กรรมของดารานักแสดง

​

เห็นว่า version ยาว จาก พระไตรปิฎก จะครบถ้วนกว่า เลยยกมาให้อ่านแทน ข้อความเดิมจากคณ tonnk ​

<CENTER>พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐
สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค</CENTER>
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%" background="" align=center><TBODY><TR><TD></TD><TR><TD bgColor=darkblue width="100%" vspace="0" hspace="0"></TD></TR></TBODY></TABLE>



<CENTER></CENTER><CENTER>ตาลปุตตสูตร</CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>[๕๘๙] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน ใกล้พระนครราชคฤห์ ครั้งนั้นแล พ่อบ้านนักเต้นรำนามว่าตาลบุตร เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เคยได้ยินคำของนักเต้นรำ ผู้เป็นอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆกล่าวว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะ รื่นเริง ด้วยคำจริงบ้าง คำเท็จบ้างในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ ผู้นั้นเมื่อแตกกายตายไปย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาผู้ร่าเริง ในข้อนี้พระผู้มีพระภาคตรัสอย่างไร



พระผู้มีพระภาคตรัสว่า อย่าเลยนายคามณี ขอพักข้อนี้เสียเถิด ท่านอย่าถามข้อนี้กะเราเลย ฯ [๕๙๐] แม้ครั้งที่ ๒ ... แม้ครั้งที่ ๓ พ่อบ้านนักเต้นรำนามว่าตาลบุตรก็ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เคยได้ยินคำของนักเต้นรำ ผู้เป็นอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ กล่าวว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะ รื่นเริง ด้วยคำจริงบ้าง คำเท็จบ้าง ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ ผู้นั้นเมื่อแตกกายตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาผู้ร่าเริง ในข้อนี้พระผู้มีพระภาคตรัสอย่างไร ฯ [๕๙๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนายคามณี เราห้ามท่านไม่ได้แล้วว่า อย่าเลยนายคามณี ขอพักข้อนี้เสียเถิด ท่านอย่าถามข้อนี้กะเราเลย แต่เราจักพยากรณ์ให้ท่าน


ดูกรนายคามณี เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากราคะอันกิเลสเครื่องผูกคือราคะผูกไว้ นักเต้นรำรวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากโทสะ อันกิเลสเครื่องผูกคือโทสะผูกไว้ นักเต้นรำรวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมเป็นที่ตั้งแห่งโทสะ ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากโมหะ อันกิเลสเครื่องผูกคือโมหะผูกไว้ นักเต้นรำย่อมรวบรวมไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งโมหะ ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่าม-*กลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น นักเต้นรำนั้น ตนเองก็มัวเมาประมาท ตั้งอยู่ในความประมาท เมื่อแตกกายตายไป ย่อมบังเกิดในนรกชื่อปหาสะ อนึ่งถ้าเขามีความเห็นอย่างนี้ว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะ รื่นเริงด้วยคำจริงบ้าง คำเท็จบ้าง ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพผู้นั้นเมื่อแตกกายตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชื่อปหาสะ ความเห็นของเขานั้นเป็นความเห็นผิด ดูกรนายคามณี ก็เราย่อมกล่าวคติสองอย่างคือ นรกหรือกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน อย่างใดอย่างหนึ่ง ของบุคคลผู้มีความเห็นผิด ฯ


[๕๙๒] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว พ่อบ้านนักเต้นรำนามว่าตาลบุตรร้องไห้สะอื้น น้ำตาไหล พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนายคามณี เราได้ห้ามท่านแล้วมิใช่หรือว่า อย่าเลย นายคามณี ขอพักข้อนี้เสียเถิด อย่าถามข้อนี้กะเราเลย ฯ คามณี.

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ไม่ได้ร้องไห้ถึงข้อที่พระผู้มี-*พระภาคตรัสอย่างนี้กะข้าพระองค์หรอก แต่ว่าข้าพระองค์ถูกนักเต้นรำผู้เป็นอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ ล่อลวงให้หลงสิ้นกาลนานว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะรื่นเริง ด้วยคำจริงบ้าง คำเท็จบ้าง ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ ผู้นั้นเมื่อแตกกายตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาชื่อปหาสะข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก พระผู้มีพระภาคทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย ดุจหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทางหรือตามประทีปในที่มืดด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักเห็นรูป ฉะนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระผู้มีพระภาคกับทั้งพระธรรมและภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ข้าพระองค์พึงได้บรรพชาอุปสมบท ในสำนักของพระผู้มีพระภาค

นายนฏคามณีนามว่าตาลบุตรได้บรรพชา ได้อุปสมบทในสำนักพระผู้มีพระภาคแล้วท่านพระตาลบุตรอุปสมบทไม่นาน หลีกออกจากหมู่อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความเพียรมีใจแน่วแน่ ฯลฯ ก็แลท่านพระตาลบุตรเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่ง ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย ฯ


http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=7768&Z=7822












</PRE>

​

ในพระไตรปิฏกบอกไว้ว่า ​

อาชีพที่ควรห้ามเด็ดขาดคือ
1.ค้าสุรา
2.ค้าอาวุธ
3.ค้ายาพิษ
4.ค้าเนื้อสด
5.ค้าสัตว์​

อาชีพที่ควรละเว้นคือ
1.พวกเต้นกินรำกิน (อาชีพที่สร้างความบรรเทิงทั้งหลาย) เพราะไปมอมเมาผู้อื่นให้ลุ่มหลง​

อ่านเพิ่มเติมได้ที่ LimParty (Lim's Party) -

 

บาปหนักหนา ดารา นักแสดง นักร้อง นายแบบ นางแบบ และวงการบันเทิง คือคนบาปตัวจริง ที่คนเคารพบูชา คือคนที่หากินกับความลุ่มหลง กามราคะ คือคนบาปที่คนยกย่อง มีลูกหลานอยู่วงการบาปนี้จงเตือนให้ดีว่า
มีนรกอยู่สำหรับวงการนี้ กลับใจหากินวิธีอื่น อย่าหากินด้วยวิธีบาปแบบนี้เลย​

 

ผมพูดไป คนจะเกลียดผมหรือไม่ ทุกวันนี้ คนบาปตัวจริง ไปทำบุญนิดหน่อยก็หาว่าเขาเป็นคนดี ที่เขาทำบาปสรัางความลุ่มหลง ยั่วยุกามราคะ มองข้าม เพราะเขาตลก เขาสวย เขาหล่อ นั่นแหละโดนล้างสมองกันหมดแล้ว เห็นเขาดีงามไปหมด ใครแตะไม่ได้เลย ​

 

มองในแง่ดีอีกมุมหนึ่งซิคับ ดารานักแสดงที่แสดงละครสร้างเสริมคุณธรรมก็มีอยู่มากน่ะคับ
เรื่องของบุญและกุศลมันก็มีอยู่ครับ แต่อาจดูไม่ร้อยเบอเซ้นซะทีเดียว...​

 

โลกนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วนะครับ เราต้องแยกออกมาระหว่างบาป กับอาชีพสุจริต ถึงเขาจะเป็นนักแสดง แต่เราก็ต้องเห็นใจเขาในส่วนหนึ่ง เพราะนั่นคืออาีชีพที่หาเลี้ยงปากท้อง และครอบครัว นักแสดงความจริงก็มีมาช้านานแล้วครับ แล้วนักแสดงที่แสดงเกี่ยวกับ คุณธรรม จริยธรรม หรือแม้กระทั่งแสดงเรื่องพุทธประวัติ ของพระพุทธเจ้า ก็มีมากมาย นักแสดงบางคน ละคร ภาพยนตร์บางเรื่อง ก็ได้รับการยกย่องจากองค์กรเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาครับ ทีนี้เราต้องแบ่งกันเข้าไปอีก ว่าเป็นดารา-นักแสดง แล้วปฏิบัติตัวอย่างไร เป็นคนดี คือก็คนดี เป็นคนเลว ก็คือคนเลว แต่ดารา-นักแสดง ก็เป็นเพียงเรื่องของอาชีพ ที่เขาเอาไว้หาเลี้ยงชีวิตตัว และครอบครัว บางคนมีความสามารถทางด้านนี้ เขาก็ต้องทำงานด้านนี้ มันไม่เหมือนสมัยก่่อนหรอกครับ ที่มีการแบ่งชนชั้นวรรณะ เลือกอาชีพมากไม่ได้ แล้วนักแสดงสมัยก่อน (สมัยพุทธกาล) ก็ไม่เหมือนสมัยนี้หรอกครับ อะไรที่เปลี่ยนไปแล้ว มันก็คือต้องเปลี่ยน จะยึดถือแต่ตำราเดิมๆเรื่อยๆ ไปซะทั้งหมดก็คงไม่ได้ ถ้าไม่งั้นคงไม่ต้องทำมาหากินกันแล้วครับ คงออกบวชเข้าป่ากันไปหมดแล้ว แม้แต่พระสงฆ์สมัยนี้ก็ยังผิดวินัยกันซะเยอะ พระรับเงิน ก็ถูกบัญญัติห้าม ทำไมยังรับได้? ก็เพราะโลกมันเปลี่ยนไปแล้วไงครับ อะไรที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อน อะไรที่ไม่ได้ก่อให้เกิดความวุ่นวาย ก็ควรที่จะส่งเสริมกัน ถ้าพระไม่รับเงิน วัดก็ไปไม่รอด เว้นซะแต่วัดป่าเท่านั้น เพราะอย่างน้อยๆก็ต้องค่าน้ำ ค่าไฟในวัด หรือกิจนิมนต์ต่างๆ ค่าน้ำมัน ค่าเดินทาง ค่าซ่อมแซมโน่นนี่นั่น เยอะแยะมากมายครับ... คือสิ่งใดที่ไม่ควรยึดติด ก็ควรปล่อยวาง สิ่งใดที่ยึดติดแล้ว มันขัดแย้งกับการดำเนินชีวิตในปัจจุบัน ก็ไม่ควรยึดถือ ถ้ามันไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย ก็ให้เขาทำไปเถอะครับ ขืนยึดติดมากๆ จะอดตายเอา... คำสอนในศาสนาพุทธ แท้จริงแล้วต้องถือสันโดษ ไม่ใช่ศาสนาที่สอนให้รวมกันเป็นสังคมครับ

 

พระศาสดาท่านเล็งเห็นความเสื่อมในกาลข้างหน้า ตลอดทั้งสายแล้ว ทรง
ทราบว่า โลกจะมีความเปลี่ยนแปลง สังคมและคนในโลกมีความเปลี่ยนแปลง
พระพุทธวัจนะ รวมพระธรรมคำสอน จะมีการดัดแปลง เป็นเหตุที่นำไปสู่
ความเสื่อมของพุทธศาสนาในกาลข้างหน้า พระวัจนะบทนี้เป็นความจริงแท้
เป็นเหตุเป็นผลโดยธรรมยิ่งแล้ว เป็นเหตุให้ไม่ล่วงทุกข์ มีผลให้เกิดทุกข์
และท่านทรงทราบดีแล้วว่ากาลข้างหน้าต่อไป สังคมจะดำเนินไปเช่นนี้จึงทรง
ห้ามถามถึง 3 ครั้ง แต่ด้วยความเมตตาท่านจึงแสดงแค่เพียง เหตุนั้นๆ
ที่เป็นทุกข์ เหตุนั้นเหตุใดที่นำทุกข์มาให้ ไม่ได้ทรงห้าม ไม่ขัดแย้งกับโลก
ให้โลกดำเนินไปแบบโลก ปัจจุบันสังคมยังไม่เห็นความจริงแท้ในคำสอน
แต่เดินไปตามสมมติของโลก หาเหตุผลให้ลงตัวในสมมติของตนให้ยอมรับได้
เพื่ออะไร...
__________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

อาชีพบาปคือบาป เป็นดารา ฆ่าสัตว์เอาเนื้อ ค้าเหล้า ค้าปืน ก็ล้วนไม่ผิดกฎหมาย แต่บาป ไม่สนับสนุน ไม่เห็นด้วย ทำงานวิธีอื่นมีมากมาย บาปกรรมไม่มียุคสมัย มีแต่คนคิดเอาเองว่าสมัยนี้ทำได้ เพราะสมัยใหม่ คิดเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น บาปคือบาป 2500 ปีที่แล้วบาป เดี๋ยวนี้ก็ยังบาป ไม่มีเปลี่ยนแปลง การที่คิดว่าสิ่งเหล่านี้ทำได้ นั่นแสดงให้เห็นถึงความเสื่อมของสังคม

 

ใครจะคิดว่าไม่บาป นั่นก็สุดแต่อยากจะคิด แต่บาปกรรม กฎแห่งกรรมเป็นไปตามเดิม กฎแห่งกรรมมันเป็นอย่างนั้น ใครเชื่ออะไร คิดอะไร ไม่สำคัญ กรรมทำงานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

 

ผมรู้ว่าคนชอบดารานักแสดงกันมาก หลายคนแม้แต่อยากเป็น สิ่งที่ผมเอามาโพสต์ มันไม่ใช่คำพูดของผม พระพุทธเจ้าทรงกล่าวไว้ คุณๆ ท่านๆ ที่ชื่นชมนักแสดง จะบอกว่าสมัยนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่จริงพระธรรมไม่เปลี่ยน กฎแห่งกรรมไม่เปลี่ยน เราเป็นใครจะเห็นว่าเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเดิม ทำได้??

ความเห็นของแต่ละท่าน กับ ความจริงของกฎแห่งกรรม มันคนละเรื่อง ไม่เชื่อ ไม่เห็นด้วย ไม่ได้เปลี่ยนกฎแห่งกรรม แม้แต่น้อย​

 

มิควรบิดเบือนคำสอนให้เข้ากับความต้องการ กิเลศของตัวเอง เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี จะรู้สึกดีอย่างไร บาปคือบาป หลอกตัวเอง หลอกใครก็หลอกไป หลอกกฎแห่งกรรมไม่ได้​

 

หลวงปู่คำคนิง จุลมณี ท่านก็เคยแสดงธรรมเรื่องนางแบบตกนรกค่ะ(พระอาจารย์เล่าให้ฟัง)

 

น่ากลัวจังเลยครับ แล้วดาราหลายๆท่านที่เค้าชอบเข้าวัดทำบุญถือศีลปฏิบัติธรรมล่ะครับ จะเป็นยังไงต่อไปหนอ

 

http://palungjit.org/threads/นักร้อง-นักแสดง-ตายแล้วจะต้องไปสู่ทุคติจริงหรือไม่.344978/

เอามาฝากค่ะ

 

การกระทำทั้งหลายนั้นหากมีใจเป็นกุศลมิได้คิดเป็นอื่นแล้วแม้ในสิ่งที่คนอาจมองว่าไม่ดี

ก็ยังมีส่วนของกุศลที่เป็นบุญอยู่
ในทางกลับกันหากมีใจเป็นอกุศลไม่บริสุทธิ์แม้ในเรื่องที่คนมองว่าดีประเสริฐแต่แท้จริงแล้ว
เจือปนไปด้วยอกุศลแห่งบาปที่หาสาระไม่ได้
(สาระแห่งชีวิตอยุ่ที่จิตใจของตัวเรา มิใช่สิ่งภายนอก)
​

 

ละครสอนอะไร ทุกวันนี้สังคมเป็นแบบไหน สังคมเราเป็นเช่นใด แสดงบทดีๆแต่ก็มีบทตบตีแสบๆปากจัด แล้วตัวร้ายมักแต่งตัวดีเสมอเลย คนเราเสพมากๆก็ทำตามโดยไม่รู้ตัว ออกมาดาราก็แต่งตัวไฮโซ มีข่าวดีๆไม่เว้นแต่ละวัน เกาเหลาคนนู้นนี้ เปลี่ยนแฟนงู้นงี้ ด่าทอขึ้นโรงขึ้นศาลต่างๆนาๆ โอ้ยเยอะแยะ ไฮโซโชวของ แต่งสั้นวับแวมตั้งใจหลุดสารพัด นัวเนียกันหลุดว่อน แล้วถามว่าตอนนี้สังคมได้รับอะไรมา

 

เห็นด้วยกับคุณ Reynolds เป็นอย่างยิ่งครับ
แต่การส่งจิตออกนอก ใจเราจะหมองเปล่าๆนะครับ

 

ในพระไตรปิฏกบอกไว้ว่า อาชีพที่ควรห้ามเด็ดขาดคือ 1 2 3 4
5.ค้าสัตว์ มีวิธีทำให้บาปน้อยไหมหรือแก้ในจุดนี้ไหมคะ เพราะในเมื่อค้าสัตว์คืออาชีพ เช่น มีฟาร์มหมูซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่เป็นต้นอะคะ

 

ขอบคุณมากนะครับสำหรับคำชมและแนะนำ แต่ตัวผมเองยังไม่ได้หวังถึงขั้นนิพพานก็เลยเอาแบบพอประมาณ มีอะไรที่แนะนำช่วยสังคมไปได้ในทางที่ดีผมทำได้ก็จะทำ ผมตอนนี้มีหน้าที่ต้องทำหลายอย่างจึงยังต้องใช้ชีวิตอย่างทั่วไปสุดโตกมากไม่ได้ ใจผมนี่อยากจะเข้าป่าเลยด้วยซ้ำ แต่มีหลายอย่างที่ต้องทำเยอะฉะนั้นถ้าผมช่วยสังคมได้ทำไรได้ก็ทำ ในขณะที่คนเดินหาทางนิพพาน แต่สำหรับผมรู้ตัวลึกๆว่ายังไม่ถึงเวลาเพราะมีหน้าที่ หากใครได้พบหนทางผมก็อนุโมทนา แต่ก็มีนิพพานเป็นที่ตั้งในใจลึกๆ ในขณะที่ใครหลายคนปล่อยวางไปแล้ว แต่เหลือคนที่เตือนสติเพื่อนมนุษย์บ้างก็ดีมิใช่หรือครับ ผมยังไม่ได้หวังถึงขั้นหลุดพ้นในตอนนี้ิอะไรที่เป็นประโยชน์ช่วยตักเตือนสังคมเล็กๆน้อยๆได้ก็จะทำ ดีกว่าที่ไม่ทำอะไร

 

สาธุกับคุณ Reynolds

 

บุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาปเวรกรรมมีระบบแยกแยะเอง