ทำไงให้อยุ่ในอารมณ์เดียวได้

อยากอยู่ในอารมณ์ เดียวมากๆๆเลยคับ

รำคาญ สิ่งกระทบภายนอกมาก

ขอบคุนคับ

 

ทำสมถะกรรมฐานสิครับ....

 

เริ่มด้วยความอยาก ก็ไม่สามารถเป็นอารมณ์เดียวได้แล้วครับ

ต้องวางอารมณ์ทุกอย่างลงก่อนครับ ไม่สนใจสิ่งอื่นที่นอกเหนือไปจากการภาวนาครับ

สิ่งภายนอกที่เข้ามากระทบ จะมีผลที่ดี ต่อเมื่อจิตเป็นสมาธิมั่นคงแล้วครับ

เพราะมนุษย์เราไม่สามารถจะหนีการกระทบภายนอกไปได้ครับ

เพราะเราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกครับ และ นี่คือความเป็นจริงครับ

อารมณ์เดียวเป็นพื้นฐาน ให้จิตใจมั่นคง ไม่สั่นไหวไปกับสิ่งที่เข้ามากระทบครับ

สาธุครับ

 

เปิดเครื่องรับสัญญานทั้งหมดครับ.ตา หู จมูก ปาก ลิ้น กาย ใจ และจิต.รับช่องทางไหนก็ตามรีบดับให้หมดอย่าเผลอไปคิดร่วมให้เค้ามีกำลัง....ไม่ต้องคิดอะไรทั้งอดีต อนาคต ดี ไม่ดี ไม่ต้องคิด.กุศลหรืออกุศลไม่ต้องคิด...เพื่อรักษาความว่างเป็นอารมย์..ถ้าต้องการอยู่อารมย์เดียวนะครับ..
อนุโมทนาสาธุครับ..

 

ไปดู เกิด แก่ เจ็บ ตาย..ที่โรงพยาบาลครับ แล้วทรงอารมณ์ให้ได้นานๆๆ..ครับ จิตจะสลดเหลืออารมณ์เดียวจริงๆครับ:'(

 

ก็ทำ ฌาณ ให้เกิด แล้วก็ทรง อารมณ์ ฌาณให้ได้ตลอดแม้ไม่ได้นั่งหลับตาสิ ยากตรงไหน

 

ยากตรงทำฌาณนี่แหละครับ หากทำได้ง่ายคงทำได้กันหมดแล้วครับ

สาธุครับ

 

น่าจะเป็นของเก่า ของแต่ละคน ลองฝึกดูก็ได้ครับ ลองฝึกกสินและทรง
ภาพกสินนั้น เอาไว้ตลอดดู ก็ได้นะครับ ไม่ยากเลย

 

แค่นั้นมันน้อยไม่ครับซึ้งยาก ถ้ามีเพื่อนเป็นนักศึกษาแพทย์ลองติดต่อขอเขาเข้าไปดูการผ่าครูใหญ่ครับ....หรือไม่ก็การจัดนิทรรศการ ของคณะแพทย์เขา จะมีการจัดแสดงครูใหญ่ของจริง จับต้องได้ด้วยมือของเราเลยครับ....ผมว่าอย่างนั้นแน่นกว่าเยอะ......

ไปดูที่โรงพยาบาลเฉยๆนี่บ้างครั้งถ้าใจเรากิเลสยังฟูอยู่อย่างไรก็หาของสวยของงามดูได้.....

 

ส่วนตัวผมก็ว่าไม่ยากนะ....รุ่นพี่ผมทำกันได้ทุกคน...รุ่นน้องผมบางคนสำเร็จถึงสมาบัติ ๘ ...ก็ไม่เห็นเขาว่ากันว่ายาก.....

ผมถามแต่ละคนบอก ง่าย กันทั้งนั้น............

ที่ว่ามันยากก็หาคนที่ได้จริงสอบอารมณ์ให้โดยไม่ผิดพลาดนี่หาได้น้อย ถ้าบอกมั่วหรืออนุมานสถาวะอารมณ์ตามตำรา อันนี้ไม่ได้หลอกครับ เพราะคนบอกเขาไม่แจ้ง ความสงสัยยังมี ถ้าหาอาจารย์ได้ ท่านทำได้จริง เรามีความเพียร แปล๊บเดียวเท่านั้นหละ....

 

เมื่่อเข้าถึง สภาวะ กายส่วนกาย จิตส่วนจิต แล้วเราก็จะเข้าใจได้ว่า
จิตที่สรงตัวอยู่ใน ฌาณได้ตลอดเวลา และการกระทำต่างๆ ของร่างกายนั้น
เป็นเพียงแค่ กิริยาเท่านั้น ลองทำดูให้ได้ก่อนก็ แล้วกัน

 

เรื่อง สมาธิ ถ้าทำเป็นวสีนี่ จะดึงอารมณ์ง่ายมาก อาจารย์ผม ฆารวาทนะ ท่านบอก หายใจเข้า ออก สี่ครั้งนี่ถึงฌาณ 4 เลย แล้วยิ่งถ้า อริยภูมินี่ ลัดนิ้วมือ นี่ อย่างหลวงปู่ฝั้น ท่านตกหน้าผา สูงพอควรนะ หัวไปกระแทกหิน ท่านลุกขึ้นเดินได้ปกตินะ นั่น ชั่ววินาทีนะนั่น ระดับพระอรหันต์ .

 

หลวงปู่ฝั่น ท่านเป็นพระอภิญญานิครับ....

 

คุณภานุเดช ก็ใช่ย่อยนะ .

 

ใช่ย่อยสิคุณ กิเลสเต็มตัวเลย.....

 

ผู้ที่ได้แล้วย่อมไม่ยาก แต่ผู้ที่ยังไม่ได้นี่สิครับที่ยาก

สิ่งใดหากเป็นแล้วย่อมง่ายดาย แต่หากยังไม่เป็น ไม่ได้ ย่อมยากอยู่เป็นธรรมดาครับ

ผมก็รู้ว่าไม่ได้ยาก แต่ต้องมองผู้ที่ยังไม่ได้ด้วยครับ ว่าเขาจะรู้สึกยากไหมน่ะครับ

สาธุครับ

 

ถูกแล้วครับ ดังนั้นจึง เป็นการวัด กำลังใจ และ อิทธิบาท4 ของตนไปด้วย
เปรียบเทียบ กับผู้ที่ รู้วิชาการ แต่ยังไม่กระทำ แต่ บ่นว่า ยากๆ ทำไม่ได้ดังนั้น
ความรู้ทั้งหลาย ก็ไร้ประโยชน์ เนื่องด้วย นิพพาน นั้นอยุ่ทุกที่ เพียงแต่เห็น
ด้วยปัญญา ไม่ใช่เห็นด้วยสัญญา นั่นแหละครับ พุทธองค์ท่านจึงไม่บังคับ
ผู้ใดให้ กระทำตาม และไม่ได้เป็นทุกข์ กับผู้ที่รับฟังแล้วแต่ ไม่ได้กระทำ
หรือ ทำไม่ได้นั่นเองครับ

 

อ่าวคุณปกติ ถ้าเราบอกง่าย ใจมันว่าง่าย มันก็ง่ายนั่นหละ....เราต้องบอกว่าง่าย ได้มาง่ายๆ สบายๆ....ทำอะไรได้ง่ายๆ สบายๆ.....อย่างนี้....คนอื่นเขามีหนึ่งหัวสองมือนิหนะ....เขาทำได้เราทำได้สิ.....

อันนี้เราบอกตัวเอง ยาก อะไรก็ยาก ได้มายากๆ บอกต่อคนอื่นว่ายาก โคตรยาก....ถามว่ามันจะเอากำลังใจที่ใหนมาปฏิบัติหละ.....

อะไรก็ตามไม่ยากสำหรับผู้มีความเพียรหลอกครับ....

 

คนที่ฝึกขี่จักรยาน แรกเริ่มก็ยากเป็นปกติ พอขี่เป็นแล้วก็ว่าง่ายๆ

คนที่ว่ายน้ำ แรกเริ่มก็ยากเป็นปกติ พอว่านเป็นแล้วก็ว่าง่ายๆ

การปฎิบัติธรรมภาวนา นั้นก็ไม่ต่างกัน แรกเริ่มก็ยากเป็นปกติ แต่พอเป็นแล้วก็ว่าง่ายๆ

ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่เป็นแล้วย่อมคุยเรื่องจิตเป็นธรรมดา เมื่อมีผู้ที่ได้ฌาณแล้ว

ก็คุยกันเรื่องจิตดีไหมครับ ผมชื่นชอบที่จะพูดคุยเรื่องจิตครับ

สาธุครับ

 

....................เจริญสติ ให้รู้อารมณ์ ปัจจุบันสิครับ กายใจ ที่ปัจจุบัน ถ้าคิดถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว หรือยังมาไม่ถึงก็ ให้รู้ว่ากำลังคิด....แค่นี้ก็มีผู้รู้ กับสิ่งที่ถูกรู้ เท่านั้น