คนที่ผมหวังดีด้วยบอกว่าผมขายเพื่อน ผมผิดจริงไหมครับ

ผมไม่รู้จะหาทางออกยังไงจริงๆ ผมตอนนี้ค่อนข้างจะสับสนว่าที่ผมทำไปนั้นผมผิดไหม ผมเป็นคนขายเพื่อนจริงๆรึเปล่าครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมรู้จักผุ้หญิงคนหนึ่ง มาตั้งแต่เด็กแล้ว ก่อนผมจะย้ายไปต่างจังหวัด ผมก็ได้บอกเขาว่า ผมรู้สึกดีกับเขานะ เขาก็ตอบบอกผมแค่ว่าขอบคุณมากนะ แล้วก็ไม่ได้เจอกันประมาณ 6 ปีครับ เราเจอกันอีกทีในเฟสบุ๊คเมื่อปลายปีที่ผ่านมา ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับผมว่าเขาโดนแฟนทิ้ง ผมก็ปลอบเขาอยู่ได้เดือนกว่า เวลามันทำให้ผมรู้สึกดีกับเขาอีกครั้ง ผมก็เลยบอกเขาไปตรงๆเลยว่า "ผมเคยรู้สึกดีกับเขานะ เชื่อใจเราไหมว่าเราจะไม่ทำให้เธอเสียใจ" ผมมีโอกาศอยู่ด้วยกันมากขึ้น เวลาผ่านไปเดือนกว่า เขาถามผมว่า ถ้าเขากลับไปดีกับแฟนเก่า ผมจะโกรธ เขาไหม ผมก็บอกไปว่า ถ้าเธอจะกลับไปจริงๆก็ไม่เป็นไร ทั้งที่จริงๆผมก็แอบเสียใจ แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นโทรมาบอกผมว่า เขาดีกับแฟนเก่าแล้ว ขอโทษจริงๆกับเรื่องที่ผ่านมา ผมก็ได้แค่ตอบว่า "ไม่เป็นไรถ้าเธออยู่กับเขาแล้วมีความสุข" แบบที่เขาเคยลองถามผม ทั้งที่จริงหลังจากวางสายผมเสียใจมาก พยายามหาไรทำ แต่ดูเหมือนว่า การไปเที่ยว หรือ การอ่านหนังสือ แม้กระทั่งดูตลก ผมยังไม่ขำเลย ผมเป็นแบบนั้นอยู่อาทิตย์กว่าๆ ผู้หญิงคนนั้นโทรมาถามเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบว่าสบายดี เขาบอกผมว่า ในจังหวัดที่เขาทำงาน(บ้านเกิดผมตอนที่เราเจอกันเด็กๆ) มีแฟนเก่าอีกคน(ก่อนแฟนเก่าคนปัจจุบัน ไม่ทราบว่าจะงงรึเปล่าครับ) มาตื้อคืนดี ถ้าไม่ยอมคืนดีจะเอาเรื่องไม่ดีไปเล่าให้ที่บ้านผู้หญิงคนนั้นฟัง เธอคนนั้นบอกผมว่าเธอกลัวที่บ้านจะรู้ ผมก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรผมก็มีเพื่อนอยู่ เดี๋ยวผมให้เพื่อนผมช่วยดูให้ เธอคนนั้นถามผมว่าทำไมผมถึงยังทำดีกับเธอ ผมก็บอกไปว่าผมหวังดีจริงๆ ถ้ามีเรื่องเดือดร้อนอะไรโทรมาได้เลย พอวางสายผมก็ โทรไปบอกเพื่อนผมว่าเรื่องมันเป็นยังไง เพื่อนผมบอกจะช่วยดูให้ เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนแบบสนิทมากๆ ผมไม่ได้กลับบ้านเกือบจะสองเดือน ก็มีเพื่อนหลายคนโทรมาบอกผมว่าเห็นผู้หญิงคนนั้นไปกับเพื่อนผมคนนั้น ผมก็บอกไปว่าไม่เป็นไรหรอก ผมฝากเพื่อนผมดูให้เพราะมีคนมารังควาน จนเพื่อนผมมาบอกผมว่าไปดูในเฟสสิ เพื่อนสนิทนาย กับ คนที่นายหวังดีด้วย ผมเห็นผมตกใจมาก เขาแอบคบกัน ผมเลยโทรไปหาผุ้หญิงคนนั้นถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่เธอก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วนี่มันเพื่อนเรานะ ตอนแรกเขาพยายามจะบอกว่าแค่ไปไหนมาไหน สุดท้ายเธอก็ยอมรับว่าแอบคบกับเพื่อนผม ผมถามไปว่า"เธอไม่รักแฟนเธอหรอ" เธอตอบว่า "ก็มันอยู่ไกลกัน" ผมก็บอกไปว่า"คนที่เธอแอบคบอยู่ เพื่อนเรานะ
ถ้าเธอไปแอบคบคนอื่นเราจะไม่เสียใจเลย" เธอบอกผมแค่ว่า ขอโทษนะ แล้วผมก็โทรหาเพื่อนสนิทคนนั้นของผม เพื่อนผมไม่ยอมรับสาย ผมโทรทุกครั้งที่ผมว่าง จนผมคิดว่าเพื่อนสนิทผมเขาคงจะไม่รับแล้ว ก็เลยส่งข้อความไปแทนว่า "นายยังเป็นเพื่อนเราอยู่ไหม" หลังจากนั้นก็แฟนเก่าคนปัจจุบันของเธอคนนั้นจับได้ว่าผุ้หญิงคนนั้นแอบคบผู้ชายอีกคน แต่เขาคิดว่าเธอแอบคบกับผม เขาส่งข้อความมาในเฟสว่าอยากคุยกับผม ผมก็เลยให้เบอร์ไป เขาโทรมาผมก็เล่าให้เขาฟังเหมือนที่ผมเล่าตอนนี้ จนแฟนเก่าเขาบอกว่าผมทำไมเป็นคนดีจัง ผมไม่รู้ว่าเขาชมผมจริงไหม ผมก็ตอบไปว่าที่ผมบอกว่าไม่เป็นไร เพราะผมเห็นนายรักเธอมาก เธอมีความสุขผมก็พอใจละ จนแฟนเก่าขอเบอร์เพื่อนผม ผมไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกันเขาถามว่าจะฟังด้วยไหม ผมว่าผมไม่อยากฟังผมเสียใจ หลังจากนั้น 2-3วัน เพื่อนผมคนอื่นเริ่มเห็นผมดื่มสุราบ่อย ก็ถามผมว่าเป็นอะไร ตอนแรกผมก็คิดอยุ่ว่าจะเล่าดีไหมจนเพื่อนผมบอกว่า"มีอะไรก็เล่ามา กูเพื่อนมึง" ผมขอเพื่อนผมว่าอย่าเล่าให้ใครฟังต่อนะ สงสารผุ้หญิงเขา พอเพื่อนผมฟังเรื่องทั้งหมด เพื่อนผมบอกว่าทำไมต้องปิดความลับไว้ด้วย ในเมื่อเพื่อนคนนั้นเขาทำกับเราได้ขนาดนี้ ผมคิดว่าในกลุ่มเพื่อนผมเขาคงเล่าให้กันฟังเพราะเริ่มมีเพื่อนโทรมาถามเยอะมาก ทั้งแบบแก้แค้น ทั้งแบบทำใจ แต่ในใจผมไม่คิดแก้แค้นอยู่แล้ว ผมเสียใจที่คนที่ผมหวังดีด้วยทั้งเพื่อนทั้งผู้หญิงคนนั้น วันนี้ผมตื่นมา ผมเปิดโทรศัพท์ดู มีข้อความจากเธอคนนั้นส่งมาว่า "พอได้แล้ว หยุดขายเพื่อนได้แล้วถ้ายังคิดว่าเราเป็นเพื่อนกัน หยุดเล่าเรื่องนี้ให้คนโน้นคนนี้ฟังได้แล้ว ปล่อยเราสองคนไปเถอะ" ผมเล่าไปแค่สองคนแฟนเก่าของเธอกับเพื่อนผม ผมผิดใช่ไหมครับที่ผมไปเล่าให้แฟนเก่าเขาฟัง หรือว่าผมผิดที่ผมเล่าให้เพื่อนผมที่เขาอุตส่าเป็นห่วงผม หรือว่าเพื่อนผมผิดที่เอาเรื่องที่ผมบอกไปบอกเพื่อนคนอื่น ผมไม่คิดว่าชีวิตผมจะเจอเรื่องแบบนี้ มันเลวร้ายกว่าในละคร ผมขอคำแนะนำด้วยครับ ผมยังงงชีวิตผมอยู่เลย

 

ผมต้องขอโทษด้วยผมไม่คิดว่ามันจะยาวขนาดนี้

 

อย่าไปคิดมากดีที่สุดค่ะ ขอให้ใจเย็นๆ แล้วลองทบทวน

ถ้าคุณยังรักเธอก็ควรรักตัวเองเยอะๆ ชีวิตก็สุขทุกข์แบบนี้สลับกันเป็นธรรมดา

ลองฟังนิทาน เรื่องนี้หลังจากนั้นพิจารณานะคะ นิทานเรื่องสั้นของท่านพุทธทาส เรื่อง เจ้าของเรือ

"พ่อจ๋า พ่อว่า พ่อเป็นเจ้าของเรือ แต่พ่อต้องล้างเรือ เช็ดถูเรือ ต้องชะโลมน้ำมัน ให้มันบ่อยๆ

พ่อต้องเก็บรักษา แจวพาย และ เครื่องใช้ ในเรือ ทุกๆ อย่าง แล้วพ่อก็แจว เมื่อพาพวกเราไปนั่งเรือเล่น พร้อมกับเพื่อนบ้านของเราทุกคน พ่อเหนื่อยเกือบตาย

ทีพวกนั้น ทำไมนั่งสบาย ไม่ช่วยพ่อแจว ไม่ช่วยพ่อเช็ดล้างเรือบ้างเล่าพ่อจ๋า?" หนูจ้อย ถามพ่อ ทำตาแดงๆ

"ก็พ่อเป็น เจ้าของเรือ นี่ลูกเอ๋ย"

"ใครเป็นเจ้าของอะไร ก็ต้องเหนื่อยเกือบตาย ใครไม่เป็นเจ้าของก็สบาย พ่อเห็นว่า มันจะยุติธรรมหรือ?"

"ธรรมเนียม มันเป็นอย่างนั้นเอง ใครเป็นเจ้าของ ก็ต้องทนเหนื่อย ทนหนักใจ"

"แล้วพ่อจะขืน เป็นเจ้าของเรือ ไปทำไม ให้เขาเสีย แล้วขอนั่งกะเขา เป็นครั้งคราว เหมือนที่เขานั่งเรือเรา อย่างสนุกสนาน มิดีกว่าหรือ?"

"ก็ พ่อ อยากจะเป็น เจ้าของเรือสักลำหนึ่ง นี่ลูกเอ๋ย"

"ขออย่าให้ ฉันต้องเป็น เจ้าของเรือ ร่วมกับพ่อ ฉันจะ ไม่ยอมเป็น เจ้าของ อะไรๆ เลย แม้แต่ ตัวของฉันเอง!"

"แล้วลูก จะอยู่ได้อย่างไร?"

"อยู่อย่าง ไม่ต้อง ทนเหนื่อย เหมือนพ่อ และตรงกันข้าม จากพ่อ ทุกประการ!"

ดังนั้น หนูจ้อยจึงกลายเป็น เณรจ้อยไป เพราะเขา ไม่อยากเป็น เจ้าของสิ่งใด แต่อยากเป็นอยู่ ชนิดที่เขาเห็นว่า ตรงกันข้าม จากพ่อ ทุกประการ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ถ้าใครไม่เป็น เจ้าของสิ่งใด กลับจะได้กิน "ไข่แดง" ของสิ่งนั้น

(เหมือน คนที่มาพลอย นั่งเรือเล่น กับพ่อ) ส่วนใครที่เป็น เจ้าของสิ่งใด เขาจะกินได้เพียง "ไข่ขาว" ของสิ่งนั้น

ซึ่งบางที ถึงกับอาจจะต้อง กินเปลือกไข่ หรือ มูลโสโครก ที่ติดอยู่กับ เปลือกไข่ เข้าไปด้วยกัน

ดังนี้แล้ว ใครจะอยู่ใน สภาพที่น่าสงสาร กว่าใคร ในระหว่าง พ่อ-ลูก สองคนนี้ เพื่อตอบปัญหา เกี่ยวกับ ตัวเราโดยตรง สืบไป

นิทานเซ็น ๙.เจ้าของเรือ

ความรักก็เป็นเช่นเดียวกัน

 

ขอบคุณคุณ บัวมรกต มากเลยครับ ที่ช่วนอ่านเรื่องของผมจนจบ ผมไม่ได้แต่งขึ้นมันเกิดขึ้นกับผมจริงครับ ผมขอบคุณมากเลยครับ เรื่องนิทานถึงผมอาจจะไม่ค่อยเข้าใจผมไม่เก่งเรื่องภาษาแบบนี้อ่ะครับ ตอนนี้ผมอ่านไป 4 รอบละครับ ยังไงผมจะพยายามแปลความหมายครับ ขอบคุณจริงๆเลยครับ

 

ขออย่าให้ ฉันต้องเป็น เจ้าของเรือ ร่วมกับพ่อ ฉันจะ ไม่ยอมเป็น เจ้าของ อะไรๆ เลย แม้แต่ ตัวของฉันเอง! อยู่อย่าง ไม่ต้อง ทนเหนื่อย เหมือนพ่อ และตรงกันข้าม จากพ่อ ทุกประการ

 

อืม

อ่านดู
คือ น้องผู้หญิงจับปลาหลายมือไปหน่อยน่ะค่ะ
พอความแตก เธอก็เลย หงุดหงิด เล็กน้อย

สิ่งที่น้องควรทำคือ เลิกสนใจเค้า แล้วหาแฟนใหม่ หรือไปทำกิจกรรม อื่นๆ ต่อไป อาทิ เช่นเข้าวัดทำบุญตักบารต สวดมนต์ ทำกับข้าว ทาสีรั้ว แต่งเพลง เรียนภาษา ฯลฯ


และความผิดของคุณคือ ไปชอบคนผิดที่ผิดเวลา แต่ยังไม่มีอะไรเสียหายก็ดีมากๆ แล้วล่ะ

 

เป็นบุญของคุณนะ ที่ผู้หญิงคนนั้นไม่มาชอบคุณอีกคน
ดูเธอเหมือนไม้เลื้อยเลย พร้อมที่จะเกาะหลักที่อยู่ใกล้
เลิกคิดเลิกรักเธอเถอะนะ และก็อย่าไปเก็บคำพูดของเธอมาคิด
เปลืองสมองเปล่าๆ
เท่าที่อ่านมาไม่เห็นเธอมีคุณค่าควรแก่การรักแม้สักนิด
ใครได้เธอไปน่าจะเป็นคนโชคร้ายที่สุด