ว่า daydream ผู้ที่ตกอยู่ภายใต้การครอบงำนี้ จะไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนครอบอยู่ในภพของภวังค์ จะรู้ตัวได้ก็ต่อเมื่อ วงจรของมันจบสิ้นแล้ว หรือ ได้สติเพราะเหตุอื่นเข้ากระทบเท่านั้น

ผมชอบเล่นมาก และปกติผมเข้าไป ปรุงแต่งกับมันด้วยซ้ำ เข้าไปบังคับมันเลยแหละคับ

+++ ตรงนี้แหละครับ ที่จะทำให้ภวังค์ภพของคุณ จบไม่ลง เพราะคุณเข้าไป และ แหย่ให้มันวิ่งต่อ มโนกรรมตัวนี้เป็นของคุณเอง

แต่เมื่อไม่นานมานี้ ผมพึ่งรู้สิ่งที่ผมปรุงแต่งอยู่นั้น บังคับอยู่นั้น มันเป็นเรื่องไร้สาระจิงๆ มันเป็นสิ่งลวงใจผม ทำให้ผมหลงละเมอในสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้น บางทีก็หลงไปนึกถึงอดีตที่ผ่านมา บ้าจิงๆ

+++ การที่คุณเป็น Time Traveler ในหนังที่คุณเป็นทั้้งพระเอกและผู้กำกับนั้น ใช้เวลาเท่าไร เลยปีแล้วหรือยัง ผลลัพธ์ออกมา มีความคุ้มค่าประมาณกี่เปอเซ็นต์ แล้วคุณได้ ความรู้ หรือ ประโยชน์ อะไรออกมาจาก ภาพยนต์เสียงในฟีลม์ ของคุณบ้าง ภาษาที่เรียกว่า "จิตนั่นแหละคือกิเลส" ตรงกับอาการของคุณหรือเปล่า

ผมควรจะทำยังไงให้ความคิดฟุ้งซ่านอันนี้มันหยุดดีอ่าคับ และเป็นสมาธิอ่าคับ

+++ ศัตรูตัวจริงของความฟุ้งซ่าน คือ ความรู้สึกตัว ขณะใดที่ ความรู้สึกตัวมีมาก ความฟุ้งซ่านมีน้อย และ ขณะใดที่ ความรู้สึกตัวมีน้อย ความฟุ้งซ่านจะมีมาก และคุณสามารถฝึกความรู้สึกตัวนี้ให้เป็นสมาธิได้ และ ความรู้สึกตัวที่เป็นสมาธินี้ ถ้าคุณทำได้จริง คุณจะค้นพบพลังงานอีกรูปหนึ่ง ที่นอกเหนือออกไปจากพลังจิต อาจารย์สมชาย วัดเขาสุกิม ท่านใช้คำศัพท์ว่า "พลังสติ"

ทำความรู้สึกตัวให้เป็นนิสัยใหม่ ไม่หลงอดีตอนาคต จนกว่าจะค้นพบ "พลังสติ" ลองทำดูนะครับ

 

ผมขอขอบคุณทุกท่าน จิงๆๆเลยคับ
ที่คอยแวะมาสอนแนะนำกัน ขอบคุณคับ

 

เคยคิดให้เรื่องที่คิด...จบ...อวสานมั้ยล่ะ นั้นแหละ จะได้ไม่ต้องคิดต่อ แล้วอย่าเผอหาเรื่องใหม่ๆมาคิดอีกหล่ะ นาน กว่าจะจบ 555+(deejai)เคยเป็นมาก่อน ตอนนี้ก็เป็น แต่ไม่เยอะเหมือนแต่ก่อน...เพราะมัน...จบ ไปหลายเรื่องแล้ว เรื่องใหม่ๆมานี่ก็ไม่ค่อยสนุก บางวันก้อเลยไม่คิด ...

 

ลองใช้คำบริกรรมดูค่ะ บริกรรมตลอดเวลา
จิตเผลอไปฟุ้งอีก ก็บริกรรมอีก แบบนี้
พระท่านบอกว่า ได้ผลดีนักแล

ไม่น่าจะเกิน ๑ สัปดาห์ หากทำได้ จะลดอาการฟุ้งของจิตได้ดี

สาธุการ
แสนสวาท