ทำยังไง มีคนคอยจับผิด จองเวร

มีคนคอยจับผิด เวลาเราทำอะไร พูดอะไร จะคอยขัดคอยด่า คล้ายๆๆ จะบังคับให้เราทำตามที่เค้าอยากให้เปน เรา ก็สงสัย เค้าจะบังคับอะไรเราขนาดนั้น ท่าเดิน น้ำเสียง ท่านั่ง ท่ายืน คอยจ้องคอยมองเราตลอดเวลา อยากรู้ว่าจะแก้ไขยังไงอ่ะค่ะ ตอนแรกก็เฉยๆ แต่ตอนนี้เริ่มหนักขึ้นๆ คอยนินทาตลอด แล้วไม่ใช่แค่คนเดียว เดี๋ยวนี้ก็มีอีกคน (เป็นพี่น้อง)คนนี้ค่อนข้างหนัก เพราะอยู่บ้านเดียวกัน เราเลยอึดอัดดมากกกก ชอบด่า ชอบหาว่าเราคิดอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็ดูตัวเอง กลับมานั่งคิด แล้วเราก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น เราก็พยายามจะพูดดีๆด้วย พยายามมีน้ำใจ แบ่งปัน แต่สุดท้ายก็มาหาเรื่องจนทะเลาะกันอีกจนได้ อยู่ๆก็มายุ่งเรื่องของเรา เราจะทำอะไร ยังไง ก็มายุ่ง แล้วก็บอกว่ารำคาญ ก็คุณยุ่งเองนิ่ แล้วเวลาที่ตัวเองทำเอง เราไม่เคยยุ่งเคยด่า ไม่เคยรำคาญ แต่ถ้าเราทำอะไรหรือโดนด่า จะคอยตอกย้ำ ซ้ำเติมตลอด เราก็พยายามให้อภัยนะ แต่ก็ยังเหมือนเดิม พูดดีๆกันไม่ได้เลย หรือถ้าได้ก็ออกแนว เสแสร้งหน่อยๆ สองคนนี้มีอะไรคล้ายๆกันหลายอย่าง เราเลย สงสัยว่า ทำกรรมอะไร แล้วควรทำยังไงต่อไปดีคะ ขอคำแนะนำด้วยนะคะ:''(

 

พยายามคิดดีและทำดีกับเขาไว้คะ
เอาใจช่วยนะคะ

 

ขอให้ใช้ ความสงบ สยบความเคลื่อนไหวค่ะ ..
เอานะ เราลองมาทำพร้อมๆกัน ดิฉันเองก็ยังไม่ผ่านเคสนี้ แต่เมื่อลองทบทวนไปมาแล้ว ไอ้ที่มันไหวไปกับข้างนอกนั้น คือ อารมณ์ของเราล้วนๆๆ ...
เอ่อ .. เอาง่ายๆนะคะ "เขา" เหล่านั้น จะทำ พูด แสดง ฯลฯ ก็ให้ทำไป . ตัวดิฉันเองเริ่มมาสังเกตุว่าที่เราทุกข์ไปกับสิ่งรอบข้าง คน สถาณการณ์ เพราะจิตเราไปยอมรับ ไปผูกว่า เขาเป็นอย่างนั้น มีผลกับเราอย่างนี้ มันเป็นอย่างงั้น ...
สรุป คือ เราทุกข์ค่ะ เห็นเขาทำกริยาไม่ดีใส่ เราก็ทุกข์แล้ว ทำดีแล้ว แต่ยังไม่ดีขึ้น ชอบด่าเรา ยุ่งเรื่องของเรา สุดท้าย เราไม่สุข อึดอัดมากกกก เพราะอยู่บ้านเดียวกัน .....
คุณเห็นหินผาไหมคะ นั่นแหละค่ะ กี่ฝน กี่ลม กี่แดด ก็ยังอยู่เหมือนเดิม สงบ สงบ สงบ สงบ นิ่ง นิ่ง นิ่ง ..........
กลางคืนสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขาเหล่านั้น ดิฉันมักสวดยาวๆเป็นชั่วโมง ค่อยๆๆ ชำระจิตใจที่มัวหมอง ขุ่นมัวออก พอแผ่เมตตาแล้ว(ให้ทุกๆอย่าง) มันโล่งมากค่ะ ลองดูนะคะ อย่างน้อยจิตคุณจะทุกข์ จะวุ่นวายน้อยลงค่ะ

หวังว่าคงจะมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ สาธุ

 

ให้เป็นลมผ่านหู อู้อี้แล้วก็ผ่านไป เป็นธรรมดาของสังคมทุกวันนี้ ล้วนแข่งขันกันทุกฝีเท้า บางคนคิดเลยเถิด เอาคำว่า หากไม่เป็นผู้ล่า มันก็จะล่าเรา เอ้า...ไปกันใหญ่ คนมีสมองที่ดีที่สุดกลับนำวิถีสัตว์ป่ามาใช้ซะนี่...กรรม... เอาใจช่วยครับ สงบ เยือกเย็น ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่เบียดเบียน ผู้อื่นดีที่สุด...(deejai)

 

เราถามคำถามนี้(กับตัวเอง) มากว่า 20 ปี เคยคิดจะตั้งกระทู้เนื้อหาเดียวกับคุณเลย
แต่ของเราน่าจะหนักกว่านะ ทั้งถูกโกงเงิน ถูกบังคับให้นั่งทรมานตากแดด ฯลฯ นินทาเนี่ยใส่ร้ายเนี่ย เรื่องจิ๊บจ้อยมาก ตีวัวกระทบคราด(กับลูกเรา) ก็ทุกครั้งที่เจอะหน้า
สรุป ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่จะไปนั่งคิด นั่งหาคำตอบ หรือแม้แต่จะรู้กรรมที่ทำร่วมกันมา (แม้กระทั่งตอนนี้ ใจเราก็ยังอดแวปๆ ไปหาคำตอบว่ากรรมอะไรอยู่ )
แล้วเราก็ดึงตัวเองกลับมาว่า รู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะถ้าเวรกรรมกันมา ก็ต้องใช้กรรมอยู่ดี
เปลี่ยนเขาไม่ได้ แต่เปลี่ยนตัวเราได้ คือ นั่งดูใจตัวเองกับความโกรธที่่เกิดขึ้น ดูไตรลักษณ์
แล้วคุณเองก็จะสงบขึ้น เสียงที่ผ่านมาก็จะผ่านไปเอง คุณจะมองไม่เห็นเขา

แต่ ..เห็นตัวเอง เห็นความโกรธ ความโมโหที่เกิดขึ้น

เคยมีผู้รู้ แนะนำเรามาว่า ให้มาสายปฎิบัติ ถ้าทำได้ บารมีตัวเองสูงกว่าเขาได้ เขาจะถอยออกไปเอง และไม่กล้าเข้ามาอีก


การทำดี หรือ แผ่เมตตาสำหรับเขาที่ผ่านมา เป็นวิธีที่ดีมาก (หลายคนแนะนำมาแล้ว) แต่สำหรับคนบางคนใช้ไม่ได้จริงๆ

 

ผมเองก็เคยหนีครับ แต่....เหมือนหนีเสือปะจระเข้ บ้านที่ผมเคยอยู่ไอ้บ้านที่อยู่ไกล้ๆกันมันย้ายมาใหม่ มัน...สารพัด ไม่ถูกกับมัน เรารู้ว่าตัวอยู่ไปเรื่อยๆคงอดใจไม่ได้แน่(ไม่ได้กลัวตายแต่เพราะต้องเก็บชีวิตตัวเองไว้เพื่อดูแลลูก ตอนมีเรื่องกะมันตอนเมียท้องใกล้จะคลอดพอดี ถ้ามีเรื่องตอนที่ไม่มีเมียมีลูกไม่เราก็มัน.. ตาย เมียผมมันสั่งห้ามมีเรื่องด้วย ต้องเชื่อมัน...) พอย้ายมาอยู่ที่บ้านคุณแม่....คุณพ่อท่านชอบด่า ชอบนินทา ด่าทุกอย่างที่ขวางหน้า เรื่องไม่มีอะไรท่านก็สรรหามาด่า ใครที่ดูขัดลูกหูลูกตาของท่านหรือขัดใจท่านท่านก็ด่า ยิ่งถ้าท่านกินเหล้าด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง(แม้แต่พระท่านก็ยังด่า คุณแม่ผมทำบุญหรือเอาอะไรให้ใครช่วยเหลือใครบ้างครั้งท่านก็ด่าแบบไม่มีเหตุผล สมัยช่วงวัยรุ่นผมทะเลาะกับท่านรุนแรงมาก แต่ตอนนี้รู้สึกละอายต่อบาปแล้ว ทนรับสภาพทนรับกรรมของเราไป) หลายครั้งผมทนไม่ไหวต้องเดินหนี บางครั้งถึงขั้นต้องขับมอไซค์ออกไปสงบสติอารมณ์นอกบ้าน บางทีสวดมนต์หรือแผ่เมตตาอยู่เสียงด่าจากชั้นล่าง มายันชั้นบน.....ทุกๆวันนี้ก็ยังเป็นอยู่ กรรมใครกรรมมันคิดเสียอย่างนี้สบายใจ ตอนที่ทำงานในโรงงานก็โดนใส่ร้ายกลั่นแกล้งบ่อยๆ เคยคิดจะแก้แค้นแบบเล่นแรงๆเหมือนกัน พอคิดถึงลูกเลยต้องหยุด พอเราออกมาจากที่นั่น แล้วตอนนี้ก็แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลไปให้คนเหล่านั้นเลย ให้หมดเวรต่อกัน.......คิดเสียว่าเราถูกทดสอบครับ(ผมเองก็ยังสอบไม่ผ่านเลยครับ ยังมีนิสัยชอบผูกใจเจ็บอยู่ อยากปล่อยให้หลุดเหมือนกันครับ..:d)

 

เจ้ากรรมนายเวรค่ะ ชาติก่อนเราเคยทำกับเขาไว้ชาตินี้เราก็ต้องมาชดใช้ ปลงให้ได้นะคะ หมั่นทำบุญอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรหรือเอ่ยชื่อเขาทุก ๆ คน ทำให้ได้ทุกวันนะคะ และต้องทำด้วยจิตอันบริสุทธิ์และเป็นกุศล ขออโหสิกรรมและแผ่เมตตาให้ได้ทุกวันและตลอดเวลา ดิฉันเคยทำแบบนี้มาถึงแม้จะใช้เวลาเป็นปีก็ต้องอดทนแล้วจะเห็นผลค่ะ ตอนนี้ทุกอย่างก็ค่อยเจือจางและเบาบางไปเรื่อย ๆ อุทิศบุญให้เทวดาประจำตัวของเราและของเขาด้วยนะคะ ขอให้คุณ Moonji พบกับสิ่งดี ๆ ที่จะเกิดผลในภายภาคหน้านะคะ อนุโมทนา

 

ไม่มีใครทำคุณตกต่ำได้หรอกยกเว้นว่าตัวเองจะยอม เค้ามาช่วยจับผิดก็ดีแล้วหนิ เพราะถ้าจับผิดคนเดียวมันจับไม่ได้หรอก มันหลงตัวเอง กิเลสมันให้ท้าย มีเหตุผลมาสนับสนุนเสมอแหละ จะได้ปรับปรุงตัวเป็นคนที่ดีกว่าเค้าไง ไม่ดีเหรอคะ
(ฟังดูเหมือนจะไม่ได้ให้กำลังใจนะ มาซ้ำเติม อาจดูเผินๆเป็นอย่างนั้น แต่เท่าที่อ่านแล้ว รู้สึกว่า เหมือนคุณจะน่าสงสาร สุดท้ายก็โยนขี้ให้คนอื่น หน่ำซ้ำว่าคนในครอบครัวตัวเองด้วย คนประเภทไหนกันเอาญาติพี่น้อง เอาความหวังดีของคนพี่น้องตัวเองมาประจาน คุณเป็นคนหัวแข็งสอนไม่ได้ใช่มัย ถ้ารู้ตัวว่าคนอื่นสอนไม่ได้ ก็ควรหาหนังสือดีๆมาอ่านคะ ) เคยได้ยินมัย ติเพื่อก่อ หนะ แต่ถ้าเป็นคนอื่นคนใกลเค้ามาตำหนิคุณหรอก เค้าจะพูดหวาน พูดในสิ่งที่คุณอยากจะฟัง เค้ากลัวคุณไม่รักเค้า แต่อย่าให้เผลอนะ พอลับหลังเค้าทำเกินกว่าจะนึกได้

จากที่อ่านมา แสดงว่าชอบระบายกับเพื่อนมากกว่าครอบครัวใช่มัยคะ ระวังนะเพื่อนตัวดีของคุณจะเอาเรื่องไปโพทนา ลองคิดดีๆ คิดดีๆ ถ้าเป็นพี่น้องพ่อแม่เรา เค้าดุด่าตำหนิเรามันก็ต่อหน้า และก็สิ้นสุดไม่เก็บไปแค้นไม่คิดจองเวร เหมือนคนข้างนอกนะคะ

ดิฉันหนะเป็นพี่คนโตในครอบครัว มีน้องสาวคนเดียว รักมันด้วย เวลามันจะเลือกคบหนุ่มหนะ เราห่วงมันสุดๆ ยอมเสียมาดเสียหน้าเพื่อลองภูมิลองนิสัยแฟนมันเลยหละ แล้วก็คอยจู้จี่น้องตัวเอง ก็มีบ้างทะเลาะกันลั่นบ้าน แต่ก็ให้อภัยได้หมดจด ไม่เคืองเวลาพาไปเที่ยวไปกินหนมก็นึกอยากจะชวนแต่น้องเรา ก็มีบ้างที่น้องสาวเราเหยี่ยบใจกัน (ก็น้องหนะนะ คนเป็นพี่เค้าไม่ถือสาหาความอะไรหรอก ) เรียกได้ว่าถ้าเป็นคนอื่น โดดถีบตีนคู่ไปนานแล้ว แต่นี้น้องเรา สายเลือดเดียวกัน ไม่ใช่ความรู้สึกทางสัญญาด้วย แต่มันทางวิญญานเลย แต่บางครั้งถ้าแย่มากๆ เราก็ปล่อยให้มันได้ประสบการณ์เอง บางเรื่องเตือนจนขี้เกียจเตือนอะ

ถ้าคุณกลัวเสียเปรียบก็ชวนเค้ามานั่งคุยแล้วก็บอกข้อเสียทั้งของตัวเองและของเค้าที่เราไม่ชอบไปตรงๆ สิสร้างกติกา การจับผิด เอ้ย! สร้างกติกาฉันพี่น้องให้มันแฟร์ ใช่ว่าคนพี่คลอดก่อนจะเก่งจะถูกทุกเรื่อง ถ้าเราคิดว่าเราดีพอ มีวุฒิภาวะพอ แล้วหละก็ต้องกล้าที่จะนั่งเปิดอกคุยกันคลายเรื่องอัดอั้นบอกเหตุผลกันมัยหละ ไม่ใช่เอาเรื่องขี้ประติ๋วมาโวยวายแล้วอย่างนี้โตมาจะเครียร์เรื่องผสระอัวได้อย่างไร เวลาคุณมีครอบครัวหนักกว่านี้นะ

 

อ้อ ถ้าเป็นญาติห่างๆ หละก็ ยิ่งดีใหญ่ ให้เค้าติเราให้เยอะๆ เลย เราจะได้โตไวๆ ต้นไม้เติบโตงดงามด้วยมูลสัตว์ฉันใด คนก็เติบโตด้วยคำตักเตือนข้อผิดพลาดฉันนั้น

ไม้หมอนรองรางรถไฟ กับไม้ที่ถูกแกะเป็นรูปปั้นพระพุทธรูป ดูแล้วก็เป็นไม้เหมือนกัน แต่ต่างกันที่ รู้จักอดทนให้คนอื่นเค้าคัดเกลา

เค้าตำหนิแล้วก็ไม่ต้องว่าไม่ต้องไป อึ อ้ะ อะไรตามเค้าหรอก คนเรามันทุกข์เนี้ยไม่ได้มาจากคนอื่นหรอก แต่มันทุกข์เพราะความคิดของตัวเอง

 

(f) เป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดว่าเรื่องแบบนี้มนุษย์ทุกคนต้องเจอ เราเองก็เจอเหมือนกัน
ตอนนั้นเครียดจริงๆ เหมือนเพื่อนร่วมงานทุกคนไม่มีความจริงใจเลย พูดถึงกันลับหลังตลอด ติกันและกันลับหลังไปมา เราเลยทำใจได้ว่าไม่ใช่เราคนเดียวที่ถุกติ นินทา พูดใส่ความให้เสียหาย แต่บุคคลเหล่านั้น เขาเองก็โดนเหมือนเรา ไม่มีความจำเป็นที่เราต้องให้ความสำคัญกับคำพูดของคนเหล่านั้น หากเราไม่ได้เป็นเหมือนเขา จิตเราจะรู้ดีอยู่แก่ใจเหมือนคนไม่มีชงักติดหลังจะพูดจะทำอะไรก็มีแต่ความโล่งใจ ที่สำคัญต้องละความโกรธความเจ็บใจที่เขาหยิบยื่นให้ เพราะตัวเขาเองน่าสงสารอยู่แล้ว คนที่คอยจ้องตำหนิผู้อื่น ไม่มีความเมตตาต่อผู้อื่น จิตเค้าย่อมมีแต่ความอึดอัดคับข้องใจ ถ้าเราอภัยให้แก่เค้าได้ เราก็จะทุกข์น้อยลงค่ะ

 

ตัวเองไปทําเขาก่อน ไม่ใช่หรออออออออออออ

 

มันเป็นโจทย์ที่เราต้องผ่านไปให้ได้ครับ
ตัวผมก็ยังเป็นครับไม่พอใจหลายๆอย่างเลย
เป็นกำลังใจให้ครับ วางใจเป็นกลาง ^^

 

ขอโทษนะ เราไม่ได้มาเข้าข้าง เจ้าของกระทู้
แต่การที่โดนคนในครอบครัว คลานตามกันมา กินข้าวหม้อเดียวกัน กระทำแบบนี้ มันเจ็บมากพอที่จะเขียนออกมา(เราเข้าใจว่า การเขียนทางเนต มันไม่เห็นหน้า ยังไงก็ยังดีกว่า ไปนินทาให้คนรอบข้างฟัง)
จิกหัว กระทืบอก กับข้ออ้างแค่ กำลังท้อง ฯลฯ การนินทาจนคนอื่นเข้าใจเราผิด (เราไม่ไปแก้ตัว หรืออธิบายอะไรทั้งสิ่้น เพราะเราถือว่า ผู้ฟัง ย่อมมี "ปัญญา" พอที่จะเชื่อหรือไม่
เราอดทนมาเป็นสิบยี่สิบปี จนแยกตัวออกมามีครอบครัวได้ แต่ก็ไม่วายให้ข้อแม้..ถ้าเลิกกับสามี จะช่วยเลี้ยงลูกให้(และไม่ต้องใช้หนี้หลายแสนบาทแทนเขา ตอนนั้นไม่มีทางเลือกจริงๆ เพราะตัวเองกินยังแทบไม่พอ) พอลูกเราลี้ยงมาได้ กลายเป็นว่า ลูกเรากินนมเสี่ยวๆ หรือ พอพ่อแม่เราเดินออกไป ก็ใช้ถ้อยคำไล่เรากับลูก ทั้งๆที่ เมื่อกี้ยังบอก รักหลานอยู่เลย
ไม่มีใครอยากว่าว่า คนในครอบครัวหรอกถ้ามันเหลืออด


อย่างการนินทา/อิจฉา ของเพื่อนร่วมงาน เราถือว่า จิ๊บจ้อยมาก จนเราไม่สนใจ ออกจะขอบคุณเสียด้วย ที่เขาเห็นว่าเราดีกว่าจนต้องถือมาเป็นสาระ

เราว่า การมาสายปฎิบัติช่วยได้นะ เราว่า ปีที่ผ่านมานี้ สบายหูขึ้นเยอะเลย
เราว่า บอร์ดพลังจิต กะ ญาติธรรมช่วยเราไว้หลายอย่างมาก (ก่อนหน้านี้หลายปี เราเคยไปบ่นไว้บอร์ดอื่น ทำนองเดียวกะ เจ้าของกระทู้) ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
นอกจาก โกรธมากขึ้น ทั้งๆที่คำตอบก็ให้กำลังใจเหมือนกัน แต่ ต่างกัน นิดหน่อย ในเรื่อง การมองแล้วพิจารณาดูตัวเอง ว่า กำลังโกรธอยู่

 

เป็นมา 8-9 ปีแล้วค่ะ กับแม่สามี นึกถึงแล้วเครียดขึ้นมาทันที คนอะไรหาเรื่องว่าคนได้ตลอด ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงนะ

 

เราเคย...สำรวจตัวเราเองบ้างไหมว่า เราเป็นจริงอย่างที่เค้าว่าหรือติตึงบ้างหรือเปล่า?...หลายๆครั้งเรามักจะโทษผู้อื่น โดยลืมหันมามองตังเอง บางคนอาจะมี(โลกส่วนตัว)มากเกินไปจน(ลืม)สำรวจตัวเอง ส่วนเรื่อง(แม่ผัว)สักวันที่ลูกคุณมีเมีย ก็หวังว่าคุณจะไม่ทำแบบนี้กับ(ลูกสะใภ้คุณ) แต่เราคิดว่ายาก....คนเรามาจากร้อยพ่อพันแม่ อยู่ๆต้องมาใช้ชีวิตร่วมกันในบ้านหลังเดียวกัน จริงๆมันต้องต่างคนต่างใจกว้างเข้าหากัน...แต่อย่างว่า..มันยาก(เพราะไม่ใช่เลือดใช่เนื้อ) ถ้าจะให้บ้านเป็นสุขมันต้องมีคนรู้จัก(อ่อน)รู้จักเสียสละ ถ้าอยากให้(บ้านเป็นบ้าน) กงกรรมกงเกวียนทำดีกับแม่ผัวอีกหน่อยมีลูกสะใภ้ สะใภ้ก็จะรักจะกตัญญูด้วย แต่ถ้าแข็งสักวันเราก็ต้องโดนแบบที่เราทำกับแม่ผัวเหมือนกัน(ถ้ารู้จักอ่อนน้อมยอมอดทนอดกลั้น สักวันก็จะดีเองช่วยเหลือดูแลกันในยามป่วย-ยาก นานๆเข้าความสัมพันธ์ดีๆมันก็จะเกิดขึ้นเอง) "จริงๆเห็นใจสามีคุณมากกว่า เค้าคงจะอึดอัดใจน่าดู ถ้ารักผัวต้องอดทน"

 

เคยดูละคร แล้วนางเอกโดนกดขี่ข่มเหงสารพัดมั้ยครับ แล้วเราก็อยากให้นางเอกลุกขึ้นตบนางร้าย แต่พอตบแล้วนางเอกก็จะโดนพระเอกด่าอีก
ในชีวิตจริงเราอยากให้นางเอกที่แสนดีแก้เผ็ดนางร้าย ทำยังไง เราก็ควรทำอย่างนั้นละครับ เข้าใจคำว่านางเอกใช่มั้ยครับ คือนางเอกไม่ใช้วิธีต่ำทราบหรือผิดศีลธรรมทำร้ายใคร ผมว่าหมดยุคที่นางเอกนั่งร้องไห้ทำความดี แล้วรอให้ทุกคนหันมาเข้าใจ ความเป็นจริงในโลกนี้ไม่ใช่อย่างนั้นครับ อันไหนอยู่ในกรอบที่ควรตอบโต้บ้างก็ควรจะตอบโต้ครับ
การตอบโต้เป็นการเปลี่ยนเจตคติเชิงลบให้เป็นบวก อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าเราพูดได้ เราแสดงเป็น การแสดงออกกับการระบายออก ผมว่าเลือกทางแรกก่อนดีกว่า

 

คงไม่เกี่ยวมั้งครับ นางร้าย-นางเอก จริงๆมันอยู่ที่ต่างคนต่างมาจากคนละที่ อยู่ๆต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน เดินไปเดินมาในบ้านของเรา มีแต่(ผัวคนเดียว)ที่รู้จักและสนิดด้วย แม่ผัว-น้องผัว-พี่ผัว-พ่อผัวที่เค้าอยู่ในบ้านมาแต่ก่อนเค้าไม่ได้สนิดกับเราด้วย เราเป็นผู้มาอยู่ใหม่ เราต้องรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ทำตัวให้เค้ารักถึงจะถูกไม่ใช่หรือ?

 

ในชีวิตจริงยังมีความร้ายกาจอีกมากมายเราเองก็โดนเหมือนกันปั้นน้ำเป็นตัวมีจริงในโลกนี้จากสามีตัวเองพยายามอดทนนึกถึงคำหลวงพ่อฤาษีที่ท่านบอกว่าผู้ที่ตั้งใจไปนิพพานชาตินี้เจ้ากรรมนายเวรจะมาทวงหนี้ หลายครั้งที่เจ็บปวดอยากสาปแช่งแต่พอนึกถึงหลวงพ่อใจคิดว่าต้องไม่แช่งขอให้เขามีความสุขเราไม่ขอจองเวรกับเขาอีกไม่นานเราก็ตายแล้วทนอีกนิดเดียวความรู้สึกบางครั้งที่เจ็บปวดใจมากๆรู้สึกว่าเข็มวินาทีมันเดินช้ามากได้แต่ร้องไห้แล้วก็นึกถึงหลวงพ่อลูกจะพยายามทนให้ถึงที่สุด ตั้งจิตนิพพานังสุขขังทั้งที่น้ำตาก็ไหลขอบารมีพระพุทธช่วยประคับประคองใจให้รอดพ้นชาตินี้ ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะคะนึกถึงพระพุทธเจ้าเข้าไว้ เคยฟังคำที่ว่า เดินทางเรียบแวะเวียนลงนรก เดินทางรกวกขึ้นสวรรค์คนที่ทุกข์กว่าเรายังมีสวดมนต์ให้เขามีความสุขมากๆแผ่บุญที่ทำมาทั้งหมด ให้เขา วันที่เราสิ้นลมจิตเราจะได้มุ่งสู่นิพพานได้ อภัยทานได้บุญมากนะคะ

 

ตามหลักแล้ว ไม่มีอะไรเป็นเหตุบังเอิญ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทุกสิ่งมีผลย่อมมีเหตุ มีคนทำไม่ดีกับเรา เราคงเคยไปทำเขาก่อนในอดีตชาติ

เราไม่ควรหนีความทุกข์ ควรเรียนรู้จากมัน นี่แหละคือความจริง โลกเรามันเป็นทุกข์

อีกเราควรแผ่เมตตาขอให้เขามีความสุขมากๆเขายิ่งร้ายกับเรา เราก็ยิ่งควรจะดีกับเขา ให้อภัยเขา การให้อภัยทานเป็นกุศลใหญ่มาก ดังนั้นนี่คือโอกาสที่คุณจะสรัางกุศลครั้งใหญ่ เมื่อมีคนเจอเหตุการณ์แบบนี้ บางคนก็สอบตกก็ไปทำอกุศลกรรมล้างแค้น ไม่จบไม่สิ้น


แผ่เมตตา อโหสิกรรมให้เขาไปจะดีกว่า

 

หลวงพ่อพระราชพรหมยานท่านก็ส่อนให้(กตัญญูกับพ่อผัว-แม่ผัวเหมือนกัน) ท่านยังสอนเลยไม่ให้จาบจ้วง ท่านยังเคยเล่าเรื่อง(ท่านวิสาขามหาอุบาสิกา)ให้เราฟังที่บ้านสายลมเลยนะเราจำได้ดี