กรรมจากการฆ่าปลา

กรรมจากการฆ่าปลา (จะใช่รึเปล่าผมไม่แน่ใจ ผู้ใดรู้ให้คำตอบผมหน่อย) เรื่องนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวผมเองอันที่จริงแล้วผมไม่อยากเล่าให้ใครฟังเท่าไหร่ แต่ที่เขียนไว้ที่นี้เป็นที่แรก และผมพึ่งเป็นสมัครเป็นสมาชิกของเวปนี้ และอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทธาหรณ์ของผู้ที่จะคิดฆ่าสัตว์ตัดชีวิต...
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อประมาณ 12 ปีที่แล้ว สมัยที่ผมเรียอยู่ชั้นมํธยมได้มีข้อความบางอย่างที่ญาติผมส่งมาจากต่างจังหวัดว่า ยายผมเสียชีวิตแล้วสาเหตุเพราะ มีนักบินคนหนึ่งโดดร่มลงมา แล้วร่มไม่กางออกทำให้ลงมาทับยายผมที่นอนดูทีวีอยู่ แน่นอนครับเสียชีวิตทันทีทั้งสองคน และรอบๆ ห้องนั้นเต็มไปด้วยเศษเนื้อ ถ้ายังจำกัได้ดีจะมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์อยู่ช่วงหนึ่ง
เหตุการณ์นี้ยังความเสียใจให้กับครอบครัวผมมากซึ่งตอนที่เกิดเรื่องผมอยู่ที่ต่างจังหวัด เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคกลาง ส่วนที่เกิดเหตุนั้นเป็นจังหวัดที่อยู่ทางภาคอีสาณ ผมกับครอบครัวรึบขับรถกลับทันที พอไปถึงก็ได้ไปที่วัดเลยเวลานั้นเป็นเวลากำลังจะคำ ครอบครัวผมเสียใจมาก และผมรู้สึกอย่างไรในตอนนั้นไมอาจอธิบายได้ ตกใจ กลัว ทำไมเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น

 

ผมได้ถามเหตุการณ์กับทางญาติ ได้เล่าให้ฟังว่า ตอนเกิดเหตุเป็นช่วงกลางวัน ซึ่งยายผมกำลังนอนดูทีวีอยู่ที่ชั้นล่าง บ้านเป็นบ้านไม้มี 2 ชั้น หลังใหญ่เหมือนกัน ยายที่กำลังนอนดูทีวีนั้น ไม่ได้อยู่คนเดียวแต่นอนอยู่กับหลานชาย อายุประมาณ 5 ขวบ ซึ่งนอนอยู่บนแขนยาย (ยายกางแขนให้นอน) ทันใดนั้นทหารอากาศโชคร้ายตกลงมาร่มไม่กาง ในตอนนั้นเพื่อนที่โดดมาด้วยกันได้ให้การบอกว่า ทหารนายนั้นตอนอยู่บนท้องฟ้าพยายามที่ตะเกียกตะกายว่ายอากาศเพื่อที่ว่าตัวเอง เผื่อจะไปตกยังแม่น้ำ ใช่ครับบ้านผมติดริมแม้นำ แต่ไปไม่ถึงจึงตกมาใส่ยังบ้านผม และโชคร้ายหรือเวรกรรมกันแน่ที่ตกมาโดนยายผมทันที ทะลุหลังคา ทะลุพี้นไม้ชั้นสอง ถึงจะมีอะไรกั้นแต่ไม่ทำให้แรงโน้มถ่วง ความแรงจากการตกลดลงได้เลย เสียชีวิตทันที แต่หลานที่ผมกล่าวถึงกลับไม่เป็นอะไรเลยทั้งที่นอนอยู่ด้วยกันแทบเกือบจะชิดติดกัน....ปาฎิหารย์

 

หลังจากทำพิธีศพแล้ว ผ่านมาหลายวันผมมานั่งวิเคราะห์ว่าทำไมจึงเหตุการณ์อย่านี้ขึ้น จึงนึกได้ว่าเมื่อก่อนตอนสมัยที่ผมยังเด็กผมได้อาศัยอยู่กับยายตั้งแต่เกิด ท่านพ่อกับแม่ได้ฝากให้ยายดูแลจนผมอายุได้ประมาณ 5 ขวบจึงไดกลับมาอาศัยอยู่กับพ่อแม่ที่ภาคกลาง แต่ทุกปีผมและตรอบครัวจะกลับบ้านไปหายายบ่อยๆ ตั้งสมัยเด็กในตอนที่ผมจำความได้ ครอบครัวผม ญาติๆผมประกอบอาชีพชาวประมง เพราะมีบ้านติดริมแม่น้ำใหญ่และมีปลามาก น้าของผมจะเป็นคนออกไปหาปลา โดยใช้วิธีทอดแหในแต่ละวันจะได้ปลากลับมาเป็นจำนวนมากบ้างน้อยบ้าง แต่ได้ทุกวัน ส่วนหนึ่งจะเก็บไว้กินเองแต่อีกส่วนหนึ่งจะนำไปขายที่ตลาดที่อยู่ใกล้บ้าน และผมจะไปด้วยกับยายเกือบทุกครั้ง แน่นอนครับขายปลา ต้องขายตอนเป็นๆ คนจึงจะมาซื้อและตอนซื้อทุกคนจะบอกว่า ทำปลาให้ด้วย หมายความว่าให้ปลิดชีพมันซะแล้วเอาใส้ออก เฉือนเนื้อ ขอดเกล็ด ในตอนนั้นผมไม่เคยคิดอะไรเห็นยายทำไม่รู้สึกอะไรเลย คิดว่ามันเป็นอาหารของเรา และตอนนั้นก็ยังเด็กอยู่ เหตุการณ์นี้เป็นประจำทุกวัน แน่นอนครับว่าปลาที่ถูกฆ่าด้วยมือยายผมนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน และเป็นเวลาหลายปี แต่นั่นคืออาชีพของครอบครัวผม ถ้าไม่มีปลาก็ไม่มีเงินซื้อข้าว ถ้าไม่มีปลาก็หาเลี้ยงครอบครัวไมได้ ถ้าไม่มีปลาก็ไม่มีผมมานั่งโพลต์ตอนนี้

 

คงเพราะผลกรรมนี้เองจึงทำให้ยายของผมประสบกับชะตากรรมเช่นนี้ ส่วนตัวผมนั้นตั้งแต่เด็กก็ชอบตกปลาเป็นประจำ เนื่องจากบ้านติดริมน้ำ กิจกรรมที่ทำได้ส่วนมากคือใช้เบ็ดตกปลาครับ และผลกรรมนั้นก็ได้สนองผมด้วย แต่จะใช่รึเปล่าก็ไม่ทราบ เดี๋ยวผมจะมาเล่าให้ฟังภายหลังครับ- ขอบคุณครับที่ทนอ่าน

 

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณยายด้วยค่ะ กำลังรอฟังต่อนะคะ

 

เสียใจด้วยครับ

 

ป้าเสียใจด้วยนะคะกับคุณยาย คุณก็สวดมนต์-นั่งสมาธิ-แผ่เมตตาให้คูณยายเเละปลาต่างๆซิคะ ขออโหสิกรรมซะลูก

 

ตอนเราเป็นเด็กเราก็อยู่กับยายเหมือนกันเคยตกปลาด้วยแต่ทำบาปไม่ค่อยขึ้นเลยตกไม่ค่อยได้ แต่ยายเราก็ชอบฆ่าปลาเหมือนกันบางทีซื้อปลาเป็นๆแล้วยายสั่งให้แม่ค้าทำให้ ตอนนั้นเลย ตอนเราเป็นเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องบาปกรรม เท่าไหร่เลยเฉยๆ แต่พอโตรู้มากขึ้น ก็เลยไม่กล้าฆ่าสัตว์ เวลาไปตลาดกับยายไปซื้อปลาก็สั่งแบบเดิมอีก เราเลยถามว่าทำใมไม่ซื้อปลาที่ตายแล้วล่ะ เพราะสุดท้ายมันก็ต้องตายอยู่ดี แต่ยายเค้าบอกว่ามันไม่สด ไม่อร่อย เราก็เลยไม่กินปลาที่ยายเอามาทำกับข้าววันนั้นเลย มันรู้สึกยังงัยไม่รู้ เศร้าๆ น่ะ เพราะยายเราก็อายุ 80 ปีแล้ว ทำบาปโดยการฆ่าสัตว์มาเยอะ ทุกวันนี้ก็ เจ็บป่วยบ่อยๆ แต่แกก็ยังชอบฆ่ายุง, มด อยู่เลย เราห้ามก็ดุอีก ใครพอจะมีวิธีที่จะบอกยายให้เลิกฆ่าสัตว์แบบที่ว่าพูดแล้วเค้าไม่รู้สึกว่าไปสอนหรือรู้มากกว่าเค้านะค่ะ ช่วยกรุณาบอกด้วยนะคะ เพราะไม่อยากให้ยายเค้าตกนรกน่ะค่ะ กราบขอบพระคุณอย่างสูงเลยค่ะ

 

รออ่านต่อค่ะ

 

เล่าต่อซิจ๊ะ อย่าให้ขาดตอน

 

อะไรจะแม่นอย่างนั้นหนอ มันไม่น่าจะเกี่ยวกับปลานะ

 

ไม่ทันแล้วล่ะครับ

 

พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรมาณพ บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็น
สตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด
หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต เขาตายไป จะเข้าถึงอบาย ทุคติ
วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขา ให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้า
ถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรกถ้ามาเป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมี
อายุสั้น ดูกรมาณพปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีอายุสั้นนี้ คือ เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็น
คนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต


ดูกรมาณพ ส่วนบุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม ละ
ปาณาติบาตแล้ว เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต วางอาชญา วางศาตราได้ มีความละอาย ถึง
ความเอ็นดู อนุเคราะห์ด้วยความเกื้อกูลในสรรพสัตว์และภูตอยู่ เขาตายไป จะเข้าถึงสุคติโลก
สวรรค์ เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อมสมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงสุคติ
โลกสวรรค์ ถ้ามาเป็นมนุษย์เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุยืน ดูกรมาณพ
ปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีอายุยืนนี้ คือ ละปาณาติบาตแล้ว เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต วางอาชญา
วางศาตราได้ มีความละอาย ถึงความเอ็นดู อนุเคราะห์ด้วยความเกื้อกูลในสรรพสัตว์และภูตอยู่

 

ไม่ใช่กรรมฆ่าปลาแน่นอน
ต้องเป็นกรรมที่ทำร่วมกันมาสองคนในชาติก่อน ถึงได้อุตส่าห์เหิรฟ้ามาตายด้วยกัน

 

เป็นกรรมปาณาติบาตแน่นอนครับ