ผมมีเรื่องคับข้องใจอยากระบายครับ

วันนี้ผมนั่งทบทวนกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แน่นอนก็เป็นเรื่องชกต่อย แต่ผมสู้ใครไม่ได้ จนบางครั้งรู้สึกกลัว จนเดี๋ยวนี้ต้องนิ่งจนรู้สึกเก็บกด บางครั้งก็เฉยๆไม่สนใจไม่รับรู้ จนตอนนี้คิดแต่ว่าใครจะมาทำร้ายหรือมาฆ่า ก็เอาเถอะ ไม่สู้ ไม่ถอย แต่พยายามนิ่งๆ ล่าสุด เจอยามเขมรหาเรื่องข่มเรา เราก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะบางครั้ง เราเคยโมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่เอามีดไล่ฟัน พวกแหกปากโวยวาย แต่มาคราวนี้รู้สึกโกรธ เกลียดชัง อยากรู้ว่าผมควรนิ่งเฉย ไม่ตอบโต้ หรือจัดการมันดี หากมันทำร้ายผม ผมอยากรู้นักว่าตำรวจมันจะหาว่าใครผิด หลายครั้งแล้วที่ผมโดนกล่าวหาว่าเป็นคนผิด ชีวิตนี้ไม่มีใครมองว่าผมถูกบ้างเลย สักครั้งเดียว นับว่าไม่มีใครมองส่วนดีของผมเลย หลายครั้งเขาตัดสินผมก่อนในสิ่งที่ผมไม่ได้กระทำ ไม่ได้คิด ไม่ได้พูด และไม่ใช่คนทำ ผมพูดบ้างก็โวยวาย ผมอ่อนข้อมาหลายสิบปี แทบจะไม่โต้ตอบเลยนะ ผมยอมชนชาวโลกมาหลายปีแล้ว ไม่เข้าใจเลยว่า คนอื่นถูกหมดหรือ ผมผิดตลอดหรือ บางครั้งมีเจตนาช่วยเหลือก็หาว่าเสือก ในเวลานี้มีเด็กใจแตกอยู่บ้านผมบ้านแทบลุกเป็น
ไฟ แต่ยังกลำ้กลืนไม่พูด พอผมคิดว่าจะจัดการ ผมก็คิดว่าบาปกรรม ล่าสุดวันนี้คิดจะด่ายาม
เขมรกะเรื่องแต่ก็ต้องตัดใจ กลัวแม่เดือดร้อน กลัวผลที่ตามมา ไม่มีใครเข้าข้าง บางทีคงกลัว
ว่าสู้เขาไม่ได้ แค่นึกว่าต่อยมันเราอาจติดคุก หรือมีเรื่องถึงตำรวจก็เข่าทรุดแล้ว ชีวิตผมมีแค่
พ่อแม่และน้องชายถ้าไม่เห็นแก่พ่อแม่จะเห็นแก่ใคร บางทีรู้สึกกดดันจนอาละวาดเหมือนคน
บ้า จนพ่อแม่เสียใจ ผมรู้เลยว่าถ้ามีเรื่องพ่อแม่นี่แหละเสียใจคนแรก ตอนนี้ผมกลายเป็นคน
กลัวโน่นนี่ไปหมดแล้ว บางครั้งอยากฆ่าอะไรก็ทำไม่ได้ ไม่เข้าใจตนเองว่ากลัวอะไรไม่ลงมือ
เลยล่ะ แล้วทำไมต้องมีคนบัญญัติว่าความเข้มแข็งภายในกับภายนอก ด้วยหากผมนิ่งเฉยไม่
ตอบโต้บ้าง แปลว่าผมกลัวหรือ แล้วถ้าผมเกิดไปฆ่าเขาผมอ่อนแอหรือ และหากผมอดทนผม
อ่อนแอหรือ พอจะไปต่อยเขาก็หาว่าเรื่องแค่นี้ทนไม่ได้หรือ พอไม่สู้ก็หาว่ากลัว
สรุปเอาไงกันแน่ เพราะแบบนี้จึงทำให้ล่วงเกินพระรัตนตรัย จนถึงเทวดานางฟ้า ชีวิตผมทั้งชีวิต ไม่มีหรอกคำว่าฟ้าหลังฝน ไม่มีหรอกวันของเรา แพ้มากี่ครั้งไม่เคยชนะซักครั้ง ล้มเหลวตลอดไม่เคยประสบความสำเร็จ โดนเหยียดหยามดูแคลน หมิ่นศักดิ์ศรีจนไม่มีแล้ว หวังอะไรก็ไม่สมหวัง ความหวังสุดท้าย ให้พ่อแม่ไม่ทุกข์ใจลำบากใจก็พอ เพราะตอนนี้ชีวิตแทบไม่
อยากทำอะไร นอกจากงานมีเงินไม่อยากใช้ไม่อยากไปไหน เว้นแต่พ่อแม่ชวนทำบุญก็
ไปไม่ขัด ตอนนี้มีปัญหาทั้งในบ้านนอกบ้าน เด็กเปรตในบ้านมาแรกๆเราก็สงสารหลังมัน
ออกลาย มันทิ้งพ่อแม่มันทิ้งย่ายายมันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ดันพาคนอื่นเข้าบ้าน ไม่รู้จักมักคุ้นลของหาย มันรับผิดชอบได้ไหม อยากก็มันไปก็ติดที่น้องชาย และแม่สงสารมัน อีกอย่างกลัว
มันทำร้ายพ่อแม่ในภายหลังเพราะไอเด็กเปรตนี่มันร้าย คิดดูละกัน เป็นผู้หญิงกินเหล้าสูบบุหรี่
บ้าผู้ชาย ทิ้งพ่อแม่ ด่าป้าที่มันเลี้ยงดูมา ทิ้งยายที่เลี้ยงดูมันมาตามยถากรรม แล้วพ่อแม่ผมละจะเหลือรึ เราให้ที่พักเด็กนี่คุณคิดว่ามันเป็นเด็กดีก็ช่าง ผมว่ามันเด็กเปรต มันหาเรื่องเดือด
ร้อนไม่สบายใจมาเล่าระบายให้แม่ฟังอย่างน่าถีบ แม่ผมจะนอน เรื่องที่มันเล่าก็แต่งเติมทั้งนั้น
เอาไงดีล่ะมันดีหรือผมเลว สั้นนะ แค่นำ้เนื้อไม่ต้อง อีกอย่างบ้านช่องก็ไมถูแต่ชอบใส่รองเท้า
เดินเข้าบ้าน นำ้ท่าไม่กรอก แดกข้าวแล้วไม่เก็บ ห้องนำ้ไม่ขัดห่วงสวย ทั้งๆที่ไม่สวยเลย จมูก
งอ ฟันเหยิน คิ้วเบี้ยว ตัวเหม็น(เหม็นไม่เหม็นเล่นฉีดนำ้หอมแทบเอียน) ปากหวานก้นเปรี้ยว ชอบดูหมิ่นคน ส้นตรีนจิงๆ วันป้อผู้ชายไม่ทำไร ถ้าผมด่ามันเตือนแล้วไม่ฟัง ผมผิดไหม ถ้าทนไม่ได้จะไล่มันออกไล่่มันไปผมผิดไหม ส่วนยามเขมรนี่ควรทำอย่างไรอยู่เฉยหรือกัดฟันสู้มันเลยล่ะ โรงงานนี้คนไทย7% พม่า33%เขมร 40% ลาว19%จีน1% คิดว่ามันหมาหมู่แน่นอน แล้วเถ้าแ่จะเข้าข้างใคร ให้ทาย
เอาล่ะผมพาออกทะเลนานแล้ว พวกนักอภิธรรมไม่ต้องเข้ามานะพวกบอกปล่อยวางน่ะ เพราะ
หากคุณดีแต่พูดดีแต่สอนแต่ไม่ปฏิบัติก็อย่าเลย อย่ายกเอาภาษิตมาอ้างเลย หากตนปฏิบัติ
ตามไม่ได้ มันเหมือนพวกมุกเสี่ยวทั้งหลายดีแต่พูด ใช้การไม่ได้ ปฏิบัติตนเองให้ดีก่อน
เรื่องร้ายๆผมยังมีอีกเยอะ และอีกหลายเรื่องที่หนัก หนักกายเจ็บที่กายแค่ขี้มด แต่ที่ใจน่ะ
หนักสุดเจ็บสุด พวกไม่เคยเจอมันก็พูดได้ ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก ไม่ต้องมารุนแรงใส่ผมนะไม่
งั้นผมด่าแน่ๆ ผมมาระบาย ประเภทพูดแรงเพื่อความสะใจของตนเอง แต่ใช้ประโยคสวยหรู
อย่าเชียวเพราะผมด่าแน่ ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะมีอิทธิพลกับคนอื่นแค่ไหน เพราะลองพูด
แบบนั้นได้ มันก็คือนักเลงแล้ว พวกนักเลงแบบพระเอกเกาหลีที่อ้างคุณธรรมน่ะไปไกลๆเลย คุณธรรมก็คือคุณธรรม นักเลงส่วนนักเลง ธรรมะอธรรม ดีชั่วยังแบ่งเลยไม่ใช่หรือ จะนักเลงหรือครูเอาให้แน่ๆนะ ผมไม่เคยสั่งสอนใคร แต่พวกยังไม่รอดชอบสอนนี่น่าถีบนะว่าไหม

 

แค่ระบายนะไม่พอใจก็เก็บไว้ พอใจก็เก็บไว้ แต่ผมได้ขอขมาพระรัตนตรัย ไปแล้ว ขอขมาพ่อแม่แล้ว ทุกวันนี้ที่น่ากลัวที่สุดคือพ่อแม่เสียใจนี่แหละ

 

มีอะไรก็ระบายออกมาให้หมดเถอะ ทุกคนเกิดมา มีทุกข์ไม่เหมือนกัน คนเรา ต้องดู ว่า ผิดถูกเป็นประการใด สมเหตุ สมผลไหม ถ้ามันรังแกเรา จะให้มันทำข้างเดียวก็ไม่ได้ ครั้ง สองครั้ง ก็พอได้ ไม่ไหวจริงๆ ก็สั่งสอนมัน บ้าง ถ้าทนได้ ก็หนีมันไป อย่าถึงกับเอาชีวิต เลย ผมเจอมามาก ทำงานมา ร้อยกว่าชนิด ตั้งแต่เกิดมาเป็นคน ใครก็ไม่สำคัญ ๆ คือความถูกต้องครับ ผมก็ไม่ได้เก่ง อะไร อ่านมา ก็พอจะเข้าใจได้บ้าง เราเองนั่น แหละ คือผู้ต้องแก้ ผู้หญิง มีความสัมพันธอย่างไรกับพวกคุณ ผมไม่รู้จัก ถ้า เป็น อย่างคุณ ว่า จะไว้ทำแม่ทำไม ขับไล่ ออกจากบ้าน ก็หมดเรื่อง ผมไม่ได้อยู่กับเหตุการณ์ อยุธยาไม่ไร้คนดี จึงไม่รู้ต้น สายปลายเหตุ สติเราสำคัญที่สุด ควร ไปปรึก ษา คนที่มี ปัญญา พอจะปรึกษา ได้ หลายๆคน แล้ว คิด มารวมกัน ใครมีปัญญามากหรือ เอามาประมวณ ผล แล้ว ตัดสินใจ อีกที่ ปัญหามีทางออก ปัญหามีไว้แก้ ผมทำงานมา ร้อยกว่าชนิด พอมีประสบการณ์นิดหน่อย เรื่องไม่ได้ ใหญ่โต อะไร เราอาจจะ วู่วามไปหน่อย ในสายตา หลายๆคน และอาจจะอารมย์ หรือเปล่า ผมเอาใจช่วยแล้วกัน พรุ่งนี้มีโอกาศ จะเข้ามาอีก คนที่ไม่ผิดเลยไม่มีใน โลกครับ

 

จะให้แก้ยังไงหละ ถ้าไม่ยึดหลักธรรมะ?
มันก็ต้องยึดหลักธรรมะหนะซี่ ถึงจะแก้ได้...

แต่ถ้าอยากให้แนะนำวิธีปฏิบัติแล้วแก้ได้ ผมแนะนำได้ แต่คุณมีความกล้าพอจะทำหรือไม่ ไม่ต้องไปฆ่าใครหรอก นั่งสมาธินี่แหละ ตามแนวที่ผมจะแนะนำ ถ้าคุณรับกว่ากล้าทำแน่ ผมจึงจะค่อยบอกรายละเอียดนะครับ

 

พูดยากครับใครไม่เจอกับตัว ไม่รู้หรอก คุณทำได้ครับ ตีเค้าฆ่าเค้า ถ้าเค้าตายคุณก็ติดคุกสัก10ปี แต่ใครจะจำได้ครับว่าคุณชนะ แต่ถ้าเค้าไม่ตาย มันก็วนกลับมาเล่นงานคุณอีก คุณก็ต้องวางแผนสู้กลับอีก ทางที่ดีต่างคนต่างอยู่ คิดซะว่า ช่างหัวมัน ผมบอกได้เลยนะครับ สู้ตรงๆยังไงเราก็เสียเปรียบ ถ้าคุณอยากเล่นงานเค้าช้าหน่อยคงไม่สายไปมั้งครับ ถ้าสภาพแวดล้อมในการทำงานไม่ดีนักก็ลองหาที่ใหม่ดูครับ จำไว้นะครับถ้าจะล้างแค้น ช้าหน่อยคงไม่สายไปนะครับ

 

ถ้าคุณคิดว่าเรื่องที่เล่ามามันเลวร้าย แล้วคุณไม่คิดหรือว่าคุณผ่านเรื่องเลวร้ายนี้มาได้เพราะอะไร ไม่ใช่เพราะคุณไม่กล้าเพราะคุณขี้กลัวหรอกหรือที่ทำให้คุณผ่านมันมาได้ หากคุณใจกล้าบ้าบิ่นจนฆ่าคนตายป่านนี้คุณจะไปอยู่ที่ไหน จะได้อยู่กับครอบครัวที่คุณรักหรือป่าว จะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระหรือทำอะไรที่คุณอยากทำได้หรือป่าว

หากคุณมองใครซักคนว่าเป็นคนไม่ดีมาทำไม่ดีกับคุณ หากคนนั้นเป็นคนไม่ดีจริงๆ เขาก็จะทำไม่ดีกับคนอื่นด้วย ไม่ใช่ทำไม่ดีกับคุณคนเดียว คุณก็คิดว่าให้คนอื่นเขาจัดการไปสิ ใครจัดการคนนั้นก็เดือดร้อนเอง คุณไปจัดการเขาคุณก็เดือดร้อน ครอบครัวคุณก็เดือดร้อน

คุณมีเรื่องร้ายๆ ที่คุณผ่านมาได้จนถึงตอนนี้ก็เพราะคำว่าอดทน คนอื่นก็เหมือนกันเขาก็ผ่านเรื่องร้ายๆ มาได้เพราะเขาอดทน คนที่รังแกคุณเขาก็ต้องรังแกคนอื่น หากมีคนทนไม่ได้ก็ต้องแก้แค้น มีคนที่คิดจะแก้แค้นเหมือนคุณเหมือนกันไม่ใช่คุณคิดแค่คนเดียว แล้วทำไมคุณต้องแก้แค้นให้ตัวเองและครอบครัวเดือดร้อน คุณเป็นคนโง่หรือ

ที่คุณผ่านมาได้จนถึงทุกวันนี้คุณคิดว่ามันผิดหรือ หากย้อนเวลาไปได้คุณจะฆ่าเขาหรือ คุณไปถามคนที่อายุ 60-70สิ เขาใช้ชีวิตยังไงถึงอยู่มาได้จนป่านนี้ คุณไปถามนักโทษในคุกสิเขาใช้ชีวิตยังไงถึงเป็นแบบนี้ คุณไปถามครอบครัวนักโทษสิเขามีความสุขไหม เขารู้สึกยังไงที่คนที่เขารักทำตัวแบบนี้

ก่อนจะทำอะไรคุยกับพ่อแม่สิ มีปัญหาอะไรคุยกับพ่อแม่สิ ท่านเกิดก่อนคุณ ท่านรักคุณ ท่านเป็นห่วงคุณ คุณมีคนเหล่านี้คุณยังต้องการอะไรอีก มีคนอีกกี่คนที่ต้องการเพียงแค่นี้ แต่เขาก็ไม่มี เขาก็ไม่ได้ แค่มีครอบครัวก็เพียงพอแล้ว มีพ่อแม่ที่รักและคอยเป็นห่วงก็ดีแล้ว ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว คุณควรพอใจกับชีวิตนี้นะ

 

ขอชื่นชมในความอดทนนะ รู้ว่าที่เล่ามายังไม่หมด เเต่ก็พอจะจินตนาการได้ว่ามันเลวร้าย อืมม เเบกโลกไว้คนเดียวมันไม่ดีหรอก อย่าคิดว่าคุณจะเป็นฮีโร่ที่ช่วยเหลือทุกคนได้นะ เพราะเเต่ละคนต่างก็รนหาที่ รนหาทุกข์ใส่ตัวเขาเอง คุณจะไปช่วยทุกคนก็ไม่ได้ ผมเชื่อว่าทุกสิ่งที่อย่างที่เกิดมาล้วนมีเหตุให้เกิดมา ผู้หญิงที่สวยมากโดนข่มขืนเเล้วฆาตกรรม หรือเด็กทารกที่โดนพ่อเเม่ปล่อยทิ้งไว้ในถึงขยะจนต้องตาย หากมองเผินๆเรื่องเหล่านี้เหมือนกันว่า ผู้กระทำนั้นเป็นคนที่ชั่ว เเต่ ลองมองกลับกันสิว่า ผู้กระทำจะไม่ทำเเบบนี้หากผู้รับกรรมไม่ไปทำกับเค้าก่อน ในกรณัของคุณก็เช่นกัน คุณคิดหรอว่าคุณดวงไม่ดีเฉยๆ เเน่นอนว่าตัวคุณเองก็มีบาปนะ มีเยอะด้วย เลยต้องมาเจอเรื่องเเบบนี้ เเต่ สิ่งที่น่าดีใจที่สุดคือ ตอนนี้คุณไม่ใช่สัตว์นรกที่โดนทรมารให้ตายเเล้วตายอีก ไม่ใช่เปรตที่มีเเต่ความหิวโหย คุณยังมีข้าวกิน ยังมีพ่อเเม่ที่คุณรัก การได้เกิดเป็นมนุษย์เเม้ต้องรับกรรม เเต่การอดทนให้กรรมนั้นผ่านพ้นไป หากคุณทำได้ คุณจะไม่ต้องเจอเเบบนั้นอีกในอนาคต อย่าลืมว่าคุณเป็นเเค่มนุษย์ธรรมดาคนนึง เหมือนกันคนทั่วๆไป บางครั้งคุณอาจทำร้ายคนอื่น บ่อยครั้งคนอื่นอาจทำร้ายคุณ เเต่ สิ่งสำคัณไม่ใช่ว่าทำยังไงมันถึงจะตาย เเต่เป็นทำยังไงให้ตัวคุณมีความสุขมากกว่าเดิมนิดหน่อยโดนที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนๆนี้ หากคุณเคยเข้าอ่านบางกระทู้ในเวปพลังจิตนี้ คุณคงจะเคยเจอว่า มีคนเคยพูดเอาไว้ ว่ามันก็มีเหมือนกัน เทวดาที่ลงมาเกิดในหมู่คนไม่ดี เพื่อให้บุญให้บารมีของตัวเองนั้นสูงขึ้น หากคุณคิดว่าคุณเป็นหนึ่งในนั้น นั่นคือเป้าหมายของคุณ คุณกำลังทดสอบตัวเอง มันเป็นทางที่คุณเลือกไว้เเล้ว คุณต้องอดทนต่อไปนะ เพราะชีวิตมนุษย์เราอยู่ไม่นานหรอก

 

อึม!!!!!!!!!!ไม่เอาดีกว่าวุ้ยเดี๋ยวโดน

 

คนอาศัยน่ะ ถ้ามันหาดีไม่ได้ก็ไล่ออกไปซะ ทำมาแล้วถึงบอกคุณได้ เออ บอกอีกอย่าง สิ่งที่ทุกคนอยากได้น่ะ คืออิสระภาพ คุณต้องอดทนต่อไปอย่าทำเรื่องที่ทำให้คุณต้องไปอยู่ในคุกเลย เชื่อผม

 

คิดดูให้ดีๆ สังเกตุความเห็นของตนให้ดีก่อน

คิดในทางกรรม ก็ว่า สัตว์โลกเกิดมาเพราะมีกรรม เพื่อชดใช้กรรม
มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ เป็นที่พึ่งพิงอาศัย ดังนี้ เรื่องอะไรๆที่เกิดขึ้นในชีวิต
ถ้าคิดได้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของมัน เกิดขึ้นได้กับทุกคน ไม่มีใครทุกข์
มากกว่าใคร น้อยกว่าใคร ร้อยคนก็ร้อยปัญหา

คิดให้เป็นธรรม ก็ว่า ไปบังคับให้ เราหรือเขาเป็นอย่างที่อยากให้มันเป็น
ไม่ได้ คิดเองเออเองเขาก็ว่าบ้าไปเอง

ตัวหนังสือมันส่ออารมณ์ของผู้เขียนได้ รู้ว่าโกรธอยู่ ตามผูกโกรธอยู่
แต่อย่าเหวี่ยงแหเอาพาลไปทั่ว ว่าอย่างนี้ไม่ชอบใจเราด่า อย่างนั้นไม่ถูกใจ
เราจะด่า เพราะบางทีความเห็นที่ถูกต้องแต่ไม่ถูกใจเรามันก็มี ลองคิดดู
___________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

ฝึกต่อยมวยเลยค่ะ

เข้าใจเลย

เวลาคนเราซวยนะ
ต่อให้เราดีแสนดี รักสงบ(แต่ถึงรบไม่ขลาด)อย่างไร
เรื่องมันก็มาหาเราได้ เรานอนอยู่แท้ๆ ราชรถบรรทุก ก็แหกโค้งมาหาได้

สู้เค้าไม่ได้นี่โมโห จริงๆ
คุณไม่มีตังค์ ไปฝึกมวย ลองซ้อมกระสอบทราย กะจำท่าในยูทูป เอาก็ได้ค่ะ
มีจุดตายให้เล็งเยอะแยะ

แต่เราต้องใจเย็น ถ้าเราอำมหิตพอ ฆ่าคนก็ไม่ยากเย็นอะไรหรอก
แต่การวางแผนจัดการใครทั้งดีและร้ายก็ต้องใช้เวลา เตรียมการ ออกแบบดีไซน์การหลบหลีก การหลบตำรวจให้ดีๆ
ดูว่าคุ้มค่าความสาแก่ใจรึไม่
มีผลดีกี่ข้อ
ผลเสียกี่ข้อ
นั่งจดออกมาอย่างใจเย็น แล้วค่อยตัดสินใจ เอาใจช่วย(เรื่องใจเย็น)

ซึ่งแน่นอนว่าความลับไม่มีในโลก
เราก็อาจติดคุก

ข้าพเจ้าพึ่งอ่านเรื่องอดีตหัวหน้าแก๊งค์ซามูไร ติดคุก ครึ่งวัน ผู้คุมจบแก้ผ้า ใส่ถุงมือเตรียมล้วงตูด เพื่อควานหาสิ่งเสพติดที่นักโทษอาจลักลอบนำเข้ามา แล้วสยองใจมาก

กับหลวงลุงที่วัดพระธาตุชุ่มเมือง ก่อนบวชท่านเป็นนักเลงแท้ๆเคยก่อคดี อุกฉกรรจ์ประมาณหนึ่ง
ท่านเล่าว่า ถูกผู้คุมทำโทษ โบยตีหลายร้อยครั้ง และหากตี โดนไต ไตจะเสื่อมและตายในเวลาต่อมาไม่นาน พอพ้นโทษท่านก็บวช จนมรณภาพนี่ล่ะ


แต่สุดยอดขบวนท่าของการกำจัดศัตรูคือ ทำให้เค้ามาเป็นมิตร


ขอให้สู้ต่อไปค่ะ
พ่อแม่รักคุณเสมอ
สิ่งที่ทำให้ท่านทุกข์คือความทุกข์ของคุณ
ความสุขของท่านก็คือเห็นคุณได้ดีมีสุข


(ขออภัยที่โพสน์เหมือนเมา เพราะเมาจริงๆเมารถ)

 

คุณอินทรบุตร ผมยังไม่ได้มาขอวิธีแก้นะ เป็นนักอภิธรรมก็ออกไป กระทู้นี้ไม่ใช่มาเรียนอภิธรรม บอกแล้วนะนักเลงอภิธรรมน่ะออกไป แล้วคุณเที่ยวตัดสินคนไปทั่วน่ะ มันถูกแล้วเรอะ เหมือนคุณพิมพ์อนุโมทนาส่งๆนั่นแหละ ผมไม่สนนะว่าคุณเป็นที่รักของใคร มีอิทธิพลแค่ไหนจึงพิมพ์โดยไม่รู้จักคิด แล้วคุณคิดว่าผมไม่เคยนั่งเหรอ คุณก็จำมาจากหนังสือนั่นแหละ ไออย่างนี้เขาเรียกอยากได้สาวก นี่ไม่ใช่facebookนะที่จะต้องมีผู้ติดตาม คอยกดlike คิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าก็ไปที่อื่น กิเลสก็มีเหมือนกัน ไม่ต้องหรอก แค่จับใจความยังไม่ได้เลย จับแต่อารมณ์คนเขียน อ่านแล้วก็โกรธ จขกทแล้วมาสั่งสอนระบายอารมณ์ออกมา แนวนี้มีเยอะนะ คิดดูดีๆละกันว่าในใจของคุณน่ะหวังให้คนอื่นมีความสุขแค่ไหน เหมือนคนปรารถนาพระโพธิญาณแต่ไม่เข้าใจความสำคัญที่แท้จริง(ปรารถนาเพราะรูป เพราะปัญญา เพราะฤทธิ์อำนาจ แต่ส่วนใหญ่ลืมไปแล้วว่าเพื่อความสุขของสพรรพสัตว์ เพื่อขจัดกิเลส เปิดโปงอวิชา นำพาเข้าสู่พระนิพพาน ไม่หวังจำนวนสาวกและบริวาร) กลับใช้ใจอันตื้นเขิญเที่ยวสอนคนโดยไม่พิจารณา หากคิดเป็นอาจารย์แต่ใจไม่ละเอียดอ่อนก็อย่าสอนเลยตัวเองยังไม่รอดเลย ข้องใจไปหาอ่านถนนชีวิตเจ็ดสาย หรือหนังสือของพระอาจารย์ปราโมทย์ไป

 

อีกอย่างผมไม่เคยเที่ยวสอนใครแม้ผมจะเล่นกีต้าร์เป็น มีคนมาบอกให้สอนผมยังไม่เคยมีเจตนายำ้ไม่เคยคิดหรือมีเจตนา หรือเป็นผู้นำเขา ไม่เคยคิดเป็นครู และอีกอย่างสมาธิน่ะผมก็นั่งได้ อ่านหนังสือเข้าหาอาจารย์คาดว่าคงไม่แพ้คุณหรอก หากไม่ทำสมาธิบ้างคงไม่มีโอกาศมาเตือนคุณอย่างนี้หรอกโน่นไปคุกแล้ว อีกอย่างอารมณ์ชั่ววูบน่ะรู้จักไหมอยากระบายก็ทำไม่ได้รึ วันหลังบอกสิว่าเว๊บนี้ห้ามระบายความในใจน่ะ แม้แต่เรื่องเลวๆผมยังเคยสารภาพในเว๊บนี้เลย ไปหาดูละกัน ผมเลวไงผมบอกไปทั่วละ แถวบ้านรู้ดีว่าผมเป็นไง พ่อแม่เหนื่อยมาแล้วจะไปเล่าให้ท่านหนักใจทำไม เอาเวลาไปนั่งช่วยเหลือพ่อแม่ ถามคุณหน่อยนะ โตขนาดนี้แล้วเคยไหว้พ่อแม่บ้างไหม ในขณะที่คุณมุ่งแต่สนใจคนอื่นกับพ่อแม่เคยชวนท่านสวดมนตร์นั่งสมาธิไหม ทำไม่ได้อย่าเที่ยวสอนเลย เรื่องที่ผมภูมิใจในชีวิต คือบอกให้พ่อเลิกเหล้าเลิกบุหรี่ได้เป็นผลสำเร็จ คุณได้ทำหรือยัง ทั้งบ้านไม่สนอบายมุข แล้วคุณล่ะ หากว่าผมไม่ยึดศาสนา ไม่อดทนจนเก็บกด นึกเอาเองล่ะกันว่าผมจะอยู่บ้านหรือคุก เคยพูดกับตัวเองบ้างไหมว่ากรรมของเราๆ ที่ผมมาระบายก็แค่มันเก็บกดจนท้อ แต่ผมก็ยังลุกขึ้นใหม่ คุณไม่เคยเจอไม่มีวันรู้ วันไหนคุณโดนกับตัวก็มาอ่านที่ผมเขียนระบายละกัน(อีกอย่างผมยังไม่ได้บอกเลยว่าชีวิตผมมันเลวร้ายที่สุดในโลก)ผมไม่ได้ตาถั่วที่จะไม่รู้ว่ามีคนแย่กว่าเราอีก แต่มันแย่กันคนละประเภทเท่านั้น คนเรามันไม่เหมือนกัน จะไปพูดให้เขาปฏิตามแบบไม่ดูตาม้าตาเรือไม่ได้หรอกนะ ที่สำคัญผมไม่เคยบอกเลยว่าการกระทำของผมมันถูกต้อง ผมไม่เคยมั่นใจด้วยซำ้ว่าที่ผมทำน่ะมันดีหรือยัง ถ้ายังก็ต้องให้มันดี บางครั้งท้อจนร้องไห้มาแล้วคุณเคยถึงขนาดนั้นไหม หรือเจ็บปวดกดดันจนหายใจไม่ออกน่ะ เคยมั้ยละ เฉียดตายหลายๆหนเคยมั้ย บอกตรบ เทียบกับเด็กขายพวงมาลัยได้ซักเสี้ยวไหม หากอ้างแต่สมาธิ อย่างเดียวโดยไม่พิจารณาในสายตาคุณก็มองเขาผิด ไม่มองหาส่วนดีๆของเขาบ้าง อย่างนี้จะเจริญพรหมวิหารไปทำไม คิดดูให้ดีละ คุณอินทรบุตร ส่วนคุณvichayutผมก็หาได้คิดจะเปลี่ยนเขาไม่ เพียงแต่จะต่อยไปเลยโดยไม่สนใจ เพราะไม่ว่าวันใดต่างคนต่างเขม่นกันมันก็ต้องต่อยกัน คุณไม่เคยเจอแบบผมคุณไม่รู้หรอกความอดทนมันเป็นไง โกรธน่ะระดับไหน
ยังเจอของจริงอย่าพูดส่งไป และวันนี้ผมก็ไม่ได้ทำร้ายใคร ผมก็ปล่อยสไตล์ผมเหมือนเดิม คุณเคยมั้ยที่ว่าชั่งใจก่อนและค่อยทำ และนี่ผมยังไม่ได้ไปลงมือก็พูดเหมือนว่าผมลงมือไปแล้ว อ้างบาปกรรมแล้วตัวคุณล่ะเคย นึกถึงผลการกระทำของตัวเองที่จะตามมาก่อนไหม เพราะแบบนี้ไงจึงไม่ไล่เด็กเปรต เพราะแบบนี้จึงไม่ล้างแค้นใคร ตอนนี้ลืมชื่อไปหมดแล้ว ไอที่ยกมาน่ะคนใหม่ และผมยังไม่ได้ทำ คิดให้ดี ่านในสิ่งที่คุณพิมพ์ แล้วเปรียบเทียบดู คุณเอาอารมณ์เป็นใหญ่มาเขียนเหมือนกัน เปลืองพระธรรมภาษิต ยกมาไม่ดูอะไรเลย จะเยียวยาคนไข้ต้องดูโรคคนไข้ หาใช่ดูที่อารมณ์คนไข้ก็หาไม่ เน้นแต่อารมณ์เหมือนศิลปิน ก็อย่าเลย ผมไม่กดlikeให้หรอกคลั่งfacebookก็ไปเล่นเถอะครับ

 

ยังไม่ทันศึกษาเลยว่าบุคคลที่คุยอยู่นั้น เป็นประเภทไหน อย่างไร ก็ตัดสินเสียแล้ว
ผมไม่แปลกใจหรอกครับ ที่จะมีแต่คนไม่ชอบคุณ

แนวทางที่ผมจะบอกวิธีให้หนะ คือแนวทางของหลวงพ่อจรัญ เอาไว้แก้พวกนักเลงมิจฉาทิฎฐิแบบคุณได้ชะงัดนักหละ... แต่ถ้าคุณไม่สนใจธรรมะของหลวงพ่อจรัญ ผมก็คงไม่อธิบายต่อนะครับ

 

สุดท้ายยุผมไม่ขึ้นหรอกครับ คุณราคุเรียวซาย เพราะคุณไม่รู้ว่าจขกทมาแล้ว คุณเที่ยวยุคนอื่นก็ระวังนะครับ เดี๋ยวคุณโดนบ้างนะ ขาดสติแล้วทำโดยไม่ตั้งใจไม่อาจโทษฟ้าดินได้นะ เพราะกรรมคุณเอง ผมไม่โกรธหรอก แต่แผนที่คุณคิดน่ะผิด แล้วที่สำคัญสู้ไม่ได้ก็ดี ไม่เห็นต้องเรียน มันก็มั่วเหมือนกัน และผมไม่เคยขอร้องให้คุณมองข้อดีผมเลยสักข้อ คุณเลือกเอาเถอะประชดคนอื่น คุณสะใจหรือคุณทุกข์ใจ มีปัญญาคิดก็เลือกเอา

 

ผิดแล้วคุณอินทรบุตรคุณต่างหากตัดสินผม ไปอ่านที่คุณเขียนเถอะ ว่ามันมีใจความว่าอย่างไร
และผมไม่ได้มาขอแก้ไขคิดใหม่ละกัน

 

คุณเอาพระมาบังหน้าเหรอ คุณพูดแบบนี้ได้อารมณ์คุณก็ขึ้นเหมือนกันแหละ ไปเถอะอ่านแล้วก็ไปคุณต่างหากที่ตัดสินผม

 

อุปาทานทั้งหลาย มันจริงอยู่แค่ในหัวคุณคนเดียวหละครับ
ถ้าคุณไม่รีบหยุดมันเสียแต่เนิ่นๆ อีกหน่อยจะเป็นโรคประสาทครับ
ผมคงไม่อยู่ในฐานะที่จะช่วยเหลือคุณได้แล้ว คงต้องปล่อยไปตามกรรมเก่าของคุณครับ

 

ถ้ามีปัญญาคิดได้แค่นี้ ก็ใช้ชีวิตอย่างนี้ต่อไป
ไม่มีใครว่าอะไรหรอกครับ เลือกกันเอง ทิฎฐิกันไปเท่านั้นเอง
__________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

({)เห็นด้วย ยิ่งใหญ่จริงๆ ผมกลัวที่สุด ก็ตรงนี้แหละ ผมยอมรับนะว่า ผมพยายาม พาแม่เข้าวัด แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ไม่ใช่ลูกอภิชาตบุตร แต่คุณทำได้ไม่ง่ายเลยนะ เรื่องบางอย่าง เมื่อก่อน ผมไม่อยากไหว้แม่ ไม่ขอเล่านะมันยาวเกิน แต่เดี๋ยวนี้ ตก ๒๐ ปีมาแล้วผมไหว้ได้ กราบได้ เพราะท่านจะเป็นหมู หมา ไก่เป็ด ท่านคือผู้ ให้กำเนิดเรามา เป็นผู้คนได้ ก็เพราะท่าน ออกมาถ้าท่าน โยนทิ้ง ให้หมูหมากิน เราคงไม่ได้ มาได้มาคุย กันอย่างนี้ หรอกครับ ถ้าผมไปหาท่าน จะซื้อของไป ฝาก หลายอย่าง ให้ตังบ้าง พอสมควร นี่แค่เล็กๆ น้อยๆครับ ลูกกตัญญู คำอุปมา ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ไปไหน อยู่ไหน ก็ไม่จนหรอกครับ ถึงจน ก็ดีกว่าคนบางคน หรืออีก หลายๆคน จริงๆผมมาจาก ศูนย์ครับ