ระทึก!อาฟเตอร์ช็อก"ภูเก็ต"กว่า 40 ครั้ง

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o> </o>
<o>ขอขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงค่ะ</o>
<o></o>
ภูเก็ตเป็นพื้นที่ๆมีสิ่งศักดิสิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองเยอะ เท่าที่รู้จักพอจะบอกได้ดังนี้<o></o>
รอยพระบาทซ้าย-ขวา ที่เกาะแก้วพิศดาร พระพุทธมิ่งมงคลเอกนาคคีรี พระใหญ่บนเขานาคเกิด องค์พระหลวงปู่อุปคุต ที่หลวงปู่สุภาได้เมตตาอัญเชิญตั้งไว้สี่มุมเมืองภูเก็ต หลวงพ่อแช่มวัดฉลอง (วัดมีเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ) พระทางสายจีนทุกท่าน เจ้าแม่กวนอิม องค์ปุดจ้อ ท้าวเทพกษัตรี ท้าวศรีสุนทร ท่านพญานาคราชทั้งหลาย และท่านทั้งหลายที่ยังคงอยู่ด้วยความเป็นทิพย์ซึ่งคนรุ่นนี้ไม่รู้จัก ท่านก็ยังคงเมตตาสงเคราะห์ลูกหลาน <o></o>
<o> </o>
เมื่อวันที่ 9 เม.ย. ที่ผ่านมา คณะพี่ๆน้องๆทางธรรมรวมถึงตัวก้อยก็ได้อัญเชิญสมเด็จองค์ปฐมปางทรงเครื่องจักรพรรดิ์ ซึ่งได้บอกบุญให้ทุกท่านได้เป็นเจ้าภาพจัดสร้างร่วมกัน นำไปถวายหลวงพ่อเสือ ที่วัดเกาะแก้วพิศดาร เพื่อขอพระบารมีช่วยแผ่ปกป้องคนภูเก็ต <o></o>
<o> </o>
เรื่องการอพยพคงไม่ใช่ตอนนี้ จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สภาพความเสียหายของบ้านเรือนในพื้นที่ไม่มีการยุบหรือพังลงมา มีเพียงรอยร้าว รอยแยกจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับการก่อสร้างว่าแข็งแรงแค่ไหน ชาวบ้านยังคงใช้ชีวิตและทำงานประจำวันตามปกติ แต่ก็มีการเตรียมพร้อม มีความระมัดระวังมากขึ้น แต่ความสุขมีน้อยลงเป็นธรรมดาของมนุษย์โลก เพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิด <o></o>
<o> </o>
ลักษณะพื้นที่ของหมู่บ้านบางขามจุดศูนย์กลางแผ่นดินไหวครั้งแรกตั้งบนเกาะขนาดเล็ก ซึ่งมีท้องนาล้อมรอบระยะ 400 – 500 เมตร พื้นที่ทางฝั่งทิศตะวันออกของหมู่บ้าน ถัดจากท้องนาเป็นเนินเขาของแนวภูเขาที่อยู่ส่วนหน้าของแนวภูเขาพระแทว (เป็นแหล่งต้นน้ำ น้ำตกบางแป และน้ำตกโตนไทร) เท่ากับว่า มีแนวภูเขาซ้อนกัน แนวด้านหน้าหมู่จะมีขนาดเล็กกว่าแนวภูเขาพระแทว หากมีปัญหาเรื่องน้ำคงเข้ามาไม่ถึง แต่หากปัญหาเรื่องแผ่นดินยุบ แผ่นดินแยก หรือบ้านเรือนพังเสียหายเพราะการสั่นสะเทือนต่อเนื่องเป็นเวลานานนั้นคงเป็นเรื่องที่ต้องระวังมากกว่าค่ะ บ้านพ่อแม่ก้อยห่างจากบ้านที่อยู่ในภาพประมาณ 150 เมตร <o></o>
<o> </o>
คำแนะนำวิธีการหลบภัยอย่างเป็นทางการที่ถูกต้องหากมีแผ่นดินไหวใหญ่จากหน่วยงานราชการแก่ชาวบ้านยังไม่มี มีเพียงการพูดบอกกล่าวให้ออกมาอยู่ที่นอกบ้าน ที่โล่ง หรือหลบใต้โต๊ะ (ซึ่งการหลบใต้โต๊ะเป็นวิธีที่ผิด) <o></o>
<o> </o>
การเตรียมพร้อมของครอบครัวอื่นก็ไม่ทราบว่าจะเป็นอย่างไร แต่ครอบครัวญาติพี่น้องของก้อยๆได้แนะนำตั้งแต่ปลายปี 2553 เริ่มการเตรียมข้าวของเครื่องใช้ต้นปี 2554 และทางบ้านที่พ่อแม่อยู่ก็ได้เตรียมปัจจัย 4 ให้พร้อม (ข้าวสารที่ตุนหมดไปหลายกระสอบแล้ว) จำพวกยาจัดเตรียมไว้เป็นกล่อง ตัวยาเลือกซื้อเอง ดูวันหมดอายุด้วย <o></o>
<o> </o>
ก้อยอยู่บ้านสามีที่ราไวย์ ห่างจากทะเลประมาณ 400 เมตร ระดับความสูงจากน้ำทะเลประมาณ 8 เมตร จึงต้องมีกระเป๋าเป้ยังชีพคนละใบกับลูกๆ กระเป๋าคาดเอวใส่ของจำเป็น+นกหวีด คนละใบ กระเป๋าเอกสารที่สำคัญ ขนมปังกรอบตะกร้าเล็กๆพร้อมน้ำดื่ม ไฟฉาย หากมีการเตือนก็คือหยิบของทุกอย่างขึ้นรถพร้อมเดินทางได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาในการเก็บของและไม่ต้องแย่งถนนกับคนอื่นๆ ครั้งที่ผ่านมาใช้เวลาประมาณ 10 นาที เพราะต้องตรวจเช็คของให้ครบ เป็นการซ้อมใหญ่ที่ให้ผลจริงๆ


สำหรับท่าน Nirvana รับทราบ

คนที่ทำงานเป็นพนักงานโรงแรมส่วนมากเป็นคนต่างจังหวัด คนภูเก็ตเองเทียบอัตราแล้วไม่เกินครึ่งของผู้ที่อยู่ทั้งหมดบนเกาะ และพื้นที่ๆจัดเป็นจุดเสี่ยงก็คือรอบนอกที่ติดทะเลซึ่งมีไม่กี่จุด หากจะให้คนภูเก็ตอพยพหนีไปอยู่ที่อื่นก็คงยาก หากว่าเกิดเกาะภูเก็ตจมทะเลก็ไม่ใช่ยุคนี้ แต่หากมีพื้นที่ส่วนที่เสียหายเกิดขึ้นจริงๆ เกินจากที่ท่านทั้งหลายจะสงเคราะห์ได้ ก็คงถึงวาระของส่วนนั้นจริงๆ ไม่สามารถผ่อนผันได้แล้ว เพราะทุกอย่างกรรมเป็นผู้จัดสรรตั้งแต่ต้นแล้ว คนที่อยู่ก็ต้องตั้งสติและทำใจ<o></o>
<o> </o>
จะให้อพยพหนีไปไหนล่ะ ความตายจะหนีไปอยู่ไหนก็หนีไม่พ้น เปรียบกับการมองไปในทะเล ปลายสุดของน้ำทะเลก็จรดท้องฟ้า หากมองไปในท้องทุ่งนาที่ไกลลิบสุดลูกหูลูกตาก็จรดกับท้องฟ้าเช่นกัน จะว่าไปก้อยก็อยากจะมีที่อยู่ที่ปลอดภัยอย่างหมู่บ้านศีลห้าเหมือนกันนะท่าน Nirvana แต่ไม่อยากเหนื่อย อยู่ไหนก็หนีความตายไม่พ้น ภายภาคหน้าอย่าบ่นเหนื่อยนะ เพราะสมาชิกลูกบ้านท่านรวมพลคนหลายจังหวัดมาอยู่ร่วมกัน ศีลอาจจะไม่เสมอกัน ....นั่งหันหลังติ-ชมคนอื่นมานานปีแล้วไม่เมื่อยบ้างรึ หันหน้ามาให้คนในเวปเห็นมั่งซิ จะได้รู้ว่าสามารถทนเหนื่อยได้อีกกี่ปี ฮิๆๆ จะกะระยะทิ้งห่างสักหน่อย วันหน้าหากมีโอกาส ขอไปกินข้าวหมู่บ้านศีลห้าด้วยเน้ออออ..... ท่าน และอยากให้ท่านลงมาเที่ยวภูเก็ตด้วย จะได้รู้ว่าภูมิประเทศของภูเก็ตเป็นเยี่ยงไร ก้อยเลี้ยงข้าวท่านเองนะเออ
<o> </o>
ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง <o></o>


<o></o>

 

เมื่อคืนก็ไหวเกิน 3 สั่นสะเทือนมากโข ทั้งบ้านเรือนและหัวใจ

 

กดไลค์ให้คุณสาวกพุทธะ

 

สำหรับท่าน Nirvana รับทราบ

คนที่ทำงานเป็นพนักงานโรงแรมส่วนมากเป็นคนต่างจังหวัด คนภูเก็ตเองเทียบอัตราแล้วไม่เกินครึ่งของผู้ที่อยู่ทั้งหมดบนเกาะ และพื้นที่ๆจัดเป็นจุดเสี่ยงก็คือรอบนอกที่ติดทะเลซึ่งมีไม่กี่จุด หากจะให้คนภูเก็ตอพยพหนีไปอยู่ที่อื่นก็คงยาก หากว่าเกิดเกาะภูเก็ตจมทะเลก็ไม่ใช่ยุคนี้ แต่หากมีพื้นที่ส่วนที่เสียหายเกิดขึ้นจริงๆ เกินจากที่ท่านทั้งหลายจะสงเคราะห์ได้ ก็คงถึงวาระของส่วนนั้นจริงๆ ไม่สามารถผ่อนผันได้แล้ว เพราะทุกอย่างกรรมเป็นผู้จัดสรรตั้งแต่ต้นแล้ว คนที่อยู่ก็ต้องตั้งสติและทำใจ<O></O>
<O></O>
จะให้อพยพหนีไปไหนล่ะ ความตายจะหนีไปอยู่ไหนก็หนีไม่พ้น เปรียบกับการมองไปในทะเล ปลายสุดของน้ำทะเลก็จรดท้องฟ้า หากมองไปในท้องทุ่งนาที่ไกลลิบสุดลูกหูลูกตาก็จรดกับท้องฟ้าเช่นกัน จะว่าไปก้อยก็อยากจะมีที่อยู่ที่ปลอดภัยอย่างหมู่บ้านศีลห้าเหมือนกันนะท่าน Nirvana แต่ไม่อยากเหนื่อย อยู่ไหนก็หนีความตายไม่พ้น ภายภาคหน้าอย่าบ่นเหนื่อยนะ เพราะสมาชิกลูกบ้านท่านรวมพลคนหลายจังหวัดมาอยู่ร่วมกัน ศีลอาจจะไม่เสมอกัน ....นั่งหันหลังติ-ชมคนอื่นมานานปีแล้วไม่เมื่อยบ้างรึ หันหน้ามาให้คนในเวปเห็นมั่งซิ จะได้รู้ว่าสามารถทนเหนื่อยได้อีกกี่ปี ฮิๆๆ จะกะระยะทิ้งห่างสักหน่อย วันหน้าหากมีโอกาส ขอไปกินข้าวหมู่บ้านศีลห้าด้วยเน้ออออ..... ท่าน และอยากให้ท่านลงมาเที่ยวภูเก็ตด้วย จะได้รู้ว่าภูมิประเทศของภูเก็ตเป็นเยี่ยงไร ก้อยเลี้ยงข้าวท่านเองนะเออ
<O> </O>
ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง <O></O>


***************************************************

มนุษย์เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์

กระบวนทัศน์ในความคิดก็แตกต่างกัน
ฉะนั้นผลลัพธ์สุดท้ายของชีวิต ก็ย่อมแตกต่างกัน

 

คุณก้อย (สาวกพุทธะ) วิเคราะห์ไว้น่าสนใจ

ผมขอวิเคราะห์ 3 มิติ นะครับ ทั้งวิทยาศาสตร์ อิทธิปาฏิหาริย์ (555) และแนวพุทธศาสตร์

วิทยาศาสตร์
ถ้าจะพิจารณาแล้ว ภัยพิบัติจากธรรมชาติที่จะเกิดกับเกาะภูเก็ตน่าจะมีเพียง 2 กรณี ณ ปัจจุบันนี้
1 ภัยจากสึนามิ
2 ภัยจากแผ่นดินไหว

(แต่อนาคตจะมีภัยจากพายุหรือไม่นั้น ยังไม่อาจคาดการณ์ได้)

ตอนที่เกิดสึนามิเมื่อหลายปีก่อนนั้น คนไทยแทบทั้งหมดไม่ค่อยมีองค์ความรู้กับสึนามิ ดังนั้นส่งผลให้เกิดอัตราการตายที่สูงมาก และเท่าที่รู้ ถ้าจะว่าไป ณ ตอนนั้น ส่วนมากคนที่ตายก็เป็นคนท้องถิ่นอื่น หรือนักท่องเที่ยวต่างชาติ คนภูเก็ตแท้ๆที่ตายน้อยมาก แต่พอข้ามไปเขตพังงาเป็นต้นไป คนท้องถิ่นจะตายเยอะ อาจจะเป็นเพราะว่ามีบ้านเรียบแนวชายหาดหรือเปล่าไม่ทราบ

ย้อนกลับมาปัจจุบัน คนไทยมีองค์ความรู้เรื่องสึนามิมากขึ้น มีการวางระบบเตือนภัย ซักซ้อมการหนีภัย มีการตื่นตัวมากขึ้น เพราะฉะนั้น ถ้าเกิดสึนามิถล่มเข้ามาจริงๆแล้ว ผมว่ามันก็อาจจะมีความสูญเสียแก่ชีวิตบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่มากเหมือนคราวที่แล้ว เพราะมีการเตรียมตัวตั้งรับนั่นเอง ส่วนเรื่องทรัพย์สินเสียหายนั้น เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะจะให้ยกทั้งโรงแรมหนี ก็ทำไม่ได้อยู่แล้ว เป็นเรื่องที่จะต้องทำใจ

มาเรื่องที่สองก็คือ เรื่องภัยจากแผ่นดินไหว นักวิชาการออกมาระบุชี้ชัดว่า ภูเก็ตโชคดีอยู่อย่างก็คือ มีพื้นแผ่นดินที่เป็นชั้นของหินแกรนิตซึ่งมีความแข็ง เวลาเกิดแผ่นดินไหวบนบก แรงของพลังงานจะเคลื่อนที่เร็วกว่าพื้นที่เป็นดินอ่อน ความเสียหายก็มีน้อยกว่าพื้นที่เป็นดินอ่อน (พอนักวิชาการพูดถึงพื้นที่เป็นดินอ่อน เราๆท่านๆ คงนึกถึงจังหวัดหนึ่งขึ้นมาใช่มั้ยครับ นี่แหละเสียวกว่ากันเยอะ)

อิทธิปาฏิหาริย์
เอาละทีนี้มาถึงแนวอิทธิปาฏิหาริย์บ้าง เมื่อหลายปีก่อนที่ผมเริ่มต้นเดินทางไปกราบพระสุปฏิปันโน ผมได้เคยมีโอกาสไปพระสุปฏิปันโนรูปหนึ่ง ท่านก็อยู่ในสายหลวงปู่เทพโลกอุดร ตอนนั้นท่านอยู่ในป่ายูคาลิปตัส ปัจจุบันท่านไม่อยู่ ณ สถานที่นั้นแล้ว ท่านก็เล่าเรื่องภัยพิบัติหลายอย่าง รวมถึงระบบการปกครองของไทย เล่าถึงพระแก้วมรกตด้วย มีอยู่ตอนหนึ่งท่านกล่าวถึงเกาะภูเก็ตว่า เกาะภูเก็ตเป็นเกาะแก้วพิสดาร เค้าก็มีของดีของเค้าเหมือนกัน


พุทธศาสตร์
มนุษย์ล้วนมีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์จริงๆ ธรรมชาติของมนุษย์ย่อมรักตัวกลัวตาย แต่การตายนั้น เราจะตายอย่างไร เราจะตายอย่างมีสติ และเราจะทำความดีก่อนตายหรือไม่ เป็นสิ่งที่น่าคิด และเมื่อกรรมจัดสรร ถึงแม้เราจะเตรียมตัวหลบภัยอย่างไรก็ตาม กรรมนั้นก็อาจขัดขวางไม่ให้เราไปถึงที่หมายได้ กรรมนั้นก็สามารถดลบันดาลให้เราออกจากที่หลบภัยแล้วมาพบมาเจอกับภัยได้อย่างไม่ยากเย็นนัก เป็นสิ่งที่ไม่มีใครบอกได้ว่าเราจะปลอดภัย 100% ถ้าภัยพิบัติขนาดใหญ่เกิดขึ้นจริงๆ ทุกสิ่งล้วนเป็นไปได้

ที่จังหวัดภูเก็ตมีประเพณีที่ดีงามอย่างหนึ่ง ก็คือ การกินเจ ซึ่งภายในช่วง 9 วันนั้นมีชีวิตสัตว์น้อยใหญ่เป็นอันมากที่ถูกไถ่ถอน นั่นแหละเป็นกุศลผลบุญของช่าวภูเก็ตที่ร่วมในพิธีกินเจโดยแท้

สุดท้ายอะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด ความตายมันอาจไม่น่ากลัวเท่ากับว่า.....ตายแล้วไปไหน

หมั่นเจริญสติ หมั่นสร้างกุศลผลบุญกันไว้นะ ท่านทั้งหลาย

 

พี่เนอวาดา ของแท้ ต้อง "หันหลังคุย" เท่านั้นค่ะ ถ้าหันหน้าคุยเป็นตัวปลอมค่ะ อิอิ ;20