ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

ตกไป ๑ ภาพครับ

 

ส่วน ๒ ภาพนี้ คุณวีระชัยยังวาดให้หลวงปู่ไม่เสร็จ หลวงปู่ท่านถึงกาลมรณภาพลงเสียก่อน จึงค้างงานไว้เท่านี้

 

อืม ที่หลวงปู่ให้วาด ภาพเหล่านี้ ลป. มีนัยอะไรหรือป่าวครับพี่ คนตลาดพลู...

 

ผมก็เคยถามรุ่นพี่แบบนี้เหมือนกัน รุ่นพี่บอกว่าหลวงปู่ท่านไม่ยอมเล่าแบบตรงๆ โอ้อวดอุตริ ท่านเพียงแต่เล่า แบบลองอ่านดูหน้า ๘๔ ก็แล้วกันนะครับ เสียดายที่ในวัยนั้น ผมไม่มีเงินซื้อกล้องถ่ายรูป ไม่งั้นจะมีภาพถ่ายหลวงปู่มากมาย และฟ้องกันด้วยภาพเลยครับ

 

บอกทาง box ก็ได้ครับ อยากรู้จริงๆ ^^

 

ผมเป็นคนยุคเก่าแล้ว เล่นคอมยังไม่ค่อยเป็น หา box ไม่เจอผมมองหาแล้วอยู่ตรงไหนครับ

 

พระโพธิสัตว์กวนอิมหินแกะและที่เป็นกังใส มีศิษย์ที่ไปเที่ยวเมืองจีนแล้วบูชา นำมาถวายหลวงปู่มากมาย ผมว่ารวมๆน่าจะร่วม ๑๐๐ องค์ แต่ก็มีศิษย์ที่มานมัสการหลวงปู่แล้วขอท่านกลับไปสักการะมากเช่นกัน ผมได้รับเมตตาจากท่าน ๒ องค์ครับ ท่านเจิมแป้งไว้ให้สักการะ พยายามเก็บบูชาไว้อย่างดีเยี่ยม กลัวแป้งจะหลุดมากๆ

 

สาธุกับพี่คนตลาดพลูครับ ทราบซึ้งจริงๆครับ กับความเมตตาอันไม่มีประมาณของหลวงปู่โต๊ะ ที่พี่นำมาเล่าให้ฟัง ขอบคุณครับ

 

ยินดีครับ

 

ยินดีครับ

 

ขอบพระคุณครับ

 

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมได้พาครอบครัวไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน ย่านบางแค ได้พบกับเพื่อนเก่าแถวบ้านเก่าที่ตลาดพลูโดยบังเอิญ ที่ไม่ได้เจอกันมาร่วม ๓๐ ปีแล้ว ก็รู้สึกดีและได้พูดคุยตามประสาคนคุ้นเคย ผมได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับที่ไปทำบุญกับหลวงปู่โต๊ะ และผมได้รวบรวมข้าวของเครื่องใช้ของหลวงปู่จากเพื่อน และรุ่นพี่อีกหลายๆคน ที่ในยุคนั้นเคยไปขอหลวงปู่ด้วยกัน เพื่อมารวมกันไว้ที่เดียว ไม่อยากจะให้กระจัดกระจายไปไหน เพราะคนรุ่นหลังที่ไม่ทราบความเป็นมา และไม่มีอะไรที่จะบ่งบอกว่าเป็นอัฐบริขารของท่าน คงไม่อาจเก็บรักษาต่อไปได้ คิดว่าเป็นของใช้เก่าๆคงทิ้งไปเสียหมด ซึ่งเพื่อนและพี่ๆที่ผมเล่าให้เขาฟัง เพื่อนผมคนนี้ก็รู้จักทุกๆคน เมื่อคุยกันจนออกรส เพื่อนผมก็บอกกับผมว่า เขาก็มีของใช้หลวงปู่อยู่หลายๆชิ้น ในคราวที่วัยเด็กเขาก็ไปกับกลุ่มผมด้วย และได้ขอหลวงปู่มาด้วยเหมือนกัน ซึ่งตัวผมเองก็จำได้ว่าเพื่อนผู้นี้ได้ไปด้วย แต่จำไม่ได้ว่าได้ขออะไรจากหลวงปู่ท่านไปบ้าง ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก จึงถามกลับไปว่า แล้วยังจะรักษาของใช้ของหลวงปู่อยู่อีกหรือไม่ ถ้าไม่ผมขอเก็บรักษาแทน เพื่อนผมเห็นความตั้งใจจริงจึงรับปากว่าจะมอบให้ผมรักษาต่อแทน เพราะที่บ้านของเพื่อนไม่ค่อยจะพร้อมเรื่องสถานที่ เพราะของใช้หลวงปู่ถือเป็นของสูง เมื่อไม่พร้อมเรื่องสถานที่ จึงเก็บของใช้ของหลวงปู่แบบระเกะระกะ ก็ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมาตั้งนานแล้ว ผมก็บอกว่าถ้างั้นมาดูที่บ้านผมก่อนจะได้สบายใจว่า ของใช้ของท่านมากมายมารวมกันในสถานที่ ที่สมควรเหมาะสมแล้ว เมื่อเพื่อนมาที่บ้านเมื่อวานนี้ ก็ได้เห็นสถานที่ และตกลงพร้อมให้ผมรักษาต่อแทนทั้งหมด ก็มีหลายชิ้นด้วยกัน จึงขอลงภาพเพื่อเป็นวิทยาทาน ให้เห็นถึงความเมตตาของหลวงปู่ที่มีต่อเด็กอีกคนหนึ่งในยุคนั้นครับ

กระติกน้ำร้อนของหลวงปู่โต๊ะ ที่มีศิษย์มาถวายในสมัยที่หลวงปู่ครั้งยังมีสมณศักดิ์ที่ พระครูวิริยะกิตติ เพื่อนเล่าว่า กระติกใบนี้หลวงปู่ไม่ได้ใช้แล้ว เพราะเก็บความร้อนไม่อยู่ แต่ที่เพื่อนชอบเพราะตอนเด็กนั้น มีความคิดว่าลวดลายดอกไม้สวยดี และมีรูปกวางซึ่งเป็นสัตว์ที่ชอบมากๆ

 

ในยุคนั้นพวกรุ่นพี่ชายผมและเพื่อนๆของเขาที่เป็นวัยรุ่น ชอบเครื่องรางมาก ได้นำแผ่นตะกั่วขนาดประมาณ ๕ x ๕ นิ้ว ไปขอเมตตาให้หลวงปู่จารอักขระยันต์ไว้เพื่อม้วนกันเป็นตะกรุด ขอเมตตาจารครั้งละประมาณ ๒ แผ่นบ้าง ๓ แผ่นบ้าง พวกพี่ๆเหล่านั้นผมเห็นทำกันมาต่อเนื่องเป็นปี เมื่อหลวงปู่มรณภาพแต่ละคนมีกันหลายสิบแผ่น ถ้าบางครั้งบังเอิญผมไปวัดด้วยในวันที่พวกพี่ๆ เขานำแผ่นเงินหรือแผ่นตะกั่วให้หลวงปู่จารหลายแผ่น พี่ๆก็แบ่งให้ผมด้วย ๑ แผ่น
เมื่อเติบโตขึ้นผมเคยถามพี่ชายผมว่า ตอนนั้นนึกยังไงถึงชอบนำผ้ายันต์ แผ่นเงิน หรือแผ่นตะกั่วไปขอเมตตาหลวงปู่ท่านจารให้ พี่ชายตอบว่า เฮียหุยราดหน้าแนะนำ ขอท้าวความถึงเฮียหุยนิดนึงนะครับ เฮียหุยราดหน้าเป็นร้านขายราดหน้า ที่มีชื่อเสียงแถวริมทางรถไฟ ที่สถานีรถไฟตลาดพลูเมื่อในอดีต ผมกับเฮียหุยไม่สนิทกันหรอกครับอายุห่างกันมาก คือพูดง่ายๆว่า ตอนนั้นผมยังเด็กเฮียหุยอายุ ๔๐ กว่าๆแล้ว ครอบครัวเฮียหุยถือว่าเป็นคนมีฐานะดีคนหนึ่งย่านตลาดพลู แกนับถือหลวงปู่และเป็นศิษย์ใกล้ชิดหลวงปู่มากๆคนหนึ่ง ชอบลายมือหลวงปู่เป็นพิเศษ มีผ้ายันต์และตระกรุดลายมือของท่านมากมาย แต่เฮียหุยกับพี่ชายผมอายุห่างกันไม่มาก และสนิทกันดี ไปมาหาสู่กันเสมอ พี่ผมเล่าว่า เฮียหุยแนะนำพี่ผม และเพื่อนๆพี่ผมว่า " พวกลื้อโง่ หลวงปู่ตอนนี้อายุ ๙๐ แล้วนะ อั้วเห็นพวกลื้อไปวัดทุกวัน ทำไมไม่ขอลายมือหลวงปู่ไว้ วันหลังหลวงปู่ไม่อยู่แล้ว ลื้อจะหาลายมือหลวงปู่ไม่มีแล้วนะ พระหลวงปู่ยังพอหาได้ แต่ลายมือหลวงปู่ลื้อจะไปหาจากที่ไหน " พี่ชายผมและเพื่อนๆเขาฟังแล้วก็เห็นจริงตามเฮียหุยว่า จึงเป็นที่มาที่พวกพี่ๆเหล่านั้น ชอบที่จะสะสมเป็นกรณีพิเศษ ปัจจุบันนี้เฮียหุยท่านเสียไปแล้วครับ แต่ร้านหุยราดหน้าก็ยังอยู่แต่ได้ย้ายจากริมทางรถไฟไปอยู่ปากซอยวัดบางสะแก ถนนเทอดไทครับ นี่ก็คือเกร็ดเล็กๆเรื่องหนึ่ง ในมุมมองของศิษย์ย่านตลาดพลูกลุ่มเล็กๆหนึ่ง ที่ชอบอักขระยันต์ลายมือของหลวงปู่มากเป็นพิเศษจริงๆ

 

วันนี้ขอนำเหล็กจาร ที่หลวงปู่ท่านใช้จารแผ่นตะกั่วบ้าง แผ่นเงินบ้าง หลวงปู่ท่านใช้ปากกาที่หมึกหมดแล้วจาร แทนเหล็กจารที่ปลายแหลมๆครับ ผมว่าศิษย์รุ่นเก่าคงน่าจะเคยเห็น ผมเคยได้ยินศิษย์ที่ไปขอหลวงปู่จารถามหลวงปู่ว่า ทำไมหลวงปู่ถึงชอบใช้ปากกาจาร ท่านยิ้มๆแล้วตอบว่า " ปากกานี้ดี จารลื่นดี จารแล้วไม่สะดุด " ข้างกายหลวงปู่จะมีถ้วยที่ใส่ดินสอ ปากกา เมจิกสีดำ สีน้ำเงิน เมื่อมีศิษย์มาให้หลวงปู่ลงอักขระยันต์ ท่านหยิบดินสอได้ก็เป็นดินสอ หยิบปากกาก็เป็นปากกา แต่ส่วนตัวผมชอบเป็นเมจิกสีดำที่สุด เพราะชัดดี แต่เมื่อผมไปขอเมตตาเขียนผ้ายันต์ บางครั้งหลวงปู่หยิบดินสอ ใจผมอยากจะบอกให้เปลี่ยนแต่ไม่กล้าบอก ท่านเมตตาก็บุญหนักหนาแล้วครับ อีกอย่างครับผ้าขาวที่จะเขียนยันต์ในยุคนั้น พวกพี่ๆทั้งหลายนำมาจาก การถวายของศิษย์ที่อยู่สำเพ็ง คือมีศิษย์ที่สำเพ็งนำผ้าขาวมาเป็นม้วนเลยครับ นำมาพิงไว้ข้างๆกุฏิ ศิษย์คนใครจะเอาผ้าก็ตัดเอาได้เลย บรรยากาศในยุคผมเป็นแบบนี้ครับ

 

มอร์นิ่งครับ พี่ๆน้องๆทุกคน

 

สวัสดีตอนเช้าครับพี่เอกและพี่ครับ ช่วงนี้ไม่ได้ดูกระทู้เข้ามาดูเมื่อคืนพระเจ้า พี่คนกันเองทำอะไรลงไป........... จัดหนักซะเราเกิดกิเลสเลย เหมือนได้เข้าใกล้หลวงปู่โต๊ะ จากปฏิวัติอื่นๆที่เคยอ่าน ถ้าไม่รบกวนจนเกินไปพี่คนกันเอง กรุณาเล่าเรื่องหลวงปู่หน่อยนะครับ

 

พี่ตี่ ทำอะไรหรอครับ ไหนๆรบกวนพี่ตี่ เล่าให้ฟังหน่อยครับ

 

แหะๆ น้านสิครับ คุณเอก สงสัยพี่เค้ามองชื่อผิดครับ

ที่จริง ต้องพี่คนตลาดพลูครับ

 

ผมก็ งง พี่ตี่มีพิมพ์ ปิดตากนกข้างไหมครับ พี่คนตลาดพูล มีไหมครับขอชมหน่อยครับ ไปๆมาๆชักชอบแล้วครับ

 

ผมมีอยู่ ๑ องค์ ได้จากหลวงพี่วีระ พระที่คอยปรนนิบัติหลวงปู่มอบให้ผมมา ตระกรุดทองคำคู่เงิน แจกกรรมการ ผมมีลงภาพไปก่อนหน้านี้แล้ว ต้องขอรบกวนย้อนกลับไปดูหน้าที่ ๓๐ นะครับ