ทำไมภิกษุต้องอยู่ใต้ร่มไม้เป็นนิจ

เพราะไม่รู้เลยอยากถามขอรับ
หากไม่มีร่มไม้อยู่ได้ไหมขอรับ
แล้วหากกลางคืนอยู่ใต้ร่มไทรร่มโพธิ์
งูหลามไม่มาคาบไปกินหรืออย่างไรขอรับ
เพระเขาชอบหากินบนต้นไม้ยามค่ำคืน
กลางวันลงดินหมด

 

ไม่จำเป็นต้องร่มไม้อย่าเดียวหรอกท่านพยามยามบอกว่า ที่ไหนเงียบสงัดก็ใช้ได้

 

เป็นข้อ1 สำหรับภิกษุทีืถือข้อธุดงควัตร ซึ่งจะทำตาม ก้ได้ ไม่ทำตามก้ได้ ตามอัธยาศรยั
และความเหมาสมของผู้ปฏิบัติ รวมถึงสภาพแวดล้อม ที่จำเปนต้องอยู่ด้วย

 

กิจที่พึงกระทำประกอบด้วย ๑. การออกบิณฑบาตเลี้ยงชีพ ๒. อยู่ตามโคนไม้ ๓. นุ่งผ้าบังสุกุล ๔. ฉันยาดองน้ำมูตร เพื่อรักษาโรคภัยไข้เจ็บ นี่คือกิจ ๔ อย่างที่พระภิกษุควรจะขวนขวายตลอดชีวิต เพราะเป็นการอยู่แบบง่ายๆ อยู่แบบไม่รบกวนผู้อื่น ทำให้เป็นผู้เลี้ยงง่าย อยู่ง่าย กินง่าย แล้วจะนำมาซึ่งความสงบสุข เป็นเครื่องทำให้จิตใจไม่ว้าวุ่นขุ่นมัว ไปกับกำลังของกิเลสตัณหาทั้งหลาย นี่คือกิจที่พระภิกษุพึงกระทำ....

จุดมุ่งหมายช่วยให้พระภิกษุมีวิริยะ ความพากเพียร มีขันติ ความอดทน มีสันโดษ การอยู่ง่ายกินง่าย ให้พอเพียงกับปัจจัย 4 คือ อาหาร ที่อยู่อาศัย(สมัยนั้นยังไม่มีการสร้างวัดหรือวิหาร) เครื่องนุ่งห่ม (ปัจจุบันเป็นผ้าที่ซื้อมาถวายไม่ใช่ผ้าบังสุกุลจากศพ ชายป่าเหมือนอดีต) ยารักษาโรค (การรักษาโรคโดยหาวัสดุที่ง่ายๆเริ่มที่ตัวเราคือ น้ำปัสสาวะ)
...โดยการใช้ลูกสมอดองกับน้ำปัสสาวะ ( น้ำมูตร ) หมักไว้ไม่น้อยกว่า ๒ เดือน
เกจิอาจารย์ในเมืองไทยหลายท่าน ล้วนแต่เคยใช้หรือมีความรู้ในเรื่องนี้
ผลที่ชัดเจน ในการรักษา เช่น โรคหอบหืด ภูมิแพ้ ท้องผูกเรื้อรัง
รักษาผิวพรรณ ผด ผื่นตามร่างกาย เสก็ดเงิน
ในปํจจุบันมีการวิจัยทางการแพทย์ร่วมกันในหลายประเทศ

 

อยู่กับธรรมชาติครับที่นั่งภาวนาใต้ต้นไม้เพราะมันร่มครับ ดังเช่นพระป่าทิ้งความวุ่นวายเข้าป่าทุดงหาที่สงัดปฏิบัติธรรม ส่วนเรื่องงูหลามคาบไปของพระป่าพระธุดงค์นั้นเกินความกลัวของท่านแล้วครับ ถ้ามัวมานั่งกลัวงูคงไม่ต้องธุดงค์หรอกครับ

 

พระสัพพัญญู รู้แจ้งโลก
ต้องมีข้อดีอีกมากที่เราคิดไม่ถึงแหละนะ


กลิ่นของดอกลีลาวดี(ลั่นทม)มีผลทำให้ความต้องการทางเพศลดลงได้

 

เมื่ออกบวชแล้วได้ชื่อว่าเป็นลูกของพระตถาคต คือเป็นลูกของพระพุทธเจ้า
ศิลบริบูรณ์ ประพฤติพรหมจรรย์แล้ว ย่อมไม่กลัวตาย
เมื่อไม่กลัวตายแล้ว ยังมีอะไรให้กลัวอีกเหรอ บนโลกใบนี้
ส่วนใต้ร่มไม้นั่น ท่านก็มิได้ให้นั่งสุ่มสี่สุ่มห้า ในพระวินัยท่านมีอยู่ว่าควรนั่งตรงใหนยังไงและพระที่จะออกธุดงค์ ใช่ว่าบวชแล้วจะไปธุดงค์ได้เลยตามพระวินัยแล้วต้องประจำอยู่วัดเรียนพระธรรมวินัยให้แตกฉานเสียก่อนถึงออกไปธุดงค์ได้

 

สมัยก่อนอยู่ตามป่าก็ต้องพึ่งต้นไม้กำบัง และเจริญภาวนาสิคับ

 

หากเราเป็นคนธรรมดาสามัญหากินเองแล้วต้องเข้าไปอยู่ใต้ต้นไม้หรือไม่อย่างไรขอรับ

 

อรัญเญ รุกขมูเล วา สุญญาคาเร จ ภิกขโว ฯลฯ


ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นั่นป่า นั่นโคนไม้ นั่นเรือนว่าง พวกเธอจงกระทำที่สุดแห่งทุกข์ให้แจ้งเถิด



อย่าตัดคำเอามาแค่ ต้นไม้ และในพระไตรปิฎกยังปรากฏมี กุฏิ ศาลา วิหาร ถ้ำ ฯลฯ อีกมากมาย ที่ให้พระสามารถอาศัยเจริญสมณธรรมได้

 

คนนะจ๊ะ ไม่ใช่กิ้งก่า

 

อะไรคือต้นไม้ของมุนี โยคีและปริพาชกและภิกษุและพลิกไม่สุคือคน
ขอรับกระผม

 

เต่าแปรว่าเก้า
ก่าแปรว่าสิบ
หรือไม่อย่างไรขอรับ
อันเดียวกันสิ่งเดียวกันไหมวนกันอยู่ได้

 

เพราะ สมัยนั้น มีแต่ร่มไม้ ครับ

เพราะ สมัยนั้น ยังไม่มี ร่มเหล็ก ร่มพลาสติก หรือ ร่มอื่นๆ ใช้ครับ

 

ร่ม



จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


ไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา



ร่มหลากสี





ร่ม เป็นเครื่องใช้สำหรับกันแดดกันฝน มีด้ามยาวสำหรับถือ และส่วนบนเป็นแผ่นโค้ง ขอบกลมเหมือนดอกเห็ด ทำจากกระดาษหรือผ้า ลักษณะเฉพาะที่สำคัญของร่มคือ สามารถหุบเก็บได้ จึงพกพาได้สะดวก ลักษณนามของร่ม คือ คัน



เนื้อหา



[ซ่อน]

1 ประวัติ
2 ลักษณะของร่ม
3 ร่มชนิดต่างๆ
4 การใช้งานอื่นๆ
5 ดูเพิ่ม
6 อ้างอิง

[แก้] ประวัติ



ร่มที่เรียกว่า Umbrella มีรากศัพท์มาจากคำว่า Umbra ซึ่งเป็นภาษาละติน แปลว่า "บังแดด" เกิดขึ้น เมื่อราว 3,400 ปีก่อน ในดินแดนเมโสโปเตเมีย ซึ่งเป็นดินแดนที่ร้อนระอุตลอดทั้งปี จึงมีการใช้ร่มบังแดด

ชาวกรีกได้รับเอาวัฒนธรรมการกางร่มมาจากอียิปต์ ซึ่งเชื่อกันว่า ท้องฟ้าคือร่างกายของเทพธิดานามว่า "นัต" ซึ่งปกคลุมโลกดุจร่มอันมหึมา มนุษย์จึงได้คิดสร้างร่มขึ้นไว้เป็นตัวแทนของเทพธิดานัต เพื่อใช้ปกป้องคุ้มครองผู้ที่อยู่ใต้ร่มเงา ผู้ที่จะกางร่มได้นั้นจะต้องเป็นผู้ที่มีอำนาจเท่านั้น [1]

[แก้] ลักษณะของร่ม





ร่มประกอบด้วยส่วนสำคัญ 3 ส่วน คึอ ส่วนด้าม ส่วนตัวร่ม และส่วนซี่ร่ม

ด้ามร่ม ทำจากวัสดุยาว สำหรับยึดตัวร่ม และเป็นด้ามจับ ส่วนปลายจึงมักทำให้มีขนาดใหญ่ หรืองอโค้ง เพื่อจับได้สะดวก มีทั้งที่ทำจากโลหะ และไม้
ตัวร่ม ทำจากกระดาษอาบน้ำยากันฝน และผ้าชนิดที่กันฝนได้ (เรียกทั่วไปว่า ผ้าร่ม) แผ่เป็นวงกลม ยึดวางอยู่บนซี่ร่ม หรือโครงร่ม
ซี่ร่ม ซี่ร่มเป็นส่วนสำคัญของร่ม ที่ทำให้ร่มพับเก็บได้ มีขนาดเล็กยึดต่อกันเป็นท่อนๆ พับเข้าออกได้ บ้างก็ เป็นแบบท่อนเดียว หุบร่มได้อย่างเดียว บ้างก็เป็นแบบสองท่อน หุบร่มแล้ว ยังพับซ้อนลงไปได้อีก ทำให้เมื่อพับแล้วมีขนาดกะทัดรัด พกพาสะดวก
[แก้] ร่มชนิดต่างๆ





ร่มที่ใช้กันโดยทั่วไป เป็นร่มกันแดดกันฝน สำหรับใช้คนเดียว หรือสองคนเป็นอย่างมาก สามารถกันแดด และกันฝนได้ แต่นอกจากนี้ ยังมีร่มสำหรับใช้ประโยชน์อื่นๆ เช่น

ร่มชายหาด : เป็นร่มขนาดใหญ่ มีด้ามยาวและใหญ่ ปักไว้ตามชายหาด สำหรับกันแดดให้นักท่องเที่ยวขณะนอนบนชายหาด
ร่มแม่ค้า : เป็นร่มขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับร่มชายหาด มักใช้กันแดดกันฝนตามแผงขายของในตลาดนัด ริมทางเท้า หรือในที่ต่างๆ ใช้ปักในแท่นที่หนัก เพื่อกันล้ม
ร่มสนามกอล์ฟ เป็นร่มสำหรับใช้ถือ มีขนาดใหญ่และด้ามยาวกว่าร่มปกติเล็กน้อย มีระบบลู่ลมเพื่อให้ ก้านร่มไม่หักเมื่อต้องเจอกับลมแรงที่สนามกอล์ฟ
[แก้] การใช้งานอื่นๆ



ปัจจุบันมีการใช้ร่มเพื่อประโยชน์อื่นๆ นอกเหนือจากการใช้กันแดดกันฝน เช่น ใช้ประดับในสวน ตกแต่งบ้าน ร่มขนาดเล็กสำหรับแปรอักษร ร่มติดข้อความโฆษณาสินค้า

[แก้] ดูเพิ่ม


ฉัตร
กลด
ร่มชูชีพ
[แก้] อ้างอิง

 

พอมุ่งโลกก็โหม่งโลกแล้วขอรับ
ไม่ต้องใส่ล่ม
หรือมีร่มหรือโดดร่มเหินเวหา
นกไม่มีขนหรือไม่อย่างไร

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

อะไรคือร่มของภิกษุขอรับ