กรรมเรื่องลูก

ลูกดื้อและไม่ฟังคำสั่งสอนของเราเกิดจากกรรมอะไรและจะเเก้ไขยังไงครับ :'(
ขอคำแนะนำหน่อยครับ
ขอบคุณครับ

 

ลูกผมก็เคยเป็นลองวิธีแก้ของผมดูครับแต่ต้องใช้เวลาคือ
คนเป็นพ่อแม่ต้องหมั่นสวดมนต์ภาวนาทำกรรมฐานและเมื่อเรียบร้อยแล้วให้แผ่ส่วนบุญกุศลที่ทำให้กับเทวดาประจำตัวของลูกโดยให้อธิษฐานขอให้เทวดาประจำตัวลูกเปลี่ยนจากมิจฉาทิฏฐิเป็นสัมมาทิฐฐิและและจงช่วยตักเตือนดลจิตใจของลูกให้เชื่อฟังบิดามารดาครูอาจารย์ ทดลองทำดูครับทำไปเรื่อยรับรองว่าลองสังเกตุดูท่านจะเห็นผลอย่างแน่นอนรับรองผลครับ......อย่าพึ่งท้อครับคนจะเป็นพ่อแม่คนได้แสนลำบากครับ

 

รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี

 

ตามนี้เลยครับ ได้ผลแน่นอน ชัวร์

 

อนุโมทนาค่ะ ขอเสริมอีกหน่อยนะคะ คุณพ่อคุณแม่(เอาลูกไปด้วยยิ่งดี) ไปทำพิธีขอขมาคุณปู่คุณย่า_คุณตาคุณยาย ขอพรท่านอันใดสิ่งใดเคยล่วงเกินท่านมาตั้งแต่เกิด ตั้งใจไม่ตั้งใจก็ดีขอให้ท่านอโหสิกรรม งดโทษอันนั้นที่ไม่ให้ตกไปถึงลูกหลาน ขอให้ท่านให้พร...
พรอันนี้วิเศษนัก แต่ต้องทำด้วยใจ ประเภทพ่อตาแม่ยายลูกเขยลูกสะใภ้ที่ไม่ลงรอยกัน วิบากนี้ก็อาจส่งผลค่ะ พ่อแม่ตัวเองแต่เล็กจนไปมีครอบครัว เราก็อาจเคยทำให้ท่านทุกข์ใจมาก่อน ...
ลองดูนะคะ

 

ลูกผมดูเหมือนไม่ดื้อ แต่น่าจะดื้อเหมือนกันครับ คือว่าสอนบอกอะไร ดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่ปฏิบัติตาม ไม่อ่านหนังสือ ไม่ขยันเรียน เถียงพ่อแม่แต่ไม่รุนแรง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน <!-- google_ad_section_end -->

 

ถ้าลูกดื้อมากและฉลาดมาก ผู้เป็นพ่อและแม่หรือผู้ปกครอง ต้องฉลาดกว่า ในการที่จะสอนลูกทำให้ลูกเชื่อถือและฟังคำสั่ง ยิ่งเป็นเด็กที่ฉลาดมากเราต้องฉลาดกว่าเขาในการตะล่อมเขาให้เขาเชื่อและคล้อยตาม ให้เขารู้จักการถามตอบกับตัวเขาเองด้วยเหตุผล

กรณีที่ฉลาดมากและดื้อมากๆ และเอาแต่ใจตนเองมากๆ ใช้ทุกวิธีก็ไม่ได้ผล สุดท้ายก็ขอแนะนำว่า ถ้ารักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี วิธีนี้เป็นไม้ตาย เพราะการที่เราตีเขาเพื่อให้เขาไม่ดื้อไม่กล้าทำในสิ่งที่ผิด การที่เราตีเขาเพื่อให้เขาหยุด เมื่อเขาหยุดแล้วเราจึงสอนเขาได้เขาก็จะเชื่อเรา การทำให้ลูกกลัวบางครั้งก็จำเป็น เพราะการกลัวจะนำไปสู่การเคารพและย่ำเกรงและสุดท้ายก็จะเชื่อฟังและศรัทธาตามมา อย่าเลี้ยงลูกแบบตามใจต้องขัดใจเขาเสมอเพื่อให้ขาคิดเป็นคิดถูกว่า เหตุผลคืออะไร อะไรควรไม่ควร อะไรคือศีลธรรมของความเป็นคน
ให้ค่อยๆตามดูเขาและคอยประคองเขานะครับ แล้วคุณจะมีลูกที่ดีในอนาคตอันเป็นกำลังสำคัญของชาติ ของพุทธศาสนาสืบไปครับ

ผมตอบในส่วนวิธีการปฏิบัติกับลูก ส่วนการไปทำบุญหรือการแผ่อุทิศอะไรต่างๆก็ควรทำซึ่งได้มีกล่าวไว้แล้วก่อนหน้านี้ครับ ไม่ควรประมาทในเรื่องเหล่านี้ด้วยนะครับ

 

ลูกน่าจะดื้อเหมือนกันครับ คือว่าสอนบอกอะไร ดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่ปฏิบัติตาม ไม่อ่านหนังสือ ไม่ขยันเรียน เถียงพ่อแม่แต่ไม่รุนแรง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน <!-- google_ad_section_end -->

เพราะคนไทยเรา มัวแต่สนใจกับเด็ก ว่า อ่านหนังสือ ขยันเรียนนะ ทำการบ้าน --- นี่คือความโง่ของผู้ปกครองไทยครับ

เด็กไม่สนุกมันก็ไม่อ่านหรอกหนังสือ มีสิ่งอื่นที่จะช่วยให้เป็นเด็กฉลาดและรู้มากกว่าในหนังสืออีก (ถ้าพ่อแม่ ฉลาดพอ) เช่น ดูทีวีด้วยกัน พ่อ แม่ก็อธิบายไป พอเด็กมันอยากรู้มันก็จะถาม ยิ่งถาม มันยิ่งจำ สอนวิธีการคำนวนด้วยเงิน เด็กได้เงินไปกินขนม แต่ไม่ใช่ให้ดื้อๆ ให้เด็กคิดเลข คำนวณ แล้วค่อยให้ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ให้ๆ ซื้อของเล่นมา ก็ปล่อยให้เด็กเล่นไปตามจินตนาการ อย่าไปขัดขวางเด็ก ผู้ปกครองมีหน้าที่แนะนำ ให้คำตอบ และคอยดูแลความปลอดภัยเท่านั้น ไม่มีสิทธิไปสอน ไปบังคับให้เป็นแบบนั้นแบบนี้

ดูประเทศไทยปัจจุบันสิ เข้าได้หมอห่วยๆ มาหลายคน แต่เราเสีย นักวิทยาศาสตร์ประยุกต์ ศิลปิน นักดนตรี และก็นักคำนวณ ระดับโลกไป เพราะคนไทยไปบังคับและชี้ทางพวกนี้ให้ไปเป็นหมอ(ห่วยๆ) งัยล่ะ นี่คือประเทศที่ด้อยพัฒนาแต่เรียกตัวเองว่า ประเทศกำลังพัฒนา มันก็ไม่พัฒนาเหมือนกันนั่นแหละ

 

555555 ตอบได้ถูกใจท่าน เสริมอีกนิด อาชีพหมอทำเงินได้เยอะดี คนถึงอยากเยอะ ยิ่งตอนนี้หมอศัลยกรรมกำลังมาแรงด้วย แต่ผมไม่ได้ว่าทั้งหมดนะ
หมอดี ๆ เก่งก็มีทำงานมีจรรยาบันดี แต่ส่วนใหญ่แล้วถ้ามีเงินคุณถึงจะได้รับการรักษาอย่างดี ดูได้ตั้งแต่หน้าเค้าเตอร์แล้ว 555555 ท่านหมอชีวกคงร้องไห้อยู่แน่ เพราะหมอปัจจุบันเห็นแก่เงิน

 

ดิฉันมีลูก3คน ก็นิสัยต่างกันทั้งสาม เลยค่ะความดื้อความซน ก็ดู๋ดี๋ไม่มีใครยอมใคร(คือเค้ายังเด็ก) ทุกวันนี้พาเค้าไปวัด ทุกทุกอาทิตย์ไม่รู้ว่าความดื้อ ของเค้าจะลดลงบ้างมั้ย ขนาดตอนเล็กยังขนาดนี้ ไม่รู้ตอนโตจะขนาดไหน...เฮ่อ...

 

ถ้าอ่านข้อมูลในทางธรรมะ จากครูบาอาจารย์ท่านต่างๆที่ท่านกล่าวไว้ ที่บอกว่า คนเราเวียนว่ายตายเกิดมาหลายภพชาติ เราก็ไม่รู้ได้ว่าเราทำกรรมอะไรกับใครบ้าง บางทีที่เจ้ากรรมนายเวรอาจมาเกิดเป็นทั้ง พ่อ แม่เรา ญาติพี่น้องของเรา หรือคนรัก สามี ภรรยา บุตร ก็เป็นได้ ถ้าทำดีที่สุดแล้วยังไม่ดีขึ้น สิ่งสุดท้ายคือต้องทำใจครับ.....ผมเองก็มีความทุกข์จากคนในครอบครัวเกือบๆทุกคนเลยครับ เคยเครียดจนถึงขั้นเป็นโรคประสาทอยู่ช่วงหนึ่ง และมันกำลังจะกลับมาอีก ต้องคอยรับมือกับอาการนี้อีกครั้ง แต่จะทำยังไงได้ เราอาจเคยทำอะไรไม่ดีกับเขาในชาติปางก่อน ด้วยแรงกรรมจึงส่งให้เราต้องมาแบกรับความทุกข์เพราะพวกเขา.....(ตอนเด็กๆผมก็ดื้อครับ โตมาก็ดื้อ ดื้อทั้งกรรมพันธุ์ ลูกผมก็ดื้อครับ ทำใจอย่างเดียวครับ แต่ยังไงก็ต้องทำหน้าที่ดูแลเขาให้เท่าที่ทีปัญญาทำได้ครับ)เด็กสมัยนี้ผมดูว่าเลี้ยงยากนะครับ บางทีตีบ่อยๆพอเด็กเริ่มโตอาจเตลิด บางคนหนีออกจากบ้าน ตามใจไปก็จะเป็นคนเอาแต่ใจไม่รู้จักอดทน(ผมเลยหล่ะครับ) บางคนสอนอะไรไม่เถียงแต่แนวดื้อเงียบ บางคนพอจะอ้าปากมันก็เถียงสวนมาแล้ว.... แต่อันนี้บางทีต้องถามกลับไปที่พ่อ แม่ หละครับว่า ที่เด็กดื้อ เพราะบงการชีวิตเค้ามากเกินไปรึเปล่า เราเอาความคิดความเห็นของเราไปคิดแทน ตัดสินแทนลูกมากเกินไปรึเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นต้องฟังเขาบ้าง ว่าเขาคิดอย่างไรมีเหตุผลอย่างไร ในความคิดของผมเราเป็นพ่อแม่ มีหน้าที่ดูแลเค้าครับ แต่ทางเดินชีวิตเค้าเป็นคนเลือกเอง ทั้งนี้อยู่บุญกรรมของตัวเค้าด้วย ธรรมชาติของเด็กก็คือชอบเรียนรู้ อยู่ไม่นิ่งเป็นธรรมชาติอยู่แล้วครับ ถ้าเราลองย้อนมองตัวเองไปในตอนเป็นเด็กบางครั้งอาจจะเข้าใจลูกมากขึ้นครับ อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะครับ

 

บุญกรรมของเราและบุญกรรมของเขาสัมพันธ์กันมาเขาจึงได้มาเกิดเป็นลูกของเรา หมั่นพาเขาไปเข้าวัด ทำบุญ สวดมนต์ ปฏิบัติธรรมบ่อย ๆ ทำให้เขาเห็นเป็นตัวอย่าง การทำให้เห็นเป็นการสอนที่ดีอย่างหนึ่งนอกจากคำพูด ตั้งจิตอันเป็นกุศลอธิษฐานต่ออำนาจพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ ขอให้เขาเป็นเด็กดี มีจิตเมตตา มีความซื่อสัตย์สุจริต และมีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณของเขาทุกคนไม่ใช่เฉพาะแค่พ่อแม่เท่านั้น ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยากนะคะ อนุโมทนาบุญให้กับทุกท่านด้วยค่ะ

 

ขอบพระคุณครับสำหรับคำแนะนำดีๆจากเพื่อนสมาชิกทุกท่านครับ...ผมทุกข์ใจมากกับปัญหาแบบนี้....ที่แย่ที่สุดก็คือเขาหนีออกจากบ้านมา 5 วันครับโทรไปไม่รับสายและปิดเครื่องหนีด้วย
ผมขอระบายหน่อยนะครับ...มันเครียดมากครับ

ผมแยกทางกับเเม่ของเขามา 15 ปี และไม่มีครอบครัวใหม่ ส่วนลูกสาว(ตอนนี้อายุ 17 ปี)ของผมก็อยู่กับแม่ของเขาอีกบ้าน ไม่นานแม่เขาก็มีครอบครัวใหม่ มีลูกใหม่ 1 คน ตลอดเวลา 15 ปี ผมก็ยังตามดูแลลูกสาวของตลอด(วันเสาร์-อาทิตย์ รับไปเที่ยว กินข้าว พาไปซื้อของเล่น ดูหนัง ตามประสา พ่อลูก) และหวังว่าสักวันเขาโตอาจจะได้มาอยู่กับผม และเมื่อปีที่แล้วช่วงน้ำท่วมแม่ของเขาโทรมาบอกผมให้มารับลูกไปอยู่ด้วยเขาให้เหตุผลว่า ลูกดื้อมากบอกและสอนอะไรก็ไม่ฟัง ชอบเถียง ชอบโกหก เขาทะเลาะกันบ่อยมาก ผมก็รับเขาอยู่ด้วยและก็ได้พฤติกรรมของเขาหลายๆอย่าง ไม่มีระเบียบวินัยในตนเองเลย บอกอะไรและสอนอะไรก็ไม่ทำ ชอบโกหก ที่สำคัญไม่ตั้งใจเรียนเลยและชอบแต่งตัวผิดระเบียบ จนกระทั้งเขาทะเลาะกับผมรุนเเรง วันสอบเรียนวันสุดท้ายเขาไม่กลับบ้าน 5-6 วันแล้วครับ

 

ตามตัวเจอหรือยังครับ ถ้าไม่เจอตัวยังไง โทรมาหาผม เบอร์ส่งให้ทาง PM นะครับ

 

ทำใจให้สบาย ครับ


สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม

ทำกรรมอะไรมา สร้างกรรมอะไรมา

เราก็จะได้รับ ผลแห่งกรรมนั้น


แนะนำ จขกท. ว่า อะไรมันจะเกิด มันก็ต้องเกิด

กรรมอะไรที่มันจะส่งผล มันก็ต้องส่งผล



การที่ลูกหนีออกจากบ้านนั้น

1.ลูกเป็นเด็กที่ เข้มแข็งมาก ใจกล้า ขนาด หนีออกจากบ้าน
2.เด็ก มีที่ไป ที่ สามารถอยู่ได้ โดยไม่กลับบ้าน
3.ออกไปเพราะ ความน้อยใจ ในตัว พ่อ แม่ ความผิดใจ ในตัว พ่อ แม่
4.ส่วนใหญ่ ถ้ามี แฟน คงไปอยู่กับแฟน ละ หรือกับ เพื่อน ฝูง
อื่นๆ อีก


ดังนั้น

ผมว่า ถ้าลูกกลับมาแล้ว คุณควรเปลี่ยนแปลงตัวเอง ครับ

การบอกอะไร การสอนอะไร เด็ก อายุ 17 วัยนี้แล้ว คงสอนยาก ละครับ

การไม่ตั้งใจเรียน แต่งตัวผิดระเบียบ มันเป็นการแสดงออกทางนึง ของเด็ก ที่ ลบปมด้อยข้ออื่นๆ ในตัวเอง

เอาว่า ผมว่า สิ่งที่จะช่วยได้นะ

ถามที่เวปนี้ ผมบอกว่า บุญ กุศล ความดี เท่านั้น ที่ช่วยได้ครับ

พาไป ทำทาน บ่อยๆ ค่อยๆ สอนไปเรื่อยๆ ครับ

เรื่อง ศีล กับ ภาวนา ยังอีกห่างไกล


ถ้าบารมี ทาน ยังอ่อน ไม่มีทาง รักษา ศีล หรือ ภาวนา ได้ครับ

ทำบุญ ทำทาน ตักบาตร พวก ทานใหญ่ๆ วิหารทาน สังฆทาน พวกนี้ จัดให้บ่อยๆ ครับ

 

ให้กำลังใจเข้าของกระทู้ค่ะ
ขอถามนิดนึงว่า ช่วงเด็กอายุไม่เกิน 6 ขวบ ช่วงนั้นหรือเปล่าที่มีปัญหา จากหนังสือจิตเวชารามาเด็กโดยเฉพาะค่ะ การเลี้ยงเด็กช่วงอายุ 6 ขวบแรกจึงสำคัญมากๆ เด็กจะผูกพันรักพ่อหรือแม่ ก็อยู่ที่ว่าใครเป็นคนเลี้้ยง หรืออุปนิสัยเขาไปทางไหน

แต่ถ้าทางธรรม คงต้องบอกว่า การปฎิบัติธรรมช่วยได้ หันมาเจริญภาวนาทุกวัน ถ้าเราจะเปลี่ยนคนๆนึง เพื่อให้คำพูดเรามีน้ำหนักมากขึ้น (เคยสังเกตุมั้ยว่าทำไมบางคน เราถึงรู้สึกเกรงใจ แต่บางคนเรากับด่าได้เลย) แต่ทั้งนี้ต้องไม่เกินวิบากกรรม เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาด้วย

ไม่ต้องสนใจสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ว่ากรรมอะไร ทำไม ไม่ได้เลี้ยงเขาแต่เล็ก ฯลฯ เพราะมันคือ อดีต ย้อนไม่ได้ แต่อนาคตเราเลือกได้

อย่างเราเองคนที่บ้าน เคยแม้แต่ไม่ให้เอาพระพุทธเข้าบ้าน (เอามาได้แต่ให้ไปไว้หน้าส้วม) เราโกรธมาก แต่ไม่รู้ทำไง ถามมาหลายคนก็ไม่รู้คำตอบ

แล้วก็มีผู้หยั่งรู้คนนึง มาแนะนำเราว่า ให้ปฎิบัติอย่างจริงจัง เพื่อให้บารมีสูงกว่าเขา ซึ่งตอนนั้นเราคิดว่าเป็นไปไม่ได้หรอก แม้แต่พระพุทธยังลบหลู่ นับประสาอะไรกับนั่งสมาธิ

เราเลยลองดู แบบแอบสุดๆ เช่นในห้องน้ำบ้าง นอนสมาธิบ้าง เจริญสติระหว่างวัน อธิษฐานไปด้วย ทำมาเรื่อยๆ แม้จะกระท่อนกระแท่น เพื่อไม่ให้เขารู้ แต่เราก็ปฎิบ้ติด้วยใจ จนตอนนี้ เขารับได้ ขนาดว่า เรานั่้งสมาธิบนเตียงนอนเขาก็ไม่ว่าอะไร และนำพระพุทธเข้าบ้านได้แล้ว นิสัยก็เปลี่ยนไป เกรงใจเรามากขึ้น

 

ขอบพระคุณทุกท่านอีกครั้งครับ (kiss)

 

ต้องถามท่านเจ้าของ กระทู้แล้วล่ะครับว่า ก่อนจะรับลูกมาเลี้ยง ตอนที่ลูกอยู่กับแม่ของเขา ท่านมีเวลาให้ลูกมากแค่ไหนครับ บางทีที่ผ่านมาอาจจะไม่ได้ทำให้เรียนรู้ในตัวเขาจริงๆ สนิทสนมกับลูกแค่ไหน ลูกท่านก็น่าสงสารนะครับ พ่อ แม่ แยก ทางแม่ไปมีครอบครัวใหม่ แถวๆทางบ้านเพื่อนผมก็มีนะ(เพื่อนซี้กันมากคุยได้แทบทุกๆเรื่อง) พ่อ แม่ แยกทาง ต่างฝ่ายต่างมีครอบครัวใหม่ เด็กผู้หญิงคนนี้ก็ เรียน ม.3 อยู่กับย่า ตอนนั้นเพื่อนมาบ่นให้ฟังว่าเด็กคนนั้นโดดเรียน ทางโรงเรียนเรียกผู้ปกครองไปพบ เพื่อนผมสงสารเลยไปเป็นผู้ปกครองให้(มันเป็นมอร์ไซค์วินแถวบ้านเด็กคนนี้ แล้่วสนิทกับแม่ของเด็ก) เด็กคนนี้มีแฟน เพื่อนผมมันก็เรียกแฟนของเด็กมาคุยและอบรม แถวนั้นมันก็เป็นขาใหญ่อยู่ เพราะเด็กเลิกเรียนก็ไปกะแฟนบ้างเที่ยวกับเพื่อนบ้าง บางทีไปเฝ้าผู้ชาย(แฟนของเด็ก)ตามโต๊ะสนุ๊ก กลายเป็นว่าเด็กให้ความสำคัญกะเพื่อนผมมากกว่าพ่อแม่ ทั้งๆที่มันก็ไม่อยากไปยุ่งอะไรมาก แต่แม่ของเด็กคงฝากๆกันไว้ คนแถวๆบ้านก็คอยนินทาพูดในทำนองเพื่อนผมว่าคิดกะเด็กในทางชู้สาวอีก เด็กก็ดูเหมือนไม่มีใครที่เป็นที่พึ่งทางใจ เพราะพ่อก็มีเมียใหม่ แม่ก็มีแฟนใหม่ อยู่ที่อื่น ทิ้งให้ลูกอยู่กับย่า ในความคิดของเด็กก็เหลือแต่เพื่อน ส่วนเรื่องแฟนก็พูดยาก....
ส่วนกรณีท่าน จขกท.นั้นท่านเคยคุยกับลูก ถามความรู้สึกในใจของเขาบ้างรึเปล่าครับ.....ว่าเขามีปัญหาอะไรในใจ เขาต้องการอะไร..(ลูกรู้สึกว่าอยู่กับพ่อหรือแม่ก็ไม่มีความสุขรึเปล่า แล้วอีกอย่างวัยนี้ เรื่องเที่ยว เรื่องเพื่อนและเรื่องผู้ชาย ในยุคปัจจุบันคงเลี่ยงไม่ได้ เพียงแต่อยู่ในสายตาของเรารึเปล่า)แล้วท่านรู้จักเพื่อนๆของลูกบ้างไหมครับ ที่พอจะคุย จะติดต่อทางบ้านเขาได้..... ผมบอกได้แค่นี้หละครับ เป็นผม ผมเจอสภาพนี้ก็คงหนักใจเหมือนกันหละครับ เพราะถ้าลูกเข้าวัยรุ่นแล้ว ยิ่งห้ามยิ่งยุ อายุ 17 แล้ว ถึงอายุ 18 ก็ถือว่าบรรลุนิติภาวะแล้ว จากนั้นต้องปล่อยให้เขาเลือกทางเิดินชีิวิตแล้วหละมั้งครับ(ถ้าจะให้ดีแนะนำท่านให้ลองไปหาดูหนังเรื่อง "เสียดาย" จากเว็บยูทูปดูครับ)
สุดท้ายก็ ขอให้เจอลูก หรือให้ลูกกลับมาครับ......

 

ทำดีกับพ่อแม่เรา แล้วลูกจะดีกับเราเอง เด็กดื้อเด็กซน เป็นเด็กฉลาด มีความเป็นตัวเองสูง มั่นใจ พยายามดึงอย่าให้ออกนอกลู่นอกทาง นอกขอบเขต กระหนาบด้วยไม้เรียวบ้าง ตีด้วยความรัก อย่าตีด้วยความโกรธ ชี้ตัวอย่างที่ไม่ดีให้ลูกเห็น แล้วสอน ถามบ่อยๆ ว่า ถ้าลูกเกเร ไม่ัตั้งใจเรียน มีอายุ 10 20 30 40 50 60 70 80 ลูกไม่มีงานดีๆ ทำ จะทำอย่างไรกับชีวิต พ่อแม่ตายไปแล้ว ลูกจะทำอย่างไร แล้วเค้าจะคิดได้