ถามผู้รู้ว่าเราจะบาปไหมถ้าเอาสายอ็อกซิเยนออก

เรื่องมีอยู่ว่า มารดาของดิฉันอายุ73ปีได้เข้าโรงพยาบาลรักษาโรคอัมไซเมอร์ต่อมาเป็าเบาหวานความดัน ก็รักษาเข้าออกโรงพาบาลมาเรื่อยๆประมาณ5ปีแล้วอยู่มาวันหนึ่งท่านล้มในห้องนำ้เดินไม่ได้ อยู่มาอีกสองเดือนท่านก็เริ่มไม่พูดไม่จาแล้วท่านก็เข้าโรงพยาบาลเข้าๆออกแบบนี้ประมาณ1เดือนจนเมื่อวันที่17ที่ผ่านมาท่านเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการที่ไม่กินอะไรเลยความดันตำ่มากพอหมอมาก็ทำการรักษาหมอแจ้งว่าอาการของแม่ไม่ดีที่อยู่ได้ตอนนี้ก็เพราะยาและเครื่องช่วยหายใจแต่ก็คงไม่น่าจะถึงเช้า ดิฉันและพี่ๆทุกคนลงความเห็นว่าอยากให้แม่ไปเสียที่บ้านเลยขอหมอกลับหมอแจ้งว่าพวกญาติต้องเป็นคนเอาอ็อกซิเยนออกเอง กลับมาถึงงบ้านดิฉันเป็นคนเอาออกเองพวกลูกๆก็เตรียมพระพวงมาลัยและสวดมนต์ให้แมฟังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแม่ก็หมดลมหายใจ แบบนี้ดิฉันจะบาปไหมคะ ขอถามท่านผู้รู้ด้วยคะ

 

อาลัยแม่
 
 ขอกราบเท้าของแม่ที่แน่นิ่ง
หัวใจลูกดำดิ่งจากยอดผา
กุมมือแม่แนบไว้ในอุรา
ธารน้ำตาหลั่งรินแทบสิ้นใจ

ขอกอดแม่เอาไว้ในโอกาส
แม้ไมอาจรับรู้ลูกอยู่ใกล
ระลึกถึงคุณมารดาผู้ลาไกล
คือพระในใจลูกอยู่ทุกคราว

มือคู่นี้ที่เลี้ยงดูให้อยู่รอด
เคยสวมกอดลูกไว้เมื่อไข้หนาว
ตักนี้เคยหนุนหลับเมื่อนับดาว
ทั้งสองเท้านำลูกไปให้เป็นคน

ภาพที่แม่จะสิ้นลงอยู่ตรงหน้า
ปราถนาจะยุดรั้งยังสับสน
จะให้แม่ไปสบายหรือทุกข์ทน
เสียงทุกคนรอบข้างต่างระบาย

วันที่แม่เต็มใจให้กำเนิด
แสนประเสริฐลูกได้เกิดอย่างเฉิดฉาย
แต่วันนี้ต้องเซ็นยอมให้แม่ตาย
ลูกใจร้ายหรือเปล่ายังเฝ้าตรม

คิดถึงความตามหลังครั้งวันเก่า
เมื่อวัยเยาว์ยิ่งทำให้ใจขื่นขม
สิ่งที่แม่มอบให้ล้วนชวนชื่นชม
ลูกระทมทดแทนแม่แต่น้อยไป

แม่เคยหวีผมให้ก่อนไปส่ง
เสื้อก็รีดจีบคงให้ตรงไว้
พาไปเรียนเขียนอ่านขับขานไป
หน้าหนาวได้ใส่เสื้อหนาล้วนผ้านวม

ส่วนลูกหวีผมให้ใจจะขาด
เสื้อสะอาดซื้อใหม่ให้แม่สวม
กลัวว่าแม่จะหนาวลมห่มผ้านวม
น้ำตาท่วมท้นมาเป็นอาจิณ

แม่เหนื่อยมามากมายจนกายล้า
ลูกสัญญาไม่ทำให้ต้องถวิล
จะไม่ร้องฟูมฟายให้ได้ยิน
น้ำตารินรดมือแม่แค่เบาเบา

ถึงจะกลั้นเสียงร้องยังก้องอยู่
ด้วยรับรู้แม่จากไปใจลูกเฉา
ทุกสัมผัสจะห่างเหินเกินบรรเทา
เหลือแต่เงาในรูปถ่ายไว้ให้ดู

วันที่ลูกนอนเปลไกวในผ้าอ้อม
เสียงเพลงกล่อมที่แม่ร้องยังก้องหู
ปลาตะเพียนแขวนไว้ให้ลูกดู
ลูกหลับอยู่กลัวยุงกัดยังพัดวี

แต่คืนนี้แม่ต้องนอนในเปลไม้
เสียงสวดมนต์กล่อมใจให้แม่นี้
พร้อมพวงหรีดแขวนไว้ด้วยไมตรี
ของผู้ที่มาเคารพอย่าครบครัน

ขอพระพุทธนำท่านไปในธรรมะ
ขอพรพระส่งท่านไปถึงสวรรค์
ขอพรเทพทุกพระองค์ทรงสุบรรณ
รับแม่ฉันไว้สวมกอดตลอดไป

ครั้งที่ลูกเดินทางไกลยังไม่กลับ
แม่ไม่หลับนับเวลามาตอนไหน
เตรียมข้าวปลารออยู่แม่รู้ใจ
ลูกหลับได้แม่จึงกลับเข้าหลับนอน

แม่อย่าห่วงกังวลลูกคนนี้
ทุกวลีลูกจะจำที่พร่ำสอน
ขอให้แม่หลับตาแม้อาทร
แล้วพักผ่อนนอนเถิดหนาอย่าจาบัลย์

ครั้งนี้แม่เดินทางไกลอยากไปส่ง
ให้แม่ตรงขึ้นสู่สรวงสวรรค์
แต่ไม่นานลูกจะตามไปพบพาน
กราบแทบเท้าของท่านบนดาวดึงส์

----------------------------------------------
กราบขออโหสิกรรมทุกท่านและเจ้ากรรมนายเวร
แทนคุณแม่ของดิฉันด้วย
ด้วยรักและอาลัย 

 

ขอแสดงความเสียใจกับคุณ Patsa P ...และขอเป็นกำลังใจให้คุณเข้มแข็งต่อไป....
ขอบุญกุศลที่คุณและแม่ของคุณ ได้กระทำในชาตินี้และชาติที่ผ่านมา ได้ส่งผลให้แม่ของคุณไปสู่ภพภูมิที่ดีด้วย....ขอไว้อาลัย

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
เมื่อไม่นาน ..ดิฉันได้อ่านบทความสอบถามเรื่องนี้นี่แหละจากหลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุน(คุณ..จำไม่ได้จะนำลงบ่อยๆ)จากเวปพลังจิตฯ ท่านบอกว่าเป็นอนันตริยกรรมได้ค่ะ จำได้ว่า ถ้าส่งรพ.และให้ออกซิเจนเมื่อถึงเวลาหนึ่งที่อยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยหายใจก็อย่าได้ถอดออก ถ้าลูกหลานหรือญาติถอดออกก็เป็นการ..ท่าน (สังเกตุไหมคุณหมอจะให้เราตัดสินใจและกระทำเอง) ถ้าไม่ต้องการอยู่ในสภาวะตรงนั้นก็ไม่ต้องส่งรพ.หรือให้ออกซิเจนเสียแต่ทีแรก จากบทความนี้ดิฉันจำขึ้นใจและได้นำมาใช้กับคุณแม่เช่นกัน เมื่อครั้งคุณแม่เราได้นำท่านส่งรพ.เมื่อพบว่าท่านหายใจแรงมาก ส่งรพ.หมอและพยาบาลใส่ท่อออกซิเจนและบอกว่า..ท่านไม่ไหวแล้วถ้าหยุดหายใจจะให้ป๊ำหัวใจ(ขย่มที่หน้าอกท่าน)หรือไม่ ดิฉันตอบแทนทุกคนว่า"ไม่" ให้ท่านไปเอง..ไม่ต้องทรมานท่าน(ขึ้นไปป๊ำหรือขย่มจะทำให้ท่านเจ็บบริเวณหน้าอกหรือซี่โครงยุบหรือช้ำได้ คนที่จ้างมาดูแลท่านบอกจากประสบการณ์ที่ดูแลผู้ป่วยชรา) สุดท้ายท่านก็จากไปอย่างสงบ
กรณีของคุณPatsa P ดิฉันไม่กล้าคิดค่ะ..แต่จำได้ถึงบทความที่สัมภาษณ์หลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุนน่ะค่ะ มิได้คิดจะทำให้คุณPatsa P กังวลเพียงแต่อยากให้ผู้อื่นได้ทราบและจะได้ทำถูกเมื่อถึงคราวบ้างค่ะ ผิดถูกต้องขออภัยด้วยค่ะ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ...และขอแสดงความเห็นดังนี้...คุณมีเจตนาดีเป็นที่ตั้งคุณเตรียมพร้อมให้คุณแม่ไปสู่สุคติโดยการน้อมจิตคุณแม่ให้นึกถึงพระโดยการสวดมนต์...การเอาอ๊อกซิเย่นออกก็คงเปรียบได้กับการที่เราหยุดปั๊มหัวใจในกรณีที่เรารู้แล้วว่าคนไข้หยุดหายใจแล้วจริงๆและไม่สามารถช่วยชีวิตได้แล้ว...ที่สำคัญที่สุดก็คือเจตนานั่นแหละค่ะ

 

ร่วมใจกันฆ่า นรกสิครับ

แล้วใครเห็นด้วยก็นรกตามกันไปเช่นกัน

 

ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ. ขอบคุณทุกความเห็นคะ

 

ดิฉันจะตกนรกก็ไม่เป็นไรคะดิฉันรู้ว่าแม่ดิฉันคงจะดีใจที่ตัวเองไม่ทรมานนอนสบายๆแล้วฟังเสียงสวดมนต์กับดอกไม้หอมๆพร้อมด้วยพระนำทางไปในทางที่แม่ต้องไปและมีลูกและหลานๆครบทุกคน ดิฉันเห็นแม่ไปแบบสงบและไม่ทรมานไม่มีเครื่องใดๆมาทำให้แม่เจ็บหรือทรมานก็พอคะ ขอบคุณนะคะที่ออกความคิดเห็น

 

หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

ถ้าลูกจะทำกับพ่อบาปไหม

ผู้ถาม ลูกอยากถามหลวงพ่อเจ้าคะ คือผู้ป่วยที่อาการต้องตายแน่ มีเครื่องช่วยหายใจอยู่ แพทย์เขาสั่งให้เอาเครื่องช่วยหายใจออก เมื่อเอาออกแล้วเขาตาย จะบาปไหมคะ?
หลวงพ่อ คนจะตายจะบาปยังไง ไม่ได้ฆ่าให้ตาย นั่นเครื่องช่วยหายใจ ถึงขืนช่วยไปก็ไม่ไหวแล้วเขาก็ต้องตาย ก็ไม่มีความสำคัญ คำว่าบาปก็ไม่มี ไม่ใช่ถ้ายังช่วยอยู่มีหวังจะฟื้นเราแกล้งเอาออก ไอ้นั่นจึงจะบาป เพราะมีเจตนานะ และไอ้การที่จะบาปนี่ ต้องมีการตั้งใจกลั่นแกล้ง หรือทำให้ตาย
ผู้ถาม หลวงพ่อครับ ถ้าอย่างนี้ ถ้าเกิดเป็นลูกกระทำ ถือว่าเป็น อนันตริยกรรม ไหมครับ?
หลวงพ่อ เขาไม่บาป คุณฟังให้ดี...อย่าโง่ เรื่องไม่บาปก็ไม่เป็นอนันตริยกรรม ตัดคำว่าบาปนั้น ไม่มีเสียแล้ว เวลาฟังคำพูดต้องคิดตามเขาพูดเรื่องไหน จำหัวข้อคำพูดไว้
หลวงพ่อ เอ้า...หมวด มีอะไรคุยไหมล่ะ เดี๋ยวต้องถามตำรวจยิงผู้ร้ายตายบาปไหม...บาปไม่บาป?
ผู้ถาม บาปครับ
หลวงพ่อ ฉันถามว่าตำรวจยิงผู้ร้ายตาย ฉันไม่ได้ถามว่าตำรวจยิงผู้ร้ายเฉยๆ (หัวเราะ) สอบตกแล้ว ผู้ร้ายมันตายแล้ว ไอ้นี่งานก็งาน การปราบปรามผู้ร้าย ถ้าเป็นผู้ร้ายจริงเขาจำเป็นต้องยิง ยิงให้ตายใช่ไหม ถ้าถามว่ามีโทษไหม...ต้องตอบว่ามีโทษ ถ้าถามว่าโทษทำบาปหนักไหม...ต้องตอบว่าไม่หนักมันมีนิดเดียวเพราะกำลังบาปนี่ไม่เท่ากัน ถ้าคนที่มีคุณมาก เราฆ่า...มีโทษมาก คนที่มีคุณน้อย เราฆ่า...มีโทษน้อย ไอ้คนจัญไรประเภทนั้นมันไม่มีคุณเลย แต่ว่าดับคนประเภทนั้นไปได้คนหนึ่ง คนอีกกี่คนที่มีความสุข
ถ้าถามบาปมากไหม...คนเหมือนกันมันบาปไม่เท่ากัน หมวดนะ อย่างฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระอรหันต์ นี่ไม่ต้องห่วงหรอกลงอเวจีดิ่งเลยใช่ไหม ถ้าฆ่าคนที่มีคุณน้อยไปกว่านั้น ยังไม่ถึงขั้นอเวจี และฆ่าคนที่มีคุณน้อยกว่านั้นอีก ก็เบากว่านั้นอีก ถ้าฆ่าคนจัญไรแบบนั้น มันมีบ้างเหมือนกัน มันแค่มีบ้างนะโยมนะ
แต่ว่าทีนี้ถ้าตำรวจทำด้วยเจตนาดีคิดว่า ถ้าทำลายคนประเภทนี้เสีย คนอีกหลายแสนคนจะมีความสุข เพราะถ้าคนคนนี้อยู่คนเดียว มีความทุกข์ใช่ไหม บุญส่วนนี้เขามี บาปส่วนนั้นเขามีนิดเดียว นี่พูดกันตรงไปตรงมานะ จะคิดว่ายิงคนเหมือนกัน มีโทษเท่ากันนั้น...ไม่เท่า ก็ว่าตามธรรมนะ (ให้อ่านหัวข้อ ช่วยสงเคราะห์กระต่าย เปรียบเทียบด้วย-ผู้พิมพ์)


ที่มา: ตอบปัญหาธรรมะ โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำวัดท่าซุง
http://www.larnbuddhism.com/grammathan/toppanha.html

 

พิมก็นับถือทั้งหลวงพี่เล็กและหลวงพ่อฤาษีลิงดำค่ะ หลวงพี่เล็กก็เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษี พิมก็รับฟังคำสอนของทั้งสองท่าน พิจารณาดูแล้ว กรณีนี้ไม่บาปค่ะ เพราะท่านเจ้าของกระทู้ไม่ได้มีเจตนาฆ่ามารดาค่ะ เมื่อไม่มีเจตนาก็ไม่ผิดศีล ไม่บาปและไม่เป็นอนันตริยกรรมค่ะ

 

เห็นด้วยค่ะ การปั๊มหัวใจหรือCPR โดยทั่วไปแล้วแพทย์จะทำประมาณ30-40นาที ถ้าปั๊มไม่ขึ้นคือปั๊มแล้วไม่มีชีพจรซักที ก็จะหยุดปั๊ม ถือว่าไม่ได้เป็นการฆ่าคนค่ะ แต่เป็นการช่วยเต็มความสามารถแล้วค่ะ

 

คนที่กำลังคิดจะทำหรือมีโอกาสจะทำให้อ่านคำตอบหลวงพี่เล็ก
คนที่ทำไปแล้วให้อ่านคำตอบหลวงพ่อฤๅษี

หวังว่าคงจะเข้าใจกันนะ
บอกได้แค่นี้

 

สิ่งที่คุณทำมันผิด คือการคิดเอาเองแทนคนอื่น ถ้าคิดว่ากีแล้วทำไมต้องมาว่าบาปหรือไม่ เพราะอะไรเอ่ย................

ถ้าสิ่งคุณถามแล้วแล้วผู้อื่นตอบมาแล้วดันเกิดอาการกระทบทางใจในทางไม่ดีขอให้คุณรู้ไว่ว่าสิ่งที่คุณทำนั้นไม่ดี แต่คนส่วนใหญ่จะโง่มักจะไม่ไปชอบหน้าคนตอบและเกลียดคนตอบไปเลย

แต่ถ้ากระทบทางใจในทางที่ดีคุณจะรู้สึกดีไปด้วยครับ


ถาม : คุณแม่ของผมนอนป่วยอยู่ อยากจะทราบว่าตอนนี้จิตปัจจุบันท่าน..?
ตอบ : บอกไม่ได้..ถ้าบอกได้บอกไปนานแล้ว บอกได้อย่างเดียวว่า อย่าตัดสินใจให้หมอเอาเครื่องมือเครื่องไม้ออกเอง ถ้าตัดสินใจอย่างนั้นคุณมีสิทธิ์ทำอนันตริยกรรมโดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่รักษาก็ไม่รักษาแต่แรกเลย ถ้ารักษาไปแล้วบอกให้หมอวินิจฉัยเอาเองว่าควรทำอย่างไร หมอจะทำอะไรให้หมอตัดสินใจ ไม่ใช่เรา

ถาม : ไม่ทราบว่าแม่ไปหรือยัง ?
ตอบ : บางคนเขาก็ไปนานแล้ว แต่ร่างกายยังทำงานอยู่ บางคนจนกระทั่งหมดลมแล้วก็ยังไม่ไปอีกตั้งพักใหญ่ เพราะฉะนั้น..ถ้าเราไม่รู้จริงจะกลายเป็นอนันตริยกรรม คือ ฆ่าแม่โดยไม่รู้ตัว

ถาม : ของอย่างนี้ก็คือ เราต้องทำบุญไปเรื่อย ๆ ไม่ทราบว่าท่านโมทนาได้หรือเปล่า?
ตอบ : ทำไปเถอะ..เพราะเวลาทำบุญตัวเราเองได้อยู่แล้ว ส่วนท่านจะโมทนาได้หรือไม่ได้ค่อยว่ากันทีหลัง แต่ให้เราทำไปเรื่อย ๆ
__________________

เก็บตกบ้านอนุสาวรีย์ ต้นเดือนมีนาคม ๒๕๕๔ (เดือนสุดท้าย) - หน้า 4 - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน

 

ขออนุญาติค่ะ
สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ
ถ้าคิดว่าสิ่งที่ทำช่วยให้ท่านสบายขึ้น และคนทำก็ไม่ได้รู้สึกผิด ก็ถือว่าดี
แต่ถ้าทำแล้วคนทำรู้สึกลึกๆอยู่ในใจตลอดเวลา(ไม่แน่ใจ)ก็น่าถือว่าไม่ดี
ส่วนใครจะพูดจะบอกอย่างไร ก็อยู่ที่ใจของคนทำเองว่าจะเลือกเชื่อแบบไหน
หากจากนี้ไปมุ่งมั่นทำกรรมดี ด้วยจิตใจที่สะอาด สว่างและสงบจริงๆ
กรรมที่ทำไว้ก็(อาจ) จะตามไม่ทัน/.

 

แรงไปไหมคะ

(คห.คุณแรงไปไหมคะ ถ้าไม่เกิดขึ้นกับตัวเองบ้างคงไม่รู้สึก น่าจะมีจิตใต้สำนึกที่ดีที่จะปลอบโยน คนที่เค้าทุกข์ใจอยู่นะคะ)