ใครศรัทธา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาพูดคุยกันครับ

**สวัสดีครับ อ.ระเบิดครั้งนี้รุ่นแรงที่สุด ผมว่ามันเกินไปแล้ว...
เมื่อก่อน..ผมเดินไปโรงเรียนทุกวันผ่านสี่แยกนี้...มีร้านรุ่งเรือง
ทำหมี่เหลืองผัดซีอิ้ว กับราดหน้าอร่อยมาก เหตุเกิดช่วงพักเที่ยงพอดี
ทำให้คนบาดเจ็บเยอะครับ เห็นแล้วพูดไม่ออก เหนื่อยใจจริงๆครับ***

*****การข่าวเราแย่มากๆครับ*****
​

 

ติดตามข่าวเหตุการณ์และข่าวคุณนวลอยู่ครับ รพ.หาดใหญ่คงงานเข้า

เห็นใจและให้กำลังผู้ได้รับผลกระทบทุกท่าน

 

คาถา

 

คาถา

 

.



ติดตามอ่านเรื่องที่พี่นวลลงอย่างสนใจ

ปูเสื่อรออ่านต่อครับ ^^





.

 

ขอนำภาพที่ถ่ายไว้ต้นเดือนมี.ค.มาลงเทียบให้ชมครับ

น้อมกราบหลวงพ่อทวด

นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา


.....
​

 

พระ ๕ พระองค์

พระ ๕ พระองค์
ในทุกสถานที่ มีเทวดาอยู่หรือไม่ เทวดาก็คือผู้มีบุญแต่บุญกุศลยังน้อยบารมียังน้อย เปรียบเสมือนกับเปลี่ยนคำถามเป็นว่า ทุกสถานที่มีตำรวจ มีผู้ใหญ่บ้านอยู่หรือไม่ ตอบได้ว่ามี อยู่ทุกแห่งตน แต่เหนือกว่าตำรวจเหนือกว่าผู้ใหญ่บ้านเป็นใครมีอยู่ทุกสถานที่หรือไม่ อีกประเด็นหนึ่ง เทวดาก็เช่นเดียวกันมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง มีหน้าที่แตกต่างกันไป เทวดาอยู่ภายการกำกับดูแล สั่งการ ภายใต้คำบัญชาของพระ ๕ พระองค์

องค์ที่ ๑ พระ เถวะโรวาส พระที่ทำหน้าที่กำกับดูแลเกี่ยวกับลม อดีตชาติของท่านก็คือหลวงปู่ทวด วัดช้างไห้ การตัดไม้ทำลายป่า การเผาไม้ เป็นการเนรคุณต่อสิ่งแวดล้อม มนุษย์จึงถูกลงโทษด้วยลมพายุ หรือทอร์นาโด เป็นต้น
องค์ที่ ๒ พระ วิโรมาศ ท่านรับผิดชอบเกี่ยวกับ ดิน เรียกกันว่า ท่านย่า แผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด เป็นต้น
องค์ที่ ๓ พระ พิโรธะมาร ท่านรับผิดชอบเกี่ยวกับอากาศ โดยเฉพาะอากาศที่เราหายใจ อดีตชาติของพระองค์ท่านก็คือ พญามาร แต่ด้วยพระองค์พบว่าความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน ของพระศรีอาริยเมตตรัยเป็นความรักที่บริสุทธิ์ เป็นความรักที่ประเสริฐ พระองค์ทรงยอมรับคำสั่งสอนของพระศรีอาริยเมตตรัย และกลับใจมารับใช้พระพุทธศาสนา เมื่อพระองค์พบว่า ความรักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเป็นรักอันประเสริฐ
องค์ที่ ๔ พระ วิศวระ พระบิดาเจ้า เป็นผู้ประทานความรักให้กับเรา ให้ได้มีความสุขร่วมกัน ท่านคือผู้ประทานพรสวรรค์ ให้เราได้สร้างสรรค์ โลกนี้ให้สวยงาม อดีตชาติของพระองค์ท่าน ข้าพเจ้าไม่มีสิทธิเปิดเผยได้ พระองค์ท่านรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับน้ำ น้ำท่วมใหญ่ปี ๒๕๕๔ นั้น เกิดเพราะมนุษย์ไม่รู้จักพระคุณของดิน ปลูกพืชโดยใช้สารเคมี ดินเสื่อมคุณภาพ สัตว์น้ำใหญ่น้อย ต้องตายเพราะสารพิษ น้ำจึงได้มาลงโทษชะล้างสิ่งสกปรกให้พื้นดิน และลงโทษผู้เนรคุณต่อน้ำ ทิ้งของเสียของสกปรกลงแม่น้ำ
องค์ที่ ๕ พระ มารฎีร์ ศรีอริยะ พระศรีอาริยะเมตตรัย พระมารดาเจ้า เป็นผู้ที่เราต้องระลึกที่สุด ในพระคุณของพระองค์ ทรง เสียสละ เลือดเนื้อ กายและ ใจ เพื่อสร้างธรรมะให้พวกเรา นั้นได้เป็นสุขใจอยู่ทุกวี่วัน รวมเรียกว่า พระ ๕ พระองค์
เทวดาเป็นผู้ที่กระทำการต่าง ๆ ให้เป็นไปตามพระบัญชา เทวดาจึงมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง

 

ภาพวัดช้างให้ ถ่ายเมื่อวันอาทิตย์ที่ 11 มี.ค.




























ผมขออาราธนาผงธูป นำกลับมา
ผสมผงธูป+น้ำมนต์เพื่ออุดเหรียญพระด้วยครับ

.....
​

 

ยุคของสมเด็จพระศรีอาริยเมตตรรัย เปลี่ยนกึ่งพุทธกาล มิใช่ ๕,๐๐๐ ปี ตามที่เข้าใจกัน และ ณ บัดนี้ หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด พระองค์ท่านเป็นพระองค์ที่ ๑ ในจำนวน ๕ พระองค์ ทำหน้าที่ดูแลโลกใบนี้ โลกที่เราอยู่ของเรา ดังนั้น ขอให้พวกเราทุกคน มีพระหลวงปู่ทวดติดตัวเอาไว้ จะสร้างเมื่อใด รุ่นไหน ไม่สำคัญ ท่านจะปกปัก รักษา ลูกหลานของท่านทุกคน

 

หนังสือเล่มนี้ก็กล่าวถึง คำทำนายของสมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี ว่าต่อจากรัชกาลที่ ๙ แล้ว จะเข้าสู่ยุคของ พระศรีอาริยเมตไตรย

 

ผมเองก็เชื่อเช่นนั้นครับ....ณ ตอนนี้ศาสนาของพระพุทธเจ้าโคดมล่วงเลยมาเกือบเกือบถึง3000ปีแล้ว,และเมื่อครบ5000ปี...ศาสนาก็จะเว้นว่างไปอีก 5000 ปี...จากนั้นยุค5000ปีถัดไปก็จะเป็นหลวงปู่ทวดที่จะมาเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์ที่5ครับ.. ผมเชื่อว่าโลกไม่แตกง่ายๆ...แต่ช่วงเว้นว่างของพระพุทธศาสนาของ5000ปีนั้นเนี๊ยสิครับ...น่าเป็นห่วงว่าบุญกรรมเรานั้นจะต้องมาเกิดในช่วงนั้นหรือป่าว...จึงควรหมั่นสะสมบุญและสร้างบารมีกันไว้เพื่อเป็นเสบียงตั้งแต่เนิ่นๆกันนะครับญาติธรรมทุกๆท่าน...^^

 

สมเด็จพระมารฎีร์ ศรีอาริยะ พระศรีอาริยเมตตรัย

วาโย

สร้างเมื่อประมาณ ๓๐ ปี ผู้สร้างตามหน้าปก ณ บัดนี้เข้าสู่พระนิพพาน

 

ภาวนาอย่างเนื่องนิจ แล้วสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะคุ้มครอง
ปู่เป็นทวดของทุกคน.....................

"ข้อความนี้ดังก้องอยู่ในหู ตลอด ได้ยินครั้งนั้น ถึงตอนนี้ ขนลุกซูทุกที่....กังวาลก้องตลอด....

สวัสดีอีกครั้งค่ะ.....
*เนื้อหาขาดไปบางช่วงค่ะ ....(ถ่ายมาไม่หมด) เพราะต้องรีบคืนหนังสือ

 

เป็นพระบัญชาของสมเด็จพระศรีอาริยเมตตรัย อย่าลืมนะครับว่าพระพุทธเจ้าพระสมณโคดม พระองค์ท่านบำเพ็ญบารมี ๔ อสงไขยกันแสนกัปล์ สมเด็จพระศรีอาริยเมตตรัย ๑๖ อสงไขยกับแสนกัปล์ พระบัญชาของสมเด็จพระศรีอาริยเมตตรัย พระองค์ทรงให้พระพุทธเจ้าพระสมณโคดม มาวางพื้นฐานให้กับโลกใบนี้ และบัดนี้ ได้ส่งมอบให้อยู่ในพระหัตถ์ของพระศรีอาริยเมตตรัยเรียบร้อยแล้ว ณ บัดนี้่ เวลานี้ เป็นยุคของพระศรีอาริยเมตตรัย ผู้ที่มีบุญเท่านั้นจึงจะสามารถอยู่รอด ถ้าท่านรู้จักผู้ทรงอภิญญา ขอจงนำข้อความนี้ไปถาม ว่าเป็นจริงดังที่กล่าวไว้หรือไม่

 

ขอโมทนาด้วยเป็นอย่างยิ่ง จะติดตามผลงานโดยตลอด คงไม่ว่ากะไร เราและท่านคงได้มีโอกาส สนทนา ธรรม

 

สมเด็จพระศรีอาริยเมตตรัย วัดท่าซุง อุทัยธานี สร้างประมาณ ๓๐ ปี เช่นเดียวกัน

 

ต้องขอขอบพระคุณ ท่าน “พลน้อย”
พระไตรปิฏกกัณฐ์ที่ ๓/๒๐ พระศรีอารย์ คือพระจักรพรรดิกึ่งพระศาสนานี้ น่าจะเป็น ยุคศิวิไล ที่จะถึงนี้


ใบลาน : พระศรีอารย์เทศนา ๒๐กัณฐ์
โดย : ธวัช เฟื่องประภัสสร์ ป.๙ สำนักวัดเบญจมบพิตร
ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา : นายรวล รุ่งเรืองธรรม พ.ศ.๒๔๙๘ (สงวนลิขสิทธิ์)
สำนักพิมพ์ โรงพิมพ์อักษรเจริญทัศน์
๑๙๕ เสาชิงช้า ถ.บำรุงเมือง พระนคร กรุงเทพฯ
พระศรีอารย์กัณฐ์ที่๓
มิตตกถา การคบเพื่อน
สตฺโถ ปสวโต มิตฺตํ มาตา มิตฺตํ สเก ฆเร
สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปฺปุนํ
สยํ กตานิ ปุญฺญานิ ตํ มิตฺตํ สมฺปรายิกนฺติ
บัด นี้ จะแสดงพระธรรมเทศนาเรื่องพระศรีอารย์ ต่อจากกัณฐ์ก่อน เพื่อเป็นเครื่องเจริญศรัทธาประดับปัญญาแห่งท่านทั้งหลาย ก็การที่ท่านมาประชุมกันฟังธรรมในวันนี้ ก็ได้ชื่อว่าได้กระทำคุณงามความดีหรือที่เรียกว่าบุญกุศล อันนับว่าเป็นเพื่อนที่ดี สามารถติดตามท่านไปในภพหน้า
ธรรมดา คนเราจะอยู่แต่โดยลำพังในโลกไม่ได้ เพราะต่างต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน เป็นอันว่า จะต้องช่วยกันทำการงาน ซึ่งคนๆเดียวไม่สามารถทำให้สำเร็จลุล่วงไปได้ หรืองานบางอย่างต้องอาศัยกำลังคนหลายคนช่วยกันทำ เช่นการปลูกบ้านสร้างเรือนเป็นต้น ต้องอาศัยความช่วยเหลือของคนโน้นบ้าง คนนี้บ้าง จึงจะสำเร็จได้ (จบตอน ๑)



อนึ่ง ตามธรรมดาของคน ย่อมมีการขาดตกบกพร่องด้วยวัสดุสิ่งของเครื่องใช้ ในบางครั้งบางคราวต้องมีการหยิบยืมกันใช้สอย หรือบางคราวก็บกพร่องด้วยสติปัญญาวิชาความรู้ ซึ่งอาจจะทำงานพลั้งพลาดบ้างในบางกาลบางขณะ ต้องอาศัยผู้อื่นคอยเตือนสติบ้าง เหตุเหล่านี้แล เป็นปัจจัยให้คนทั้งหลายต้องคบหาสมาคม เอื้อเฟื้อเจือจาน ผูกไมตรีจิตในกันและกัน เพื่อได้อาศัยกันในคราวที่ต้องการ



แต่ บุคคลทุกๆคนย่อมมีอัธยาศัยและนิสสัยใจคอแตกต่างกัน มีความคิดและปัญญาความประพฤติไม่เหมือนกัน บางคนก็มีใจหนักแน่นอดทน บางคนก็โกรธง่าย แต่คงแบ่งได้สั้นๆเป็น๒ประเภท คือ ที่เป็นพาลสันดานชั่วร้ายที่เรียกว่า “ปาปชน”ประเภทหนึ่ง เป็นคนดีมีสันดานสงบเรียบร้อย ประพฤติกาย วาจา ใจ ตามทำนองคลองธรรม ที่เรียกว่า “กัลยาณชน”ประเภทหนึ่ง


ก็ แหละ การคบหาสมาคมซึ่งกันและกันนั้น ย่อมเป็นปัจจัยให้นิสสัยสืบเนื่องติดต่อกันได้ ถ้าคบคนชั่ว ย่อมมีคนชั่วเป็นคติ ดังนัยเทศนาว่า ยํ เว สวติ ตาทิโส คบคนเช่นไรย่อมเป็นเหมือนคนนั้น ดังนี้ การคบคนชั่วย่อมเป็นมลทิน พาตัวให้มัวหมอง ปราศจากประโยชน์ที่จะพึงได้พึงถึง มักจะชักชวนในสิ่งที่ผิด ประกอบการทุจริตต่างๆ หรือแม้ไม่ถึงเช่นนั้น อันบุคคลผู้สมาคมหรือดำเนินตามรอยคนพาล ย่อมได้รับการครหานินทา เช่นว่า เราจะไม่เป็นคนเสพสุรายาเมาเป็นความจริง แต่ไปเดินตามคนเสพสุรายาเมาเข้า ย่อมมีอาการให้มหาชนลงสันนิษฐานว่า เราเป็นคนเช่นนั้นด้วย ยากที่จะพิสูจน์ตัวให้บริสุทธิ์ได้ ท่านจึงมีอุปมาไว้ว่า เหมือนด้วยใบไม้ที่ห่อของเน่า มีปลาร้าเป็นต้น แม้จะไม่ติดเปื้อนเปรอะก็คงมีกลิ่นเหม็นติดอยู่ เพราะฉะนั้น บุคคลจึงไม่ควรคบหาคนพาล ดังคำว่า อเสวนา จ พาลานํ ความไม่คบหาซึ่งคนพาลเป็นมงคลอันสูงสุด ดังนี้ (จบตอน ๒)



ส่วน การคบหาสมาคมกับด้วยกัลยาณชนคนดี มีความประพฤติสงบเสงี่ยมเรียบร้อยนั้นย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญ เพราะบุคคลผู้เป็นสัตบุรุษเช่นนั้น อาจสามารถจะแนะนำสั่งสอนชักชวนให้ปฏิบัติดำเนินไปในปฏิปทาอันเป็นทางมาแห่ง ความดีความชอบเป็นลำดับไป หรือว่าบางคาบบางสมัย เราจะพลั้งเผลอปราศจากสติ ทำความชั่วอย่างใดอย่างหนึ่ง สัตบุรุษนั้นอาจตักเตือนให้รู้สึกและละเว้นเสีย กลับดำเนินในทางที่ถูกได้ โดยที่สุดแม้จะทำดีให้เสมอเหมือนเขาไม่ได้ ก็ยังได้รับการยกย่องสรรเสริญว่าเป็นผู้คบสัตบุรุษ ซึ่งท่านเปรียบไว้ว่า เหมือนใบไม้หรือกระดาษที่ห่อกฤษณาหรือกะลำพัก แม้จะไม่มีเนื้อไม้ของหอมติดมาเลย ก็คงมีกลิ่นหอมติดมาบ้าง เพราะฉะนั้น จึงควรที่จะเลือกคบหาสมาคมด้วยธีรชนบัณฑิตชาติ แม้นักปรารชญ์ก็สรรเสริญไว้ว่า ความคบหาสมาคมซึ่งบัณฑิต เป็นอุดมมงคลอีกประการหนึ่ง



อนึ่ง คำว่ามิตรและสหายเป็นคำมาคู่กัน แต่ท่านมุ่งอัตถะต่างกัน กล่าวโดยสาธารณนัย ชนผู้ประพฤติร่วมกัน เช่นทำหน้าที่การงานและอยู่ร่วมกัน ไม่ถึงแก่การรักใคร่กัน ท่านเรียกว่าสหายบ้าง อมาตย์บ้าง ชนผู้รักใคร่สนิทสนม ร่วมสุขร่วมทุกข์กัน จะอยู่ร่วมกันหรือไม่ก็ตาม ท่านเรียกว่ามิตร


มิตรมีหลายประเภท ที่เป็นภายในก็มี ภายนอกก็มี ดังพระพุทธภาษิตคาถา ซึ่งยกไว้ ณ เบื้องต้นว่า
สตฺโถ ปสวโต มิตฺตํ มาตา มิตฺตํ สเก ฆเร
สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปฺปุนํ
สยํ กตานิ ปุญฺญานิ ตํ มิตฺตํ สมฺปรายิกนฺติ
ความ ว่า หมู่เกวียนเป็นมิตรของคนเดินทาง มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน สหายเป็นมิตรของคนมีธุระเกิดขึ้นเนืองๆ บุญทั้งหลายที่ทำไว้แล้วด้วยตนเป็นมิตรติดเนื่องในภพเบื้องหน้า ดังนี้ (จบตอน ๓)



คน ผู้เดินทางเมื่อขาดมิตรย่อมรู้สึกอ้างว้างเปลี่ยวใจ เมื่อได้พบหมู่เกวียนในระหว่างทางย่อมยินดี หรือผู้เดินทางไกลจนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าหมดกำลัง เมื่อได้นั่งเกวียนบรรเทาความกรากกรำและทำให้ปลอดภัยอันตราย ก็จัดได้ว่าหมู่เกวียนเป็นมิตร เพราะยังประโยชน์กิจให้สำเร็จได้


บรรดา อันโตชนผู้ร่วมกิจการอันสนิท ท่านยกเอามารดาเป็นมิตรอย่างสำคัญ เมื่อมารดาอยู่ด้วย ช่วยทำกิจตามส่วนที่ควรจัดทำ ทั้งเป็นผู้อุปถัมภ์บุตรธิดาในกรณียทุกอย่าง เหตุนั้น ท่านจึงขนานนามมารดาว่าเป็นพรหม เป็นบุรพาจารย์ และเป็นอาหุเนยยบุคคล แต่มิตรประเภทนี้ มีกำลังช่วยเหลือเพียงภายใน



ชน ผู้เป็นเพื่อนร่วมการงาน ท่านเรียกเพียงสหาย ต่อเป็นผู้มีเมตตาสนิทสนมไว้วางใจกันได้ ในสมัยที่มีธุระเกิดขึ้นก็ช่วยขวนขวายในกิจนั้นๆจนสำเร็จลุล่วงไปอย่างนี้ จึงสมควรเรียกว่ามิตร แต่ก็เป็นมิตรภายนอก



บุญ ทั้งส่วนเหตุและส่วนผลอันสำเร็จด้วยทาน ศีล ภาวนา ที่บุคคลบำเพ็ญอยู่แล้ว ย่อมติดตามไปเป็นอุปถัมภกปัจจัย ให้ได้รับความสำราญชื่นบานในสุคติภพยิ่งๆขึ้นไป จัดเป็นมิตรภายในที่ให้ผลยั่งยืนถึงภายหน้า (จบตอน ๓)



บรรดา มิตรเหล่านั้น มิตรภายนอกทั่วไปอาจเป็นมิตรได้ทั้งชั่วและดี เพราะยังขึ้นอยู่แก่คน ถ้ามิตรชั่วก็เรียกว่าปาปมิตร ถ้ามิตรดีก็เรียกว่ากัลยาณมิตร ความเป็นผู้มีปาปมิตรย่อมเป็นไปเพื่อความเสียหายอย่างใหญ่ ความเป็นผู้มีกัลยาณมิตรย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์อย่างมหันต์ เหตุนั้น บัณฑิตท่านจึงสอนไว้ให้เว้นมิตรชั่วเสียให้ห่างไกล เหมือนคนเดินทางเว้นทางที่มีภัยอันตราย และพึงเข้าหามิตรดี เหมือนมารดาไม่ทิ้งบุตร ฉะนั้น


ก็ แหละ บุคคลแม้จะได้กัลยาณมิตรแล้วก็ตาม แต่ถ้ามีจิตปฏิพัทธ์ มุ่งมั่นอนุเคราะห์จนเกินไป กล่าวคือพะวงแต่ในกิจธุระของมิตรสหายส่วนเดียว ไม่แลเหลียวถึงการจะบำเพ็ญประโยชน์ตน ก็เป็นผลทำตนให้เสื่อมจากคุณที่จะพึงได้พึงถึง มิหนำ ถ้ามุ่งอนุเคราะห์มิตรสหายในทางที่ไม่ดีไม่ชอบ ก็อาจยังประโยชน์ส่วนน้อยและประโยชน์ส่วนรวมให้เสียได้ อันเป็นภัยแก่ส่วนย่อยและส่วนรวม เพราะฉะนั้น ทางที่ดีจึงสมควรที่บุคคลจะพึงทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นทั้งแก่ตน และทั้งแก่คนเป็นมิตรสหายตลอดถึงส่วนรวมร่วมกันไป จึงจะเป็นความดีงามในข้อนี้ ทั้งนี้ ก็เพราะเห็นในสันถวไมตรีนั้นว่าเป็นภัย จึงไม่มุ่งแต่จะสงเคราะห์มิตรสหายโดยฆ่าประโยชน์เสีย


ก็แหละ คำที่ว่า ยังประโยชน์ให้เสื่อมนั้น ท่านหมายถึงประโยชน์ทั้ง๓ คือ
ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ คือประโยชน์ในปัจจุบัน๑ สัมปรายิกัตถประโยชน์ คือประโยชน์ในภายหน้า๑ และปรมัตถประโยชน์ คือประโยชน์อย่างยิ่ง๑ (จบตอน ๔)


ทิฏฐธัม มิกัตถประโยชน์นั้น อันผู้ศึกษาพึงทราบว่าท่านไม่ได้หมายเอาธรรม๔ประการ มีอุฏฐานสัมปทาเป็นต้น ว่าเป็นตัวประโยชน์ แท้จริงธรรม๔ประการนั้น เป็นปฏิปทาทางดำเนินให้บรรลุทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ต่างหาก เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อะไรเล่าเป็นตัวทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์
ทิฏฐธัม มิกัตถประโยชน์นั้น ได้แก่ทรัพย์ ยศ ไมตรีซึ่งเป็นอิฏฐผล อันสามัญชนพึงปรารถนา ชนใดทำตนให้ได้บรรลุผลเหล่านี้ครบทั้ง๓เช่นนั้น จัดว่าตั้งตนได้ และได้ชื่อว่า ยึดไว้ได้ซึ่งทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ ก็บุคคลที่จะได้บรรลุผลเช่นนั้น ต้องประกอบด้วยธรรม๔ประการ มีอุฏฐานสัมปทาเป็นต้น
ส่วน สัมปรายิกัตถประโยชน์ คือประโยชน์ในภายหน้านั้นได้แก่สมบัติ๒ประการ คือ มนุษย์สมบัติ๑ สวรรค์สมบัติ๑ สมบัติทั้ง๒ประการนี้ อันบุคคลจะพึงถึงก็เพราะประกอบด้วยธรรม๔ประการ มีสัทธาสัมปทาเป็นต้น

ปรมัต ถประโยชน์ ประโยชน์อย่างยิ่งคือนิพพานสมบัติ ข้อปฏิบัติอันจะพึงเป็นไปเพื่อปรมัตถประโยชน์คือวิมุติมรรคผล สมเด็จพระผู้มีพระภาคทรงแสดงไว้เป็นอเนกประการ มีนัยวิจิตรพิสดารต่างๆ แต่เมื่อจะย่นลงกล่าวแล้ว ได้แก่ข้อปฏิบัติ๓ประการคือ ศีล สมาธิ ปัญญา
ข้อ ที่ยกเอาวิมติ ความหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งปวงเป็นปรมัตถประโยชน์นั้น เพราะวิมุติเป็นคุณที่สุดแห่งพรหมจรรย์ จึงนับว่าเป็นประโยชน์อย่างสูง บุคคลหวังต่อประโยชน์คือวิมุตินั้น ต้องชำระกิเลสอย่างหยาบ ด้วยการศึกษาปฏิบัติในกองศีล, ต้องชำระกิเลสอย่างกลาง ด้วยการศึกษาปฏิบัติในกองสมาธิ, ต้องชำระกิเลสอย่างละเอียดที่เป็นอนุสัยเสีย ด้วยการศึกษาปฏิบัติในกองปัญญา
เมื่อ ชำระจิตของตนให้ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งปวง เช่นนั้นแล้ว ย่อมมีจิตผ่องใสไม่ขุ่นมัว ดุจน้ำอันใสสะอาดปราศจากมลทินฉะนั้น เมื่อปฏิบัติและหยั่งทราบชัดลงเช่นนั้น จิตย่อมหลุดพ้นจากอาสวกิเลส เป็นสมุจเฉทประหาร บรรลุมรรคผลนิพพาน อันเป็นเอกันตบรมสุข โดยเหตุนี้ สีล สมาธิ ปัญญา จึงนับว่าเป็นข้อปฏิบัติส่วนปรมัตถปฏิปทา ด้วยประการฉะนี้. (จบตอน ๕)

บัด นี้จะได้แสดงเรื่องพระศรีอารย์สืบต่อไป ดำเนินความว่า เมื่อมหายักษ์ได้สมาทานศีลอยู่ตราบเท่าอายุขัยแล้วก็กระทำกาลกิริยา ตายไปบังเกิดเป็นบุรุษคนหนึ่ง มีกำลังร่างกายแข็งแรง อาศัยอยู่ ณ เชิงเขาแห่งหนึ่ง หาเลี้ยงชีพด้วยการปลูกผักพืชพรรณต่างๆ เขาที่บุรุษอาศัยอยู่นั้นก็เป็นเขาลูกเดียวกันกับเขาที่สมเด็จพระพุทธองค์ เคยเสด็จไปสรงน้ำ และได้ทรงตากผ้าชุบสรงไว้ และได้มีฝูงลิงพากันมาถ่ายมูตรคูถ ทำให้เปรอะเปื้อนนั่นเอง
อเถ ก ทิวสํ อยู่มากาละวันหนึ่ง บุรุษอริยเมตไตรยนั้นได้ออกมาตรวจตราดูไร่แตงโมของตนซึ่งกำลังมีผลดกอยู่ เต็มไร่ ขณะที่ออกมายืนดูอยู่นั้นก็ได้เห็นฝูงลิงพากันมาลักแตงโมกินเป็นอาหาร บุรุษหนุ่มจึงวิ่งไล่กวดฝูงลิงเพื่อให้หนีไป
บังเอิญ วันนั้น สมเด็จพระบรมศาสดามาถึงไร่แตงโมของบุรุษอริยเมตไตรย ประทับยืนอยู่ ณ สถานที่แห่งหนึ่ง บุรุษหนุ่มได้วิ่งไล่ลิงไปถึงสถานที่ที่พระพุทธองค์ประทับยืนอยู่นั้น และได้เหยียบเอาพระฉายา เงาขององค์พระบรมศาสดาโดยมิทันได้สังเกต
ครั้น บุรุษหนุ่มเหลียวไปเห็นพระพุทธองค์ก็เกิดมีความเลื่อมใสเป็นกำลัง ตรงเข้าไปถวายอภิวาทแล้วจึงนำแตงโมจากไร่ของตน๗ผลด้วยกัน น้อมนำเข้าไปถวายพระองค์ แต่ว่าแตงโมผลหนึ่งนั้นไม่บริสุทธิ์ เพราะมีรอยหนูเจาะกัดกินเสียก่อน
เมื่อ พระพุทธเจ้าทรงรับผลแตงโมจากบุรุษหนุ่มอริยเมตไตรยแล้ว จึงได้ตรัสพยากรณ์ว่า ดูก่อนบุรุษ กุศลผลทานที่ท่านได้นำเอาแตงโม๗ผลมาถวายแก่ตถาคตนี้ จะเป็นปัจจัยให้ท่านได้บังเกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรดิราชอันประเสริฐในระหว่าง กลางแห่งศาสนาของตถาคต และท่านจะได้ช่วยยกย่องศาสนาของตถาคตให้รุ่งเรืองสืบไป ก็แต่ว่า ผลกรรมที่ท่านได้เหยียบเงาของตถาคตนั้นก็ดี ผลกรรมที่ท่านนำแตงโมไม่บริสุทธิ์ มีรอยหนูเจาะมาถวายตถาคตนั้นก็ดี ผลกรรมนั้นจะส่งให้ท่านบังเกิดเป็นมนุษย์มีรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว ที่ศีรษะของท่านจะมีรอยแผลเป็น ดุจรอยหนูเจาะแตงโม ครั้นต่อมา ท่านจึงจะกลับมีผิวพรรณผ่องใส มีร่างกายงามผุดผ่องดุจสีทอง
เมื่อ พระพุทธองค์ได้ตรัสพยากรณ์จบลงแล้ว ฝ่ายบุรุษหนุ่มศรีอริยเมตไตรยก็ได้สมาทานศีล อำนวนทานจนตราบเท่าอายุขัย ครั้นสิ้นชีพแล้วก็ได้ไปบังเกิดเป็นโอรสของพระราชา มีพระนามว่า “อชิตกุมาร” เมื่อ เจริญวัยก็ได้เล่าเรียนศิลปวิทยา แล้วได้ออกบรรพชาในสำนักของพระพุทธเจ้า ได้เรียนพระไตรปิฎกจนแตกฉานเชี่ยวชาญ และได้บำเพ็ญสมณธรรมอยู่จนตราบเท่าอายุขัย เมื่อแตกกายทำลายขันธ์แล้ว ได้จุติไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิตเทวพิภพ
ใน คัมภีร์อนาคตวงศ์ได้กล่าวไว้ว่า เมื่อใกล้ศาสนาของพระบรมศาสดาของเราจะเสื่อมโทรม พระศรีอารย์บรมโพธิสัตว์จะได้จุติจากสวรรค์ลงมาเสวยพระชาติเป็นสมเด็จพระ จักรพรรดิ ช่วยยกย่องพระศาสนาให้รุ่งเรืองสืบต่อไป (จบตอน ๖)


ใน พระคัมภีร์ได้กล่าวต่อไปว่า ในกาลเมื่อพระศรีอารย์จะได้จุติจากสวรรค์ลงมาเกิดเป็นสมเด็จพระเจ้า จักรพรรดิราชนั้น ท้าวเธอจะมาประทับอยู่ในปราสาทราชวังอันใหญ่โต ณ ปราสาทที่ท้าวเธอประทับอยู่นั้น จะมีเทวดา๕หมื่นองค์มาคอยพิทักษ์รักษา นอกจากพวกเทวดาแล้ว ยังมียักษ์อีก๕หมื่นตน พร้อมทั้งพระยานาคและพระยาครุฑ รวมทั้งบริวารอีกมากมาย ต่างก็จะพากันมาเฝ้าปราสาท
พระราชวัง ของพระศรีอารย์นั้น จะมีประตู๘๐ประตู แต่ละประตูจะมีฝูงเทพยดาและยักษ์คอยเฝ้าอยู่ทุกๆประตู ประชาชนที่จะผ่านเข้าประตูพระราชวังของท้าวเธอได้นั้น จะต้องเป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในศีลธรรม ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ประพฤติแต่การสุจริต ส่วนผู้ที่ประพฤติทุจริตจะไม่สามารถผ่านเข้าไปภายในได้
ใน บริเวณปราสาทนั้นเล่า ก็จะสว่างไสวไปด้วยดวงประทีป รุ่งเรืองด้วยแสงแก้ว๙ประการ กลางคืนกับกลางวันนั้นก็จะแลดูเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ต่างกันแต่ว่าตอนกลางวันสว่างด้วยแสงอาทิตย์ ส่วนกลางคืนจะสว่างด้วยแสงจันทร์และแสงแก้วมณี เป็นที่น่าดูน่าชมยิ่งนัก
เมื่อ พระศรีอารย์บรมโพธิสัตว์ประทับอยู่ในพระราชวังนั้น จะมีเทพบุตรนำเอาผลไม้ทิพย์มีรสอันโอชานำมาถวายพระองค์ ผลไม้นี้ ถ้าใครได้บริโภคแล้ว คนแก่ก็จะกลายเป็นหนุ่ม มีกำลังแข็งแรง แม้มีอายุมากแล้วก็จะดูประดุจมีอายุเพียง๒๐ปี และจะมีพระมหาเถระ๒๔รูป เดินทางมาจากทิศต่างๆ เพื่อเฝ้าถวายพรแด่สมเด็จพระศรีอารย์บรมจักรพรรดิ ท้าวเธอจะได้นำผลไม้ทิพย์ที่เทวดานำมาถวายพระองค์นั้น น้อมนำไปถวายแก่พระมหาเถระผู้เฒ่าที่มาเฝ้าพระองค์ พระเถระเหล่านั้น เมื่อฉันผลไม้แล้วก็จะรู้สึกง่วงนอนและนอนหลับไป ครั้นตื่นขึ้นก็จะรู้สึกว่าร่างกายของตนกลับแข็งแรงและมีผิวพรรณผุดผ่อง ประหนึ่งว่าเป็นพระภิกษุเมื่อแรกอุปสมบทได้เพียง๑พรรษาเท่านั้น เมื่อพระศรีอารย์นำผลไม้ถวายพระเถระแล้ว ก็จะได้นำเมล็ดผลไม้นั้นไปปลูกไว้ ณ ที่ดินริมปราสาท แล้วก็จะทรงรดน้ำที่เมล็ดนั้น
ตสฺ มิ ง ขเณ ในขณะนั้น เมล็ดผลไม้ทิพย์นั้นก็จะงอกงามเจริญขึ้น แตกกิ่งก้านสาขา ออกดอกออกช่อ และผลเต็มไปทั้งต้น ฝูงประชาชนทั้งหลาย ก็จะพากันมาจากทิศต่างๆ แล้วเก็บผลไม้นั้นบริโภค คนแก่ก็จะกลับกลายเป็นคนหนุ่ม ผู้ที่มีผิวพรรณไม่งดงาม ก็จะกลับมีผิวพรรณงดงามผ่องใส คนที่เป็นโรคต่างๆหรือร่างกายอ่อนแอ ก็จะหายจากโรค กลับมีร่างกายแข็งแรง


รอบปราสาทของพระองค์ จะมีต้นกัลปพฤกษ์ ๑,๖๐๐๐ ต้น อาณาเขตของปราสาทนั้นจะกว้างขวางหลายโยชน์ จะเป็นที่อยู่ของประชาชนพลเมือง ซึ่งล้วนแต่มีจิตใจเป็นกุศลทั้งหมด บ้านเมืองจะร่มเย็นเป็นสุขด้วยประการฉะนี้

แนบพระไตรปิฏกกัณฐ์ที่ ๓/๒๐ พระศรีอารย์ ของจริงมาให้ดูด้วยครับ

 

ต่อ.....

หลวงพ่อทวดคงกล่าวถึงพราหมณ์ทั้ง 7 (ที่ลงไว้ในประวัติของหลวงพ่อทวด)

 

หน้าปก

หนังสือฉบับนี้ กล่าวไว้ความว่า พระศรีอารยเมตไตรย จะเปิดเผยพระองค์ เพื่อปลอบประโลมสร้างขวัญกำลังใจให้กับมบลมนุษยชาติ หมายความว่า ณ บัดนี้ ท่านได้เสด็จมาแล้วแต่ยังไม่เปิดเผยพระองค์ รอให้มนุษยชาติ ได้เห็นความทุกข์ ทรมาน แสนสาหัสเสียก่อน และเกิดความศรัทธาในพระองค์ท่านเสียก่อน จึงจะเปิดเผยตัว ถ้าหากไม่พบกับความเจ็บปวด ทุกข์ทรมานแล้ว ศรัทธาจะไม่เกิด