รบกวนสอบถามอาการของผมจากการนั่งหน่อยครับ

คือผมนั่งสมาธิ พุธ โท นี่แหละครับ
พอนั่งไปสักพัก ผมก็รู้สึกสงบสบายตัว มีอาการตัวลอยๆ แล้วสักพักนึงผมก็เหมือนผมสงบมากๆหายใจรึป่าวก็ไม่รู้ เหมือนมันหลับแต่ว่าผมยังนั่งสมาธิอยู่ ผมรู้สึกว่าผมสงบมากๆไม่อยากคิดอะไรไม่อยากทำอะไร แบบนี้ เรียกว่า ณาณ รึเปล่า
ผมก็ไม่ค่อยจะได้นั่งสักเท่าไร เพราะไม่ค่อยมีเวลา แต่เมื่อก่อนนั่วบ่อยอยู่ครับ พุด โทๆ นี่แหละ ผมอยากทราบว่า ผมรู้สึกว่าผมนั่งสมาธิ แล้วมันหยุดอยู่ที่ตรงนั้น จิตเป็นสมาธิแล้ว มันไม่ไปไหนต่อ มันไม่คิดอะไร เหมือว่างหมดทุกอย่างอย่างกับว่า หลับแต่รู้สึกตัวดีทุกอย่าง แบบนี้ผมจะฝึดอย่างไรต่อไปดีครับ คือผมนั่งสมาธิเพื่อให้ มีสมาธิในการทำงาน เรียน ให้มีสติปัญญาที่ดี เพราะตั้งแต่ผมนั่งสมาธิ การเรียนผมดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ อ่านหนังสือรู้เรื่องมากแต่ก่อนที่ไม่ได้นั่ง

 

จากอาการนี่น่าจะคล้ายกับณาณมากๆ(น่าจะใช่นะครับ)
อนุโมทนาสาธุครับที่นั่งสมาธิ นั่งแบบเดิมนี่แหละครับปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเดี๋ยวสมาธิก็เข้าขั้นสูงขึ้นไปเอง
ปล.ตามที่ผมรู้มานะอย่าเชื่อ100%

 

มาถูกทางแล้ว สำหรับการปฏิบัติสมถะกรรมฐาน
ระวังติดสุข ในสมาธิแช่นิ่ง มีผลกระทบกับชีวิตประจำวันได้

ยังมีกรรมฐานอีกแนวทางหนึ่ง คือ วิปัสสนากรรมฐาน ที่ได้บุญบารมีสูงกว่านะครับ

สำหรับผู้ที่ปฏิบัติสมถกรรมฐาน แล้วพลิกเป็นวิปัสสนาได้เอง จะเป็นผู้ที่มีบุญบารมีมากๆ สะสมมาตั้งแต่ชาติก่อนๆ สำหรับผู้ที่ไม่ถึง อาจจะต้องขวนขวายเรียนวิชาครับ

 

สิ่งที่ผมจะแนะนำ และ บอกกล่าว

๑.คุณลองนั่งดูว่ายังเป็นแบบที่คุณกล่าวอยู่ทุกครั้งไหม

๒.อย่าได้สนใจในระดับขั้นครับ

๓.ควรมีความมุ่งมั่นอย่างเสมอต้น เสมอปลายครับ

สาธุครับ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกท่านครับ
ใช่เลยครับ วันนั้นผมจำได้ว่าหลังออกมาจากสมาธิแล้ว ผมไม่อยากคุยกับไคร ไม่อยากสนทนากับไคร แล้วถ้าผมมีเวลาจะลองศึกษาเพิ่มเติม ตามคำแนะนำจากท่านปุณบพิธ ดูครับ

ผมนั่งอาการเหล่านี้มันก้อเกิดขึ้นครับ ตัวลอยๆเป็นแทบทุกครับบางที่ก็ไม่เป็น บางครั้งนั่งอยู่ผมดูที่ลมหายใจ รู้สึกว่า มันไม่ได้หายใจ หรือหายใจแต่บางมากๆแทบไม่ได้หายใจ เป็นแทบทุกครั้งที่มีสมาธิ แต่บางครั้งบางวัน ก็ไม่เป็นเพราะเข้าใจว่า วันนั้นจิตใจว่าวุ่นนั่งก็จิตใจวอกแวก ผมจะพยายามฝึกต่อๆไป ครับ