ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

555 ยินดีด้วยครับ ต้องอดทนหน่อยนะ ผมมีประสบการณ์ยังไม่ค่อยได้นอนแบบนี้มา ๓ คนแล้วครับ 555

 

มือใหม่หัดถ่ายครับ ลองพิจารณาหน่อยครับ

 

รอพี่ๆเข้ามาดูให้นะครับ ไม่ถนัดพระสมเด็จเลย ขอให้เป็นพระแท้ๆนะครับ

 

รบกวนด้วยครับพี่ องค์นี้ของหลวงปู่โต๊ะเปล่าครับ

 

ต้องรอพี่เจตเลยครับ

 

ในคราวที่ไปเยี่ยมแม่ พบผ้ายันต์ผ้าดิบลายมือหลวงปู่โต๊ะผืนเล็ก ขนาดประมาณ 10 x 10 ซ.ม. อยู่ ๒ ผืน ซุกอยู่ในจีวรของหลวงพ่อสิริ วัดตาล ที่พี่ชายเก็บเอาไว้ ผ้ายันต์ ๒ ผืน นี้สมบูรณ์มากครับ ไม่เคยถูกสัมผัสเลย จึงลงภาพให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลองศึกษาลายมือหลวงปู่กันครับ

 

เป็นบุญตาครับ เป็นผมใส่กรอบแขวนห้องพระ เลยครับ

 

ไม่ใช่ครับ

 

เห็นด้วยกับคุณเอก แต่ผมว่าท่าทางของพี่คนตลาดพลูนี่น่าจะเยอะจนแขวนไม่ไหวแล้วกระมังขอรับ

 

พระพิมพ์สมเด็จเก้าชั้น ปี๑๔

 

ไม้ชุดนี้ ผมเห็นกลุ่มพี่ๆ และพี่ชายผมเก็บไว้มาตั้งนาน ตอนผมเห็นกลุ่มพี่ๆที่มาเยี่ยมพี่ผมที่บ้าน พวกเขานั่งสนทนาเอามาชมกันครั้งแรกเมื่อ ๒๐ กว่าปีที่แล้ว ผมก็เห็นเป็นไม้อะไรซักอย่าง ไม่ได้สนใจจะสอบถามประวัติแต่ประการใด จนเมื่อปีที่แล้วที่เกิดอุทกภัย บ้านผมอยู่ย่านหนองแขม ก็ประสบภัยในครั้งนั้นด้วย จึงอพยพไปขอพึ่งพิงบ้านเฮียวีระชัยรุ่นพี่ที่นครปฐม ช่วงหลบภัยน้ำท่วมช่วงนั้นก็มีเวลาว่างมาก ก็พูดคุยถึงเรื่องเก่าๆ เฮียก็นำวัตถุมงคลออกมาชมมาคุยกัน เฮียก็นำไม้ชุดนี้ออกมาด้วย ผมเห็นก็เลยได้จังหวะถามเฮียว่า " เออ..เฮียไม้ชิ้นนี้คือไม้อะไร ผมเห็นมาตั้งแต่สมัยก่อนตอนที่อยู่ตลาดพลูแล้ว วันนั้นเฮียมาที่บ้านเห็นพวกเฮียๆ สี่ห้าคนมีทุกคนเลย สมัยก่อนเฮียพี่ผมก็เก็บอยู่บนหิ้งไม่เคยถามเฮียพี่ผมเลย เฮียวีระชัยเล่าว่า อ๋อ..ไม้นี้เหรอ ลื้อรู้รึเปล่า ไม้นี้มีความสำคัญส่วนหนึ่งทีเดียวสำหรับหลวงปู่ หลวงปู่นำมาหักแจกให้เฉพาะศิษย์ที่มาขึ้นครู นั่งกัมมัฏฐานกับหลวงปู่ ในสมัยนั้นไปนั่งกัมมัฏฐานกับหลวงปู่ก็นัดกันไปนั่งกันแบบง่ายๆ ไม่เป็นทางการอะไร ก็มีนัดกันว่าทุกเย็นวันพฤหัสให้ไปรวมตัวกันที่กุฏิหลวงปู่ มีศิษย์กลุ่มเฮียและกลุ่มอื่นด้วยประมาณ เจ็ดแปดคน แล้วแต่ว่าพฤหัสไหนใครมีธุระก็ไม่มา เหตุที่หลวงปู่ท่านแจกก็เพราะว่า คือเวลาที่พวกเฮียและศิษย์หลายคนในขณะนั่ง ก็นั่งไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่ บางคนก็เริ่มท้อ ก็ประมาณว่าหลวงปู่จะให้ระลึกถึงความเพียรของท่านในอดีต จะได้ให้ศิษย์ที่มานั่งกัมมัฏฐานกับท่านไม่ย่อท้อ เป็นกำลังใจ เฮียเล่าและทำท่าทางให้ดูว่าหลวงปู่ทำท่าอย่างไร ก่อนทำท่าเฮียยกมือขอขมาหลวงปู่ก่อนแล้วบอกหลวงปู่ผมไม่ได้ล้อเลียนนะครับ ผมก็นั่งอมยิ้ม เฮียเล่าต่อว่า ในขณะที่ทุกคนนั่งกัมมัฏฐาน หลวงปู่ท่านก็นั่งบนโซฟาแบบตัวเดียวเฮียจำได้คร่าวๆว่า สีโซฟาออกจะดำๆเข้มหรือกรมท่าออกดำๆ บนโซฟาปูด้วยไหมพรมชั้นหนึ่งก่อน แล้วมีพนักพิงเป็นหมอนใบหนึ่งหนุนหลัง หลังจากนั่งกัมมัฏฐานเสร็จ เฮียบอกว่ามีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นนางพยายาล บอกกับหลวงปู่ว่านั่งไม่นิ่งเหมือนหลวงปู่เลย หลวงปู่ไม่พูดอะไร ท่านก็หยิบไม้มาชิ้นหนึ่งขนาดประมาณเท่านี้ เฮียทำมือกางออก (ผมกะคร่าวๆประมาณ ๖ x ๑๐ นิ้ว) หลวงปู่ก็ไอกระแอม (บุคคลิกของท่านมักไอกระแอม ) แล้วค่อยๆหักไม้เป็นชิ้นๆ แล้วพูดว่า " อืม...เอ้า..เอาไป " พวกเฮียก็ยื่นแบมือออกไป แล้วหลวงปู่ก็โยนใส่มือให้ทุกคนที่อยู่ในวันนั้น แล้วพูดต่อว่า " สมัยก่อนชิ้นเท่านี้ ( เฮียทำมือผมกะประมาณ ๖๐ ซ.ม. ) เดี๋ยวนี้เหลือเท่านี้ มีพระมานั่งกัมมัฏฐานกับฉัน ฉันก็มอบให้ไป " เมื่อให้จนครบแล้วท่านก็หลับตา มือข้างซ้ายคว่ำมือไว้ที่พนักพิงโซฟา ส่วนมือขวาก็วางอยู่บนพนักพิงแต่หงายมือออก แล้ววนหมุนนิ้วมือ โดยใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้วนเป็นวงกลม เหมือนวนยานัตถุ์ ( เป็นบุคคลิกของท่านเหมือนกัน) สักพักท่านชูนิ้วชี้แล้วสั่นมือแล้วพูดทั้งหลับตาว่า " สิบปี.....นั่งมาสิบปี ไม้อันนี้นั่งมาสิบปี " ตอนนั้นเฮียคิดในใจว่า ขนาดหลวงปู่นั่งมาสิบปี แล้วเฮียจะไหวมั๊ยนี่ หลวงปู่บอกว่า ให้อดทนยามที่คิดท้อก็ให้ดูไม้ชิ้นนี้ ก็ถามหลวงปู่ในวันนั้นว่าไม้อะไรก็ได้รับคำตอบว่า ไม้นี้ที่แท้คือ อาสนะของท่านนั่นเอง ไม้ชิ้นนี้หลวงปู่นั่งวิปัสสนากัมมัฏฐานจนไม้เบา ท่านว่าไม้ชิ้นนี้นั่งแล้วไม่เจ็บตาตุ่ม เฮียว่าเบาแห้งนิ่มจนหักได้ง่ายมากๆเหมือนไม้จุกก็อก เฮียเล่าอีกว่า รู้รึเปล่าจริงๆแล้วหลวงปู่ท่านเป็นผู้มีอารมณ์ขัน มีตอนหนึ่งพี่ที่เป็นพยาบาลถามว่า หลวงปู่นั่งที่ไหน หลวงปู่บอกว่าท่านนั่งแข่งกับรูปปั้นฤาษี พี่พยาบาลถามต่อแบบอารมณ์ดีอีกว่า แล้วหลวงปู่จะนั่งสู้รูปปั้นฤาษีได้เหรอค่ะหลวงปู่ หลวงปู่ท่านยิ้มหัวเราะในลำคอ แล้วตอบว่า " ฤาษีสู้ฉันไม่ได้ ฤาษีเมื่อยแล้วลุกไม่่ได้ ฉันเมื่อยแล้วลุกขึ้นมาเดินได้ " แล้วท่านก็หัวเราะในลำคอ ในวันนั้นเฮียเล่าว่าศิษย์ที่อยู่ในที่นั้นก็หัวเราะกันอย่างครื้นเครงอย่างมีความสุข เฮียเล่าทิ้งท้ายว่า หลวงปู่แจกไม้ชิ้นนี้แก่ศิษย์ตลอดเรื่อยมา ใครเคยได้ไม้แบบนี้กับหลวงปู่แต่ไม่ทราบประวัติ ก็ลงให้เขาทราบเป็นวิทยาทาน เขาจะได้รักษาไว้ให้ดีๆ ให้บอกต่อลูกหลานให้ทราบว่านี่คืออาสนะของหลวงปู่อีกชิ้นหนึ่ง

ก็ขอเล่าบรรยาศในอดีตกันสบายๆใจกันครับ

 

ไม่ทันหลวงปู่ แต่แค่ได้ฟังประสบการณ์ แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วครับ

 

สอบถามเกี่ยวกับฤาษี ที่วัดประดู่ครับ
คือเวลาผมไปกราบไหว้หลวงปู่ (ไม่ทันหลวงปู่นะครับ) ผมจะเดินไปูตู้วัตถุมงคล (ตู้ทางซ้ายมือถ้าเราเดินขึ้นบนศาลา) จะมีรูปฤาษีอยู่ แต่ก็ไม่รู้ประวัติ แต่เดี๋ยวนี้ไปไม่เห็นรูปฤาษีแล้ว

ช่วยเล่าประวัติของ ฤาษี ที่วัดประดู่ ให้ฟังหน่อยนะครับ

ขอบคุณครับ

 

ขอประทานโทษจริงๆครับ ผมไม่ทราบประวัติเลยครับ และในสมัยเด็กก็ไม่เคยสังเกตุด้วยครับว่ามีฤาษี แต่ที่เฮียเล่าเหมือนหลวงปู่ว่าฤาษีเป็นรูปปั้นไม่ใช่เป็นภาพ ไว้เจอเฮียจะถามให้นะครับว่าเฮียเขาทราบประวัติมั๊ยนะครับ

 

พอแลกเปลียนกับปลดหนี้หลวงปู่โต๊ะกันได้ไหมครับ

 

ใช่ครับฤาษีเป็นปูนปั้นครับ
แต่ที่ผมเห็นเป็นภาพถ่ายมาอีกทีนึงครับ

ขอบคุณครับ

 

ครับไว้มีโอกาสจะถามเฮียให้นะครับ ว่าทราบประวัติรึเปล่านะครับ

 

หลวงปู่บุญ พิมพ์โต๊ะกังหรือเปล่าครับ

 

ขอกราบหลวงปู่โต๊ะครับ และสวัสดี พี่คนตลาดพลู พี่ตี่ พี่เจต และทุกๆคนนะครับ

 

กราบหลวงปู่ด้วยครับ ....ว่าจะไปไหว้หลวงปู่อาทิตย์หน้าครับ พี่ๆท่านใดว่าง ส่งข่าวบอกน้องด้วยนะครับ