อยากฝึกสมาธิแต่ตอนนี้กลัวผี

ผมมีความกังวลในการสวดมนต์บำเพ็ญภาวนาหรือนุ่งสมาธิ เพราะได้ทราบมาว่าเมื่อจิตคนเราเมื่อปฏิบัติแล้วเกิดความละเอียด จะมีสิ่งต่างมาขอรับในส่วนบุญส่วนกุศลที่เกิดขึ้น นี่เป็นสิ่งที่ผมยังไม่สามารถแก้ไขได้ เพราะยังมีคำว่า"กลัว" ในสิ่งที่เร้นลับเหล่านี้ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ขอความกรุณาผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยครับ

 

แนะนำ ทำกลางวัน หรือให้มีคนอยู่ในห้องด้วย ถ้าทำกลางคืนลองเปิดไฟ แนะนำหากกลัวมากให้หยุดไว้ก่อนเดี๋ยวจะสติแตก ขอให้ทำสำเร็จนะครับ

 

ขอบคุณมากครับ ^^

 

ให้ระลึกไว้เสมอว่า ท่านมีชีวิตอยู่อีกไม่เกิน 100 ปี ท่านก็ต้องเป็นแบบเขา
ก่อนหน้าที่ท่านจะมาเกิด ท่านก็เป็นแบบเขามาก่อน
เขาก็เป็นเพื่อนร่วมเวียนว่ายตายเกิด เป็นเพื่อนของท่านนั่นแหละ
ท่านกับเขา เหมือนกันทุกประการ ต่างกันแค่ประการเดียว
คือ ตอนนี้ท่านยังมีร่างกาย แต่เขาไม่มีร่างกายแล้ว แค่นั้นเอง

ละสักกายทิฎฐิ ทำอารมณ์จิตให้ได้แบบนี้ ปฏิบัติจะเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

 

อย่างกลัวไปเลยครับ....เรื่องสัมผัสภพภูมิอื่นได้นี่ไม่ได้ทำได้ทุกคนหลอกนะครับ....

ถ้าทำได้นี่ก็ถือว่ามีบุญสิครับ....พิสูจน์คำสอนของพระพุทธเจ้าได้ว่าตายแล้วไม่สูญ....คนอื่นนี้แม้อยากเห็นก็ไม่ได้เห็น........

 

สาธุ จะพยายามขะรับ

 

อะโห พุทโธ อะโห ธัมโม อะโห สังโฆ

 

เวลานั่งสมาธิก็หลับตาซะซิครับจะได้ไม่เห็นอะไร(deejai)(deejai)(deejai)

 

พระพุทธเจ้า สอนให้อย่ากลัวความตาย ให้มีสติ เมื่อไม่กลัวความตายก็จะไม่กลัวผีครับ ยิ่งถ้าได้เห็นได้ยินบ่อยๆ จะชินไปเอง

 

แรกๆผมก็กลัวครับ (มากๆด้วยไม่ใช่ธรรมดา) ปัจจุบันก็กลัวครับ กลัวตอนเดินทางมืดๆคนเดียว แต่เวลานั่งสมาธิ ไม่ค่อยกลัวครับ ตอนนี้ บอกได้คำเดียวว่า นั่งสมาธิแล้วเห็นสิ ยิ่งดี จะได้ให้บุญถูกคนแบบแจ็คพอตรางวัลที่1ไปเลย

ลองนั่งไปเรื่อยๆสิครับ เดี๋ยวสักพักก็เลิกกลัว แบบผมอ่ะ

ตอนนั่งแรกๆ กลัวทุกอย่างละครับ ทำสมาธิอยู่ รู้สึกวูบๆ เหมือนตกจากที่สูง ลมหายใจแผ่ว(มีช่วงที่แทบจับลมหายใจที่กระทบไม่ได้ เหมือนไม่หายใจ) ผมรีบออกจากสมาธิเลย กลัวตายง่ะ

สุดท้ายครับ ไม่เคยได้รับรู้อาการแบบวันนั้นอีกเลย ถึงมีก็อ่อนๆ ครับ ไม่วูบวาบแรงแบบวันนั้น แหม พูดแล้วเสียดายจริงๆ กำลังจะไปได้สวยอยู่แล้วเชียว อิอิ

 

เมตตา กับ ผี เยอะๆ ครับ จขกท

 

แก้ที่ต้นเหตุครับหาสาเหตุให้เจอ. ใช้อุบายอะไรก็ได้ เดี๋ยวจะค่อยๆลดน้อยลงเองครับ
ความกลัวนั้นเกิดจากจิต. หรือความคิดที่เกิดจากจิต ลองคิดดูนะคร้บ
เป็นกำลังใจให้ครับ
ปล.เรื่องการเห็นผีเป็นปฐมบทการเริ่มต้นในการสัมผัสภพภูมิที่สูงขึ้น
เรื่อยๆ ถ้าคุณไม่กลัวและมองเป็นเรื่องธรรมดาได้

 

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ ได้แนวทางมากล้น จะพยายามปฏิบัติครับ

 

น่าสงสาร ผี เป็น กลัว ผี ตาย ละจาก ร่างเน่า ๆ แล้วก็ไม่ได้ต่างกัน
อยู่ที่ว่า ก่อนตาย จะยก ระดับ ผีตัวเอง ไปอยู่ที่ ดี ได้แค่ไหนเท่านั้นเอง

 

อย่าไปกลัวครับ ช่วง 7 วันแรก คุณจะโดนจัดหนักจริง
แต่ช่วงหลังๆจะปกติ อันนี้ก็ไม่รู้กับทุกคนป่าว
แต่ของผม 7 วันแรก โดนจัดหนัก จักเต็มเลย
แบบว่า ติดต่อกันหลายวันเลย แต่คนมีญาณหลายท่าน
เค้าบอกว่า ผมมีเซ็นเลยสัมผัสเรื่องนี้บ่อย
แต้คนทั่วไปอาจไม่โดนมั่งครับ
โดนส่วนตัว ผมว่าโดนบ่อยดีนะ มันทำให้เราชินกับเรื่องพวกนี้

 

นั่งสมาธิในที่มืดแล้วจะหายกลัวครับ
เรื่องกลัวนี่พูดอยากไม่รู้จะพูดยังไงให้หายกลัว
บางคนเห็นนิตรมิตรหลอนของจิตตัวเอง คือสิ่งที่เกิดจากใจตัวเองกลัว นั่นแล่ะ มันเกิดขึ้นในนิมิตรนั่งสมาธิ กลัวกัน สรุปสิ่งน่ากลัวเกิดจากใจผู้นั่งสมาธิเองไม่ใช่สิ่งอื่นครับ แต่ผมยังหาวิธีบอกไม่ให้คนกลัวไม่ได้เลยอ่ะ ไงลองรอ ตาXมาตอบเผื่อเค้าจะรู้อะไรดีๆบ้าง

 

ผมมีความกังวลในการสวดมนต์บำเพ็ญภาวนาหรือนุ่งสมาธิ เพราะได้ทราบมาว่าเมื่อจิตคนเราเมื่อปฏิบัติแล้วเกิดความละเอียด จะมีสิ่งต่างมาขอรับในส่วนบุญส่วนกุศลที่เกิดขึ้น นี่เป็นสิ่งที่ผมยังไม่สามารถแก้ไขได้ เพราะยังมีคำว่า"กลัว" ในสิ่งที่เร้นลับเหล่านี้ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ขอความกรุณาผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยครับ

แค่"เพราะได้ทราบมาว่า..."เท่านั้น อย่ากลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดกับเรา ถ้าเรามัวแต่กังวลกลัวล่วงหน้าในสิ่งที่ยังไม่เกิดและไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นกับเราหรือไม่แต่กลัวเพราะทราบมาแล้ว การปฏิบัติจะหยุดชงักลงทันที

ทางกลับกัน ถ้าคุณ " เพราะได้ทราบมาว่าเมื่อจิตคนเราเมื่อปฏิบัติแล้วเกิดความละเอียด แล้ว เราจะเห็นเทวดา เราจะเห็นสวรรค์ จะเห็นวิมานเมฆ คุณจะทำอย่างไร ? ยังจะกังวลกลัวอยู่ไหม?

 

ใหม่ๆนั่งในห้องพระ หาพระมาแขวนไรก็ได้ที่ทำให้มั่นใจ มีกำลังใจว่าท่านจะคุ้มครอง
มีพุทธังสรณังคัจฉามิ ธัมมังสรณังคัจฉามิ สังฆังสรณัง คัจฉามิ มีสรณะ

มีศีลตายไปไม่ตกอบายแน่ เอ้า หมดกังวลความกลัวก็จะหายไป

ที่นี้ก็นั่งสมาธิรู้เฉพาะลม นั่งไปเรื่อยๆต่อเนื่องจิตมีกำลังมากขึ้น จะหายกลัวไปเองนะครับ

 

คนฉลาด จะรู้วิธี คัดเลือกประเภทผีที่เจอ

หากเราไม่ ฉลาดเลือกคบคน คนมันก็อาจจะพาเราไปทำกสิณ ตกเย็นยกเวท
ตกดึกโหลดบิทเยิ้มๆ ดึกสงัดตบตามด้วยผีผ้าห่ม

แต่หากเราฉลาดคบ อย่าว่าแต่คน ผีเราก็ต้องเลือก

อันนี้ แล้วแต่จะพิจารณานะ วิธีเลือกผี มันก็ต้องเริ่มด้วย วิธีการประกาศ
"เขตทิฏฐิ" กันก่อน

สมมตินะ สมมติ สมมติว่า เรานุ่งขาวห่มขาวบวชเนขขัมะ ประกาศก้องสามโลก
ว่า "เหวย กู นี้หนอขอถวาวตัวเป็น พุทธมามะกะ" เนี่ยะ อย่างน้อย จะเป็นการ
เลือกกลุ่มผีได้ ว่า ผีที่เจอนี่ขอให้เป็นสัมมาทิฏฐิสักหน่อยนะ รับรองว่า สามารถ
กำจัดผีได้ร้อยละ 99.99 ทันที!!

เอ่อ แต่เหลือ 0.01 นี่ อย่าคิดว่าน้อยก็แล้วกัน เพราะเจอแค่ หน่วยเดียว ก็โกยเถอะโยม

****************

หากอยากรู้ประวัติ ผีตนไหน ชื่อไหน อาศัยอยู่ถิ่นไหน เป็นใหญ่อยู่เขตแดนไหน แล้ว เลือก
เฉพาะที่เป็นเขตแดนพุทธเหมือนกัน ก็ลองหาอ่านหนังสือของคุณ อ้อง ชัชวาล ดู สามารถ
หาแซมเปิ้ลได้ในห้องกระทู้ "หลวงพ่อโต พรหมรังสี"

แล้วเชื่อไหม คุณอ้องเนี่ยะ คนที่เขาถอดจิตไปคุบกับผีได้เนี่ยะ คนที่มีสมาธิขั้นยอดเยี่ยม
เหนี่ยะ เขาเขียนเล่าบ่อยๆว่า ไอ้ตอนเวลาอยู่ในภูมิมนุษย์ปรกติ หากผีโผล่มาจะๆ เขาก็
วิ่งเหมือนกัน ไม่คุยด้วย ที่คุบด้วยได้ ตรงนั้นต้องมี กำลังสมาธิหล่อเลี้ยง

ก็คงจะประเภท เห็นหมาบ้าวิ่งมาหา ไม่วิ่งหนี รอให้มันกัด เพราะทรงอารมณ์อุเบกขา
ควายได้ จะเรียกว่ามีปัญญาก็ว่ากันไป

****************************

อีกนัยหนึ่ง คนที่กลัวผี นั่นเพราะว่า พึ่งตกนรกมาได้ไม่นานนัก พึ่งพ้นจากนรกมา
ใหม่ๆ ก็เลยทำให้เกิดสภาพธรรม กลัวผี ซึ่งตรงนี้ หากมีสัมมาทิฏฐิถูกต้อง เราจะ
ยกทันทีว่า นี่คือารมณ์ปัญญาอย่างหนึ่ง(อ่านเรื่อง เตมียใบ้ อ้างอิงตัวปัญญาญาณนี้ได้)
มันทำให้เราแสวงหาทางออก ไม่ใช่แค่หาที่พึ่ง เพราะว่า จะที่พึ่งหรือผี ล้วนแต่มองไม่
เห็นเสมอกัน !!

ดังนั้น อารมณ์กลัวผี เป็นอารมณ์ปัญญาอย่างหนึ่ง ที่จะไม่โง่ วิ่งหาที่พึ่งที่มองไม่เห็น

ปัญญาจะเป็นแบบกุ้ง หรือ คนที่ฉลาด ก็อยู่ที่ การพึ่งตนเองเป็นหลัก มีหรือไม่

ถ้าปัญญาเป็นแบบกุ้ง ก็จะ เรียกหาที่พึ่งที่มองไม่เห็น หรือ สำคัญว่าเห็นในสิ่งที่คนอื่น
มองไม่เห็น

แต่ถ้ามีปัญญาแบบคนที่มีสัมมาทิฏฐิ เขาจะปรารภตัวเดียว คือ มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็น
ที่พึ่ง มีตนเป็นผู้นำออก เพียรเผาตน ข้ามอภิชญา และ โทมนัสในกาลก่อนๆเสียได้ จึง
ชื่อว่า พึ่งตนเองได้เบ็ดเสร็จเด็ดขาด