ดราม่าแซงคิว... จวกสองแม่ลูก เหวี่ยงกลางแมคโดนัลด์

ดราม่าแซงคิว... จวกสองแม่ลูก เหวี่ยงกลางแมคโดนัลด์

-http://hilight.kapook.com/view/75225-

​

เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก เตชะ ทับทอง หนึ่งร้อยตัวแทนทำดีเพื่อพ่อ

เป็นประเด็นที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ทั่วโลกไซเบอร์ในขณะนี้ ถึงพฤติกรรมของคุณแม่และลูกสาวคู่หนึ่ง ที่ไม่ยอมต่อคิวเข้าซื้อของ แถมยังแสดงอาการไม่พอใจ เมื่อพนักงานบอกว่าให้ลูกค้าตามคิว ก่อนที่ทั้งคู่จะออกอาการวีนเหวี่ยง จนเกิดเป็นดราม่ากลางร้านแมคโดนัลด์ ซึ่งเรื่องนี้ถูกบอกเล่าผ่าน เฟซบุ๊ก เตชะ ทับทอง หนึ่งร้อยตัวแทนทำดีเพื่อพ่อ ที่มีการแชร์รูป พร้อมเล่ารายละเอียดในวันนั้น ว่า...


ณ แมคโดนัล เอสพลานาด รัชดา เวลา 20.25 น.

มีมนุษย์ 7 คน ที่ต่อจากผม กำลังยืนเข้าแถวเพื่อรอสั่งอาหารอย่างมีระเบียบหน้าเคาเตอร์ อยู่ ๆ ก็มีเด็กนักเรียนมัธยมสาวน้อยหน้าใส พร้อมคุณแม่ที่แลดูมีฐานะ เดินมาพร้อมคนขับรถได้เข้ามาดึงเมนูจากด้านหน้าของผม ทั้งที่ผมยืนติดเคาน์เตอร์ไปเลือกดูอาหาร และมีป้ายไฟอันใหญ่อยู่ด้านบน (ผมพยายามไม่ใส่ใจกับมารยาททางสังคมของคนบางครอบครัว)

เมื่อ ผมสั่งครบ จ่ายเงิน ก็เดินถอยออกมารอพนักงานเตรียมอาหารให้ และเพื่อให้คนต่อไปได้ใช้สิทธิของตนที่ต่อจากผมในการที่จะได้ขยับตัวเข้ามา สั่งอาหาร "สองแม่ลูก" ก็แทรกตัวไปพร้อมสั่งอาหารตัดหน้าคิวทุกคน

(สำหรับผมคือความอดทนในขั้นที่ 1)

พนักงาน : (พยายามพูดดี) เชิญท่านต่อไปตามคิวค่ะ
แม่ : (จ้องหน้าพนักงาน และโยนเมนูบนเคาน์เตอร์) แล้วสะบัดตัวเองออกมา
ลูกสาว : อ้าว ทำไมละแม่ (และหันมาทางผม) นี่พี่สั่งเสร็จหรือยัง (น้ำเสียงเหมือนผมเป็นคนขับรถมัน)

(สำหรับผมคือความอดทนในขั้นที่ 2)

แม่ : (ไปนั่งแล้วโวยวาย) โอ๊ย ทำไมพนักงานร้านนี้พูดจาไม่สุภาพเลย ไม่มีมารยาท แย่มาก
ลูกสาว : อ้าว ทำไมทำแบบนี้ละคะ (พยายามหันไปเหวี่ยงพนักงาน)

ขณะนั้นทุกคนที่ต่อแถว และผมพยายามทำเป็นไม่สนใจอะไร น้องพนักงานก็พยายามให้ปริการต่อโดยไม่ใส่ใจ

แม่ : อย่างนี้ต้องร้องเรียนละมั้ง มารยาทแย่ขนาดนี้ บริการลูกค้าได้ไง แย่มาก (บ่นเสียงดังชัดเจน)

(สำหรับผมคือความอดทนในขั้นที่ 3)

ผม : (หลังจากทนมานาน และนับ 1-3 แล้วตามหลักการควบคุมตัวเอง) ใจเย็นครับ เค้าก็บริการกันอยู่ครับ ทุกคนก็ต่อคิวกันอยู่ครับ
แม่ : ชั้นจะด่าพนักงาน คุณมายุ่งอะไร ชั้นมีสิทธิ์
ลูกสาว : เค้าจะด่า ชั้นจะเหวี่ยงพนักงาน มาเสือกทำไม

(สำหรับผมคือหมดความอดทนขั้นเกรงใจ)

ผม : ผมไม่อยากยุ่งหรอกครับ ถ้าคุณและลูกรู้จักมารยาททางสังคม คนเค้าต่อแถวกันอยู่นะครับ เห็นไหมครับ และผมก็ไม่อยากยุ่งอะไรด้วย เพียงแต่คุณไปโวยพนักงานและจะไปร้องเรียนเค้า ผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่แย่ (เสียงผมรับรองว่าได้ยินทั้งร้าน)

ลูกสาว : อย่ามาเสือกค่ะ (หลุดสันดอนออกมา ไม่น่าแต่งชุดนักเรียนโรงเรียนดี ๆ ให้เสียสถาบันเลย)

ผม : ถึงว่าครับ แม่มันเป็นอย่างนี้ ลูกมันถึงขนาดนี้ เลี้ยงกันดีจริง ๆ คนเค้าดี ๆ ทำงานตามหน้าที่เค้า ตัวเองเข้ามาทำสันดานแย่ ๆ ยังจะไปหาเรื่องเค้า ไม่สงสัยเลยจริง ๆ คงไม่มีใครอบรมใคร ไม่มีใครเตือนใครจริง ๆ (ผมหันไปบอกที่เคาน์เตอร์) ไม่ต้องกลัวนะครับ มีใครร้องเรียนคุณ เดี๋ยวผมเป็นพยานให้ ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นพยานให้ได้ครับ ทนไม่ได้จริง ๆ เวลาเจอคนเลว ๆ แบบนี้

แม่/ลูกสาว : (เดินหายไปมุมโต๊ะไกล ๆ เหวี่ยง วีน เต็มที่)

ผม : (เดินกลับมาที่โต๊ะ กินอย่างสบายใจ แต่ก็แอบสังเกตุเห็นว่ามีการโทรศัพท์ตามคน แต่ที่เรารู้สึกคือคนขับรถรู้ดีว่าอีคู่นี้สันดานเป็นไง)

สัก พักมีชายภูมิฐาน แต่งตัวดี ถ้าไม่เป็นข้าราชการระดับ C8 ขึ้นไป ก็คงเป็นผู้บริหาร บ.เอกชน มาที่โต๊ะ และแอบกระซิบกระซาบกัน ชี้ไม้ชี้มือมาที่ผม แต่ผมทำเป็นนิ่ง ไม่เห็น และทำงานต่อหน้า Notebook

ชายคนนั้น : (เดินปรี่มาที่โต๊ะผม)

ผม : (มองไว้ด้วยหางตา แสร้งเป็นไม่เห็น ไม่สนใจ) (แต่อยู่ในสายตาตลอด พร้อมตอบโต้ทันที)

ชายคนนั้น : (เดินเวียนไปวนมาที่โต๊ะผมไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง)

ผม : ( แกล้งลุกไปที่เคาน์เตอร์)

ชายคนนั้น : (เดินปรี่ตามเข้ามา)

ผม : (หันไปมองหน้าเล็กน้อย และบอกกับพนักงานว่า) ขอกระดาษทิชชู่หน่อยครับ ขอฝาปิดไอศกรีมด้วย

จากนั้นก็สถานการณ์ดีขึ้น ไม่มีใครกล้า ผมคิดอยู่ในใจถ้าวุ่นวายกับผม สนุกแน่มึง ......

เรื่องนี้สอนให้นึกถึงสุภาษิตโบราณประโยคหนึ่งว่า "ดูวัวให้ดูที่หาง ดูนางให้ดูที่แม่ หากสันดานแย่ ๆ อาจตอแหลถึงยาย" ....... จบครับ


อย่างไรก็ตาม เมื่อภาพและข้อความนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ชาวเน็ตต่างเข้ามากดไลค์ พร้อมกับวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า

ถ้าสังคมเรามีคนแบบคุณเยอะ ๆ ก็จะดีมาร่วมด้วยช่วยกันให้คนไทยเรามีวินัย เคารพคนอื่น สังคมบ้านเราจะได้สูงขึ้น เห็นไหมคะการศึกษาและฐานะไม่ได้ช่วยพัฒนาจิตใจคน

สำเนียงส่อภาษากิริยาส่อสกุล.ต่อให้ชุบทองทั้งตัวแต่ทำสันดานต่ำคนก็มองเป็นขี้อยู่ดี...หน้ารังเกียจที่สุด!!:-(

เป็นผมจะด่าแบบคำต่ำ ๆ เหมาะกับคนชั้นสูงที่สันดานต่ำ ๆ อ่านละหงุดหงิดแทนถ้าอยู่ในเหตุการณ์จะช่วยวีนเลย

มีเงิน แต่สันดานหมา!

คนพวกนี้น่าขยะแขยงน่ารังเกียจเป็นผมผมไม่ยอมนะผมทำมาหลายครั้งแล้ว ยิ่งใหญ่ยิ่งดีเสียงดังดีกับคนใหญ่ ๆ ดัง ๆ ประจานมันเลย

น่าจะถ่ายหน้าให้ชัด ๆ


.

 

นับถือน้ำใจคนต้นเรื่องมากค่ะ คุณเป็นหนึ่งในร้อยในสังคมปัจจุบันจริงๆ

 

หนูเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ครั้งนึง แต่ปากเสียงไม่พอต่อกลอนกับพวกนี้จริงๆ >"<

 

อ่านจบก็คิดถึงนิทานเรื่อง "พ่อแม่รังแกฉัน"
แม้ว่าเรื่องจะไม่เหมือนกัน แต่ก็อดนำมาเปรียบไม่ได้

ติงเอง เวลาไปรับบริการที่โรงพยาบาล
ด้วยความที่เป็นที่รู้จัก
เจ้าหน้าที่ก็พยายามจะลัดคิวให้
ด้วยเห็นใจว่า
๑. ต้องรีบกลับไปสอนลูกศิษย์
๒. ด้วยความรู้จักมักคุ้น เคยพึ่งพาอาศัยกัน
๓. ด้วยความกตัญญู

แต่ติงก็จะบอกว่า "ขอบพระคุณมากนะคะ ขออนุญาตเรียงลำดับตามคิวนะคะ"