การให้ คือ ความสุข (พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)

​

การให้สุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับ ความสุขของผู้รับคือ ความยินดีที่ได้รับสิ่งที่มอบให้ ในขณะที่ผู้ให้นั้น สุขใจที่ได้ช่วยเหลือและแบ่งเบาความทุกข์ยากของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน การให้ที่ปราศจากเงื่อนไข เป็นการให้ที่ทำให้ ทั้งผู้ให้และผู้รับมีความสุขให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ให้ด้วยความเต็มใจ และเปี่ยมไปด้วยเมตตาจิต ไม่รู้สึกเสียดายหรืออาลัยอาวรณ์ในสิ่งที่ให้นั้น และการได้รับสิ่งตอบแทนกลับคืนมานั้น เป็นเพียงผลพลอยได้จากการให้ เช่น การให้ของขวัญวันปีใหม่ ซึ่งเรามักจะได้รับของขวัญกลับคืนมาด้วยเช่นกัน​

การให้ของพระพุทธเจ้า​

พระพุทธเจ้าเป็นตัวอย่างที่ประเสริฐที่สุด ในเรื่องของการเสียสละประโยชน์ความสุขส่วนตัว เพื่อไปแสวงหาความจริง สิ่งที่เป็นประโยชน์ เป็นความสุขแก่ผู้อื่น การออกบวชของพระพุทธเจ้า เป็นการเสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์(การเสด็จออกเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่) พระองค์ทรงศึกษาและบำเพ็ญความเพียร ด้วยความยากลำบากแสนสาหัส จนกระทั่งตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ และได้แสดงธรรมนั้นแก่หมู่เทวดา มนุษย์ และสัตว์ ทรงสั่งสอนพระสาวกทั้งหลาย ให้เผยแผ่ธรรมแก่ชาวโลก เพื่อให้พ้นจากความมืดบอด พ้นจากความหลงผิด และชี้ทางที่ถูกที่ชอบ ให้พวกเราได้เดินตาม​

ในวันเพ็ญ ขึ้นสิบห้าค่ำ เดือนแปด พระพุทธเจ้าตรัสกับพระสาวกว่า ;​

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเที่ยวจาริกไป เพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์สัตว์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย แต่อย่าได้ไปทางเดียวกันสองรูป ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงแสดงธรรม งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ในโลกนี้ สัตว์พวกที่มีกิเลสเพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่ เพราะไม่ได้ฟังธรรม สัตว์พวกนั้นจึงเสื่อมเสียไป ผู้ที่รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจักมี แม้เราก็จักกระทำ"​

แม้พระพุทธเจ้าเองก็ยังตรัสว่า "เราเองก็จะไปเหมือนกัน" จะเห็นว่าทรงอุทิศตนเพื่อทำประโยชน์ เพื่อความสุขของผู้อื่นตลอดเวลา​

งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด หมายถึง ศีล สมาธิ ปัญญา รวมเรียกว่า ไตรสิกขา ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติสำคัญ ตามหลักพระพุทธศาสนา โดยมีเป้าหมายของการปฏิบัติธรรมคือ เพื่อทำลายความเห็นแก่ตัว อัตตา ตัวตน เมื่อจิตใจบริสุทธิ์แล้ว ธรรมชาติของจิตที่มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ก็จะปรากฏขึ้น สำหรับพระอรหันต์เมื่อหมดกิเลส มีจิตใจที่บริสุทธิ์แล้ว หน้าที่ในชีวิตทั้งหมด ก็เพื่อประโยชน์และความสุขของมหาชน การประกาศพระพุทธศาสนาจึงแสดงถึง หน้าที่ในชีวิต​

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=q5N1l-iO9lQ&feature=player_embedded"]???????????????? (??????? - ???) - YouTube[/ame]​

"ให้" อะไรได้บ้าง​

ดังที่กล่าวแล้วว่า เราทุกคนให้ได้โดยไม่จำกัด แต่จะต้องตั้งอยู่บนฐานของศีลธรรม ให้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์และทำให้ผู้อื่นมีความสุขเพิ่มขึ้น ไม่จำเป็นต้องมีทรัพย์สินเงินทองมากมายถึงจะให้ผู้อื่นได้ เพียงแค่มีเจตนาที่ดีและบริสุทธิ์ใจ ที่จะให้ตามกำลังของเรา ทุกคนก็สามารถเป็นผู้ให้ได้ ประเภทของทานที่ควรให้ ในทางพุทธศาสนา มีอยู่ ๔ อย่างด้วยกัน​

๑.อามิสทาน คือ การให้วัตถุสิ่งของ พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ข้าว(อาหาร) และน้ำเป็นทรัพย์โดยปรมัตถ์ สิ่งอื่นเป็นทรัพย์โดยบัญญัติ" เพราะเกิดจากการสมมุติของคน ที่ทำให้เกิดความจำเป็น เช่น เงินทอง เพชรพลอย กินไม่ได้และไม่มีประโยชน์​

๒.อภัยทาน คือ การยกโทษ ด้วยการไม่พยาบาทจองเวร เป็นทานที่ให้ได้ยากที่สุด โดยเฉพาะการให้อภัยศัตรู หรือผู้ที่ทำร้ายตนอย่างสาหัส​

๓.วิทยาทาน คือ การให้ความรู้ทางโลก​

๔. ธรรมทาน คือ การให้ความรู้ทางธรรม โดยเฉพาะความรู้ทางพุทธศาสนา ได้ชื่อว่า ให้ทุกอย่าง​

จะเห็นว่ามีถึง ๓ ใน ๔ ประเภทของทาน ที่เราสามารถทำได้ โดยไม่จำเป็นต้องใช้เงินทอง แต่ใช้จิตใจที่ดี ไม่มีพยาบาทในการทำ นั่นคือ อภัยทาน วิทยาทาน ธรรมทาน จริงๆแล้ว ทุกประเภทของทานนั้น มีประโยชน์ และช่วยค้ำจุนชีวิตคน ช่วยให้เขามีที่พึ่งอาศัยในชาตินี้ แต่ธรรมทานนั้นเป็นเลิศที่สุด เพราะช่วยให้เขารู้จักพึ่งตนเองได้ต่อไป ทั้งชาตินี้และชาติหน้าด้วย ส่วนอภัยทานนั้นทำได้ยากที่สุด​

ในการทำทานให้เกิดผลบุญสูงสุดนั้น ตัวผู้ให้ต้องมีเจตนาที่จะให้ ด้วยความบริสุทธิ์ ซึ่งเจตนานั้น ต้องมีพร้อมทั้งสามระยะ นั่นคือ​

๑.ระยะก่อนการให้ทาน​

๒.ระยะที่กำลังให้ทาน​

๓.ระยะหลังการให้ทาน​

ทั้งสามระยะเวลานี้ จำเป็นต้องมีจิตใจที่บริสุทธิ์ ร่าเริง และยินดีในทานที่ให้ไป โดยคิดว่าตัวผู้รับเองจะมีความสุขจากทานที่ตนเองได้สละให้ไป​

​

ทานจักร 10 ประการ หรือ การบำเพ็ญทาน 10 ประการ ได้แก่

1. ให้ทานด้วยทรัพย์สินเงินทอง

2.ให้ทานด้วยสายตาที่เมตตาปรานี

3.ให้ทานด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

4.ให้ทานด้วยวาจาที่ไพเราะน่าฟัง

5.ให้ทานด้วยแรงงานช่วยเหลือผู้อื่น

6.ให้ทานด้วยการอนุโมทนายินดีเมื่อผู้อื่นทำดี

7.ให้ทานด้วยการให้อาสนะ (ที่นั่ง)

8.ให้ทานด้วยการให้ที่พักอันสะดวกสบาย

9.ให้ทานด้วยการให้อภัย

10.ให้ทานด้วยการให้ธรรมะ



เมื่อมีศีล 5 เป็นพื้นฐาน และวงล้อแห่งทานนี้หมุนไปที่แห่งใด จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในสังคม จะเกิดพลังแห่งการสร้างสรรค์ พลังที่จะร่วมกันผลักดันสังคมที่ดีงามให้เกิดขึ้น และนำความสุขสู่เพื่อนมนุษย์ในสังคมวงกว้าง ยังความสันติสุขให้เกิดขึ้นในโลก

​

ที่มา : หนังสือ "ธรรมให้สุขใจ" ของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

 

จงทำให้ได้.. ให้โดยไม่มีเงื่อนไข. ให้ ให้ ให้ไปจะได้มา ได้ความสุข..

 

ขออนุโมทนาสาธุด้วยครับ..
...หันหลังคืนฝั่ง พ้นจากทะเลทุกข์...

 

ยิ่งให้ ยิ่งได้ ยิ่งหวง ยิ่งอด

----------------------------------
บุญกุศลใดๆที่เกิดขึ้นกับลูก ลูกขอให้บิดามารดา เทวดาผู้รักษา และเจ้ากรรมนายเวรมีส่วนได้รับเสมอ

 

ทำไมพยายาม "ทำความดี" "ทำบุญ ให้ทาน" แต่ยังไม่เห็นผล?<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start --><SCRIPT type=text/javascript><!--google_ad_client = "ca-pub-2576485761337625";/* 336x280 */google_ad_slot = "0551074580";google_ad_width = 336;google_ad_height = 280;//--> </SCRIPT><SCRIPT type=text/javascript src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js"> </SCRIPT><INS style="POSITION: relative; BORDER-BOTTOM-STYLE: none; PADDING-BOTTOM: 0px; BORDER-RIGHT-STYLE: none; MARGIN: 0px; PADDING-LEFT: 0px; WIDTH: 336px; PADDING-RIGHT: 0px; DISPLAY: inline-table; BORDER-TOP-STYLE: none; HEIGHT: 280px; VISIBILITY: visible; BORDER-LEFT-STYLE: none; PADDING-TOP: 0px"><INS style="POSITION: relative; BORDER-BOTTOM-STYLE: none; PADDING-BOTTOM: 0px; BORDER-RIGHT-STYLE: none; MARGIN: 0px; PADDING-LEFT: 0px; WIDTH: 336px; PADDING-RIGHT: 0px; DISPLAY: block; BORDER-TOP-STYLE: none; HEIGHT: 280px; VISIBILITY: visible; BORDER-LEFT-STYLE: none; PADDING-TOP: 0px" id=aswift_0_anchor><IFRAME style="POSITION: absolute; TOP: 0px; LEFT: 0px" id=aswift_0 onload="var i=this.id,s=window.google_iframe_oncopy,H=s&&s.handlers,h=H&&H,w=this.contentWindow,d;try{d=w.document}catch(e){}if(h&&d&&(!d.body||!d.body.firstChild)){if(h.call){i+='.call';setTimeout(h,0)}else if(h.match){i+='.nav';w.location.replace(h)}s.log&&s.log.push(i)}" height=280 marginHeight=0 frameBorder=0 width=336 allowTransparency name=aswift_0 marginWidth=0 scrolling=no></IFRAME></INS></INS>


โชคดีที่ได้รู้

ภาค 1 : รู้ทันกรรม

ถาม : ทำไมพยายามทำความดีทำบุญให้ทานในปัจจุบันแต่ยังไม่เห็นผล

...
ตอบ : การทำความดีต้องทำให้ถึงใจ ให้ใจดีมีเมตตากรุณาจึงจะเป็นการทำบุญ เป็นการทำความดีอย่างแท้จริง การไปวัดทำบุญ การบวชเข้าพิธีอุปสมบทถือเป็นเรื่องภายนอก ที่สำคัญกว่าคือภายในจิตใจต้องเป็นบุญเป็นกุศล มีเมตตากรุณาจึงจะเป็นการทำความดีด้วยใจที่ดี เมื่อทำความดีด้วยใจที่ดีแล้วอานิสงส์ก็เห็นได้ในปัจจุบันคือความสุขใจ สบายใจ อย่างน้อยก็ไม่เกิดลังเลสงสัย เกิดคำถามว่า "ทำไมพยายามทำความดี ทำบุญทำทานในปัจจุบันแต่ยังไม่เห็นผล" แบบนี้

อย่างไรก็ตาม การที่คนจำนวนมากรู้สึกว่าทำความดีแต่ยังไม่เห็นผลนั้น ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะกำลังประสบกับวิบากกรรมจากกรรมเก่าในอดีตหรือในชาติก่อน ๆ ซึ่งเป็นธรรมดาของวัฏสงสาร อย่าว่าแต่คนธรรมดาสามัญเลย แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ยังมีประสบการณ์เกี่ยวกับการเสื่อมลาภเสื่อมยศ นินทา ทุกข์ เช่นกัน แต่พระองค์ทรงตั้งมั่นอยู่ในความดี ใจดีมีเมตตาตลอด ได้ลาภ-เสื่อมลาภ ได้ยศ-เสื่อมยศ สรรเสริญ-นินทา สุข-ทุกข์ เป็นโลกธรรม 8 ที่ไม่แน่นอน ไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญกว่าสำหรับคุณภาพชีวิตก็คือ "ทำใจได้" และ "มีกำลังใจ" เชื่อมั่นในกฎแห่งกรรมว่าทำดีต้องได้ดี ทำชั่วต้องได้ชั่ว และหมั่นทำความดีต่อไป

เราอาจมีสงสัยว่าทำไมบางคนทำชั่วแต่ได้ดี เช่น คนปล้นธนาคารหรือนักการเมืองที่ทุจริตในหน้าที่ทำไมรวยล้นฟ้า สามารถเสวยสุขได้ในปัจจุบัน ขอให้เข้าใจว่ากรรมชั่วนั้นยังไม่แสดงผลในทันทีก็ได้ ส่วนที่เขาร่ำรวยอยู่นี้เป็นผลของกรรมดีในอดีตมากกว่า อย่างไรก็ดี เชื่อได้ว่าชีวิตบั้นปลายของเขาอาจจะไม่เป็นอย่างนี้ก็ได้ เมื่อกรรมชั่วออกผลแล้วไม่มีใครช่วยได้

ยกตัวอย่างกรณีของพระโมคคัลลานะที่ถูกโจร 500 คนลอบฆ่า เมื่อเห็นโจรมาก็อธิษฐานหายตัวบ้าง แปลงกายเป็นแมลงวันบ้าง เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนเกิดความสงสัยว่าเหตุใดโจรเหล่านี้จึงคิดปองร้ายตน เมื่อพิจารณาดูพบว่าท่านมีวิบากกรรมที่ในอดีตชาติหนึ่งเคยฆ่าพ่อแม่ ซึ่งกรรมดังกล่าวได้ตามมาเห็นในชาตินี้

นอกจากเรื่องกรรมเก่ากรรมใหม่แล้วเราต้องรู้จักปล่อยวางในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ต้องคิดให้ได้ว่ามีลาภก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ เมื่อมีสรรเสริญก็มีนินทา เมื่อมีสุขก็ต้องมีทุกข์ ของพวกนี้ไม่แน่นอน ไม่ให้ยึดมั่นถือมั่นไม่ให้ใส่ใจ ของพวกนี้ก็เหมือนกับลมฟ้าอากาศ ไป ๆ มา ๆ ของมันอยู่อย่างนั้น ให้พิจารณาอยู่อย่างนั้น

ให้พิจารณาดูตัวเองทั้งความคิด คำพูด การกระทำ ให้เป็นศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ยินดียินร้าย ยกจิตให้อยู่เหนือปัญหา หมั่นสร้างกรรมดี หมั่นสร้างบารมี

ถ้ายังมีทุกข์อยู่ก็ต้องตั้งใจปฏิบัติในสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าเราทำสิ่งที่ถูกต้องเราก็ไม่ต้องกลัวอะไร ให้เชื่อมั่นว่าเราจะมีชีวิตที่ดีขึ้น

นอกจากนี้ให้ฝึกสร้าง "กำลังใจ" ให้ตัวเองโดยให้เชื่อมั่นในกฎแห่งกรรม "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" แต่ทำอย่างไรจึงจะสร้างกำลังใจเพื่อสร้างกรรมที่ดี เหตุที่ดีได้

แนวทางในการสร้างกำลังใจคือ

1. แสวงหากัลยาณมิตร ได้แก่ ครูบาอาจารย์ เพื่อน หนังสือธรรมะ เช่น "ทุกข์เพราะคิดผิด" ให้ลองอ่านดู มีโยมท่านหนึ่งอ่านหนังสือเล่มดังกล่าวทุกวัน แต่ไม่ใช่อ่านเฉย ๆ ต้องใช้สติปัญญาพิจารณาคิดตามไปด้วย


2. พิจารณา "โยนิโสมนสิการ" คือการคิด คิด คิด คิด คิดให้ดี คิดให้ถูก เพื่อสร้างศรัทธา (ความเชื่อมั่น) วิริยะ (ความขยันหมั่นเพียร) สติ (การระลึกได้) สมาธิ (การตั่งจิตให้มั่น) ปัญญา (ความรอบรู้)

...

คัดจากหนังสือ "โชคดีที่ได้รู้" โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

https://www.facebook.com/aj.mitsuo

<!-- google_ad_section_end -->