ทำไมยิ่งปฏิบัติ ยิ่งรู้สึกว่ากิเลสหนาขึ้น

ผมควรทำไงดีครับ...เหมือนยิ่งศึกษายิ่งไม่เข้าใจ...สับสนไปหมดแล้ว:''''(

 

ขยายความอีกหน่อยได้ไหมครับ เรื่องการวีธีภาวนา ความสม่ำเสมอ เรื่องที่สงสัย เรื่องที่รู้สึก

 

เข้าหากัลยาณมิตรครับ ปรึกษาครูบาอาจารย์ ท่านผ่านมาก่อนหน้าเราหมดแล้ว

 

ปฏิบัติธรรมอย่างไรบ้างครับ แล้วอาการที่กิเลสมันหนาขึ้น มันเป็นอย่างไร...
ผมว่ามาถูกทางแล้วนะ แต่ขอฟังเพิ่มเติมหน่อยแล้วกัน

 

ดีแล้วยิ่งทำ ยิ่งเห็น เมื่อก่อนเราไม่เคยเห็นตัวเองใช่ไหม แบบนี้มาถูกทางแล้ว
หากยิ่งทำยิ่งเห็นกิเลสผู้อื่น อันนั้นผิดทาง

 

คุณมาถูกทางแล้ว

 

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ...

 

ดูกร ทหารกล้า ท่านมี อาวุธยาวคือ หอก ถือพร้อมไว้แล้ว มิใชหรือ ?
[ ยื่นออกมาเด่นเชียว เห็นนะ ]

อีกทั้ง เบื้องหลังท่านนั้น ก็เป็นสิ่งที่ ท่านพึงระลึกถึง อยู่เนืองๆ ไม่ใช่หรือ


ก็ท่า เพียงแค่ ทหารเลวของข้าศึกโห่เสียงร้องด้วยปาก ทำท่าขึงขังอยู่ห่างๆ
มิใช่ตน มิใช่ของตน แล้ว ท่านจะพลั่นพลึงหรือ

ถ้าจะ พลั่นพลึง สับสน เหตุเพราะ ได้ยินเสียงโห่ร้องของข้าศึก ท่าน จะทิ้ง
การระลึกถึง ผู้ที่ท่านอารักขา อาสามารักษา ทนุบำรุง ยอยก หรือ

ถ้าท่านจะถอยกลับ ก็เท่ากับท่านกำลัง ถืออาวุธคือหอก หันกลับมา ทิ่ม
แทงเพื่อนทหารที่ กำลังตามท่านมา

ถ้าทั้งหมดเกิดการ พลั่นพลึง กลัวตามท่าน มิช้า กองทัพทั้งหมด ก็จะหัน
หอกคือปาก กลับมาทิ่มแทง กองสังขารแห่งผู้นำ ที่อยู่หลังท่าน นั่นเอง


สู้ อย่าพึงถอย

ใครถอยจะต้องโดนลงอาญาไปอีกกี่ชั่วเบื้องหน้าแสนกัป เบื้องหลังอีกแสนกัป

 

แล้วถ้่ายิ่งทำแล้วยิื่งเห็นว่าเราดีขึ้นแล้ว เก่งแล้ว รู้หมดแล้วละ
แบบนี้มาถูกทางไหนครับ....แล้วจะไปทางไหนต่อดี
(กรุณาอย่าตอบว่ามาทางไหนไปทางนั้นเลย):'(

 

ไปเท่ห์ที่อื่นต่อ

 

ปะไปด้วยกัน

 

ไม่เชื่อ จขกท ลองไปสังเกตนะ

คนที่ มาปรารภว่า "ปฏิบัติธรรมแล้วมีกิเลสเพิ่มขึ้น" กล่าวออกมาอย่างนี้
ไม่ได้มี เจ้าของกระทู้คนแรกนะ มีหลายคนมาก

แล้วถ้ามีขึ้นมานะ โอ้ย มันเหมือนมี ทหารหนีทัพ วิ่งโล่ร้องกลับมา

เท่านั้นแหละ พวกหัวหมู่ แมวเซา ของพวกข้าศึก ที่เข้ามาแอบแฝง
เขาจะอาศัย ปรากฏการร์การโห่ร้องของคุณ ใส่ไฟว่า
"กองทัพน้อยแตกแล้ว" ประหนึ่งว่า "สำนักที่คุณเรียนสอนผิด"
อะไรทำนองนี้ โอยยยยย คราวนี้ ระส่ำระสายหมดเลย

สู้ไปก่อนน๊า กิเลสไม่ใช่เรา สักกะหน่อย มันเป็น ลูกกระจ๊อก
ที่มีเจ้านายชื่อ ตัณหา บงการมาอีกที ดูห่างๆ เนาะ

หากจะดูที่ตน ก็ดู ยินดี ยินร้าย จิตหมอง จิตผ่องใส การมีจิตตั้งมั่น ยังกุศล
ให้ถึงพร้อมไว้เนืองๆ พอ

********************

ปล. ถ้าวันใดกล่าวแค่ว่า "ปฏิบัติธรรมแล้ว เห็น กิเลสมากขึ้น" อันนี้ สมเป็นทหารกล้า เลยนะ

 

ูู^^ ไม่แปลกนี่ครับ ยิ่งปฏิบัติยิ่งเห็นความเลวของตน ธรรมดาเหมือนน้ำใสก็ต้องเห็นก้นแก้ว

ถ้ายิ่งปฏิบัติ ยิ่งรู้สึกว่าตนเองดีเลิศ คนอื่นต่ำติดดิน น่ารังเกียจ ไม่น่าคบ เราดีคนเดียว อันนี้มีปัญหาครับ

ความรู้สึกที่ว่ากิเลสหนาขึ้นนั้น ที่จริงแล้ว มันหนาอยู่แล้ว ที่ผ่านเราไม่มองมันเท่านั้นเอง

ค่อยปฏิบัติต่อไปครับ ไม่ต้องรีบ แต่ให้ไว เพราะว่าเราไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ เป็นกำลังใจให้ครับ

อยู่กับลม แต่ไม่รู้ลม คือคนที่ตายจากความดี

 

สิ่งที่เราทำเราเสาะเราแสวงหาทั้งหมดนั้นหรือไม่อย่างไรที่ท่านเรียกว่ากิเลส


เมื่อก่อนเราว่าไม่มีเพราะไม่พิจารณา

พอปฏิบัติแล้วสนใจเรื่อง

วิตก
วิจารณ์แล้ว
พิจารณาแล้ว
ปิติแล้ว
เข้าทางปฏิบัติ

เลยรู้ว่ามันหนา
ความจริงแล้ว
โลกไม่ได้แบนหรือไม่อย่างไร
โลกของเราหนามากไหมแบนมากไหม
โลกของท่านละกลมหรือแบนหรือยิ่งใหญ่ไหม้อยู่เป็นพระอาทิตย์ไปเลย
พระอาทิตย์คงไม่แบนไม่หนา

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้ว

 

เรียกว่า มีแว่นส่องจิตใจ ปกติ คนเราจะไม่เหนหรอกว่ามากหรือนอ้ย ก้คิดว่า คงไม่มีอะไรหรอก แต่พอเริ่มศึกษาทางนี้จริงๆจังๆ ก้จะเหนสิ่งที่เปนกิเลส เหนสนิมในใจมากขึ้น
การที่ได้เหนไรที่มากกว่าเดิม ผมว่าดีแล้ว ต้องยอมรับก่อน เพราะเปนความจริงที่ต้องทนรับมันให้ได้ แต่ที่มันสบสน ก้เพราะรู้ว่า มันวุ่นวายหนอ มันขัดข้องหนอ ติดขัดทางเทคนิคไปหมดทุกอย่าง น้ำขุ่นในใจที่นอนนิ่งอยู่ยังไม่ได้ถุกชะล้างออกไป ก้ต้องร้สึกยังงี้แทบทั้งนั้นครับ

 

ที่เขาร้อง สับสน และร้อนใจว่า ..ตนเอง มีกิเลสมาก เพระาว่า ดันไปรู้ตัวว่า ตนเองมีกิเลส..

และเจ้ากิเลสนั่นเอง ที่ เร้าใจให้ออกมา ร้อง
เพระาอะไร มัน ร้อนตัวแล้วไง..เ้พระา โดน จับได้ ว่า มึง หลอก กุมานาน..ไอ้ กิเลส

ใจเย็นๆ..ครับ ท่านเจ้าของกระทู้..รู้ว่าตัวเอง มีกิเลสหนา นั่นเพระา ว่า เรารู้ว่าเราทำเลว แล้ว เรากำลัง หยุดทำ...เลว

กิเลสมัน อุทธรณ์ อยู่ ทำให้สงสัยว่า เรากำลังเดินหลงทาง กำลังจะออก จากวังวน ของมัน

คุณ จึง มา ตั้งกระทูั้ ที่นี่ ด้วยความสงสัย

 

ขอบคุณมากนะครับ...บางทีบางอย่าง

เหมือนใครพูดมาก็ไม่เชื่อ อย่างนี้อะครับ...

บางทียิ่งฝึกไป เหมือนกามารมณ์มันจะเพิ่มขึ้น

เหมือนยิ่งพยายามจะหยุด มันกลับกลายเป็นว่าใจเราคิดมากขึ้น

มึนกะตัวเอง

 

ขอบคุณทุกท่านมากเลยนะครับ

จะพยายามต่อไปครับ...แล้วสิ่งที่ควรทำต่อไปคืออะไรหรอครับ

มองหาสิ่งที่ทำให้เกิดกิเลส หรือว่างเฉยต่อมันหรอครับ

เพราะรู้สึกว่ายิ่งวางเฉย...ยิ่งหนักไปใหญ่...แหะๆๆๆ

 

ศรัทธามากไปปัญญาน้อยลง
สมาธิมากไปอะไรเพิ่มขึ้น
สติมากไปอะไรตามมา
เสพย์ธรรมมะมากไปมึนแน่ๆ
ไม่เชื่อลองดมควันบุหรี่สักสิบมวนติดตอกันดูขอรับ
แล้วจะรู้อารมณ์

สมดุลย์ไหมขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมมากแล้ว

 

มีนัมก็ไม่รู้นะที่ว่ายิ่งปฎิบัติยิ่งรู้สึกว่ากิเลศหนาขึ้นแล้วมันลำบากใจนี่มันเป็นแบบไหน
อย่างน้อยมันก็ทำให้รู้สึกว่า พวกเราๆบางทีก็เลวๆพอๆกัน เกิดความประทับใจที่จะสู้ต่อไป
ยิ่งรู้สึกว่ากิเลศมาก ใจมันก็ยิ่งอ่อนโยน เห็นคุณค่าของคนอื่น พวกเดียวกัน แย่เหมือนกัน
อบอุ่นดีนะ ^_^ สัพเพสัพตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์