เจอสิ่งศักดสิทธิ ที่วัด พระธาตุวาโย

วันนี้มีประสบการ์ณอีก 1 เรื่องมาเล่าครับ พึ่งเกิดขึ้นประมาณ2 ปีที่ผ่านมา
สมัยก่อนผมบวชตอนอายุ20 ได้มีโอกาศรู้จักหลวงพี่ 1 องค์ ท่านเป็นลูกศิษย์สาย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ และหลวงปู่วงศ์ วัดพระบาทห้วยต้ม เกิดความเคารพและติดตามหลวงพี่ตั้งแต่นั้นมา (ถึงผมจะสึกมาแล้ว แต่เวลาหลวงพี่มงคลจะไปงานบุญหรือไปที่ไหนผมจะคอยเปนลูกศิษย์และเรื่อยมา โดยหลวงพี่ได้ไปวัดหนึ่งเป็นประจำ ชื่อวัดพระธาตุวาโย โดยผมได้ฟังจากหลวงพี่เล่าว่า วัดแห่งนี้มีประวัติมานานมาก เป็นเมืองชื่อวาโยนคร ซึ้งล่มสลายอยู่ใต้ดิน และมีเจดีย์พระธาตุอยู่ใต้ดินด้วย และได้ฟังเรื่องสิ่งต่างๆ เกี่ยวกับพญานาค หรือเรื่องราวที่หลวงพี่เล่าให้ฟัง ผมก็ได้ติดตามหลวงพี่มงคลไปช่วยงานเกือบทุกปี งานไหว้ครู พ่อแสนคำฟ้า
จนล่าสุดนี้ได้ไปอีกเช่นเคย หลวงพี่มงคลก็ได้ชวนผมขึ้นไปสวดมนต์ และนอนบนเจดีย์พระธาตุวาโย มีพระลูกวัด 1 องค์ หลวงพี่มงคล 1 องค์ และผม 1คน
โดยพอเข้าไปก็ปิดประตูทุกบานแล้วได้พากันขึ้นชั้น 3 เพื่อไปสวดมนต์ นั่งสมาธิ ในขณะที่นั่งสมาธินั้น ด้วยความที่ไปหลายรอบได้ฟังเรื่องต่างๆจากหลวงพี่มงคลมาก็เยอะ เกี่ยวกับวัดพระธาตุวาโย เลยมีความคิดขึ้นมาขณะนั่งสมาธิ(ชั่วแว๊บนึงครับ) ถ้าเรามีบุญจริงขอให้ได้เห็นอะไรดีๆบ้าง นั่งไปก็นานแล้วจนเริ่มง่วง ก็เลย ล้มตัวลงนอนโดยไม่คิดอะไร ช่วงที่ผมกำลังหลับนั้น ก็เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น เหมือนฝันว่ามีคนบอกว่าให้ตั้งจิตให้ดีๆแล้วจะได้เห็นของดี ผมก็นึกว่าตัวเองฝันเรื่อยเปื่อย เลยไม่สนใจ ซักพักรู้สึกว่ามีคนมาดึงตัวผมแรงมาก ตัวเอียงเป้นตัว L เลยครับตกจากเสื้อ ผมก็ตกใจนึกว่าหลวงพี่มงคลเรียกใจแรกก็ตำหนิว่าทำไมต้องเรียกแรงขนาดนี้ พอนึกได้อีกที เจดีย์เป็นทรงกลม เรานอนเรียงกันเป้นครึ่งวงกลมโดยมีเสาขั้นกลาง และผมก็นอนขวาสุด (แต่โดนดึงจากด้านขวา และแรงดึงนั้นก็ยังไม่ปล่อย ผมเริ่มมั่นใจว่าไม่ใช่คณะเราแน่นอน ผมก็นอนอยู่ พนมมือทั้งที่หลับตาแล้วก็สวดนะโม 3 จบ แล้วนึกในใจว่า ผมเชื่อแล้วครับว่าท่านมีจริง แต่ผมง่วงจากการเดินทางมากๆ คงตื่นไม่ไหว ยังไงขอพักผ่อนเพื่อเช้าจะได้ตื่นมาช่วยงานทางวัดได้เต็มกำลัง
ซักพักตัวผมก็เด้งกลับเหมือนมีคนปล่อย แล้วผมก็แอบเหลือบตาไปทางซ้ายเพื่อดูให้แน่ใจ สรุป หลวงพี่และพระลูกวัด ยังหลับสนิทครับ .......ชัดเจนเลย ในเจดีย์มีแคคณะเราแน่นอน เพราะผมปิดประตูเองกับมือ ครับ
ยังไงก็ถือว่าโชคดี ขนาดเราขี้เกียจขนาดนี้ท่านยังมาบอกให้รู้ตัว เสียดายครับ อยากจะตื่นมาตั้งจิตดีๆ (แต่ขี้กลัว 555+) เรื่อที่เขียนเป็นเรื่องจริงทุกประการครับ ภีมวัชช์ นุชพุ่ม (ผมไม่ได้เก่งเรื่องสามธิแต่อย่างใดนะครับที่ได้พบเจอมาต่างๆ อาจจะเป็นเพราะโชคดีมากกว่า)สำหรับเรื่องทำความดีนั้นพึ่งเหมือนเด็กหัดคลานมากกว่า ฝากตัวกับพี่ๆ ทุกท่านครับ

 

วันนี้ 14/4/55 เพิ่งจะมาวัดพระธาตุวาโยครั้งแรก รู้สึกได้ถึงพลังบางอย่าง ค่ะ