พระอดครับ

พระรอด พิมพ์ใหญ่ ครับ
Commentได้นะครับ น้อมรับทุกคำพิจารณาครับผม

 

Commentได้นะครับ น้อมรับทุกคำพิจารณาครับผม

 

อิ อิ ผมก็นึกว่าพระผอม "พระอด" แก้ไขได้ก็ดีครับ

 

พระอด อิอิอิ แก้นิดนะ เด๋วจะอด จริงๆ

 

รบกวนช่วยกันพิจารณาให้หน่อยนะครับ ผม

 

ตามทัศนะส่วนตัว.....ผมมองว่าเป็นของถอดพิมพ์องค์จริงนะครับ เพราะรายละเอียดที่มันอ่อนช้อมไม่มี ถึงจะใกล้เคียงแต่มันดูลึกๆทือๆไปหมด แถมองค์ยังเอี้ยวตัว

ด้วยความเคารพครับ

 

ขอบคุณครับพี่ แล้วท่านอื่นๆมีความคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างครับผม น้อมรับทุกคำพิจารณาครับผม

 

มีความคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างครับผม น้อมรับทุกคำพิจารณาครับผม

 

ลักษณะ ของยุคพระนางจามเทวี ลองศึกษาดูครับ ดูลักษณะ ตาซ้ายตาขวา แนวแก้มข้างซ้าย ขีดไรผม กระทั่งลักษณะเนื้อดิน การเรียงโพธิ์ โพธิ์หลักใบไหนที่เหมือนกันทุกพิมพ์ หาข้อมูลได้ไม่ยากครับ สำหรับยุคจามเทวี

 

เรื่องพระเนื้อดินที่มีรายละเอียดเยอะ ผมเคยเอาพระที่ผมมีสององค์มาเทียบกัน พิมพ์ลายใกล้เคียงกัน แต่ตำหนิไม่เหมือนกันครับ เพราะเนื้อดินไม่ใช้เหล็กโลหะ ย่อมมีเคลื่อนได้
แต่ลักษณะพิมพ์จะใกล้เคียงกัน อย่าเอาพิมพ์โลหะมาเทียบกันเนื้อดินว่าต้องเป๊ะ หากเป๊ะเยอะๆผมค่อนข้างแน่ใจว่า โรงงานเดียวกัน

 

พระดิน พระเนื้อว่าน เราจะเอาตำหนิมาดูไม่ได้ถูกต้องแล้วครับ เพราะมีการเคลื่อนไหวได้แม่กระทั่งตอนถอดพิมออกมา ความเคลื่อนตัวของพิมพ์มีผลครับ แม้กระทั่งวิธีการเก็บรักษา อากาศ มวลอากาศที่กระทบ ความถ่ายเท สภาพแวดล้อม ดังนั้นตำหนิดูได้แต่ที่พระโลหะ แต่ลักษณะแม้มีการเคลื่อน ก็ยังปรากฏลักษณะ ที่เราเรียกว่าศิลปะที่ตั้งใจให้เป็น แม้ออกมาไม่เหมือนก็ยังคงเป็นแนวศิลปะ

 

หากว่าแต่พิมพ์สมัยโบราณ ใช้ไม้มงคลในการแกะพิมพ์ ย่อมมีรอยแตกพิมพ์อันสืบเนื่องมาจากแม่พิมพ์ไม้ แม่พิมพ์เดียวกันหรือไม่ครับ ใคร่ขอความเห็นด้วยนะครับผม

 

ผมดูจากแนวของผมนะครับอาจไม่เป็ํนสากล แต่คิดว่า น่าจะถ่ายใต้ฐานพระให้ดูด้วยครับ ด้านหน้าไม่ชัดครับ ด้านหลังเนื้อหยาบไปครับ ผมว่าเนื้อต้องละเอียดกว่านี้ แค่ความคิดเห็นไม่ใช่ ฟันธงนะครับ สุดแท้แต่พิจารณาครับ

 

"พระแท้ตำหนิขาด พระเก๊ตำหนิครบ คุณจะดูอะไร?เขาจัดเตรียมไว้ให้คุณ ส่องเห็นทั้งหมดครับ พระพิมพ์เนื้อดินเผาองค์ลำดับแรกๆ ตำหนิไม่มีหรอกครับ แต่เมื่อ แม่พิมพ์ผ่านการใช้งานมากขึ้นตลอดจนการทำความสะอาดแม่พิมพ์ไม่หมดจด,แม่พิมพ์ชำรุด ทำให้ พระพิมพ์เนื้อดินเผาองค์ต่อๆมามีตำหนิ คนโบราณท่านสร้างพระเครื่องเพื่อสืบอายุพระพุทธศาสนา มิใช่เพื่อการค้า ดังนั้น ตำหนิ ต่างๆ ท่านไม่ได้มีเจตนา ทำ ขึ้นมาเพื่อป้องกันการปลอมแปลงดังเช่นพระเครื่องในปัจจุบันซึ่งหากไม่มี โค๊ดหรือจุดสังเกตพิเศษ การทำเลียนแบบพระเครื่องดังกล่าวย่อมทำให้ นักสะสมพระเครื่องที่ชอบ พระใหม่ ไม่กล้าเช่า/บูชาพระใหม่ครับ:พิมพ์ใช่,เนื้อใช่ แต่ ไม่ใช่
เพราะเจ้าของพระเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาๆ
ไม่ได้เช่า/บูชาพระจาก เซียนพระมีชื่อเสีย(ง)จึงไม่มีใคร?ออกมารับรองความแท้ของพระเครื่องให้ครับ"

 

อ่านถึงตอนทำความสะอาดแม่พิมพ์ ผมว่าทำเยอะๆใครจะนั่งเอามาขัดทุกซอกทุกมุม น่าคิดนะครับ