" ธรรมะของสุดยอดพระบรมโพธิสัตว์บารมีเต็มรอตรัสรู้ "

( หลวงปู่ดู่ )

คนเราเกิดมาไม่เห็นมีอะไรดี<wbr> มีดีอยู่อย่างเดียว คือ สวดมนต์ไหว้พระปฏิบัติภาวนา<wbr>คือ มองทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเป็<wbr>นของชั่วคราว มีแต่ปัญหามีแต่ทุกข์ แล้วก็เสื่อม พังสลายไปในที่สุด

ดูก่อนท่านผู้ เห็นภัยในวัฏฏสงสาร(การเวีย<wbr>นว่ายตายเกิด) ทั้งหลาย ถ้าท่านต้องการพ้นภัยจากการ<wbr>เกิดแก่เจ็บตาย ท่านควรมีคุณธรรม 6 ประการนี้ไว้เป็นประจำจิตปร<wbr>ะจำใจ ทุกท่านย่อมจะได้บรรลุมรรคผ<wbr>ลนิพพาน ถึงความสุขใจอย่างยอดเยี่ยม

คุณ 6 ประการนั้นคือ

1. ข่มจิตในเวลาที่ควรข่ม
2. ประคับประคองจิตในยามที่ควร<wbr>ประคับประคอง
3. ทำจิตให้ร่าเริงในยามที่ควร<wbr>ร่าเริง
4. ทำจิตวางเฉยในยามที่ควรวางเ<wbr>ฉย
5. มีจิตน้อมไปในอริยมรรค อริยผลอันประณีตสูงสุด
6. มีจิตตั้งมั่นในพระนิพพานเป<wbr>็นจุดหมายปลายทางของชีวิตผู<wbr>้ปฏิบัติที่มีความสามารถฉลา<wbr>ด

ย่อม จะต้องศึกษาจิตใจและอารมณ์ข<wbr>องตนให้เข้าใจ และรู้จักวิธีกำหนดปล่อยวาง<wbr>หรือควบคุมจิตใจและอารมณ์ให<wbr>้ได้ เปรียบเสมือนเวลาที่เราขับร<wbr>ถยนต์ จะต้องศึกษาให้เข้าถึงวิธีก<wbr>ารขับขี่ที่ปลอดภัย บางครั้งควรเร่ง บางคราวควรผ่อน บางทีก็ต้องหยุดเร่งในเวลาท<wbr>ี่ควรเร่ง ผ่อนในเวลาที่ควรผ่อน หยุดในเวลาที่ควรหยุด ก็จะสามารถถึงที่หมายได้อย่<wbr>างปลอดภัย

ข้อสำคัญ ที่สุดของการปฏิบัติคือ ต้องไม่ประมาท ต้องปฏิบัติให้เต็มที่ตั้งแ<wbr>ต่วันนี้ ใครจะรู้ว่าความตายจะมาถึงเ<wbr>ราเมื่อไร ถ้าเราปฏิบัติไม่เป็นเสียแต<wbr>่วันนี้ เวลาใกล้จะตายมันก็ไม่เป็นเ<wbr>หมือนกัน เหมือนคนที่เพิ่งคิดหัดว่าย<wbr>น้ำ เวลาใกล้จะจมน้ำตาย นั่นแหละก็จมตายไปเปล่า ๆ ถ้าใน 1 วันนี้ไม่ปฏิบัติภาวนาวันนั<wbr>้นขาดทุนเสียหายหลายล้านบาท

จงมองดูทุก สิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่ว่า<wbr> คนสัตว์สิ่งของ เงิน ทอง ลาภ ยศ นินทา สรรเสริญ เป็นของโกหกของสมมุติ ภาพมายาทั้งนั้น ทุกอย่างไม่ใช่ของจริงเป็นข<wbr>องหลอกลวงที่คนไม่ฉลาดต่างพ<wbr>ากันหลงใหลกับสิ่งของ สมมุติของโกหก ไม่ว่าอารมณ์ดี อารมณ์ร้าย ก็ไม่ใช่ของเราจริงผ่านมาแล<wbr>้วก็ผ่านไป ทุกข์ทั้งหลายเกิดจากเหตุ(ค<wbr>ือ ความไม่รู้ ความอยากได้) ถ้าต้องการดับทุกข์ ต้องดับเหตุก่อน คือ ให้รู้ว่าทั้ง 3 โลก เป็นอนิจจัง เปลี่ยนแปลงเป็นโทษเป็นทุกข<wbr>์เป็นปัญหา และสูญสลายตายกันในที่สุด ถ้าเรามีญาณก็จะรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดในชี<wbr>วิตเราไม่มีการบังเอิญเลย

ผู้ปฏิบัติธรรม ย่อมพิจารณาร่างกายคนสัตว์ใ<wbr>นโลกว่าน่าเกลียดน่ากลัว เป็นทุกข์เป็นโทษเป็นภาระต้<wbr>องดูแลอย่างหนัก เน่าเหม็นแตกสลายตายไปกันหม<wbr>ด ผู้ที่มีศรัทธาแท้คือผู้ที่<wbr>เชื่อและยอมรับ พระพุทะ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่งแทนที่จะ<wbr>เอาความโลภ ความโกรธ ความหลงมาเป็นที่พึ่ง ผู้ปฏิบัติตามพระบรมศาสดาสั<wbr>มมาสัมพุทธเจ้าทรงสอน คือ ให้ขยันภาวนา แล้วความโลภ ความโกรธ ความหลงจะน้อยลงและหมดไป

ผู้ปฏิบัติต้องหมั่น ตามดูจิต รักษาจิต ผู้ฝึกจิตถ้าทำจิตให้มีอารม<wbr>ณ์หลายอย่างจะสงบไม่ได้ และ ไม่สภาพของจิตตามเป็นจริง ถ้าทำจิตให้ดิ่งแน่วแน่อยู่<wbr>ในอารมณ์อันเดียว โดยเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างแ<wbr>ตกสลายตายหมดสิ้นแล้ว จิตก็มีกำลังเปล่งรัศมีแห่ง<wbr>ความ สว่างออกมาเต็มที่ มองสภาพของจิตตามเป็นจริง ได้ว่าอะไรเป็นจิต อะไรเป็นกิเลส อะไรควรรักษา อะไรควรละทิ้งออกจากจิต ไม่ควรใส่ใจสนใจเรื่องของผู<wbr>้อื่น ควรตั้งใจตรวจสำรวจดูจิตของ<wbr>เราเองว่ายังมีความโลภ ความโกรธ ความหลง คิดว่าร่างกายนี้ยังเป็นของ<wbr>จิตหรือไม่ ตามความเป็นจริงแล้ว จิตกับกายไม่ใช่อันเดียวกัน<wbr> เพียงแต่มาอาศัยกันชั่วคราว<wbr>เท่านั้น
อารมณ์วางเฉยมี 3 อย่าง

1. วางเฉยแบบหยาบ คือ อารมณ์ปุถุชนที่เฉย ๆ ไม่คิดดี ไม่คิดชั่ว ซึ่งมีเป็นครั้งคราวเท่านั้<wbr>น

2. วางเฉยแบบกลาง มีในผู้ปฏิบัติสมาธิภาวนา มีความรู้ตัว มีความสงบของจิต วางอารมณ์จากความดี ความชั่ว สุข ๆ ทุกข์ ๆ ใด ๆ ในโลกีย์วิสัย เฉยบ่อยมากขึ้น

3. วางเฉยแบบละเอียด คือ อารมณ์ของพระอริยเจ้า พระอรหันต์ ซึ่งไม่มีอารมณ์สุขหรือทุกข<wbr>์ ดีหรือชั่ว ดีใจปนเสียใจ วิตกกังวลฟุ้งซ่านรำคาญใจ ไม่มี ไม่คิดปรุงแต่งไปในอดีต ปัจจุบัน อนาคต มีความวางเฉยในร่างกายของท่<wbr>านเอง จะเจ็บปวดทรมาน จิตท่านนิ่งเฉยอยู่ในจิตของ<wbr>ท่านว่าจิตส่วนจิต กายเป็นเพียงของสมมุติของชั<wbr>่วคราว ตายเมื่อไร ท่านก็พร้อมที่จะทิ้งรูปนาม<wbr>ขันธ์ เสวยวิมุติสุขแดนอมตะทิพย์น<wbr>ิพพานติดตามองค์พระบรมศาสดา<wbr>สัมมาสัมพุทธเจ้า
ของดีนั้นมีอยู่ในตัวเราทุก<wbr>คน ของดีนั้นอยู่ที่จิตของท่าน<wbr>ทุกท่าน ของไม่ดีอยู่ที่ร่างกาย

จิตมี 3 ขั้น ตรี โท เอก

ถ้าตรีก็ต่ำหน่อย ยังวุ่นวายเป็นทุกข์กับเรื่<wbr>องของโลก

ขั้นโท ก็มีศีลครบ มีเมตตา ทำบุญทำทาน

ขั้น เอกนี่ ดีมาก จิตก็มองดูทุกสิ่งทุกอย่างใ<wbr>นโลกมนุษย์ สัตว์ นรก เป็นทุกข์ มีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แล้วก็ตายสลายผุพังไปกันหมด<wbr>สิ้น ตัวอนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ของตน ไม่มีใครเป็นเจ้าของ บังคับเอาไว้ให้คงที่ก็ไม่ไ<wbr>ด้ ตัวนี้แหละเป็นตัวเอก ไล่ไปไล่มา ให้มันเห็นร่างกายคนเรา ตานแน่ ๆ คนเราหนีตายไม่พ้น แม้เพียงวันเดียว

1. ตายน้อย ก็คือ นอนหลับทุกคืน หลับชั่วคราว คือ ตายทุกคืน ตื่นตอนเช้า

2. ตายใหญ่ ก็คือ นอนหลับตลอดกาล แต่จิตไปตื่นตรงที่มีกายใหม<wbr>่ มีกายใหม่ที่อื่นเป็นกายผี กายสัตว์ กายเทวดา กายพรหม แล้วแต่ผลบุญหรือผลบาปที่ทำ<wbr>ไว้ตอนเป็นคน

 

ได้ไปชมรอยพระพุทธบาท และมีรอยพระหัตถ์ด้วย
ที่วัดพระพุทธบาทดอยโล้น อ.บ้านตาก จ.ตาก มา..
บนยอดเขาทิวทัศน์สวยงาม และนับเป็นอีกรอยพระพุทธบาทที่มีคุณค่ามาก

จุดขึ้นเขามีศาลาอริยมรรค เพื่อขึ้นไปชมรอยพระพุทธบาทบนยอดดอย..
...ระหว่างทางขึ้นเขา มีศาลาพระโสดาบัน ศาลาพระสกทาคามี ศาลาพระอนาคามี และศาลาพระอรหันต์อยู่บนยอดดอย
หากเลี้ยวไปทางซ้าย จะมีมณฑปสร้างครอบรอยพระพุทธบาทและรอยพระหัตถ์ไว้ เข้าไปสักการะได้ค่ะ(ข้างในมีรูปภาพหลวงปู่ดู่ และครูอาจารย์หลายท่าน(ซึ่งลูกศิษย์อาจนำขึ้นไปไว้ ด้วยความเชื่อในพุทธภูมิของท่าน ซึ่งบางท่านอาจจะลาพุทธภูมิแล้วก็ตาม)
หากเลี้ยวไปทางขวาจะมีบ่อน้ำทิพย์

วัดพระพุทธบาทดอยโล้น จ.ตาก

 

ตายน้อยตายทุกวันหลับแล้วตื่น
ตายใหญ่คือหลับตลอดกาล

แต่มีการตายอีกสองตายในระหว่างปติบัติ
ตายครั้งแลกตรงสี่.....
ตายที่สองตรงแปด

แต่กายตามจิตไม่ทันจึงเหลือสังขารกายอยู่
จิตเขาก็เหลือสังขารของเขาอยู่เมื่อกายยังไม่ตาย
ธรรมก็มีกายเลยนะครับ
พูดถึงตรงนี้กราบนมัสการหลวงปู่ดู่อีกแหละครับท่านรู้กายธรรม
แต่ท่านไม่บอก.......เออะเออ

ผมก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไม
แต่สิ่งใดมีคุณอนันต์สิ่งนั้นย่อมมีโทษมหันต์
เอาออกมาเล่นคงวุ่นวายไปหมด
ทางที่ดีอัปมาเทนะ สัมปาเทถะดีไหมขอรับ

นอกเรื่องแล้วขอรับ
ขอท่านเจริญในธรรมครับ

 

ภายในบริเวณวัดมีสิ่งที่น่าสนใจคือ สมเด็จมหาสากยะมุณีศรีสรรเพชร เป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่ที่มีพุทธลักษณะงดงามหน้าตักกว้าง 20 เมตร สูง 38 เมตร

ส่วนโบสถ์กำลังก่อสร้าง ยังไม่ได้ฝังลูกนิมิตค่ะ
และกำลังสร้างเจดีย์เพื่อประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ

วัดพระพุทธบาทดอยโล้น จ.ตาก

 

ได้กลับไปไหว้รอยพระพุทธบาท ที่วัดพระพุทธบาทดอยโล้นอีกครั้ง
เพราะลืมหมวกเอาไว้ที่มณฑปครอบรอยพระพุทธบาท
กลับไปเอาหมวก และเก็บภาพมาเพิ่มค่ะ
มีภาพหลวงปู่ดู่ หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี.. อยู่ภายในมณฑปด้วย
ถึงไม่ใช่ที่ท่องเที่ยวคราคร่ำไปด้วยผู้คน แต่มีคนขึ้นมาสักการะอยู่บ้าง
ขึ้นลงไม่ยาก เพราะมีผู้มีจิตศรัทธามาสร้างบันไดเอาไว้ให้แล้ว
ซึ่งมีสี่ศาลาพระอริยะ..พักระหว่างทางได้ ..(อนุโมทนาสาธุผู้สร้าง)

ส่วนที่บ้านก็จัดอาสนะนั่งสมาธิสามที่ จะได้ไม่แย่งกัน
ใครมาก่อนเลือกได้ก่อน..

 

อนุโมทนาสาธุครับ
ขอบคุณคุณปุณฑ์ที่นำภาพวัดพระพุทธบาทดอยโล้นมาให้ได้ชม
เคยหาข้อมูลไว้และตั้งใจว่าจะไปพักปฏิบัติธรรมนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ไปซักที
วันหน้าหากมีโอกาศคงได้ไปซักครั้ง

ทราบว่าท่านเจ้าอาวาสหลวงปู่ละมายท่านเป็นศิษย์หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดนี้จึงน่าจะเป็นเหมือนสาขาหนึ่งหวัดหนองป่าพง

ได้เคยร่วมทำบุญสร้างถนนด้วยป่านนี้ไม่รู้ว่าเสร็จแล้วหรือยัง
Bloggang.com : Suzumiya :

 

อนุโมทนากับคุณcanopus ด้วยจ๊ะ

สวัสดีค่ะ คุณcanopus และทุกท่าน
วัดพระพุทธบาทดอยโล้น เป็นสาขาวัดหนองป่าพง ที่110 (จำไม่ค่อยได้)
แต่ที่ตั้งใจไป เพื่อไปไหว้รอยพระพุทธบาทและรอยพระหัตถ์ค่ะ
ได้สนทนากับหลวงปู่ะมายด้วย แต่ท่านว่าท่านสอนแบบเน้นศีลห้า คือเอาศีลห้าเป็นหลัก และก็ทำงาน และตัวท่านไม่เกี่ยวกับรอยพระพุทธบาทแต่อย่างใด ผู้ที่สร้างมณฑปครอบรอยพระพุทธบาทเป็นเจ้าอาวาสองค์ก่อน(น่าจะใช่..) ส่วนผู้ที่สร้างบันไดขึ้นไปสักการะรอยพระพุทธบาทเป็นคุณหมอท่านนึงค่ะ..(คืออย่าไปคาดหวังกับวัดที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสายนั้นนี้เพราะเพียงชื่อค่ะ)

เพราะที่จริง สายพระป่าจะเน้นทั้งศีลสมาธิและปัญญา
โดยเฉพาะคำว่าพุทโธ ขอให้จับให้มั่น ให้เป็นได้ทั้งสมถะและวิปัสสนา..
ถ้าจะหาที่ปฏิบัติ อยากให้ปฏิบัติแบบเจริญอริยมรรคให้ครบในตัว
คือ การเจริญสติ จะได้ศีลอยู่แล้ว อันนี้มันของตาย
ส่วนสมาธิปัญญา จะไปได้สวยแค่ไหน ..ก็อยากให้หาที่ที่ปฏิบัติ ที่เขาให้ความสำคัญ เรื่องสมาธิและปัญญาด้วยค่ะ
จากใจจริง...

http://palungjit.org/threads/ทางให้เกิดปัญญา-หลวงพ่อชา-สุภัทโท.357717/