ผมอยากถามเกี่ยวกับอาชีพผู้พิพากษากับอัยการ ครับ

ในอนาคตผมอยากจะเป็นผู้พิพากษาหรือไม่ก็อัยการ ครับ คือถ้าสอบติดอันใดอันหนึ่งก็จะเอาอันนั้น ครับ เลยอยากทราบว่า2 อาชีพนี้เสี่ยงอบายภูมิมากมั๊ย ครับ เคยฟังท่านอาจารย์สนอง วรอุไร ท่านเล่าตอนนึงว่ามีผู้พิพากษาป่วยแล้วตายไป1วันไปเห็นในนรกมีผู้พิพากษา อัยการ เยอะมาก ฟังแล้วรู้สึกกลัว ครับ เลยอยากขอความกระจ่างอีกครั้งครับ ว่า2อาชีพนี้เป็นยังไง

 

ถาม : อัยการกับผู้พิพากษาอย่างไหนมีโอกาสลงนรกมากกว่ากัน ?
ตอบ : ตามนิทานของฝรั่ง เขาเล่าว่า ซาตานขยายโครงการของนรก ทีนี้มีเฟสหนึ่งไปทับที่ของสวรรค์ จอมเทพก็เลยลงมา บอกให้ซาตานรื้อบริเวณนี้เสีย ไม่อย่างนั้นจะฟ้องร้อง ซาตานบอกว่า "คุณแน่ใจหรือที่จะฟ้องร้องผม ? ทนายเก่ง ๆ อยู่กับผมหมดเลยนะ..!" คือ ทนายไปอยู่ในนรกกับซาตานเสียเยอะ อันนี้เป็นนิทานฝรั่งนะ

ถาม : จริง ๆ แล้ว คือ..?
ตอบ : ต้องดูว่าเขาปฏิบัติหน้าที่ตรงไปตรงมาหรือเปล่า ? ถ้าตรงไปตรงมา ทุกอย่างว่าไปตามกฎหมาย ก็ไม่เป็นอะไร ถ้าไม่ตรงไปตรงมา มีการเรียกร้องผลประโยชน์ จะมีนรกขุมหนึ่งเอาไว้รองรับโดยเฉพาะเลย รับพวกคอร์รัปชั่น




พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
เก็บตกจากบ้านอนุสาวรีย์ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

 

การสอบเป็นผู้พิพากษายากนะ ยิ่งสนามใหญ่นะยากมาก ต้องเป็นคนที่เก่งจริงๆ ส่วนมากที่เห็นๆ จะเป็นการสอบสนามเล็ก สนามจิ๋วอะ พวกลูกคนมีเงิน ถ้าคุณสอบได้เป็นผมก็ขอให้คุณดำรงไว้ซึ่งความยุติธรรม เพราะผู้พิพากษาทำหน้าที่ตัดสินคดีในฐานะตัวแทนของพระมหากษัตริย์

 

ไม่มีความยุติธรรมในยุคนี้ครับ หรือมีก็น้อย คนคิดดีมีมาก คนคิดไม่ดีมีน้อยแต่แสดงออกมากกว่า จึงทำให้คนดีคิดดีไม่กล้าที่แสดงออก เพราะคนไม่ดีแสดงออกมากกว่าแสดงออกมาก่อนเลยทำให้ คนคิดดีพแสดงออกแล้วดูเป็นเรื่องแปลกไป คนดีจึงอยู่เฉยๆ ดีกว่า ให้เป็นไปตามกรรม
จาก เจ้าของกระทู้ ถามมานั้น ผมขอแสดงความคิดเห็นนะครับ คือถามใจตัวเองว่าเราเข้มแข็งกับความดี กับการมีอาชีพนี้หรือไม่ แต่ถ้าใจกลัวบาป ขอแนะนำให้หาอาชีพอื่นที่เกี่ยวข้องทำดีกว่าครับ เพราะถ้าเราไม่เข้มแข็ง ไม่มีคนดีหนุน สุดท้ายก็ไม่ต่างอะไรกับตอนนี้ครับ ที่คุก หรือเรือนจำขยายอย่างไงก็ไม่พอครับ คนส่วนใหญ่ติดคุกฟรี คนดีติดคุกเยอะ คนจนติดคุกเพราะไม่มีเงินวิ่งเต้น ถ้าเป็นไปตามกฎหมายจริงๆ คงไม่มีโทษปรับ หรอกครับ คดีที่ร้ายแรงยังใช่เงินซื้อได้เลย
ขอแนะนำเจ้าของกระทู้ครับ ว่าถ้ากลัวบาปมีความเกรงกลัวต่อบาป ก็ทำอาชีพอื่นเรียนด้านนี้มาใช่ว่าจะไปได้แค่สองอาชีพนี้ครับ
ผมเคยฟังพ่อแม่ครูอาจารย์เล่าให้ฟัง นรก อาชีพที่ตกนรกมากที่สุดคือ อาชีพอัยการกับผู้พิพากษา และตำรวจ ที่ตกมากเพราะ มีอำนาจในมือมากที่สุด ก็ใช่ผิดมากที่สุดอีกเช่นกัน ซึ่งถามว่าใครจะตรวจสอบได้กับคนเหล่านี้ ตรวจสอบแล้วเมื่อเจอก็นิ่ง แล้วก็หายไปครับ
ลองถามใจตัวเองนะครับ ถ้ามีความเกรงกลัวต่อบาป อย่ากล้วกับความคิดเห็นของผมนะครับ แต่ตัดสินใจด้วยหลักธรรมครับ แต่ผมคนหนึ่งที่เห็นว่าไม่มีความยุติธรรมในยุคนี้ครับ ผมแก้ไขโดยไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ หลีกและมีสติกับการดำรงค์ชีวิต และมีสัมมาอาชีวะครับ

 

คิดว่าถ้าหนักแน่นพอก็เป็นได้ เพราะอาชีพแบบนี้ต้องหนักแน่นจริงๆ ไม่พริ้วไว้ต่อผลประโยชน์ที่คนอื่นหยิบยื่น เช่นถ้าให้คุณ 100 ล้าน คุณจะเอาไหม

 

ดร.สนอง วรอุไร ตอน ที่ จัดอบรมเสวนา ธรรมมะ ก็บอกไว้ผมเคยได้ยินนะ อาชีพพวกนี้เสี่ยงมาก ครึ่งนึง เท้าจุ่ม นรก ไว้แล้ว ถ้าทำไม่ดีเมื่อไร่ ลงแน่

 

ค่อนข้างอันตราย
ลองไปหาชาดกเรื่อง พระเตมีย์อ่านดู ก่อนหน้าที่ท่านจะตัดสินใจไม่เป็นพระราชาเพราะต้องตัดสินความผิดของคน เลยพาท่านลงนรกไป ตั้งใจใหม่ว่าจะไม่เอาอีก
ถ้าตำรวจไม่ดี ปั้นหลักฐานมา คุณเป็นอัยการตัดสินตามหลักฐานที่ตำรวจลงมา คุณก็ไปด้วย ถ้าผู้พิพากษา เชื่อตามหลักฐาน จำเลยไม่มีตังค์จ้างทนายเก่งๆ โอกาสเข้าคุกสูง เพื่อนที่เคยบวชด้วยกัน เป็นผู้พิพากษา เล่าว่า ต้องท่องให้ขึ้นใจไว้เสมอว่า "ปล่อยคนผิดสิบคน ดีกว่าจับคนถูกคนเดียว" แต่ทุกวันนี้...คิดเอาเองล่ะกันครับ ผมมีเวลาแค่หกสิบปี ไม่ต้องรวย แต่ให้มีโอกาสอยู่ในที่ๆ ปลอดภัยหลายๆ ล้านปี คุ้มกว่ากินอยู่ดีหกสิบปี แต่ลำบากหลายล้านปี ถ้าเป็นนักลงทุนเขาเรียกขาดทุนย่อยยับเลยนะ
ลองนึกถึงหนังเรื่อง คำพิพากษา หรือไอ้ฟักดูครับ จะเข้าใจการทำงานของตำรวจสมัยนี้ ไม่ดูที่เจตนา ดูที่เขาจะได้ผลงานหรือไม่

 

http://palungjit.org/threads/ผู้พิพากษาโกงชาวบ้าน-เกิดเป็นเปรต.353440/

ลองอ่านตามลิ้งค์นี้ดูครับ แล้วพิจาณาเองครับ

 

ในพุทธประวัติ ในเรื่องความฝันของพระเจ้าประเสนธิโกศล มีข้อหนึ่งที่ว่า "ม้ากินหญ้าสองคอก" นั่นแหล่ะครับ คำตอบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันขึ้นอยู่กับตัวของคุณเองว่าจะเลือกเดินทางใด แต่ผมขอเตือนให้คุณระลึกไว้ข้อหนึ่งว่า ไม่ว่าคุณจะได้เป็นหรือเลือกเป็นอะไร ก่อนที่คุณจะรับตำแหน่งนั้นจะมีพิธีถวายสัตย์ต่อหน้าพระพักตร์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คุณคงทราบว่าพระองค์สำคัญเท่าใด ลองตรองดูเถิด "โลกเท่าแผ่นดิน ธรรมเท่าปลายเข็ม"

 

เป็นอะไรก็ดีทั้งนั้นแต่อยู่ที่ใจพยายามรักษาใจเอาไว้ให้มั่นหมั่นปฏิบัติขัดเกลาจิตใจสมำ่เสมอส่วนใหญ่ที่ไปไม่ดีเพราะ หิริโอตัปปะมันคลายตัว เมื่อคลายแล้วมันจะไม่ละอายต่อบาป

 

นอกเรื่องหน่อย เบื่อมั๊ยกับคำตัดสินที่บอกว่า"รอลงอาญา" หรือการตัดสินที่อยุติธรรม เช่น คนขายซีดีเก่าต้องโทษจำคุก ศาลมันเอาเป็นเอาตาย ทั้งที่เขาก็มีครอบครัวลูกเต้าต้องดูแล แต่นักการเมืองที่น่ารังเกียจทั้งหลายทำไมไม่ยึดตามกฏหมายแบบเอาเป็นเอาตายบ้างล่ะ? บางทีการตัดสินอะไรที่มันขัดกับความรู้สึกของปถุชนคนธรรมดาเนี่ย มันก็ทำให้อาชีพพวกนี้มันดูน่ารังเกียจไปเลยสำหรับผม

 

เท่าที่ผมอ่านมาจากพระไตรปิฎก พบมีเรื่องผู้พิพากษาที่ไปนรก 1 เป็นเปรต 1 และผู้พิพากษาที่ตั้งมหาปฎิธานเพื่อการบรรลุธรรมอีก 1 (ท่านนี้ไม่เคยไปสู่ทุคติเลยตลอดแสนกัป)

เรื่องที่ผู้พิพากษาไปนรกคืออดีตชาติของพระพุทธเจ้า ตามชาดกไม่ปรากฎว่าพระโพธิสัตว์โกงกิน แต่ตัดสินคดีด้วยความเหี้ยมโหด ไม่มีเมตตา ตายไปตกนรก 80000 ปี

อีกเรื่องคือ พระโมคคัลลานนะพบเปรตอุ้มอัณฑะ เวลานั่งก็นั่งบนลูกอัณฑะ สาเหตุที่อุ้มอัณฑะเพราะเป็นผู้พิพากษารับสินบน โกงกินในที่ลับ ด้วยผลกรรมนั้นทำให้เปรตนั้นมีอวัยวะที่ควรอยู่ในที่ลับ มาอยู่ในที่แจ้ง

ส่วนเรื่องสุดท้าย คือ อดีตชาติของพระมหากัปปินนะ ท่านผู้นี้เป็นกษัตริย์ เป็นผู้เชี่ยวชาญแตกฉานในอานาปานสติและญานสมาธิ รวมถึงอิทธิวิธี เป็นผู้สำรวมน่าเลื่อมใส และยังเป็นเลิศในการให้โอวาทแก่ภิกษุ

"...ครั้งนั้น เราเป็นผู้พิพากษาอยู่ในพระนคร
หงสวดี ได้เข้าไปฟังธรรมของพระพุทธเจ้าผู้มีพระนามว่าปทุมุตระ
ซึ่งกำลังประกาศคุณของพระสาวกผู้มีสติ ผู้กล่าวสอนภิกษุทั้งหลาย
อยู่ ทรงยังใจของเราให้ยินดี เราได้ฟังแล้วเกิดปีติโสมนัส นิมนต์
พระตถาคตพร้อมด้วยศิษย์ ให้เสวยและฉันแล้ว ปรารถนาฐานันดรนั้น

ครั้งนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้มีส่วนเสมอด้วยหงส์ มี
พระสุรเสียงเหมือนหงส์และมโหรทึก ได้ตรัสว่า

จงดูมหาอำมาตย์ผู้นี้ ผู้แกล้วกล้าในการตัดสินหมอบอยู่แทบเท้าของเรา
มีประกายดุจลอยขึ้นและมีใจสูงด้วยปิติ มีวรรณะเหมือนแสงแห่งแก้วมุกดา
งดงาม นัยน์ตาและหน้าผ่องใส มีบริวารเป็นอันมาก ทำราชการ มี
ยศใหญ่ มหาอำมาตย์นี้เขาปรารถนาตำแหน่งภิกษุ ผู้ให้โอวาทแก่
ภิกษุ เพราะพลอยยินดีด้วย ด้วยการบริจาคบิณฑบาตนี้ และด้วย
การตั้งเจตน์จำนงไว้ เขาจักไม่เข้าถึงทุคติเลยตลอดแสนกัป จัก
เสวยความเป็นผู้มีโชคดีในหมู่ทวยเทพ และจักเสวยความเป็น
ใหญ่ในหมู่มนุษย์ จักบรรลุถึงนิพพานด้วยผลกรรมส่วนที่เหลือ..." (มหากัปปินนะ)

------------------------------------

ที่คุณถามว่าเป็นผู้พิพากษาอัยการเสี่ยงอบายภูมิไหม?

ถ้าคุณเป็นคนขี้โลภ ขี้โกรธ ขี้หลง ไม่มีขันติและเมตตา และยังไปประกอบอาชีพเหล่านี้ก็เสี่ยงมาก แต่ถ้าไม่ได้เป็นคนประเภทนี้ก็ไม่เสี่ยง

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ตราบที่ยังไม่เข้าสู่เขตแห่ง อริยะบุคคล อยู่ตราบใด
ชีวิตของมนุษย์ทุกผู้ก็เสี่ยงที่จะลงอบายภูมิอยู่ตราบนั้น

 

ทุกคนมีคำตอบดีๆมากมาย โมทนาสาธุครับ มาให้กำลังใจ ผมว่าถามใจคุณนั่นแหละดีที่สุด ว่าอยากเป็นไหม ถ้าเป็น ดูตัวอย่างๆ พ่อหลวง เพราะเป็นตัวแทนพระองค์ท่าน เอาแค่เสี้ยวหนึ่งในร้อยของท่านก็ยังดีครับ ผมเคยเจอมา ขอเล่าย่อๆ มีผู้พิพากษาตัวหนึ่ง พูดว่า ยอมรับสารภาพมาเสียเถอะ ในโลกนี้ ไม่มีความเป็นธรรม ที่ไหนหรอกครับ ทั้งๆมันนั่ง บรรลัง อยู่ แล้วผมจะไก่เกี่ย

โจทน์ให้ เสียเงินให้เขาหมื่นหนึ่ง ให้เลิกรากันไป ไม่เอาความ ผมยกมือไหว้ ตอบไปว่า ข้าแต่ศาลที่เคารพ ในเมื่อท่านเป็นตัว แทนในหลวง ถ้าไม่มีความเป็นธรรมแล้ว ผมจะไปหาความเป็นธรรมได้จากไหนครับ ถ้าเรารู้จักแยกแยะดีชั่ว ถูกผิดอะไร ก็เป็นได้หมด ให้มีคนดีๆ ได้ช่วยเหลือ ประชาชน ที่ถูกกระทำบ้าง คนดีๆไปติดคุกก็เยอะครับ น่าสงสาร เอาแค่นี้ดีกว่า คนอื่นเขาพูดหมดแล้ว

 

ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ ครับ

 

คิดง่ายๆแบบนี้ดีกว่า ครับ

ในโรงในศาลมีแต่ผู้ที่บกพร่องศีล ๕ ด้วยกันทั้งสิ้น
โดยเฉพาะทนายและอัยการ ซึ่งแข่งกันมุสากันทุกวัน

เพราะถ้าคนเราพูดและกระทำสัตย์จริง ย่อมไม่มีเรื่องมาสู่ศาลจริงไหม ครับ
ที่ต้องมาพิสูจน์กันในศาลก็คือ ใครจะเสนอหรือหลักฐานหรือโกหกให้ศาลเชื่อได้เนียนกว่ากัน

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วในห้องพิจารณาคดีที่ห้องจึงมีแต่เรื่องโป้ปดมดเท็จด้วยกันทั้งสิ้น
ศาลก็จำต้องนั่งฟังผู้ทรงเกียรติใส่สูทผูกไทด์มาโกหกตอแหลให้ฟังทุกวัน

ถ้าวันไหนพลาดฟังเรื่องโกหกแล้วตัดสินคดีผิดพลาดก็ต้อง.....โดนอยู่แล้ว ครับ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้พิพากษาถือเป็นหนึ่งในสามอำนาจหลักในแผ่นดิน
หากทำการโดยทุจริตหรือประมาทเลินเล่อต่อหน้าที่ ทำให้เกิดความเสียหาย

นรก....ถามหาสถานเดียว ครับ

 

พวกที่ตั้งใจทุจริตไม่ต้องพูดถึง เอาเฉพาะผู้พิพากษาอัยการที่ทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงมา
สถิติในปัจจุบัน มีคนที่ไม่ได้ทำความผิดแต่ต้องติดคุกไม่น้อยกว่า 20% ผู้พิพากษาบางท่านเคยบอกว่ารู้ทั้งรู้ว่าจำเลยไม่ได้ทำผิดแต่หลักฐานมันมัดตัวก็เลยจำต้องตัดสินไปตามตัวบทกฎหมาย ทำไมก็้เพราะผู้บริสุทธิ์มักคิดไปเองว่าตัวไม่ได้ทำความผิดยังไงศาลก็ต้องตัดสินให้พ้นโทษอยู่แล้ว เลยประมาทในชั้นสอบสวน โดยเฉพาะคนยากจนที่ขาดโอกาสต่อสู้คดียิ่งกลายเป็นเหยื่อของระบบไป

 

สุดท้ายขอเสริมว่า สังคมและสิ่งแวดล้อมจะดีหรือไม่ดี ก็เรื่องของภายนอก ให้พยายามรักษาตน ควบคุมตนเองให้ตั้งทรงอยู่ในความดีครับ เมื่อถึงวันหนึ่งการเป็นอยู่ในหมู่พญามาร หรือกลุ่มคนชั่ว ผู้มีปัญญาต้องเรียนรู้วิธี อยู่กับมัน แต่สุดท้ายหากพญามารหรือหมู่คนชั่วมีกำลังมาก เราคงต้องถอย ไปอยที่เหมาะกับเรา อย่าปล่อยให้ความชั่วร้าย สังคมอันเลวร้าย บีบบังคับให้เราต้องกลายเป็นคนชั่วและร่วมสร้างบาบกรรมไปกับเขา มีสติให้มากนะครับ สุดท้ายด้วยความดีทำให้เรา ย่อมได้รับแต่สิ่งดีๆในที่สุดครับ
ถ้าเลือกได้ ผมจะไม่ประกอบอาชีพ
1นักการเมือง
2ข้าราชกาลพลเรือนบางตำแหน่ง
3ตำรวจ
ผมคิดว่าทุกวันนี้มนุษย์เรากำลังเดินเข้าสู่กลียุค และคนดีเริ่มจะอยู่ในสังคมได้ยากยิ่งขึ้น
ประกอบกับ ระบอบประชาธิปไตยกำลังเข้าสู่ระบบเสื่อมโทรมเพราะเราไม่สามารถส่งเสริมคนดีไปเป็นผู้นำได้เพราะ รากหญ้าเราเริ่มเห็นกงจักรเป็นดอกบัวมากขึ้น เป็นทาสของเงินตราและวัตถุ

สุดท้ายปู่และครูอาจารย์ผมกล่าวไว้ว่า เมื่อพญามารหรือคนชั่วมีกำลังมาก ด้วยบาบกรรมของเขา ในที่สุดเขาจะได้รับผลกรรม ผลกรรมที่ได้รับย่อมเกิดจากการเบียนเบียนด้วยกันเองประการหนึ่ง และด้วยพญามารฝ่ายดี[ส่วนที่เคยไม่ดีกลับใจเปลี่ยนจากมิจฉาเป็นสัมมาทิฏฐิ จะรับหน้าที่กำหราบปราบพวกพญามารด้วยกัน เพราะรู้ทางหนีทีไล่กันดี ท่านพระนารายน์มหาเทพจะเป็นผู้นำกำหราบปราบให้สิ้นซากและให้ต้องลงไปรับใช้บาบกรรมต่อในนรกภูมิต่อไปครับ อีกไม่นาครับขอรับรองเรื่องนี้ครับ

ส่วนเทพฝ่ายดี ก็จะทำหน้าที่ตรวจสอบเสาะหาคุ้มครองดูแลคนดีมีศีลธรรมให้แคล้วคลาดปลอดภัย เพื่อเป็นกำลังสำคัญต่อไปครับ

ขอท่านทั้งหลายพึงไม่ประมาทในหิริและโอตัปปะครับ

 

ดำรงไว้ซึ่งความยุติธรรมและศีลธรรมอันเป็นหลักชัยที่สำคัญยิ่ง

 

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานพระบรมราโชวาทแก่คณะผู้พิพากษาประจำศาลยุติธรรม ทรงขอให้ตั้งใจรักษาความยุติธรรมในบ้านเมือง ซื่อสัตย์ รักษาความศักดิ์สิทธิ์ของศาล แม้จะไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าทำได้จะเป็นวีรบุรุษของบ้านเมือง แต่ถ้าว่างเว้นจากความเป็นผู้พิพากษา ก็จะทำให้เสียหาย


วันที่ 15 พฤษภาคม 2551 เวลา 16.44 น.พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จฯออก ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน พระราชวังดุสิต พระราชทานพระบรมราชวโรกาส ให้ นายวิรัช ลิ้มวิชัย ประธานศาลฎีกา นำผู้พิพากษาประจำศาล สำนักงานศาลยุติธรรม เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท เพื่อถวายสัตย์ปฏิญญาณก่อนเข้ารับหน้าที่ โอกาสนี้ นายพินิจ สุเสารัจ เลขาธิการสำนักงานศาลยุติธรรม นายวิชัย อริยะนันทกะ เลขาธิการประธานศาลฎีกา และ นายศราวุธ เบญจกุล รองเลขาธิการสำนักงานศาลยุติธรรม ร่วมเข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทด้วย

ในการนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานพระบรมราโชวาทแก่คณะผู้พิพากษาประจำศาล โดยทรงขอให้ผู้พิพากษารู้จักที่จะวางตัวที่ดีตลอดเวลา ทั้งที่อยู่ในศาลและนอกศาล อันจะเป็นเครื่องแสดงให้เห็นว่าไม่มีสิ่งใดอยู่เหนือความยุติธรรม ซึ่งจะส่งผลให้เป็นผู้พิพากษาที่ดีได้

บ้านเมืองต้องมีผู้พิพากษา ต้องมีผู้ที่รักษาความยุติธรรม ต้องมีศาลเพื่อที่จะรักษาความยุติธรรมนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะว่าในบ้านเมือง ถ้าไม่มีความยุติธรรม บ้านเมืองก็จะล่มจม และสำคัญ ท่านทั้งหลายได้ตั้งใจที่จะทำหน้าที่นี้ ที่ท่านจะทำหน้าที่ ท่านได้เตรียมตัวไว้แล้วอย่างดี คือ ท่านได้เรียนรู้ และเตรียมตัวที่จะทำหน้าที่

หน้าที่นี้เป็นการทำสิ่งที่เป็นความยุติธรรม คำว่า “นิติธรรม” นี้ หมายความว่า เป็นคนที่จะวางตัวที่ดี วางตัวที่ตรง วางตัวที่จะทำอะไรที่ตรงไปตรงมา


​