อยากทราบว่ามีใครในเวปนี้เคยทุกข์หนักแบบแทบจะฆ่าตัวตายบ้างคะ

อยากทราบว่ามีวิธีอย่างไรในการแก้ปัญหาเวลาทุกหนักมาก ?

 

สวดมนต์ มีสติอยู่กับปัจจุบัน พยายามหาความสุขใสตัว ยึดติด มาก ถือมากก็ทุกข์ chearrchearrchearr

 

ไม่เคยครับ มีแต่คิดฆ่าคนอื่น(ชั่วนะเนี้ย 555)

หากเจอความทุกข์มาก ก็คงต้องค่อยๆ ตั้งสติ ลองมองหาทางแก้ปัญหาด้วยปัญญาตนเองดูก่อน ถ้าดูแล้วแก้ไม่ได้ก็จะไปหากัลยาณมิตรที่รู้จักเพื่อขอคำแนะนำ ถ้าไม่ได้อีกก็คงต้องท่อง ขันติๆๆๆ ล่ะครับ

-------------------------------------
โทษของการฆ่าตัวตายและทุกข์ในนรก

การฆ่าตัวตายเป็นกรรมชั่วอย่างหนึ่งเมื่อทำแล้วก็ทำให้จิตเศร้าหมอง และเมื่อจิตเศร้าหมองในขณะตาย ก็ย่อมเข้าถึงภพที่เลวมี นรก เป็นต้น

พระพุทธเจ้าได้ตรัสบอกพระสาวกไว้ว่า ทุกข์ในนรกเป็นทุกข์ที่สาหัสมากไว้ดังนี้

...ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพาลนั้นนั่นแลประพฤติทุจริต ทางกาย
ทางวาจา ทางใจแล้ว เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลเมื่อจะกล่าวถึงอบาย ซึ่งเขาพูดหมายถึงนรกนั่นแลโดย
ชอบ พึงกล่าวได้ว่าเป็นสถานที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าใคร่ ไม่น่าพอใจส่วนเดียว...

ภิกษุรูปหนึ่งจึงทูลขอให้พุทธองค์ทรงอุปมา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนพวกราชบุรุษจับโจรผู้ประพฤติผิดมาแสดงแด่พระราชาว่า ขอเดชะผู้นี้เป็นโจรประพฤติผิดต่อพระองค์ ขอพระองค์โปรดลงอาชญาที่ทรงพระราชประสงค์แก่มันเถิด พระราชาทรงสั่งการนั้นอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ ไปเถิด พวกท่านจงเอาหอกร้อยเล่มแทงบุรุษนี้ในเวลาเช้า
พวกราชบุรุษจึงเอาหอกร้อยเล่มแทงบุรุษนั้นในเวลาเช้า
ครั้นเวลากลางวัน พระราชาตรัสถามอย่างนี้ว่า พ่อมหาจำเริญ
บุรุษนั้นเป็นอย่างไร พวกราชบุรุษกราบทูลว่า ขอเดชะ ยังเป็นอยู่อย่างเดิม
พระเจ้าข้า พระราชาทรงสั่งการนั้นอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ ไปเถิด พวกท่านจง
เอาหอกร้อยเล่มแทงมันในเวลากลางวัน พวกราชบุรุษจึงเอาหอกร้อยเล่มแทงบุรุษ
นั้นในเวลากลางวัน ครั้นเวลาเย็น พระราชาตรัสถามอย่างนี้ว่า พ่อมหาจำเริญ
บุรุษนั้นเป็นอย่างไร พวกราชบุรุษกราบทูลว่า ขอเดชะ ยังเป็นอยู่อย่างเดิม
พระเจ้าข้า พระราชาทรงสั่งการนั้นอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ ไปเถิด พวกท่านจง
เอาหอกร้อยเล่มแทงมันในเวลาเย็น พวกราชบุรุษจึงเอาหอกร้อยเล่มแทงบุรุษนั้น
ในเวลาเย็น

ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุรุษนั้น
ถูกแทงด้วยหอกสามร้อยเล่ม พึงเสวยทุกข์โทมนัสเหตุที่ถูกแทงนั้นบ้างหรือไหม?

ภิกษุเหล่านั้นกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุรุษนั้นถูกแทงด้วย
หอกแม้เล่มเดียว ก็เสวยทุกข์โทมนัสเหตุที่ถูกแทงนั้นได้ ป่วยการกล่าวถึงหอก
ตั้งสามร้อยเล่ม

ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงหยิบแผ่นหินย่อมๆ ขนาดเท่า
ฝ่ามือ แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจะสำคัญความ
ข้อนั้นเป็นไฉน แผ่นหินย่อมๆ ขนาดเท่าฝ่ามือที่เราถือนี้กับภูเขาหลวงหิมพานต์
อย่างไหนหนอแลใหญ่กว่ากัน

ภิกษุ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ แผ่นหินย่อมๆ ขนาดเท่าฝ่ามือที่ทรงถือนี้
มีประมาณน้อยนัก เปรียบเทียบภูเขาหลวงหิมพานต์แล้ว ย่อมไม่ถึงแม้ความนับ
ย่อมไม่ถึงแม้ส่วนแห่งเสี้ยว ย่อมไม่ถึงแม้การเทียบกันได้

พุทธะ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล ทุกข์โทมนัสที่บุรุษถูกแทง
ด้วยหอกสามร้อยเล่มเป็นเหตุ กำลังเสวยอยู่นั้น เปรียบเทียบทุกข์ของนรกยังไม่
ถึงแม้ความนับ ยังไม่ถึงแม้ส่วนแห่งเสี้ยว ยังไม่ถึงแม้การเทียบกันได้

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ไม่เคยมีความทุกข์หนักขนาดนั้นค่ะ
ความทุกขถ้าเรารู้ทัน บางทีความทุกข์ก็หมดไป
หากไม่หมด ก็เวทนาน้อยลง

 

คนที่รู้สึกว่าตัวเองทุกข์หนักจนอยากฆ่าตัวตาย เพราะมองไม่เห็นทางออกแห่งปัญหา ที่มองไม่เห็นเพราะไม่มีสติพิจารณา มัวแต่พลุ่งพล่านไปกับความกลัว ฟุ้งซ่านกับสิ่งที่ยังไม่เกิด แต่หากตั้งสติได้ ทบทวนได้ทันก็จะมองเห็นทางออกของปัญหาต่างๆ เหล่านั้น ซึ่งมีอยู่หลายทางเลือก

 

ให้ใช้ธรรมโอสถในการเยียวยา ธรรมโอสถก็รวมหมดไม่ว่าจะเป็นการปล่อยวาง ขันติ มีสติ ให้คิดเสียว่า...............

แล้วสิ่งนั้นจะผ่านพ้นไป

 

ทุกคนแหละครับ เขาเคยมีการศึกษาชาวต่างชาติ ทุกคนเคยคิดฆ่าตัวตายอย่าง
น้อย 4 ครั้ง มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยที่แม้แต่คนที่มีทุกอย่างยังเคยคิดที่จะ
ฆ่าตัวตาย เพราะทุกคนก็มีช่วงเวลาที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูไม่ได้ดังใจไปหมด หน
ทางให้ก้าวเดินดูมืดมน มันจึงมีความคิดที่จะหนี ถ้าหยุดตรงนี้่ได้เปลี่ยนความคิด
ใหม่ในทันทีก็จะแก้ไขได้ การแก้ที่ง่ายที่สุดก็คือการเปลี่ยนความคิดใหม่ในทันที
ที่เรามีความคิดลบ คือมองในแง่บวกเข้าไป อย่าจมไปกับความคิดลบๆ จนเกิด
เป็นการกระทำสิ้นคิดขึ้นมา

 

เคย แวบๆ แต่มาคิดได้ถ้าฆ่าตัวตายปัญหาก็ไม่จบ
ต้องมาใช้หนี้กรรมตรงนี้ต่อ ตอนนี้ก็ถือว่าทนจนกว่า
จะจบเกม ชีวิตดิฉันไม่มีวันดีขึ้นได้หรอก จนกว่า
จะตาย แต่คิดในแง่ดีว่าเจอทุกข์มากจิตจะได้เกาะพระ
ฝึกซ้อมไว้ตอนใกล้ตาย หวังว่าของเก่าคงมารวมกัน

 

................อย่าคิดอย่างนั้นครับ...มีสติดูสิครับ ในวันนึง เศร้าบ้าง หัวเราะบ้าง นิ่งบ้าง สุขบ้าง ชั่วโมงนึงยังเปลี่ยนได้ขนาดนี้..มันไม่แน่นอนเลย...

 

ทุกข์ ทุกคนก้อมีกันทั้งนั้นแต่จะเจอในรูปแบบไหนเท่านั้นเอง

เมื่อเผชิญกับทุกข์ ขอให้ตั้งสติ โดยใช้ธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว
พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส เอาความทุกข์มาพิจารณา
ยืนหยัดเรียนรู้ทุกข์นั้น ๆ มองให้ออกว่าทุกข์มีเหตุจากอะไร
เมื่อเจอเหตุแห่งทุกข์ เราก้อหาแนวปฏิบัติที่นำไปสู่หรือนำไปถึงความดับทุกข์ .... โอเคป่ะ

 

ถ้าคุณเจอทุกข์ แสดงว่า เจ้ากรรมนายเวรตามทันค่ะ 55+ดังนั้นการจะเอาชนะเจ้ากรรมนายเวร ต้องเอาชนะความรู้สึกให้ได้... เพราะความรู้สึกลบทั้งหลายผุดขึ้นมาก็เพราะมีกรรมเก่าทางลบ ที่เคยทำไว้ฝังอยู่ในจิต.. ไม่ว่าจะเป็นกายกรรม มโนกรรม หรือวจีกรรมค่ะ.

ความรู้สึกคือ จุดมุ่งหมายของเจ้ากรรมนายเวร.. เมื่อใดที่สามารถกระตุ้นความรู้สึกให้เป็นไปตามที่ต้องการได้.. การให้ผลของกรรมก็จะประสบความสำเร็จ.. เพราะฉะนั้นคุณต้องเอาชนะความรู้สึกให้ได้ และเครื่องมือที่ช่วยได้ก็คือ..
"สติสัมปชัญญะ" นั่นเอง

(ไม่ง่ายที่จะทำ แต่ถ้ารู้ทัน ก็ไม่ยากค่ะ)

 

ตัวรีนาฯเองจะไม่คิดฆ่าตัวตายด้วยปัญหาของตัวเองแน่นอนคะ.... เพราะถ้าเป็นปัญหาของเรา เป็นผู้สร้าง เราย่อมต้องแก้ได้ด้วยตัวเอง แต่นี้เป็นปัญหาของคนที่เรารักมากนะคะ เห็นเขาเจ็บเราช่วยอะไรไม่ได้มันยิ่งทรมานใจมากกว่าสิ่งใด :'(

 

ในเวลาที่เราเจอรื่องที่มันไม่ได้ดั่งใจเรา และไม่รู้ว่าจะมีวิธีไหนแก้ได้ โดยอาจจมีหลายเรื่องรุมเร้า
และข้อสุดท้ายที่สำคัญคือ อยากจะหนีออกจากจุดนั้นให้เร็วที่สุด

เพราะฉะนั้น แก้ได้ที่ใจเราเอง ปล่อยวาง ผิดก็แค่ผิด ไม่ได้ก็ช่างมัน แต่มันอาจต้องเป็นหลังจากผ่านจุดวิกฤตมาแล้ว
โดยช่วงนั้น ให้เริ่มที่นึกถึงคนที่เราเคารพหรือรักมาก (หลายๆ คน) เค้าจะเสียใจมากแค่ไหนที่เราตัดสินใจอย่างนั้น
สุดท้ายเราต้องรู้ก่อนว่า ฆ่าตัวตายมันจะเกิดอะไรบ้าง มันเสียอะไรบ้าง

คนฆ่าตัวตายมักเป็นพวกคิดมากๆ กังวลไปหมด เก็บกด
ต้องพยายามให้เค้าออกไปเจอโลกกว้างครับ มีคนสนทนาด้วย แต่คนๆ นั้นต้องเป็นคนที่เข้าใจโลกด้วย แบบสบายๆ ไม่ใช่แบบอะไรๆ ก็ไม่ดี โทษนั่น โทษนี่ อันนี้ อย่าให้ได้พบเลย

ทุกอย่าง มันผ่านเวลาไปได้เสมอ แม้เมื่อผ่านไปแล้วมันจะไม่ได้ดีดังใจ แต่มันก็ผ่านไปแล้ว แก้ไขไม่ได้แล้ว
มีเรื่องอีกมากมายเลยทีเดียว ที่มันก็อาจจะเป็นอย่างนี้ ยอมรับว่ามันเป็นไป ชีวิตมันต้องเดินไป เป็นไป

 

เคยคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะตายๆ เสียที เวลาที่รู้สึกเบื่อๆ แต่ไม่ถึงกับคิดว่าจะฆ่าตัวตาย เพราะมันยุ่งยากมาก และไม่รู้ว่าจะเลือกวิธีไหน แล้วถ้าช่วงที่กำลังจะตายเกิดเปลี่ยใจไม่อยากตาย แต่สายไปเสียแล้ว ก็ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่
ทางที่ดีก็เลยหาวิธีคิดที่มันมีประโยชน์ เช่น ถ้าตายไปมันก็ไม่เหลืออะไรเลย เกิดมาก็ไม่มีอะไร ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ ไม่อยากคิดอะไรที่ขาดทุน คิดแล้วเป็นโทษ
ก็พยายามคิดดี ทำดี พูดดี มีเมตตา ทำเพื่อคนอื่นให้มากๆก่อน ก็เหมือนทำเพื่อตัวเอง มันจะสะท้อนกลับมาอย่างน่าอัศจรรย์

 

เเค่คิดว่าเป็นเป็นความทุกข์เเค่ชั่วคราวครับ มีเข้ามาเดียวมันก็จากเราไป ถึงมันจะทุกข์จะลำบากมากเเค่ไหนมันได้ไม่ได้อยู่จากปัญหา เเต่มันอยู่ที่ใจคุณไปยืดเกาะกับปัญหา เพราะผมเป็นคนคิดมาก เลยทราบครับ ถ้าเราปล่อยวางนะครับ เเล้วเรามองหาต้นสายปลายเหตุของปัญหา(ถ้าคิดไม่ออกให้พักปัญหาไว้ก่อน เเล้วค่อยคิดตอนสมองว่างๆ) เลิกเครียดครับเเล้วจะหาวิธีเเก้ปัญหาเจอ

 

สำหรับผม ผมจะปฏิบัติตามที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ นั่นคือมีสติกับการแก้ปัญหาที่กำลังเผชิญแล้วเราจะแก้ได้อะครับประมาณนี้นะ อนุโมทนากับความคิดเห็นของทุกท่าน สาธุ...;aa32;aa32;aa32

 

เคยคิดจริงประมาณ2ครั้ง
ครั้งหนึ่งเมื่อสักช่วงหลังที่มีสึนามิปี47
ช่วงนั้นมีอาการซึมเศร้า
อีกครั้งประมาณปี52
ช่วงนั้นรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งตัวคนเดียวพึ่งใครไม่ได้เลย
เป็นหนี้มากหาทางออกไม่เจอทั้งที่เป็นคนที่ช่วยคนอื่นตลอด
แต่เวลาเกิดปัญหาคนที่เคยช่วยก็ไม่ช่วย
เลยได้สัจธรรมมาหลายเรื่องเข้าใจชีวิตมากขึ้น
เข้าใจคำว่าอัตตาหิอัตโนนาโถเลย
ขนาดวางแผนทำประกันไว้ล่วงหน้า
แต่เมื่อเวลาผ่านไปความทุกข์ก็คลายไป
แต่ในห้วงทุกข์นั้น
ก็ไหว้พระสวดมนต์แผ่เมตตารักษาศีลภาวนา
ปล่อยเต่า ปลา หอยขม นก อยู่เป็นประจำ
ปัจจุบันแม้มีทุกข์อีกก็ไม่คิดฆ่าตัวตายแล้ว
เพราะรู้แล้วว่าเป็นธรรมดาที่มีสุขก็ต้องมีทุกข์
มันไม่มีอยู่แต่เพราะใจเรานั่นเองที่ทำให้เกิดทุกข์
ไม่มีอะไรควรให้ยึดมั่นแน่นอน
แต่เพิ่มเชื่อมั่นในพระรัตนตรัยว่าเป็นที่พึ่งกำจัดทุกข์ได้จริง
ทุกวันนี้ไม่ยอมไปหาทุกข์มาใส่ตัว
ใครทำอะไรให้ไม่ดีก็ไม่สนใจ
อโหสิกรรมไปไม่อยากให้ใจเศร้าหมอง
ที่สำคัญความยึดถือในตัวเองว่าดีว่าเด่นกว่าคนอื่นก็จางลง
แต่เข้าใจว่าทุกคนเกิดมาตามผลของวิบากกรรมของตนเอง
แม้ความยึดถือในความดีความชั่วก็คลายไป
แต่ก็ยึดหลักไม่สร้างความเดือดร้อนให้ตนเองและผู้อื่น
การถูกนินทาว่าร้ายขนาดถูกลือว่าเป็นโรคเอดส์
เป็นเมียน้อยคนอื่น
ก็ไม่มีความโกรธคนที่ว่าเลย
เพราะเข้าใจว่าคนเราเข้าใจผิดกันได้
บางครั้งก็ยังขำๆคนที่คิดเพราะรู้เลยว่าเขาไม่รู้จักเราจริงๆ
อันนี้เราจึงอาจไม่รู้จักคนอื่นจริงๆก็ได้เหมือนกัน
เขาจึงว่าอย่าได้ตำหนิผู้อื่นให้สำรวมกายวาจาใจ
แต่กว่าจะถึงวันนี้ก็ทุกข์สาหัสมาก่อนแหละ
ขนาดว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยจำอะไรมาก
แต่จากวันนี้มองย้อนกลับไปก็รู้สึกว่าช่วงนั้นช่างโง่จังเลย
แต่โง่ก็มาก่อนฉลาดถ้าไม่มีวันนั้นก็ไม่มีวันนี้
วันที่แสนจะเบาสบายไม่มีห่วงไม่มีอะไรให้อาวรณ์
ตายเป็นตายเรื่องธรรมดาเกิดได้ก็ตายกันได้ทุกคน
แต่จะไม่ทำตัวเองให้เศร้าหมอง​

 

รีนาฯสิ่งที่ยากที่สุดในการปฏิบัติธรรมของเราที่จะนำไปสู่การหลุดพ้น สำหรับรีนาฯคือเรื่อง ห่วง คะ ตัังแต่เกิดมาต้องมาเสียญาติสนิท คนที่เรารักติดๆกัน ตัวเองไม่เคยมีปัญหาอะไรให้คิดหนักใจเลยแม้แต่น้อย แต่โดยมากจะมาเป็นเรื่องคนที่เรารักทำให้เราเกิดความห่วงเสียมาก
อ่านเรื่องของคุณแล้วเราเห็นภาพเลย คงจะใช้เวลาปรับอารมย์แนวทางยากเหมือนกัน